Κυριακή 30 Μαρτίου 2014

Οι προσαρμογές στον "Καλλικράτη" και ένας ... εποικοδομητικός διάλογος

Σ
την αρμόδια Επιτροπή της Βουλής βρίσκεται το νομοσχέδιο της κυβέρνησης που έχει τίτλο «Επείγουσες ρυθμίσεις αρμοδιότητας υπουργείου Εσωτερικών». Με αυτό γίνονται οι απαραίτητες για το κεφάλαιο προσαρμογές στον «Καλλικράτη», ώστε να λειτουργεί ακόμα πιο αποτελεσματικά η Τοπική Διοίκηση ως κομμάτι του αστικού κράτους.
Ο «Ριζοσπάστης» έχει αποκαλύψει με προηγούμενο ρεπορτάζ ένα σοβαρό ζήτημα σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων, των εργαζομένων, που φέρνει το νομοσχέδιο. Αυτό που σχετίζεται με τις ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών των δήμων που αφορούν τους τομείς της καθαριότητας, του φωτισμού και γενικά όποια υπηρεσία θεωρείται ανταποδοτικού χαρακτήρα. Συγκεκριμένα, το άρθρο 45 του νομοσχεδίου αναφέρει: «Επιτρέπεται η εκχώρηση και η ενεχυρίαση εσόδων από ανταποδοτικά τέλη για την εξασφάλιση κάθε είδους δημοσίων συμβάσεων ιδίως έργου, προμήθειας, υπηρεσίας, παραχώρησης, σύμπραξης δημοσίου και ιδιωτικού τομέα κατά το ν. 3389/2005 και σύμβασης ενεργειακής απόδοσης κατά το ν. 3855/2010, οι οποίες συνάπτονται από τους Δήμους με σκοπό την εξυπηρέτηση της αντίστοιχης υπηρεσίας χάριν της οποίας επιβάλλονται τα ανταποδοτικά τέλη».
Ετσι, οι δήμοι θα εκχωρούν ή θα βάζουν ως ενέχυρο τα μελλοντικά τους έσοδα από τα ανταποδοτικά τέλη καθαριότητας και φωτισμού - που εισπράττονται μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ - και θα υπογράφουν συμβάσεις με ιδιώτες που θα αναλάβουν αυτές τις υπηρεσίες. Οι επιχειρήσεις θα εισπράττουν κατευθείαν από τη ΔΕΗ αυτά τα εγγυημένα έσοδα. Αυτές οι υπηρεσίες που θεωρούνται από τις βασικές σε ένα δήμο τώρα θα παραχωρούνται σε ιδιώτες. Εξέλιξη που θέτει σε κίνδυνο το μέλλον χιλιάδων εργαζομένων στους δήμους, μιας και πλέον δεν θα είναι απαραίτητοι για τη λειτουργία τέτοιων υπηρεσιών. Εκτός όμως από την καθαριότητα και το φωτισμό, υπάρχουν και άλλες λεγόμενες ανταποδοτικές υπηρεσίες και άρα ανταποδοτικά τέλη, όπως το τέλος ύδρευσης, τα τέλη χρήσεως υπονόμων, τα τέλη σύνδεσης με το αποχετευτικό δίκτυο, τα τέλη στα νεκροταφεία, τα τέλη από εκμετάλλευση χώρων στάθμευσης, το τέλος ακίνητης περιουσίας, το τέλος χρήσης κοινόχρηστων χώρων, το τέλος διαφήμισης κ.ά.
Σαφής ο αντιλαϊκός στόχος
Στην αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου αναφέρεται πως η κυβέρνηση θέλει να διασώσει ...τους δήμους από το δανεισμό για την άσκηση αρμοδιοτήτων ανταποδοτικού χαρακτήρα. Λένε, δηλαδή, ότι οι δήμοι έχουν δύο επιλογές για να παρέχουν υπηρεσίες: Η δανεισμό ή «ενεχυρίαση» των εσόδων τους και παράδοση των ανταποδοτικών υπηρεσιών σε επιχειρήσεις. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση το μάρμαρο το πληρώνουν οι εργαζόμενοι και οι λαϊκές οικογένειες.
Αυτή η εξέλιξη έρχεται να επιβεβαιώσει το ρόλο της Τοπικής Διοίκησης ως κομματιού του αστικού κράτους, μέσα από το οποίο υλοποιείται η αντεργατική αντιλαϊκή πολιτική. Είναι χαρακτηριστική η αναφορά του ίδιου του υπουργού Εσωτερικών Γ. Μιχελάκη κατά τη διάρκεια συζήτησης του νομοσχεδίου στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, την περασμένη Τετάρτη: «Η Τοπική Αυτοδιοίκηση - είπε - είναι το πρώτο σκαλί, το πρώτο μέτωπο, όπου ο πολίτης βρίσκει το οργανωμένο κράτος». Ακριβώς εκεί είναι η ουσία. Και το συγκεκριμένο νομοσχέδιο - όπως και όλα όσα τα προηγούμενα χρόνια «πέρασαν» και αφορούσαν διοικητικές αλλαγές - λειτουργεί στην κατεύθυνση της ακόμα μεγαλύτερης ενίσχυσης του ρόλου της Τοπικής Διοίκησης ως κομματιού ενός οργανωμένου αστικού κράτους με αποστολή την υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής.
Δεν είναι τυχαίο που το νομοσχέδιο βάζει ζητήματα που αφορούν την ενεργοποίηση του θεσμού του ελεγκτή νομιμότητας. Τον διορισμένο δηλαδή από το κράτος που ελέγχει το εάν οι αποφάσεις ενός Δημοτικού ή Περιφερειακού Συμβουλίου είναι νόμιμες, δηλαδή αν συμμορφώνονται με την αντιλαϊκή νομοθεσία. Ρόλο που παίζει σήμερα και ο γενικός γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης. Για να αντιληφθεί κανείς τι ακριβώς σημαίνει αυτό, θα αναφέρουμε ένα πολύ πρόσφατο παράδειγμα που έρχεται από ένα δήμο των νότιων συνοικιών της Αττικής. Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε την έκτακτη χορήγηση οικονομικού βοηθήματος σε ένα δημότη που με την ιδιότητα του εθελοντή δασοπυροσβέστη είχε σοβαρό ατύχημα και έμεινε ανάπηρος. Η απόφαση πήγε στο γενικό γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης και ακυρώθηκε, με το αιτιολογικό ότι ο συγκεκριμένος έπαιρνε σύνταξη ...600 ευρώ και κατά συνέπεια δεν δικαιολογείται άλλο βοήθημα από το Δημόσιο...
Καθόλου τυχαία η συγκυβέρνηση συνδέει στο ίδιο νομοσχέδιο την εκχώρηση υπηρεσιών όπως η καθαριότητα και ο φωτισμός με την αξιοποίηση κοινοτικών πόρων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μέσω συγκεκριμένων χρηματοδοτικών προγραμμάτων (π.χ. «Jessica»). Κι αυτό γιατί τέτοια προγράμματα παρέχουν χρηματοδότηση μόνο εφόσον μπορούν να επιφέρουν επιπλέον έσοδα και βέβαια προϋποθέτουν σύμπραξη με επιχειρηματίες.
Ο "Καλλικράτης" και ένας ...εποικοδομητικός διάλογος ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ
Αναφέραμε και παραπάνω πως το νομοσχέδιο έρχεται να τροποποιήσει τον «Καλλικράτη» σε συγκεκριμένη, ακόμα πιο αντιλαϊκή κατεύθυνση. Στην πραγματικότητα είναι η συνέχεια μιας αντιδραστικής διοικητικής μεταρρύθμισης. Θυμίζουμε ότι με τον «Καλλικράτη» η μείωση του αριθμού των περιφερειών και των δήμων, η διεύρυνση του χώρου ευθύνης τους, δεν έγινε για την απλή μεταφορά αρμοδιοτήτων, αλλά για την ισχυρότερη κρατική παρέμβαση ώστε να δημιουργηθούν ευνοϊκότεροι όροι για ανάπτυξη της δράσης του κεφαλαίου σε τοπικό επίπεδο στα νέα, λιγότερα σε αριθμό, σχήματα, αλλά με μεγαλύτερη εδαφική και πληθυσμιακή συγκέντρωση. Διακηρυγμένος στόχος είναι ο «δήμος-στρατηγείο», τμήμα ενός «κράτους-στρατηγείο» που θα ευνοεί με τις παρεμβάσεις του ακόμα πιο στοχευμένα τις επιδιώξεις του κεφαλαίου.
Το θεσμικό πλαίσιο έχει διαμορφωθεί λοιπόν και πάνω σ' αυτό «χτίζονται» πλέον τα όποια κενά ή δυσλειτουργίες προέκυψαν στην πράξη από το 2011 μέχρι και σήμερα και ήταν εμπόδιο για να μπορεί να δρα το μεγάλο κεφάλαιο.
Εχει λοιπόν ένα ενδιαφέρον να δούμε πώς τοποθετείται πάνω σε αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ. Η εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ Σ. Σακοράφα την περασμένη Τετάρτη στην Επιτροπή της Βουλής που συζητά το νομοσχέδιο, χαρακτηρίζει τον «Καλλικράτη» «βιαστικό και πρόχειρο σχεδιασμό». Και συμπληρώνει: «Εμείς έχουμε δεσμευτεί σε ένα νέο σχέδιο αναδιοργάνωσης του αυτοδιοικητικού χάρτη της χώρας (...) Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το σχέδιό μας σε κάθε περίπτωση έχει ένα χρόνο ωρίμανσης και εφαρμογής ικανό και αναγκαίο ώστε να μας επιβάλει μια υπεύθυνη και τεκμηριωμένη αντιμετώπιση των πολλών μέχρι τώρα και αρκετών με το σημερινό νομοσχέδιο τροποποιήσεων, για να μπορέσει να λειτουργήσει κατ' ελάχιστον ο "Καλλικράτης". Ομως, αυτό παράλληλα μας επιβάλλει να αποτρέψουμε με κάθε τρόπο παρεμβάσεις που χειροτερεύουν ήδη προβληματικές διατάξεις του "Καλλικράτη" που αφορούν σε θέματα δημοκρατίας και διαφάνειας. (...)».
Κρατήσαμε αυτό το σκέλος της παρέμβασης γιατί αποτυπώνει την ουσία των θέσεων της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το δικό τους σχέδιο λοιπόν, η δική τους εναλλακτική, έχει στόχο ορισμένες επιμέρους παρεμβάσεις - ίσως και ουσιαστικές - που όμως θα πατήσουν πάνω στην υπάρχουσα δομή του αστικού κράτους, που θα διορθώσουν τον «Καλλικράτη». Ετσι εξηγείται εύκολα αυτό που είπε η εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ, ολοκληρώνοντας την παρέμβασή της: «...επικαλούμενη την αρχή της τοποθέτησής μου που ερμηνεύει τις στάσεις μας κατά τη συζήτηση του παρόντος νομοσχεδίου, εμείς επί της αρχής δηλώνουμε ότι δεν είμαστε καταρχήν αρνητικοί, θα περιμένουμε τις δικές σας τοποθετήσεις για να δούμε και την τελική μας στάση επιφυλασσόμενοι για τις παρεμβάσεις μας επί των άρθρων».
Και βεβαίως μετά από αυτή την παρέμβαση είναι απολύτως λογικό που ο υπουργός Εσωτερικών Γ. Μιχελάκης ζητά τις επιμέρους προτάσεις - αιτιάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για Συμπαραστάτη του Δημότη και Ελεγκτή Νομιμότητας (σ.σ. είχε γίνει αναφορά και στο άρθρο 45 από την Σ. Σακοράφα). Και λέει: «Θα ήθελα από την κυρία Σακοράφα τις προτάσεις για το συγκεκριμένο θέμα του ελεγκτή νομιμότητας και για το Συμπαραστάτη του Δημότη, να δω τι ακριβώς είναι αυτό το οποίο προτείνεται...».

