Κυριακή 30 Ιουνίου 2013

Κριτική στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ Κρήτης για τον αγροτικό τομέα

Από το περασμένο φθινόπωρο, ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει μια πιο οργανωμένη προσπάθεια να παρέμβει πολιτικά στην αγροτιά της περιοχής. Ταυτόχρονα, έκανε προσπάθειες να παρέμβει στο αγροτικό κίνημα χωρίς μέχρι τώρα να έχει αποτέλεσμα.

Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας, όπως ανακοίνωσε, συγκρότησε «Αγροτικό Τμήμα Κρήτης» με υπεύθυνο συντονιστή τον Κ. Καμπιτάκη, στέλεχός του στο χώρο των γεωπόνων και δημοτικό σύμβουλο Ηρακλείου.

Ολο το προηγούμενο διάστημα πραγματοποίησε διάφορες ημερίδες και εκδηλώσεις σε όλους τους νομούς για προβολή των θέσεών του. Πρώτη παρουσίαση αυτών των θέσεων έκανε το Αγροτικό του τμήμα με ανακοίνωση που εξέδωσε στις 2/10/12.

Στην ανακοίνωση αναφέρονται οι θέσεις τους συνολικά για τον αγροτικό τομέα και στο τέλος κάνουν μια προσπάθεια εξειδίκευσης σε τοπικό επίπεδο. Επί της ουσίας, επαναδιατυπώνουν θέσεις που παρουσίασαν το καλοκαίρι του 2012 στα πλαίσια του κυβερνητικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Κάνουν, αρχικά, τη διαπίστωση ότι εδώ και 20 χρόνια ο πρωτογενής τομέας στη χώρα μας βρίσκεται σε κρίση και «βαίνει συνεχώς από το κακό στο χειρότερο».

Κρύβουν, όμως, ότι αυτό οφείλεται στην καταστροφική ΚΑΠ. Κρύβουν ότι η ΚΑΠ, σε συνδυασμό με την απελευθέρωση της διακίνησης αγροτικών προϊόντων (Συμφωνία Μάαστριχτ όπου ο τότε ΣΥΝ είχε υπερψηφίσει), συρρίκνωσε και κατέστρεψε βασικές καλλιέργειες πανελλαδικά αλλά και στην Κρήτη, όπως: την σταφίδα, τα εσπεριδοειδή, τον καπνό, τα ζαχαρότευτλα και τη ζάχαρη κλπ. Κατέστρεψε αγροτικές παραγωγικές δομές, όπως: επεξεργασίας και συσκευασίας της σταφίδας, των εσπεριδοειδών, οινοποιήσιμων σταφυλιών (οινοποιεία, εμφιαλωτήρια Πεζών, Αρχάνων, Καστελίου Κισσάμου, ΚΕ Χανίων, πυρινοελαιουργείο ΑΒΕΑ, εργοστάσιο χυμών ΒΙΟΧΥΜ κ.λπ.). Στην υπόλοιπη Ελλάδα είχαμε κλείσιμο εργοστασίων ζάχαρης, τοματοπολτού, εκκοκκιστήρια, ξηραντήρια καπνού αλλά και καπνοεργοστάσια κλπ. Είχαμε, τέλος, και κάψιμο ψαροκάικων.

Κρύβουν ότι η ΚΑΠ είχε και έχει τη στρατηγική της συγκέντρωσης της γης και της παραγωγής σε λίγα χέρια και την καπιταλιστικοποίηση της αγροτικής παραγωγής. Δε λένε κουβέντα για τα πρόστιμα και τα πλαφόν που η ΚΑΠ μας επέβαλε, μειώνοντας δραστικά την παραγωγή σε προϊόντα αγροτοκτηνοτροφικά όπου η χώρα μας θα μπορούσε να έχει αυτάρκεια και να εξάγει και αντί γι' αυτό η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε εισαγωγέας τέτοιων και άλλων αγροτικών προϊόντων.

Κρύβουν ότι αποτέλεσμα της ΚΑΠ ήταν η μείωση του αγροτικού εισοδήματος μέχρι το 2010 κατά 22% περίπου και το ξεκλήρισμα πάνω από 200.000 αγροτικών νοικοκυριών.
 
Ποιο σχέδιο;

Για όλα τα παραπάνω δε λένε κουβέντα, μιας και ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της ΚΑΠ και θα έπρεπε σήμερα να είναι απολογούμενος στους μικρομεσαίους αγρότες, όπως και οι κυβερνώντες.

Είναι φυσικό επακόλουθο να προσπαθεί μέσα από τις θέσεις που παρουσίασε να δικαιολογήσει την αρνητική πορεία της χώρας στον αγροτικό τομέα, προσδιορίζοντας άλλες αιτίες από τις πραγματικές.

Λέει, για παράδειγμα, ότι για την όλη αρνητική πορεία φταίει η σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική της EE που επιμένει να υποτάσσεται στη λειτουργία της αγοράς. Οτι φταίει η ασυδοσία των πολυεθνικών επιχειρήσεων λιανικού εμπορίου και ο στρεβλός χαρακτήρας του εμπορίου τροφίμων, η αισχροκέρδεια των μεγάλων επιχειρήσεων των γεωργικών εφοδίων και μηχανημάτων. Ως παράγοντες που επιδεινώνουν την αρνητική πορεία στον αγροτικό τομέα αναφέρει τη δουλική υποταγή των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στα συμφέροντα των αγορών και τις επιταγές των Βρυξελλών, στην έλλειψη από τη μεριά τους «ενός εθνικού στρατηγικού σχεδίου για την έξοδο από την κρίση», λες και μπορεί να υπάρξει κάτι τέτοιο έξω από τις κατευθυντήριες γραμμές και τη στρατηγική της ΚΑΠ.

Τέτοιο σχέδιο προς όφελος του λαού μπορεί να υπάρξει μόνο σε σύγκρουση με τα μονοπώλια και την ΚΑΠ της EE. Αν ο λαός πάρει τις τύχες του στα χέρια του και ανατρέψει την εξουσία του κεφαλαίου έξω από την EE με κεντρικό σχεδιασμό και κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και γης.

Ως ένα ακόμα παράγοντα που συνέβαλε στο βάθεμα της κρίσης στον αγροτικό τομέα αναφέρει «τη συμπεριφορά και τη στάση της ηγεσίας του συνεταιριστικού και συνδικαλιστικού κινήματος των αγροτών, που όταν δεν ταυτίστηκε με τις πολιτικές επιλογές της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ξεχωριστά και από κοινού, σιώπησε στο όνομα της εξυπηρέτησης προσωπικών συμφερόντων». Πάλι αφήνει απέξω πονηρά ότι όλοι αυτοί μαζί με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στήριξαν τη βασική πολιτική, την ΚΑΠ και την εφαρμογή της. Ταυτόχρονα, κρύβει ότι οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, έστω και λίγες στο νησί, μαζί με τις δυνάμεις που υποτίθεται ότι εγκαλούν βρίσκονταν και βρίσκονται στις διοικήσεις και των Ενώσεων και των Αγροτικών Συνεταιρισμών αλλά και στα εναπομείναντα όργανα του σ.κ.

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η νόθα Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Νομού Χανίων. Εκεί, ο πρόεδρος και ένα μέλος του διορισμένου ΔΣ είναι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (υποψήφιοι βουλευτές), ο γραμματέας ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οι υπόλοιποι 12 τα συνδικαλιστικά απολιθώματα του ΠΑΣΟΚ στο νομό.
 
Προτείνει διέξοδο μέσω και της ΚΑΠ

-- Σε σχέση με τη διέξοδο που προτείνει, χρειάζεται προσοχή η αντιμνημονιακή πολιτική που αναφέρεται καθώς επίσης και η αναφορά που κάνει στη λαϊκή συμμετοχή, την κινηματική πρακτική και τον αγώνα των εργαζομένων που «μπορούν να ανατρέψουν την εφαρμοζόμενη πολιτική και να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας».

Ισχυρίζονται ότι η ανασυγκρότηση του πρωτογενή τομέα μπορεί να υπάρξει γιατί εκτός των άλλων έχει και δικούς του πόρους που διαθέτει η ΚΑΠ. Κρύβουν και εδώ ότι η ΚΑΠ και ειδικά η αναθεωρημένη για το 2014-2020 καταρχήν θα έχει μειωμένα κονδύλια και συνολικά αλλά και ως προς το σκέλος της στήριξης της παραγωγής αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων. Ουσιαστικά, θα στηρίζονται οι μεγάλες αγροτικές εκμεταλλεύσεις και ο δεύτερος πυλώνας της ΚΑΠ που αφορά άλλες δραστηριότητες στην ύπαιθρο (αγροτοτουρισμό κ.λπ.). Δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να το λέει καν, μέσω του προϋπολογισμού της EE για την ΚΑΠ, θα στηρίζει στην αγροτική παραγωγή την υλοποίηση του στρατηγικού στόχου της EE για την Ευρώπη του 2020.

Είναι αυτό ακριβώς ένα ακόμα ζήτημα που τον αποκαλύπτει ως ένα ακόμα κόμμα του συστήματος.

-- Στην ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για «δυο βασικές αρχές της αριστεράς» και 4 βασικούς στόχους. Πιο συγκεκριμένα:

Οι δυο βασικές αρχές είναι: 
 
  • ''Η γενναία επέκταση και εδραίωση των μορφών της κοινωνικής αλληλέγγυας οικονομίας που φέρνει σε άμεση σύνδεση παραγωγούς και καταναλωτές''. 
 
