Σάββατο 30 Μαρτίου 2013

''Στηρίζουν'' τους νέους...


Αραδιάζει νούμερα στο σωρό ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Αθ. Τσαυτάρης και από το βήμα του Κοινοβουλίου αλλά και με κάθε άλλη ευκαιρία, για να αποδείξει ότι κύριο μέλημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης αλλά και της ντόπιας συγκυβέρνησης είναι η στήριξη των νέων αγροτών, η ηλικιακή ανανέωση του αγροτικού πληθυσμού της χώρας. Από κοντά βέβαια και άλλα στελέχη της συγκυβέρνησης, όπως ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλος, όπου λίγο πριν το ξέσπασμα των μεγάλων αγροτικών κινητοποιήσεων έκανε λόγο περί «κινήτρων» που πρέπει να δοθούν σε νέους άνεργους ώστε να απασχοληθούν στον αγροτικό τομέα...

Προς υποστήριξη των παραπάνω, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων αναφέρει κατ' αρχήν ότι η ίδια η ΕΕ ορίζει ένα ποσοστό του συνολικού αγροτικού προϋπολογισμού, περί το 2%, να δίνεται για την υποστήριξη των νέων αγροτών. Αυτό, λέει, στη χώρα μας εκφράστηκε μέσω της στήριξης περίπου 8.000 νέων αγροτών καθώς και την έγκριση περίπου 2.200 αιτήσεων νέων αγροτών για την εισαγωγή τους στα λεγόμενα «Σχέδια Βελτίωσης».

Κατ' αρχήν εκτός του ότι τα παραπάνω νούμερα είναι κυριολεκτικά «σταγόνα στον ωκεανό» και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αναστρέψουν την τάση γήρανσης του αγροτικού πληθυσμού της χώρας, αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι το εξής:
    
... εργάτες γης

Πρώτον, τα όποια κονδύλια υποτίθεται χορηγούνται για την ενίσχυση του νέου αγρότη, στην πραγματικότητα περικόπτονται από το συνολικό πακέτο των άμεσων αγροτικών ενισχύσεων - από εκεί δηλαδή που προσδοκά να πάρει, ό,τι πάρει, η μικρομεσαία αγροτιά της χώρας μας. Δεύτερον, δε χορηγούνται για την ενίσχυση νέων ανέργων ή ανθρώπων προερχόμενων από τα φτωχά λαϊκά στρώματα της πόλης που θέλουν να ασχοληθούν με τη γεωργία ή παιδιών φτωχομεσαίων αγροτών που θέλουν να παραμείνουν στα χωριά και τα χωράφια των πατεράδων τους, αλλά για την ενίσχυση επιχειρηματιών αγροτών - που μπορεί να είναι και νέοι - οι οποίοι επιδιώκουν τη δημιουργία καπιταλιστικών επιχειρήσεων στον αγροτικό τομέα.

Το σύνολο των μέτρων και προϋποθέσεων που τίθενται για την έγκριση ενός τέτοιου προγράμματος τα καθιστά απαγορευτικά για όλους τους παραπάνω, οι οποίοι ακόμη και αν με χίλια ζόρια καταφέρουν να εισαχθούν σε κάποιο, στο τέλος καταλήγουν, εξαιτίας της ουσίας αυτών των προγραμμάτων δηλαδή της ΚΑΠ, καταχρεωμένοι στις τράπεζες και υπό το καθεστώς άμεσου εκβιασμού από τους εμπορομεσάζοντες. Δηλαδή και πάλι «με το ένα πόδι» εκτός παραγωγής.

Για να το πούμε με απλά λόγια: Τα μόνα μέτρα που με σθένος προωθούν η ΕΕ και η συγκυβέρνηση κατά της γήρανσης του αγροτικού πληθυσμού, είναι μόνο για την προώθηση φτηνών (νέων) εργατικών χεριών, για τις μεγάλες καπιταλιστικές φάρμες που ετοιμάζουν με όλο και πιο εντατικούς ρυθμούς.

Κυριακή 24 Μαρτίου 2013

ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΚΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ: Συνδυασμένη δράση σε εργάτες, αγρότες, αυτοαπασχολούμενους

Με την ομόφωνη ψήφιση των Θέσεων της ΚΕ για το 19ο Συνέδριο ολοκληρώθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο η Συνδιάσκεψη της ΚΟ Θεσσαλίας του ΚΚΕ. Γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης επανεκλέχτηκε ο Γ. Χαρίτος.

Τη Συνδιάσκεψη απασχόλησε ιδιαίτερα η δουλειά της ΚΟ στην εργατική τάξη, αλλά και τη μικρομεσαία αγροτιά. Εντοπίστηκαν αδυναμίες που αφορούν στη δράση των κομματικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα για τη συσπείρωση και κινητοποίηση δυνάμεων, αλλά και αναδείχτηκε θετική εμπειρία απ' τη δουλειά σε κλάδους όπως του εμπορίου, στους ΟΤΑ σε Λάρισα - Βόλο, στους χώρους της ιδιωτικής υγείας και των νοσοκομείων στη Λάρισα, όπως και στον κλάδο του Μετάλλου στο Βόλο.

Εκτιμήθηκαν ως θετικές οι πρωτοβουλίες του ΕΚ Λάρισας για μια σειρά από ζητήματα, αν και τονίστηκε η ανάγκη επιμονής, ώστε να ακουμπάνε στη δράση των μαζικότερων κλαδικών σωματείων, να εξασφαλίζεται η ουσιαστική ιδεολογικοπολιτική και οργανωτική καθοδήγηση μελών και φίλων του Κόμματος που είναι εκλεγμένοι σε διοικήσεις. Εντοπίστηκαν ως αδυναμίες που πρέπει να καταπολεμηθούν η καμπανιακή δουλειά, οι γενικές κατευθύνσεις που καταλήγουν να αναπαράγουν δυσκολίες αντί να τις υπερνικούν.

Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στην πείρα που προκύπτει απ' τη δουλειά στους ΟΤΑ, στις κινητοποιήσεις για τις διαθεσιμότητες σε Λάρισα και Βόλο. Συγκεκριμένα, στη Λάρισα το κλαδικό συνδικάτο μετά από μια περίοδο ουσιαστικά αδράνειας δυνάμωσε τη δράση του, παίρνει πρωτοβουλίες, αποκτά κύρος σε πολλούς εργαζόμενους. Και στο επιχειρησιακό όμως οι δυνάμεις του Κόμματος παρεμβαίνουν με σταθερότητα και ανοιχτό μέτωπο στην πλειοψηφία. Στον πολυήμερο απεργιακό αγώνα επιτεύχθηκε η συσπείρωση και κινητοποίηση νέων ευρύτερων δυνάμεων, κάτι στο οποίο βοήθησε η προσπάθεια της από τα κάτω οργάνωσης, συνελεύσεων σε διάφορους χώρους, ζύμωσης θέσεων, ενίσχυσης της αντιπαράθεσης με τις άλλες δυνάμεις, σταθερού μετώπου στην πλειοψηφία.

Αντίστοιχα και στο Βόλο όπου η δουλειά στηρίζεται σε λίγα κομματικά μέλη και οπαδούς, επιτεύχθηκε συσπείρωση με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ και μάλιστα στις εκλογές του επιχειρησιακού οι ταξικές δυνάμεις έφτασαν μια ανάσα απ' την πλειοψηφία. Ο προσανατολισμός της Οργάνωσης στην καθοδήγηση βήμα το βήμα της δουλειάς, η στήριξη και η πρόκληση μαχητικής στάσης και αυτοθυσίας στη δουλειά των κομματικών μελών έφεραν αποτελέσματα. Δυνάμωσε η συζήτηση στους χώρους δουλειάς. Η προπαγάνδα ήταν συγκεκριμένη, αποκάλυπτε τη στάση της πλειοψηφίας, αλλά και τη σχέση των απολύσεων με το συνολικό σχεδιασμό για τους δήμους, τη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, των ιδιωτικοποιήσεων κ.λπ. Στοχοποιήθηκε η δημοτική αρχή σαν κομμάτι του κρατικού μηχανισμού. Δυνάμωσε η συσπείρωση γύρω απ' το ΠΑΜΕ.

Επισημάνθηκε ως ζητούμενο και άμεσος στόχος το στέριωμα των δυνατοτήτων που αναδείχτηκαν, το δυνάμωμα της ΚΟ με στρατολογίες.

Πολύτιμη πείρα

Εκτιμήθηκε ότι συγκεντρώνεται πολύτιμη πείρα για το πως μπορεί να παρεμβαίνει αποτελεσματικά η ΚΟ, στη βάση της όξυνσης των προβλημάτων στους χώρους δουλειάς, για το πώς μπορεί να μετρά βήματα στην οργάνωση εργαζομένων με επιτροπές αγώνα, σωματειακές επιτροπές, να ενισχύεται η συζήτηση και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, ακουμπώντας στο ΠΑΜΕ, να αποφασίζουν και να συμμετέχουν άμεσα στην οργάνωση και στη διεξαγωγή της πάλης.

Συνολικά συγκροτήθηκαν δέκα επιτροπές αγώνα ή σωματειακές επιτροπές σε χώρους δουλειάς τον τελευταίο χρόνο. Στη Λάρισα αυτές έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο να γίνουν μαζικές συνελεύσεις, να ξεπεραστεί ο φόβος και να ξεδιπλωθούν μαζικές αντιδράσεις. Στο να συσπειρωθούν οι πιο πρωτοπόροι εργαζόμενοι, να ενταχθούν πιο δραστήρια στη δράση και των κλαδικών σωματείων, να γίνουν μαζικές εγγραφές νέων μελών.

Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι στα σούπερ μάρκετ που εδώ και καιρό οι εργαζόμενοι είναι στο στόχαστρο της εργοδοσίας με μειώσεις μισθών, απολύσεις κ.λπ. Η επιτροπή έχει κατακτήσει σοβαρό ρόλο στην οργάνωση της πάλης, μαζί με το κλαδικό συνδικάτο, έχει άμεσες παρεμβάσεις, με συνεχή ενημέρωση και επαφή με τους εργαζόμενους. Εχει καταξιωθεί ευρύτερα και κατορθώσει να αλλάξει σε αγωνιστική κατεύθυνση το κλίμα, καθώς πριν από ενάμιση χρόνο οι εργαζόμενοι ήταν στην πλειοψηφία τους αρνητικοί, έχοντας διάθεση «να τα βρούμε με την εργοδοσία», θεωρούσαν ότι οι φιλικές, οικογενειακές κ.λπ. σχέσεις που είχαν θα τους προστάτευαν.

Απ' τη δράση αυτή υπάρχει και μια γενικότερη επίδραση στη συνείδηση των πιο πρωτοπόρων, με αρκετές παρεμβάσεις και έκφραση ταξικής αλληλεγγύης σε άλλους χώρους - κλάδους που αγωνίζονται.

Αντίστοιχη θετική πείρα και γενικότερα συμπεράσματα βγαίνουν απ' τη δράση σε εμπορικά στο Βόλο. Γενικότερα αναδείχτηκαν οι δυνατότητες, με άμεση παρέμβαση και πρωτοβουλίες να αντιμετωπίζονται οι αρνητικοί συσχετισμοί, να ξεμπροστιάζονται οι εργοδοτικοί στα μάτια των εργαζομένων, να ενισχύεται η αγωνιστική διάθεση και στάση.

Αναδείχτηκαν όμως και οι δυσκολίες της παρέμβασης σε εργαζόμενους με μικρή κοινωνική και πολιτική πείρα. Οπως και τα όρια του συνδικαλιστικού αγώνα σ' ένα χώρο δουλειάς, στο βαθμό μάλιστα που δεν επιτεύχθηκε γενίκευση των αντιδράσεων, σύνδεση με άλλους χώρους που αντιμετώπιζαν αντίστοιχα προβλήματα, αλλά και ανάδειξη του προβλήματος στην πόλη. Είναι χαρακτηριστικές τέτοιες δυσκολίες στη «Χαλυβουργία», ιδιαίτερα στην περίοδο της μεγάλης απεργίας στον Ασπρόπυργο, που το κλαδικό σωματείο μετάλλου έβαλε τη σφραγίδα του, παρά τα μικρά αποτελέσματα, που τώρα όμως κάτω και από τις αλλεπάλληλες επιθέσεις της εργοδοσίας αρχίζουν να πιάνουν τόπο.

Φάνηκε η ανάγκη η παρέμβαση των κομματικών δυνάμεων να στοχεύει σταθερά στο να βγάζουν οι εργαζόμενοι γενικότερα πολιτικά συμπεράσματα, με δυνάμωμα της διαφώτισης, με πιο συχνή - ουσιαστική συζήτηση, στερεώνοντας τους δεσμούς με τους πιο πρωτοπόρους απ' αυτούς, σταθεροποιώντας έναν πυρήνα - υποδομή για τη συνέχεια του αγώνα και μετά τη λήξη της συγκεκριμένης προσπάθειας. Αντιμετωπίζοντας πρακτικά την όποια απογοήτευση, συνεχίζοντας και διευρύνοντας τις παρεμβάσεις και για άλλα ζητήματα.