Σάββατο 29 Μαρτίου 2014

Γ. Βρούτσης: Ρεσιτάλ απόλυτης διαστρέβλωσης

Σε ρεσιτάλ απόλυτης διαστρέβλωσης της ταξικής, βάρβαρης πραγματικότητας που ζουν χιλιάδες εργαζόμενοι και άνεργοι εξαιτίας της ασκούμενης αντιλαϊκής πολιτικής, επιδόθηκε από το βήμα της Βουλής μιλώντας σήμερα ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης. Ούτε λίγο ούτε πολύ ο υπουργός έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί ότι μέσω του πολυνομοσχεδίου οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα θα δουν αυξήσεις στους μισθούς!

Ουσιαστικά, ο Γιάννης Βρούτσης επιβεβαιώνοντας το «μας παίρνουνε καρβέλια για να μας δώσουν ψίχουλα», τι είπε στην ουσία; Αφού πρώτα καρατόμησε τις ΣΣΕ, αφού οι μακροχρόνια άνεργοι θα πηγαίνουν ουσιαστικά για δουλειά με μισθούς πείνας καθώς μειώνονται κατά 50% και οι τριετίες στον υπολογισμό του μισθού τους, αφού χιλιάδες εργάτες θα αμείβονται σχεδόν εφ' όρου ζωής με 586 ευρώ μεικτά, περίπου 511 ευρώ καθαρά, ενώ οι νεότεροι σε ηλικία μπαίνουν με μισθούς κάτω από τα 500 ευρώ, αφού απολύει κατά χιλιάδες από δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, τώρα θα πρέπει να «πουν και ευχαριστώ».

Η κυβέρνηση δια του Γ. Βρούτση, ισχυρίζεται ότι αυξάνεται ο μισθός των εργαζομένων εξαιτίας της μείωσης κατά 1% των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων. Η αλήθεια είναι πως αυτή η "αύξηση" θα προέλθει κυριολεκτικά από την τσέπη των ίδιων των εργαζομένων. Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση ικανοποιώντας την πάγια απαίτηση του κεφαλαίου, μειώνει τις εργοδοτικές εισφορές τώρα κατά 2,9% συν 1,1% παλαιότερα και άλλο 1% σε σύντομο χρονικό διάστημα, σύνολο 5% μειωμένες εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές, γεγονός που θα σημάνει και μια ακόμη ευθεία βολή στα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων. Τα 15 ευρώ που σε ορισμένους εργαζόμενους - εξαιτίας της μείωσης κατά 1% των ασφαλιστικών εισφορών- θα φανούν σαν αύξηση, δεν είναι τίποτα άλλο από το κόκκαλο που πετούν απ' το τραπέζι βιομήχανοι και κυβέρνηση, για να χειροκροτήσουν οι εργαζόμενοι το ήδη μεγάλο φαγοπότι που με το πολυνομοσχέδιο αποκτά χαρακτηριστικά άγριας εκμετάλευσης στο διηνεκές. 

Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

Το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν μπορεί να αλλάξει, να παίρνει φιλολαϊκές αποφάσεις.

Η ΕΕ μόνο χειρότερη μπορεί να γίνει από τη σκοπιά των συμφερόντων των λαών, γιατί τόσο η ΕΕ όσο και η ΕΟΚ παλιότερα έχουν στο πιστοποιητικό της γέννησής τους την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των καπιταλιστών. Δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε ως ιμπεριαλιστικό κέντρο στον ανταγωνισμό του με άλλα διεθνή ιμπεριαλιστικά κέντρα, όπως οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία κ.λπ.
Γι' αυτό, άλλωστε, ήδη από τη δεκαετία του 1950 τόσο το ΚΚΕ όσο όμως και η ΕΔΑ αποκάλυψαν τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της ΕΟΚ και τάχθηκαν εναντίον της ένταξης της Ελλάδας σε αυτήν. Οι εκπρόσωποι της ΕΔΑ στην ελληνική Βουλή τη δεκαετία του 1960 χαρακτήριζαν την ΕΟΚ ως «αιχμή ενάντια στη Σοβιετική Ενωση».
Η σημερινή πολιτική της ΕΕ δεν είναι διαστρέβλωση των «αρχών συγκρότησής της» ούτε αποτέλεσμα των «νεοφιλελεύθερων δογμάτων», όπως υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ κοροϊδεύοντας το λαό. Ολη η πορεία της είναι μια αλυσίδα αντιλαϊκών κρίκων στήριξης του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.
Πώς, λοιπόν, είναι δυνατόν η ΕΕ να γίνει φιλολαϊκή:
  • Οταν η ιδρυτική συνθήκη της ΕΕ, η Συνθήκη του Μάαστριχτ το 1992 την οποία ο ΣΥΝ ψήφισε μαζί με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και μόνο το ΚΚΕ καταψήφισε, περιλάμβανε την «ελευθερία κίνησης κεφαλαίων» , την αρχή της «οικονομίας της ανοιχτής αγοράς» και του «ελεύθερου ανταγωνισμού». Που σημαίνει πλήρης απελευθέρωση της δράσης του κεφαλαίου με σκοπό την επίτευξη όσο το δυνατόν μεγαλύτερων κερδών, προϋποθέτοντας βεβαίως επίθεση στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.
  • Οταν το Πρόγραμμα Σύγκλισης για την Οικονομική Νομισματική Ενωση (ΟΝΕ) το 1996, με βάση το οποίο ιδρύθηκε η «Ευρωζώνη», περιλάμβανε κανόνες εποπτείας και επιτήρησης των καπιταλιστικών οικονομιών στην τήρηση αντιλαϊκών στόχων.
  • Οταν με τη Συνθήκη του Αμστερνταμ το 1999, στην οποία ο ΣΥΝ βασικός πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε λευκό, καθιερώθηκε το «Σύμφωνο Σταθερότητας» ορίστηκαν ακόμα πιο συγκεκριμένοι δείκτες εποπτείας των κρατών που συμμετέχουν στην Ευρωζώνη. Οταν με το «Σύμφωνο Σταθερότητας» άνοιξε όλη η ατζέντα της επίθεσης στα εργασιακά δικαιώματα, στις Συλλογικές Συμβάσεις, στους μισθούς, η ατζέντα των ιδιωτικοποιήσεων κ.ά.
  • Οταν οι κατευθύνσεις του «Συμφώνου Σταθερότητας» αξιοποιήθηκαν για την επιβολή «μνημονιακών όρων» στην Ελλάδα και στα άλλα κράτη με υψηλό δημόσιο χρέος.
  • Οταν στην ίδια κατεύθυνση κινήθηκαν όλες οι επόμενες σύνοδοι και συμφωνίες από τη Στρατηγική της Λισαβόνας για την ανταγωνιστικότητα το 2000 μέχρι σήμερα περιλαμβάνοντας στο αντιλαϊκό μενού όλο και περισσότερα αντιλαϊκά μέτρα: «Ελαστικοποίηση» εργασιακών σχέσεων, κατάργηση ΣΣΕ, περικοπές μισθών - συντάξεων κ.λπ.
  • Οταν, παράλληλα με τις κεντρικές συνθήκες διαμορφώνονταν και άλλες αντιλαϊκές συμφωνίες για την αγροτική παραγωγή (Κοινή Αγροτική Παραγωγή), την ενίσχυση στρατιωτικών και κατασταλτικών ιμπεριαλιστικών οργανισμών, τον Ευρωστρατό κ.λπ.
Οσοι αμφισβητούσαν ότι ο καπιταλιστικός «ευρωμονόδρομος» θα φέρει δεινά στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν έχουν παρά να κοιτάξουν όχι μόνο την κατάσταση στην Ελλάδα αλλά και την κατεδάφιση εργατικών δικαιωμάτων σε ισχυρά μάλιστα καπιταλιστικά κράτη της Ευρώπης. Στη Γερμανία, π.χ., χωρίς μεγάλο χρέος, μνημόνια και εποπτείες έχουν εφαρμοστεί από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις που περιλαμβάνονται στην τελευταία συμφωνία της κυβέρνησης με την τρόικα! Για παράδειγμα, πάνω από 7,5 εκατομμύρια εργαζόμενοι δουλεύουν με μισθό 400 ευρώ.
Η αλήθεια, λοιπόν, είναι ότι η πολιτική της ΕΕ εκφράζει τις σύγχρονες ανάγκες του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, του ανταγωνισμού των ευρωπαϊκών κεφαλαίων με αυτά των λεγόμενων αναδυόμενων οικονομιών της Κίνας, της Ινδίας κ.λπ.
Αντίθεση στην ΕΕ υπέρ του λαού δεν μπορεί να υπάρξει εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, όπως υποστηρίζουν οι δυνάμεις του λεγόμενου «ευρωσκεπτικισμού». Εξοδος από την ΕΕ αλλά με την οικονομία και την εξουσία στα χέρια των μονοπωλίων σημαίνει υλοποίηση των ίδιων αντιλαϊκών στόχων με άλλες όμως διεθνείς συμμαχίες.

