Κριτήρια εξέτασης της εκλογικής αναμέτρησης

T

o αποτέλεσμα των πρόσφατων βουλευτικών εκλογών είναι θετικό για το Κόμμα μας, ειδικά αν συνυπολογίσουμε ότι πραγματοποιήθηκε σε συνθήκες ανόδου της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας, του ΣΥΡΙΖΑ. Σημειώνουμε την ανάγκη κατανόησης του ρόλου και της ικανότητας που διαχρονικά επέδειξε η σοσιαλδημοκρατία στην ενσωμάτωση λαϊκών μαζών, στον ευνουχισμό του κινήματος και στη χώρα μας και διεθνώς. Το αποτέλεσμα είναι προϊόν όλης της προηγούμενης δράσης του Κόμματος, της σταθερότητας που επέδειξε μετά το 2012. Δεν κρίθηκε, δηλαδή, μόνο στη σύντομη προεκλογική περίοδο αυτών των ημερών, που έχουν και αυτές φυσικά τη σημασία τους. Είναι προφανές πως χρειάζεται να μη χαθεί καθόλου χρόνος, να μην καλλιεργηθεί πνεύμα αναμονής σε εργατικές - λαϊκές μάζες για τη νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Να μη χαθεί χρόνος στο εργατικό - λαϊκό κίνημα στη γραμμή ρήξης και ανατροπής, στην προσπάθεια ανασύνταξης του κινήματος, καθώς, όπως άλλωστε είχαμε πει και πριν από τις εκλογές, η κυβέρνηση άλλαξε, όμως, η εξουσία των μονοπωλίων είναι εδώ μαζί με τα συσσωρευμένα προβλήματα του λαού.

Τα κριτήρια αξιολόγησης - εκτίμησης της εκλογικής μάχης για το ΚΚΕ, δεν έχουν σχέση με κανενός άλλου κόμματος. Αυτό πηγάζει από τον επαναστατικό χαρακτήρα του ΚΚΕ, από το Πρόγραμμά του, από τη στρατηγική του. Προκύπτει από αυτό που τονίζει η πολιτική Απόφαση του 19ου Συνεδρίου: «Με τη συστηματική και ολόπλευρη δράση του, το ΚΚΕ πρέπει να συμβάλλει στις εκλογικές αναμετρήσεις ώστε η ψήφος στο ΚΚΕ από τμήματα των εργατών και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων να εκφράζει όχι μόνο τη διάθεση να στηριχτεί η πολιτική δύναμη που με συνέπεια παλεύει για τα λαϊκά προβλήματα αλλά και ταξική επιλογή, με στόχο το αδυνάτισμα του αστικού πολιτικού συστήματος, της αστικής διακυβέρνησης. Κάθε ρωγμή της να ενισχύει την κατεύθυνση της ανατροπής της αστικής εξουσίας και της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας».