Δράση με σχέδιο

Σε ό,τι αφορά στη δράση του Εργατικού Κέντρου Νομού Λάρισας υπογραμμίστηκε πως αναδεικνύεται σε σοβαρό μοχλό για τη δουλειά στο εργατικό κίνημα της περιοχής. Πέρα απ' τις άμεσες παρεμβάσεις για προβλήματα στους χώρους δουλειάς, που ανοίγουν δρόμους συσπείρωσης και οργάνωσης ευρύτερων δυνάμεων, πήρε σημαντικές πρωτοβουλίες για διάφορα ζητήματα της ζωής των εργαζομένων και των παιδιών τους (ζητήματα αλληλεγγύης, φροντιστήρια για παιδιά, θεατρική ομάδα κ.λπ). Η δράση του ανοίγει δρόμους, όμως τονίστηκε ότι πρέπει να μεγαλώσει η απαίτηση, να τεθούν πιο φιλόδοξοι στόχοι, ώστε να γίνει υπόδειγμα ταξικής δράσης και συσπείρωσης, οργάνωσης εργατών. Επιπλέον, επισημάνθηκε πως το ΕΚ, αξιοποιώντας και την πείρα των αγροτικών κινητοποιήσεων, την αλληλεγγύη και τα βήματα κοινής δράσης που έγιναν, μπορεί και πρέπει να παίξει πιο ενεργό ρόλο στην προώθηση της συμμαχίας, της κοινής δράσης εργατών - αγροτών.

Επισημάνθηκε η ανάγκη καταπολέμησης των δυσκολιών στην ενεργοποίηση ευρύτερων δυνάμεων, διασφάλισης ουσιαστικής καθοδήγησης των κομματικών ομάδων και των εκλεγμένων σε σωματεία, με επιμονή στα θετικά βήματα που έγιναν όπως η βελτίωση της συζήτησης, ο καλύτερος προγραμματισμός σε βάθος χρόνου και με δυνάμωμα της κομματικής παρέμβασης και καθοδήγησης. Κι αυτό καθώς υπάρχει ήδη στο συνδικαλιστικό κίνημα μια πολύ σοβαρή δύναμη κρούσης στην πορεία ανασύνταξης του κινήματος, που πρέπει να αξιοποιηθεί. Οι εκατοντάδες εκλεγμένοι σε διοικήσεις είτε μέλη του κόμματος, είτε φίλοι του, χρειάζονται εξοπλισμό, βοήθεια για την οργάνωση της δράσης στο χώρο τους.

Ετσι που να προωθείται ο στόχος για οικοδόμηση πυρήνων ταξικής δράσης σε ολοένα και περισσότερους χώρους δουλειάς, που θα κατακτάνε επάρκεια και πρωτοβουλία στην οργάνωση της πάλης ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα, θα γίνονται πυρήνες υπεράσπισης της ζωής των εργαζομένων και των οικογενειών τους, θα παρεμβαίνουν για όλα όσα τους απασχολούν, θα επιδρούν στη συνείδησή τους, θα διευρύνουν συνεχώς γύρω τους τη μαχητική συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων σε αντικαπιταλιστική γραμμή, θα αποκαλύπτουν - περιορίζουν - απομονώνουν τον εργοδοτικό συνδικαλισμό, τη δράση της φασιστικής Χρυσής Αυγής.

Για τη δουλειά στην αγροτιά

Σε ό,τι αφορά στη μικρομεσαία αγροτιά, εκτιμήθηκε ότι η ΠΑΣΥ έχει δυναμώσει την παρουσία της. Οτι το ανεβασμένο κύρος των Ομοσπονδιών επιτρέπει την κινητοποίηση αρκετών δυνάμεων, την παρέμβαση σε ευρύτερες μάζες αγροτών, με το πλαίσιο και τον προσανατολισμό της ΠΑΣΥ. Τονίστηκε πως η όξυνση των προβλημάτων των φτωχών και μεσαίων αγροτών, τα μεγάλα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν αποτέλεσαν τη βασική αιτία της πρόσφατης κινητοποίησης, σε συνδυασμό με μια συστηματική προπαρασκευαστική δουλειά, απ' τις ΟΑΣ, με καλό σχεδιασμό. Επισημάνθηκε πως στη διάρκεια της κινητοποίησης το μπλόκο της Νίκαιας αναδείχτηκε σε ευρύτερο πόλο συσπείρωσης πανελλαδικά, επέδρασε σ' ένα βαθμό στα αιτήματα, στον προσανατολισμό σε πολύ ευρύτερες μάζες αγροτών και σε άλλες περιοχές, στο να αντιμετωπιστούν προσπάθειες πλαγιοκόπησης από άλλες δυνάμεις.

Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στην αλληλεγγύη που εκφράστηκε από όλους τους μαζικούς φορείς της περιοχής στους αγρότες στο μπλόκο. Στη μαζική συμμετοχή νέων σε ηλικία αγροτών και τις δυνατότητες που αυτή ανοίγει για τη συνέχεια της δράσης. Στο γεγονός ότι νέα στελέχη αναδείχτηκαν σ' αυτή τη μάχη. Στην καλύτερη κατανόηση και ανάμεσα στους αγρότες της αναγκαιότητας της κοινής δράσης και συμμαχίας με τους εργαζόμενους, ΕΒΕ, νεολαία.

Οι κομματικές δυνάμεις δούλεψαν αυτή την ανάγκη κοινής δράσης εργατών - φτωχών αγροτών με υλικά διαφώτισης, με κοινά κλιμάκια και περιοδείες σε χώρους δουλειάς, άνοιξαν γενικότερη ζύμωση στις πόλεις και στα χωριά σε σημαντικά μεγαλύτερη έκταση απ' ό,τι άλλες φορές. Εκτιμήθηκε ότι η παρέμβαση του Κόμματος στην αγροτιά της περιοχής αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία και μπορεί να γίνει με πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες μετά την κινητοποίηση, καθώς περισσότεροι αγρότες ακούνε καλύτερα τις θέσεις του Κόμματος, κατανοείται καλύτερα η ανάγκη της λαϊκής συμμαχίας. Ταυτόχρονα, αναδεικνύονται σοβαρές προϋποθέσεις για βήματα στην αναδιοργάνωση αγροτικών συλλόγων, στο δυνάμωμα της δράσης των ΟΑΣ.

Σημειώθηκε πως βασικός άξονας - κρίκος στη δουλειά συσπείρωσης και οργάνωσης δυνάμεων είναι η κρίση και οι συνέπειές της, ο ρόλος της ΚΑΠ και της EE, ότι η διέξοδος υπέρ των φτωχών αγροτών βρίσκεται σε σύγκρουση μ' αυτές τις πολιτικές, η προοπτική τους είναι σε μια άλλη οργάνωση της αγροτικής παραγωγής, σε άλλο δρόμο ανάπτυξης με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων κλπ.

Σε ό,τι αφορά στους ΕΒΕ εκτιμήθηκε ότι η ΠΑΣΕΒΕ δυνάμωσε τις παρεμβάσεις και την αντιπαράθεση με τις ομοσπονδίες, οι γραμματείες κατέκτησαν μια σταθερή δραστηριότητα. Επισημάνθηκε, ωστόσο, η ανάγκη δουλειάς με επιμονή, ώστε οι θέσεις του Κόμματος να φτάσουν ακόμα πλατύτερα, η επικέντρωση σε 3-4 κλάδους σε κάθε νομό (κατασκευές, εμπόριο, επισιτισμό, μεταφορές), ο σχεδιασμός πρωτοβουλιών και κοινών δράσεων που θα καλλιεργούν την ανάγκη της συμμαχίας κατά κλάδο.

Θετική ήταν, τέλος, η αποτίμηση της δράσης των λαϊκών επιτροπών. Στη Θεσσαλία έχουν συγκροτηθεί 38, αναπτύσσουν σημαντική δράση, αν και ακόμα είναι πίσω απ' τις δυνατότητες που υπάρχουν για συσπείρωση δυνάμεων και κινητοποίησή τους. Οι λαϊκές επιτροπές διεύρυναν το περιεχόμενο της δράσης τους π.χ. στη Λάρισα πολλές ήταν οι παρεμβάσεις τους για επανασυνδέσεις ρεύματος, για νοσοκομειακή περίθαλψη ανασφάλιστων και για προβλήματα σε σχολεία.

Με εμπιστοσύνη στη στρατηγική μας και απαιτητικότητα από τον εαυτό μας

Αποσπάσματα από την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη Συνδιάσκεψη της Κομματικής Οργάνωσης Θεσσαλίας

Ξεκινώντας την παρέμβασή της η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, στην Προσυνεδριακή Συνδιάσκεψη της ΚΟ Περιοχής Θεσσαλίας, αναφέρθηκε στην πορεία της συζήτησης και επισήμανε: «Ολες οι ομιλίες είχαν το θετικό στοιχείο ότι έγινε μια προσπάθεια να συνδεθούν οι εκτιμήσεις, οι κατευθύνσεις των Θέσεων της Κεντρικής Επιτροπής με την πείρα της δράσης. Αυτός ο τρόπος πρέπει να κυριαρχήσει στη δουλειά μας. Υποφέρουμε λίγο σ' αυτό, δηλαδή οι εκτιμήσεις μας, οι επεξεργασίες μας να ακουμπάνε και στην εμπειρία της δουλειάς, γιατί εμείς είμαστε κόμμα, δεν είμαστε ινστιτούτο μαρξισμού - λενινισμού, ούτε απ' την άλλη μεριά απλώς ακτιβιστές. Δρούμε και εκτιμάμε τη δράση μας, πρέπει αυτά να τα συνδυάζουμε. Αρκετές ομιλίες, οι περισσότερες, ανεξάρτητα αν είχαν και θεωρητικά σχήματα στις τοποθετήσεις, υπηρέτησαν αυτό το στόχο. Πρέπει να τα αναπτύξουμε ακόμα πιο πολύ. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο αυτό, δε γίνεται σχηματικά, αντανακλά την εμπειρία της Οργάνωσης, αποτυπώνει μία πρόοδο».

Για την ιδεολογικοπολιτική διαπάλη μέσα στις γραμμές του κινήματος

Και συνέχισε η Αλ. Παπαρήγα:

Θα σας πάω λίγο πίσω, στο 18ο Συνέδριο. Μία απ' τις βασικές κατευθύνσεις που είχαμε τότε, ήταν ότι πρέπει να οξυνθεί η ιδεολογική διαπάλη στις γραμμές του εργατικού και γενικότερα του λαϊκού κινήματος. Βεβαίως αυτό αφορούσε πρώτα απ' όλα την κατεύθυνση δράσης των μελών του Κόμματος, των φίλων και οπαδών, λέγαμε ότι είναι όρος για το δυνάμωμα του κινήματος. Δεν ξέρω αν θυμάστε, αλλά και τότε υπήρχαν από ορισμένα στελέχη αντιρρήσεις πάνω σ' αυτή την κατεύθυνση, μπορεί να μην είχε πάρει την έκταση που πήρε ας πούμε στον προσυνεδριακό διάλογο η διαφορετική άποψη, αλλά και τότε και στελέχη είχαν βγει που λέγανε, «τι πράγματα είναι αυτά, να μιλάμε για όξυνση της ιδεολογικής αντιπαράθεσης μέσα στο κίνημα, αυτό αφορά το Κόμμα, στο κίνημα δεν μπορεί να συμβαίνουν τέτοια πράγματα», κ.ά. Τότε μπορεί να μη βγήκαν πολλοί στο δημόσιο διάλογο γιατί ήταν άλλες οι συνθήκες, πίστευαν τότε ότι δε χρειάζεται να βγουν δημόσια, τώρα θεωρούν ότι είναι πιο εύκολο λόγω του εκλογικού αποτελέσματος - αυτό κι αν είναι οπορτουνισμός - δηλαδή να λέω δημόσια τη γνώμη μου, ανάλογα με το αν με παίρνουν οι συνθήκες. Πρέπει να τη λες, είτε σε παίρνουν είτε δε σε παίρνουν οι συνθήκες, άμα έτσι πιστεύεις.

Ανεξάρτητα από τις αδυναμίες που είχαμε στην προώθηση αυτού του καθήκοντος, και είχαμε αρκετές, άλλωστε αναφέρεται και η ΚΕ στην αυτοκριτική της και σαν γενικότερη εκτίμηση, όπως γενικολογία, καμιά φορά αποσπασματικότητα που δεν ακουμπούσε πάντα στην πείρα, οι μορφές προπαγάνδας κ.λπ., όμως ανεξάρτητα απ' αυτά, η κατεύθυνση αυτή ήταν απολύτως σωστή, ήταν αναγκαία. Αν δεν κάναμε αυτή την όξυνση της ιδεολογικής αντιπαράθεσης τα πράγματα θα ήταν ακόμα πιο δύσκολα για το κίνημα και κατά συνέπεια για το Κόμμα. Π.χ., η μεγάλη προσπάθεια που κάνουμε και μέσα στις γραμμές του κινήματος να αποκαλύψουμε τις αιτίες της κρίσης. Δεν μπορεί να μιλάς για κίνημα υπεράσπισης των λαϊκών κατακτήσεων, για κίνημα εναντίον των μέτρων που παίρνονται αν δεν ανοίξεις - τουλάχιστον οι κομμουνιστές - μέσα στο κίνημα τη συζήτηση για την αιτία της κρίσης. Δε γίνεται αυτό το πράγμα. Δες τε μια άλλη πλευρά. Λέγαμε, «να πληρώσει το κεφάλαιο», «να πληρώσει η πλουτοκρατία», «να πληρώσουν τα μονοπώλια», «ο λαός δεν χρωστάει ούτε δεκάρα», διάφορα συνθήματα είχαμε. Κι αυτά βέβαια ήταν μέσα στο κίνημα, ήταν η απαραίτητη ιδεολογική αντιπαράθεση μέσα στο κίνημα. Και όλα αυτά συνοδεύονταν και με πρακτικά μέτρα, δεν κάνεις μόνο ιδεολογική αντιπαράθεση. Ηταν δυνατόν σαν Κόμμα αυτά να μην τα κάνουμε; Να μην οξύνουμε την αντιπαράθεση μέσα στο κίνημα; Οταν η εργοδοσία ζητούσε απ' τους εργαζόμενους να παραιτηθούν απ' τα δικαιώματά τους, να δουλεύουν όπως όπως και μάλιστα στην αρχή έκαναν και κινητοποιήσεις για να πάρουν καινούρια δάνεια, χρησιμοποιούσαν ακόμα και τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις για να πιέζουν την κυβέρνηση; Μπορούσες να μην κάνεις αυτή την αντιπαράθεση και μέσα στο κίνημα; Να την κάνεις απλώς σαν Κόμμα, μέσα στις Οργανώσεις, ή μόνο μέσα από τα έντυπά σου; Τότε θα ήμαστε ιερατείο. Λέμε τις θέσεις μας καθαρά και μέσα στο κίνημα. Πολύ περισσότερο που ακόμα και αυτός ο εργάτης που έχει παρασυρθεί και λέει ότι δεν πρέπει να οξύνουμε την κατάσταση ή απλά φοβάται, ακόμα και αυτός μια ιδεολογία προβάλλει, μια ιδεολογία στηρίζει, είναι θύμα μιας εχθρικής προς αυτόν ιδεολογίας. Επομένως, η ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση μέσα στις γραμμές του κινήματος είναι απολύτως αναγκαία. Και βεβαίως χρειάζεται να ανασκουμπωθούμε, σύντροφοι, να την κάνουμε με επάρκεια, να την κάνουμε καλά. Εδώ έχουμε αδυναμίες. Αλλά άλλο πράγμα αυτό και άλλο πράγμα όλα αυτά τα οποία φορτώνουν και οι διαφωνούντες αλλά και άλλες δυνάμεις για το ότι το ΚΚΕ με τη στάση του αυτή δυσκολεύει το κίνημα. Το αντίθετο στην πραγματικότητα συμβαίνει.