Με συνέπεια και σταθερότητα στην υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, το ΚΚΕ είπε «όχι» στην ένταξη στην ΕΟΚ, στη συνέχεια αντιτάχθηκε στη Συνθήκη του Μάαστριχτ και σε όλες τις ευρωπαϊκές συνθήκες, ενώ σήμερα προβάλλει το στόχο της αποδέσμευσης από την ΕΕ με την εργατική τάξη, το λαό στην εξουσία. Αυτό πρέπει να αποτελέσει κριτήριο για τους εργαζόμενους στις εκλογές του Μάη.

Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014

Θέλει το ΚΚΕ να κυβερνήσει ή θέλει να είναι κόμμα αντιπολίτευσης;

Δεν υπάρχει κανένα κόμμα που να μη διεκδικεί την εξουσία. Το ΚΚΕ, από την ίδρυσή του, είναι το κόμμα που παλεύει για να οδηγήσει την εργατική τάξη στην εξουσία, σε συνεργασία και κοινή πάλη με τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Αυτή η εξουσία, που θα συγκροτείται από λαογέννητους θεσμούς, δημιουργημένους μέσα στην εργατική - λαϊκή πάλη, θα κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια, θα προωθήσει τον παραγωγικό συνεταιρισμό στην αγροτική παραγωγή. Με κεντρικό σχεδιασμό θα οργανώσει την παραγωγή σε όλη τη χώρα με σκοπό την ικανοποίηση των λαϊκών - εργατικών αναγκών. Θα βγάλει τη χώρα από την ΕΕ και όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, θα διαγράψει μονομερώς όλο το χρέος. Σε αυτήν την εξουσία, στη «λαϊκή διακυβέρνηση» αυτής της εξουσίας το ΚΚΕ θα δώσει το «παρών» με αποφασιστικότητα και αυταπάρνηση, παίζοντας πρωταγωνιστικό ρόλο.
Το ΚΚΕ δεν πρόκειται να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση - όργανο της εξουσίας του κεφαλαίου, των μονοπωλίων, στο έδαφος του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, ενώ ο πλούτος που παράγεται, τα κλειδιά της οικονομίας θα βρίσκονται στα χέρια των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών κ.τ.λ. Η συμμετοχή του ΚΚΕ σε μια τέτοια κυβέρνηση δεν θα εξασφαλίσει τίποτα θετικό για το λαό, για τους εργαζόμενους. Τόσο το ΚΚΕ όσο και ο λαός θα ήταν με δεμένα τα χέρια. Ούτε μέτρα ανακούφισης θα μπορούσε να πάρει υπέρ των εργαζομένων. Γι' αυτό, άλλωστε, ο πρόεδρος του ΣΕΒ δηλώνει ότι δεν ανησυχεί για το ποιο κόμμα θα είναι στην επόμενη κυβέρνηση, γιατί ξέρει ότι οποιαδήποτε κυβέρνηση στο σημερινό πλαίσιο εκ των πραγμάτων θα ασκήσει διαχείριση υπέρ των συμφερόντων των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, ανεξάρτητα από διακηρύξεις.
Το ΚΚΕ μιλάει καθαρά και παίρνει τις ευθύνες του απέναντι στο λαό. Δεν σπέρνει αυταπάτες ότι μια τέτοια κυβέρνηση μπορεί να ανοίξει το δρόμο για αλλαγές υπέρ των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, του λαού. Αυτή η λογική έχει δοκιμαστεί (π.χ., με τη συμμετοχή ΚΚ σε κυβερνήσεις, στη Γαλλία, στην Ιταλία κ.α.), και συνοδεύτηκε από κλιμάκωση των αντιλαϊκών μέτρων (γιατί αυτό απαιτούσαν οι ανάγκες του κεφαλαίου), από περαιτέρω αφοπλισμό και υποχώρηση του λαϊκού κινήματος, απογοήτευση και συμβιβασμό. Αυτό άλλωστε δείχνει και το πρόσφατο παράδειγμα της Κύπρου. Ο λαός σήμερα δεν πρέπει να «παραμυθιάζεται» ότι μπορεί να υπάρξει κυβέρνηση, χωρίς ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, που θα υλοποιήσει πολιτική υπέρ του λαού.
Οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα αφού σήμερα δεν έχουμε την εξουσία, βρισκόμαστε εκ των πραγμάτων στην αντιπολίτευση. Το ζήτημα είναι να το συνειδητοποιήσουμε, να οργανώσουμε τη δική μας μαχητική εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα χωριά, στους χώρους σπουδών. Αντιπολίτευση στην εργοδοσία, στο κεφάλαιο, στις κυβερνήσεις τους, συνολικά στην εξουσία τους, στην ΕΕ. Αυτή η αντιπολίτευση σημαίνει: να ανασυνταχθεί ταξικά το εργατικό κίνημα, να ισχυροποιηθεί η λαϊκή συμμαχία των εργατών, φτωχών ΕΒΕ, αγροτών, γυναικών, σπουδαστών σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Αυτός είναι άλλωστε ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος για να δοθεί απάντηση σήμερα στην αντιλαϊκή επίθεση, για να αμβλυνθούν οξυμένα λαϊκά προβλήματα, για να μπουν εμπόδια στα αντιλαϊκά μέτρα. Αλλά και για να αλλάξει ο συσχετισμός δυνάμεων, να αποκτήσει ο λαός τη δύναμη, την απαραίτητη αυτοπεποίθηση και ικανότητα για να ανατρέψει αύριο την εξουσία των μονοπωλίων, να γίνει αυτός κυρίαρχος στον τόπο του.

Σε αυτήν την προσπάθεια θα «κατατεθεί» η ενίσχυση του ΚΚΕ στις εκλογές του Μάη.

Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014

Γιατί το ΚΚΕ συμμετέχει στις Ευρωεκλογές αφού είναι ενάντια στην ΕΕ;

Ακριβώς επειδή το ΚΚΕ παλεύει για αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή όλου του χρέους και κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων με εργατική-λαϊκή εξουσία έχει σημασία να έχει ενισχυμένη παρουσία και στο Ευρωκοινοβούλιο και στο ελληνικό κοινοβούλιο. Γιατί το ΚΚΕ δεν έχει δεσμεύσεις, ούτε εξαρτήσεις από την ΕΕ και το κεφάλαιο.
Το ΚΚΕ συμμετέχει στις ευρωεκλογές, όπως και στις βουλευτικές εκλογές, επιδιώκοντας την ενίσχυσή του, αξιοποιώντας και την εκλογή ευρωβουλευτών και βουλευτών για την προβολή των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, την ανάδειξη των εργατικών - λαϊκών προβλημάτων, την αποκάλυψη των αντιλαϊκών σχεδιασμών που παίρνονται εις βάρος των εργαζομένων, συμβάλλοντας και έτσι στην έγκαιρη και άμεση οργάνωση της λαϊκής πάλης. Στηρίζοντας, στο μέτρο των δυνάμεών του, κάθε προσπάθεια ώστε να μπαίνουν εμπόδια στην αντιλαϊκή επίθεση. Δεν έχει την ψευδαίσθηση ότι αυτοί οι θεσμοί μπορούν να γίνουν φιλολαϊκοί, να γίνουν εργαλεία για τη διέξοδο υπέρ του λαού.
Ηταν σημαντική η παρουσία του ΚΚΕ στην Ευρωβουλή όλα τα προηγούμενα χρόνια. Γιατί μπόρεσε να αποκαλύψει στους εργαζόμενους της χώρας μας τις αποφάσεις και τους σχεδιασμούς που παίρνονταν εναντίον τους. Ανάδειξε τον ταξικό αντιλαϊκό χαρακτήρα της ΕΕ, ότι πρόκειται δηλαδή για ένωση που εκφράζει τα συμφέροντα των μονοπωλίων, τα συμφέροντα του κεφαλαίου και όχι των λαών. Αν δεν ήταν το ΚΚΕ οι εργαζόμενοι, ο λαός θα είχαν πλήρη μεσάνυχτα για μια σειρά αντιλαϊκές αποφάσεις και Συνθήκες, όπως η Συνθήκη του Μάαστριχτ, που ψήφισαν απο κοινού ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΣΥΝ, η Λευκή Βίβλος, η Κοινή Αγροτική Πολιτική, η Συνθήκη της Λισσαβόνας, που στήριξαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε ούτε κρύο, ούτε ζέστη κ.ά. Αξιοποίησε τη θέση του στο Ευρωκοινοβούλιο για να εναντιωθεί σε όλες τις αντιλαϊκές Συνθήκες και αποφάσεις, στα «αντικομμουνιστικά μνημόνια», στις ιμπεριαλιστικές στρατιωτικές επεμβάσεις της ΕΕ, για το συντονισμό της δράσης των εργατικών - λαϊκών κινημάτων σε επίπεδο ΕΕ. Σε αντίθεση με τους απολογητές του «ευρωμονόδρομου», που ενοχοποιούν αποσπασματικά τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις αλλά όχι την πολιτική που τα γεννά, ανέδειξε ότι ΕΕ σημαίνει αντιλαϊκό «μνημόνιο διαρκείας» για όλους τους λαούς, ανεξάρτητα από το βάθος της κρίσης ή το χρέος. Αποκάλυψε ότι δε χρειάζεται η «τρόικα» για να υπάρχει καθεστώς επιτήρησης και εποπτείας στα κράτη - μέλη της ΕΕ. Το ΚΚΕ και με τη στάση του εναντιώθηκε στη διαμόρφωση των λεγόμενων «Ευρωπαϊκών Κομμάτων», όπως είναι το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, κόμματα που και θεσμικά βρίσκονται υπό τον έλεγχο της ΕΕ.