  •  ''Η γεφύρωση του χάσματος στο επίπεδο της ποιότητας ζωής μεταξύ των πόλεων και των αγροτικών οικισμών''.

Σε ό,τι αφορά το πρώτο έχει άρωμα Αργεντινής. Το λεγόμενο κίνημα της πατάτας ήταν ένα τέτοιο εγχείρημα. Τέτοιες μορφές και επιλογές γίνεται φανερό ότι:
 
  • Δεν απαντούν στον αγώνα για επιβίωση των μικρομεσαίων αγροτών, ούτε στο πλαίσιο αιτημάτων τους όπως αυτά έχουν διαμορφωθεί από την ΠΑΣΥ και την κοινωνική συμμαχία.
 
  • Δε λύνουν το πρόβλημα της κάλυψης των λαϊκών αναγκών στα είδη διατροφής με επαρκή, φτηνά και υψηλής αξίας αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα.
 
  •  Αφήνουν στο απυρόβλητο τους κανόνες της λειτουργίας της ελεύθερης αγοράς και των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής.

Σε ό,τι αφορά τη δεύτερη «βασική αρχή», είναι μια ακόμα αυταπάτη που θέλουν να καλλιεργήσουν στη μικρομεσαία αγροτιά. Καμιά γεφύρωση χάσματος στο επίπεδο ζωής μεταξύ πόλης και χωριού δεν μπορεί να υπάρξει στον καπιταλισμό όπου η ανισόμετρη ανάπτυξη είναι στο DNA του. Πολύ περισσότερο που τέτοια αντίθεση θα υπάρχει και στην αρχή της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής οικοδόμησης.

Σε ό,τι αφορά τους 4 βασικούς στόχους. Ως τέτοιοι αναφέρονται:
 
  • Η επανεκκίνηση, ανάπτυξη και ανασυγκρότηση της αγροτικής οικονομίας.
 
  • Η κοινωνική δικαιοσύνη και συνοχή, αναβάθμιση της ποιότητας ζωής στην ύπαιθρο και στα αστικά κέντρα.
 
  • Η προστασία των φυσικών πόρων και του περιβάλλοντος.
 
  •  Η ενίσχυση και ανάδειξη του πολιτισμού στην ύπαιθρο.
 
Πολιτική διαχείρισης

Για την επίτευξη των παραπάνω στόχων προσδιορίζουν και τους αντίστοιχους άξονες πολιτικής τους οποίους και διαχωρίζουν σε δυο επίπεδα. Στο επίπεδο της EE και στο επίπεδο της χώρας.

Σε ό,τι αφορά το πρώτο επίπεδο, λένε ότι θα διαπραγματευτούν για την πάταξη της ασυδοσίας των μεγάλων πολυεθνικών επιχειρηματικών ομίλων στους τομείς των τροφίμων, των εφοδίων και των μηχανημάτων. Εδώ, ο ΣΥΡΙΖΑ συνειδητά αποκρύπτει το χαρακτήρα της EE ως πολιτικής και οικονομικής ένωσης των μονοπωλίων και του κεφαλαίου. Αρα, με αυτή του την πρόταση είναι σα να ορίζει το λύκο να φυλάει τα πρόβατα.

Θέτει επίσης ως δεύτερο διαπραγματευτικό του στόχο την αύξηση των πόρων της ΚΑΠ, δίκαιη κατανομή τους στα κράτη - μέλη και στους δικαιούχους παραγωγούς, επανασύνδεση των άμεσων ενισχύσεων με την παραγωγή κλπ. Για όλα τα παραπάνω, όμως, ήδη η EE αναθεωρεί την ΚΑΠ και έχει ήδη απαντήσει επί τω αρνητικότερω. Αρα, ο ΣΥΡΙΖΑ και εδώ σπέρνει αυταπάτες στους μικρομεσαίους αγρότες.

Στο επίπεδο της χώρας, κινείται με αντίστοιχη λογική. Οι πολιτικές του προτάσεις κινούνται στη λογική της άλλης διαχείρισης, ενώ για πολλές από αυτές κάνουν λόγο και τα άλλα κόμματα του συστήματος. Οπως, για παράδειγμα, τα περί πάταξης της γραφειοκρατίας και ριζικής αναμόρφωσης της δημόσιας διοίκησης, ριζικής αλλαγής του συστήματος επιστροφής ΦΠΑ, σύνδεση πρωτογενούς τομέα με τουρισμό κλπ. Μιλάει για έλεγχο της ασυδοσίας των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων εντός της χώρας. Για κατάργηση του νόμου Σκανδαλίδη. Για στήριξη της ανταγωνιστικότητας των μικρών οικογενειακού τύπου αγροτικών εκμεταλλεύσεων και τεχνική τους στήριξη με γεωργικούς συμβούλους. Για ενίσχυση του εμπορίου που συνδέει άμεσα παραγωγούς και καταναλωτές. Για ίδρυση δημόσιας τράπεζας ειδικού σκοπού. Για διατήρηση των εγκαταστάσεων των σημερινών συνεταιριστικών εγκαταστάσεων ως δημόσια περιουσία των αγροτών και απόδοσή τους στις νέες συλλογικές μορφές των παραγωγών. Για καθιέρωση του περιφερειακού μοντέλου στις άμεσες ενισχύσεις (δηλαδή, ό,τι λέει και η νέα ΚΑΠ). Για κατάργηση του Fast truck και επανασχεδιασμό για τις ΑΠΕ. Για αναμόρφωση του ΕΣΠΑ και του ΠΑΑ με κέντρο την ανάπλαση των αγροτικών οικισμών, την ενίσχυση του τουριστικού ρεύματος στην ύπαιθρο, τον αγροτουρισμό, τον οικοτουρισμό κ.λπ. (και εδώ έχουμε υλοποίηση κατευθυντήριων γραμμών της EE).

Σε ό,τι αφορά την εξειδίκευση της παραπάνω πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ στο επίπεδο της Κρήτης είναι μάλλον αντιγραφή σε βασικά του σημεία από το «Σχέδιο για την ανάπτυξη του πρωτογενή τομέα» που ψήφισε το Περιφερειακό Συμβούλιο πριν 1,5 χρόνο (δηλαδή ΠΑΣΟΚ και ΝΔ).

Μιλάνε για την κρητική διατροφή, για σύνδεση του πρωτογενή τομέα με τον τουρισμό. Για καθιέρωση καθολική του συστήματος πιστοποίησης ποιότητας agro, σαν αυτό που προτείνεται και προωθείται για την Κρήτη (από το ΠΣ). Για καθιέρωση δημοτικών και περιφερειακού σήματος ποιότητας (και εδώ ΠΣ). Για ίδρυση τοπικών αγορών με ευθύνη των τοπικών κοινωνιών. Για ριζική αναδιοργάνωση των γεωτεχνικών υπηρεσιών των δήμων και της Περιφέρειας με τη συμμετοχή των συντελεστών της παραγωγής για τον προγραμματισμό και τον κοινωνικό έλεγχο. Για αναβάθμιση του ΕΘΙΑΓΕ στην Κρήτη, με ίδρυση δομών για τα κηπευτικά, τη βιολογική γεωργία, το φυσικό περιβάλλον και τη στήριξη του ντόπιου (σφακιανού) προβάτου, σύνδεση των ΙΤΕ, ΕΛΚΕΘΕ, ΜΑΙΧ σε ενιαίο δίκτυο έρευνας. Για ειδική μέριμνα για την κτηνοτροφία της Κρήτης με ακριβή προσδιορισμό των βοσκοτόπων, πάταξη κάθε μορφής παρανομίας και παραβατικότητας, προώθηση σύγχρονων συστημάτων εκτροφής, ίδρυση επισκέψιμων κτηνοτροφικών πάρκων, αξιοποίηση ΑΠΕ, αξιοποίηση αποβλήτων. Για διατήρηση της συλλογικής μορφής και του συστήματος ολοκληρωμένης καταπολέμησης του δάκου της ελιάς, με τροποποίηση όμως των σχετικών νόμων στη βάση των προτάσεων του ΓΕΩΤΕΕ Κρήτης.

Ολα τα παραπάνω κινούνται στη λογική που και η Περιφέρεια και η κυβέρνηση και η ΚΑΠ προωθούν. Δε δίνουν απάντηση στα αδιέξοδα και στην καταστροφή των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων της περιοχής. Δεν έχουν καμιά σχέση με τα αιτήματα που έχουν διατυπώσει στις τελευταίες μεγάλες κινητοποιήσεις τους.

Δεν απαντούν στα βασικά ζητήματα, όπως:
 
  • Την προστασία της ντόπιας παραγωγής.
 
  • Τη μείωση του κόστους παραγωγής και μεταφοράς.
 
  • Την εξασφάλιση ικανοποιητικών τιμών στα αγροτικά προϊόντα
 
  • Την απαγόρευση εισαγωγής ομοειδών προϊόντων και την κατάργηση των ελληνοποιήσεων.
 
  •  Την Υγεία, τις εισφορές των αγροτών στον ΟΓΑ και τις συντάξεις. Συνολικά το συνταξιοδοτικό κ.λπ.