Θα ήθελα να αναφέρω, σύντροφοι, ορισμένα παραδείγματα που είναι καίρια. Και που, αν θέλετε, δείχνουν και ότι μακρόχρονα ορισμένα πράγματα δεν τα αντιμετωπίσαμε ολοκληρωμένα. Οχι εξαιτίας της στρατηγικής μας, αλλά είναι αυτό που λέμε, δεν αρκεί να έχεις σωστή στρατηγική. Π.χ., η αντιπαράθεση σήμερα ενός μεγάλου μέρους της εργατικής τάξης και της φτωχής αγροτιάς και των αυτοαπασχολούμενων της πόλης, έμποροι, βιοτέχνες κ.λπ. με τα κυβερνητικά κόμματα. Είναι αντίθετοι με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, μάλιστα το ΠΑΣΟΚ πια το έριξαν στα τάρταρα. Είναι όμως αντίθετοι με τη στρατηγική τους; Οχι. Μήπως συνειδητοποιούν ότι η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και σε λίγο θα λέμε και πιο καθαρά για τον ΣΥΡΙΖΑ και άλλες δυνάμεις, έχουν αυτή την πολιτική ακριβώς γιατί - αντικειμενικά και υποκειμενικά - εκφράζουν συμφέροντα της αστικής τάξης ή βασικών τμημάτων της ή ανώτερων έστω μεσαίων στρωμάτων; Αυτό το θέμα, τάξη και κόμμα, δεν είναι μέσα στο μυαλό ενός μεγάλου μέρους της εργατικής τάξης που μας ενδιαφέρει, δεν είναι καθαρό. Πρέπει να ανοίξουμε εμείς αυτό το θέμα.

Πάρτε τώρα τον ΣΥΡΙΖΑ, που είναι πιο σύνθετη η κατάσταση λόγω της φυσιογνωμίας που εμφανίζει. Τι πρέπει να κάνουμε εμείς; Πρέπει να δείξουμε ότι με τις θέσεις και τις προτάσεις του έχει διαχειριστική λογική προς όφελος τμημάτων της αστικής τάξης και συνολικά της αστικής τάξης, γιατί στο πολιτικό επίπεδο είναι και συνολικά. Αλλιώς ο άλλος δεν μπορεί να καταλάβει την αντίθεσή μας, αφού ξέρουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ λέει μεγάλα λόγια, άρα θέλει μία τέτοια συγκεκριμένη δουλειά και δεν είναι εύκολη υπόθεση. Π.χ., αν δείτε τώρα τη συζήτηση που έχει ξεκινήσει μέσα στην ΕΕ και στο ΔΝΤ. Πραγματικά η διαμάχη τώρα απλώνει. Ολο και περισσότερες κυβερνήσεις - αστικές τάξεις βεβαίως αφού ξέρουμε ότι η κυβέρνηση, το πολιτικό προσωπικό εκφράζει την αστική τάξη ως σύνολο - στην ΕΕ λένε ότι το μνημόνιο απέτυχε. Εννοούν βέβαια ότι δεν βοήθησε την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Οταν λένε απέτυχε, αυτό λένε. Δηλαδή, ότι απ' τη μια μεριά αφαιρέσαμε απ' το λαό σε σημείο που αυτή τη στιγμή να μην μπορούμε να ελέγξουμε τις λαϊκές αντιδράσεις - μπορεί να μην επαναστατεί ο λαός, αλλά έχει φθορά το πολιτικό σύστημα - και απ' την άλλη μεριά επενδύσεις δε γίνονται, η καπιταλιστική κερδοφορία δεν ανακάμπτει. Αρα πρέπει να βρούμε μια άλλη συνταγή.

Βεβαίως, τα πράγματα είναι σχετικά οριοθετημένα. Απ' τη μια μεριά είναι η Γερμανία με τις άλλες χώρες που δεν έχουν ακόμα υποστεί κρίση, απ' την άλλη είναι Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία κ.λπ. και γίνεται μια τέτοια συζήτηση. Αλλοι λένε αν, π.χ., θα προχωρήσουμε σε γενναία διαγραφή των χρεών και το συσσωρευμένο χρήμα να διοχετευτεί σε επενδύσεις. Αυτοί οι άλλοι όμως είναι κράτη δανειστές. Στην ουσία, δηλαδή, έχουμε αστικές τάξεις, ας το πω έτσι, δανειστές και αστικές τάξεις οφειλέτες, κράτη δανειστές - κράτη οφειλέτες. Κι εδώ επειδή η αστική τάξη κάθε χώρας ναι μεν είναι μέρος της ευρωπαϊκής αστικής τάξης αλλά έχει και τα ιδιαίτερα συμφέροντά της, αφού είναι η ΕΕ των εθνικών κρατών, το σκέφτονται. Σου λέει, ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο, και υπάρχει αντίρρηση. Βλέπετε, τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ευθυγραμμισμένος κυριολεκτικά με τα συμφέροντα των κρατών οφειλετών, των αστικών τάξεων, των μονοπωλιακών ομίλων. Μπορεί κανείς τώρα να δει ποια τμήματα ακριβώς της αστικής τάξης εκφράζει, σε τελευταία ανάλυση όμως είναι και μια λεπτομέρεια σε σχέση με τη συζήτηση που κάνουμε αυτή τη στιγμή. Δε λέω ότι είναι λεπτομέρεια γενικά.

Εμείς πρέπει να ανοίξουμε και μέσα στο κίνημα τέτοια θέματα; Γιατί σου λέει ο άλλος να γίνουν επενδύσεις, να «κουρευτεί» το χρέος. Καταρχήν «κούρεμα» σημαίνει ότι θα χάσει η Γερμανία, θα χάσουν μια σειρά κράτη και θα χάσουν πολλά, δε θα χάσουν λίγα και δε θέλουν να τα χάσουν, δεν είναι της άποψης του «προλεταριακού διεθνισμού», πώς θα γίνει; Είναι του αστικού διεθνισμού, σου λέει δεν πληρώνουμε εμείς. Ετσι είναι, γιατί να τα πληρώσει, σου λέει, η καπιταλιστική ηγέτιδα δύναμη του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού Γερμανία; Αν εμείς λοιπόν δεν ανοίξουμε αυτό το ζήτημα και να καταλάβουν οι εργαζόμενοι ότι ακόμα κι αν ριχτούν κεφάλαια για την ανάκαμψη, για τις επενδύσεις, για να κάνουν επενδύσεις οι καπιταλιστές θέλουν εργατική τάξη πάμφθηνη, γιατί έχουν τα κινέζικα, έχουν τα ινδικά προϊόντα, έχουν τα βραζιλιάνικα, έχουν τον ανταγωνισμό. Αυτό που λένε με τη δική τους λογική, με βάση τα δικά τους συμφέροντα ότι δεν είμαστε ανταγωνιστικοί, ισχύει. Και πού θα κάνουν επενδύσεις; Θα κάνουν εκεί που χρειάζεται για τις εγχώριες ανάγκες, για τις λαϊκές ανάγκες; 'Η εκεί που είναι το μεγαλύτερο κέρδος; Για να κάνουν επενδύσεις θα ζητήσουν τα πάντα όσον αφορά την εργατική τάξη και άλλα πράγματα. Ηδη, ας πούμε, η συμφωνία που έχει κάνει η ΕΕ με το ΜΕΡΚΟΣΟΥΡ είναι να εξάγει η ΕΕ βιομηχανικά προϊόντα, δηλαδή της Γερμανίας, της Γαλλίας, δεν ξέρω αν είναι και άλλη χώρα, και να εισάγει αγροτικά προϊόντα απ' τη Βραζιλία και την Αργεντινή. Τέτοιες συμφωνίες θα γίνουν. Αυτό όμως δε θα πλήξει τη φτωχή αγροτιά;

Αυτά τα θέματα είναι ή δεν είναι για το κίνημα; Δεν λέω για το Κόμμα, για το Κόμμα είναι εκ των ων ουκ άνευ, αλλά να μείνουν μόνο για το Κόμμα, γραμμένα στα ντοκουμέντα μας; Δεν πρέπει να μπουν μέσα στο κίνημα; Ε, αυτά, σύντροφοι, θεωρούνται και απ' όσους διαφωνούν στο διάλογο ότι είναι σε βάρος της ενότητας του κινήματος και της διεξόδου απ' την κρίση. Μα, αυτά είναι εντελώς αντικειμενικά ζητήματα. Δεν μπορεί να μην τα βάλεις αυτά μέσα στο κίνημα. Βεβαίως, αλλιώς θα τα βάλεις στον Αγροτικό Σύλλογο του Παλαμά κάτω, αλλιώς θα τα βάλει η ΠΑΣΥ πάνω, βεβαίως έχει μια κλιμάκωση, και πρέπει να τα βάζεις με μια κλιμάκωση γιατί οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να σε παρακολουθήσουν στις εκτιμήσεις σου, δεν είναι εύκολο, δεν έχουν τη δική μας οπτική. Αυτό είναι άλλο πράγμα και τέτοια ικανότητα σαφώς πρέπει να αποκτήσουμε.

Στην πρωτοπορία της πάλης για τα λαϊκά προβλήματα

Διάβαζα π.χ. στον προσυνεδριακό διάλογο - κι εσείς βεβαίως θα διαβάσατε - ότι στην Ελλάδα υποχώρησε λέει η ανάπτυξη του καπιταλισμού γιατί κλείσανε επιχειρήσεις. Μα αυτή είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη, φέρνει κρίση, φέρνει συγκέντρωση. Και υποχωρεί, λένε, ο καπιταλισμός, αν είναι δυνατόν! Δηλαδή είναι μη αναπτυγμένος ο καπιταλισμός λόγω κρίσης! Δηλαδή βλέπει κανείς, σύντροφοι, τι συμβαίνει, όταν στελέχη είμαστε και αγράμματα. Και τα στελέχη δε δικαιολογούμαστε να είμαστε αγράμματα, να είμαστε μάλιστα μέλη της ΚΕ μερικά χρόνια και να είμαστε αγράμματοι! Εντάξει, πιο συγκαταβατικά μπορεί να το δει κανείς και να μη φαίνεται η αγραμματοσύνη μας στις σχετικά εύκολες στιγμές, αλλά όταν επέρχεται ο φόβος της σύγκρουσης, η προσωπική υποχώρηση κ.λπ., τότε τι γίνεται με την αγραμματοσύνη;

Γιατί, άμα έχεις και δυσκολίες και είσαι κι αγράμματος βράστα κι άστα, πού πάει το πράγμα. Γιατί δεν θεωρώ, ότι χρειάζεται εδώ να κάνω κάποια άλλη εκτίμηση συγκεκριμένη γύρω απ' αυτά τα πράγματα. Και μ' αυτή την έννοια και τα μέλη του Κόμματος απέναντι στα στελέχη πρέπει να είναι πάρα πολύ αυστηρά. Να είστε απέναντι σε μας στα στελέχη γιατί η αγραμματοσύνη δεν βοηθά, είναι αυτό που είπε ένας σύντροφος, ούτε η γνώση αρκεί χωρίς τη δράση, αλλά ούτε μόνο η δράση. Ο προηγούμενος σύντροφος πολύ σωστά έδωσε αυτήν την πλευρά ότι άμα ξέρεις τα πράγματα, αλλά δε δρας σε κάποια στιγμή θα απογοητευτείς ή θα είσαι έξω απ' τη ζωή, γιατί θα έχεις απ' τα βιβλία τις θέσεις, αλλά δε θα έχεις τη δράση ή άμα δρας χωρίς να ξέρεις, τότε θα απογοητευτείς και θα πανικοβληθείς κυριολεκτικά.