Αξιοποιώντας και την πείρα του από το Ευρωκοινοβούλιο το ΚΚΕ αποκάλυψε ότι η ΕΕ δε διορθώνεται, δεν μπορεί να γίνει φιλολαϊκή, ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να έχουν αυταπάτες και ψευδαισθήσεις, σαν αυτές που καλλιεργούν ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα και το ΚΕΑ στην Ευρώπη. Δεν «παραμύθιαζε» τους εργαζόμενους ότι μέσα από το «κοινοτικό κεκτημένο» και την «ευρωενωσιακή νομοθεσία», τις προσφυγές στα «Ευρωπαϊκά δικαστήρια» θα βρουν το δίκιο τους. Από την πρώτη στιγμή ανέδειξε ότι η συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο για το λεγόμενο έλεγχο της «τρόικας» δεν αφορά το λαό, τους εργαζόμενους, αξιοποιείται για αποπροσανατολισμό. Δεν είναι «κόλαφος» για την αντιλαϊκή πολιτική, όπως υποστήριζαν διάφοροι θιασώτες της «αλλαγής μίγματος διαχείρισης». Οι όλες εξελίξεις με την Εκθεση της περίφημης «επιτροπής ελέγχου» το επιβεβαίωσαν περίτρανα, αφού δεν αμφισβητείται σε τίποτα το αντιλαϊκό περιεχόμενο της πολιτικής που ασκείται, τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλα κράτη με μνημόνιο.

Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

Με επιτυχία ολοκληρώθηκε η πανελλαδική σύσκεψη που συγκάλεσε η ΠΑΣΥ

Οι εκτιμήσεις και τα συμπεράσματα από την πρόσφατη, μεγάλη, πανελλαδική αγροτική κινητοποίηση, το πρόγραμμα δράσης για το επόμενο χρονικό διάστημα και τα μέτρα που απαιτούνται να ληφθούν για τη συγκρότηση ενός γερού και μαζικού αγροτικού κινήματος απασχόλησαν την πανελλαδική σύσκεψη της ΠΑΣΥ, που έγινε την Κυριακή, στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Λάρισας, με τη συμμετοχή εκπροσώπων Ομοσπονδιών, Αγροτικών  Συλλόγων και Συντονιστικών Επιτροπών των μπλόκων από όλη τη χώρα.
Στη σύσκεψη πάρθηκε απόφαση οι μικρομεσαίοι αγρότες να συμμετάσχουν στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, την ημέρα της πανελλαδικής απεργίας, στις 9 Απρίλη, προβάλλοντας το πλαίσιο των αγροτικών διεκδικήσεων και δίνοντας συνέχεια στην κοινή, αγωνιστική δράση εργατιάς - αγροτιάς - αυτοαπασχολουμένων, στη Λαϊκή Συμμαχία, όπως εκφράστηκε στις μέρες των αγροτικών μπλόκων.
Στην ανάγκη αυτή η Λαϊκή Συμμαχία να δυναμώσει, αναφέρθηκε, χαιρετώντας στη σύσκεψη, ο Πάρις Λιόλιος, στέλεχος του ΠΑΜΕ και μέλος του ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Λάρισας.    
Τις εργασίες της σύσκεψης άνοιξε ο Βαγγέλης Μπούτας, μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας της ΠΑΣΥ, πρόεδρος της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Καρδίτσας, καλώντας όλους τους παρευρισκόμενους να μεταφέρουν την αγωνιστική πείρα που αποκτήθηκε, κατά τόπους, στη μεγάλη αγροτική κινητοποίηση του περασμένου Φλεβάρη, καθώς και τις σκέψεις και προτάσεις τους για τη συνέχεια της αγωνιστικής δράσης και την ανασυγκρότηση του αγροτικού κινήματος.
Την εισήγηση εκ μέρους της Πανελλαδικής Γραμματείας της ΠΑΣΥ παρουσίασε ο Ρίζος Μαρούδας, μέλος της και πρόεδρος της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Λάρισας. Ακολούθησε πλούσιος και γόνιμος διάλογος, με την ανάδειξη πτυχών της δουλειάς που έγινε από τις γραμματείες της ΠΑΣΥ, τους αγροτικούς συλλόγους και τις Επιτροπές Αγώνα για την οργάνωση των μπλόκων που στήθηκαν στη διάρκεια της αγροτικής κινητοποίησης. Έγινε, επίσης, κουβέντα για τις αδυναμίες που παρουσιάστηκαν και πρέπει να ξεπεραστούν, για τις δυνατότητες που ανοίγονται να οργανωθεί καλύτερα η συνέχεια της αγωνιστικής δράσης, για την κατάσταση που επικρατεί στο αγροτικό κίνημα κατά περιοχή και το τι πρέπει και μπορεί να γίνει ώστε να προχωρήσει η ανασυγκρότησή του.
Κατάκτηση ο συντονισμός και η συμμαχία
Στην εισήγησή του ο Ρίζος Μαρούδας, ανάμεσα στα άλλα, ανέφερε: Εκτιμάμε ότι φέτος έγινε ένα αποφασιστικό βήμα στον καλύτερο συντονισμό των κινητοποιήσεών μας, γεγονός που έχει ιδιαίτερη σημασία για το σήμερα και το αύριο του αγροτικού κινήματος. Ο πανελλαδικός συντονισμός, που επιτεύχθηκε σε συσκέψεις πριν τα μπλόκα, συνέβαλε αποφασιστικά να φτάσει το πλαίσιο αιτημάτων σε όλη τη χώρα, να συζητηθεί και να γίνει αποδεκτό σε κάθε περιοχή και αυτό με τη σειρά του οδήγησε στο ταυτόχρονο στήσιμο των αγωνιστικών μπλόκων της μικρομεσαίας αγροτιάς με ενιαίο στόχο πάλης.
Η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή των Μπλόκων, που συγκροτήθηκε, βρισκόταν σε διαρκή επικοινωνία την περίοδο των κινητοποιήσεων, πραγματοποιήθηκαν πανελλαδικές συσκέψεις των μπλόκων, αποφάσισε και υλοποίησε τη μαζικότερη συγκέντρωση που έχει γίνει στην Αθήνα και το αγωνιστικό συλλαλητήριο στο Κιλελέρ για να τιμηθεί η ηρωική εξέγερση των κολίγων. Χρειάζεται να πάρει πιο μόνιμα χαρακτηριστικά με εκπροσώπους από κάθε μπλόκο, να συνεδριάζει και να συντονίζει τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις της μικρομεσαίας αγροτιάς. 
Η αλληλεγγύη των λαϊκών στρωμάτων και η κοινή δράση,  όπως εκφράστηκε στα μπλόκα του αγώνα και στα συλλαλητήρια σε «AGROTIKA» και Αθήνα,  ανέδειξε τις δυνατότητες που υπάρχουν η κοινωνική Λαϊκή Συμμαχία να βάλει φρένο και, στην πορεία, να ανατρέψει τη σημερινή βαρβαρότητα. Οι χιλιάδες των εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων της πόλης, νέων και γυναικών που συναντήθηκαν στα μπλόκα της μικρομεσαίας αγροτιάς, ανέτρεψαν τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης, απέκρουσαν και απέτρεψαν την κρατική βία και καταστολή των προηγούμενων ημερών και συνενώθηκαν σε ένα ορμητικό ποτάμι που απέκλεισε την Εθνική Οδό στον κόμβο της Νίκαιας και άνοιξε τα διόδια σε μια σειρά περιοχές, παρά τις πολύ περισσότερες αστυνομικές δυνάμεις σε σχέση με πέρσι.
Στη διάρκεια της κινητοποίησης στήθηκαν κάποια αντι-μπλόκα, τα οποία ελέγχονταν από την «Πρωτοβουλία για την ανασυγκρότηση του αγροτικού κινήματος» και το λεγόμενο Πανελλαδικό Συντονιστικό.  Είναι οι δυνάμεις αυτές  που αποτελούν τις  ξεπουλημένες ΠΑΣΕΓΕΣ και ΓΕΣΑΣΕ, οι οποίες στάθηκαν πάντα εχθρικά απέναντι στους αγώνες επιβίωσης της μικρομεσαίας αγροτιάς. Είναι οι εκπρόσωποι του κυβερνητικού συνδικαλισμού και των μεγαλοαγροτών που προβάλλουν διαφορετικά αιτήματα τα οποία δεν συγκρούονται με το βασικό ένοχο που είναι η ΚΑΠ της ΕΕ και οι κυβερνητικές πολιτικές.
Στόχος τους είναι να δημιουργήσουν τη νέα ΓΕΣΑΣΕ με συνδικαλιστές που θα βγουν με αγωνιστικές περγαμηνές από τα μπλόκα, αλλά θα συνεχίζουν να στηρίζουν τις κυβερνητικές πολιτικές. Είναι χαρακτηριστικό ότι, μόλις προχθές, ζήτησαν να χρηματοδοτηθούν οι τράπεζες από το λεγόμενο πρωτογενές πλεόνασμα, στηρίζουν δηλαδή τις τράπεζες που κλέβουν τον ιδρώτα μας και που ως τώρα έχουν χρηματοδοτηθεί αδρά από τις κυβερνήσεις την περίοδο της κρίσης με πάνω από 225 δισ. ευρώ.
Δουλειά για την ανασυγκρότηση
Το 2014 μπορεί να είναι καμπή για την ανασυγκρότηση του αγροτικού κινήματος. Θέτουμε ως άμεσο και απόλυτα ρεαλιστικό στόχο να δημιουργηθεί τουλάχιστον ένας νέος Αγροτικός Σύλλογος σε κάθε νομό στη διάρκεια της χρονιάς.
Απορρίπτουμε κατηγορηματικά το Νόμο 4015/11 για τη συγκρότηση του αγροτικού κινήματος που οδηγεί σε ένα γραφειοκρατικό αγροτικό σύλλογο και κίνημα έξω και μακριά από τις ανάγκες που υπάρχουν σήμερα. Το πώς θα συγκροτηθούν οι Αγροτικοί Σύλλογοι, αν θα είναι σε επίπεδο χωριού ή ομάδας γειτονικών χωριών, θα το αποφασίσουν οι κατά τόπους Γραμματείες της ΠΑΣΥ.
Επιδιώκουμε τη συγκρότηση και λειτουργία Αγροτικών Συλλόγων που θα αποτελούν τον κύριο μαζικό φορέα στο χωριό και θα πρωτοστατούν σε κάθε πρόβλημα που αφορά τη ζωή των κατοίκων στην ύπαιθρο. Που θα συμβάλλουν στο δυνάμωμα της κοινής δράσης και του συντονισμού με τα ταξικά σωματεία, τα σωματεία των εμπόρων και βιοτεχνών, τους φορείς της νεολαίας και των γυναικών που υπάρχουν σε αυτές τις περιοχές.
 
