ΣΥΡΙΖΑ: Συμβάλλοντας στην αναστήλωση της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας

Ε υρύτερο ρόλο φαίνεται ότι διεκδικεί ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο επίπεδο της ΕΕ στην προσπάθεια η ευρωενωσιακή σοσιαλδημοκρατία έπειτα από μια μακρά περίοδο κλυδωνισμών και απωλειών, να κάνει ένα δυναμικό «come back». Η αναστήλωσή της είναι αναγκαία για πολλούς λόγους, κυρίως σε σχέση με τη δυνατότητά της να χειραγωγεί εργατικές - λαϊκές μάζες στους στόχους του κεφαλαίου για την ανάκαμψη διεκδικώντας ταυτόχρονα χαλάρωση των δημοσιονομικών κανόνων στην ΕΕ όρος απαραίτητος για να ξαναζεσταθεί το ενδιαφέρον των επιχειρηματικών ομίλων για επενδύσεις.

Το «νταραβέρι», συνεπώς, της κυβέρνησης με την ευρωενωσιακή σοσιαλδημοκρατία, πέραν του ότι αυτή αποτελεί πλέον το φυσικό χώρο του ΣΥΡΙΖΑ ως της κύριας σοσιαλδημοκρατικής δύναμης στη χώρα μας, μοιάζει αμοιβαία επωφελές. Κάτι σαν «το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο»... Ο ΣΥΡΙΖΑ τη χρειάζεται για να διεκδικήσει αλλαγές στο μείγμα διαχείρισης προς όφελος της ντόπιας αστικής τάξης και η ευρωενωσιακή σοσιαλδημοκρατία χρειάζεται τον ΣΥΡΙΖΑ «λίγο ακόμα», όπως φέρεται να δήλωσε ο Τζ. Πιτέλα στην Φώφη Γεννηματά, δήλωση που διαψεύστηκε κατόπιν αντιδράσεων της ελληνικής κυβέρνησης.

Στο πλαίσιο αυτό, απ' το Μέγαρο Μαξίμου παρήλασαν τον τελευταίο χρόνο ο Ολάντ και ο Γκάμπριελ, ο Σουλτς και ο Πιτέλα, ενώ ο Αλ. Τσίπρας παραβρέθηκε σε ουκ ολίγες συνάξεις ευρωσοσιαλδημοκρατών στις Βρυξέλλες και στο Παρίσι. Και έπεται συνέχεια, αφού σε λίγες μέρες θα βρεθεί ξανά στο Παρίσι για τη σύναξη υπό τον Ολάντ των σοσιαλδημοκρατών ηγετών, ενώ πρόσκληση φέρεται να έχει λάβει και απ' τον Γερμανό αντικαγκελάριο, Ζ. Γκάμπριελ, για να συμμετάσχει σε εκδήλωση της «Προοδευτικής Συμμαχίας» (η απάντηση των Γερμανών σοσιαλδημοκρατών στη Σοσιαλιστική Διεθνή απ' όπου αποχώρησαν).

Αντιλαϊκές συμπράξεις και στοχεύσεις

Μάλιστα, κατά την τελευταία Σύνοδο Κορυφής εμφανίστηκε να στηρίζει πρωτοβουλία κυβερνήσεων χωρών του ευρωπαϊκού Νότου, αλλά και σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων άλλων ευρωπαϊκών κρατών με αντικείμενο η ΕΕ των «27» να βγει από τη στασιμότητα της λιτότητας, να αποθαρρύνει φυγόκεντρες τάσεις κ.λπ. Σύμφωνα με δημοσίευμα της «Αυγής», ο Αλ. Τσίπρας είχε επαφές με τον Φρ. Ολάντ, τον Μ. Ρέντσι, τον Α. Κόστα, ενώ φαίνεται ότι ανάλογο περιεχόμενο είχαν και οι συζητήσεις με τον Γερμανό αντικαγκελάριο, Ζ. Γκάμπριελ κ.ά.

Είναι φανερό ότι το πραγματικό περιεχόμενο μιας τέτοιας πρωτοβουλίας, σε συνθήκες που οξύνονται οι αντιθέσεις για το μέλλον και τις προοπτικές της ΕΕ στο φόντο του δημοψηφίσματος στη Βρετανία, είναι η άσκηση πίεσης για αλλαγή μείγματος, έτσι ώστε να στηριχθεί με καλύτερους για το κεφάλαιο όρους ο στόχος της καπιταλιστικής ανάκαμψης, η οποία αντιμετωπίζει πολλές και μεγάλες δυσκολίες. Αυτό που περιγράφεται ως λιτότητα είναι η σκληρή σφιχτή δημοσιονομική πολιτική, στο πλαίσιο της ΕΕ και των συνθηκών της, και όχι βεβαίως το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα υποχρεώνονται να ζουν «λιτό βίο», εξαιτίας της έντασης της εκμετάλλευσής τους από το κεφάλαιο με τη στήριξη των κυβερνήσεων που εφαρμόζουν αντιλαϊκές - αντεργατικές αναδιαρθρώσεις.

Οι επίδοξοι σωτήρες της ΕΕ που εμφανίζονται και ως σωτήρες για τους λαούς είναι αυτοί που εφαρμόζουν στις χώρες τους αντεργατική - αντιλαϊκή επίθεση, όχι βεβαίως γιατί αναγκάστηκαν από τη «κακιά Γερμανία», αλλά γιατί το κεφάλαιο των κρατών τους απαιτεί αίμα, προκειμένου να ξεπεράσει την κρίση και να περάσει στην ανάκαμψη. Σε αυτό, άλλωστε, πρωτοστατεί και η ελληνική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που προετοιμάζει το έδαφος για τη νέα επίθεση στα Εργασιακά.

Η επίτευξη αυτού του στόχου θα προκαλέσει τεράστια ευφορία στο Μέγαρο Μαξίμου, οι ένοικοι του οποίου ζουν και αναπνέουν για να συμβάλουν στην ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας στην Ελλάδα.

Δεν είναι όμως ο μοναδικός στόχος. Το «νέο αίμα» στις γραμμές της ευρωενωσιακής σοσιαλδημοκρατίας θα ενδυναμώσει και την προσπάθεια αναστήλωσης της ικανότητάς της να χειραγωγεί μαζικά την εργατική τάξη σε αντιλαϊκούς στόχους, στο όνομα μάλιστα της «κοινωνικής δικαιοσύνης» και της δημοκρατίας.

Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο υπουργός Παιδείας, Ν. Φίλης, είχε δηλώσει, σκιαγραφώντας τις στοχεύσεις τους: «Εάν δεν υπάρξει μια επανίδρυση της Ευρώπης στη βάση των αξιών της δημοκρατίας, της κοινωνικής αλληλεγγύης και της κοινωνικής αναδιανομής ... τότε το μέλλον της Ευρώπης είναι δυσοίωνο. Η επαναθεμελίωση, όμως, της Ευρώπης σημαίνει νέους πολιτικούς συσχετισμούς, καθώς και τη δυνατότητα των κοινωνικών διεργασιών να αποτυπωθούν στη διαμόρφωση αυτών των νέων πολιτικών συσχετισμών (...) Μια τέτοια διαδικασία προϋποθέτει επίσης αλλαγές σε ολόκληρη την Αριστερά, με ιδιαίτερη βεβαίως προτεραιότητα στον χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας. Οι εξελίξεις στην Ευρώπη έχουν δείξει τα όρια και τους κινδύνους από τη σοσιαλφιλελεύθερη συναίνεση. Νομίζω ότι οι εκλογές στη Γερμανία του χρόνου τον Σεπτέμβριο δείχνουν έναν ορίζοντα για τις αναγκαίες επανατοποθετήσεις στον χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας. Από θέσεις ιδεολογικής και πολιτικής αυτονομίας ... ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να διαδραματίσει ουσιαστικό ρόλο σε συγκλίσεις και επανατοποθετήσεις στον χώρο της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Ολα αυτά θα τα δούμε στο συνέδριό μας τον Οκτώβριο. Με μια έννοια το αρνητικό πειραματόζωο για την κρίση, που ήταν η Ελλάδα, μπορεί να αποδειχθεί πολιτικό εργαστήρι για τις αλλαγές στην Ευρώπη».

Αλλά και ο υπουργός Οικονομικών, Ε. Τσακαλώτος, στην πρόσφατη συνέντευξή του στη δημόσια τηλεόραση δήλωσε, σαν μια υπόμνηση της χρησιμότητας του κόμματός, «γνωρίζαμε πως χρειαζόταν η σύγκρουση, διότι αυτή η Ευρώπη χρειαζόταν αλλαγή. Είναι καλό που βρίσκεται η αριστερά στο ευρωπαϊκό "παιχνίδι", γιατί διαφορετικά θα ήταν στην Ευρώπη μόνο η Λεπέν, ο Φάρατζ και η αυστριακή ακροδεξιά. Εάν δεν υπήρχε ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα υπήρχαν οι Ποδέμος και η στροφή προς τη σοσιαλδημοκρατία».

***

Ανεξάρτητα απ' το πώς θα εξελιχθούν τα «κομπρεμί», του ΣΥΡΙΖΑ με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, αφού κάθε πρόβλεψη σε ένα μεταβαλλόμενο, ρευστό, γεμάτο αντιθέσεις και ανταγωνισμούς σκηνικό είναι παρακινδυνευμένη, ο λαός πρέπει να έχει καθαρό το μέτωπο στους αντιπάλους του, στην αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό. Το κρίσιμο για τα συμφέροντά του είναι ο δικός του απεγκλωβισμός, η δική του χειραφέτηση απ' την αστική ιδεολογία και πολιτική, η αποκάλυψη και αχρήστευση των νέων παγίδων που στήνονται με τις απόπειρες «αναβάπτισης» της σοσιαλδημοκρατίας και συνολικά του αστικού πολιτικού συστήματος.

