Περιφέρεια Αττικής: Λεφτά υπάρχουν αλλά όχι για αντιπλημμυρικά έργα....μόνο για επιχειρηματίες και έργα βιτρίνας

Η

Χωρίς λόγια....

 αποτρόπαιη εικόνα των καταστροφών που επέφερε μια βροχή διάρκειας δύο ωρών συμπληρώνεται από την εικόνα της πολιτικής των κυβερνήσεων, των Περιφερειακών και Δημοτικών αρχών που στήριζαν τόσα χρόνια τα κόμματα της ΕΕ.

Αυτή η πολιτική βεβαίως συνεχίζεται. Και αυτή η πολιτική καταγράφεται στον πρoϋπολογισμό που κατέθεσε μόλις την Πέμπτη η νέα περιφερειακή αρχή.

Τι να πρωτοκοιτάξεις σε αυτόν τον προκλητικό προϋπολογισμό έχοντας στο νου τα νερά να πνίγουν το Μενίδι, το Περιστέρι, το Καματερό, το Ίλιον, την Παλιά Κοκκινιά; 

Ότι, αυτός ο προϋπολογισμός, προβλέπει για αντιπλημμυρικά έργα στους Δήμους Ιλίου, Πετρούπολης και Αγίων Αναργύρων -  Καματερού, σε μια περιοχή με υποβαθμισμένο έως ανύπαρκτο δίκτυο ομβρίων υδάτων, μόλις 1.100.000 ευρώ ενώ για την κατασκευή του γηπέδου της ΑΕΚ και την αναβάθμιση του γηπέδου του ΠΑΟ προβλέπει 27 εκατομμύρια ευρώ;

Ότι για την βιοκλιματική ανάπλαση (!!) μιας παιδικής Χαράς Περιστερίου προβλέπονται 572.885 ευρώ αλλά για αγωγούς ομβρίων στο Δήμο Περιστερίου (Ανθούπολη, Άσπρα Χώματα, Νέα Ζωή, Λόφος Αξιωματικών) προβλέπονται ευρώ 0.

Ο προϋπολογισμός της Περιφέρειας προβλέπει ακόμα 2 εκατομμύρια ευρώ για τον ΧΥΤΑ Γραμματικού (σ.σ. η περιφερειάρχης Ρένα Δούρου είχε καταγγείλει την κατασκευή του ΧΥΤΑ ως έργο που εξυπηρετεί εργολαβικά συμφέροντα) αλλά για την μελέτη της αντιπλημμυρικής προστασίας του Δήμου Φυλής προβλέπονται ευρώ 0. Το πολύ να μεταφερθούν τα ψίχουλα του 2014 στο 2015, από το συγκεκριμένο έργο που είναι ανεκτέλεστο και «θεός είδε» αν θα εκτελεστεί.

Αντί επιλόγου

Υπενθυμίζουμε ότι ο προϋπολογισμός που έφερε προς έγκριση η παράταξη της Ρένας Δούρου είναι ο προϋπολογισμός της προηγούμενης διοίκησης.

Είναι εξάλλου χαρακτηριστικό ότι υπερψηφίστηκε από την παράταξη του Γ. Σγουρού και από τον περιφερειακό σύμβουλο Π. Μαντούβαλο.

Τον προϋπολογισμό στη τοποθέτηση του στήριξε και ο Θ. Τζήμερος.

Σημειώνεται ακόμα ότι ο αντιπεριφερειάρχης Οικονομικών Χρ. Καραμάνος παραδέχτηκε ότι ο συγκεκριμένος προϋπολογισμός είναι αναθεωρημένος μόνο κατά το 10% σε σχέση με τον προϋπολογισμό Σγουρού. Κατά τα άλλα δεν δίστασε να τον χαρακτηρίσει τον πρώτο «αριστερό» (!!) προϋπολογισμό στην Περιφέρεια Αττικής.

Προϋπολογισμός Περιφέρειας Αττικής: "Έπεσαν" οι αντιμνημονιακές μάσκες της διοίκησης ΣΥΡΙΖΑ

Τ

ον προϋπολογισμό της προηγούμενης διοίκησης, που η παράταξη της Ρένας Δούρουείχε καταψηφίσει ως αντιλαϊκό, έφερε την Πέμπτη (με μία μικρή αναμόρφωση) προς έγκριση η νέα περιφερειακή αρχή του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι αντιμνημονιακές μάσκες «έπεσαν» πολύ γρήγορα στην πρόβα τζενεράλε για την πολιτική που θα ασκήσει η νέα διοίκηση της μεγαλύτερης περιφέρειας της χώρας, καθώς μέσα από τον προϋπολογισμό που ψήφισε εξακολουθεί και ενισχύει την εξυπηρέτηση των μεγάλων, οικονομικών, επιχειρηματικών συμφερόντων, ενώ την ίδια ώρα δεν προβλέπει κανένα ουσιαστικό μέτρο για την ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων και την υλοποίηση έργων προς όφελός τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι τον προϋπολογισμό που έφερε η διοίκηση ΣΥΡΙΖΑ τον υπερψήφισαν η παράταξη του Γ. Σγουρού και ο περιφερειακός σύμβουλος Π. Μαντούβαλος, ενώ στήριξε στην τοποθέτησή του και ο Θ. Τζήμερος.

Πιο συγκεκριμένα, στον προϋπολογισμό παραμένουν αμετακίνητα τα κονδύλια που προβλέπονταν για επιχειρηματίες και συγκεκριμένα τα 20 εκατομμύρια ευρώ για το γήπεδο της ΠΑΕ ΑΕΚ, τα 7 εκατομμύρια ευρώ για το γήπεδο της ΠΑΕ Παναθηναϊκού και 2 εκατομμύρια ευρώ για το ΧΥΤΑ Γραμματικού, που η ίδια η περιφερειάρχης είχε καταγγείλει ως έργο που εξυπηρετεί εργολαβικά συμφέροντα. Μάλιστα, στη συνεδρίαση, το  προεδρείο αρνήθηκε σε κατοίκους του Γραμματικού που βρίσκονταν στη συνεδρίαση να λάβουν το λόγο με το πρόσχημα ότι θα γίνει ξεχωριστή συζήτηση για το θέμα.

Παρόντες ήταν και κάτοικοι της Ν. Φιλαδέλφειας, στους οποίους η διοίκηση είχε υποσχεθεί προεκλογικά την ανέγερση σχολείου, κάτι για το οποίο ο προϋπολογισμός δεν προβλέπει ούτε ευρώ.

Τα κονδύλια για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής εμφανίζονται μεν αυξημένα, προορίζονται ωστόσο όχι για μέτρα ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων αλλά για τη διαμόρφωση ενός περιφερειακού γραφείου καταγραφής της ένδειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Στο μεταξύ, ποσό 38 εκατομμυρίων που ισχυρίστηκε η διοίκηση ότι εξοικονόμησε από τον προϋπολογισμό, δίνεται μόνο κατά 30% για προνοιακά ζητήματα ενώ κατά 70% πάει στους επιχειρηματίες.

Ενδεικτική του αντιλαϊκού προσανατολισμού του προϋπολογισμού ήταν η τοποθέτηση του πρώην περιφερειάρχη Γ. Σγουρού, ο οποίος είπε χαρακτηριστικά ότι «πρόκειται για έναν προϋπολογισμό που κινείται κατά 95% στα χνάρια της προηγούμενης διοίκησης. Αυτόν τον προϋπολογισμό εμείς τον συντάξαμε, τον ψηφίσαμε και θα τον ψηφίσουμε». Προηγουμένως, η Ρ. Δούρου επιχείρησε να συγκαλύψει ότι ο προϋπολογισμός ήταν περίπου καρμπόν με αυτόν της προηγούμενης διοίκησης με το πρόσχημα ότι υπήρχε έλλειψη χρόνου για τη διαμόρφωση νέου προϋπολογισμού. Υποσχέθηκε αναμόρφωση του προϋπολογισμού, μέχρι το Γενάρη, με ενίσχυση -ανάμεσα σε άλλα- της «συνεργατικής οικονομίας» και της «υγιούς επιχειρηματικότητας».