Είναι μήπως σωστό, αυτό που λέγεται, ότι «τα παραπέμπουμε όλα στο σοσιαλισμό»; Οχι, σύντροφοι. Τουλάχιστον η Συνδιάσκεψη η σημερινή, με αυτά τα θέματα που ασχοληθήκατε στις ομιλίες σας - εκτός αν σας είπε κανείς να τα πείτε έτσι - δείχνει ότι δεν παραπέμπετε τη λύση των προβλημάτων στο σοσιαλισμό. Βεβαίως, οι ανθρώπινες ανάγκες, οι αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας θα υπηρετήσουν το λαό στις συνθήκες του σοσιαλισμού, αλλά μέτωπα πάλης, προσπάθεια να εμποδίσουμε, ακόμα και απόσπαση - που είναι πολύ δύσκολη - επιμέρους κατακτήσεων, είναι κάτι που σαν Κόμμα το επιδιώκουμε. Γιατί, αν θέλετε, σ' αυτό το έδαφος και ο λαός θα συνειδητοποιήσει τη δύναμή του, θα αποκτήσει περισσότερη δύναμη, εμπειρία, κουράγιο. Δυστυχώς είναι μια φάση που είναι πολύ δύσκολο να έχεις κατακτήσεις. Και είναι δύσκολες και σε έναν κλάδο. Πριν μερικά χρόνια, ένας κλάδος μπορούσε να αποσπάσει μια εξαίρεση, μια περιοχή μπορούσε κάτι να αποσπάσει, σήμερα είναι τέτοια η επίθεση και είναι καθολική. Και δεν κάνουν πίσω ούτε σε έναν κλάδο γιατί καταλαβαίνουν ότι αυτό θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου. Αυτό, βεβαίως, δε σημαίνει ότι δε θα έχεις μέτωπα πάλης. Είναι άλλο πράγμα αυτό όμως. Μέτωπα πάλης, μέτωπα συσπείρωσης, τα 16 αιτήματα που είχαμε στα αγροτικά μπλόκα δεν ήταν για πλάκα. Και είπαμε: Είναι ο αργός θάνατος της αγροτιάς γιατί ούτε αυτά μπορούν να αναστείλουν τη διαδικασία συγκέντρωσης της γης, όμως δίνουν χρόνο. Σαφώς πρέπει να έχεις μέτωπα πάλης, άλλο αυτό κι άλλο να σπέρνεις αυταπάτες. Και, για να δούμε, τα άλλα κόμματα έχουν μέτωπα πάλης; Η ΝΔ, δηλαδή, παρεμβαίνει με άμεσα μέτωπα; Τι λέει δηλαδή; Διέξοδος απ' την κρίση, ανάπτυξη και επανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Το ΠΑΣΟΚ; Η ΔΗΜΑΡ; Ο ΣΥΡΙΖΑ τι λέει; Κυβέρνηση της αριστεράς λέει, ποια είναι τα μέτωπα πάλης; Κούρεμα του χρέους; Αυτά τα λέει και το ΔΝΤ. Είναι η άλλη αστική συνταγή. Ποια είναι τα μέτωπα πάλης που λέει; Στο φορολογικό έχει κάνει προτάσεις συγκεκριμένες; Εμείς κάνουμε συγκεκριμένες, λέμε μέχρι 40.000 αφορολόγητο, γιατί μια οικογένεια σήμερα, τετραμελής, δεν μπορεί να ζήσει... Τι προτάσεις έχει κάνει; Καμία. Λέει, ανάπτυξη, κοινωνική δικαιοσύνη, δημοκρατία κ.λπ, χαίρω πολύ. Και τα μόνα συγκεκριμένα ενδεχομένως είναι πάνω στους θεσμούς, ανεξάρτητες αρχές εδώ, ανεξάρτητες αρχές εκεί. Εβαλε ζήτημα για το χρυσό της Χαλκιδικής να γίνουν ανεξάρτητες αρχές. Υπάρχουν ανεξάρτητες αρχές, που θα αποφασίσουν στα περιβαλλοντικά;

Δεν τα λέμε αυτά, σύντροφοι, γιατί δεν έχουμε και εμείς προβλήματα στο πώς δρούμε, στην εφαρμογή της πολιτικής μας κ.λπ. Κι αν θέλετε, από μια πλευρά είναι εύκολο μέσα απ' την εμπειρία όλου του Κόμματος και την πείρα του κινήματος να γενικεύσεις ζητήματα μελετώντας. Το να κάνεις όμως τη στρατηγική σου υπόθεση μαζών έχει τις δυσκολίες του, γιατί κι εκεί θέλει πραγματικά κατάκτηση μεγάλης ικανότητας.

Για τη λαϊκή συμμαχία και την πρόταση εξουσίας

Μ' αυτήν την έννοια, θέλω να σταθώ σ' αυτό το ζήτημα της λαϊκής συμμαχίας που έχει συγκεντρώσει την προσοχή και το θέμα της διακυβέρνησης. Θα έλεγα ότι όντως, καταρχήν, η βασική ιδέα βρίσκεται στο 15ο Συνέδριο. Το θεμελιακό συνέδριο είναι το 15ο, βεβαίως με το τότε επίπεδο ωριμότητας που είχαμε, γιατί η ανασυγκρότηση του Κόμματος η ιδεολογική, η πολιτική, η οργανωτική, μετά το 1991 δεν μπορούσε να γίνει σε ένα ή δύο χρόνια. Δεν είναι εύκολο, θέλει χρόνο, όταν έχεις παγκόσμια υποχώρηση του κινήματος και παγκόσμια νίκη της αντεπανάστασης. Δεν ήταν η περίοδος του 1949 στην Ελλάδα όπου ηττηθήκαμε. Μιλάμε τώρα για παγκόσμια ήττα και μάλιστα ανατροπή του σοσιαλισμού όχι από παγκόσμιο πόλεμο, όπου έχασες τη μάχη γιατί δεν είχες το συσχετισμό δυνάμεων - είναι διαφορετικό, κάνω έναν πόλεμο, τον έχασα. Αλλά εδώ μιλάμε για αντεπανάσταση που άρχισε απ' τα πάνω. Η ανασυγκρότηση, επομένως, του Κόμματος δεν ήταν εύκολη, κράτησε αρκετά χρόνια μέχρι και το 18ο Συνέδριο. Και παραπέρα θα υπάρξουν και ζητήματα μελέτης και για το Πρόγραμμα του Κόμματος κ.λπ., γιατί θα έχεις και εξελίξεις. Αλλά, θα έλεγα σύντροφοι ότι σε σχέση με την πολιτική συμμαχιών που γνωρίσαμε όχι μόνο στην Ελλάδα, σε όλο τον 20ό αιώνα, έχει σημαντική πρωτοτυπία βγαλμένη βέβαια μέσα απ' την εμπειρία, την οποία ενδεχομένως και σε όλο το Κόμμα δεν την έχουμε αναδείξει όπως πρέπει. Γιατί αυτό που λίγο - πολύ περπατούσε, ως συμμαχία, όλα τα χρόνια μέσα στον 20ό αιώνα, ήταν με ποιο κόμμα θα πας, με ποιο κόμμα θα συνεργαστείς. Με την αριστερή σοσιαλδημοκρατία, με τη δεξιά, με τη σοσιαλδημοκρατία; Μιλάω γενικότερα, διεθνώς. Στο 15ο Συνέδριο, με όλες τις αδυναμίες που μπορεί να έχει το Πρόγραμμα, αδυναμίες που δεν είχαν να κάνουν ούτε με συμβιβασμούς ούτε με κάτι τέτοια που λέγονται, αλλά με την ωρίμανση του Κόμματος, βάζεις το ζήτημα. Οτι η αλλαγή, η επανάσταση, αν θέλετε η θετική πρόοδος της ταξικής πάλης εξαρτιέται απ' την εργατική τάξη και τους συμμάχους της. Ξεκινάς και λες για τη συμμαχία εργατικής τάξης και άλλων ας πούμε μικροαστικών στρωμάτων. Και είναι βασικό ζήτημα αυτό. Και στο 15ο Συνέδριο λέμε η συμμαχία ξεκινά απ' τα κάτω προς τα πάνω. Αυτό που δεν ξεκαθαρίζουμε τότε είναι αν συμμετέχουν κόμματα μέσα στη συμμαχία, αυτό δεν το ξεκαθαρίζουμε, ούτε λέμε μετέχουν, λέμε κοινωνικοπολιτική. Αυτό το δουλεύεις παραπέρα, σύντροφοι, δεν μπορεί να μιλάς με ποια κόμματα θα συμμαχήσεις, αν δεν πάρεις κριτήριο ποιας τάξης συμφέροντα εκφράζεις κι αυτής της τάξης της εργατικής ποιοι θα είναι οι σύμμαχοί της.

Μας λένε τώρα ότι αυτό που λέμε για τη λαϊκή συμμαχία, ότι βάζουμε μέσα στο μαζικό κίνημα το θέμα της πολιτικής εξουσίας. Οχι, σύντροφοι, εμείς λέμε ότι η λαϊκή συμμαχία εκφράζει συμμαχία της εργατικής τάξης με τους συμμάχους της, που σημαίνει ότι απευθύνεται η συμμαχία σε όλους, αντικειμενικά. Ετσι δεν είναι; Δεν πας με το επίπεδο συνείδησης, αντικειμενικά, από εκεί και πέρα το όργανο της συμμαχίας, γιατί και εργατική τάξη υπάρχει, αλλά έχει όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος, το όργανο της συμμαχίας είναι οι οργανώσεις της εργατικής τάξης και των συμμάχων της που βεβαίως έχουν ριζοσπαστικοποιηθεί με την έννοια του συσχετισμού δυνάμεων στα όργανα κ.λπ. Βεβαίως, η κοινωνία δεν προχωράει γενικά με το λαό, αντικειμενικά, αλλά με το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι μπροστά. Επομένως, έχεις μια συμμαχία η οποία απευθύνεται σε όλους, χωρίς εξαίρεση, από εκεί και πέρα συγκροτείται από όργανα του κινήματος οπωσδήποτε, πολιτικοποιημένα και ριζοσπαστικοποιημένα. Γιατί, η ΓΣΕΕ δεν έχει πολιτική άποψη; Η ΑΔΕΔΥ δεν έχει; Υπάρχει κίνημα και μάλιστα όταν λες κίνημα αλλαγής ας το πω έτσι με τον πλατύ όρο; Βεβαίως, δεν μπορεί αυτή η συμμαχία να έχει πολιτικό πρόγραμμα, σαν να είναι το ΚΚΕ, αλλά είναι δυνατόν το κίνημα το εργατικό, το λαϊκό να μην αντιπαλεύει την κυβέρνηση, γιατί άμα δεν αντιπαλεύει την εκάστοτε κυβέρνηση, τι κάνει τότε; Αποψη, αυτό που λένε, μια υποτυπώδη άποψη διακυβέρνησης, εξουσίας δεν πρέπει να έχει; Και εδώ σύντροφοι, αν θέλετε, είναι μία απ' τις διαφορές μας και πρέπει να το καταδείξουμε αυτό με τα άλλα κόμματα. Τι λέει π.χ. ο ΣΥΡΙΖΑ; Κίνημα το οποίο ρίχνει αυτή την κυβέρνηση και ανεβάζει μια άλλη, μέσω εκλογών. Εμείς τι λέμε; Οτι αυτή η συμμαχία πρέπει να ανατρέψει την εξουσία των μονοπωλίων και να κάνει την εργατική - λαϊκή εξουσία. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να απαιτήσουμε απ' αυτή τη συμμαχία να ταυτιστεί με το Πρόγραμμα του Κόμματος, δε γίνεται, δεν μπορεί να μετατραπεί σε πολιτικό κόμμα. Είναι άλλο πράγμα σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης πια, το μαζικό πρωτοπόρο τμήμα της εργατικής τάξης και το Κόμμα της εκεί πρέπει να δώσουν τη λύση.

Εχει και ο ΣΥΡΙΖΑ άποψη εξουσίας, βεβαίως. Λέει ανατροπή, ένα κίνημα το οποίο ανατρέπει την κυβέρνηση, αυτό δε λέει; Οι αγανακτισμένοι αυτό λέγανε, «κάτω η κυβέρνηση», άλλο τώρα τι εννοούσαν. Επομένως, όλοι τους το κίνημα πρέπει να το έχουν για αλλαγή της κυβέρνησης, εκτός απ' το ΚΚΕ. Για το οποίο λένε, αυτή δεν είναι συμμαχία γιατί είναι μέσα στο κίνημα. Πώς δεν είναι συμμαχία; Είναι συμμαχία της εργατικής τάξης, είναι πολιτικοποιημένο τμήμα και έχει άποψη και θέλει να ανατρέψει την τάξη που είναι στην εξουσία. Γιατί δηλαδή ένα κίνημα, δεν μπορεί να το κάνει αυτό; Αλλο πράγμα ότι σήμερα δεν είναι ώριμο γενικά το κίνημα, ο συσχετισμός είναι αρνητικός, αλλά μιλάμε για αλλαγή που την επιβάλλουν οι λαοί, αποφασίζουν για την τύχη τους. Οι άλλοι τι λένε; Κίνημα που θα διαμορφώσει στις εκλογές μια άλλη κυβέρνηση. Και μετά θα στηρίζει αυτήν την κυβέρνηση αφού είναι γέννημα του κινήματος. Τα λέω αυτά κυρίως απαντώντας σε διάφορες απόψεις ότι είναι «κίνημα με τον εαυτό μας» και ότι εμείς δεν έχουμε πολιτική συμμαχιών, ότι η μοναδική πολιτική συμμαχιών είναι οπωσδήποτε με κόμματα. Μα, εάν υπάρξουν τέτοια κόμματα, αυτό θα το δείξει η ζωή. Ομως έτσι είναι τα πράγματα κι απ' αυτή την άποψη πρέπει να κατανοηθεί από εμάς όταν λέμε λαϊκή συμμαχία, που μάλιστα είναι ένας όρος πολύ πιο πλατύς απ' το ΑΑΔΜ. Αν θέλετε, το λαϊκή συμμαχία σαν όρο μπορεί να το χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε κόμμα. Γιατί το λέμε; Γιατί θέλουμε να είναι κατανοητό στο λαό. Το ΑΑΔΜ γιατί ήταν πιο πλατύ; Με αυτό δεν πήγαμε μέχρι τις εκλογές και χάσαμε; Δεν φταίει το ΑΑΔΜ, βέβαια, αλλά αυτά είναι κόλπα τώρα. Και κοιτάξτε είναι άλλο πράγμα, όντως το κίνημα κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου κάποτε, γιατί το τελευταίο διάστημα έχει δυσκολίες να αναπτυχθεί, μπορεί να τραβήξει περισσότερες δυνάμεις ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, αλλά άλλο κίνημα κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου που κι εμείς το επιζητούμε κι άλλο πράγμα σύντροφοι να ταυτίζεις τον ιμπεριαλισμό με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και να τον αποσυνδέεις απ' τον καπιταλισμό.