Αναδιαρθρώσεις, συγχωνεύσεις - εξαγορές και "κανόνια" που πληρώνουν οι εργαζόμενοι

Τα περί "αφελληνισμού" και η αντιλαϊκή πορεία της καπιταλιστικής ανάκαμψης αλλά και ανησυχίες για νέα βύθιση...

Ο πρωθυπουργός μιλά στον ΣΕΒ για την ικανοποίηση

των απαιτουμένων του για την ανάπτυξη. Ο ΣΕΒ

επανειλημμένα έχει μιλήσει για την ανάγκη επενδύσεων

ξένων κεφαλαίων μαζί με τα ελληνικά

Μπόλικος κουρνιαχτός σηκώνεται το τελευταίο διάστημα από τμήματα του αστικού πολιτικού προσωπικού, γύρω από το εμφανιζόμενο ζήτημα του «αφελληνισμού» των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, ενώ καθόλου τυχαία, το ίδιο ζήτημα «σήκωνε» και η πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, την περίοδο, βέβαια, που βρισκόταν στην αντιπολίτευση.

«Διαφωτιστικά», ωστόσο, είναι τα επίσημα στοιχεία(Ιούνης 2016) του Χρηματιστηρίου της Αθήνας, σύμφωνα με τα οποία:

Η συμμετοχή των ξένων επενδυτών στην κεφαλαιοποίηση του Ελληνικού Χρηματιστηρίου, στο τέλος του Ιούνη, συνυπολογίζοντας τη συμμετοχή του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) ανήλθε στο 58,2%, ενώ χωρίς τη συμμετοχή του ΤΧΣ, το ποσοστό αυτό διαμορφώθηκε στο 60,6%.

Η συμμετοχή των Ελλήνων επενδυτών στα μετοχικά κεφάλαια των εισηγμένων στο χρηματιστήριο επιχειρηματικών ομίλων διαμορφώνεται στο 40,4% (χωρίς το ΤΧΣ) και στο 41,8% συνυπολογιζόμενης της συμμετοχής του ΤΧΣ.

Να σημειωθεί επίσης ότι διαχρονικά, μετά την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, τα ποσοστά των ξένων επενδυτών διαμορφώνονται αρκετά πάνω από την περιοχή του 50%, ανεξάρτητα από τις όποιες συγκυριακές διακυμάνσεις.

Πορεία συγκεντροποίησης

Σε αυτό το πλαίσιο, πίσω από το ζήτημα του «αφελληνισμού» φαίνεται να υπάρχει το επίδικο ζήτημα των εκτεταμένων επιχειρηματικών αναδιαρθρώσεων, των συγχωνεύσεων και των εξαγορών που δρομολογούνται στο πλαίσιο των αναγκαίων βημάτων, στην προοπτική της καπιταλιστικής ανάκαμψης σε επιλεγμένους κλάδους της οικονομίας και της παραγωγής, στη γραμμή του «ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος». Αλλωστε, η καπιταλιστική οικονομική κρίση και η πολιτική διαχείρισής της σε όφελος του κεφαλαίου ωθεί σε αναδιαρθρώσεις, εξαγορές, συγχωνεύσεις επιχειρηματικών ομίλων, δηλαδή σε συγκεντροποίηση του κεφαλαίου.

Σε κάθε περίπτωση, το κύριο ζήτημα σε αυτή τη φάση είναι αυτό της διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων, με αιχμή τα μεγάλα επιχειρηματικά, σε συνδυασμό με τα νέα «κανόνια» στην επιχειρηματική πιάτσα, γύρω από τα οποία εκδηλώνονται οξυμένοι ανταγωνισμοί για τον έλεγχο των τραπεζών, γεγονός που φαίνεται να συνδέεται με την υπό διαμόρφωση δευτερογενή αγορά τραπεζικών δανείων. Αυτή, με τη σειρά της, έρχεται να «κουμπώσει» με τις γενικότερες αναδιαρθρώσεις σε κλάδους της οικονομίας και της παραγωγής, με τις νέες επιχειρηματικές συμφωνίες, που στοχεύουν στη μεγαλύτερη συγκέντρωση της επιχειρηματικής πίτας και των κερδών.

Σε αυτό το πλαίσιο, την περασμένη βδομάδα, το ΤΧΣ (μεγαλομέτοχος των 4 τραπεζικών ομίλων, μέσω των κρατικών ενισχύσεων που δόθηκαν από την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ), ανακοίνωσε την «παραίτηση» και των τριών μελών του εκτελεστικού συμβουλίου του, προκειμένου, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, «να διευκολύνει τις μελλοντικές επιλογές για το ρόλο που θα κληθεί να διαδραματίσει το ΤΧΣ στο τραπεζικό σύστημα και την ελληνική οικονομία». Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, επικρατέστερος για τη θέση του νέου διευθύνοντος συμβούλου του ΤΧΣ είναι ο Μ. Μπέλκα, ο οποίος στο παρελθόν έχει διατελέσει πρωθυπουργός της Πολωνίας, επικεφαλής του ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ, καθώς επίσης και οικονομικός σύμβουλος του πολιτικού διοικητή των ΗΠΑ στο Ιράκ, μετά την ιμπεριαλιστική εισβολή στη χώρα. Την ίδια ώρα, οξυμένοι επιχειρηματικοί ανταγωνισμοί εκδηλώνονται στο εσωτερικό του ομίλου της Τράπεζας Πειραιώς, μεταξύ του επενδυτικού fund «Paulson» και της υπόλοιπης διοίκησης και του επικεφαλής, Μ. Σάλλα.

Την ίδια ώρα, η πορεία προς την όποια ανάκαμψη, αναιμική όσο και αβέβαιη, περνά και μέσα από τα λουκέτα και τα «κανόνια» που βαράνε ακόμη και ισχυροί επιχειρηματικοί όμιλοι, όπως πρόσφατα στην περίπτωση του «Μαρινόπουλου» και της «Jet Oil». Ζήτημα που αφενός δείχνει ότι υπάρχουν δυσκολίες στην ανάκαμψη της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας, που σε συνδυασμό με την αδύναμη ανάκαμψη σε Ευρωζώνη - ΕΕ, την επιβράδυνση της παγκόσμιας οικονομίας, κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ότι θα έρθει ανάκαμψη στην Ελλάδα, δεν να εμφανιστεί νέα βαθιά κρίση.

Σύμφωνα με την ενημέρωση που παρέχουν οι εισηγμένες εταιρείες προς την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, τα χρέη της εταιρείας «Μαρινόπουλος» σε επιχειρηματικούς ομίλους, μεταξύ άλλων εμφανίζουν τα εξής: Στα 28,6 εκατ. ευρώ είναι το ύψος των απαιτήσεων του ομίλου MIG, μέσω των εταιρειών του ΔΕΛΤΑ, «Μπάρμπα Στάθης», «Vivartia», «Singular Logic». Στα 10,8 εκατ. ανέρχονται οι απαιτήσεις της αρτοβιομηχανίας«Καραμολέγκος», το ύψος των απαιτήσεων της «Εθνικής Πανγαία» ανερχόταν σε 7,8 εκατ. και αφορά σε οφειλόμενα μισθώματα ακινήτων, στα 8,6 εκατ. φτάνουν οι οφειλές στην «Creta Farm», στη «Νίκας» σε 4,2 εκατ. ευρώ, στην «Κρι-Κρι» στα 5,5 εκατ. ευρώ κ.ά.

Να θυμίσουμε ότι επανειλημμένα ο ΣΕΒ και όχι μόνο έχει εκφράσει την άποψη ότι χωρίς ξένα κεφάλαια, χωρίς ξένες επενδύσεις, ανάπτυξη δεν πρόκειται να έρθει, γιατί τα ελληνικά δεν φτάνουν. Ετσι κι αλλιώς, το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα. Αλλωστε, ελληνικοί επιχειρηματικοί όμιλοι έχουν κάνει επενδύσεις όχι μόνο στα Βαλκάνια, αλλά και σε ΗΠΑ και Κίνα.

Η προπαγάνδα περί «αφελληνισμού» θέλει να κρύψει ότι η πορεία εξαγορών, συγχωνεύσεων κ.λπ., είναι πορεία επώδυνη για τους εργαζόμενους. Αφενός γιατί φέρνει νέα αντεργατικά μέτρα όπως αυτά που ετοιμάζονται, δηλαδή νέες μειώσεις στους μισθούς, ακόμη μεγαλύτερη ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις, αφετέρου γιατί με σταθερό ημερήσιο εργάσιμο χρόνο αυξάνεται η ανεργία και την εμφανίζουν μειωμένη μέσω της ευελιξίας, των ομαδικών απολύσεων, με μέτρα παρεμπόδισης των εργατικών διεκδικητικών κινητοποιήσεων, απεργιών κ.λπ.

Τα σπασμένα, για μια ακόμη φορά, όπως πάντα, φορτώνονται στους εργαζόμενους.