Ιδια αντιλαϊκή πολιτική από την πίσω πόρτα

Στην τοποθέτησή της εκ μέρους των περιφερειακών συμβούλων της «Λαϊκής Συσπείρωσης», ηΑλεξάνδρα Μπαλού τόνισε πως οι πολίτες απέρριψαν την πολιτική που εφαρμοζόταν. Αυτό που δεν ήξεραν είναι ότι θα επιστρέψει αυτή η πολιτική από την πίσω πόρτα. Ο προϋπολογισμός είναι ίδιος με αυτόν της προηγούμενης διοίκησης με κάποιες επιμέρους διαφορές. Η δικαιολογία ότι δεν υπήρχε χρόνος είναι «προφάσεις εν αμαρτίαις». Αν αποδεχτούμε αυτή τη δικαιολογία πρέπει αντίστοιχα να δεχτούμε ότι όποια κυβέρνηση έρθει θέλει πολύ χρόνο για να αλλάξει την προηγούμενη πολιτική. Σχολιάζοντας τον ίδιο τον προϋπολογισμό τόνισε ότι «επιβεβαιώνεται ο αντιλαϊκός χαρακτήρας του, ο σταθερός προσανατολισμός του στην εξυπηρέτηση μεγάλων οικονομικών, επιχειρηματικών συμφερόντων, η σταθερή εφαρμογή της πολιτικής που υλοποιεί την κεντρική κρατική οικονομική πολιτική σε βάρος του εισοδήματος των λαϊκών στρωμάτων. Περίπου το 50% των εσόδων προέρχεται από φόρους και βάρη στις πλάτες του λαού». Συμπλήρωσε στο σημείο αυτό ότι δεν ακούστηκε κουβέντα για διεκδίκηση αύξησης χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό.

«Η νέα σας αντίληψη -συνέχισε η Αλ. Μπαλού- είναι πολύ παλιά. Πλαστότητα κονδυλίων σε διάφορα έργα, όπως αντιπλημμυρικά και αποχετευτικά, και επιλεκτική πριμοδότηση σε έργα ανάλογα σε ποιον ανήκει ο δήμος». Στηλίτευσε δε το γεγονός ότι προβλέπονται εκατομμύρια για την επιχειρηματικότητα και την τουριστική προβολή της Περιφέρειας την ίδια ώρα που παιδιά στο Λεκανοπέδιο λιποθυμούν.

«Προωθείτε τη "συνεργατική οικονομία", τη λεγόμενη "κοινωνική οικονομία", που την προωθούν με ζέση οι στυλοβάτες αυτής της πολιτικής, την επεξεργάζονται στην ΕΕ ως μορφή διεξόδου προς όφελός τους. Εκτονώνουν τις κραυγαλέες κοινωνικές αντιθέσεις που γεννά το σύστημά τους και από την άλλη δυναμώνουν την κοινωνική συνοχή, δηλαδή την υποταγή του λαού με την περιβόητη "αλληλέγγυα οικονομία" που συμφωνούν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ». Είπε ότι αποτελεί πρόκληση το κονδύλι των δύο εκατομμυρίων ευρώ που προβλέπεται για το ΧΥΤΑ στο Γραμματικό, συμπληρώνοντας ότι πρέπει να αποσυρθεί. Τόνισε δε ότι πρέπει να κλείσει άμεσα και οριστικά ο ΧΥΤΑ Φυλής.

Κλείνοντας η Αλ. Μπαλού κατέθεσε την ανησυχία της «Λαϊκής Συσπείρωσης» ότι η νέα διοίκηση θα φέρει πιο σκληρά μέτρα εξαιτίας και των δεσμεύσεων που έχει πάρει απέναντι στο επιχειρηματικό κεφάλαιο. Μέσα σε αυτά τα τείχη της ανταγωνιστικότητας και της «υγιούς» επιχειρηματικότητας, ο λαός όποιον διαχειριστή και να διαλέξει, δε θα μπορέσει να καλυτερεύσει τη ζωή του.

Στην τοποθέτησή του ο Γιάννης Πρωτούλης είπε ότι ο προϋπολογισμός επιβεβαιώνει πως ο θεσμός της περιφερειακής διοίκησης είναι ένας βαθιά αντιλαϊκός θεσμός, εργαλείο της αντιλαϊκής πολιτικής και πως αν δεν υπάρξει σύγκρουση με αυτό, δεν μπορεί να υπάρξει αποτέλεσμα. Και πρόσθεσε: «Αυτόν τον προϋπολογισμό θα έπρεπε να τον δουν οι εργαζόμενοι. Όσα παίρνουν μόνο λίγοι επιχειρηματικοί όμιλοι, δεν δίνονται για ολόκληρο το δυτικό Λεκανοπέδιο και τον Πειραιά όπου κατοικεί 1,5 εκατομμύριο κόσμος και που με βάση τα στοιχεία υπάρχουν τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας και φτώχειας στην Ελλάδα. Για ολόκληρη τη δυτική Αθήνα, ο προϋπολογισμός προβλέπει έναν (1) μόνο παιδικό σταθμό. Είναι ντροπή!».

Ο Γιάννης Μανουσογιαννάκης τόνισε ότι «η συζήτηση παραπέμπει στην υποτιθέμενη κόντρα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ πριν αρχίσουν να συγκυβερνούν. Είναι μία προβολή από το μέλλον του τι θα παρακολουθήσουμε στην επόμενη Βουλή. Σηκώνετε τους τόνους για να κρύψετε την απόλυτη συμφωνία σας».

Αντιλαϊκή και η λεγόμενη "μετά το μνημόνιο εποχή"

Μ

ε κεντρικό άξονα τις σαρωτικές αναδιαρθρώσεις για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, συνεχίστηκε την περασμένη βδομάδα το ντόμινο των αντιλαϊκών διεργασιών, που αφορούν στη μεταβατική φάση για τη λεγόμενη «μετά το μνημόνιο εποχή». Στο ίδιο κάδρο εντάσσεται και η ενδοαστική διαπάλη γύρω από τη «βιωσιμότητα» του ελληνικού κρατικού χρέους και το στήσιμο των «προληπτικών γραμμών χρηματοδότησης». Τι είναι όμως οι «προληπτικές γραμμές χρηματοδότησης»; Πρόκειται για χρηματοδότηση μετά το 2014 από την πλευρά της ΕΕ, για το υπαρκτό ενδεχόμενο αδυναμίας πρόσβασης στις διεθνείς χρηματαγορές. Το σχετικό «σήμα» δόθηκε την περασμένη βδομάδα μετά από τους κλυδωνισμούς στα μεγάλα διεθνή χρηματιστήρια και την απογείωση των επιτοκίων στη δευτερογενή αγορά του ελληνικού κρατικού χρέους στα επίπεδα του 9%. Σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα από τους μηχανισμούς χρηματοδότησης, είτε μέσω των «αγορών» είτε μέσω της διακρατικής στήριξης από την ΕΕ, ανεξάρτητα και από τη συμμετοχή ή μη του ΔΝΤ, η αντιλαϊκή επίθεση θα συνεχιστεί με αναδιαρθρώσεις για την παραπέρα ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου, ταυτόχρονα με την εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων που ήδη έχουν αποφασιστεί αλλά δεν έχουν προλάβει να εφαρμοστούν και ως προϋπόθεση για να διαπραγματευτεί η κυβέρνηση τη διευθέτηση του χρέους. Αλλά και με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι σε όφελος του λαού. Και αυτός θα διαπραγματευτεί για το χρέος και τη δανειακή σύμβαση, κάτι που προϋποθέτει αναδιαρθρώσεις.