Μακρόχρονος ο αγώνας
Τα μπλόκα ανέδειξαν ένα σοβαρό ζήτημα που πρέπει να το πάρουμε υπόψη στη δράση μας από δω και πέρα. Έγινε σαφές ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να υλοποιήσει όλα τα αντιλαϊκά - αντιαγροτικά μέτρα που έχουν αποφασιστεί, την πολύ χειρότερη νέα ΚΑΠ, ανεξάρτητα από την αγανάκτηση του κόσμου και τις αντιστάσεις του λαϊκού κινήματος. Αυτό μπορεί και το επιτυγχάνει αφού οι αγωνιστικές αντιστάσεις  είναι κατώτερες των αναγκών, η συμμετοχή στους αγώνες μικρή και η οργάνωση του λαϊκού κινήματος αδύνατη. Χρειάζεται να ανοίξουμε αυτή την κουβέντα στους αγρότες, να αναδείξουμε τη σκληρότητα, αλλά και το μακρόχρονο του αγώνα.
Από την άλλη πλευρά η απογοήτευση έχει αγκαλιάσει μεγάλο τμήμα των φτωχών αγροτών που έχουν συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορούν να ζήσουν πλέον με τη γη που διαθέτουν και υπάρχουν τάσεις αποστράτευσης από τους αγώνες, αφού δεν μπορούν να δουν τη δική τους «σωτηρία» σε αυτούς τους αγώνες. Χρειάζεται να κατανοηθεί ότι έχουμε κοινά συμφέροντα με τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους, τη νεολαία και τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών.
Η ίδια η σαπίλα του καπιταλισμού τον κάνει πιο επιθετικό απέναντι στα λαϊκά στρώματα και κάνει τον αγώνα πιο πολιτικό. Αυτό σημαίνει πως δεν αρκεί η προβολή και διεκδίκηση μόνο οικονομικών αιτημάτων, πρέπει να ανοίγει δρόμους, να συνδέει το κάθε πρόβλημα με τη γενικότερη πολιτική που το γεννά.
Προκύπτει το ερώτημα με ποια πολιτική μπορούμε να έχουμε κάποιες λύσεις; Με την πολιτική που στηρίζει τους βιομηχάνους, τους μεγαλέμπορους, τους τραπεζίτες ή αυτή που στηρίζει τα συμφέροντα των εργατών και φτωχών αγροτών; Όμως ακόμη και αν πετύχουμε μια πρόσκαιρη ανάσα, δεν θα ανακοπεί η τάση ξεκληρίσματος των φτωχών αγροτών και κτηνοτρόφων, ως αποτέλεσμα της εφαρμογής της ΚΑΠ. Δεν θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τους περιορισμούς στην παραγωγή, αν δεν συγκρουστούμε με την ΚΑΠ και τις κυβερνητικές πολιτικές.
Όπλο και η ψήφος
Ο αγρότης και η αγρότισσα της βιοπάλης πρέπει να προβληματιστούν: Ο αγώνας στα μπλόκα, όσο ηρωικός και να είναι, όσο μαζικός και να είναι, δεν θα είναι αποτελεσματικός, αν δεν συνοδεύεται από γενικότερες ανατροπές και αλλαγές και στη συνείδησή τους. Δεν μπορεί να παλεύει ηρωικά, να φεύγει με κάτι άμεσο ή όχι από τα μπλόκα και μετά να στηρίζει με την ψήφο, τη στάση του τα ίδια κόμματα και πολιτικές που αντιπάλευε τόσες μέρες στο δρόμο. Με αυτό τον τρόπο στηρίζει τις δυνάμεις που οδηγούν σε νέα αντιαγροτικά μέτρα και αφαίμαξη του εισοδήματός του. 

Στις τριπλές εκλογές που έρχονται πρέπει να εκφραστεί και με την ψήφο του ο αγρότης και κτηνοτρόφος που ξεκληρίζεται, δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα. Να αξιοποιήσει την ψήφο ως όπλο και ως συνέχεια των αγωνιστικών κινητοποιήσεων στα μπλόκα. Να καταψηφίσει τα κόμματα που στηρίζουν και εφαρμόζουν αυτές τις πολιτικές, που στηρίζουν με ευχολόγια ή σπέρνοντας αυταπάτες την ΚΑΠ που τους ξεκληρίζει, να καταψηφίσει όλους αυτούς που τους αναγκάζουν να βγαίνουν στο δρόμο.

Κυριακή 23 Μαρτίου 2014

Συνέντευξη του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπα στο "Βήμα της Κυριακής"