Πέρα από τα παραπάνω, γίνεται φανερό ότι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ στον αγροτικό τομέα όχι μόνο αφήνει στο απυρόβλητο τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής αλλά και η πολιτική του συμβάλλει στον αναγκαίο εκσυγχρονισμό που αυτός σήμερα χρειάζεται για την επίτευξη του στόχου για την Ευρώπη του 2020. Την Ευρώπη, δηλαδή, που θα μπορέσει να ξεπεράσει την κρίση και να ανταγωνίζεται τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, τσακίζοντας τους λαούς της.

Γιώργος ΝΤΑΓΚΟΥΝΑΚΗΣ 
Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Τμήματος Αγροτικής Πολιτικής

Πάρτε το χαμπάρι...

Μετά τις απολύσεις στην ΕΡΤ όλα δείχνουν ότι η κυβέρνηση έχει βάλει μπροστά τις απολύσεις στους οργανισμούς της τοπικής διοίκησης με πρώτα θύματα τους συμβασιούχους. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ έχουν σημάνει συναγερμό. Στο χώρο της τοπικής διοίκησης γίνονται ήδη συσκέψεις - συζητήσεις για την οργάνωση της πάλης. Μιλάνε "οι από κάτω", παίρνουν την υπόθεση στα χέρια τους. Και το κάνουν ερήμην της ηγεσίας της ΠΟΕ-ΟΤΑ η οποία έχει απαγορεύσει στους συμβασιούχους να μετέχουν στη δύναμή της. Η επισήμανση αυτή γίνεται καθώς η ηγεσία της ΠΟΕ-ΟΤΑ εμφανίζεται παράλληλα ως δήθεν οργανωτής της πάλης των εργαζομένων στους δήμους. Μάλιστα για χτες είχε προγραμματίσει και «πανελλαδικό συλλαλητήριο» όπως έγραφε μια ανακοίνωσή της. Ενα συλλαλητήριο μαϊμού καθώς σε κανέναν χώρο δουλειάς δεν έγινε καν μια συζήτηση, δεν οργανώθηκε η συμμετοχή των εργαζομένων σ' αυτό.

Αποκτά ξεχωριστή σημασία η επισήμανση της διαφοράς καθώς προχτές το βράδυ εμφανίστηκε η συνδικαλιστική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, η «Αυτόνομη Παρέμβαση», να καταγγέλλει το ΠΑΜΕ για «παροξυσμό», γιατί οι δυνάμεις του αποκάλυψαν ότι 12 συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ και ορισμένοι «μετανοημένοι» της ΠΑΣΚΕ έχουν βάλει μπροστά τη συγκρότηση ενός νέου πόλου κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού με κέντρο αναφοράς μάλιστα την ΠΟΕ-ΟΤΑ, αυτήν δηλαδή που απαγορεύει στους συμβασιούχους ακόμα και να συνδικαλίζονται.

Κατανοητή η αντίδραση των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί το ΠΑΜΕ τους έβγαλε στη σέντρα την ώρα που ετοίμαζαν μια ακόμα ατιμία. Ακόμα πιο κατανοητός ο πόνος τους όταν όπως διαβάζουμε στην ανακοίνωσή τους κλαίνε γιατί το ΠΑΜΕ «επαναλαμβάνει την ίδια τακτική που ακολούθησε (...) στο Σύνταγμα». Πέστε τα βρε Χαράλαμποι. Οτι ετοιμάζετε νέο χτύπημα στο λαϊκό κίνημα και το ΠΑΜΕ σας χαλάει τη σούπα. Και πάρτε το επιτέλους χαμπάρι: οι εργάτες κάτω στη βάση, που τόσο απεχθάνεστε, οργανώνονται. Για να αντιμετωπίσουν κάθε «φίλο του λαού», όπως κι αν αυτός παρουσιάζεται.



Σάββατο 29 Ιουνίου 2013

Να δοθεί έκτακτη κρατική χρηματοδότηση στους δήμους


Κάλεσμα στις Γενικές Συνελεύσεις των Περιφερειακών Ενώσεων Δήμων (ΠΕΔ) να ζητήσουν έκτακτη κρατική χρηματοδότηση που να εξασφαλίσει τη λειτουργία του συνόλου των κοινωνικών δομών που καταρρέουν και την κάλυψη των λαϊκών αναγκών, απηύθυνε η Ελπίδα Παντελάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και δημοτική σύμβουλος Πειραιά, εκ μέρους της «Λαϊκής Συσπείρωσης», στη διάρκεια της χτεσινής συνεδρίασης του ΔΣ της Κεντρικής Ενωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ).

Με αφορμή την εισήγηση της Επιτροπής Οικονομικών της ΚΕΔΕ για τα νέα κριτήρια κατανομής των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων (ΚΑΠ) που εισπράττουν οι δήμοι, η Ελπ. Παντελάκη τόνισε ότι ουσιαστικά συζητείται πώς θα μοιραστεί η κουτσουρεμένη και για φέτος πίτα. Συγκεκριμένα και σύμφωνα με τη σχετική μελέτη της Ελληνικής Εταιρείας Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης (ΕΕΤΑΑ), το 2013 οι ΚΑΠ αναμένεται να ανέλθουν σε 1,272 δισεκατομμύρια ευρώ, όταν για να λειτουργήσουν οι δήμοι απαιτούνται περίπου 3,6 δισεκατομμύρια ευρώ. Αν, από τα 1,272 δισεκατομμύρια ευρώ αφαιρέσουμε το ποσό που δίνεται για τις μεταφερόμενες αρμοδιότητες, μένουν μόλις 1,008 δισ. ευρώ. Αντιλαμβάνεται κανείς τη φοροαφαίμαξη που πρόκειται να ακολουθήσει, για να βγουν τα σπασμένα κι αυτό «αποτελεί μια συνειδητή επιλογή», όπως υπογράμμισε στην τοποθέτησή της η Ελ. Παντελάκη.

Οι υπόλοιπες παρατάξεις, αναλώθηκαν στο πώς θα μοιραστεί η κουτσουρεμένη πίτα στους δήμους και σε στοιχεία της μελέτης, η οποία έγινε με αφορμή και τα νέα δεδομένα της απογραφής του 2011. Μέλη του ΔΣ, ανάμεσά τους και ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ - εστίασαν στο να αποδοθούν στους δήμους, οι οποίοι με βάση τα στοιχεία της απογραφής θα έχουν μειώσεις στη χρηματοδότησή τους από τους ήδη μειωμένους ΚΑΠ, επιπλέον 37 εκατομμύρια ευρώ. Δείχνοντας έτσι ότι συμφωνούν με την κυρίαρχη λογική που είναι «τα νέα κριτήρια να χωρέσουν στη δημοσιονομική πειθαρχία», όπως είπε η Ελπ. Παντελάκη. Η ίδια συμπλήρωσε ότι πρέπει να μπουν κριτήρια που να καλύπτουν το σύνολο των λαϊκών αναγκών. Συμπλήρωσε ότι η πολιτική που ακολουθείται είναι λαιμητόμος για τη λαϊκή οικογένεια. Εγκάλεσε δε το ΔΣ της ΚΕΔΕ, καθώς την ίδια ώρα που λέει όχι στις απολύσεις, προωθεί «λύσεις» τύπου κοινωνικών συνεταιριστικών επιχειρήσεων που αποτελούν ένα σύγχρονο δουλεμπόριο για τους εργαζόμενους. Θα ρίξουμε, κατέληξε, το βάρος στην οργάνωση της πάλης στους εργαζόμενους στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα ώστε να δημιουργηθούν οι συνθήκες ανατροπής αυτής της πολιτικής.

Για την προπαγάνδα της κυβέρνησης


Είπε χτες ο Αντ. Σαμαράς, επιχαίροντας για την επιλογή του αγωγού ΤΑΡ:

''Το ίδιο το έργο θα φέρει στην Ελλάδα, μέσα στα επόμενα χρόνια, 2.000 άμεσες θέσεις εργασίας. Κι ακόμα 10.000 θέσεις εργασίας σε επιχειρήσεις που θα υποστηρίζουν το έργο''. 

  • Πρόκειται για κοροϊδία ολκής. Σύμφωνα με μελέτη του ΙΟΒΕ, ο αγωγός θα δημιουργήσει συνολικά 4.800 θέσεις εργασίας μέσα στα επόμενα 54 χρόνια (!), μόνο στην «περίπτωση που οι σωλήνες του αγωγού προμηθευτούν από εγχώριους παραγωγούς». Ωστόσο, η πλειονότητα των θέσεων εργασίας αφορά στην τριετή περίοδο κατασκευής του έργου, αφού την περίοδο λειτουργίας του αγωγού θα απασχολούνται περίπου 100 εργαζόμενοι (φύλαξη και συντήρηση), σταγόνα στον ωκεανό του 1,5 εκατ. σημερινών ανέργων.