Να γίνουμε πιο απαιτητικοί από τον εαυτό μας

Τέλος, η ΓΓ της ΚΕ αναφέρθηκε σε ζητήματα οργανωτικής πολιτικής προκειμένου να γίνει το Κόμμα πιο ισχυρό. Ανάμεσα στα άλλα τόνισε:

Το γεγονός ότι δε συγκεντρώσαμε αποφασιστικά και έγκαιρα και εδώ έχουμε ευθύνη και σαν ΚΕ, πριν το 18οΣυνέδριο, να προχωρήσει η αναδιάταξη δυνάμεων, ότι υποχωρούσαμε στις δυσκολίες που έχει η συγκέντρωση των δυνάμεων στην εργατική τάξη -όχι ότι είχαμε λαθεμένη άποψη- και από εκεί η συμμαχία με την αγροτιά, όχι γενικά να κάνουμε δουλειά στους αγρότες. Αλλά η αγροτιά επιδιώκουμε να γίνει ο σταθερός σύμμαχος της εργατικής τάξης και οι μικροί επιχειρηματίες της πόλης. Οχι γενικά να κάνουμε δουλειά σ' αυτούς να πάρουμε ψήφους, αλλά για τη συμμαχία. Δε λέω ότι είναι οπορτουνισμός η καθυστέρηση, αλλά σε ένα βαθμό είναι άμβλυνση το ότι δε συγκεντρώσαμε την προσοχή. Βέβαια, εντάξει, τώρα προχωράμε σ' αυτή την κατεύθυνση, πρέπει να αυξηθούν οι κλαδικές οργανώσεις έναντι των εδαφικών, είναι ζητήματα τέτοια τα οποία ανεξαρτήτως του ότι τα αποτελέσματα δεν καθορίζονται μόνο απ' τη θέλησή μας αλλά, εν πάση περιπτώσει, αυτά πρέπει να τα έχουμε λυμένα, πού συγκεντρώνουμε την προσοχή, ανάπτυξη στελεχών απ' την εργατική τάξη κλπ. Είναι θέματα που πρέπει να τα προσέξουμε, όπως και άλλα φαινόμενα, π.χ. φιλελευθερισμού, έχουμε τέτοια. Ο «Ριζοσπάστης» και η μη μελέτη του από όλα τα μέλη, δεν είναι σύντροφοι φιλελευθερισμός, για να μην το πω και οπορτουνισμός; Μη βλέπουμε τον οπορτουνισμό μόνο στα ιδεολογικά ζητήματα, είναι και στα οργανωτικά. Μπορεί να μην είναι συνειδητός οπορτουνισμός, αλλά υπάρχει θέμα. Αλλωστε, με τις ομιλίες σας και με την εισήγηση, ανοίξατε αυτά τα ζητήματα κι εδώ. Και πρέπει να προσέξουμε, να μη χτυπάμε τον οπορτουνισμό μόνο στα στρατηγικά αλλά και τις εκφράσεις του στα οργανωτικά, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που θα σφίξει η κατάσταση.

Σήμερα σύντροφοι οπωσδήποτε έχουμε δυνατότητες, αν θέλετε, και μέσα από θετικές εμπειρίες που έχουμε, έστω και μέσα απ' το πλήγμα αυτό που ζήσαμε το εκλογικό, γιατί δεν πρέπει να το υποτιμήσουμε, έχουμε τη δυνατότητα να μετατραπούν -κι αυτή είναι η διαφορά μας απ' αυτούς που το βάζουν στα πόδια από τον πανικό- έχουμε τη δυνατότητα για μια απότομη ωρίμανση του Κόμματος και της ΚΝΕ που σημαίνει ότι από καλύτερες θέσεις μπορούμε να αντιμετωπίσουμε και στην περίπτωση που έχεις ένα θετικό ξέσπασμα, μια απότομη θετική άνοδο της ταξικής πάλης αλλά και σε ένα προσωρινό πισωγύρισμα. Ακόμα δεν μπορείς να σταθμίσεις πλήρως τα πράγματα. Μπορούμε δηλαδή, κάλλιστα να τα βγάλουμε πέρα αλλά χρειάζεται μεγαλύτερη απαιτητικότητα απ' τον εαυτό μας και μετατρέποντας, αν θέλετε, τα θετικά σε θετικότερα και τις αρνητικές πλευρές σε θετική ωρίμανση.

Συνολικά πρέπει να κάνουμε περισσότερα στους τόπους δουλειάς, λιγότερα να λέμε και περισσότερα να κάνουμε. Σύντροφοι, δε θα μας χαριστούν. 'Η θα μας βάλουν στο χέρι με την έννοια της πολιτικής γραμμής, οπότε τότε θα μας αγαπήσουν αποτόμως ή ξέρουν πάρα πολύ καλά ότι εφόσον το ΚΚΕ κρατηθεί και δεν ταλαντευτεί, οπωσδήποτε τα επόμενα χρόνια θα έχει πολύ μεγαλύτερη δυνατότητα να αξιοποιήσει την πείρα των μαζών και σίγουρα θα γίνουμε και καλύτεροι. Και νεότερες γενιές αναπτύσσονται στο Κόμμα, που αν θέλετε, δεν έχουν τα παλαιότερα τρωτά και ώριμη γενιά υπάρχει στο Κόμμα, έμπειρη και με μια ορισμένη διαδοχικότητα καλή στο Κόμμα, κυρίως όμως η εμπειρία των τελευταίων 20 χρόνων. Αλλά θα το ξαναπούμε: πρέπει ακριβώς, επειδή ο συσχετισμός δυνάμεων δεν είναι θετικός σ' αυτή τη φάση, αύριο μπορεί να γίνει, εμείς πρέπει να αποκτήσουμε μεγαλύτερη ικανότητα, σταθερότητα, διορατικότητα, να παρακολουθούμε τις εξελίξεις. Οτι πνεύμα πρακτικισμού, προχειρότητας, υποτίμησης έχουμε, αυτά να τα βγάλουμε πέρα, με εμπιστοσύνη μεν στη στρατηγική μας αλλά με μεγαλύτερη απαιτητικότητα απ' το πώς δουλεύουμε. Και στο όνομα σύντροφοι ότι ο αντίπαλος μάς επιτίθεται -καμιά φορά χρησιμοποιώντας και υπαρκτές αδυναμίες που έχουμε- να υποχωρούμε. Εμείς, εκεί που πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας, να την κάνουμε, εκεί που πρέπει να βελτιωθούμε, να βελτιωθούμε. Μπορούμε, πολύ καλύτερα, σαφώς. Εκεί που πρέπει να αγνοήσουμε την επίθεση του αντίπαλου, να την αγνοήσουμε. Αλλά με μεγαλύτερη απαιτητικότητα απ' τον εαυτό μας. Και δε θα χάσουμε.

Η ''εξυγίανση''


Η κυβέρνηση ανακοίνωσε προχτές τη λειτουργία ενός «Κόμβου Διαλειτουργικότητας των οικονομικών στοιχείων των ΟΤΑ», στο πλαίσιο του Παρατηρητηρίου Οικονομικής Αυτοτέλειας των ΟΤΑ. Πρόκειται για το Παρατηρητήριο που προβλέπεται στο Μεσοπρόθεσμο του περασμένου Δεκέμβρη.

Σε όσους δήμους αποκλίνουν από τους στόχους του προϋπολογισμού για δύο συνεχή τρίμηνα, θα τους επιβάλλεται υποχρεωτικό πρόγραμμα εξυγίανσης το οποίο μεταξύ άλλων περιλαμβάνει: Αναστολή προσλήψεων (κάτι που ήδη προβλέπεται στο Μεσοπρόθεσμο 2013-2016, καθώς μέχρι το 2016 απαγορεύονται οι προσλήψεις σε όλους τους ΟΤΑ). Μείωση προσωπικού μέσω υποχρεωτικών μετατάξεων, άρα υποβάθμιση έως και κατάργηση παρεχόμενων υπηρεσιών. Αύξηση των τελών κλπ. Δραστική αύξηση, σε τοπικό επίπεδο, των κεντρικών κρατικών φόρων μέσα από τους οποίους χρηματοδοτούνται οι Δήμοι και οι Περιφέρειες. Απαγόρευση κάθε έργου από τους ΟΤΑ και περιορισμό των δαπανών τους στις απολύτως ανελαστικές.

Ακόμα, προβλέπεται αύξηση του ανώτατου συντελεστή επιβολής του Τέλους Ακίνητης Περιουσίας για τα ακίνητα που βρίσκονται στην εδαφική περιφέρεια του Δήμου σε ποσοστό μέχρι και 3 τοις χιλίοις και επιβολή του τέλους υποχρεωτικά από το Δήμο σύμφωνα με το ποσοστό αυτό μέχρι την οικονομική εξυγίανσή του. Ομοίως, αύξηση του συντελεστή επιβολής του τέλους επί των ακαθαρίστων εσόδων και παρεπιδημούντων από 0,5% μέχρι και 2%.

Ουσιαστικά με το λεγόμενο Παρατηρητήριο και το υποχρεωτικό πρόγραμμα εξυγίανσης, η συγκυβέρνηση καλεί το λαό να πληρώσει και να καλύψει την πολιτική των περικοπών και της στάσης πληρωμών που έχει κηρύξει στους Δήμους.

Πέμπτη 21 Μαρτίου 2013

Τοπική Διοίκηση και προγράμματα αγωγής υγείας

Διάφορα προγράμματα που αφορούν Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, επιχειρούν να «τρέξουν» το τελευταίο διάστημα δήμοι και περιφέρειες, πατώντας πάνω σε πραγματικές ελλείψεις και ανάγκες που υπάρχουν στο συγκεκριμένο τομέα. Χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα, αυτό της Περιφέρειας Αττικής. Μια ομάδα γιατρών, υπαλλήλων της περιφέρειας Αττικής πρότειναν να χρηματοδοτήσει η Περιφέρεια την υλοποίηση προγράμματος αγωγής υγείας, με θέμα τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα σε μαθητές Λυκείου, καθώς και άλλο πρόγραμμα για τη στοματική υγεία.

Και τα δύο αυτά ζητήματα είναι σημαντικά, ωστόσο, αφορούν αυτά τα τόσο σοβαρά ζητήματα πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, πρόληψης δηλαδή, την περιφέρεια, την οποιαδήποτε περιφέρεια; Και ας υποθέσουμε ότι προχωρούν αυτά τα προγράμματα και διαπιστώνεται ότι από τα 2.000 παιδιά, τα 100 ή τα 200, πρέπει να ακολουθήσουν συγκεκριμένη θεραπευτική αγωγή. Πού θα πάνε; Πώς θα ακολουθήσουν την απαραίτητη αγωγή; Αν δεν έχουν χρήματα οι οικογένειές τους τι θα κάνουν; Και σε τελική ανάλυση μπορούν τέτοια σοβαρά ζητήματα πρόληψης να αφήνονται σε αποσπασματικές δράσεις δήμων ή περιφερειών;

Οι ανάγκες για αγωγή υγείας θα μπορούσαν, μπορούν και πρέπει, να καλύπτονται σταθερά και συστηματικά από το δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας. Μέσα από Κέντρα Υγείας, με όλο τον εξοπλισμό και επαρκές προσωπικό (γιατροί, ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, νοσηλευτές, μαίες, κ.λπ.), που θα ξεκινά από την ενημέρωση και θα φτάνει ως και τη θεραπεία. Που θα συνδέεται με τα σχολεία των περιοχών, τους χώρους δουλειάς, τις αθλητικές εγκαταστάσεις κ.ά. και θα αφορά το σύνολο του πληθυσμού. Ακόμη και σήμερα, με τα ελάχιστα Κέντρα Υγείας στην Αττική που διαρκώς αποψιλώνονται από προσωπικό και υποδομές, θα μπορούσαν με δημόσιες - δωρεάν κινητές μονάδες, να εφαρμόσουν έστω και αυτά τα υποτυπώδη προγράμματα αγωγής υγείας, κεντρικά με την ευθύνη και τη χρηματοδότηση του κράτους.

Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013

''Τα συσσίτια της Φρειδερίκης''


Δεν τον άφησαν να χαρεί τη «φιέστα» που πήγε να στήσει ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Αθ. Τσαυτάρης στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Ορχομενού, με αφορμή την έναρξη του προγράμματος δωρεάν διανομής φρούτων και λαχανικών στα σχολεία. Εξω από το σχολείο, τον υποδέχτηκαν αγρότες της περιοχής, οι οποίοι προσπάθησαν να συνομιλήσουν μαζί του, προκειμένου να του εκθέσουν τα τεράστια προβλήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζουν οι μικρομεσαίοι παραγωγοί. Το μόνο που εισέπραξαν από τον υπουργό της συγκυβέρνησης ήταν οι ίδιες ανέξοδες υποσχέσεις, τις οποίες επαναλαμβάνει μονότονα τους τελευταίους μήνες, είτε στις συναντήσεις που πραγματοποιεί με αγροτοσυνδικαλιστές είτε στις, πολλαπλές, συνεντεύξεις που παραχωρεί στα διάφορα ΜΜΕ.