Στις τελευταίες δηλώσεις σας, τονίσατε ότι μετά τη συμφωνία της κυβέρνησης με την Τρόικα, οι Έλληνες πάλι θα βγουν χαμένοι. Αλλά αυτή τη φορά, τουλάχιστον η κυβέρνηση επιστρέφει ένα μεγάλο ποσό, σε εκείνους από τους οποίους το πήρε τα τελευταία χρόνια…
·    Η κυβέρνηση θυμίζει την ιστορία με τον Χότζα. Βάλε – βάλε αντιλαϊκά μέτρα και περικοπές, μέχρι να κινδυνεύει να πάθει πλήρη ασφυξία ο φτωχός, κι ύστερα βγάλε σιγά - σιγά και μοίρασε και κανένα ψίχουλο για να έχει να λέει ο πεινασμένος κι ευχαριστώ από πάνω, να αισθάνεται ανακουφισμένος που δεν τα "κακάρωσε".
Τι ακριβώς εννοείτε;
·     Ο λαός μας δεν πρέπει να παρασυρθεί από τις υποσχέσεις για ανακούφιση, που δήθεν θα προέλθει από την ανάκαμψη και την έξοδο από τα μνημόνια και την κρίση, αφού η όποια επιστροφή στην καπιταλιστική ανάκαμψη δεν πρόκειται να αναπληρώσει τις απώλειες σε δικαιώματα, ούτε θα ανακόψει την πορεία επιδείνωσης συνολικά. Και το χειρότερο είναι ότι η ίδια πολιτική θα συνεχιστεί, άσχετα αν έχει την ταμπέλα "διαρθρωτικές αλλαγές" και όχι "δημοσιονομικά μέτρα", όπως μέχρι σήμερα. Τι είναι για παράδειγμα οι κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ, που θα τσακίσουν μικροεπαγγελματίες, η μείωση των τριετιών, οι νέες ανατροπές σε εργασιακές σχέσεις και ασφαλιστικό που ετοιμάζονται; Συνεπώς, και την επόμενη μέρα, με όποια κυβέρνηση, θα είναι παρούσες οι αντιλαϊκές επιδιώξεις του κεφαλαίου και της ΕΕ.
Με δεδομένη την κατάσταση της χώρας, μπορούσε να γίνει κάτι καλύτερο;
·       Εξαρτάται από ποια σκοπιά τοποθετείται κάποιος. Αν τοποθετείται από τη σκοπιά της Ελλάδας των μονοπωλίων, της καπιταλιστικής ανάπτυξης και κερδοφορίας, τότε όντως αυτή η πολιτική διαχείριση είναι μονόδρομος. Έτσι άλλωστε ξεπερνάει ο καπιταλισμός τις κρίσεις του, με απαξίωση εργατικών δικαιωμάτων, ανεργία, με καταστροφή ενός μέρους του κεφαλαίου για να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί και να συγκεντρώσουν τον πλούτο λιγότεροι. Αν τώρα κάποιος τοποθετείται από τη σκοπιά του τι πραγματικά συμφέρει το λαό, τότε ναι, υπήρχε και υπάρχει κι άλλος δρόμος. Και αυτός, κατά την άποψή μας, βρίσκεται με το λαό να έχει στα χέρια του την εξουσία, τα κλειδιά της οικονομίας, τις μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, που μπορούν να αναπτυχθούν προς όφελός του, χωρίς τα δεσμά της ΕΕ και τη θηλιά του χρέους το οποίο δεν δημιούργησε ο ίδιος. Δύσκολος δρόμος οπωσδήποτε, έχει όμως ξέφωτο, ενώ ο σημερινός όχι.
Δεν είναι αλήθεια ότι η κατάσταση είναι καλύτερη σε σχέση με αυτή που ήταν πριν από δύο χρόνια;
·      Στην καλύτερη περίπτωση μπορώ να απαντήσω με το στίχο "όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλο τα ίδια μένουν". Όμως τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα για τους εργάτες, τους άνεργους, τους συνταξιούχους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τους νέους και τις γυναίκες της πατρίδας μας. Οπωσδήποτε, όσον αφορά τμήματα του μονοπωλιακού κεφαλαίου, ιδιαίτερα κάποιων κλάδων, όπως και άλλων τμημάτων του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα. Άσχετα και από το αν κάποιοι είναι ή αισθάνονται ότι είναι οι ριγμένοι της υπόθεσης. Σήμερα έχουν στα χέρια τους περισσότερους αντιλαϊκούς νόμους να αξιοποιήσουν για την κερδοφορία τους. Έχουν μια γκάμα κομμάτων που, ανεξάρτητα αν είναι σήμερα στην κυβέρνηση ή στην αντιπολίτευση, υπηρετούν τους στόχους τους.
Ποια είναι αυτή η "γκάμα κομμάτων";
·   Δημιουργούνται και εναλλακτικές κυβερνητικές εφεδρείες. Η αξιωματική αντιπολίτευση για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ, δίνει καθημερινά διαπιστευτήρια στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ορκίζεται στο όνομα της καπιταλιστικής ανάκαμψης - άσχετα αν κοροϊδεύει ότι όλα αυτά μπορούν να λειτουργήσουν φιλολαϊκά, με μια δική του κυβέρνηση. Συνολικά, λοιπόν, ο λαός είναι σε χειρότερη θέση και θα συνεχίσει να είναι. Γιατί μπορεί το μνημόνιο να τελειώνει, όμως οι νόμοι του μνημονίου, οι απαιτήσεις του κεφαλαίου, η πολιτική της ΕΕ, οι νέοι μηχανισμοί εποπτείας είναι εδώ. Και αυτά δεν αλλάζουν με κούφια λόγια για δυναμικές διαπραγματεύσεις.
Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι την απάντηση για το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, θα τη δώσει ο λαός στις εκλογές. Κατά τη γνώμη σας, ποιο αποτέλεσμα θα το κρίνει; Των αυτοδιοικητικών εκλογών ή των ευρωεκλογών;
·         Και τα δύο. Είναι κατά τη γνώμη μας, ενιαία η μάχη αυτή. Και επιδιώκουμε αυτό το γνήσιο, λαϊκό "δεν πάει άλλο" να εκφραστεί και στις κάλπες για τις ευρωεκλογές και για τις περιφέρειες και για τους δήμους, με ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Προφανώς τόσο η κυβέρνηση όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση θα προβάλλουν εκείνο το αποτέλεσμα της κάλπης που τους συμφέρει περισσότερο, ερμηνεύοντάς το ως επιβεβαίωση της πολιτικής τους. Ο λαός πρέπει να τους χαλάσει τα σχέδια. Το βράδυ των εκλογών κανένας από τους δύο να μην έχει πάρει λαϊκή έγκριση. Η μεν κυβέρνηση για να συνεχίσει την ίδια αντιλαϊκή πολιτική, ο δε ΣΥΡΙΖΑ για να συνεχίσει να κοροϊδεύει ότι υπάρχει φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση, αν αλλάξει ο διαχειριστής της "ευρωενωσιακής" πολυκατοικίας.
Ως τώρα το ΚΚΕ απείχε από το δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, όταν δεν υπήρχε δικός του υποψήφιος. Μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξετε αυτή τη στρατηγική;
·   Για να είμαστε ακριβείς, το ΚΚΕ δεν απέχει, καταψηφίζει υποψηφίους που υλοποιούν την αντιλαϊκή πολιτική σε δήμους και περιφέρειες. Δεν υπάρχει λόγος να αλλάξουμε μια επιλογή που είναι δικαιωμένη. Για παράδειγμα το 2010 στην Αθήνα, καταψηφίσαμε και τον κ. Κακλαμάνη και τον κ. Καμίνη, που εμφανιζόταν ως ο "αριστερός" υποψήφιος και θα έβαζε τέρμα στην κυριαρχία της "δεξιάς" στην Αθήνα. Για να δούμε σήμερα. Ο κ. Καμίνης την ίδια αντιλαϊκή πολιτική δεν υλοποίησε; Την ίδια πολιτική δεν υλοποίησαν και οι δήμαρχοι του ΣΥΡΙΖΑ αλλού. Αποδεικνύοντας ότι, όταν αποδέχεσαι το συνολικό πλαίσιο λειτουργίας της Τοπικής Διοίκησης, που σήμερα έχει γίνει ουσιαστικά κομμάτι του κρατικού μηχανισμού και της ΕΕ, τότε -παρότι εκλεγμένος από το λαό- θα κινηθείς στις ίδιες ράγες, δεν θα μπεις επικεφαλής του αγώνα του λαού του δήμου σου, για να αλλάξει, να ανατραπεί αυτή η πολιτική. Στην πραγματικότητα, η μάχη κρίνεται στον πρώτο γύρο, εκεί αποτυπώνονται οι συσχετισμοί κι εκεί πρώτα απ’ όλα ο λαός πρέπει να στηρίξει αποφασιστικά το ΚΚΕ, να εκφράσει την οργή του, την αντίθεσή του σε ο,τι έχει ζήσει μέχρι σήμερα.
Λέτε με άλλα λόγια ότι υπάρχει οργή στους Έλληνες. Αλλά γιατί αυτήν την οργή δεν την εισπράττει το ΚΚΕ, ενώ την εισπράττουν άλλα κόμματα;
·       Βεβαίως και υπάρχει οργή, μόνο που πολλές φορές σε δυσκολεύει να δεις ποιος φταίει, ποια είναι η αιτία. Η λαϊκή οργή για να είναι αποτελεσματική θα πρέπει να μεταφραστεί σε συνειδητή επιλογή. Η οργή δεν μπορεί να είναι τυφλή. Μια τέτοια τυφλή οργή μπορεί ευκαιριακά να πριμοδοτήσει και αντιδραστικά, οπισθοδρομικά σχήματα και μορφώματα, όπως τους εγκληματίες ναζιστές της ΧΑ, μπορεί να πλέει σε "θολά ποτάμια", μπορεί να στεγάζεται σε καιροσκόπους και τυχοδιώκτες της "κυβερνώσας αριστεράς" ή σε σχήματα διαχείρισης που μοιράζουν φρούδες ελπίδες για καλύτερη διαχείριση, με ανανέωση - αναπαλαίωση του πολιτικού προσωπικού. Όμως τα πράγματα είναι πιο σοβαρά. Γιατί πίσω από το πολιτικό προσωπικό και τα διάφορα σχήματα που εμφανίζονται, άλλα ως "κομήτες", άλλα με μεγαλύτερη διάρκεια, βρίσκεται ένα σύστημα, σάπιο ως το μεδούλι, που έχει όνομα, λέγεται "καπιταλισμός", βρίσκονται συμμαχίες που είναι σφηγγοφωλιές για τους λαούς, όπως η ΕΕ, βρίσκεται μια τάξη που είναι στον αντίποδα από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Είναι επομένως πιο περίπλοκο το ζήτημα, να αποφασίσει ο καθένας και η καθεμιά με ποιον να πάει και ποιον να αφήσει.
Καλά, εσείς όλα τα κάνετε καλά;
·     Δεν έχουμε τη γνώμη ότι τα κάνουμε όλα καλά, αλλά ας αναρωτηθούμε το εξής: Πόσο εύκολο είναι σ’ αυτές τις συνθήκες, που ο καθένας χάνει τη γη κάτω απ’ τα πόδια του, όχι μόνο να σταθεί όρθιος, αλλά να σηκωθεί ψηλά, να κάνει το βήμα και να περάσει απέναντι, όπως τον καλεί μόνο το ΚΚΕ; Ιδιαίτερα τη στιγμή που όλα τα υπόλοιπα κόμματα, ανεξάρτητα πως το πλασάρουν, με ένα στόμα και μια φωνή λένε το ίδιο πράγμα: "Η ΕΕ, ο καπιταλισμός είναι μονόδρομος και εδώ μέσα στο μαντρί να σώσουμε ο,τι μπορούμε, γιατί κάθε άλλη επιλογή είναι καταστροφική". Ε, εμείς λέμε "δεν είναι έτσι, επειδή έτσι νομίζετε".
Ο κ. Μπαλτάκος δήλωσε αντικομμουνιστής…
·   Στο χωριό μου λέμε: "τόσο του κόβει, τέτοια λέει…". Πάντως μέχρι σήμερα η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός έχουν υποφέρει από τον καπιταλισμό και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που υπηρετούν και οι συγκεκριμένοι κυβερνητικοί υπάλληλοι. Ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει ακριβά κάθε είδους αντικομμουνιστές σαν και του λόγου του, με αντιδημοκρατικές εκτροπές, διώξεις, βασανιστήρια, φυλακές, εξορίες. Τι άλλο δηλαδή πρέπει να γίνει για να βγάλουν και κάποιο ουσιαστικό συμπέρασμα οι εκπρόσωποι της ΝΔ;
Χρόνια τώρα το ΚΚΕ ζητά αλλαγή, την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού. Τώρα το πολιτικό σκηνικό αλλάζει, αλλά από την αναδιαμόρφωσή του το ΚΚΕ δεν ωφελείται…
·       Καλά, στην Ελλάδα δυο λέξεις που έχουν δεινοπαθήσει πολύ και μαζί με αυτές δεινοπαθεί και ο ελληνικός λαός είναι οι λέξεις "αλλαγή" και "ανατροπή". Η αναμόρφωση ή καλύτερα η αναπαλαίωση του πολιτικού σκηνικού δεν σημαίνει και ριζική αλλαγή ή ανατροπή του. Τη θέση του παλιού δικομματισμού ΠΑΣΟΚ – ΝΔ παίρνει το σημερινό δίπολο ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ, μαζί φυσικά με τους διαθέσιμους από τις "ελιές" και τα "ποτάμια", επειδή το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να εναλλάσσει πλέον αυτοδύναμες κυβερνήσεις του δικομματισμού. Ξέρετε, εμείς δεν υποτιμήσαμε ποτέ τη δυνατότητα του πολιτικού συστήματος να αναπαλαιώνεται για να μπορεί να εγκλωβίζει τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Φυσικά είναι διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη και την παρακολουθούμε, δεν έχει κατασταλάξει ακόμα.
Το "Ποτάμι" σας φοβίζει;
·      Έχουμε ξαναδεί κόμματα super market, όπου μπορείς να βρεις τα πάντα, αλλά το καλάθι τελικά να μένει αδειανό, να μη γεμίζει γιατί πουλάει τα ίδια ληγμένα προϊόντα made in ΕΕ, φτιαγμένα από το ίδιο σάπιο σύστημα που υπηρετεί τους λίγους. Δε χρειάζεται να πούμε πολλά. Και μόνο ότι δηλώνει διαθέσιμο να συνεργαστεί και με τη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ αρκεί.
Σας άκουσα στη Θεσσαλονίκη να καταγγέλλετε για μια ακόμη φορά την προοπτική της κυβερνώσας αριστεράς; Γιατί σας ενοχλεί τόσο να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας ένα κόμμα της Αριστεράς;
·      "Κυβερνώσα αριστερά", όπως λέμε: ίδια στην ουσία πολιτική με "αριστερό" άλλοθι. Σε αυτό που σίγουρα θα συμβάλλει είναι να απογοητεύσει το λαό, ο οποίος για μια ακόμα φορά θα χάσει πολύτιμο χρόνο και πάλι θα μετράμε χαμένα χρόνια. Το ίδιο δε συνέβη στην Ιταλία, τη Γαλλία, πρόσφατα στην Κύπρο, όπου η "κυβερνώσα αριστερά", μαζί μάλιστα με Κομουνιστικά Κόμματα σε κυβερνήσεις, όχι μόνο δεν απέτρεψε αντιλαϊκές επιλογές, κρίσεις, αντεργατικά μέτρα, αλλά οδήγησε και σε μεγαλύτερη συντηρητικοποίηση και πισωγύρισμα τον ίδιο το λαό και το κίνημα;
Αν η Δικαιοσύνη απαγορεύσει στη Χρυσή Αυγή να θέσει υποψηφιότητα στις ευρωεκλογές, ποιος πιστεύετε ότι θα ωφεληθεί;
·         Μην ξεχνάτε ότι η ναζιστική Χρυσή Αυγή απέκτησε κάλυψη και νομιμοποίηση μέσα από τη θολή ρητορεία και τα συνθήματα για την "κλεπτοκρατία", μέσα από τις λογικές "έξω τα κόμματα, έξω τα συνδικάτα". Το ουσιαστικό πρόβλημα δεν λύνεται με τέτοιες απαγορεύσεις. Το ναζιστικό μόρφωμα μπορεί να εμφανιστεί και με άλλο όνομα, ακόμα και με άλλα πρόσωπα. Η ΧΑ είναι βγαλμένη από τη μήτρα του σάπιου συστήματος της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Χρειάζεται απομόνωση, αποκάλυψη του ναζιστικού εγκληματικού της χαρακτήρα πλατιά μέσα στο λαό, στη νεολαία, στα σχολεία.
Πως βλέπετε να εξελίσσονται τα γεγονότα στην Κριμαία; Και με ποια πλευρά είναι το δίκιο;