''Ο ΤΑΡ θα δώσει σημαντικά φορολογικά έσοδα στην Ελλάδα. Αλλά και στις τοπικές οικονομίες κάθε περιοχής απ' όπου θα περνά, στο κτήμα κάθε Ελληνα από όπου θα περνά, επίσης''. 
  • Η κυβέρνηση προσδοκά 320 εκατ. ευρώ έσοδα από τη λειτουργία του αγωγού, σε ορίζοντα δεκαπενταετίας, ενώ δεν προβλέπεται ούτε η είσπραξη τελών διέλευσης. Με άλλα λόγια, το Δημόσιο θα εισπράττει από τον αγωγό μόλις 22 εκατ. ευρώ το χρόνο, χωρίς να υπολογίζονται οι επισφάλειες, ή άλλες αλλαγές στις διμερείς συμφωνίες, όπως τώρα γίνεται με την «Cosco». Ακόμα όμως και από αυτά τα λεφτά δε θα ωφεληθεί ο λαός και οι λεγόμενες «τοπικές κοινωνίες», αφού η πλειοψηφία των χρημάτων θα κατευθυνθεί σε νέες φοροαπαλλαγές και προνόμια για το κεφάλαιο.


''Η Ελλάδα θα έχει και έμμεση ωφέλεια αφού δεν θα εξαρτάται πια μόνο από έναν προμηθευτή αερίου. Ανοίγει ο δρόμος, λοιπόν, για περισσότερη και φθηνότερη ενέργεια και μάλιστα ιδιαίτερα φιλική για το περιβάλλον''. 

  • Η κυβέρνηση προσπαθεί να πλασάρει ένα έργο που φτιάχνει για τα μονοπώλια σαν ωφέλιμο για το λαό, με το δέλεαρ του φθηνότερου φυσικού αερίου. Η πραγματικότητα είναι ότι με τη λειτουργία του ΤΑΡ από το 2018 ή 2019 και για πολλά χρόνια ακόμα, ούτε ένα κυβικό μέτρο φυσικού αερίου δεν θα κατευθύνεται στην ελληνική αγορά, μέχρι να αυξηθεί η δυναμική του αζέρικου κοιτάσματος στα 20 δισ. κ.μ. ετησίως. Δεύτερο, γράφτηκε και δε διαψεύστηκε ότι η πολυεθνική που ελέγχει το κοίτασμα, επέλεξε τον ΤΑΡ επειδή Ελλάδα και Ιταλία αγοράζουν ούτως ή άλλως ακριβότερα το αέριο από άλλες χώρες της Ευρώπης (30% πάνω πουλάει η «Gazprom» στην Ελλάδα). Και τρίτο, το 2016 αναμένεται ανανέωση της σύμβασης ανάμεσα στην Ελλάδα και την «Gazprom», για την παροχή φυσικού αερίου, η οποία θα είναι πολυετής. Αρα, καμιά διαφοροποίηση δεν προκύπτει μέχρι στιγμής στους παρόχους για την Ελλάδα, ώστε να ποντάρει η κυβέρνηση στον ανταγωνισμό για να μειώσει την τιμή. Σε κάθε περίπτωση, η όποια διαπραγμάτευση από την πλευρά της κυβέρνησης γίνεται για να έχουν φθηνότερη ενέργεια οι μονοπωλιακοί όμιλοι στην Ελλάδα και όχι η λαϊκή κατανάλωση.


''Αυξάνεται κατακόρυφα η γεωπολιτική σημασία της Ελλάδας τόσο για τα Βαλκάνια όσο και για την Ευρώπη συνολικά (...) Η Ελλάδα καθίσταται ενεργειακός κόμβος''. 

  • Πουθενά στον κόσμο η βαθύτερη εμπλοκή μιας καπιταλιστικής χώρας στους ανταγωνισμούς για τις πηγές και τους δρόμους Ενέργειας δεν αποδείχτηκε ωφέλιμη για το λαό, παρά μόνο για τα μονοπώλιά της. Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο για την Ελλάδα, που βρίσκεται σε μια ευαίσθητη από κάθε άποψη περιοχή και γειτονεύει με την Τουρκία, η οποία διεκδικεί επίσης να αναβαθμιστεί στην ενεργειακή σκακιέρα, έχει αναπτυγμένο δίκτυο αγωγών, αναγκαίο για κάθε μεταφορά αερίου στην Ευρώπη από το Νότιο Διάδρομο και διεκδικεί τα πιθανά ενεργειακά κοιτάσματα που βρίσκονται σε ελληνική και κυπριακή ΑΟΖ. Η επιλογή του συγκεκριμένου αγωγού δεν μετριάζει ούτε τους ανταγωνισμούς στο εσωτερικό της ΕΕ, αφού την ίδια ώρα που μιλάνε για «απεξάρτηση» από το ρωσικό αέριο, χώρες όπως η Γερμανία συσφίγγουν τους ενεργειακούς τους δεσμούς με τα ρωσικά μονοπώλια.


Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

ΚΟΙΝΗ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ 2014 - 2020


Νέο χαστούκι στην ελληνική γεωργία

Τα πρώτα στοιχεία δείχνουν μία εξαιρετικά δυσμενή συμφωνία για τη μικρομεσαία αγροτιά της χώρας


Μείωση επιδοτήσεων για τους Ελληνες αγρότες, ενίσχυση επιχειρηματικών σχημάτων που δραστηριοποιούνται στη γεωργία και δέσμευση του 30% του συνολικού ποσού των επιδοτήσεων, το οποίο θα κατευθύνεται σε διαφόρων ειδών «γεωργοπεριβαλλοντικά» μέτρα, άσχετα με την παραγωγή τροφίμων και πρώτων υλών, είναι μερικά από τα βασικά σημεία της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ, όπως προκύπτουν από τη σχετική ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη συμφωνία που επιτεύχθηκε κατά το συμβούλιο υπουργών Γεωργίας.

Με ορισμένα σημεία ακόμη ανοιχτά - όπως, για παράδειγμα, το ποσοστό κάτω από το οποίο δεν θα μπορεί να «πέσει» το συνολικό ύψος των επιδοτήσεων που θα λαμβάνει το κάθε κράτος-μέλος, στο 75% είναι η μέχρι στιγμής πρόταση - αλλά και δίχως να έχει οριστεί ακόμη επακριβώς το συνολικό ποσό που θα λάβει η Ελλάδα για το διάστημα 2014 - 2020, μπορεί κάποιος να προβλέψει ότι το επόμενο διάστημα αναμένεται πραγματικό σάρωμα της φτωχομεσαίας αγροτιάς της χώρας μας. Το μόνο βέβαιο είναι ότι τα επόμενα επτά χρόνια και εν μέσω βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, που έχει τσακίσει την ελληνική φτωχομεσαία αγροτιά, η συντριπτική πλειοψηφία των μικρών παραγωγών θα λάβει λιγότερα κονδύλια από αυτά που χορηγήθηκαν τα προηγούμενα επτά. Οταν δηλαδή οι τιμές των προϊόντων, τα συνολικά καλλιεργητικά έξοδα, η πρόσβαση σε δανεισμό και οι όροι δανεισμού ήταν σαφώς πιο ευνοϊκοί για τον μικρό παραγωγό σε σχέση και με την τρέχουσα και, πολύ περισσότερο, με την επερχόμενη δυσμενή περίοδο.

Παράλληλα, προβλέπεται ο λεγόμενος «περιβαλλοντικός προσανατολισμός» της ΚΑΠ, που στην πράξη σημαίνει ότι το 30% των άμεσων ενισχύσεων θα συνδέονται αναγκαστικά με «φιλοπεριβαλλοντικές δράσεις», όπως η διατήρηση μόνιμων βοσκότοπων και οι περιοχές «οικολογικής εστίασης», εκτάσεις δηλαδή που θα παραμένουν ακαλλιέργητες, ενώ εξαίρεση από το «πρασίνισμα» θα έχουν μόνο όσοι δικαιούχοι λαμβάνουν λιγότερα από 1.250 ευρώ το χρόνο. Ενα επιπλέον 30% των κονδυλίων από τα προγράμματα του λεγόμενου «Δεύτερου Πυλώνα» θα κατευθύνεται επίσης προς γεωργοπεριβαλλοντικά έργα και επιχειρηματικές επενδύσεις «ευνοϊκές» για το περιβάλλον.

Περικοπές κονδυλίων από τις άμεσες ενισχύσεις προβλέπονται επίσης για την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας των νέων στον τομέα της γεωργίας - 2% του συνολικού προϋπολογισμού -, «ενθαρρύνεται» η δημιουργία «διεπαγγελματικών οργανώσεων», επιχειρηματικά σχήματα, στους τομείς του γάλακτος, στο βόειο κρέας, στο ελαιόλαδο και τα δημητριακά, κ.α. Η συμφωνία θα αρχίσει να εφαρμόζεται από την 1η Γενάρη του 2014, με εξαίρεση των μέτρων αναφορικά με τη νέα δομή των άμεσων ενισχύσεων που θα αρχίσουν να εφαρμόζονται από το 2015.

Πάντως, όποια επιμέρους διαφοροποίηση ή εξαίρεση κι αν επιτευχθεί έως τον καθορισμό της τελικής μορφής της ΚΑΠ, το δεδομένο είναι ότι περί το 30% των εθνικών κονδυλίων για τις άμεσες ενισχύσεις θα πρέπει να δίνεται υπό όρους και σε συμμόρφωση με δεσμευτικά μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος. Με λίγα λόγια, η ΚΑΠ της περιόδου 2014 - 2020 θα επιφέρει δραστική μείωση των κονδυλίων προς τους σημερινούς μικρούς παραγωγούς, την ίδια στιγμή που θα ενισχύει ακόμη περισσότερο, με τις λεγόμενες «πράσινες επιδοτήσεις» και την προσαρμογή του αγροτικού τομέα στην «πράσινη οικονομία», τους μεγαλοπαραγωγούς. Πρόκειται για την πλήρη συμμόρφωσή της με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και τους στόχους που προωθεί η αντιλαϊκή στρατηγική «Ευρώπη 2020», ώστε τα κοινοτικά κονδύλια να κατευθύνονται σε τομείς που υπόσχονται ακόμη μεγαλύτερη κερδοφορία των μονοπωλίων.



Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013

Τι δείχνει η αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ απ' τη συγκυβέρνηση;

  • Η αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την προηγούμενη συγκυβέρνηση έγινε από διαφωνία με τη στρατηγική των μέτρων που χρεοκοπούν το λαό;


Η αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την τρικομματική συγκυβέρνηση δεν έγινε για λόγους διαφωνίας με τη στρατηγική της, αλλά επειδή είχε άλλη άποψη για τον τρόπο που έπρεπε να πλασαριστούν στο λαό τα μέτρα υπέρ της πλουτοκρατίας. Ορισμένα παραδείγματα: Η ΔΗΜΑΡ δε διαφωνούσε με τις απολύσεις στην ΕΡΤ, αλλά με το χρονοδιάγραμμα και τον τρόπο που αυτές θα γίνουν. Ηθελε, δηλαδή, οι εργαζόμενοι να χάσουν τη δουλειά τους με την ΕΡΤ σε λειτουργία, για να είναι μικρότερες οι αντιδράσεις, τόσο των ίδιων, όσο και του κόσμου. Η ΔΗΜΑΡ έχει συμφωνήσει συνολικά με τις απολύσεις στο Δημόσιο, που φτάνουν τις 4.000 μέχρι το τέλος του 2013 και τις 15.000 μέχρι και το 2014. Οι απολύσεις αυτές είναι συνδεδεμένες με τις δόσεις του δανείου απ' την τρόικα. Η ΔΗΜΑΡ επαναλαμβάνει ότι στόχος της είναι να μη διαταραχθεί ο «ευρωπαϊκός προσανατολισμός» της χώρας, που παραμένει στρατηγική επιλογή της ντόπιας πλουτοκρατίας και ένα από τα βασικά ψευτοδιλήμματα, με τα οποία τα αστικά κόμματα προσπαθούν να επιβάλουν τα προαποφασισμένα φιλομονοπωλιακά μέτρα. Αλλο παράδειγμα είναι η στάση της στο λεγόμενο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο. Η ΔΗΜΑΡ παρουσίασε κοινό νομοσχέδιο με το ΠΑΣΟΚ, το οποίο, από τα πρώτα άρθρα, ενσωμάτωνε τις αντιδραστικές κατευθύνσεις της ΕΕ, που ανοίγουν το δρόμο για ποινικοποίηση της διαφορετικής άποψης για τα ιστορικά γεγονότα. Οι διαφορές τους με τη ΝΔ ήταν στα επιμέρους. Είχαν κυρίως να κάνουν με την προσπάθεια της ΔΗΜΑΡ να κρύψει τον ταξικό χαρακτήρα του συγκεκριμένου νομοθετήματος και συνολικά της πολιτικής της συγκυβέρνησης, πίσω από ψευτο-διαχωρισμούς ανάμεσα σε «προοδευτικές» και «συντηρητικές» δυνάμεις.

Η ΔΗΜΑΡ, μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, συμφωνεί με τα μέτρα που περιλήφθηκαν στο 3ο μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο. Τα μέτρα αυτά είναι αναγκαία στο κεφάλαιο για να βγει από την κρίση και αναθεωρούνται διαρκώς προς το χειρότερο για το λαό. Πού ήταν η διαφωνία της με τους άλλους δυο εταίρους; Στο γεγονός ότι στις διαβουλεύσεις με την τρόικα δεν έμπαινε πιο επιτακτικά ζήτημα εφαρμογής της λεγόμενης «ρήτρας ύφεσης». Δηλαδή, σε περίπτωση που η κρίση είναι βαθύτερη απ' αυτή που προϋπολόγιζαν με την τρόικα στη διαμόρφωση των αντιλαϊκών δημοσιονομικών στόχων, αυτοί να αναπροσαρμόζονται ως προς το χρονοδιάγραμμα. Συμφωνεί, δηλαδή, με τη χρεοκοπία του λαού, ζητάει όμως αυτή να γίνει με άλλοθι τη «ρήτρα ύφεσης», σαν να πρόκειται αυτό να ανακουφίσει τη λαϊκή οικογένεια. Ηδη χώρες όπως η Ισπανία και η Γαλλία έχουν πάρει παράταση στην επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων που προβλέπουν τα μόνιμα μνημόνια (Σύμφωνο για την ανταγωνιστικότητα και το ευρώ). Αυτό σε τίποτα δεν άλλαξε τους ρυθμούς με τους οποίους οι κυβερνήσεις τους επιτίθενται στο λαό. Αντίθετα, η παράταση δόθηκε με την προϋπόθεση ότι θα επιταχυνθούν τα μέτρα σε βάρος των εργαζόμενων και κυρίως στο κομμάτι εκείνο που αφορά τις λεγόμενες «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις». Δηλαδή, τις ανατροπές σε εργασιακά - ασφαλιστικό - ιδιωτικοποιήσεις, προκειμένου να γίνει η εργατική δύναμη φτηνότερη για το κεφάλαιο και αυτό να βρει νέα πεδία κερδοφόρας δράσης.

Οι ιδιωτικοποιήσεις είναι ένα ακόμα σημείο που αποδεικνύει ότι η ΔΗΜΑΡ δεν είχε και δεν έχει ουσιαστικές διαφωνίες με τα άλλα κόμματα της -μέχρι πρότινος τρικομματικής- συγκυβέρνησης. Η ΔΗΜΑΡ συμφώνησε με την ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ, της ΔΕΠΑ, του ΔΕΣΦΑ, όλων των Οργανισμών όπου το Δημόσιο κρατάει ακόμα ορισμένες θέσεις. Οι όποιες διαφωνίες της έχουν να κάνουν με τα επιμέρους. Οπως για παράδειγμα στην περίπτωση του ΟΛΠ ΑΕ, όπου η ΝΔ ήθελε την πώληση του πλειοψηφικού ποσοστού που κατέχει το κράτος, ενώ η ΔΗΜΑΡ ήθελε την μακρόχρονη παραχώρησή του στους ιδιώτες. Τα ίδια λέει και ο ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας κριτική στην κυβέρνηση για τις ιδιωτικοποιήσεις. Υπόσχεται, μάλιστα, ότι αν ο ίδιος κυβερνήσει, δε θα κάνει ιδιωτικοποιήσεις, αλλά συμπράξεις και μακροχρόνιες παραχωρήσεις. Δηλαδή, «όχι Γιάννης, Γιαννάκης». Η ΔΗΜΑΡ συμφωνεί στρατηγικά στο εξής με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ: Οτι σωτηρία της χώρας από την κρίση σημαίνει ανάκαμψη των μονοπωλιακών ομίλων, άρα βύθιση του λαού. Τα ξέρει αυτά η ΔΗΜΑΡ. Γι' αυτό ήταν η πιο επίμονη στο να παρθούν μέτρα προστασίας από την απόλυτη εξαθλίωση και φτώχεια, εξαντλώντας τον ψευδεπίγραφο «προοδευτισμό» της στην ανακύκλωση και συγκάλυψη της φτώχειας του λαού. Αποδείχτηκε και μ' αυτόν τον τρόπο τι σημαίνει για το λαό η «κυβερνώσα αριστερά», για την οποία και ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να καλλιεργήσει αυταπάτες και φρούδες προσδοκίες στο λαό ότι θα σωθεί, με άλλο μείγμα διαχείρισης και τα μονοπώλια ακλόνητα στην οικονομία και την εξουσία. Το επόμενο διάστημα, η ΔΗΜΑΡ θα διεκδικήσει ενεργότερο ρόλο στην αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, που γίνεται για χειραγώγηση του λαού. Να μην ανεχτεί ο λαός να του θολώσουν τα νερά. Μόνο ο ίδιος οργανωμένος και πρωταγωνιστής μπορεί να σφραγίσει προς όφελός του τις εξελίξεις, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ και δυνάμωμα της λαϊκής συμμαχίας.


Τρίτη 25 Ιουνίου 2013

Κοινωνική Ασφάλιση: Κρίσιμο μέτωπο πάλης για τις γυναίκες

Συναγερμό έχουν σημάνει μια σειρά από Συνδικάτα, Σωματεία συνταξιούχων, Λαϊκές Επιτροπές, Σύλλογοι και Ομάδες γυναικών, για το ζήτημα της Κοινωνικής Ασφάλισης. Η κατάσταση στην οποία έχουν σήμερα βρεθεί τα ασφαλιστικά ταμεία, ως αποτέλεσμα της πολιτικής που άσκησαν όλες οι κυβερνήσεις εφαρμόζοντας τις στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ, από τις οποίες απορρέουν τα μνημόνια και όλοι οι πρόσφατοι αντεργατικοί - αντιλαϊκοί νόμοι, φέρνει κάθε εργατική - λαϊκή οικογένεια αντιμέτωπη με εκρηκτικά προβλήματα. Σε κίνδυνο βρίσκονται οι ψαλιδισμένες συντάξεις, από τις οποίες προσπαθούν σήμερα να επιβιώσουν ολόκληρες οικογένειες, άνεργα παιδιά και εγγόνια. Υπό αίρεση τίθενται όσες παροχές έχουν απομείνει όσον αφορά στην Υγεία και την Πρόνοια. Τη θηλιά γύρω από τα Ταμεία σφίγγουν οι οφειλές των μεγαλοεργοδοτών, η κρατική υποχρηματοδότηση, η λεηλασία και το «κούρεμα» των αποθεματικών τους, τα ποσοστά της ανεργίας που βρίσκονται σε πρωτοφανή ύψη, ειδικά στις γυναίκες και τη νεολαία, η επέκταση της ανασφάλιστης δουλειάς σε όλο και περισσότερους εργαζόμενους και εργαζόμενες.