Ανάκαμψη (;) με προϋπόθεση την προσέλκυση ξένων επενδύσεων

«Για να εξισορροπήσουμε την τεράστια αποεπένδυση που έχει υποστεί η ελληνική οικονομία τα τελευταία χρόνια, απαιτούνται επιπλέον επενδύσεις, πέραν όσων πραγματοποιούνται ετησίως, τουλάχιστον 100 δισ. ευρώ μέχρι το 2022», τονίζει εδώ και καιρό η πλευρά του ΣΕΒ.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι βιομήχανοι ομολογούν ότι η αποκατάσταση της παραγωγικής ικανότητας του κεφαλαίου στα επίπεδα που υπήρχαν πριν από την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης, θα απαιτήσει σειρά νέων αντιλαϊκών παρεμβάσεων, νέα μόνιμα μέτρα, «μια ριζικά διαφορετική προσέγγιση ενθάρρυνσης των επενδύσεων», «προσέλκυση ξένων επενδύσεων», η οποία θα πρέπει βέβαια να «στοχεύει στην οριζόντια ενθάρρυνση των οικονομικά αποδοτικών επενδύσεων», αυτών δηλαδή που υπόσχονται την ανάκαμψη και διεύρυνση της μάζας των επιχειρηματικών κερδών, την ανάπτυξη τομέων της οικονομίας με μεγάλη προστιθέμενη αξία, όπως λένε, μεγάλη παραγωγικότητα, ανταγωνιστικότητα και εξωστρέφεια, δηλαδή δυνατότητα εξαγωγών.

Είναι απόλυτα φανερό ότι το αστρονομικό ύψος των 100 δισ. ευρώ για νέες κερδοφόρες επενδύσεις, προκειμένου να επέλθει η ανάκαμψη του εγχώριου κεφαλαίου, δεν βγαίνει ούτε από τα κονδύλια του νέου ΕΣΠΑ (ύψους 20 δισ. ευρώ) ούτε από την ελλειμματική χρηματοδότηση των εγχώριων τραπεζικών ομίλων, οι οποίοι επιπλέον έχουν να αντιμετωπίσουν τα «κόκκινα» δάνεια, προκειμένου στη συνέχεια να ανοίξει η «στρόφιγγα» της χρηματοδότησης προς νέες κερδοφόρες επενδύσεις.

Ετσι, η κυρίαρχη γραμμή του εγχώριου κεφαλαίου, πέρα από την επιχειρηματική διαπάλη και τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς, επικεντρώνει στην προσέλκυση άμεσων ξένων επενδύσεων, με την ταυτόχρονη ανάπτυξη επιχειρηματικών συμπράξεων με τους εγχώριους ομίλους.

Αυτό το ρόλο έρχεται να διαδραματίσει το νέο Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων και η συμμετοχή ευρωενωσιακών παραγόντων σ' αυτό.

Την ίδια ώρα, η διαμόρφωση κλίματος προσέλκυσης επενδύσεων και «επιχειρηματικής εμπιστοσύνης» θα απαιτεί διαδοχικά αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα και διαρθρωτικές παρεμβάσεις σε όφελος και για λογαριασμό των εγχώριων και ξένων μονοπωλίων και των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων.

Ετσι, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, στο αμέσως προσεχές διάστημα, καταθέτει στη Βουλή το νέοΜεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής, το οποίο, σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, θα είναι τετραετούς διάρκειας, για την περίοδο 2017 - 2020, με χρονική «αβάντα» δύο ετών σε σχέση με την τυπική λήξη του τρέχοντος μνημονίου, που προδιαγράφεται για το 2018.

Σχετικά και απόλυτα, ο λαός θα συνεχίσει να ματώνει για τα πρωτογενή πλεονάσματα, με την αντιλαϊκή πολιτική να εμπλουτίζεται είτε «εντός» είτε «εκτός» μνημονίων, με στόχο την αποκατάσταση του κλίματος της επιχειρηματικής εμπιστοσύνης και για την προσέλκυση κερδοφόρων επενδύσεων.

Μονόδρομος για τους εργαζόμενους

Η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα ξαναπληρώνουν τη νύφη μπροστά σε όλη αυτή την εξέλιξη και τις διαδικασίες που θα ακολουθήσουν, είτε με «κανόνια» επιχειρήσεων είτε με τον ερχομό ξένων επιχειρηματικών ομίλων, είτε με τις εξαγορές και τις συγχωνεύσεις, είτε με νέα ύφεση. Γι' αυτό, άλλωστε, δεν πρέπει να υιοθετήσουν την προπαγάνδα περί «αφελληνισμού» της οικονομίας. Τα δικά τους βάσανα δεν τα φέρνει ο «αφελληνισμός» της οικονομίας, αλλά ο δρόμος της καπιταλιστικής ανάκαμψης, που απαιτεί ένταση της εκμετάλλευσης, κλοπή της δουλειάς τους, που εφαρμόζουν όλοι μαζί οι επιχειρηματικοί όμιλοι, ντόπιοι, ξένοι και μικτοί. Γι' αυτό, αντί να ανησυχούν για την εθνική σύνθεση που θα έχουν οι μετοχές και τα συμβούλια των εκμεταλλευτών τους, προτιμότερο είναι να οργανώσουν την πάλη τους απέναντι στο νέο κύμα αντιλαϊκής επίθεσης, τις επιπτώσεις από τη στρατηγική του κεφαλαίου για την ανάκαμψη των κερδών του. Να αρνηθούν να ξαναπληρώσουν για το κεφάλαιο. Μονόδρομος η ανάγκη να ενισχυθεί η πάλη σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, τα μονοπώλια και την εξουσία τους.

Ανδρέας Σακαρέλλος

Συγκέντρωση αγροτών ενάντια στην κυβερνητική φιέστα για τον εξωραϊσμό της ΚΑΠ

Η Ενωτική Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Ν. Λάρισας (ΕΟΑΣΝΛ) καλεί τους αγρότες και κτηνοτρόφους την Τρίτη 12 Ιούλη, στις 9.30 π.μ., σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην Τρίγωνη Πλατεία στη Λάρισα για να δοθεί απάντηση στη φιέστα που διοργανώνει αύριο η κυβέρνηση στη Λάρισα για να ωραιοποιήσει την ΚΑΠ, την ΕΕ και τα μνημόνια.

Σε σχετική ανακοίνωσή της τονίζει:

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Αποστόλου επέλεξαν να διοργανώσουν φιέστα στη Λάρισα στην οποία θα επιχειρήσουν για μια ακόμη φορά να ωραιοποιήσουν την ΚΑΠ της ΕΕ, τα μνημόνια και την πολιτική της κυβέρνησης.

Δυστυχώς για αυτούς, η πραγματικότητα είναι πολύ άσχημη και οι αγρότες την ζουν στο πετσί τους. Αντιπαλέψαμε επί 40 ημέρες στα μπλόκα του αγώνα την πολιτική τους που έχει από τότε χειροτερέψει τη θέση αγροτών και κτηνοτρόφων και μειώνει δραστικά το εισόδημά τους.

Όποιες προτάσεις και να κάνει η κυβέρνηση και ο υπουργός για την ΚΑΠ δεν πρόκειται να αντιστρέψουν τον αντιαγροτικό χαρακτήρα της και θα μειώσει ως το 2020 από 40-60% τις ενισχύσεις αγροτών και κτηνοτρόφων.

Η σημερινή κυβέρνηση, ακολουθώντας την πεπατημένη της προηγούμενης κυβέρνησης ΝΔ -ΠΑΣΟΚ, μας χρωστά την επιστροφή του φόρου στα καύσιμα από το 2ο εξάμηνο του 2013 και δώθε. Μας χρωστάει από ολοκληρωμένη διαχείριση, από την νιτρορύπανση, από τη βιολογική γεωργία και κτηνοτροφία, χρωστάει σε χιλιάδες αγρότες τη βασική ενίσχυση, αλλά και συνδεδεμένη σε μια σειρά προϊόντα. Την ίδια στιγμή στέλνει στο Δημόσιο Ταμείο ή απειλεί με κατασχέσεις αγρότες που χρωστάνε και αυξάνει τα ποσά με τόκους υπερημερίας, ενώ δεν ισχύει το ίδιο για τα χρήματα που δεν μας έχουν δώσει οι κυβερνήσεις.

Έχουν γίνει εκτεταμένες ζημιές σε δεκάδες χιλιάδες στρέμματα του νομού από παγετό, πλημμύρες και χαλάζι και η κυβέρνηση δεν εξασφάλισε ούτε καν τα οδοιπορικά στους υπαλλήλους του ΕΛΓΑ ώστε να κάνουν εκτιμήσεις και έτσι πλέον δεν μπορεί να γίνει εκτίμηση της ζημιάς σε μια σειρά καλλιέργειες και δεν θα αποζημιωθούν οι παραγωγοί. Από το 2011 ο ΕΛΓΑ λειτουργεί αποκλειστικά με τα χρήματα των εισφορών αγροτών και κτηνοτρόφων, είναι δικά μας λεφτά και δεν μας αποζημιώνουν ή παίρνουμε τις αποζημιώσεις-ψίχουλα μετά από ένα και παραπάνω χρόνο. Οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, από το 2011 δεν έχουν δώσει ούτε ένα ευρώ στον ΕΛΓΑ, ενώ υποχρεούνταν να καλύπτουν το 20% του προϋπολογισμού του.

Πληρώνουμε αυξημένες εισφορές στον ΟΓΑ και μάλιστα με αναδρομική ισχύ από τον Ιούλιο 2015, μειώνουν τις συντάξεις, αύξησαν τον ΦΠΑ στα μέσα και εφόδια και σε βασικά είδη ανάγκης στο 24%, αυξάνουν τον ΕΝΦΙΑ σε χωράφια και στάβλους, οι τιμές πώλησης των προϊόντων είναι εξευτελιστικές π.χ. σιτάρι 15-17 λεπτά το κιλό.

Διεκδικούμε και απαιτούμε:

§  Άμεση εξόφληση όλων όσα μας χρωστάει η κυβέρνηση από ενιαία ενίσχυση, συνδεδεμένες, περιβαλλοντικά προγράμματα, αποζημιώσεις κλπ.