Με αντιλαϊκή επωδό τις "μεταρρυθμίσεις"

Η διασφάλιση χρηματοδότησης προς το ελληνικό κράτος, με προϋπόθεση την επίτευξη συμφωνίας για «ένα συνολικό πακέτο φιλόδοξων μεταρρυθμίσεων», αποτελεί το νέο αντιλαϊκό μήνυμα που εκπέμπουν τα επιτελεία της ΕΕ. Αυτό επισήμανε σε γραπτή δήλωσή του ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, αρμόδιος για θέματα Οικονομίας, Γ. Κατάινεν, προκειμένου «να διασφαλιστούν λογικές συνθήκες για το ελληνικό κράτος και να δρομολογηθεί ομαλά η πλήρης και βιώσιμη πρόσβαση στις αγορές». Ο εκπρόσωπος της ΕΕ απέστειλε καθαρό το μήνυμα στους «επενδυτές»: «Θα υποστηρίξουμε την Ελλάδα όσον αφορά την καθησύχαση των δανειστών και των χρηματοπιστωτικών αγορών για την ισχυρή δέσμευση όσον αφορά τις μεταρρυθμίσεις και για την τήρηση των δημοσιονομικών στόχων, συμπεριλαμβανομένου ενός ισχυρού και επαρκούς δημοσιονομικού αποθέματος» (σ.σ. όπως αποδίδεται, στην επίσημη μετάφραση, ο όρος capital buffer).

«Εχει εξηγηθεί από την πλευρά της Ελλάδας ότι δεν χρειαζόμαστε νέο μνημόνιο. Οπως αποτελεί και στοιχείο των διαπραγματεύσεων μια πιθανή προληπτική γραμμή στήριξης, που θα προστάτευε τη χώρα μας από πιθανές αναταράξεις στις αγορές. Και μάλιστα σε μια στιγμή που η παγκόσμια οικονομία δείχνει σημάδια κάμψης», δήλωσε προχτές, Παρασκευή, από το Μιλάνο ο πρωθυπουργός, Αντ. Σαμαράς, μετά το τέλος της Συνόδου Κορυφής Ασίας - Ευρώπης. Συνεχίζοντας σημείωσε ότι «υπάρχει συμφωνία για την επόμενη μέρα και προχωρεί μια σοβαρή συζήτηση με τους εταίρους και τους δανειστές μας για την πρώτη μεταβατική φάση».

Από την πλευρά του, ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), Κλ. Ρέγκλινγκ, σημείωσε ότι «οι πιστωτικές γραμμές είναι ένα από τα διαθέσιμα εργαλεία που θα μπορούσε να λάβει η Ελλάδα, για να στηριχθεί η μεταρρυθμιστική προσπάθεια», και ότι «όσο οι μεταρρυθμίσεις συνεχίζονται, το ελληνικό χρέος θα είναι και βιώσιμο»...

Ενθαρρύνουμε τις αρχές «να εφαρμόσουν αποφασιστικά τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις - κλειδιά σύμφωνα με τις δεσμεύσεις του προγράμματος», επισημαίνεται σε ανακοίνωση που εξέδωσε το ΔΝΤ. Οι όροι που βάζει για το ενδεχόμενο «πρόωρης» εξόδου του από το μηχανισμό χρηματοδοτικής στήριξης είναι η επιτυχής ολοκλήρωση του τρέχοντος ελέγχου της τρόικας, η ένταξη της Ελλάδας σε προληπτική γραμμή χρηματοδοτικής στήριξης, καθώς και η διασφάλιση της βιωσιμότητας του ελληνικού κρατικού χρέους από την πλευρά της ΕΕ.

Ο επικεφαλής του συμβουλίου υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης (Γιούρογκρουπ), Γ. Ντάισελμπλουμ, σχολιάζοντας το ενδεχόμενο προκήρυξης εκλογών σημείωσε ότι «οι κυβερνήσεις αλλάζουν, αλλά υπάρχουν κανόνες. Το βασικό για την Ελλάδα είναι το πώς θα σχεδιάσει την έξοδο για την επόμενη μέρα».

Ανάπτυξη για το κεφάλαιο

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, οι σχεδιασμοί του κεφαλαίου για τη βιωσιμότητα του κρατικού χρέους και τις γραμμές χρηματοδότησης, θα συνδυαστούν και συμφωνηθούν μαζί με το λεγόμενο νέο «εθνικό αναπτυξιακό πρότυπο». Να σημειωθεί το γεγονός ότι οι όροι χρηματοδότησης κάθε αστικού κράτους διαμορφώνουν ανάλογους όρους και προϋποθέσεις για τη χρηματοδότηση των επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται σ' αυτό. Σε αυτό το πλαίσιο οι επιχειρηματικοί όμιλοι δεν θα μπορούσαν να κάνουν ούτε ρούπι μπροστά, δίχως τη στήριξη του κράτους τους.

Μερίδιο από τις διακρατικές ενισχύσεις του συνολικού πακέτου ύψους 300 δισ. ευρώ, για τις επενδύσεις στην ΕΕ (πακέτο Γιούνκερ) διεκδικεί για λογαριασμό των ελληνικών βιομηχανικών ομίλων η διοίκηση του ΣΕΒ, η οποία μετείχε στο«επιχειρηματικό φόρουμ Ευρώπης - Ασίας», παράλληλα με τη Σύνοδο Κορυφής Ευρώπης - Ασίας, την περασμένη βδομάδα στο Μιλάνο. Στόχος τους, η απόσπαση κεφαλαίων, που θα ενισχύσουν την «καινοτομία και την εξωστρέφεια της ελληνικής οικονομίας» και με έμφαση σε κλάδους, όπως ηΕνέργεια, το περιβάλλον, οι μεταφορές, η πληροφορική και οιεπικοινωνίες, τα νέα υλικά, τα τρόφιμα και τα φάρμακα. Ως «κρίσιμους παράγοντες», για την υλοποίηση του πακέτου Γιούνκερ, θεωρούν τηνπροώθηση φορολογικών κινήτρων, την ευρύτερη χρήση εργαλείων για τις επιχειρηματικές αναδιαρθρώσεις, καθώς και την άμεση συμμετοχή τους στο «σχεδιασμό και την παρακολούθηση των πόρων των ευρωπαϊκών ταμείων και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων». Ο ΣΕΒ κατέθεσε τις παραπάνω προτάσεις του στον Οργανισμό της BUSINESS EUROPE, της ευρωπαϊκής οργάνωσης των εργοδοτών. Από την πλευρά της, η «ευρωπαϊκή επιχειρηματική κοινότητα κατέθεσε σειρά προτάσεων πολιτικής με στόχο τη βελτίωση και των ευρωπαϊκών οικονομιών και των ανερχόμενων οικονομιών της Ασίας», συγκεκριμένα στους τομείς του εμπορίου, της Ενέργειας, τωνυποδομών και των δικτύων διασύνδεσης των δύο ηπείρων. Σε αυτό το πλαίσιο, σημειώνουν πως «ασκήθηκε σημαντική πίεση προς τις πολιτικές ηγεσίες προκειμένου να επιταχύνουν την οριστικοποίηση των Συμφωνιών Ελεύθερου Εμπορίου (free trade agreements), μεταξύ των ευρωπαϊκών και ασιατικών οικονομιών, οι οποίες υπολογίζεται ότι μπορούν να προσθέσουν 2 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας», σε μια εξέλιξη που φέρνει μπαράζ από επιχειρηματικές αναδιαρθρώσεις και αντεργατικές ανατροπές.

Σε μια παράλληλη εξέλιξη, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) προχωρά σε βελτίωση των όρων για τη διοχέτευση φτηνής χρηματοδότησης στις ελληνικές τράπεζες, προκειμένου αυτές με τη σειρά τους να την αποδώσουν στους επιχειρηματίες. Η στήριξη επιβεβαιώνεται με την απόφαση της ΕΚΤ γιαμείωση των παρεχόμενων εγγυήσεων στη βάση των οποίων οι ελληνικές τράπεζες αντλούν ρευστότητα. Αλλά ο Ντράγκι κάνοντάς το λέει ότι θέλει ενός είδους επιτήρηση. Οι λεπτομέρειες του σχεδίου δεν έχουν ανακοινωθεί, ωστόσο, σύμφωνα με πληροφορίες, το ύψος της ρευστότητας θα φτάνει στο 70% επί των παρεχόμενων εγγυήσεων (από 40% σήμερα).

Α. Σ.