Η επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα έχει στόχο την παραπέρα μέχρι και την πλήρη απαλλαγή των εργοδοτών από την υποχρέωση να πληρώνουν για την Κοινωνική Ασφάλιση. Επιδιώκεται η παράδοση της Ασφάλισης, της Υγείας, της Πρόνοιας στα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων, η μετατροπή τους σε πεδίο για επενδύσεις, προκειμένου να ενισχυθεί η κερδοφορία των μονοπωλίων, ιδιαίτερα τώρα σε περίοδο κρίσης. Το μέτωπο για τη διεκδίκηση καθολικής, δημόσιας και δωρεάν Κοινωνικής Ασφάλισης αφορά ιδιαίτερα τις γυναίκες, συνταξιούχους, εργαζόμενες και άνεργες, καθώς η επίθεση κυβέρνησης - ΕΕ - μονοπωλίων έχει σοβαρές επιπτώσεις στις ίδιες και τις οικογένειές τους. Σε αυτό το πλαίσιο, οι δυνάμεις της ΟΓΕ δίνουν τη μάχη της διαφώτισης και της ενημέρωσης γύρω από το περιεχόμενο και τη σημασία της Κοινωνικής Ασφάλισης. Παίρνουν πρωτοβουλίες για να συζητήσουν με τις γυναίκες για όσα περιλαμβάνει και τις συνέπειες που συνεπάγεται η επίθεση σε αυτή.

Πολύπλευρες επιπτώσεις στις εργαζόμενες και τις οικογένειές τους

Ενα μέρος των εργαζόμενων γυναικών έχει ήδη βρεθεί στο στόχαστρο των αντιασφαλιστικών ανατροπών, με την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης μέχρι τα 67 χρόνια, την κατάργηση της πενταετούς διαφοράς στα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης μεταξύ αντρών και γυναικών και την ισοπέδωση στο όνομα της ισότητας των φύλων κάθε ευνοϊκής διάταξης και ρύθμισης που ίσχυε για τις γυναίκες. Οσες εργαζόμενες και εργαζόμενοι καταφέρνουν να συνταξιοδοτηθούν υφίστανται αλλεπάλληλες μειώσεις στις συντάξεις τους, ενώ για όλο και περισσότερες γυναίκες η σύνταξη γίνεται άπιαστο όνειρο, με δεδομένη την αυξανόμενη ανεργία, τη μερική απασχόληση, την εκ περιτροπής εργασία αλλά και την ανασφάλιστη δουλειά, που αντιμετωπίζουν σε μεγαλύτερο βαθμό συγκριτικά με τους άντρες.

Ομως, η Κοινωνική Ασφάλιση δεν αφορά μόνο το δικαίωμα στη συνταξιοδότηση αλλά και μια σειρά θέματα υγείας και κοινωνικών προνοιακών παροχών. Πρώτα απ' όλα, η συμπλήρωση ορισμένων ημερών ασφάλισης κάθε έτος είναι προϋπόθεση για την ανανέωση των βιβλιαρίων υγείας και την παροχή ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης. Ανεργες, ανασφάλιστες, αυτοαπασχολούμενες και αγρότισσες που δεν μπορούν να πληρώσουν τις εισφορές στα Ταμεία τους, χάνουν την ασφαλιστική τους κάλυψη και για τον τομέα της Υγείας. Αναγκάζονται να ακριβοπληρώνουν γιατρούς, φάρμακα, εμβόλια, εξετάσεις, νοσηλεία, τοκετούς και σε περίπτωση που δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στο κόστος να στερούνται κάθε παροχή Υγείας, οι ίδιες και τα παιδιά τους. Το χέρι στην τσέπη υποχρεώνονται να βάλουν και οι ασφαλισμένες, αφού αυξάνονται οι ανταποδοτικές πληρωμές ενώ η άσχημη κατάσταση των ασφαλιστικών ταμείων ανοίγει το δρόμο να επιβληθούν επιπλέον πληρωμές και πρόσθετες περικοπές στο δικαίωμα στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Η κατάσταση αυτή είναι πολλαπλά επιβαρυντική για τις γυναίκες, λόγω της φυσιολογίας του οργανισμού τους, του αναπαραγωγικού τους ρόλου, των πρόσθετων και ιδιαίτερων αναγκών που αυτός συνεπάγεται για υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, προληπτικές εξετάσεις, προγεννητικό έλεγχο, μαιευτική περίθαλψη. Αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός των γυναικών που στερούνται τη δυνατότητα για προληπτικές γυναικολογικές εξετάσεις, των εγκύων που αδυνατούν να πληρώσουν για τον προγεννητικό έλεγχο και τον τοκετό αν είναι ανασφάλιστες στο δημόσιο μαιευτήριο, πολύ δε περισσότερο αν είναι μετανάστριες που πληρώνουν διπλάσια ποσά. Πολλαπλασιάζονται οι μητέρες που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν την παρακολούθηση του παιδιού τους από παιδίατρο, τον εμβολιασμό τους, οι γονείς παιδιών με ειδικές ανάγκες που δεν έχουν πρόσβαση σε δομές Ειδικής Αγωγής, σε υπηρεσίες ιατροπαιδαγωγικής και ψυχολογικής στήριξης. Οι συνθήκες αυτές αποδεικνύουν γιατί είναι επιτακτική ανάγκη τώρα να υλοποιηθεί το αίτημα για δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, με άμεση κατάργηση των εισφορών των ασφαλισμένων στον κλάδο Υγείας, που θα παρέχει υπηρεσίες ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης σε όλους και όλες, ανεξάρτητα από το αν έχουν ασφάλιση.

Η Κοινωνική Ασφάλιση συνδέεται, ακόμα, με τα μέτρα υγείας και ασφάλειας στην εργασία. Χωρίς ασφάλιση δεν υπάρχει κάλυψη στην περίπτωση εργατικού ατυχήματος ή επαγγελματικής ασθένειας. Επίσης, είναι προϋπόθεση για το επίδομα ανεργίας: Η ανασφάλιστη εργασία και οι ολιγόμηνες συμβάσεις στερούν από τις γυναίκες ακόμα και τη στοιχειώδη προστασία όταν βρεθούν άνεργες. Δεν δικαιούνται μια σειρά επιδόματα, όπως ανεργίας, ασθενείας και ατυχήματος, ενώ ιδιαίτερη σημασία για τις γυναίκες έχει το επίδομα και η άδεια μητρότητας. Ακόμα και παροχές όπως το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι», που μετατράπηκε σε «Κατ' οίκον Φροντίδα Συνταξιούχων», ή χρηματικά βοηθήματα, όπως τα έξοδα νοσηλείας στο εξωτερικό, για κηδεία, χορηγούνται από τα ασφαλιστικά ταμεία.

Η μετατροπή των συμβάσεων πλήρους απασχόλησης σε μερικής, η επιβολή εκ περιτροπής εργασίας, η αντικατάσταση των Συλλογικών Συμβάσεων από ατομικές έχουν αρνητικές επιπτώσεις που δεν περιορίζονται στη μείωση στο μεροκάματο και κατ' επέκταση στο συντάξιμο μισθό των γυναικών. Η εξάπλωση των ατομικών συμβάσεων οδηγεί στην κατάργηση θετικών ρυθμίσεων και παροχών που περιέχονταν στις κλαδικές συμβάσεις, κατακτήσεων που μπορεί βέβαια να υπολείπονταν σε σχέση με τις σύγχρονες ανάγκες, αποτελούσαν όμως βοήθεια για τις εργαζόμενες. Τέτοια παραδείγματα είναι οι ρυθμίσεις για την ασφάλεια των εγκύων στην εργασία, η άδεια μητρότητας και θηλασμού, επιπλέον άδειες για τις μονογονεϊκές οικογένειες και για τους γονείς παιδιών με αναπηρία, επίδομα παιδικού σταθμού και παιδικές κατασκηνώσεις.