§  Να λύσει άμεσα το πρόβλημα των εκτιμήσεων και αποζημιώσεων των ζημιών από τον ΕΛΓΑ. Κρατικός ΕΛΓΑ με επαρκή κρατική χρηματοδότηση που θα καλύπτει και θα αποζημιώνει στο 100% για όλες τις ζημιές στην παραγωγή και το κεφάλαιο.

§  Να σταματήσουν τα χαράτσια! Μείωση του κόστους παραγωγής, κατώτερες εγγυημένες τιμές που να αφήνουν βιώσιμο εισόδημα στους αγρότες.

§  Ασφάλιση χωρίς όρους και προϋποθέσεις όλων των βιβλιαρίων του ΟΓΑ ώστε όλοι να έχουν υγειονομική κάλυψη. Κανένα χαράτσι για την Υγεία, κατάργηση της ασφαλιστικής εισφοράς που θα φτάσει στο 6,95%, η Υγεία είναι κοινωνικό αγαθό και δικαίωμα όλων και δεν είναι εμπόρευμα.

§  Αφορολόγητο ατομικό εισόδημα 12.000 ευρώ προσαυξημένο κατά 3.000 ευρώ για κάθε παιδί, κατάργηση των τεκμηρίων διαβίωσης. Να φορολογηθούν μεγαλοαγρότες, βιομήχανοι, εφοπλιστές, μεγαλέμποροι κλιμακωτά ως και 45%

Στο επίκεντρο τα Εργασιακά και οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις

Μπροστά στις δυσκολίες δυναμικής ανάκαμψης ετοιμάζουν κι άλλα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα για την ενίσχυση του κεφαλαίου

Από παλιότερη κινητοποίηση των οικοδόμων

για την κλαδική τους Σύμβαση

Είναι χαρακτηριστική η έκθεση που δημοσιοποίησε χτες το ΔΝΤ για την Ευρωζώνη, στην οποία εμπεριέχονται αναφορές για την Ελλάδα, με αιχμή τα Εργασιακά και τις αναδιαρθρώσεις που κρίνονται απαραίτητες στην προοπτική της ανάκαμψης του κεφαλαίου.

Ειδικότερα, η έκθεση του ιμπεριαλιστικού οργανισμού, ανάμεσα σε άλλα, εστιάζει στα παρακάτω:

Προειδοποιεί να μη θιγούν οι μεταρρυθμίσεις που έχουν ήδη γίνει στην αγορά εργασίας στην Ελλάδα και ειδικότερα εκείνες που αφορούν τον κατώτατο μισθό. Σύμφωνα με το ΔΝΤ, ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα είναι ο υψηλότερος μεταξύ των κρατών της ΕΕ σε σχέση με το κατά κεφαλή ΑΕΠ.

Τάσσεται υπέρ νομοθετικών αλλαγών, προκειμένου να εναρμονιστεί το πλαίσιο για τις ομαδικές απολύσεις με τις «βέλτιστες πρακτικές» της ΕΕ.

Αξιώνει να προχωρήσει το άνοιγμα των λεγόμενων «κλειστών επαγγελμάτων» με προτεραιότητα σε επαγγέλματα όπως οι μηχανικοί, οι δικηγόροι και οι φορτοεκφορτωτές.

Για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας του εγχώριου κεφαλαίου, ζητά να εφαρμοστούν οι συστάσεις του ΟΟΣΑ για τη μείωση των εμποδίων για τον ανταγωνισμό, στους τομείς του χονδρικού εμπορίου, των κατασκευών και του ηλεκτρονικού εμπορίου. Ταυτόχρονα, με βάση τις «εργαλειοθήκες» του ΟΟΣΑ, αξιώνει την αναμόρφωση του συστήματος αδειοδότησης στους κλάδους τροφίμων και ποτών, καθώς και στον τουρισμό. Παράλληλα, διαπιστώνει ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις σε μεγάλο βαθμό έχουν ολοκληρώσει τις συστάσεις του ΟΟΣΑ, με στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας σε βασικούς τομείς.

«Ο χρηματοπιστωτικός τομέας στην Ευρώπη αγωνίζεται να προσαρμοστεί στην παρατεταμένη περίοδο χαμηλής ανάπτυξης», τονίζεται χαρακτηριστικά. Σε ό,τι αφορά τα «κόκκινα» δάνεια, τα μεγαλύτερα προβλήματα εντοπίζονται σε Ελλάδα, Κύπρο, Ιρλανδία, Ιταλία και Πορτογαλία. Επιπλέον, αναφέρει πως μεγάλες τράπεζες στη Γαλλία και τη Γερμανία αντιμετωπίζουν «προκλήσεις».

Οι ιδιωτικές επενδύσεις στην Ευρωζώνη μειώθηκαν από την περίοδο της εκδήλωσης της καπιταλιστικής κρίσης κατά 15% και συνεχίζουν να παραμένουν σε χαμηλά επίπεδα.

Κίνδυνοι και "αβεβαιότητες" στο προσκήνιο

«Για την Ελλάδα, οι επιπτώσεις του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος για αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ θα μπορούσαν να αποδειχθούν σημαντικές», αναφέρεται σε μελέτη που δημοσιοποίησε η Eurobank.

Σε αυτό το πλαίσιο, επισημαίνονται τα παρακάτω:

-- Η Βρετανία αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους χρηματοδότες του ευρωενωσιακού προϋπολογισμού. Κατά συνέπεια, η αποχώρηση από την ΕΕ δεν αποκλείεται να έχει άμεση επίπτωση στο μέγεθος του προϋπολογισμού της ΕΕ, με αρνητικές συνέπειες για τα συνολικά κεφάλαια που είναι σήμερα διαθέσιμα για την Ελλάδα (περί τα 35 δισ. ευρώ, μέχρι το 2020).

-- Η παρατεταμένη αβεβαιότητα που σχετίζεται με τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων και τη νέα εμπορική σχέση μεταξύ Βρετανίας και ΕΕ, ενδέχεται να έχει αρνητικό αντίκτυπο στις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας τόσο άμεσα, μέσω του εμπορίου και του τουρισμού, όσο και έμμεσα, μέσω της επιβράδυνσης της οικονομίας της Ευρωζώνης. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, «μία τέτοιου είδους εξέλιξη ενδέχεται να οδηγήσει σε επιδείνωση του επενδυτικού κλίματος, δυσχεραίνοντας την προσπάθεια σταθεροποίησης της εγχώριας οικονομίας».

-- Σύμφωνα με τη μελέτη, «αν και δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο μετεγκατάστασης μέρους των συγκεκριμένων εταιρειών» από το Λονδίνο στην Ελλάδα (Αθήνα - Πειραιάς), «οι σχετικές προσδοκίες είναι συγκρατημένες». Και αυτό γιατί, όπως σημειώνεται χαρακτηριστικά, η εγχώρια αγορά υστερεί σημαντικά ως προς τις δυνατότητες προσέλκυσης τέτοιου είδους επιχειρήσεων (φορολογικά κίνητρα, πρόσβαση σε διεθνείς τράπεζες, περιβάλλον φιλικό προς τις επενδύσεις, εγκαταστάσεις κ.τ.λ.)... Είναι προφανές, δηλαδή, ότι προετοιμάζεται το έδαφος και η επιχειρηματολογία και για νέα προκλητικά προνόμια για το κεφάλαιο.

Διαχειριστικά ζόρια και επισφάλειες στην Ευρωζώνη

Στην ετήσια αξιολόγηση πολιτικής για την Ευρωζώνη, το ΔΝΤ ανέφερε ότι η περαιτέρω επιβράδυνση της παγκόσμιας ανάπτυξης θα μπορούσε να εκτροχιάσει την ανάκαμψη της Ευρωζώνης, ενώ οι δευτερογενείς επιπτώσεις του Brexit, η αύξηση των προσφύγων, οι κλιμακούμενες ανησυχίες για την ασφάλεια και η αδυναμία των τραπεζών, επίσης θα μπορούσαν να επηρεάσουν καθοδικά τους ρυθμούς ανάκαμψης.

Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του αναπληρωτή διευθυντή του ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ, Μ. Πραντάν, σύμφωνα με τον οποίο το «καλό σενάριο» για ρυθμό ανάπτυξης 1,4% το 2017προϋποθέτει μια σχετικά γρήγορη διαπραγμάτευση με τη Βρετανία, καθώς επίσης και ότι η τελική συμφωνία θα διατηρεί πλήρη αδασμολόγητη πρόσβαση για τη Βρετανία στην κοινή αγορά.

Σύμφωνα με το ΔΝΤ, αν δεν επιλυθούν τα «συλλογικά προβλήματα», η Ευρωζώνη θα βρεθεί αντιμέτωπη με πολλαπλά προβλήματα «οικονομικής και πολιτικής αστάθειας», τα οποία με τη σειρά τους θα οδηγήσουν σε «πισωγυρίσματα».

Σε αυτό το φόντο και προκειμένου να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος της στασιμότητας, το ΔΝΤ προτείνει την κλιμάκωση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, επισημαίνοντας πως οι «ατελείς μεταρρυθμίσεις» εμποδίζουν τις επενδύσεις και τις προοπτικές ανάκαμψης.

Φορολογικοί ανταγωνισμοί για την προσέλκυση επενδύσεων

«Λέω στις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες: Καλώς ήρθατε στο Παρίσι! Ελάτε να επενδύσετε στη Γαλλία», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Γάλλος πρωθυπουργός, Μ. Βαλς,στον απόηχο του Βrexit.