Μετράμε την τάση χειραφέτησης

Στο Κόμμα μας, λοιπόν, δεν παρασυρόμαστε από τα αστικά ή τα οπορτουνιστικά κριτήρια για να κρίνουμε τα εκλογικά αποτελέσματα. Κριτήρια που, στην ουσία και παρά τις επιμέρους διαφορές, τελικά αφορούν την ικανότητα των αστικών κομμάτων να συνεχίσουν να παραπλανούν το λαό, να συνεχίσουν την εξυπηρέτηση της απρόσκοπτης κερδοφορίας του κεφαλαίου. Εμείς εντάσσουμε και αυτήν τη σοβαρή πολιτική μάχη στο αν συνέβαλε να συσπειρωθούν δυνάμεις γύρω από το ΚΚΕ και την πολιτική του, αν διαμορφώνεται μια ριζοσπαστική πρωτοπορία που στηρίζει, συνδράμει ενεργητικά στην ενίσχυση του ΚΚΕ. Αν, καταρχήν, στην εργατική τάξη, ως πρωτοπόρα τάξη της κοινωνίας, και στα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα γίνεται πιο διακριτή μια ελπιδοφόρα τάση χειραφέτησης από τη σφαίρα ιδεών και πολιτικής επιρροής των αστικών κομμάτων, των νέων και παλιών «σωτήρων». Αν καταφέραμε, σε αυτές τις συνθήκες πόλωσης και χαμηλών προσδοκιών, να επιδράσουμε, να πείσουμε κομμάτι εργατών να ψηφίσουν με βάση τα ταξικά τους συμφέροντα, κάτι που ταυτίζεται μόνο με την ψήφο στο ΚΚΕ. Εξετάζουμε αυτά τα στοιχεία όχι μόνο «στενά» για την εκλογική τοποθέτηση, για την ψήφο, αλλά κυρίως για το μετά. Για το αν διαμορφώθηκαν καλύτερες προϋποθέσεις ενεργοποίησης εργατοϋπαλλήλων στην καθημερινή μάχη. Αν δηλαδή είναι διαθέσιμοι, το παίρνουν απόφαση μέσα από την ίδια τους την πείρα, να βρεθούν πιο κοντά με το ΚΚΕ, να συμμετάσχουν πιο ενεργητικά στην ταξική πάλη, να οργανωθούν, να παλέψουν. Να μελετήσουν, επίσης, περισσότερο τις θέσεις του ΚΚΕ και για τα φλέγοντα λαϊκά προβλήματα και για την προοπτική, δηλαδή την πρόταση εξουσίας που καταθέτει το Κόμμα μας στον ελληνικό λαό, καλώντας τον να σκεφτεί ταξικά, ανεξάρτητα από τις προηγούμενες πολιτικές του προτιμήσεις, να συνειδητοποιήσει πως μόνο ο σοσιαλισμός μπορεί να είναι η φιλολαϊκή λύση.

Εύφορο έδαφος στις εργατογειτονιές

Από αυτήν την άποψη, έχει μεγάλο ενδιαφέρον να εξετάσουμε πώς τοποθετούνται εκλογικά, τι ψηφίζουν, καταρχήν οι εργατοϋπάλληλοι, οι άνεργοι, οι νέοι των λαϊκών οικογενειών, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι φτωχοί ΕΒΕ. Βεβαίως, με μεγάλη ακρίβεια αυτό δεν μπορούμε να το μάθουμε, καθώς οι κάλπες είναι οργανωμένες αταξικά. Στην ίδια κάλπη δηλαδή ψηφίζει και προσμετράται και ο εργάτης και ο αστός.Μπορούμε, όμως, να βγάλουμε συμπεράσματα από το ότι στις περιοχές όπου πλειοψηφεί το εργατικό - λαϊκό στοιχείο, όπως είναι οι πολυπληθείς δήμοι της Δυτικής Αθήνας, της Β' Πειραιά, το ΚΚΕ συγκεντρώνει σαφώς καλύτερα ποσοστά, αναδεικνύεται παντού 3η δύναμη, έχει μεγαλύτερο ποσοστό αύξησης από το συνολικό μέσο όρο. Πρόκειται για δήμους με μεγάλους χώρους δουλειάς. Με χιλιάδες εργάτες που κατοικούν εδώ αλλά δουλεύουν αλλού. Για περιοχές με εκτιναγμένα τα ποσοστά ανεργίας. Με χιλιάδες συνταξιούχους που υποφέρουν από την αντιλαϊκή πολιτική τόσων χρόνων. Για χιλιάδες ανθρώπους που βρίσκονται κάτω από το όριο φτώχειας, πολλοί σε συνθήκες εξαθλίωσης. Για χιλιάδες νέους που έχουν μπροστά τους μόνιμα την αβεβαιότητα για το αύριο, έχουν μεγαλώσει σε εποχές διαρκούς περιστολής δικαιωμάτων, ζουν την εργασιακή ζούγκλα. Σε αυτές τις γειτονιές, η φωνή, οι θέσεις του Κόμματος βρίσκουν πιο εύφορο έδαφος, πιο «ανοιχτά αυτιά». Αρα εδώ οφείλουμε να σταθούμε πιο αναλυτικά, να εξετάσουμε πιο απαιτητικά τη δουλειά μας. Να καταγράψουμε αν ανταποκρινόμαστε σε αυτές τις περιοχές πιο δραστικά στη συγκέντρωση δυνάμεων, όχι μόνο με την ψήφο, αλλά και τη συνολική στάση που πρέπει να έχουν οι εργάτες απέναντι στο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκφραστές. Αν έχουμε πρωτοστατήσει, αξιοποιώντας διάφορες μορφές, ώστε να φτάνει το μήνυμα του ΚΚΕ και του ταξικού κινήματος πιο πλατιά, να επιδρά δηλαδή σε σημαντικές μάζες που κοινωνικοταξικά έχουν συμφέρον να συμπορευτούν μαζί μας.