Το αποτέλεσμα ήταν να προκαλέσει την οργή των αγροτών, οι οποίοι τον «ξεφώνισαν», και με το δίκιο τους. Διότι το πολυδιαφημισμένο πρόγραμμα δωρεάν διανομής φρούτων στα σχολεία, ύψους περίπου 3 εκατ. ευρώ που συγχρηματοδοτείται από την ΕΕ, περιελάμβανε προϊόντα εισαγωγής, την ίδια ώρα που η ντόπια παραγωγή παραμένει είτε απούλητη, είτε παραδίδεται έναντι εξευτελιστικών τιμών στους εμπορομεσάζοντες. «Δεν ντρέπεστε λίγο; Ηρθατε να μοιράσετε εδώ ισπανικά αχλάδια; Δεν ικανοποιείται ούτε ένα από τα αιτήματά μας και έρχεστε να μοιράσετε τα συσσίτια της Φρειδερίκης στα παιδιά; Θα φέρετε κι αντίσκηνα σε λίγο να τα βάλετε μέσα. Αυτό θα είναι το επόμενό σας βήμα...», του φώναξε κάποιος αγανακτισμένος αγρότης και κάθε άλλο σχόλιο περιττεύει.

Κυριακή 10 Μαρτίου 2013

Τίμησαν την θυσία των κολίγων στο Κιλελέρ

Στο χώρο της θυσίας των κολίγων, στο μνημείο του Κιλελέρ, αντιπροσωπεία τωνΟμοσπονδιών Αγροτικών Συλλόγων της Θεσσαλίας και των Συντονιστικών Επιτροπών Αγώνα των Μπλόκωνκατέθεσαν στεφάνια, σήμερα Κυριακή, στις 11 το πρωί, τιμώντας τον αγώνα των κολίγων και δίνοντας αγωνιστική συνέχεια στον πολυήμερο αγώνα των μπλόκων.

Σε σχετικό δελτίο Τύπου, που εξέδωσαν οι Ενωτικές Ομοσπονδίες Αγροτικών Συλλόγων Καρδίτσας - Λάρισας, η Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Τρικάλων «Η Άνοιξη» και η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα του Μπλόκου της Νίκαιας χαιρετίζουν τους εκατοντάδες Θεσσαλούς αγρότες που συμμετείχαν στο πανελλαδικό - παναγροτικό συλλαλητήριο στις 5 Μάρτη, στην Αθήνα, επισημαίνοντας: «Στο συλλαλητήριο της Αθήνας διατρανώσαμε τη θέλησή μας να σταματήσουμε κάθε απόπειρα για κατασχέσεις και πλειστηριασμούς, αλλά και να αγωνιστούμε ενάντια στη συγκέντρωση της γης και παραγωγής στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών και επιχειρηματιών καπιταλιστών, όπως επιχειρείται από την εφαρμογή της ΚΑΠ της ΕΕ.

Με αυτό τον τρόπο τιμάμε αγωνιστικά την ηρωική εξέγερση των κολίγων στο Κιλελέρ πριν 103 χρόνια, δεν θα επιτρέψουμε να δημιουργηθούν τα νέα σύγχρονα τσιφλίκια και να γίνουμε κολίγοι».

Και η ανακοίνωση καταλήγει: «Ο αγώνας των αγροτών δεν έχει ημερομηνία λήξης, συνεχίζουμε και οργανώνουμε καλύτερα το αγροτικό κίνημα ώστε πιο ισχυροί, πιο πολλοί, πιο ενωτικά, να πορευτούμε το επόμενο διάστημα και να δώσουμε τους νέους μεγάλους αγώνες για την επιβίωσή μας.

Δυναμώνουμε τη συμμαχία και κοινή δράση με τους εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενους των πόλεων και την νεολαία, ώστε να αντισταθούμε και να ανατρέψουμε την πολιτική που μας οδηγεί στη φτώχεια και την εξαθλίωση, να ανοίξει ο δρόμος για ανάπτυξη προς όφελος του λαού μας».

902.gr

Σάββατο 9 Μαρτίου 2013

ΔΥΝΑΤΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ κίνημα για να νικήσει ο λαός.

Εργαζόμενοι, νέοι, νέες

Έχετε συγκεντρώσει πείρα από όσα έχουν γίνει στο χώρο δουλειάς, στον κλάδο, στη χώρα. Πρέπει τώρα να την αξιοποιήσουμε ατομικά και συλλογικά. Να βγουν συμπεράσματα γιατί το εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα δεν βρίσκεται στο ύψος των περιστάσεων για την αντιμετώπιση της επίθεσης που δέχεται ο λαός.

Πριν λίγες μέρες, στις 20 Φλεβάρη, είχαμε πανεργατική - πανελλαδική απεργία κάτω από την πίεση σωματείων, ομοσπονδιών, καθώς και του ΠΑΜΕ με αιτήματα: Να μην καταργηθεί η εθνική και οι κλαδικές συμβάσεις, να προστατευτούν οι άνεργοι, να καταργηθούν οι φόροι και τα χαράτσια που πνίγουν εργαζόμενους και μικρομεσαίους.

Το μεγάλο κεφάλαιο, οι μονοπωλιακοί όμιλοι απαιτούν την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων και την επιβολή μισθών και συντάξεων πείνας, δουλειά χωρίς δικαιώματα. Η κυβέρνηση αδίστακτα ικανοποιεί αυτές τις αξιώσεις.

Θα έπρεπε να μη μείνει εργασιακός χώρος και κλάδος που να μην ταρακουνηθεί. Σκεφτείτε όμως, τι έγινε. Όπου δεν υπήρχε ισχυρή παρέμβαση συνδικάτων που δούλεψαν με συνέπεια για την επιτυχία της απεργίας και την πρωτοπόρα δράση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, δεν υπήρξε καμία ουσιαστική προσπάθεια από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που πρόσκεινται στις πλειοψηφίες ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, αρκετών Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων να οργανωθεί η απεργία, να αντιμετωπιστούν οι απειλές και οι εκβιασμοί της μεγαλοεργοδοσίας. Να ενημερωθούν οι εργαζόμενοι, να γίνουν συνελεύσεις, απεργιακές επιτροπές. Αντίθετα, σε μια σειρά χώρους αυτές οι ηγεσίες αδιαφόρησαν, την υπονόμευσαν ή ακόμα λειτούργησαν και απεργοσπαστικά.

Πόσο θα συνεχίζεται αυτή η κατάσταση;

Ο καθένας μας έχει ευθύνη να μπει τέλος στη διάλυση, τη συναλλαγή, το φόβο και τον εκφυλισμό που επικρατεί σε πολλά συνδικαλιστικά όργανα σε κρίσιμους χώρους.

Είναι επιτακτική ανάγκη να ξηλωθούν από τα όργανα του κινήματος οι δυνάμεις που δηλητηριάζουν το μυαλό και την ψυχή της εργατικής τάξης, που καλλιεργούν την ταξική υποταγή, που είναι «μανούλες» στις κούφιες αγωνιστικές κορόνες και εξαφανίζονται ή τα γυρίζουν όταν οξύνεται η ταξική πάλη.

ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ

ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ

Να ανασυγκροτηθεί τώρα το εργατικό κίνημα. Δεν είναι εύκολη υπόθεση. Χρειάζεται αποφασιστική αναμέτρηση με δυσκολίες και αδυναμίες. Βασικό ζήτημα είναι να γραφτούν στα σωματεία οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι. Να πάρουν πάνω τους την υπόθεση της οργάνωσης του αγώνα. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη μαζική ενεργή συμμετοχή και δράση. ΣΑΡΩΣΤΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΟΙΚΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ.

Για να πάρει ανάσα το κίνημα. Να αλλάξει ριζικά το κλίμα που υπάρχει μέσα στους τόπους δουλειάς, μέσα στο λαό. Η μαζική συμμετοχή εργαζομένων, ανέργων, νέων στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ έδειξε ότι υπάρχουν δυνάμεις που μπορούν να στηρίξουν την αναζωογόνηση, την αντεπίθεση του εργατικού κινήματος.

Οι μεγάλες κοινές συγκεντρώσεις και τα μπλόκα εργατών, μικρομεσαίας αγροτιάς, αυτοαπασχολούμενων σπάνε την τρομοκρατία της κυβέρνησης, φανερώνουν τη δύναμη που έχει η λαϊκή - κοινωνική συμμαχία.

Δρόμο ανοίγει η συμμετοχή των ναυτεργατών στην απεργία που αψήφησαν την επιστράτευση, τις απειλές κυβέρνησης και εφοπλιστών. Η μαχητική δράση που αναπτύσσουν οι λαϊκές επιτροπές της κοινωνικής λαϊκής συμμαχίας στις συνοικίες για να μη μείνει καμία λαϊκή οικογένεια μόνη και απροστάτευτη.

Μπορεί να γίνει παράδειγμα οργάνωσης η αντοχή και ο πολύμηνος απεργιακός αγώνας των χαλυβουργών κόντρα στις μειώσεις μισθών, τις απολύσεις και την τρομοκρατία. Κράτησε, γιατί είχε την πολύμορφη λαϊκή αλληλεγγύη. Θα είχε μεγαλύτερη δύναμη αυτός ο αγώνας αν μαζί με τους χαλυβουργούς απεργούσαν και οι εργάτες των άλλων εργοστασίων χαλυβουργίας του ίδιου βιομηχάνου, αλλά και των άλλων εργοστασίων του κλάδου, που σήμερα αντιμετωπίζουν και αυτοί τη δραστική μείωση μισθών και τις απολύσεις.

Αν όλα τα εργοστάσια στην Ελλάδα γίνονταν μια Χαλυβουργία, που βροντοφώναζε «τέλος οι θυσίες για την πλουτοκρατία», «χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά», δεν θα μπορούσαν η πλουτοκρατία, η ΕΕ, τα κόμματά τους να περνάνε έτσι τη σφαγή των δικαιωμάτων μας, τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα.

Φτωχοί, μικρομεσαίοι αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι

Καθημερινά αποδεικνύεται ότι τα δικά σας συμφέροντα είναι κοντά στα συμφέροντα των εργαζομένων. Κοινός εχθρός για το λαό είναι τα μονοπώλια. Δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια ανοχής στα κόμματα και τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που υπηρετούν τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων που θεωρούν μονόδρομο την Κοινή Αγροτική Πολιτική και την ΕΕ.

ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΛΑΟ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ

Δε θα μας πάρει από κάτω αυτό που καθημερινά ζούμε, η ανεργία και ο φόβος της απόλυσης, ο μισθός που δεν φτάνει πια για τα βασικά, οι απλήρωτοι φόροι, τα χαράτσια, τα χρέη στις τράπεζες. Αυτό θέλουν όσοι έχουν συμφέρον να καταδικάσουν μόνιμα στη φτώχεια, στην ανεργία, σε εργασιακές συνθήκες κάτεργου.

Δεν πρέπει να γονατίσει η απόγνωση ολόκληρες γενιές και η απογοήτευση ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει. ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ.

Η πάλη θα είναι σκληρή, απαιτεί θυσίες. Έτσι ήταν πάντα.

Ό,τι κατάκτησε η εργατική τάξη και ο λαός ήταν αποτέλεσμα σκληρών και πολύχρονων αγώνων κατά του καπιταλισμού, των κυβερνήσεών του και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Χιλιάδες πρωτοπόροι εργάτες και εργάτριες, αγωνιστές μαζί μέλη και στελέχη του ΚΚΕ διώχθηκαν, φυλακίσθηκαν και εξορίστηκαν και έδωσαν και τη ζωή τους για να φουντώσει το εργατικό κίνημα. Ήταν αποτέλεσμα και της οικοδόμησης και των κατακτήσεων του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ένωση και άλλες χώρες.

Ο λαός δεν πρέπει να παραδώσει ιδανικά και αξίες στο φόβο που καλλιεργούν, στην άγνοια και την αδυναμία.

Ο λαός τίποτα δεν πρέπει να περιμένει από τα κόμματα της συγκυβέρνησης και της ΕΕ. Δεν νοιάζονται για τα λαϊκά προβλήματα. Δεν πρέπει να περάσουν ψεύτικες ελπίδες ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και πιθανή κυβέρνηση με το ΣΥΡΙΖΑ, θα απαλύνει τη φτώχεια με τον «ευρωμονόδρομο» και συνταγές Ομπάμα. Μαχητικά να απομονώσει τη φασιστική, ναζιστική Χρυσή Αυγή, τους απογόνους του Χίτλερ και της Χούντας.

Είναι καιρός οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα να εμπιστευτούν τη δύναμή τους και να υψώσουν αποφασιστικά το ανάστημά τους για τα δικαιώματα και το δίκιο τους.

Να δυναμώσει παντού η λαϊκή συμμαχία των εργαζομένων, της φτωχής αγροτιάς και των αυτοαπασχολούμενων για νικηφόρα πορεία. Μόνο αυτή η συμμαχία πολλαπλασιάζει τη δύναμη των λαϊκών στρωμάτων. Είναι το αντίπαλο μπλοκ απέναντι στα μονοπώλια, την ΕΕ και τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου». Δυναμώστε παντού τη λαϊκή αλληλεγγύη. Δώστε μαζική απάντηση στην καταστολή και το φόβο που σπέρνει το αντιδραστικό δόγμα της κυβέρνησης «νόμος και τάξη».

ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΟΝΗ! Η κρίση και η ανάπτυξη που υπόσχεται η τρικομματική κυβέρνηση και η παραλλαγή καπιταλιστικής ανάπτυξης με τη διαχείριση ΣΥΡΙΖΑ ούτε λύνουν ούτε απαλύνουν τα δεινά του λαού, τη φτώχεια και την ανεργία.

Αυτό το «κάτι να γίνει» που λέει ο λαός, να πάρει περιεχόμενο. Μαζί με την πάλη και αιτήματα για την άμεση επιβίωση του λαού, για τις συλλογικές συμβάσεις, ενάντια στους φόρους και τα χαράτσια, την επιβίωση των ανέργων, της φτωχής αγροτιάς και των αυτοαπασχολούμενων: Να γίνει παλλαϊκό σύνθημα και οδηγός η απαίτηση για μονομερή διαγραφή του χρέους, η αποδέσμευση από την ΕΕ με το λαό κυρίαρχο και τη δική του εξουσία. ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΛΑΪΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ η ιδιοκτησία των μονοπωλίων και ο πλούτος που παράγεται να ικανοποιεί τις ανάγκες του λαού.

ΚΑΤΩ ΟΙ ΦΟΡΟΙ, ΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ, ΤΑ ΒΑΡΒΑΡΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ - ΔΑΝΕΙΑΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ, που εξαθλιώνουν το λαό.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ.

ΟΧΙ στα σύγχρονα κάτεργα, στους μισθούς 300 ευρώ και τις συντάξεις πείνας.

Μέτρα για να επιβιώσουν οι άνεργοι και οι οικογένειές τους.

Εργάτες, αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, σαν μια γροθιά να σπάσουμε τα δεσμά, του «ευρωμονόδρομου» και των μονοπωλίων.

Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

Μάρτης 2013

Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013

''Βαθιά κουτσουρεμένη'' η συνδεδεμένη ενίσχυση


Β. Μπούτας: Φταίχτης η ΚΑΠ της ΕΕ, γι' αυτό παλεύουμε να την ανατρέψουμε

«Βαθιά κουτσουρεμένη» είναι η συνδεδεμένη ενίσχυση για την περσινή σοδειά που παίρνουν, αυτό το διάστημα οι βαμβακοπαραγωγοί, καθώς, λόγω του ότι στη χώρα μας καλλιεργήθηκαν με βαμβάκι πάνω από 2.500.000 στρέμματα, που είναι το πλαφόν το οποίο έχει τεθεί στο πλαίσιο της ΚΑΠ, η ΕΕ επέβαλε πρόστιμο συνυπευθυνότητας.

Ετσι, οι παραγωγοί, αντί για 80 ευρώ το στρέμμα που θα έπαιρναν αν δεν υπήρχε υπέρβαση του πλαφόν, παίρνουν 72, χάνουν, δηλαδή, 8 ευρώ το στρέμμα, ενώ τα διπλάσια, σχεδόν και συγκεκριμένα 15,5 ευρώ το στρέμμα, χάνουν όσοι το συνολικό ποσό της συνδεδεμένης ενίσχυσης που δικαιούνται ξεπερνάει τις 5.000 ευρώ -καλλιεργούν, δηλαδή, πάνω από 69,5 στρέμματα- καθώς τους επιβάλλεται 10% παρακράτηση στην ενίσχυση.

Σ' αυτό το πρόβλημα, που παρουσιάζεται αμέσως μετά τη μεγάλη αγροτική κινητοποίηση, αναφέρθηκε, σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου ο Β. Μπούτας, μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής των μπλόκων και πρόεδρος της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Καρδίτσας, υπογραμμίζοντας ότι «είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα το οποίο αποδεικνύει το πόσο δίκιο έχουμε οι μικρομεσαίοι αγρότες που υποστηρίζουμε ότι η ΚΑΠ της ΕΕ λειτουργεί σε βάρος μας, μας οδηγεί στο ξεκλήρισμα και γι' αυτό παλεύουμε να την ανατρέψουμε».

Η κυβέρνηση -είπε στη συνέχεια- δεν ικανοποίησε το αίτημα να αποζημιωθούν, από τον ΕΛΓΑ, οι βαμβακοπαραγωγοί για τις μεγάλες ζημιές από το πράσινο σκουλήκι και να πάρουν κανονικά τη συνδεδεμένη ενίσχυση, όλοι, εκτός από εκείνους που είτε δεν παράδωσαν καθόλου βαμβάκι, ή έκαναν δήλωση καλλιέργειας χωρίς, όμως, να καλλιεργήσουν, που είναι το πρώτο από τα 16 σημεία του διεκδικητικού πλαισίου αιτημάτων, που οι αγρότες των 35 μπλόκων πρόβαλλαν στη διάρκεια της τελευταίας κινητοποίησης.

Και εξήγησε: Σε ό,τι αφορά στην αποζημίωση από τον ΕΛΓΑ, το «δίδυμο» της ηγεσίας του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, Τσαυτάρης - Χαρακόπουλος, αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, Α. Σαμαράς, την απέρριψαν και, ταυτόχρονα, δήλωσαν ότι όποιος αγρότης θέλει ν' αποζημιώνεται για τις καταστροφές από το πράσινο σκουλήκι, πρέπει, από τον ερχόμενο Δεκέμβρη, να πληρώσει επιπλέον ασφάλιστρο -πρόσθετο «χαράτσι», δηλαδή- στον ΕΛΓΑ. Αποδεικνύεται, έτσι -τόνισε- πόσο σωστή και δίκαιη είναι η διεκδίκησή μας για ΕΛΓΑ αποκλειστικά κρατικό φορέα, που θα καλύπτει το σύνολο των ζημιών από όλους τους φυσικούς κινδύνους και νόσους και θα τις αποζημιώνει στ 100%.
Οσο, δε, για τη συνδεδεμένη ενίσχυση, σημείωσε ότι η κυβέρνηση δε δέχτηκε ούτε το αίτημα να μη γίνει καμιά παρακράτηση, αλλά ούτε και τις προτάσεις των αγωνιζόμενων αγροτών για το ποιοι να τη δικαιούνται κι έβαλε ορισμένους όρους, χωρίς να παίρνει υπόψη τις ζημιές από το σκουλήκι κατά τεμάχιο και χωριό και χωρίς έλεγχο από τον ΕΛΓΑ, ή άλλη αρμόδια υπηρεσία.

Ολα αυτά και πολλά άλλα που θα δούμε στη συνέχεια -κατέληξε ο Β. Μπούτας- επιβεβαιώνουν την εκτίμηση της Συντονιστικής Επιτροπής των μπλόκων πως η κυβέρνηση θα συνεχίσει, ακόμα πιο άγρια και σκληρά, την επίθεση εναντίον των μικρομεσαίων αγροτών για να τους αφανίσει και γι' αυτό χρειάζεται ο αγώνας να συνεχιστεί και να κλιμακωθεί, με μεγαλύτερη μαζικότητα και δυναμισμό, καλύτερη οργάνωση και συντονισμό και, προπάντων με ακόμα πιο ισχυρή τη λαϊκή, αγωνιστική συμμαχία.

Εκτιμούμε -είπε- ότι αν ήταν μεγαλύτερη η συμμετοχή και η ενεργή στήριξη από τους μαζικούς φορείς θα είχαμε λυγίσει την κυβερνητική αδιαλλαξία...

Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

Ο αγώνας τους δεν έχει ημερομηνία λήξης


  • Μαζικά συμμετείχε στο συλλαλητήριο η φτωχομεσαία αγροτιά
  • Συμπαράσταση κι αλληλεγγύη από το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΕΒΕ, το ΜΑΣ την ΟΓΕ, Λαϊκές Επιτροπές και εκλεγμένους συμβούλους της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στην Αττική


Με ένα μαζικό, γεμάτο ενέργεια και παλμό συλλαλητήριο, αγρότες απ' όλη τη χώρα, που εδώ και ένα μήνα βρίσκονται στα μπλόκα «της οργής και της αγανάκτησης» αντιμετωπίζοντας την κρατική καταστολή και την ασύστολη συκοφαντία του κυβερνητικού προπαγανδιστικού μηχανισμού, έκαναν ξεκάθαρο στην τρικομματική κυβέρνηση ότι ο αγώνας τους είναι αγώνας επιβίωσης και θα συνεχιστεί με όλες τις μορφές. Για ακόμη μία φορά μαζικοί φορείς εργαζομένων, σπουδάζουσας νεολαίας, του αγωνιστικού κινήματος γυναικών, εκλεγμένοι σύμβουλοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης» και αντιπροσωπείες Λαϊκών Επιτροπών από συνοικίες της Αθήνας συμμετείχαν στην κινητοποίηση συνεχίζοντας έτσι το πρωτοφανές κύμα αλληλεγγύης που ξεδιπλώνεται σε ολόκληρη τη χώρα όλο αυτό το διάστημα εξέλιξης των αγροτικών κινητοποιήσεων.
Πρώτοι στην πλατεία Βάθης, τόπο του συλλαλητηρίου, κατέφθασαν οι αγρότες της Κρήτης που είχαν ξεκινήσει από την Κυριακή για να πάρουν μέρος στη μεγάλη αγωνιστική σύναξη των ξωμάχων. Σιγά σιγά κατέφθαναν αγρότες από τα μπλόκα της Πελοποννήσου, της Ηπείρου, αλλά και αντιπροσωπείες του ΜΑΣ, της ΟΓΕ, της ΠΑΣΕΒΕ και των ταξικών συνδικάτων. Τελευταίοι κατέφθασαν με πορεία και εν μέσω χειροκροτημάτων οι αγρότες της Θεσσαλίας και της Στερεάς Ελλάδας, καθώς στο δρόμο προς Αθήνα τους σταμάτησαν δυνάμεις της Αστυνομίας για να κάνουν έλεγχο στα λεωφορεία που τους μετέφεραν. «Αγροτιά - εργατιά μια φωνή και μια γροθιά» ήταν το σύνθημα που κυριάρχησε κατά την είσοδο των Θεσσαλών και Στερεοελλαδιτών αγροτών στην πλ. Βάθης.

''Αγώνας περηφάνιας και αξιοπρέπειας''


Στην κεντρική ομιλία της συγκέντρωσης ο Β. Μπούτας υπογράμμισε: «Για 30 μερόνυχτα η φτωχή και μεσαία αγροτιά της χώρας έδωσε έναν ηρωικό αγώνα στα μπλόκα της οργής και αγανάκτησης. Οργή και αγανάκτηση γιατί βλέπουμε το μόχθο μας να πηγαίνει χαμένος αφού το υψηλό κόστος παραγωγής, σε συνάρτηση με τις χαμηλές έως και εξευτελιστικές τιμές, μας οδηγεί στη φτώχεια και το ξεκλήρισμα. Για 30 μερόνυχτα αντιμετωπίσαμε την κρατική καταστολή και τον αυταρχισμό της κυβέρνησης καθώς η απάντησή της στα αιτήματά μας ήταν τα ΜΑΤ, τα χημικά, τα δακρυγόνα. Δώσαμε έναν αγώνα περηφάνιας και αξιοπρέπειας, κόντρα στο ρεύμα της μοιρολατρίας και της ηττοπάθειας που καλλιεργούν. Στα μπλόκα αντιπαλέψαμε συνολικά την πολιτική της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, την ΚΑΠ της ΕΕ που συγκεντρώνει τη γη και την παραγωγή στα χέρια των λίγων μεγαλοαγροτών και επιχειρηματιών καπιταλιστών».
Ο Β. Μπούτας αναφέρθηκε στη «μεγάλη, πρωτόγνωρη και συγκινητική λαϊκή αλληλεγγύη» που εκφράστηκε στους αγώνες των αγροτών, αφού «για πρώτη φορά σε τόσο μεγάλη έκταση και ένταση οι μαζικοί φορείς εργαζομένων, ΕΒΕ, νεολαίας, γυναικών των λαϊκών οικογενειών στάθηκαν αποφασιστικά στο πλευρό μας. Η σημερινή μεγάλη συγκέντρωση των αγροτών και του λαού της Αθήνας δείχνει για μια ακόμη φορά πως ωριμάζει στη συνείδηση όλων μας ότι μόνο μια τέτοια λαϊκή συμμαχία, όλων των κοινωνικών ομάδων, μπορεί να βάλει φρένο στην εξαθλίωση του λαού μας. Δηλαδή, αυτών που πλήττονται από την πολιτική που είναι σε όφελος των εφοπλιστών, τραπεζιτών, βιομηχάνων, μεγαλεμπόρων και μεγαλοαγροτών με καπιταλιστικές εκμεταλλεύσεις».

Παροχές στην πλουτοκρατία, εξαθλίωση για το λαό


Στη συνέχεια της ομιλίας του ο Β. Μπούτας επισήμανε: «Η εξαθλίωση εκφράζεται με το ξεκλήρισμα των αγροτών και κτηνοτρόφων και την ερήμωση των χωριών μας, τους μισθούς πείνας, τις εξευτελιστικές συντάξεις, τα μικρομάγαζα που βάζουν λουκέτο, τα παιδιά που λιποθυμάνε στα σχολεία από την πείνα, τους χιλιάδες άστεγους και ανθρώπους που ψάχνουν στα σκουπίδια να φάνε, το αίσχος με τη δημόσια Υγεία και Πρόνοια, την Παιδεία. Προχτές, στη Λάρισα 2 νέα παιδιά - σπουδαστές από λαϊκές οικογένειες πέθαναν και 3 χαροπαλεύουν γιατί δεν είχαν χρήματα να βάλουν πετρέλαιο να ζεσταθούν και χρησιμοποίησαν μαγκάλι με αυτή την τραγική κατάληξη. Πετρέλαιο που η κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, δίνει αφορολόγητο στους εφοπλιστές για να αυγατίζουν τα κέρδη τους, όμως οι αγρότες για γεωργική χρήση και οι λαϊκές οικογένειες για θέρμανση πρέπει να το πληρώνουν 1,5 ευρώ το λίτρο».
Ο Β. Μπούτας μετέφερε το διάλογο που είχε η αντιπροσωπεία των μπλόκων στις πρόσφατες συναντήσεις της με τα αρμόδια υπουργεία: «Προσπαθώντας να απαντήσουν γιατί οι εφοπλιστές έχουν αφορολόγητο πετρέλαιο, μας είπαν ότι αν δεν τους το δώσουν θα πάρουν τα καράβια τους και θα φύγουν, οι αγρότες όμως δεν μπορούν να κάνουν το ίδιο με τα χωράφια τους». «Σκεφτείτε κι αυτό», είπε απευθυνόμενος στους συγκεντρωμένους: «Οταν οι εφοπλιστές μεταβιβάζουν τα καράβια τους δεν πληρώνουν φόρο. Οταν εμείς πάμε να μεταβιβάσουμε στα παιδιά μας ένα σπίτι ή το χωράφι μας η Εφορία μάς ξυρίζει με κρύο νερό και στομωμένο ξυράφι. Ε, λοιπόν, το λέμε ανοιχτά: Να γίνουν τα καράβια λαϊκή περιουσία».