Φυλλάδιο του ΚΚΕ με την πρότασή του για κατάργηση φόρων, ΕΝΦΙΑ και χαρατσιών

Στην πρώτη γραμμή, χωρίς να λυπόμαστε δυνάμεις

Ο

ι εργαζόμενοι στην Υγεία και στην Πρόνοια βίωσαν τις συνέπειες μιας πρωτοφανούς επίθεσης στο εισόδημά τους, στις συνθήκες που δουλεύουν, στα δικαιώματά τους. Πιο ανυπόφορη είναι η πραγματικότητα στον ιδιωτικό τομέα, με την απλήρωτη εργασία να χτυπάει κόκκινο. Χιλιάδες είναι οι εργαζόμενοι που έχουν μήνες να πάνε στο σπίτι τους χρήματα. Χιλιάδες είναι και οι άνεργοι υγειονομικοί. Οι περισσότεροι χωρίς εισόδημα και ένα μικρό τμήμα τους να ζει με το επίδομα ανεργίας.

Στη συζήτηση με τους εργαζόμενους, η αγανάκτηση και η δυσαρέσκεια περισσεύουν. Ξέρουμε όμως ότι δε μετατρέπονται αυτόματα σε αγώνα. Πολλοί εργαζόμενοι λένε ότι με τον αγώνα δε γίνεται τίποτα. Βάζουν στα χείλη τους τα επιχειρήματα της εργοδοσίας. Αναπαράγουν θέσεις που τις προώθησε, για πολλά χρόνια, ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός. Η συμμετοχή στις απεργίες παραμένει μικρή, ενώ η εικόνα των απεργιακών συγκεντρώσεων διαψεύδει τις φαντασιώσεις της ΠΟΕΔΗΝ.

Δρώντας σε μια τέτοια κατάσταση οι κομμουνιστές ούτε αναδιπλώθηκαν, ούτε τα μάζεψαν. Δεν έχασαν την εμπιστοσύνη στους συναδέλφους τους, δεν τσιγκουνεύτηκαν το χρόνο τους. Συνέχισαν να δίνουν αγώνα για να σηκωθούν οι αγωνιστικές διαθέσεις. Μπήκαν μπροστά για να λειτουργήσουν τα σωματεία, για να είναι μαζικές οι γενικές συνελεύσεις. Για να οργανωθεί η πάλη των εργαζομένων ενάντια στην πολιτική της εργοδοσίας, της συγκυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ, μαζί με τους συναδέλφους τους, μόνο τον τελευταίο μήνα βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή για να πληρωθούν τα δεδουλευμένα στους εργαζόμενους στον Κυανό Σταυρό, στην «Euromedica», στο «Ερρίκος Ντυνάν». Πρωτοστάτησαν ενάντια στο κλείσιμο των ψυχιατρικών νοσοκομείων, στην παραπέρα συρρίκνωση και υποβάθμιση των κρατικών δομών Ψυχικής Υγείας. Για να μη φοβηθούν οι εργαζόμενοι και να γίνει πράξη η απειθαρχία στην αντιδραστική αξιολόγηση. Διέθεσαν δυνάμεις για την οργάνωση της πάλης των ανέργων υγειονομικών, συνέβαλλαν στην οργάνωση της κινητοποίησης εργαζομένων και γονιών για να δοθούν λύσεις σε επείγοντα προβλήματα στα ειδικά σχολεία.

Να πλημμυρίσει το Σύνταγμα

Ταυτόχρονα, δίνουμε τη μάχη για την επιτυχία του πανελλαδικού συλλαλητηρίου την 1η Νοέμβρη στο Σύνταγμα. Οι εργαζόμενοι έχουν ακούσει τη συγκυβέρνηση, έχουν ακούσει και τους επίδοξους κυβερνήτες του ΣΥΡΙΖΑ. Ακούγοντας αυτούς, ακούνε την Ευρωπαϊκή Ενωση, το ΝΑΤΟ, τους εκπροσώπους του κεφαλαίου.

Τους λέμε ότι είναι ώρα να ακουστούν και οι ίδιοι. Να πλημμυρίσουν το Σύνταγμα, να ταρακουνήσουν την Αθήνα. Στις περιοδείες που έκαναν οι Κομματικές Οργανώσεις του Τομέα μας σε νοσοκομεία και ιδρύματα Πρόνοιας το προηγούμενο διάστημα φάνηκε ότι έχει αυξηθεί ο προβληματισμός μέσα στους εργαζόμενους για την ανάγκη παρέμβασής τους, για την ισχυροποίηση του εργατικού κινήματος.

Για πρώτη φορά, δέκα σωματεία εργαζομένων σε δημόσια νοσοκομεία στην Αττική έχουν αποφασίσει ότι θα συμμετάσχουν σε ένα τέτοιο συλλαλητήριο. «Ευαγγελισμός», ΚΑΤ, Οφθαλμιατρείο, «Αλεξάνδρα», Τζάνειο, Νίκαια, «Αγία Ολγα», «Αγιος Σάββας», Λαϊκό, «Σωτηρία» προστίθενται στις αποφάσεις του σωματείου εργαζομένων στο κέντρο βρεφών Μητέρα, των κλαδικών σωματείων των εργαζομένων στις ιδιωτικές κλινικές, στο σωματείο εργαζομένων στις Μονάδες, τα Ιδρύματα και τα Σχολεία Ειδικής Αγωγής και αυτός ο κατάλογος τις επόμενες ημέρες θα διευρυνθεί.

Αυτήν τη δράση θα τη δυναμώσουμε. Τα αποτελέσματά της δεν τα υποτιμάμε. Γνωρίζουμε όμως ότι η συμμετοχή στον αγώνα μπορεί να έχει μεγάλη σημασία αλλά δεν αρκεί. Συγχρόνως με αυτή την προσπάθεια, δίνουμε μάχη γνώσης και επιχειρημάτων για να μην παγιδευτούν οι εργαζόμενοι ανάμεσα στους παλιούς και νέους κυβερνητικούς σωτήρες. Οι υγειονομικοί έχουν ζήσει πολλές κυβερνητικές εναλλαγές. Το ΠΑΣΟΚ διαδέχονταν τη ΝΔ και αντίστροφα την ώρα που η επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων και της υγείας του λαού ήταν μόνιμη. Τι έχουν να ελπίζουν από μια ακόμα κυβερνητική εναλλαγή με τιμονιέρη το νέο κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας, τον ΣΥΡΙΖΑ;

Το επόμενο διάστημα, μέσα στους χώρους δουλειάς, τα μέλη μας θα εντείνουν τη συζήτηση με τους εργαζόμενους για τις θέσεις και την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ. Η ισχυροποίησή του είναι προς όφελος των εργαζομένων και του κινήματός τους. Υπάρχει πλούσια πείρα που το αποδεικνύει.

Γιώργος ΚΡΗΤΙΚΟΣ
Γραμματέας της ΤΕ Υγείας - Πρόνοιας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ

Λάρισα: Σε αντιλαϊκή κατεύθυνση τα πρώτα δείγματα γραφής της νέας δημοτικής αρχής

Η νέα δημοτική αρχή του ΣΥΡΙΖΑ και των συνοδοιπόρων του (ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΟΙΚΟΛ, κτλ) συνεχίζει απαρέγκλιτα την ίδια αντιλαϊκή πολιτική με την προηγούμενη της ΝΔ και είναι τέτοια η ταύτιση της πολιτικής τους στα κυρίαρχα ζητήματα της διοίκησης του δήμου, που είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα, τόνισε ο Γιώργος Λαμπρούλης, δημοτικός σύμβουλος με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» Νομού Λάρισας και βουλευτής του ΚΚΕ σε συνέντευξη τύπου που παρέθεσε.

Συμπλήρωσε ότι βασικό χαρακτηριστικό αυτής της πολιτικής «αποτελεί η συμμόρφωση στο αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο λειτουργίας της τοπικής διοίκησης, που περικόπτει πόρους, αυξάνει τη φορομπηξία, καθιερώνει τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς με βάση τους δημοσιονομικούς στόχους της χώρας για μείωση του χρέους, το παρατηρητήριο, την αξιολόγηση, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, την παράδοση δομών και υπηρεσιών σε επιχειρηματικά συμφέροντα κτλ».