Οπου συγκεντρώνεται η εργατική τάξη

Πιο συγκεκριμένα και κωδικοποιημένα χρειάζεται να μας απασχολήσει:

Πρώτον: Η συνέχιση και βελτίωση της κομματικής δράσης στους μεγάλους χώρους δουλειάς. Καταρχήν, σε αυτούς που αφορούν βιομηχανικούς κλάδους και παραμένουν μέσα στους δήμους παρά την υπαρκτή τάση να φεύγουν προς πιο απομακρυσμένες περιοχές, καθώς αυτό επιτάσσει η κερδοφορία του κεφαλαίου. Εδώ απαιτείται σταθερή δουλειά σε συνεργασία με την αντίστοιχη κλαδική Οργάνωση. Πιο καλά επεξεργασμένη παρέμβαση που δεν περιορίζεται μόνο στην εξόρμηση, που φυσικά είναι αναγκαία και αναντικατάστατη μορφή. Πιο καλή μελέτη, επίσης, των βιομηχανικών ζωνών, που επιβάλλουν και κατά κλάδο δουλειά, αλλά και μια πιο ενιαία προσέγγιση σε όλο το εύρος της ζώνης. Πιο σταθερό προσανατολισμό στους βιομηχανικούς εργάτες που κατοικούν στην περιοχή και δουλεύουν σε εργοστάσια, κυρίως σε Θριάσιο και Οινόφυτα. Δεν αφορά απλώς ένα στενό οργανοτεχνικό καθήκον. Αφορά ότι τον εργάτη τον αντιμετωπίζουμε ως ολοκληρωμένη προσωπικότητα που βεβαίως τον απασχολούν πρωτίστως τα προβλήματα του μεροκάματου, των εργασιακών σχέσεων, αλλά και το μεγάλωμα των παιδιών, η υγεία, η μόρφωση. Επίσης, χρειάζεται πιο επίμονο «ψάξιμο» τρόπων παρέμβασης σε ορισμένους άλλους κλάδους, ειδικά σε πολυπληθείς δήμους που δεν κρατάνε πλέον εργοστάσια στα εδαφικά τους όρια (βεβαίως και εδώ υπάρχουν περιθώρια, καθώς από συγκεκριμένες στάσεις φεύγουν πούλμαν κ.λπ.). Υπάρχουν οι κλάδοι του επισιτισμού, των εμποροϋπαλλήλων. Κλάδοι μεγάλοι, απλώνονται σε μεγάλο εύρος, με άθλιες εργασιακές συνθήκες, κυρίως με νέο και άπειρο εργατικό δυναμικό. Και εδώ όμως υπάρχουν περιθώρια. Στην αρχή τα βήματα μπορεί να είναι πιο προσεκτικά και τα αποτελέσματα μικρά. Σημασία έχει - εκεί που δεν έχει γίνει - να ξεκινήσουμε, να φτιαχτεί ένας έστω ολιγομελής πυρήνας κατά δήμο ή στα μεγάλα καταστήματα. Να εξασφαλίσουμε μόνιμη λειτουργία, συνέχιση της δράσης, παρεμβάσεις του κλαδικού σωματείου, της τοπικής Λαϊκής Επιτροπής, του Κόμματος. Εχουμε, επίσης, τα μεγάλα νοσοκομεία, τα σχολεία, τις τράπεζες, τους ΟΤΑ. Τελικά, παντού, αξιολογώντας την κατάσταση, οφείλουμε να δουλέψουμε ώστε, με προϋπόθεση τη μεγάλη πίστη και αφοσίωση, την επιμονή και την αταλάντευτη προσήλωση, την ικανότητα οργάνωσης και διάταξης δυνάμεων, με πεποίθηση ότι όποιες δυσκολίες και να συναντήσουμε θα παλέψουμε να τις υπερνικήσουμε για να καταφέρουμε να ανάψει η φλόγα της δικής μας ιδεολογίας μέσα στο εργοστάσιο, στο γραφείο, όπου έχουμε στοχεύσει.