Συνεχίζοντας αναφέρθηκε στην εκποίηση όσων περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου έχουν απομείνει και αφορούσαν στην αγροτική παραγωγή, όπως η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης και η «ΔΩΔΩΝΗ», όπως επίσης και στο «χάρισμα» της Αγροτικής Τράπεζας «μέσα σε μια νύχτα» για να εξασφαλιστεί η μεγιστοποίηση του κέρδους του Σάλλα, με αποτέλεσμα να ξεκινήσουν στο άμεσο μέλλον οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί υποθηκευμένης αγροτικής περιουσίας. Κατήγγειλε τη συντονισμένη προσπάθεια συκοφάντησης των αγροτικών κινητοποιήσεων από τους κυβερνητικούς μηχανισμούς προπαγάνδας και πρόσθεσε ότι με τους αγώνες τους οι αγρότες «ανέδειξαν το αγροτικό πρόβλημα στο σύνολό του, σπάζοντας τα επικοινωνιακά ψεύδη της κυβέρνησης», η οποία έδειξε και πάλι το αυταρχικό της πρόσωπο, όπως κάνει με κάθε λαϊκή κινητοποίηση, των χαλυβουργών, των εργαζομένων στα Μέσα Μεταφοράς και των ναυτεργατών.
Κατέληξε λέγοντας ότι με την κινητοποίησή τους οι αγωνιζόμενοι αγρότες τιμούν την 103η επέτειο της εξέγερσης των κολίγων στο Κιλελέρ: «Τότε δώσανε το αίμα τους για να απαλλοτριώσουν τα τσιφλίκια, για να γίνουν αφέντες της γης που καλλιεργούσαν. Σήμερα η γη και η παραγωγή συγκεντρώνονται σε λίγα χέρια, δημιουργούνται αργά αλλά σταθερά τα νέα σύγχρονα τσιφλίκια - μεγάλες καπιταλιστικές ιδιοκτησίες και οι σύγχρονοι κολίγοι. Δεν θα το επιτρέψουμε. Δυναμώνουμε τη λαϊκή συμμαχία και την κοινή δράση απέναντι στον κοινό αντίπαλο. Είμαστε οι κερδισμένοι γιατί αγωνιζόμαστε. Ο αγώνας δεν έχει ημερομηνία λήξης, ενισχύεται, κλιμακώνεται και η κυβέρνηση θα νιώθει την αγωνιστική μας αναπνοή όλο και πιο σιμά της».
Στη χτεσινή συγκέντρωση έκαναν ακόμη σύντομες ομιλίες: Ο Γιάννης Βάγγος, από το μπλόκο του Κάστρου Βοιωτίας, είπε ότι «θέλουν να μας κάνουν εργάτες γης με 5 και 10 ευρώ μεροκάματο». Ο Βασ. Στανιόπουλος, από το μπλόκο του Προμαχώνα Σερρών, αναρωτήθηκε «πόσοι από εμάς θα αντέξουν και τούτη τη χρονιά;». Ο Βαγ. Μολασιώτης, εκπρόσωπος των μπλόκων της Πελοποννήσου, εξήγησε ότι «θέλουν να μας κάνουν δούλους στα χωράφια μας». Ο Παντ. Μόσχος, εκπρόσωπος των παραγωγών λαϊκών αγορών, ζήτησε «να σταματήσουν οι αθρόες εισαγωγές προϊόντων που παράγονται στη χώρα μας». Ο Γιώργος Ντισπυράκης, από την Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Ηρακλείου, ξεκαθάρισε ότι «η Κρήτη θα είναι στην πρώτη γραμμή». Ο Σ. Τσουρουνάκης από την Ενωτική Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Ν. Χανίων είπε πως «ο αγώνας μας δεν μπορεί να μη στραφεί κατά της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ».
Την ανάγκη ανάπτυξης κοινών αγώνων εργατών - αγροτών ενάντια στην επιθετικότητα των μονοπωλιακών ομίλων, που τσακίζουν τα εργατικά μεροκάματα και το αγροτικό εισόδημα, υπογράμμισε στο σύντομο χαιρετισμό του ο Απ. Γαρμπής, αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργατοϋπαλλήλων Τροφίμων - Γάλακτος - Ποτών.
Αμέσως μετά το τέλος των ομιλιών οι συγκεντρωμένοι πραγματοποίησαν πορεία προς τη Βουλή διασχίζοντας τις οδούς Πατησίων και Σταδίου. Εκεί αντιπροσωπεία τους επέδωσε ψήφισμα με τα αιτήματά τους στον πρόεδρο του Κοινοβουλίου και πήραν το δρόμο της επιστροφής στις περιοχές τους, όπου από σήμερα θα ξεκινήσουν Γενικές Συνελεύσεις για την παραπέρα ανάπτυξη των κινητοποιήσεων. Οπως είπε ο Β. Μπούτας, «τις επόμενες μέρες, ρίχνουμε βάρος στην οργάνωση του αγώνα και του κινήματος, στη δημιουργία αγροτικών συλλόγων, στη δημιουργία ομοσπονδιών και ξεκινάμε ένα νέο κύκλο κινητοποιήσεων με πολυποίκιλες μορφές που βεβαίως εκτιμώντας την κατάσταση και την εξέλιξη των προβλημάτων θα αποκτούν κάθε φορά και διαφορετική μορφή».




Κυριακή 3 Μαρτίου 2013

Η Τοπική Διοίκηση στην υπηρεσία μονοπωλίων

Ακόμα πιο σημαντικό ρόλο στην επιβολή αντεργατικών μέτρων ώστε το μεγάλο ευρωενωσιακό κεφάλαιο να περάσει αλώβητο την κρίση του, διεκδικούν παράγοντες της Τοπικής Διοίκησης. Δήμαρχοι από είκοσι πρωτεύουσες της ΕΕ συμμετείχαν σε σχετική «Διάσκεψη» με την Κομισιόν, όπως την διοργάνωσε στις Βρυξέλλες ο επίτροπος για την Περιφερειακή Πολιτική, Γιοχάνες Χάαν. Η «ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας» ήταν ένα από τα ζητήματα που πραγματεύτηκαν εκεί. Χαρακτηριστικά, ο δήμαρχος Αθήνας, Γ. Καμίνης, είπε μεταξύ άλλων στην εισήγησή του ότι «η συνεργασία μεταξύ των πόλεων αποδεικνύεται ευκολότερη και πιο αποδοτική από εκείνη μεταξύ των κρατών, καθώς και ότι είναι απαραίτητη η συμμετοχή των πόλεων στη διαχείριση των ευρωπαϊκών πόρων αλλά και στο διάλογο για την Ευρώπη του 2020». Μεσοπρόθεσμο σχέδιο της ΕΕ το τελευταίο, για να γίνουν τα ευρωενωσιακά μονοπώλια ανταγωνιστικότερα έναντι των αμερικανικών, κινεζικών, ρωσικών, άλλων, πατώντας πάνω σε κατακόρυφες μειώσεις μισθών, κατάργηση κοινωνικών παροχών, εξαθλίωση ευρύτερων μαζών εργαζομένων. Αλλωστε, σε κοινή τους δήλωση οι είκοσι δήμαρχοι χαρακτηρίζουν τις πρωτεύουσες της ΕΕ «ισχυρό μοχλό» για την «ανταγωνιστικότητα». Οτι οι στόχοι της στρατηγικής «Ευρώπη 2020» δεν μπορεί να επιτευχθούν χωρίς την «ενεργό συμμετοχή» τους. «Θα συνεχίσουμε να υλοποιούμε την αποστολή μας στην προώθηση της ανταγωνιστικότητας, της αειφόρου ανάπτυξης, της καινοτομίας και της κοινωνικής ένταξης, ώστε να ξεπεραστεί η οικονομική, χρηματοπιστωτική και κοινωνική κρίση», διακηρύσσουν επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά ότι εξυπηρετούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου σε βάρος του σκληρά δοκιμαζόμενου λαού.

Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013

Αγωνιστικό κάλεσμα στο λαό της Αθήνας

Την Τρίτη 5 Μάρτη, στη 1 το μεσημέρι, στην πλατεία Βάθης, το πανελλαδικό, παναγροτικό συλλαλητήριο


Κάλεσμα στους μικρομεσαίους αγρότες όλης της χώρας, στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, να πάρουν, μαζικά, μέρος στο πανελλαδικό, παναγροτικό συλλαλητήριο, που θα πραγματοποιηθεί, την Τρίτη, 5 Μάρτη, στη 1 μετά το μεσημέρι, στην πλατεία Βάθης, στην Αθήνα, απευθύνει η Συντονιστική Επιτροπή των μπλόκων.

Στην ανακοίνωση - κάλεσμα επισημαίνει: 
''Η Συντονιστή Επιτροπή των μπλόκων απευθύνει αγωνιστικό κάλεσμα σε όλους τους αγρότες της χώρας να πάρουν μέρος στο παναγροτικό συλλαλητήριο, στην Αθήνα, στις 5 Μάρτη, στη 1 μ.μ., στην πλατεία Βάθης, που είναι συνέχεια του σκληρού αγώνα που, επί 30 μερόνυχτα, δώσαμε στα μπλόκα.
Καλούμε και το λαό της Αθήνας, τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους , τους μικροεπαγγελματίες και τους μαγαζάτορες, τους νέους και τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών να συμμετάσχουν, μαζικά, στο συλλαλητήριο, για να συμπαραταχθούν με την αγροτιά στη μάχη που δίνει για την επιβίωσή της.
Για να συνεχιστεί η αγωνιστική, λαϊκή συμπαράταξη που εκφράστηκε με μαζικό και δυναμικό τρόπο στα μπλόκα κι είναι ό,τι πιο σημαντικό κατακτήσαμε σε τούτη η μάχη, καθώς μπορεί να αποδειχτεί καθοριστικό για τη συνέχεια και την προοπτική της λαϊκής πάλης.
Οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα των πόλεων συνειδητοποιούν ότι ο αγώνας μας να κρατήσουμε τα χωράφια μας, να μπορούμε να τα καλλιεργούμε και να παράγουμε, να ζούμε από τη δουλειά μας, δεν αφορά μόνο εμάς τους αγρότες. Αφορά όλο το φτωχό λαό μας. Γιατί εμείς είμαστε που μπορούμε - αν μας αφήσουν - να παράγουμε φτηνά, ποιοτικά και υγιεινά προϊόντα για τη διατροφή και την ένδυση του λαού μας.
Αυτό, στη σημερινή εποχή της οικονομικής κρίσης που απειλεί τους φτωχούς κατοίκους των πόλεων με πείνα και εξαθλίωση, είναι πολύ σημαντικό να διασφαλιστεί. Αλλά, δεν πρόκειται να διασφαλιστεί αν «φύγουμε από τη μέση», αν ξεκληριστούμε οι μικρομεσαίοι αγρότες και η υπόθεση της διατροφής και της ένδυσης του ελληνικού λαού περάσει, εξολοκλήρου, στα χέρια των πολυεθνικών των τροφίμων.
Η τρικομματική συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, όπως, πολύ καθαρά, φάνηκε και στη διάρκεια της μεγάλης αγροτικής κινητοποίησης, παραμένει ακλόνητη κι αδιαπραγμάτευτη στην εφαρμογή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ, που οδηγεί στον αφανισμό της μικρομεσαίας αγροτιάς, για να περάσει η γη και η αγροτική παραγωγή στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών και επιχειρηματιών.
Και με την άρνηση να ικανοποιήσει τα δίκαια και ζωτικά αιτήματά μας, απέδειξε, στην πράξη, ότι δεν ενδιαφέρεται καθόλου να διασφαλίσει φτηνά, ποιοτικά και υγιεινά προϊόντα για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα που ζουν στις πόλεις, αλλά μόνο για το πώς θα αυξηθούν τα κέρδη των εμποροβιομηχάνων και των μονοπωλίων, που λυμαίνονται την αγροτική οικονομία, κερδοσκοπώντας, ασύστολα, σε βάρος και των παραγωγών και των καταναλωτών.
Αυτή την αντιαγροτική - αντιλαϊκή πολιτική παλεύουμε να ανατρέψουμε, προβάλλοντας ως προοπτική μια διαφορετική αγροτική ανάπτυξη, με γνώμονα την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών. Κι έχουμε, πλέον, σιγουρευτεί πως δεν μπορούμε μόνοι μας, αλλά χρειάζεται μια ισχυρή λαϊκή, αγωνιστική συμμαχία που να μπορεί να το επιβάλλει''.