Μιλώντας στην εφημερίδα «Le Parisien», υπογράμμισε: «Γνωρίζουμε ότι οι όμιλοι που έχουν την έδρα τους στο City, σχεδιάζουν την εγκατάστασή τους στο Δουβλίνο, στο Αμστερνταμ, στη Φραγκφούρτη και στο Παρίσι. Επεξεργαζόμαστε μέτρα τα οποία μπορούν να μας κάνουν περισσότερο ελκυστικούς. Κυρίως στη φορολογία, αλλά και στο καθεστώς των ξένων πολιτών».

Την ίδια ώρα, ο Βρετανός υπουργός Οικονομικών της Βρετανίας, Τζ. Οσμπορν, έθεσε ως στόχο τη μείωση του συντελεστή φορολογίας εταιρικών κερδών στο 15% (από 20% σήμερα), σε μία προσπάθεια να συνεχίσουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι να επενδύουν στη Βρετανία.

«Απαντώντας», από την πλευρά του, ο Γάλλος υπουργός Οικονομίας, Ε. Μακρόν, τόνισε χαρακτηριστικά: «Αυτό που πραγματικά αναμένεται από τη βρετανική κυβέρνηση, είναι ανακοινώσεις για τα συμπεράσματα που αντλούν από την ψήφο του βρετανικού λαού. Προσωπικά δεν έχω την εντύπωση πως το πρώτο συμπέρασμα είναι η μείωση των φόρων».

"Plan B" από μερίδες του ευρωπαϊκού κεφαλαίου

Χαρακτηριστική είναι και η παρέμβαση που έκανε την περασμένη βδομάδα ο πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου της Αυστρίας, Κρ. Λάιτλ, βάζοντας στο τραπέζι το ενδεχόμενο δημιουργίας μίας μεγάλης Ευρωπαϊκής Οικονομικής Ζώνης με συμμετοχή της Βρετανίας και της Νορβηγίας, στην οποία θα έχουν θέση εκείνοι που αντιτίθενται σε μία στενή πολιτική συνεργασία εντός της ΕΕ και προσανατολίζονται καθαρά μόνο σε οικονομικά συμφέροντα.

Σε συνέντευξη Τύπου στη Βιέννη με θέμα τις επιπτώσεις της εξόδου της Βρετανίας από την ΕΕ στην αυστριακή οικονομία, ανέφερε πως στην οικονομία πρέπει να υπάρχουν πάντα εναλλακτικές επιλογές - και ένα τέτοιο «Σχέδιο Β» θα μπορούσε να ήταν μία οικονομική ένωση γύρω από τη Βρετανία και τη Νορβηγία.

Στο μέλλον, αυτό το εγχείρημα θα μπορούσε, κατά την άποψή του, να δώσει δυνατότητες ένταξης και σε άλλες χώρες από την Ανατολική Ευρώπη, όπως την Ουκρανία και την Τουρκία, όπως επίσης από τη Βόρεια Αφρική.

Στήνουν δόκανο στους εργαζόμενους για τις ανατροπές στα Εργασιακά

Από την κινητοποίηση Ομοσπονδιών και Συνδικάτων

της Αττικής στο υπουργείο Εργασίας,

την περασμένη Δευτέρα

Προετοιμάζοντας τη νέα επίθεση στα Εργασιακά, η κυβέρνηση οριοθετεί την προπαγάνδα της και κυρίως την τακτική της, όχι βέβαια απέναντι στο «κουαρτέτο», με το οποίο υπάρχει συμφωνία για το πλαίσιο των ανατροπών, στη βάση του τρίτου μνημονίου, αλλά απέναντι στους εργαζόμενους και το λαό.

Με άλλα λόγια, η περίοδος που διανύουμε δεν είναι προπαρασκευαστική των διαπραγματεύσεων από τη σκοπιά των θεμάτων που θα συζητηθούν και των αποφάσεων που θα παρθούν, αλλά από τη σκοπιά της καλλιέργειας κλίματος ώστε οι αντεργατικές ανατροπές να γίνουν αποδεκτές από τους εργαζόμενους με τις μικρότερες δυνατές αντιδράσεις.

Επομένως, η κυβέρνηση ετοιμάζεται ξανά να δώσει εξετάσεις στο κεφάλαιο και να επιβεβαιώσει τόσο την αποφασιστικότητά της να περνάει μέτραπου υπηρετούν το στόχο της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του, όσο και την ικανότητά της να κάνει τη βρώμικη δουλειά, ενσωματώνοντας και χειραγωγώντας τις δίκαιες αντιδράσεις του λαού.

Η "εθνική γραμμή"

Το στόχο αυτό υπηρετεί για παράδειγμα η δήλωση που έκανε την περασμένη Τρίτη στη Βουλή ο υπουργός Εργασίας, ότι σκοπεύει από βδομάδα να εκκινήσει τις διαδικασίες για την έναρξη του «κοινωνικού διαλόγου» με τις εργοδοτικές ενώσεις και τη ΓΣΕΕ, με στόχο να διαμορφωθεί μια «εθνική γραμμή» στα ζητήματα που θα τεθούν στη διαπραγμάτευση.

Αυτά είναι η πλήρης απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και οσυνδικαλιστικός νόμος. Μάλιστα, ο Γ. Κατρούγκαλος περιέγραψε ως εξής το περιεχόμενο αυτής της «εθνικής γραμμής»: «Πλήρης απόρριψη των θεμάτων των ομαδικών απολύσεων - ούτε οι εργοδοτικές οργανώσεις προβάλλουν παρόμοια αναγκαιότητα - απόρριψη της ανταπεργίας, συνυπογραφή του αιτήματος για την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων».

Δεν είναι τυχαίο ότι ο υπουργός ξεχωρίζει αυτά τα τρία ζητήματα για να αποσπάσει τη συναίνεση της μεγαλοεργοδοσίας και των συνδικαλιστικών πλειοψηφιών. Αυτό που προπάντων ενδιαφέρει την κυβέρνηση, αυτό που υπηρετεί καλύτερα το στόχο της χειραγώγησης του λαού, για να διαμορφώσει στάση αναμονής ή και ανοχής απέναντι στα μέτρα που συζητούνται σε βάρος του, είναι η καλλιέργεια της ψευδαίσθησης ότι σ' αυτή τη διαπραγμάτευση όλοι, κυβέρνηση, εργοδότες και εργαζόμενοι, στέκονται σαν μια γροθιά απέναντι στους δανειστές.

Κι όχι μόνο αυτοί, αλλά και όλα τα κόμματα, στα οποία, όπως είπε ο Γ. Κατρούγκαλος, θα απευθυνθεί για να συνυπογράψουν την «εθνική γραμμή», πριν την επίσημη έναρξη της διαπραγμάτευσης.

Αποκωδικοποιώντας την προπαγάνδα

Αλλά και στο στρατόπεδο του υποτιθέμενου αντιπάλου, ο Γ. Κατρούγκαλος ξεχωρίζει «εχθρούς» και «φίλους». Για παράδειγμα, «φίλος» είναι το ευρωκοινοβούλιο και ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας, οι δυνάμεις εκείνες στην ΕΕ που μάχονται τον «νεοφιλελευθερισμό». «Εχθρός» είναι το ΔΝΤ, που «ζητάει αίμα» και που η κυβέρνηση θα επιδιώξει την απομόνωσή του στις διαπραγματεύσεις, όπως έκανε και με το Ασφαλιστικό, σύμφωνα με παλιότερες δηλώσεις του υπουργού Εργασίας.

Αποκωδικοποιώντας την προπαγάνδα της, θα λέγαμε ότι η κυβέρνηση λέει στους εργαζόμενους πάνω - κάτω τα εξής: «Εργοδότες, εργαζόμενοι και κυβέρνηση έχουμε κοινούς στόχους στη διαπραγμάτευση που ξεκινάει το Σεπτέμβρη και πρέπει να πάμε μαζί. Εκεί θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε το ΔΝΤ και λιγότερο τους θεσμούς της ΕΕ που συμμετέχουν στο κουαρτέτο, τους οποίους προσπαθούμε να πείσουμε ότι με τη στάση μας υπερασπιζόμαστε την κοινωνική Ευρώπη και το "ευρωπαϊκό κεκτημένο".

Επομένως, συμφέρον του λαού είναι να δείξει εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και να τη στηρίξει στη διαπραγμάτευση. Το ίδιο κάνουν άλλωστε και οι εργοδότες, αφού δεν ζητάνε την πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων, ούτε βέβαια την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού, όπως ψευδώς γράφεται. Αντίθετα, στηρίζουν και το αίτημα για την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων».

Τα ψέματα της κυβέρνησης

Ας δούμε ένα προς ένα τα ψέματα της κυβέρνησης. Είναι ψέμα ότι οι εργοδότες έχουν κοινά αιτήματα και ίδια συμφέροντα με τους εργαζόμενους απέναντι στις αλλαγές που συμφωνήθηκαν με το τρίτο μνημόνιο και τώρα μπαίνουν στη φάση της υλοποίησης, μέσα από τη διαδικασία της δεύτερης αξιολόγησης.

Ο Γ. Κατρούγκαλος λέει ότι οι εργοδότες δεν ζητάνε - τουλάχιστον για την ώρα - την πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων. Δεν λέει όμως ότι με τις αλλαγές που έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση και διατηρεί η σημερινή στον τρόπο λειτουργίας του Ανώτατου Συμβουλίου Εργασίας, δεν υφίσταται πλέον κανένα ουσιαστικό εμπόδιο για τις ομαδικές απολύσεις, ενώ τυπικά μόνο παραμένει η διοικητική έγκριση του υπουργού. Σημειώνουμε ότι αυτή η ρύθμιση έγινε με την έγκριση και της ΓΣΕΕ.