Αναφερόμενος στα μέχρι τώρα πεπραγμένα της δημοτικής αρχής ο Γιώργος Λαμπρούλης υπογράμμισε:

«Από την πρώτη μέρα της θητείας της με το πρόσχημα της «καμένης γης» προχώρησε σε προσλήψεις εκπαιδευτικού προσωπικού με 2μηνα στους παιδικούς σταθμούς, αρνούμενη να ανανεώσει τις συμβάσεις στο υπάρχον προσωπικό, όπως πρότειναν μόνο οι σύμβουλοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης», επικαλούμενη το νόμο. Π.χ. ενώ διακηρύσσει παραπλανητικά το δημόσιο χαρακτήρα του πολιτισμού και του αθλητισμού, παραδίδει τις λέσχες και τα προγράμματα αθλητισμού σε αυτοαπασχολούμενους καθηγητές «με μπλοκάκι», που θα αναλάβουν με το αζημίωτο να τα λειτουργούν, χωρίς εργασιακά δικαιώματα και φορτώνοντάς τους την ασφάλιση και τη φορολογία.

Επικαλούμενη τη διαφάνεια και την κοροϊδία του κοινωνικού τιμολογίου, όχι μόνο δεν υπερασπίζεται όπως λέει το δικαίωμα στον αθλητισμό και τον πολιτισμό, αλλά στην ουσία συνεχίζει στην ίδια ρότα με την προηγούμενη δημοτική αρχή της ΝΔ που τα είχε μετατρέψει σε εμπόρευμα, κρατώντας πάντα ανοιχτή την πόρτα σε διάφορες ΚΟΙΝΣΕΠ και ΜΚΟ που θα δηλώσουν ενδιαφέρον. Σε όλους τους δημοτικούς οργανισμούς (Δημοτικό Ωδείο, σχολή μπαλέτου, πινακοθήκη κτλ) βασιλεύει η ανταποδοτικότητα και οι εργασιακές σχέσεις «λάστιχο».

Τέλος τόνισε ότι «αυτή τη στιγμή αντικειμενικά η πολιτική της δημοτικής αρχής είναι σε αντιλαϊκή ρότα, δεν έχει τη θέληση να υπερασπιστεί τα λαϊκά συμφέροντα και με το πέρασμα του χρόνου θα ενσωματώνεται και θα υπηρετεί όλο και περισσότερο τις κεντρικές κρατικές στρατηγικές που προβλέπουν ιδιωτικοποιήσεις, φόρους και χαράτσια. Επιβάλλεται λοιπόν τα λαϊκά στρώματα να ορθώσουν μέτωπο διεκδίκησης απέναντι και στο δήμο. Δεν δικαιολογείται καμιά πίστωση χρόνου, ήδη έχουν δοθεί δείγματα γραφής»

902.gr

"Κόμμα Παντός Καιρού" σημαίνει να είσαι σταθερός και ταυτόχρονα ευέλικτος χωρίς αλλοίωση της στρατηγικής σου

Τ

ην έκδοση της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ «Κόμμα "παντός καιρού". Ιδεολογική - πολιτική και οργανωτική ισχυροποίηση του ΚΚΕ», παρουσίασε η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του Κόμματος, σε εκδήλωση των Κομματικών Οργανώσεων Κυψέλης και Αχαρνών της Τομεακής Οργάνωσης Α' Αθήνας.

Παραθέτουμε σήμερα ορισμένα αποσπάσματα από την παρουσίαση:

«Αυτή η έκδοση της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ γράφτηκε πολύ λίγο διάστημα μετά το 19ο Συνέδριο με στόχο να δώσει λίγο πιο αναλυτικά την πείρα του Κόμματος από τη δράση του, την αυτοτελή, την ιδεολογική, την πολιτική αλλά και τη δράση του Κόμματος και των κομμουνιστών μέσα στο εργατικό κίνημα, στις μαζικές οργανώσεις. Η πείρα έχει αξία όταν είναι συλλογικά επεξεργασμένη και με κριτικό τρόπο. Αυτό το βιβλίο προσφέρει επεξεργασμένη πείρα, θα έλεγα ότι έχει προστεθεί και άλλη από τη στιγμή που γράφτηκε και μακάρι στην πορεία να την εμπλουτίσουμε, να γίνει ακόμα πιο σύγχρονο και πιο ουσιαστικό.

Οχι τυχαία, μας απασχόλησε και πριν το Συνέδριο και μετά, ο τίτλος "Παντός Καιρού". Τον εννοούμε. Βεβαίως θέλει μία προσοχή γιατί ο άλλος μπορεί να πει "όταν βρέχει παίρνεις ομπρέλα", "όταν κάνει ζέστη φοράς καλοκαιρινά και τα βγάζεις κιόλας", δηλαδή προσαρμόζεσαι -αυτό που λέμε- στις συνθήκες. Δε θέλουμε να πούμε αυτό, θέλουμε να πούμε κάτι βαθύτερο. Και αυτό, δε θα πω είναι δύσκολο καθήκον, είναι σύνθετο. Το σύνθετο είναι κάτι παραπάνω από το δύσκολο. Με ποια έννοια... Το Κόμμα πρέπει να δουλεύει με συνέπεια πάνω στην επεξεργασμένη πολιτική του γραμμή, πάνω στο πρόγραμμά του, στις αποφάσεις του, ιδιαίτερα πάνω στη στρατηγική του, στο Πρόγραμμά του, να δουλεύει απαρέγκλιτα σε μια ευθεία γραμμή. Πρέπει να βαδίζεις πάνω σε μια ευθεία γραμμή την ώρα που είσαι αναγκασμένος να ανεβαίνεις ανηφόρες, να κατεβαίνεις κατηφόρες, να σε κλοτσάνε, να σου βάζουν εμπόδια, να κινδυνεύεις να γκρεμιστείς και ταυτόχρονα να μη φύγεις από την ίσια γραμμή. Δεν είναι εύκολο γιατί δεν είναι ο δρόμος ίσιος. Είναι νοητή η γραμμή, είναι νοητός ο ίσιος δρόμος αλλά στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι πολύ σύνθετα. Αυτό που χρειάζεται είναι η ικανότητα προσαρμογής και εξειδίκευσης.

Ενα παράδειγμα: Σε συνθήκες κρίσης σήμερα τι βάζουμε; Σε συνθήκες κρίσης που υπάρχει και διαφαίνεται η προοπτική μιας μικρής ανάκαμψης, που είναι και αβέβαιη αν οι διεθνείς εξελίξεις και στην Ευρώπη περιπλέξουν την κατάσταση, γιατί δεν εξαρτάται μόνο από την Ελλάδα. Τι βάζουμε εμείς; Οχι μονόχνοτα αλλά ως κρίκο επικοινωνίας και συσπείρωσης του λαού: "Ανάκτηση των απωλειών". Εσείς, λέτε θα έχουμε επανεκκίνηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου και καπιταλιστική ανάκαμψη; Εμείς, επειδή προβλέπουμε ότι η ανάκαμψη του βιοτικού επιπέδου δε θα έρθει, βάζουμε αυτό το θέμα με όλες τις πλευρές που έχει: Μισθοί, εργασιακές σχέσεις, τα πάντα. Αυτά που έχουμε χάσει.

Βεβαίως, αυτό δεν είναι αυτοσκοπός του Κόμματος, γιατί το 2007, το 2008 και το 2009 παλεύαμε για βελτίωση του βιοτικού επιπέδου. Δε σημαίνει ότι η ανάκτηση των απωλειών λύνει το πρόβλημα αλλά είναι ένας κρίκος. Το 2007 και το 2008 είχαμε πιο επιθετικούς στόχους. Σήμερα, ενώ φαίνονται αμυντικοί οι στόχοι, η ανάκτηση των απωλειών, γιατί πρόκειται για στρατηγική του κεφαλαίου η απώλεια των κεκτημένων, απαιτεί πολύ μεγαλύτερη σύγκρουση απ' ό,τι είχες πριν από επτά - οκτώ χρόνια, όπου πάλευες, και καλά έκανες και πάλευες, για τη βελτίωση της ζωής. Αυτό το έφερα ως παράδειγμα για να πω ότι το "Κόμμα Παντός Καιρού" σημαίνει ότι πρέπει να είσαι σταθερός και ταυτόχρονα ευέλικτος στο να βλέπεις τις συνθήκες, την ιεράρχηση των αιτημάτων κτλ. χωρίς αλλοίωση της στρατηγικής σου. Και αν το τονίζουμε αυτό είναι γιατί το διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα δεν ήταν απαλλαγμένο από τέτοια προβλήματα αλλά ούτε και το δικό μας το Κόμμα.