Τα παραπάνω αφορούν καθήκον και όχι απλή συμβολή μιας εδαφικής Οργάνωσης. Αφορούν τη συνειδητοποίηση του πόσο διαφορετικό είναι να δουλεύεις σε ένα χώρο έχοντας από μέσα έναν πυρήνα, σε σχέση με το να μην έχεις. Αφορούν τη συνειδητοποίηση όλου του χώρου ευθύνης, όλου του γηπέδου που έχει για να δουλέψει μια εδαφική Οργάνωση με κοινωνικά και ταξικά κριτήρια και όχι με αβαθή, ασαφή, στενά κοινοβουλευτικό τρόπο, με περιορισμένο τελικά ορίζοντα.

Στους άνεργους, στη νέα γενιά

Δεύτερον: Η ικανότητά μας να αφουγκραζόμαστε όλη αυτήν τη μεγάλη μάζα ανέργων και μισοανέργων που βολοδέρνει στις ουρές του ΟΑΕΔ, στα προγράμματα κατάρτισης, στα ΚΕΚ, που έχει κάνει επάγγελμα το να ψάχνει για δουλειά. Εδώ πρέπει να γίνουμε πιο διεισδυτικοί. Να προβλέψουμε καταρχήν ότι θα συνεχιστούν και θα ενταθούν με τη νέα κυβέρνηση τα προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας, η τσάμπα προσφορά εργατικής δύναμης στους εργοδότες. Επίσης, να καταγράψουμε καλύτερα τους χιλιάδες εργάτες που δούλευαν σε κλάδους, όπως οι κατασκευές, και οδηγήθηκαν στην ανεργία εδώ και χρόνια. Χρειάζεται να επεξεργαστούμε καλύτερα μορφές, τρόπους παρέμβασης, τρόπους «κρατήματος» αυτού του κόσμου, πιθανόν και πιο ευέλικτα όχι στατικά. Η ίδια η ζωή αυτό επιβάλλει. Να αναβαθμίσουμε και τις μορφωτικές, πολιτιστικές δραστηριότητες που δίνουν κουράγιο και αναθαρρούν αυτούς τους βασανισμένους ανθρώπους, που από την ίδια τους τη θέση είναι ευάλωτοι στα ψίχουλα αντιμετώπισης της ακραίας φτώχειας που διαφημίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Να αναβαθμίσουμε τις μορφές παρέμβασης και κινητοποίησης, χωρίς να βιαζόμαστε να ονομάσουμε «κίνημα» τα πρώτα σπέρματα δράσης και κινητικότητας.