Αλλά ακόμα κι αν τελικά υπάρξει αύξηση ή και πλήρης απελευθέρωση των ορίων που σήμερα προβλέπονται στον νόμο για τις ομαδικές απολύσεις, η κυβέρνηση δεν θα δυσκολευτεί να βγάλει ξανά λάδι την εργοδοσία, επικαλούμενη την απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ για την υπόθεση των «Τσιμέντων Χαλκίδας». Θυμίζουμε ότι η εισήγηση του εισαγγελέα είναι να αρθεί κάθε εμπόδιο στις ομαδικές απολύσεις, που υπονομεύει την ελευθερία εγκατάστασης και δράσης του κεφαλαίου, σύμφωνα με τις ιδρυτικές συνθήκες της ΕΕ.

Επομένως, η κυβέρνηση είναι αυτή που κάνει πλάτες στη μεγαλοεργοδοσία και προσπαθεί να τη βγάλει από το κάδρο των ανατροπών και όχι το αντίστροφο, όπως παρουσιάζει τα πράγματα ο υπουργός Εργασίας.

Οι Συλλογικές Συμβάσεις

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ακόμα ότι οι εργοδοτικές ενώσεις συνυπογράφουν το αίτημα για επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη διαστρέβλωση της αλήθειας. Αν οι εργοδότες θέλουν συλλογικές διαπραγματεύσεις, τότε γιατί στην πλειοψηφία των κλάδων δεν προσέρχονται καν να συζητήσουν με τις Ομοσπονδίες για τις κλαδικές συμβάσεις; Και γιατί εκεί που εμφανίζονται ζητάνε μισθούς στα όρια των 586 και 511 ευρώ μεικτά, όσο είναι δηλαδή ο καθορισμένος από το κράτος κατώτερος μισθός;

Αλλωστε, τέτοιους μισθούς έχει επιβάλει η μεγαλοεργοδοσία σε μεγάλη μερίδα των εργαζομένων, κυρίως των νεοπροσληφθέντων, είτε με ατομικές, είτε με επιχειρησιακές Συμβάσεις. Τέτοιους μισθούς αποφασίζει και ο ΟΜΕΔ για τις υποθέσεις εκείνες που με ευθύνη της εργοδοσίας παραπέμπονται στην κρίση του. Επομένως, πάει πολύ η κυβέρνηση να παρουσιάζει τους εργοδότες ως υπέρμαχους τάχα των συλλογικών διαπραγματεύσεων.

Η αλήθεια είναι ότι το ενδιαφέρον των εργοδοτικών ενώσεων για τις Συλλογικές Συμβάσεις αρχίζει και τελειώνει στο βαθμό που τους δίνουν τη δυνατότητα να μειώσουν κι άλλο τον μέσο μισθό, με στόχο αυτός να προσεγγίσει τον σημερινό κατώτερο. Ο οποίος με τη σειρά του είναι αμφίβολο αν θα παραμείνει στα ίδια άθλια επίπεδα, ή θα πέσει ακόμα πιο κάτω. Οπως μάλιστα είπε τις προάλλες ο υπουργός, καμία βελτίωση δεν προβλέπεται για τον κατώτερο μισθό, μέχρι να τελειώσει το τρέχον πρόγραμμα (τέλη 2018).

Αλλά και μετά το 2018 το πιθανότερο είναι να εφαρμοστεί ο σημερινός νόμος, που προβλέπει καθορισμό του κατώτερου μισθού από το κράτος, ύστερα από διαβούλευση με τους «κοινωνικούς εταίρους», που θα υπηρετεί όμως την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Αυτό, σε συνδυασμό με την πρόβλεψη του μνημονίου ότι δεν επιτρέπεται καμία επιστροφή σε προηγούμενο καθεστώς σε ό,τι αφορά τα Εργασιακά, σημαίνει ότι στην καλύτερη περίπτωση διαιωνίζονται τα 586.

Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα που κρύβει η κυβέρνηση. Οτι οι εργοδότες βάζουν έστω και συγκαλυμμέναζήτημα κατάργησης του 13ου και 14ου μισθού, που συνεχίζει να ισχύει στον ιδιωτικό τομέα - το κατά πόσο αποδίδεται είναι άλλο θέμα - ζητώντας ο κατώτερος μισθός που θα ορίζεται από τις κλαδικές συμβάσεις και την ΕΓΣΣΕ να είναι «καθαρός» από επιδόματα. Τέτοια πρόβλεψη υπάρχει άλλωστε και στο νόμο του Βρούτση.

Καμία ανοχή, καμία αναμονή

Οσο για το ζήτημα της ανταπεργίας, η κυβέρνηση «ρίχνει άδεια για να πιάσει γεμάτα». Οπως φαίνεται, αν τελικά δεν υπάρξει αλλαγή στη νομοθεσία για το «lock out», αυτό θα αξιοποιηθεί για να περάσουν αδιαμαρτύρηταόλες οι άλλες ανατροπές στον συνδικαλιστικό νόμο, με βασικότερη αυτή που αφορά την θέσπιση νέων εμποδίων για την κήρυξη και την οργάνωση μιας απεργίας.

Να μην ξεχνάμε άλλωστε ότι μια τέτοια αλλαγή έχει εμβληματικό χαρακτήρα για την εργοδοσία, καθώς τοαδυνάτισμα του όπλου της απεργίας που διαθέτουν οι εργαζόμενοι, το σταμάτημα δηλαδή της παραγωγής και της αδυναμίας της εργοδοσίας να αναπαράγει τα κέρδη της, θεωρείται «εκ των ων ουκ άνευ» για να «ανθίσουν» η επιχειρηματικότητα και οι επενδύσεις. Η δήλωση του επικεφαλής της «Cosco» μπροστά στον Αλ. Τσίπρα από τη Σαγκάη δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνειών.

Πάμε και στο τελευταίο επιχείρημα, ότι η ΕΕ είναι ο «καλός» της υπόθεσης και το ΔΝΤ ο «κακός». Θυμίζουμε μόνο ότι πριν από λίγες μέρες ο «Ριζοσπάστης» αποκάλυψε την πρόταση Γιούνκερ, με την οποία υποτίθεται ότι θα θεσπιστεί ένα μίνιμουμ εργασιακών δικαιωμάτων για όλα τα κράτη - μέλη, στη βάση των «βέλτιστων πρακτικών». Πέρα από το γεγονός ότι οι αντεργατικές μεταρρυθμίσεις σε Γαλλία και Βέλγιο - για να πάρουμε τα πιο πρόσφατα παραδείγματα- είναι ο καθρέπτης όσων οραματίζεται ο επικεφαλής της Κομισιόν, αυτή καθαυτή η πρότασή του είναι πραγματικός κόλαφος για ό,τι έχει απομείνει όρθιο από εργασιακά και άλλα δικαιώματα.

Επομένως, καμία ανοχή, ούτε αναμονή απέναντι στα ψέματα και την προπαγάνδα της κυβέρνησης, τον «κοινωνικό διάλογο» με τον οποίο θα προσπαθήσει να εγκλωβίσει τους εργαζόμενους. Τώρα είναι που χρειάζεται τα σωματεία να αναδειχτούν σε πραγματικούς οργανωτές της απάντησης των εργαζομένων στα αντεργατικά μέτρα κυβέρνησης - κεφαλαίου - ΕΕ και της μάχης των Συλλογικών Συμβάσεων, με το πλαίσιο που προβάλλει και προτείνει σε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις το ΠΑΜΕ: Ανάκτηση των απωλειών, κατάργηση των αντεργατικών νόμων, συμμαχία και πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και του λαού.

Π.

Συνέντευξη του Δημήτρη Κουτσούμπα στην εφημερίδα "Επένδυση"

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, παραχώρησε συνέντευξη στην εφημερίδα «Επένδυση» και στο δημοσιογράφο Ανδρέα Παπαδόπουλο.

Η συνέντευξη έχει ως εξής:

- Παρά την επί της αρχής διαφωνίας σας με τον εκλογικό νόμο -λόγω διατήρησης του ορίου του 3%- θα ψηφίσετε το άρθρο που καταργεί το μπόνους των 50 εδρών;

- Εκλογικός νόμος με διατήρηση του 3% δεν είναι απλή αναλογική. Τώρα γιατί η κυβέρνηση ονομάζει αυτό τον εκλογικό νόμο απλή αναλογική φαντάζομαι για τον ίδιο λόγο που ονόμασε την τρόικα «θεσμούς», τις ιδιωτικοποιήσεις «αξιοποιήσεις» και πάει λέγοντας… Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαταλείπει τη θέση του για την απλή αναλογική, θέση την οποία είχε αποτυπώσει στην πρόταση νόμου του; Φαντάζομαι για τον ίδιο λόγο που εγκατάλειψε μία προς μία τις θέσεις που είχε πριν κάτσει στην κυβερνητική καρέκλα. Εμείς βεβαίως θα ψηφίσουμε την κατάργηση του μπόνους και τη ψήφο στα 17.

- Μολονότι δεν είστε συνταγματολόγος, θέλω να σας ρωτήσω τι θα πρέπει να ισχύσει στην περίπτωση που επί της αρχής η πρόταση της κυβέρνησης δεν συγκεντρώσει 200 ψήφους, ωστόσο κάτι τέτοιο συμβεί με το άρθρο που αναφέρεται στην κατάργηση του μπόνους;

- Εξ όσων γνωρίζω, η πλειοψηφία των 2/3 που απαιτεί το Σύνταγμα για την εφαρμογή του εκλογικού νόμου από τις επόμενες εκλογές, κρίνεται στο αν θα πάρει 200 ψήφους το άρθρο 4, το οποίο εμείς θα ψηφίσουμε.