·     Ασφαλώς η σημερινή κατάσταση πυροδοτήθηκε από την επέμβαση της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, οι οποίοι στήριξαν την πραξικοπηματική κατάληψη της διακυβέρνησης στην Ουκρανία από αντιδραστικές δυνάμεις με τη συμμετοχή ναζιστών. Είναι φυσικό η άλλη πλευρά -η Ρωσία- να μη μείνει με σταυρωμένα χέρια. Μην ψάχνετε για δίκιο σε αυτούς τους ανταγωνισμούς. Θα είδατε άλλωστε ότι η Ρωσία απάντησε στην υποκρισία των ΗΠΑ και της ΕΕ, τονίζοντας τι έκαναν αυτές οι δυνάμεις στο Κόσοβο, τη Γιουγκοσλαβία κλπ. Η ένωση της Ρωσίας με την Κριμαία δεν λύνει το πρόβλημα, αντίθετα το περιπλέκει. Οι εξελίξεις εγκυμονούν τεράστιους κινδύνους για τους λαούς στην ευρύτερη περιοχή. Αποδεικνύεται ότι κρίση και πόλεμος είναι δίδυμα αδέλφια

Σάββατο 22 Μαρτίου 2014

Σε ιδιώτες υπηρεσίες δήμων με ενέχυρο τα τέλη που πληρώνει ο λαός!

Το δρόμο για εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις κρίσιμων υπηρεσιών των δήμων ανοίγει η συγκυβέρνηση με το νομοσχέδιο που κατατέθηκε προχτές στη Βουλή και έχει τίτλο: «Επείγουσες ρυθμίσεις αρμοδιότητας υπουργείου Εσωτερικών». Το νομοσχέδιο με τα 80 άρθρα έρχεται να κάνει τις απαραίτητες για το κεφάλαιο προσαρμογές στον «Καλλικράτη» ώστε να λειτουργεί ακόμα πιο αποτελεσματικά η Τοπική Διοίκηση ως κομμάτι του αστικού κράτους.

Οι ιδιωτικοποιήσεις που φέρνει το νομοσχέδιο αφορούν τους τομείς της καθαριότητας και του φωτισμού και γενικά όποια υπηρεσία θεωρείται ανταποδοτικού χαρακτήρα, όπως δράσεις Πολιτισμού, Αθλητισμού, κοινόχρηστοι χώροι κ.λπ. Δηλαδή, σχετίζονται με ανάγκες του λαού, για τις οποίες ήδη φορολογείται και πληρώνει.

Μόνο που τώρα, οι δήμοι θα βάζουν ως ενέχυρο τα μελλοντικά τους έσοδα από τα ανταποδοτικά τέλη καθαριότητας και φωτισμού - που εισπράττονται μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ - και θα υπογράφουν συμβάσεις με ιδιώτες που θα αναλάβουν αυτές τις υπηρεσίες. Οι επιχειρήσεις θα εισπράττουν κατευθείαν από τη ΔΕΗ αυτά τα εγγυημένα έσοδα. Με δεδομένο δε ότι τέτοιες υπηρεσίες, που θεωρούνται από τις βασικές σε έναν δήμο, θα παραχωρούνται σε ιδιώτες, είναι προφανές ότι χιλιάδες εργαζόμενοι στους δήμους θα βρεθούν στον «αέρα»..

Συγκεκριμένα, το άρθρο 45 του νομοσχεδίου αναφέρει:«Επιτρέπεται η εκχώρηση και η ενεχυρίαση εσόδων από ανταποδοτικά τέλη για την εξασφάλιση κάθε είδους δημοσίων συμβάσεων ιδίως έργου, προμήθειας, υπηρεσίας, παραχώρησης, σύμπραξης δημοσίου και ιδιωτικού τομέα κατά το ν. 3389/2005 και σύμβασης ενεργειακής απόδοσης κατά το ν. 3855/2010, οι οποίες συνάπτονται από τους Δήμους με σκοπό την εξυπηρέτηση της αντίστοιχης υπηρεσίας χάριν της οποίας επιβάλλονται τα ανταποδοτικά τέλη».

Το έδαφος, λοιπόν, που έχουν να δράσουν οι ιδιώτες είναι αρκετά αποδοτικό, αφού σε πλείστους δήμους τα ανταποδοτικά τέλη και γενικώς τα τέλη και πρόστιμα είναι όχι απλά αυξημένα αλλά αποτελούν την κυρίαρχη πηγή εσόδων τους.

Για παράδειγμα:

 Ενας δήμος υπογράφει σύμβαση με μια επιχείριση και της αναθέτει την αποκομιδή των απορριμμάτων, «πατώντας» πάνω στην οικονομική αδυναμία να συντηρήσει και να επισκευάσει τα απορριμματοφόρα, να λειτουργήσει τα πλυντήρια για τους κάδους απορριμμάτων ή επειδή έχει μειωθεί το προσωπικό. Η συμφωνία κλείνει ως εξής: Ο επιχειρηματίας κάνει το έργο και στη συνέχεια εισπράττει ο ίδιος απευθείας από τη ΔΕΗ τα ανταποδοτικά τέλη που έχει επιβάλει ο δήμος και έχει πληρώσει η λαϊκή οικογένεια μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ.

-- Το ίδιο ισχύει με το φωτισμό σε δρόμους, πλατείες, κοινόχρηστους χώρους, για τον οποίο το άρθρο του νομοσχεδίου κάνει ιδιαίτερη αναφορά. Τα τελευταία χρόνια πολλοί δήμοι ανέθεταν σε εταιρείες την αντικατάσταση στις λάμπες, με άλλες ειδικές χαμηλής ενέργειας. Ομως, λόγω των δραστικών περικοπών από το κεντρικό κράτος δεν μπορούσαν να πληρώσουν τα ποσά που είχαν συμφωνηθεί. Αλλες φορές δεν μπορούσαν να αποπληρώσουν τα δάνεια από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων που έπαιρναν για να πληρώσουν τους εργολάβους. Ετσι, αυτό το έργο «πάγωσε». Τώρα, οι επιχειρήσεις θα μπορούν να προχωρούν σε συμφωνία με τους δήμους με ενέχυρο τα ανταποδοτικά τέλη φωτισμού και να εισπράττουν το ποσό από τη ΔΕΗ.

`Η δάνειο ή ιδιώτες...

Στην αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου αναφέρεται πως η κυβέρνηση θέλει να διασώσει... τους δήμους από το δανεισμό για την άσκηση αρμοδιοτήτων ανταποδοτικού χαρακτήρα. Λένε, δηλαδή, ότι οι δήμοι έχουν δύο επιλογές για να παρέχουν υπηρεσίες: `Η δανεισμό ή ενεχυρίαση των εσόδων τους και παράδοση των ανταποδοτικών υπηρεσιών σε επιχειρήσεις. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση το μάρμαρο το πληρώνουν οι εργαζόμενοι και οι λαϊκές οικογένειες. Και αυτό είναι ενδεικτικό του ρόλου που παίζει η Τοπική Διοίκηση.