Λαϊκή αντεπίθεση για την Κοινωνική Ασφάλιση

Με την παρέμβασή τους οι δυνάμεις της ΟΓΕ θέτουν στόχο να καταδικαστεί στη συνείδηση των γυναικών η προπαγάνδα της κυβέρνησης, που προσπαθεί να παρουσιάσει τις ίδιες τις ασφαλισμένες και τους ασφαλισμένους ως υπεύθυνους για την κατάσταση των Ταμείων. Με τις εξορμήσεις, τις συσκέψεις, τις κινητοποιήσεις που οργανώνουν συζητούν για τον πραγματικό χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης, για να μάθουν ιδιαίτερα οι νέες γυναίκες, που περνούν χρόνια για να κολλήσουν τα πρώτα τους ένσημα, πως η Κοινωνική Ασφάλιση είναι κατάκτηση που απέσπασε το εργατικό κίνημα μέσα από σκληρούς και μακρόχρονους αγώνες, σε συνθήκες όπου επιδρούσαν και ασκούσαν πίεση οι κατακτήσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων στις σοσιαλιστικές χώρες. Προβάλλουν τις κατακτήσεις αυτές: Την εξάλειψη της ανεργίας, την καθολική ασφάλιση και μάλιστα με την απαλλαγή των εργαζομένων από την καταβολή εισφορών, τη δωρεάν παροχή αναβαθμισμένων υπηρεσιών Υγείας, κοινωνικής φροντίδας και πρόνοιας σε όλους με ευθύνη του σοσιαλιστικού κράτους, το πυκνό δίκτυο δωρεάν υπηρεσιών και υποδομών, όπως παιδικοί σταθμοί, κατασκηνώσεις, παραθεριστικά κέντρα για τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους. Τα παραδείγματα αυτά δείχνουν πως η σημερινή κατάσταση με την ισοπέδωση κάθε λαϊκής κατάκτησης δεν είναι μονόδρομος, πως οι σύγχρονες ανάγκες του λαού μπορούν να βρεθούν στο προσκήνιο και να ικανοποιηθούν όταν ο λαός πάρει το τιμόνι της εξουσίας στα χέρια του.

Η επίθεση της κυβέρνησης στα Ταμεία, στις συντάξεις, στην Υγεία και την Πρόνοια μπορεί να απαντηθεί μόνο με λαϊκή αντεπίθεση, με αγωνιστικό μέτωπο για τη διεκδίκηση καθολικής δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης. Η ενίσχυση αυτού του μετώπου πάλης χρειάζεται τη συμμετοχή και τη δράση των γυναικών της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, μέσα από τα Σωματεία και τα Συνδικάτα τους, τις οργανώσεις των συνταξιούχων, τις Λαϊκές Επιτροπές και τις Επιτροπές Ανέργων, τους Συλλόγους και τις Ομάδες της ΟΓΕ.

Δευτέρα 24 Ιουνίου 2013

Συνέντευξη του Δημήτρη Κουτσούμπα στο ''Βήμα της Κυριακής''

Η συνέντευξη έχει ως εξής:

  • Πόσο δύσκολο είναι να αναλαμβάνει κανείς το τιμόνι ενός ιστορικού κόμματος στη θέση προσωπικοτήτων όπως ο Κορδάτος, ο Σιάντος, ο Ζαχαριάδης και ο Χαρίλαος Φλωράκης;


''Φέτος συμπληρώνονται τα 95 χρόνια. Είναι μια ηρωική πορεία θυσίας εκατοντάδων χιλιάδων μελών, στελεχών και φίλων του. Ανάμεσα σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται βέβαια οι ηγέτες που αναφέρατε αλλά και εκατοντάδες κομμουνιστές που έπαιξαν ηγετικό ρόλο αλλά ταυτόχρονα ήταν απλοί στρατιώτες στη μάχη. Πολλές φορές δεν ξέρουμε ούτε το όνομα ανθρώπων που έπεσαν στα πεδία των μαχών ή σακατεύτηκαν στις φυλακές και στις εξορίες. Ήταν μια πορεία για το καλό του λαού μας, για να νικήσει το δίκιο. Το διαφορετικό για εμάς είναι ότι η θέση του Γενικού Γραμματέα είναι μια θέση ανάμεσα στα άλλα στελέχη, στο πλαίσιο του καταμερισμού δουλειάς μέσα στο κόμμα. Φυσικά έχει την πρώτη ευθύνη αλλά πάντα στα πλαίσια της συλλογικής λειτουργίας. Ορισμένες φορές μπορεί να σε πιάνει δέος αλλά μην ξεχνάτε ότι η κάθε προσωπικότητα, το κάθε στέλεχος, δρα και είναι γέννημα της εποχής του. Για παράδειγμα, σε συνθήκες ήττας και αντεπανάστασης, από το 1991 και μετά, ήταν πολύ σημαντική η συνεισφορά της Αλέκας Παπαρήγα. Όλοι μας θεωρούσαν τελειωμένους μετά την ανατροπή της Σοβιετικής Ένωσης και τη διάσπαση του Κόμματος. Μας έλεγαν ότι είναι ζήτημα ημερών, ζήτημα μηνών. Κι όμως το Κόμμα άντεξε. Και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει, στην πορεία των 95 χρόνων''.

  • Γνωρίζετε καλά τη δομή και την οργάνωση του ΚΚΕ. Ποια πιστεύετε ότι είναι τα πλεονεκτήματα αλλά και τα μειονεκτήματα αυτού του τρόπου κομματικής οργάνωσης στη σημερινή εποχή;


''Βλέπω μόνο πλεονεκτήματα. Αντικειμενικά, όχι επειδή είμαι στη θέση του γραμματέα. Η οργάνωση του ΚΚΕ συνδέεται με το λόγο της ύπαρξής του. Το Κομμουνιστικό Κόμμα ιδρύθηκε, υπάρχει και θα υπάρχει για να μπορέσει να κάνει πράξη, όχι γενικά και αφηρημένα κάποια ιδανικά, αλλά να οδηγήσει την εργατική τάξη, το λαό, στην εξουσία για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι ο καπιταλισμός έχει ξεπεραστεί ιστορικά, ότι δεν έχει να δώσει τίποτε άλλο από βαρβαρότητα, εκμετάλλευση, καταπίεση των εργαζομένων και του λαού, αλλά δεν έχουν δημιουργηθεί οι προϋποθέσεις ριζικής ανατροπής του από το νέο κοινωνικό σύστημα. Από αυτή την άποψη, το πώς δρα το Κόμμα, το πώς επεξεργάζεται τις θέσεις του και πως δουλεύει, είναι πλεονέκτημα για την αποστολή του. Μας λένε πολλές φορές ότι έχουν αλλάξει οι συνθήκες. Βεβαίως έχουν αλλάξει. Γι’ αυτό κι εμείς βελτιώνουμε και προσαρμόζουμε τις θέσεις μας, τη στρατηγική μας με τις αποφάσεις του 19ου Συνεδρίου''. 

  • Λέτε ότι ο καπιταλισμός τελείωσε ιστορικά. Πολλοί συμφωνούν. Από την άλλη πλευρά, ο υπαρκτός σοσιαλισμός είχε τόσο σοβαρές αδυναμίες που οδήγησαν στην κατάρρευσή του.


''Μα βέβαια είχε αδυναμίες. Και όχι μόνο αυτό. Από τις ελλείψεις και τα λάθη ουσιαστικά ανατράπηκε και τέλειωσε μια μεγάλη περίοδος, που έφτασε εκεί που έφτασε, με μεγάλες κατακτήσεις και θυσίες των λαών. Και με επίδραση διεθνώς αλλά και στη χώρα μας. Μην ξεχνάτε ότι μια σειρά από κατακτήσεις οφείλονται στο γεγονός ότι υπήρχε σοσιαλιστικό σύστημα, ο καπιταλισμός αναγκαζόταν να κάνει κάποιες παροχές. Ο σοσιαλισμός, από τον προηγούμενο αιώνα έλυσε το δικαίωμα στη δουλειά για όλους, στη μόρφωση, στην υγεία, στον πολιτισμό.... έδωσε πρωτόγνωρες κατακτήσεις που εμείς ούτε στο όνειρό μας, δεν έχουμε δει.  
Είχαμε όντως το αντιδραστικό πισωγύρισμα. Από το προηγούμενο Συνέδριο κάναμε τις εκτιμήσεις μας σχετικά με το σοσιαλισμό. Γιατί ανατράπηκε…  θέλει αναλυτική κουβέντα και φοβάμαι ότι θα μας πάρει ώρες...  Το σοσιαλιστικό σύστημα ανατράπηκε όταν άρχισε να λύνει προβλήματα σοσιαλισμού με συνταγές καπιταλισμού''.

  • Διατηρείτε ωστόσο σχέσεις με το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας, το οποίο έχει εγκαθιδρύσει με έναν τρόπο ένα καπιταλιστικό καθεστώς.


''Όχι με έναν τρόπο, με πολλούς τρόπους. Είναι καπιταλιστική η οικονομία της Κίνας. Δεν μας μπερδεύει το γεγονός ότι ένα κομμουνιστικό κόμμα είναι στην εξουσία. Έχουμε διμερείς σχέσεις με το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας και συζητάμε τις διαφορετικές απόψεις. Δεν κρύβουμε τις εκτιμήσεις μας. Έχουμε ανησυχήσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια για την πορεία αυτή. Δεν συμμεριζόμαστε την άποψη του ΚΚ Κίνας που λέει ότι με αυτό τον τρόπο θα οδηγήσουν σε ανάπτυξη που θα τους φέρει στην οικοδόμηση των βάσεων του σοσιαλισμού. Πιστεύουμε ότι έχουν οδηγηθεί στην καπιταλιστικοποίηση. Και βέβαια, όταν έχεις σύστημα εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, σε οδηγεί ακόμη και σε διεθνές επίπεδο στο να παίρνεις ενεργό μέρος στους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς''.