- Το φθινόπωρο θα έρθει η επόμενη αξιολόγηση στην οποία θα περιλαμβάνονται και τα Εργασιακά. Η άποψή σας είναι ότι μπορεί να προκύψουν πολιτικές εξελίξεις ή εντέλει η κυβέρνηση ψηφίζει τα πάντα, όπως λένε κάποιοι, για να διατηρηθεί στην εξουσία;

- Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υλοποιεί όλες τις απαιτήσεις του εγχώριου και ευρωπαϊκού κεφαλαίου και τα εργασιακά δεν θα αποτελέσουν εξαίρεση. Είναι απαιτήσεις που δεν μπόρεσαν ή δεν πρόλαβαν να υλοποιήσουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Η κυβέρνηση όμως, παρότι κάνει τα πάντα για να χειραγωγήσει το λαϊκό κίνημα, πρέπει να γνωρίζει ότι αν τολμήσει να βάλει χέρι στο συνδικαλιστικό νόμο και στο δικαίωμα της απεργίας θα βρει απέναντί της το μαζικό ταξικό κίνημα.

- Με τη μεγάλη εμπειρία που έχετε από το μαζικό κίνημα, σας προβληματίζει το γεγονός ότι μεγάλο μέρος της κοινωνίας δείχνει μια απάθεια σε σχέση με τα όσα συμβαίνουν;

- Η απογοήτευση, η μοιρολατρία, ο συμβιβασμός συνυπάρχουν με την αγανάκτηση και την οργή του «δεν πάει άλλο», «κάτι πρέπει να γίνει». Εμείς λέμε ότι αυτό που πρέπει να γίνει είναι να αποφασίσουν οι εργατοϋπάλληλοι να δοκιμάσουν τη δύναμή τους μέσα στο εργατικό κίνημα, που πρέπει να ανασυνταχθεί και να φτιάξουν τη μεγάλη κοινωνική συμμαχία τους, με τους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους ΕΒΕ, όλα τα λαϊκά στρώματα, να στρέψουν τον αγώνα τους απέναντι στις αστικές κυβερνήσεις, που περνάνε αντιλαϊκούς νόμους, αλλά και στο κεφάλαιο, την εξουσία του και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση.

- Δεδομένων και των συνθηκών, αναρωτιέμαι για ποιο λόγο το ΚΚΕ δεν κάνει ακόμα και εκπτώσεις στη στρατηγική του, προκειμένου να οικοδομήσει πλατύτερες συμμαχίες, όπως για παράδειγμα με τη ΛΑΕ του κ. Λαφαζάνη, το κόμμα της κυρίας Κωνσταντοπούλου και άλλες δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς; Και σας το ρωτάω διότι, όπως θα ξέρετε και εσείς, μια κριτική που γίνεται στο ΚΚΕ είναι ότι «βολεύεται» με ποσοστά του 6% και 7%...

- Το ΚΚΕ ακριβώς επειδή δεν βολεύεται, με το βάρβαρο σύστημα της εκμετάλλευσης, με την ανεργία, τους πολέμους, δεν κάνει εκπτώσεις στη στρατηγική του για να πάρει μερικές ψήφους παραπάνω. Σας θυμίζω ότι το ΚΚΕ με μεγάλο εκλογικό κόστος το 2012 επέμενε στη μη συμμετοχή του σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης. Άλλες δυνάμεις, και αυτές στις οποίες αναφέρεστε -τότε ΣΥΡΙΖΑ νυν ΛΑΕ και Πλεύση Ελευθερίας- κορόιδευαν συμμετέχοντας στην κυβέρνηση, ότι μπορείς και την καπιταλιστική εξουσία να μην αγγίζεις και στην ΕΕ να είσαι και την ίδια ώρα να σκίζεις τα μνημόνια και ο λαός να ευημερεί. Το ποιος είχε δίκιο, το αποδεικνύει η ζωή. Πάντως για τη στήριξη της κοινωνικής Λαϊκής Συμμαχίας που απευθύνεται σε όλους με κριτήριο σε ποια τάξη, σε ποιο κοινωνικό στρώμα ανήκουν και είναι αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική συμμαχία δεν απαιτούμε την πλήρη συμφωνία με το Πρόγραμμά μας. Και κάτι ακόμα. Αλήθεια, γιατί πάντα το ΚΚΕ πρέπει να κάνει εκπτώσεις προς τις θέσεις των οπορτουνιστών και όχι αυτοί προς τις θέσεις του ΚΚΕ; Άλλωστε, γι' αυτούς είναι εύκολο, αφού την κάθε είδους «έκπτωση» την έχουν στο πετσί τους, ενώ το ΚΚΕ όχι…

- Εχθροί και φίλοι αναγνωρίζουν στο κόμμα σας μεγάλη πολιτική συνέπεια και σταθερότητα στις απόψεις σας. Μήπως, ωστόσο, αυτή η «συνέπεια» δεν έχει εκλογικά αποτελέσματα και άρα απτά αποτελέσματα στη ζωή των πολιτών;

- Η συνέπεια και η σταθερότητα αποτελεί πλεονέκτημα για ένα κόμμα πολύ περισσότερο για ένα Κομμουνιστικό Κόμμα. Μόνο που αυτή η συνέπεια και η σταθερότητα γίνεται πλεονέκτημα και για τον ίδιο λαό όταν συνδυάζεται με συμμετοχή και δράση στο κίνημα στο δρόμο της ανατροπής με το ΚΚΕ και όχι με ανάθεση που ζητούν τα αστικά κόμματα δηλαδή «κοιμήσου εσύ κι η τύχη σου δουλεύει»… Τότε μόνο θα μπορεί να εμποδίζει, να κερδίζει, να έχει όπως λέτε αποτελέσματα.

- Κατά τη γνώμη σας και με αφορμή τις τελευταίες αποκαλύψεις, έχετε την αίσθηση πως στο πίσω μέρος του μυαλού του πρωθυπουργού υπήρχε και η έξοδος από το ευρώ ή ο κ. Βαρουφάκης λειτουργούσε εν αγνοία του κ. Τσίπρα;

- Το σίγουρο είναι ότι και στο μπρος και στο πίσω μέρος του μυαλού του ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του είχε από την πρώτη στιγμή την υπογραφή μιας συμφωνίας - νέο μνημόνιο δηλαδή με την ΕΕ, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ, την οποία βεβαίως προσπαθούσε να πλασάρει με το παραμύθι της «περήφανης σκληρής διαπραγμάτευσης». Παραμονές μάλιστα του δημοψηφίσματος, η κυβέρνηση είχε καταθέσει αίτημα για νέο δάνειο «μαμούθ» στον ESM. Αν, τώρα, υπήρχαν και παράλληλα σενάρια, όπως αυτά που ισχυρίζεται ο κ. Βαρουφάκης, αυτό δεν μπορώ να το γνωρίζω. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι τέτοια σενάρια, που θα οδηγούσαν στην καπιταλιστική Ελλάδα με εθνικό νόμισμα, θα ήταν εξίσου αντιλαϊκά και θα ωφελούσαν συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα. Σε κάθε περίπτωση, λοιπόν, είχε ένα «plan», αυτό της ανάκαμψης των καπιταλιστικών κερδών που πληρώνει πάντα η εργατική τάξη ο λαός. Όλα τα υπόλοιπα προφανώς τα έκανε, εάν τα έκανε, όπως λένε οι πρώην συνεργάτες του, για να τους αξιοποιεί και να τους χειρίζεται ο ίδιος καταλλήλως σε αυτό το αστικό παιχνίδι εξουσίας.

Αμεσες και βαριές οι επιπτώσεις από τα μέτρα που μπαίνουν σε εφαρμογή

Για τις άμεσες και βαριές επιπτώσεις που θα έχει για τα αγροτικά νοικοκυριά το ξεκίνημα της εφαρμογής των νέων, σκληρών μέτρων που περιλαμβάνονται στο νόμο για το Ασφαλιστικό - Φορολογικό, ενημερώνει τους αγρότες η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων και καλεί σε συνεδρίαση το Σάββατο 9 Ιούλη, στις 6 μ.μ., στη Βέροια. Ο νόμος στον οποίον αναφέρεται, ψηφίστηκε στις αρχές του περασμένου Μάη και αποτελεί συνέχεια και συνέπεια της ψήφισης των προαπαιτούμενων του τρίτου μνημονίου, πέρσι το καλοκαίρι, από την κυβέρνηση, τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι.

Στην ανακοίνωσή της, η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων σημειώνει (οι υπότιτλοι και οι υπογραμμίσεις δικές μας): «Οι ασφαλιστικές εισφορές στον ΟΓΑ αυξήθηκαν ήδη κατά 3% από το δεύτερο εξάμηνο του 2015 και θα ακολουθήσουν απανωτές αυξήσεις στα επόμενα χρόνια, ώστε το 2022 οι εισφορές για την Ασφάλιση, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και την Αγροτική Εστία να φτάσουν στο 27,20% του εισοδήματός μας.

Φέτος, για το εισόδημα του 2015, συνεχίζουμε να πληρώνουμε φόρο από το πρώτο ευρώ, με συντελεστή 13%. Από του χρόνου θα ισχύει και για τους αγρότες αφορολόγητο όριο εισοδήματος - το πετύχαμε με το σκληρό κι ανυποχώρητο αγώνα μας στα μπλόκα, τον περασμένο χειμώνα, που κράτησε 40 μερόνυχτα - που όμως είναι χαμηλό, καθώς η κυβέρνηση όχι μόνο δεν δέχτηκε τις 12.000 ευρώ, με προσαύξηση 3.000 για κάθε παιδί που διεκδικούσαμε στα μπλόκα, αλλά κουτσούρεψε κι αυτό που ίσχυε για τους εργατοϋπαλλήλους και τους συνταξιούχους κι από τις 9.500 ευρώ που ήταν, το κατέβασε στις 8.670 ευρώ.