Αυτήν την ικανότητα πρέπει να την κατακτάμε και όταν εκτιμήσουμε ότι είμαστε κοντά σε αυτόν το στόχο, να ξέρουμε ότι πρέπει να την επανακατακτάμε. Τίποτα δεν είναι δοσμένο ότι το κέρδισες.

Αναγκαιότητα ο σοσιαλισμός

Και πριν την κρίση, αλλά τώρα περισσότερο, λέει ο κόσμος: Εντάξει ρε παιδιά, αυτά που λέτε καλά είναι αλλά ο κόσμος δεν παλεύει, δεν οργανώνεται, άρα τώρα δεν μπορούμε να μιλάμε για εργατικές εξουσίες. Προχτές ο Δραγασάκης στη Βουλή απευθυνόμενος σε εμάς είπε: Κοιτάξτε να δείτε. Δεν έχουμε επαναστατική κατάσταση σήμερα και αυτό που προέχει, να συγκεντρώσουμε την προσοχή στην ανθρωπιστική κρίση.

Αφήστε που ο όρος αυτός δεν έχει καμιά σχέση με την καπιταλιστική κρίση. Η "ανθρωπιστική κρίση" χρησιμοποιείται... Πώς έγινε το τσουνάμι στην Ασία, εκρήγνυται το ηφαίστειο, μολύνονται τα νερά, είναι μια ανθρωπιστική κρίση. Δεν έχει καμιά σχέση με την απαξίωση της αξίας της εργατικής δύναμης που γίνεται στις συνθήκες της κρίσης, την καταστροφή μέρους του κεφαλαίου, όλες τις συνέπειες που έχει η καπιταλιστική οικονομική κρίση, δεν έχει καμία σχέση με τον όρο "ανθρωπιστική".

Διαστρέφει το εξής πράγμα: Βεβαίως δεν υπάρχει επαναστατική κατάσταση. Και μάλιστα εμείς το ξέρουμε πολύ καλά. Είμαστε οι μόνοι που ξέρουμε τι είναι επαναστατική κατάσταση. Αυτός πάει να δικαιολογήσει τη γραμμή διαχείρισης της αστικής κρίσης με την επαναστατική κατάσταση.

Πρόσθεσε και κάτι άλλο, ότι άλλωστε ο Μαρξ είπε ότι όταν ένα πράγμα δεν έχει ωριμάσει να γίνει, δεν μπορείς να το θέτεις. Ο Μαρξ δεν είπε τέτοια πράγματα. Αλλο πράγμα προϋποθέσεις σοσιαλιστικής επανάστασης και άλλο πράγμα η αναγκαιότητα ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος.

Η αναγκαιότητα ανατροπής του ως αναγκαιότητα έχει ωριμάσει αντικειμενικά. Δεν έχεις επαναστατική κατάσταση, ο υποκειμενικός παράγοντας δεν υπάρχει, ούτε από την πλευρά της αστικής τάξης, γιατί η αστική τάξη έχει δυνατότητα να διαχειριστεί τα πράγματα, δεν είναι σε φάση που δεν μπορεί, ούτε οι από κάτω είναι αποφασισμένοι για ρήξη. Δεν υπάρχει υποκειμενικός παράγοντας.

Εμείς όταν λέμε αναγκαιότητα και ρεαλιστικότητα του σοσιαλισμού εννοούμε ότι απάντηση στον καπιταλισμό, στα προβλήματα, είναι ο σοσιαλισμός. Από εκεί και πέρα όμως δε ρίχνουμε ως κόμμα το σύνθημα: Εμπρός πάμε για τη σοσιαλιστική επανάσταση. Το σύνθημα που λέμε "πάρτε την εξουσία" θα δοθεί σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης και ελπίζω το Κόμμα μας τότε να είναι σε τέτοια κατάσταση, γιατί και η επαναστατική κατάσταση δε φαίνεται μια ωραία ημέρα. Ωριμάζει, δεν τη βλέπεις.

Ο Μαρξ, σύντροφοι, όταν είπε ότι αν ένα πράγμα δεν έχει ωριμάσει, δεν μπορείς να έχεις και θέση, το είπε για το εξής: Η θεωρία του επιστημονικού κομμουνισμού δε θα μπορούσε να υπάρχει ως επεξεργασία σε συνθήκες, π.χ., της φεουδαρχίας. Στις συνθήκες της φεουδαρχίας ωρίμαζε η ανάγκη της αντικατάστασης της φεουδαρχίας με τον καπιταλισμό, με το αστικό πολιτικό σύστημα, να πάρει η αστική τάξη την εξουσία. Δεν ήταν δυνατόν να υπάρχει η ωρίμανση, η μελέτη του σοσιαλισμού, αφού δεν υπήρχε καπιταλισμός.

Ο Μαρξ, ίσα-ίσα, είπε ότι από τη στιγμή που μπορείς να διαμορφώσεις θεωρία σημαίνει ότι αντικειμενικά αρχίζουν οι προϋποθέσεις, γιατί είχε αναπτυχθεί ο καπιταλισμός και βεβαίως τότε έγινε ώριμο. Σήμερα δεν μπορούμε να πούμε ότι "δεν υπάρχει επαναστατική κατάσταση, δε συζητάμε για το σοσιαλισμό", όταν ο σοσιαλισμός οικοδομήθηκε για 70 χρόνια, έχεις σοσιαλιστική επανάσταση, οι αιτίες της ανατροπής είναι γνωστές.

Δεν είπε "μη μιλάτε για το σοσιαλισμό, μην παλεύετε γιατί δεν υπάρχει επαναστατική κατάσταση".

Τι λέει ο Μαρξ για το 1830 και το 1848. Λέει "το θέμα δεν είναι μόνο οι επαναστάτες να έχουν κάποιες διεκδικήσεις, ενώ οι δημοκράτες μικροαστοί θέλουν να αποτελειώσουν την επανάσταση -την αστική εννοεί- όσο πιο γρήγορα με την πραγματοποίηση ορισμένων διεκδικήσεων. Συμφέρον δικό μας είναι να κάνουμε την επανάσταση διαρκή ώσπου να κατακτηθεί η εξουσία από το προλεταριάτο, όχι μονάχα σε μία χώρα αλλά σε όλες τις κυρίαρχες χώρες του κόσμου. Οχι απλά αλλαγή ατομικής ιδιοκτησίας αλλά κατάργηση των τάξεων".

Η σύνδεση της στιγμής

Ποια πρέπει να είναι η στάση του προλεταριάτου απέναντι στους μικροαστούς."Οσο θα συνεχίζονται οι σημερινές συνθήκες, όπου καταπιέζονται επίσης και οι μικροαστοί δημοκράτες -στο διάστημα της υπεροχής αυτών των τάξεων, της αστικής και των μικροαστών- οι δημοκράτες μικροαστοί τείνουν το χέρι στο προλεταριάτο για τη δημιουργία μεγάλου κόμματος αντιπολίτευσης, να μπλέξουν τους εργάτες σε μια κομματική οργάνωση υπέρ των μικροαστών και κατά του προλεταριάτου. Μια τέτοια συνένωση σε βάρος του προλεταριάτου θέλουν, γι' αυτό οι επαναστάτες χρειάζονται μια ανεξάρτητη μυστική οργάνωση και μια ανοιχτή πλάι στους επίσημους δημοκράτες".

Ανεξαρτησία των θέσεων του προλεταριάτου. Τότε δεν υπήρχε Κομμουνιστικό Κόμμα, ούτε καν επεξεργασία. Τότε έγινε η Α' Διεθνής, η ένωση των εργατών. Αλλά Κόμμα, Κομμουνιστικό σε εθνικό επίπεδο, δεν υπήρχε. Και μιλάει ο Μαρξ. Το λέω γιατί τώρα όλοι οι οπορτουνιστές είναι μαρξιστές, εμφανίζονται ως μαρξιστές. Και λένε αυτά τα είπε ο Μαρξ για την αστική επανάσταση.