Τρίτον: Την ιδιαίτερη φροντίδα που οφείλουμε να έχουμε στη νεολαία, στα παιδιά της λαϊκής οικογένειας. Εχουμε σοβαρά περιθώρια με μαζικούς όρους να δουλέψουμε, καταρχήν στον τομέα των ιδεών, στην αποκάλυψη της καπιταλιστικής ζούγκλας και σαπίλας, στην προοπτική του σοσιαλιστικού αύριο που αυτές οι γενιές πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως μπορεί να είναι το δικό τους μέλλον.

Για τη Λαϊκή Συμμαχία

Τέταρτον: Εχουμε τον πολυπληθή χώρο των αυτοαπασχολούμενων. Μας αφορούν κυρίως αυτοί που έχουν λίγο ή και καθόλου προσωπικό, καθώς προσιδιάζουν, προσεγγίζουν περισσότερο την εργατική τάξη. Γνωρίζουμε τις αντιφάσεις που περικλείονται μέσα στη συνείδησή τους, προϊόν της ίδιας τους της αντικειμενικής θέσης. Είναι όμως χαρακτηριστικό πως στη Δυτική Αθήνα την πλειοψηφία των Ενώσεων ΕΒΕ την έχουν οι αντιμονοπωλιακές δυνάμεις. Αυτό δεν πρέπει να γεννά αυταπάτες για το συνολικό συσχετισμό σε αυτό το ενδιάμεσο στρώμα. Είναι όμως ένα εργαλείο για να δουλέψουμε πιο συστηματικά, να παρέμβουμε πιο δραστικά στα οξυμένα τους προβλήματα. Δουλεύουμε στην κατεύθυνση της οικοδόμησης της Λαϊκής Συμμαχίας, του θετικού ρόλου που πρέπει να παίξουν οι φτωχοί αυτοαπασχολούμενοι στη γενική πορεία της πάλης.

Πέμπτον: Χρειάζεται να δουλέψουμε μεθοδικά και κατά ΚΟΒ ώστε να κρατηθεί η συνέχεια επαφής, οι δεσμοί με τους χιλιάδες ανθρώπους που κατοικούν χρόνια στις λαϊκές περιοχές, στηρίζουν το ΚΚΕ, ενημερώνονται περισσότερο ή λιγότερο σταθερά από το «Ριζοσπάστη». Να μη χαθεί, δηλαδή, αντίθετα να ενισχυθεί η επαφή. Αυτό θα γίνει κυρίως αν αυτόν τον κόσμο δεν τον αντιμετωπίζουμε μόνο ή κυρίως ως ψηφοφόρο, αλλά ως έναν αγωνιστή, φίλο του ΚΚΕ που χρειάζεται να τον ενημερώνουμε τακτικά, να του ζητούμε να συμβάλλει, να μας λέει τη γνώμη του.

Εχουμε, δηλαδή, πολλή δουλειά να κάνουμε. Θα συνεχίσουμε χωρίς σταματημό την έντονη πολιτική - ιδεολογική δουλειά, την επικαιροποίηση του εορτασμού των 100 χρόνων από την ίδρυση του ηρωικού ΚΚΕ, την προβολή του σοσιαλισμού. Θα συνεχίσουμε την προσπάθεια αναβάθμισης της ιδεολογικής διαπάλης μέσα στο κίνημα, για να προβάλλει πιο ξεκάθαρα η γραμμή ρήξης και ανατροπής αντιμέτωπη με αυτήν του συμβιβασμού. Δε θα υποτιμήσουμε τον αντίπαλο, τις «επιθέσεις φιλίας» που ήδη αναπτύσσει. Αταλάντευτα προσηλωμένοι στον κύριο στόχο, τη συγκέντρωση δυνάμεων για τη σοσιαλιστική επανάσταση, πατώντας γερά στο έδαφος της πραγματικότητας, μπορούμε να καταγράψουμε ουσιαστικά βήματα προόδου.

Πέτρος  ΑΛΕΠΗΣ
Mέλος της ΚΕ του ΚΚΕ & Mέλος του Γραφείου Περιοχής Αττικής