Δεν δέχτηκε, επίσης, να ικανοποιήσει τα άλλα δίκαια αιτήματά μας για το Φορολογικό, όπως να μην ισχύει η φορολόγηση με τα λεγόμενα τεκμήρια διαβίωσης, να μην κρατούν λογιστικά βιβλία - και, άρα, να μην πληρώνουν λογιστή κι άλλα έξοδα - όσοι έχουν τζίρο κάτω από 40.000 ευρώ το χρόνο, το μεγάλο κεφάλαιο και στον αγροτικό τομέα να πληρώσει φόρο με συντελεστή 45% κ.ά.

"Βροχή" από περικοπές και χαράτσια

Αρχίζει, επίσης, να υλοποιείται η πρόβλεψη του νόμου για διαχωρισμό των αγροτών σε "κατά κύριο επάγγελμα ή μη" - "κατά κύριο επάγγελμα αγρότες" λογίζονται όσοι το εισόδημά τους από την αγροτική απασχόληση είναι πάνω από το 50% του συνολικού - που σημαίνει ότι κι άλλοι πολλοί μικροκαλλιεργητές και μικροεισοδηματίες αγρότες που αναγκάζονται να κάνουν κι άλλες δουλειές, επειδή το αγροτικό τους εισόδημα είναι πολύ μικρό και δεν μπορούν να ζήσουν μ' αυτό τις οικογένειές τους, θα αποκλειστούν από τις επιδοτήσεις/ενισχύσεις κι όλα τα άλλα υποβοηθητικά για τους αγρότες μέτρα.

Το οργανωμένο αγροτικό κίνημα, με τους αγώνες του στα μπλόκα, αντιπάλεψε αυτόν το διαχωρισμό, τον οποίο προωθούν η ΕΕ και η κυβέρνηση και πρόβαλλαν ως βασικό τους αίτημα τα άλλα μπλόκα που εκπροσωπούσαν τα συμφέροντα των μεγαλοαγροτών - μεγαλοεπιχειρηματιών, γιατί αποτελεί εργαλείο για πιο μαζικό και πιο γρήγορο ξεκλήρισμα μικρομεσαίων αγροτών. Στόχος είναι να προχωρήσει η συγκέντρωση της γης, της παραγωγής και της εμπορίας των αγροτικών προϊόντων σε λίγα χέρια μεγαλοεπιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται στον αγροτικό τομέα.

Υπέρ αυτού του διαχωρισμού έχει ταχθεί πολλές φορές η ΝΔ - το συμπεριέλαβε και στις 11 προτάσεις της για τους αγρότες - κι είναι ψεύτικη και υποκριτική η τωρινή "κριτική" της προς την κυβέρνηση γι' αυτό το ζήτημα. Οι μεγάλες περικοπές στις επιδοτήσεις/ενισχύσεις που ξεκίνησαν με την εφαρμογή της νέας ΚΑΠ της ΕΕ 2015 - 2020, που ήδη στα πρώτα δυο χρόνια ξεπέρασαν το 23%, συνεχίζονται και στο τέλος του 2019 θα αγγίξουν το 60%, αποδεκατίζοντας το αγροτικό εισόδημα.

Σε εφαρμογή μπαίνει και το μέτρο της περικοπής κατά 60% της σύνταξης όσων συνταξιούχων αγροτών εξακολουθούν ν' απασχολούνται στη γεωργία και την κτηνοτροφία και εισπράττουν επιδοτήσεις/ενισχύσεις. Πρόκειται για ένα μέτρο που θα δώσει το τελειωτικό χτύπημα σε χιλιάδες συνταξιούχους του ΟΓΑ, που αναγκάζονται να συνεχίζουν να δουλεύουν, αφού η σύνταξη που παίρνουν τώρα - αλλά κι αυτή που θα πάρουν με το νέο ασφαλιστικό νόμο - είναι πολύ μικρή και δε φτάνει να καλύψει ούτε τις βασικές ανάγκες επιβίωσης.

Ο ΕΝΦΙΑ που θα πληρώσουμε από το ερχόμενο φθινόπωρο για το σπίτι, το οικόπεδο στο χωριό - για το οικόπεδο θα είναι αυξημένος - τους αχυρώνες, τους στάβλους και τα χωράφια, αποτελεί ένα ακόμα βαρύ κι ασήκωτο χαράτσι, ενώ παραμένουν τα χαράτσια για τις δηλώσεις ΟΣΔΕ, τις αρδευτικές γεωτρήσεις, τους ΓΟΕΒ και ΤΟΕΒ, τα ψεκαστικά, τις σταβλικές εγκαταστάσεις, την ηλεκτρονική σήμανση των ζώων κ.ά.

Τελειωτικό χτύπημα οι ζημιές από την κακοκαιρία

Μαζί με όλα αυτά ήρθαν φέτος - όπως και κάθε χρόνο, άλλωστε, μιας και "το αγροτικό μαγαζί είναι ξεσκέπαστο" - και καταστροφές στην παραγωγή από αντίξοες καιρικές συνθήκες να δώσουν πρόσθετο ισχυρό πλήγμα στο ισχνό και συνεχώς μειούμενο εισόδημά μας. Τον περασμένο Μάρτη ήταν ο παγετός που χτύπησε τα δέντρα, μετά ήρθαν οι σφοδρές βροχοπτώσεις και οι πλημμύρες κι ύστερα το χαλάζι, που προκάλεσαν πολύ μεγάλες ζημιές στην παραγωγή, σε αρκετές περιπτώσεις ολοκληρωτικές.

Η κυβέρνηση και ο ΕΛΓΑ, στον οποίο οι αγρότες πληρώνουμε πολύ υψηλά ασφάλιστρα, επικαλούμενοι τον αναχρονιστικό και άδικο κανονισμό του Οργανισμού και τις οικονομικές δυσκολίες του κράτους, αρνούνται ετσιθελικά και πεισματικά να ικανοποιήσουν τα δίκαια και ζωτικά αιτήματα των πληγέντων παραγωγών για άμεσες και δίκαιες αποζημιώσεις από τον ΕΛΓΑ. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά η διοίκηση του ΕΛΓΑ, που διορίζεται από την κυβέρνηση, γυρίζει "από χωρίου εις χωρίον" και προκαλεί τον αγροτικό κόσμο, ζητώντας από τους πληγέντες παραγωγούς επιπλέον ασφάλιστρα για ζημιές που δεν καλύπτονται από τον ισχύοντα κανονισμό του ΕΛΓΑ, προωθώντας, και μ' αυτό τον τρόπο, τη "λογική" της ιδιωτικοποίησης της αγροτικής ασφάλισης.

Ταυτόχρονα, οι αγρότες έχουμε να αντιμετωπίσουμε την κερδοσκοπική επίθεση που εξαπολύουν εναντίον μας οι εμποροβιομήχανοι, επιχειρώντας ν' αγοράσουν όσο το δυνατόν φθηνότερα τα προϊόντα μας και, πουλώντας τα όσο το δυνατόν ακριβότερα στους καταναλωτές, ν' αυγαταίνουν συνεχώς τα κέρδη τους.

Αυτό ακριβώς κάνουν τώρα οι έμποροι των σιτηρών - το ίδιο και οι Ενώσεις Συνεταιρισμών που λειτουργούν με καθαρά εμπορικά, ιδιωτικοοικονομικά, κερδοσκοπικά κριτήρια - που παίρνουν τη σοδειά σε "ανοιχτές τιμές", με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε στα τέλη του αλωνισμού και να μην ξέρουμε ακόμα ούτε πόσο πουλάμε ούτε αν και πότε θα πληρωθούμε. Αυτό δεν θα συνέβαινε - ή, εν πάση περιπτώσει, αν γινόταν, θα είχε λιγότερη οικονομική ζημιά στους αγρότες - αν ίσχυε ο καθορισμός ικανοποιητικής, κατώτερης, εγγυημένης τιμής για όλα τα αγροτικά προϊόντα, όπως διεκδικούμε με τους αγώνες μας.

Δεν το βάζουμε κάτω!

Οι αγρότες έχουμε απέναντί μας, αντιπάλους και εχθρούς μας, τους εμποροβιομήχανους και τα μονοπώλια, που με την εκμετάλλευσή μας και την κερδοσκοπία απομυζούν το μόχθο μας, τους τραπεζίτες με τα πανάκριβα δάνεια και το κράτος με τους βαρείς φόρους που ρουφούν το αίμα μας, την ΕΕ, την κυβέρνηση και τα κόμματα που με την πολιτική την οποία εφαρμόζουν και στηρίζουν, μας οδηγούν στο ξεκλήρισμα, στη φτώχεια και στην εξαθλίωση.

Θα συνεχίσουμε να ορθώνουμε κοινό αγωνιστικό μέτωπο σ' όλους αυτούς τους αντιπάλους μας, σε συμμαχία με τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, κάνοντας, ταυτόχρονα, ό,τι μπορούμε για την ανασύνταξη, την ανασυγκρότηση, τη μαζικοποίηση και το δυνάμωμα του οργανωμένου αγροτικού κινήματος.

Η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, που δημιουργήθηκε μέσα στο καμίνι του αγώνα, καλεί όλους τους αγρότες να βρίσκονται σε συνεχή αγωνιστική επιφυλακή και εγρήγορση, για να οργανώσουμε νέες μάχες, με στόχο να ανατρέψουμε τα μέτρα που πέφτουν σαν χοντρές μπάλες χαλαζιού στα κεφάλια μας και την πολιτική που μας καταστρέφει».