Δεύτερον, λέει ο Μαρξ: "Δε χρειάζεται καμία συνένωση στην πάλη κατά του κοινού αντιπάλου. Συμπίπτουν αντικειμενικά και πρόκειται για σύνδεση της στιγμής".

Προσέξτε τι λέμε εμείς. Μέσα στην πάλη, σύντροφοι, συμπίπτουν αντικειμενικά τα αιτήματα, μπορεί να συμπέσουν και με άλλων κομμάτων για ένα ζήτημα. Για τη σύμβαση, για κείνο, για το άλλο, μπορεί να συμπέσεις και με άλλα κόμματα, μικροαστικά κτλ. πάνω σε ορισμένα αιτήματα.

Ο Μαρξ τότε έλεγε "αντικειμενικά συμπίπτεις". Και είναι σύνδεση της στιγμής."Στις μελλοντικές συγκρούσεις, οι εργάτες θα υποχρεωθούν να κατακτήσουν τη νίκη με το θάρρος τους, ενώ οι μικροαστοί (για τους μικροαστούς τώρα, όχι για την αστική τάξη) σε όλο το διάστημα θα συμπεριφέρονται διστακτικά και συμβιβαστικά για να σφετεριστούν τη νίκη του αγώνα, για να προλάβουν τις δήθεν ακρότητες. Οι εργάτες να αντιδράσουν στον αστικό κατευνασμό, να πάρουν τις πιο υψηλές μορφές πάλης στην καθοδήγησή τους. Πλάι στις διεκδικήσεις των αστών να έχουν τις δικές τους διεκδικήσεις. Να ζητούν εγγυήσεις για τους εργάτες μόλις οι μικροαστοί πάρουν την εξουσία".

Βέβαια, οι μικροαστοί εκείνης της περιόδου δεν ήταν ακριβώς όπως είναι σήμερα, που συμπιέζονται από τα μονοπώλια κτλ. Ηταν μεσαία στρώματα πολύ κοντά στην αστική τάξη. Αλλά, την ιδέα να δείτε...

Η αυτοτελής πάλη της εργατικής τάξης

"Εν ανάγκη και με τη βία να ζητήσουν εγγυήσεις και να μην παρασυρθούν από τη μέθη της νίκης. Οι δυσπιστίες τους να είναι απέναντι και στο αντιδραστικό και στο μικροαστικό δημοκρατικό κόμμα", γιατί όντως υπήρχε και η πιο αντιδραστική τάση και η πιο δημοκρατική, με την έννοια της αστικής δημοκρατίας.

"Γι' αυτό οι εργάτες πρέπει να είναι οργανωμένοι και οπλισμένοι. Οι εργάτες να αντιδράσουν στην αναβίωση της παλιάς εργατικής πολιτοφυλακής που ήταν κατά των εργατών. Εκεί που δεν μπορεί να γίνει, πρέπει οι εργάτες να οργανωθούν ανεξάρτητα ως προλεταριακή φρουρά, με αρχηγούς εκλεγμένους από τους ίδιους και τα δικά τους επιτελεία. Να μπουν κάτω από τις διαταγές όχι της κρατικής εξουσίας αλλά των επαναστατικών δημοτικών και κοινοτικών συμβουλίων που θα έχουν επιβάλλει οι εργάτες. Εκεί όπου θα απασχολούνται οι εργάτες για λογαριασμό του κράτους πρέπει να επιβάλλουν τον εξοπλισμό τους και την οργάνωσή τους σε ένα ιδιαίτερο σώμα με αρχηγούς εκλεγμένους από τους ίδιους ή ως τμήμα της προλεταριακής φρουράς".

Κοιτάξτε, δε λέω να κάνουμε τώρα αντιγραφή σε αυτά που λέει ο Μαρξ αλλά προσέξτε τι λέει.

Τότε, η αστική τάξη, αφού πάλευε τους φεουδάρχες, αντικειμενικά άφηνε να εξοπλιστεί και το προλεταριάτο, γιατί το προλεταριάτο θα έδινε τη μάχη και τη ζωή του για να νικήσει η αστική τάξη και μετά να στραφεί και κατά του προλεταριάτου. Αυτό ο Μαρξ το έβλεπε. Σου λέει όμως αυτό είναι αντικειμενικό. Δεν είπε οι εργάτες καθίστε στα σπίτια σας και αφήστε την αστική τάξη μόνη της. Είπε πάρτε μέρος με τις δικές σας διεκδικήσεις, τον εξοπλισμό. Και μάλιστα, εκεί που λέει να κάνετε τοπικές οργανώσεις, εξοπλισμένες σε επίπεδο δημοτικών και κοινωνικών συμβουλίων (δεν ήταν αυτά που έχουμε εμείς σήμερα, ήταν χώροι δράσης, ήταν μορφές που εν πάση περιπτώσει υπήρχαν στη φεουδαρχία και που μετεξελίσσονταν σε όργανα πάλης της αστικής τάξης).

Και μάλιστα η Κομμούνα του Παρισιού ξεκίνησε με αφετηρία τι; Υπήρχε αυτό που λέμε η εθνοφυλακή, πολιτοφυλακή, πώς τη λέγανε, στο Παρίσι την έλεγχαν οι εργάτες, οι κομμουνάροι.

Και βέβαια, οι αστοί σου λένε "τέλειωσε, πρέπει να τους την πάρουμε" και αυτή ήταν η αφορμή, ας πούμε, που ξέσπασε η Κομμούνα. Αν αυτά τα έλεγε ο Μαρξ τότε (το λέω γιατί όλοι οι οπορτουνιστές εμφανίζονται και μαρξιστές, ενώ εμείς, λένε, τον έχουμε εγκαταλείψει τον Μαρξ), αν έβαζε τα καθήκοντα της εργατικής τάξης, προσπαθούσε να πει ότι η εργατική τάξη πρέπει να κρατήσει την αυτοτέλειά της. Και την πολιτική και τη μαζική και μέχρι και τα όπλα.

Τότε ο στρατός χρησιμοποιούνταν αρχικά κυρίως για τους πολέμους και στο εσωτερικό της χώρας είχαν τέτοια ένοπλα τμήματα που είχε την δυνατότητα να τα χρησιμοποιήσει και η εργατική τάξη. Αλλά τώρα ο στρατός χρησιμοποιείται για μέσα και για έξω, τώρα έχουν φτιάξει και καινούρια πράγματα, είναι διαφορετικές οι συνθήκες.

Να είσαι προετοιμασμένος

Γιατί τα λέμε αυτά; Γιατί σύντροφοι, στις σημερινές συνθήκες και ιδιαίτερα από τις αρχές του 20ού αιώνα, όπου ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι επεξεργάστηκαν τις θέσεις για το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού, δεν υπάρχει ενδιάμεσο στάδιο, δεν μπορεί να υπάρξει ένα ανεξάρτητο μεταβατικό πρόγραμμα του Κόμματος, που εν πάση περιπτώσει διαχωρίζεται από το πρόγραμμά του για το σοσιαλισμό.

Είναι άλλο πράγμα μέτωπα συσπείρωσης, στόχοι συσπείρωσης, βεβαίως αυτό είναι διαφορετικό πράγμα, αλλά αυτό που λέμε η επεξεργασμένη γραμμή συγκέντρωσης δυνάμεων για την εξουσία, χωρίς να λέω τώρα λεπτομέρειες, είναι η γραμμή που πρέπει να απαντήσει κανείς σήμερα.

Εδώ πρέπει να κάνουμε ένα διαχωρισμό: Αντικειμενικές και υποκειμενικές συνθήκες. Εδώ πολλές φορές τα μπερδεύουμε. Το επίπεδο ακόμα του Κόμματος ή αν θέλετε η ιδεολογική δουλειά που κάνουμε δυσκολεύει. Οταν λέμε αντικειμενικές συνθήκες, εννοούμε συνθήκες ανεξάρτητες από τη θέληση και τη δράση του Κόμματος. Π.χ., έχουμε καπιταλισμό. Μπορούμε να τον ανατρέψουμε με ένα σύνθημα; Οχι. Υπάρχει επαναστατική κατάσταση; Οχι. Η επαναστατική κατάσταση εκφράζεται. Βεβαίως, η όξυνση της ταξικής πάλης βοηθάει σε αυτό που λέμε "να αδυνατίζουν οι από πάνω και οι από κάτω να αποκτούν τη θέληση". Η επαναστατική κατάσταση δεν είναι κάτι που μπορείς να την προγραμματίσεις. Πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να την εκτιμήσεις και να δράσεις. Αν δεν είσαι προετοιμασμένος βράστα και άστα, θα τη χάσεις την υπόθεση. Ακόμα και αν ο συσχετισμός είναι ευνοϊκός.