Σε άλλο σημείο της εισηγητικής έκθεσης αναφέρεται πως η επιλογή αυτή θα διευκολύνει την αξιοποίηση κοινοτικών πόρων και χρηματοδοτικών εργαλείων, όπως το χρηματοδοτικό πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης «Jessica». Επιχειρείται, δηλαδή, η άσκηση μιας σταθερής και αναγκαίας υπηρεσίας προς τους δημότες, όπως η καθαριότητα, να ανατεθεί σε κοινοτικούς πόρους και εργαλεία, τα οποία διατίθενται μόνο εφόσον μπορούν να επιφέρουν επιπλέον έσοδα και προϋποθέτουν σύμπραξη με επιχειρηματίες. Είναι χαρακτηριστικό ότι το πρόγραμμα «Jessica», στο οποίο προτρέπει τους δήμους η κυβέρνηση, έχει ως προϋπόθεση για τη χρηματοδότηση έργων και υπηρεσιών, αυτά να φέρνουν έσοδα.

Η συγκεκριμένη επιλογή διευκολύνει δημάρχους που υποστηρίζουν τον εξορθολογισμό των δαπανών του δήμου τους ή την περιβόητη «οικονομική αυτοτέλεια», που συνεπάγονται περικοπές σε προσωπικό, απολύσεις, κατάργηση ή περαιτέρω περικοπές σε υπηρεσίες, ώστε να προχωρήσουν στην υλοποίηση αυτής της πολιτικής. Κυβέρνηση και δήμαρχοι συμπλέουν στο ότι η κρατική χρηματοδότηση προς τους δήμους θα σβήσει και σ΄αυτό το πλαίσιο αναζητούνται διέξοδοι ώστε να εκτελούνται υπηρεσίες με την ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή επιχειρηματικών σχημάτων. Και οι ευθύνες των δημάρχων είναι τεράστιες γι' αυτό.

Τέλος, να αναφέρουμε ότι υπάρχουν δεκάδες γνωστά ή λιγότερο γνωστά τέλη και φόροι ανταποδοτικού χαρακτήρα, όπως: Καθαριότητας και Φωτισμού, Χρήσης Κτημάτων, Εργων ή Υπηρεσιών, Κοινόχρηστων Χώρων, Διαφημίσεων, Στάθμευσης Οχημάτων, Εκδοσης Αδειών Οικοδομών, Εκμετάλλευσης Λατομείων Αδρανών Υλικών, Τέλος επί των ακαθάριστων εσόδων κέντρων διασκέδασης, καθαριότητας λαϊκών αγορών, λουτρών και αφοδευτηρίων, χρήσεως αποβαθρών επιβατών και εμπορευμάτων κ.ά.

Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014

Οι φόροι στην Τοπική Διοίκηση

Η χρηματοδότηση της Τοπικής Διοίκησης γίνεται:
α. Κατά ένα ποσοστό (30% σήμερα, που όλο και μικραίνει χρόνο με το χρόνο) από τους κεντρικούς δημόσιους πόρους (που κι αυτοί προέρχονται από το αντιλαϊκό σύστημα φορολογίας) και
β. κατά το μεγαλύτερο μέρος (70% σήμερα) από τοπικούς φόρους, τέλη, εισφορές, «δικαιώματα» και διάφορα χαράτσια (πρόστιμα κ.ά.), που αφαιμάσσονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, από τα λαϊκά στρώματα.
Οι φόροι και τα τέλη χωρίζονται:
Α. Σε αυτά που επιβάλλονται από την κυβέρνηση και εισπράττονται από τους δήμους ή αποδίδονται σε αυτούς από το υπ. Οικονομικών και αποτελούν το 30% των εσόδων των δήμων. Πρόκειται για κρατικά έσοδα που προέρχονται από τη φοροεπιδρομή ενάντια στη λαϊκή οικογένεια, π.χ. φόροι φυσικών και νομικών προσώπων, ΤΑΠ, ΦΠΑ, τέλη επί των ακαθάριστων εσόδων επιτηδευματιών κ.ά.
Β. Και σε αυτά που επιβάλλονται από τους δήμους.
Π.χ. Τα ανταποδοτικά τέλη καθαριότητας και φωτισμού (μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ), τέλη κοινοχρήστων χώρων, τροφεία στους παιδικούς σταθμούς, τέλη για τον Πολιτισμό, Αθλητισμό με τη μορφή της συνδρομής, τέλος στάθμευσης και πλήθος άλλων. Επίσης, πρόστιμα για κάπνισμα, παραβιάσεις ΚΟΚ, παράβολα μεταναστών κ.ά.
Με τη συνεχή μείωση των κρατικών πόρων προς την ΤΔ εξοικονομούνται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις χρήματα που διατίθενται όχι για τις λαϊκές ανάγκες, αλλά για την κερδοφορία του κεφαλαίου στο πλαίσιο των κατευθύνσεων της ΕΕ. Μέρος της κλοπής αυτής καλύπτεται από την παραπέρα τοπική υπερφορολόγηση των λαϊκών στρωμάτων από μέρους των δημοτικών αρχών όλων των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, μαζί και από αυτούς που δηλώνουν «ανεξάρτητοι».
Η κατάργηση ουσιαστικά της χρηματοδότησης της ΤΔ, η απαγόρευση προσλήψεων σε συνδυασμό με τις απολύσεις, διαθεσιμότητες, μειώσεις μισθών και συντάξεων αποτελούν κεντρικούς πολιτικούς στόχους που καλείται η ΤΔ να υλοποιήσει. Η αναζήτηση ίδιων πόρων σημαίνει ότι οι δήμαρχοι και οι συνδυασμοί, που υπηρετούν το κεφάλαιο, την ΕΕ, θα τους βρουν από τοπικά χαράτσια, ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών, κατάργηση κοινωνικών δομών - γενίκευση της εμπορευματοποίησης των λαϊκών αναγκών, ανάπτυξη επιχειρηματικής δράσης. Επίσης κάθε υπηρεσία που χρησιμοποιεί προσωπικό στο πλαίσιο της ΤΔ θα εξασφαλίζεται ανταποδοτικά, δηλαδή θα πληρώνουν οι χρήστες.
- Η φορολόγηση των λαϊκών στρωμάτων γίνεται στη βάση της βαθιά ταξικής, αντιδραστικής, καπιταλιστικής πολιτικής ότι οι λαϊκές ανάγκες αποτελούν εμπόρευμα και όχι αποκλειστικά δημόσιο - δωρεάν- καθολικό δικαίωμα, στην κατεύθυνση της γενίκευσης της εμπορευματοποίησης, της προώθησης των ιδιωτικοποιήσεων, της ενίσχυσης της επιχειρηματικής δράσης.
Θέσεις του ΚΚΕ
1. Κατάργηση της θεσμοθέτησης της «οικονομικής αυτοτέλειας» των δήμων, που στοχεύει στην εξαφάνιση του συνόλου των κρατικών κονδυλίων που σχετίζονται με τις λαϊκές ανάγκες και που με πρόσχημα την επίτευξη ισοσκελισμένων προϋπολογισμών στους ΟΤΑ θα επιβάλλουν νέα χαράτσια και φόρους στη λαϊκή οικογένεια.1 (Την αποδοχή από μεριάς της ΚΕΔΕ πάνω από 60% μείωσή τους σε σχέση με το 2009).2
2. Κατάργηση φόρων που επιβάλλονται από το κράτος:
- Του ΤΑΠ (Τέλος Ακίνητης Περιουσίας) με ταυτόχρονη φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας.
- Του φόρου μεταβίβασης ακινήτων (για την α΄ κατοικία), όλων των εισφορών που σχετίζονται με δημοτικά έργα, με ένταξη στο σχέδιο πόλης, με πυκνοδομημένες περιοχές.
- Πλήρης κρατική χρηματοδότηση που να καλύπτει το σύνολο των αναγκών (Περιφερειών και Δήμων) που θα προέρχεται από αύξηση της φορολόγησης στο 45% του μεγάλου κεφαλαίου, από τη φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, από την αύξηση του ΦΠΑ στα είδη πολυτελείας.
- Αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν παροχές με ευθύνη του κράτους, σε Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, Αθλητισμό. Κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Χρηματοδότηση από το ΠΔΕ και αξιοποίηση των κοινοτικών κονδυλίων για σύγχρονες κτιριακές κοινωνικές εγκαταστάσεις, που να καλύπτουν όλο το φάσμα των προνοιακών, αθλητικών και πολιτιστικών αναγκών, με κατάργηση της εμπορευματοποίησής τους.
3. Για τους φόρους που επιβάλλονται από την Τοπική Διοίκηση:
- Άμεση δραστική μείωση ανταποδοτικών και άλλων τελών με στόχο την κατάργηση κάθε είδους τοπικής φορολογίας, ανταποδοτικών και άλλων τελών.
Κατάργηση κάθε πληρωμής και συμμετοχής με οποιονδήποτε τρόπο για κοινωνικές υπηρεσίες και παροχές Υγείας, Πρόνοιας, βρεφικούς - παιδικούς σταθμούς, Παιδείας, Αθλητισμού, Πολιτισμού, προστασίας του περιβάλλοντος.

Να καταργηθούν τα ανταποδοτικά τέλη καθαριότητας και φωτισμού, σε κοινωνικούς φορείς (σωματεία), σε ειδικές κατηγορίες πληθυσμού, όπως άνεργοι, μονογονεϊκές - πολύτεκνες οικογένειες, άτομα με αναπηρία, κλπ., δραστική μείωσή τους στα λαϊκά στρώματα και τους μικροεπαγγελματίες, με στόχο την κατάργησή τους, αύξηση στις κατοικίες και τους επαγγελματικούς χώρους του μεγάλου κεφαλαίου.