Πού είναι σήμερα το πρόβλημα; Σήμερα δουλεύουμε σε συνθήκες υποχώρησης του κινήματος. Μεγάλης υποχώρησης. Και ιδιαίτερα από το 2012 και μετά, πάνω που κάτι πήγε να γίνει. Πρέπει να ανεβάσουμε την απαιτητικότητα από τον εαυτό μας. Εδώ έχουμε δυσκολίες και υποκειμενικές. Τα λέει το 19ο Συνέδριο. Ενας παράγοντας που υστερούμε είναι η στάθμη του ιδεολογικού επιπέδου του Κόμματος. Να το ξεκαθαρίσουμε: Δε θέλουμε, δε θα γίνουμε Κέντρο Μαρξιστικών Ερευνών. Δεν το λέω με την έννοια της εκλαΐκευσης του μαρξισμού - λενινισμού. Κι αυτό χρειάζεται να γίνει. Αλλά να δουλεύουμε με αυτόν τον τρόπο.

Σύνθετο καθήκον

Μια αδυναμία που έχουμε ακόμα, παρότι έχουμε βελτιωθεί πάρα πολύ και μετά το 19ο Συνέδριο, αλλά παραμένει: Το πώς διαμορφώνουμε μέτωπα συσπείρωσης και αυτά τα μέτωπα συσπείρωσης που πιάνουν τα προβλήματα του κόσμου, αυτό που τον απασχολεί, ταυτόχρονα τον βοηθούν να ριζοσπαστικοποιήσει τη συνείδησή του. Για να το πετύχουμε αυτό, εμείς χρειάζεται να ξέρουμε πολύ περισσότερα απ' αυτά που μας χρειάζονται, που νομίζουμε ότι μας χρειάζονται. Πολλές φορές, σύντροφοι, απαντάμε και στον αντίπαλο -και κεντρικά και κάτω- λέγοντας τις θέσεις μας (και καλά κάνουμε) αλλά με τη μορφή αξιώματος. Το να πεις "τα προβλήματα θα λυθούν στις συνθήκες του σοσιαλισμού" είναι σωστό. Η να πεις κοινωνικοποίηση, διαγραφή του χρέους, αποδέσμευση, είναι σωστό. Και πρέπει να τα λέμε και με τη μορφή συνθήματος. Αλλά ο άλλος το παίρνει ως αξίωμα. Πρέπει να τον βοηθήσεις, σιγά - σιγά και όχι μόνο από μια συζήτηση, να θεωρήσει ότι έγινε δικό του συμπέρασμα. Αυτό σημαίνει άλλο τρόπο προπαγάνδας, δουλειάς, δράσης. Δηλαδή να πει "έχει δίκιο αυτός".

Ποιο είναι το σύνθετο έργο το δικό μας. Από τη μια μεριά, πρέπει να προσεγγίσεις τους ανθρώπους που δεν έχουν να φάνε, που δεν έχουν να πάρουν πετρέλαιο, που υποφέρουν ή που δε θέλουν να υποσκαφθεί ακόμα το βιοτικό τους επίπεδο, έχει απογοήτευση, έχει πίκρα, βλέπει έναν παγκόσμιο συσχετισμό χάλια ...τους τζιχαντιστές. Πρέπει να αποβάλλει τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Η αλλαγή δεν πρόκειται να έρθει μέσω της κάλπης. Δε γίνεται. Η κάλπη αλλάζει κυβερνήσεις, δεν αλλάζει τάξεις στην εξουσία. Ακόμα και εμείς να πάρουμε την πλειοψηφία δεν μπορούμε την ψήφο του λαού να τη μετατρέψουμε σε επαναστατική κατάσταση. Σε ψηφίζει να διαχειριστείς ορισμένα ζητήματα. Γιατί, κοιτάξτε, είναι σύγκρουση. Και η σύγκρουση θα είναι ολομέτωπη. Αυτό που είπε ο Λαπαβίτσας για τον ΣΥΡΙΖΑ, που το λέει, όχι για επανάσταση, αλλά το λέει για την έξοδο από την ευρωζώνη, θα είναι αίμα και δάκρυα. Βλέπετε εδώ τι λέει ο Μαρξ, που δε μιλάει για σοσιαλιστική επανάσταση. Κρατείστε τα όπλα, μην τα δώσετε, να είστε εξοπλισμένοι. Πού; Σε συνθήκες που η αστική τάξη παλεύει να ολοκληρώσει τη νίκη της. Σήμερα τι πρέπει να κάνουμε εμείς; Να πάμε να τα ακουμπήσουμε στην αστική τάξη που έχει πλήρως αντιδραστικοποιηθεί; Επομένως, το πώς δουλεύουμε, σύντροφοι, στις μαζικές οργανώσεις είναι κρίσιμο ζήτημα.

Κόμμα για το σήμερα και για το αύριο

Εχουμε, δηλαδή, καινούργια προβλήματα, που δεν τα είχε το κίνημα πριν. Διαβάζοντας αυτό το βιβλιαράκι βλέπει κανείς τη συνθετότητα της κατάστασης. Αλλά, να το πούμε και από την άλλη μεριά: Μόνο μαύρα υπάρχουν γύρω μας, δυσκολίες; Η ίδια η κατάσταση φέρνει επί τάπητος και τη συζήτηση σε πιο βαθιά ζητήματα: Σοσιαλισμός, Εργατική Εξουσία, αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερής διαγραφή του χρέους. Είναι η ίδια η ζωή που τα φέρνει. Αυτά τα λέγαμε και πριν. Σήμερα όμως είναι στην πρώτη γραμμή. Δεν ήταν αυτό που λέμε να πας να βάλεις την αποδέσμευση. Εβαζες τη σύγκρουση με την ΚΑΠ, τις εργασιακές σχέσεις. Σήμερα η δουλειά που κάνουμε είναι καθοριστική για το αύριο. Πολύ πιο καθοριστική από ό,τι ήταν το '91. Το '91 ήταν καθοριστικό να κρατηθεί το Κόμμα, να μη διαλυθεί. Σήμερα μιλάμε γιατί το Κόμμα δε διαλύθηκε το '91. Τώρα που τα πράγματα είναι όπως είναι (και δεν ξέρουμε πώς θα βαθύνει η κρίση στην Ευρώπη, άμα δείτε και την κρίση στην Κίνα, η κρίση θα χτυπήσει και την Κίνα, θα έχουμε παγκόσμια κατάσταση), αυτά που κάνουμε σήμερα και δε φαίνεται ότι φέρνουν άμεσα αποτελέσματα, δεν πάνε χαμένα. Αρκεί αυτή τη φορά ο σπόρος που βάζουμε να είναι καλύτερος από αυτόν που βάζαμε πριν 5, 10, 15 χρόνια.

Από αυτήν την άποψη, κόμμα παντός καιρού, έτσι όπως πρέπει να το συνειδητοποιούμε, είναι ένα σημαντικό θέμα γιατί τώρα πρέπει να αντιμετωπίζουμε το σήμερα και να προετοιμαζόμαστε και για το αύριο.

Μην το πάρουμε ως δεδομένο. Δηλαδή, πρέπει να πάρεις γρήγορες στροφές. Και μπορεί να χρειαστεί να τις πάρεις σε μικρό χρονικό διάστημα. Σε λίγο θα γίνουμε 100 χρόνων. Δεν μπορούμε να λέμε συνέχεια "η πείρα"... Τώρα έχουμε περάσει από φωτιά και σίδερο, τώρα πρέπει να είμαστε πιο απαιτητικοί με τον εαυτό μας, όλοι μας. Ανάλογα και με τις ευθύνες που έχει ο καθένας αλλά συνολικά πιο απαιτητικοί».