  • Πολλοί σας καταλογίζουν ότι το ΚΚΕ παραμένει ένα σταλινικό κόμμα. Αναλυτές συνδέουν όσα συνέβησαν στη Σοβιετική Ένωση επί Στάλιν με τη γενοκτονία του Χίτλερ. Τι απαντάτε;


''Καταρχάς, δεν μας βρίσκουν σύμφωνους όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί. Το μοναδικό παράδειγμα που αναφέρεται στη βιβλιογραφία μας αφορά στην έκφραση λενινιστικό κόμμα, που αφορά στον ιδρυτή του Κόμματος Νέου τύπου, όπως ονομάστηκε τότε κατά τη διαπάλη που είχε ξεσπάσει με το τμήμα εκείνο των εργατικών κομμάτων που αποσχίστηκε προς τη σοσιαλδημοκρατία. Με αυτή την έννοια, μιλάμε για Λενινιστικό κόμμα, από την άποψη της θεωρίας και της διδασκαλίας και το γεγονός ότι ήταν το Κόμμα του ιδρυτή του που οδήγησε στην πρώτη πετυχημένη σοσιαλιστική επανάσταση''. 

  • Σας κατηγορούν όμως ότι δεν έχετε αποκηρύξει τον Στάλιν...


''Δεν μπορείς να αποκηρύξεις την ιστορία. Ο Λένιν με τον Στάλιν τη δεκαετία του 1920 προσπαθούσαν να ανοικοδομήσουν τη σοβιετική εξουσία, είχαν να αντιμετωπίσουν εμφύλιο και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις από όλα τα καπιταλιστικά κράτη. Μέχρι και ελληνικός στρατός πήγε εκεί για να ανατραπεί η σοβιετική εξουσία. Η δεκαετία του 1920 σφραγίστηκε από αυτή την προσπάθεια της σταθεροποίησης, της νίκης της σοβιετικής εξουσίας. Αλλά γινόταν πόλεμος, συγκρούσεις, ήταν εμφύλιος πόλεμος και επιπλέον με τη συμμετοχή ξένων δυνάμεων. Η δεκαετία του 1930, που στην ηγεσία της ΕΣΣΔ βρισκόταν ο Στάλιν, χαρακτηρίζεται από την τεράστια οικονομική καπιταλιστική κρίση στο δυτικό κόσμο, από την άνοδο του φασισμού παγκοσμίως και ιδιαίτερα στην Ευρώπη, από την προετοιμασία των πολέμων. Όλα αυτά την ώρα που η Σοβιετική Ένωση προσπαθούσε να οικοδομήσει το σοσιαλισμό και είχε καταφέρει να φτάσει από οικονομικής άποψης τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Αυτή τη δεκαετία έγινε δεύτερη δύναμη στον κόσμο. Κατοχυρώθηκε το ασφαλιστικό σύστημα, κατοχυρώθηκαν τα μειωμένα συντάξιμα χρόνια, βρήκε όλος ο κόσμος δουλειά, αναπτύχθηκε η βιομηχανία. Αυτά τα επιτεύγματα καθορίζουν εκείνη την περίοδο και όχι για παράδειγμα οι δίκες της Μόσχας ή παρόμοια ζητήματα που αφορούσαν την αντιμετώπιση του φασισμού και της ξένης επέμβασης, αλλά και την υπονόμευση της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.  
Και στη συνέχεια, τη δεκαετία του 1940 -μιας και αναφέρεστε στον Στάλιν- ήταν ο μεγάλος πατριωτικός πόλεμος, η αντιιμπεριαλιστική πάλη και η αντιφασιστική νίκη των λαών. Και ήταν σημαντική η συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης, του κομμουνιστικού κόμματος, του λαού της και των ηγετών της, του Στάλιν. Πως θα τα αγνοήσεις όλα αυτά και θα συμφωνήσεις με την αντίληψη που είναι έξω από κάθε ιστορική πραγματικότητα και κάθε ιστορική μνήμη των λαών και θα μιλήσεις για εξομοίωση του φασισμού με τον κομμουνισμό, ή του Χίτλερ με τον Στάλιν. Αν είναι δυνατόν. Προσβάλλεις πάνω από 20 εκατομμύρια ανθρώπους, Σοβιετικούς, και άλλους τόσους σ’ όλο τον κόσμο που πέθαιναν στα εκτελεστικά αποσπάσματα και φώναζαν ζήτω η Σοβιετική Ένωση, ζήτω ο Στάλιν, ζήτω η αντιφασιστική συμμαχία. Στερείται κάθε σοβαρότητας αυτή η άποψη''.

  • Ο παππούς σας εκτελέστηκε από τους Ναζί. Πως νοιώθετε που υπάρχει ένα κόμμα στην ελληνική βουλή που υμνεί το ναζισμό;


''Δεν είναι προσωπικό το ζήτημα. Το θέμα είναι πώς πρέπει να νιώσει το σύνολο του ελληνικού λαού και πώς πρέπει να εκτιμήσουμε τι κόμμα είναι αυτό. Γιατί υπάρχει και η άποψη δυστυχώς ότι είναι κάτι έξω από το σύστημα, είναι κάτι περίεργο που δημιουργήθηκε τώρα, υπό ορισμένες συνθήκες. Δεν συμφωνούμε, είναι επικίνδυνη αυτή η άποψη. Η Χρυσή Αυγή -και τα ναζιστικά κόμματα και ιστορικά και διεθνώς και στη χώρα μας- είναι γέννημα θρέμμα του συστήματος. Τους αξιοποιεί το σύστημα. Όταν λέμε ότι είναι τσιράκια του συστήματος, το εννοούμε. Τους αξιοποιεί για παράδειγμα για τη θεωρία των δύο άκρων. Τους βολεύει. Για να επιτεθούν ενάντια στο εργατικό κίνημα, στην πορεία της ταξικής πάλης και σε όσους κάνουν κριτική στον καπιταλισμό, αξιοποιούν τις ακρότητες της Χρυσής Αυγής για να πουν ότι υπάρχει και το άλλο άκρο. Τους αξιοποιούν επίσης στην αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος, τους ανοίγουν το δρόμο. Μας ανησυχεί το γεγονός ότι άλλα πολιτικά κόμματα δεν κάνουν αυτή την πρόβλεψη επειδή σκέφτονται μόνο ευκαιριακά απέναντι στη Χρυσή Αυγή και δεν βλέπουν ότι η προβολή, η αρνητική προβολή βεβαίως, ουσιαστικά κατοχυρώνει τη Χρυσή Αυγή, τη νομιμοποιεί, τη στιγμή που πρέπει "να βγει εκτός νόμου", όχι με κάποιον ποινικό νόμο, αλλά να βγει "εκτός νόμου" στη συνείδηση της πλειοψηφίας του λαού μας που θα εκφραστεί με δράση για την απομόνωσή της''. 

  • Παραλάβατε ένα κόμμα ιστορικό το οποίο βρίσκεται σε μια δύσκολη στροφή, πιέζεται πάρα πολύ εκλογικά, δημοσκοπικά. Βλέπετε αναλογίες με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ και το πρόβλημα που είχε τότε το ΚΚΕ;


''Βεβαίως μπορεί να βρει κανείς αναλογίες αλλά είναι και άλλες οι συνθήκες. Είναι γεγονός ότι έχει τελειώσει ο κύκλος της μεταπολίτευσης, και λόγω κρίσης, όχι μόνο, ήταν και από πριν τελειωμένος, απλώς η κρίση επιτάχυνε αυτή τη διαδικασία αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος''. 

  • Το ορόσημο για σας πότε είναι ιστορικά; Το τέλος.


''Το μνημόνιο και η κρίση επιτάχυνε αυτή τη διαδικασία που είχε ξεκινήσει από πιο πριν. Τώρα αυτές οι διαδικασίες, οι οποίες δεν έχουν ολοκληρωθεί, βρίσκονται σε εξέλιξη και θα δούμε πού θα καταλήξουν. Ακόμα δεν είναι ίσως κατασταλαγμένοι και οι ίδιοι, αυτοί που στην ουσία έχουν την εξουσία στη χώρα. Η αστική τάξη ή τμήματά της για το ποιους θα στηρίξουν περισσότερο. Και βέβαια το κύριο ζήτημα εδώ είναι ότι δεν μπορεί πλέον το πολιτικό σύστημα, όπως το είχαμε γνωρίσει σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, να ελέγχει τις αντιδράσεις στο λαό μέσα από το κλασικό δικομματικό σύστημα εναλλαγής, δηλαδή να μετατοπίζεται από τον έναν πόλο τη μια εκλογική περίοδο στον άλλο. Αυτό δεν μπορεί να γίνει πλέον με τον τρόπο που γινόταν μέχρι σήμερα γιατί δεν μπορούν να υπάρχουν και αυτοδύναμες κυβερνήσεις. Δηλαδή δεν μπορεί ο ένας πόλος, το ένα κόμμα να απορροφήσει όλη τη δυσαρέσκεια, γι’ αυτό φτιάχνονται και άλλα κόμματα δορυφορικά.  Αυτό σημαίνει αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, με δύο βασικούς πόλους που μπορεί να εναλλάσσονται, αλλά δεν μπορεί να είναι από ένα κόμμα, θα είναι με κυβερνήσεις με κόμματα όπου θα υπάρχει συνεργασία. Ο ένας πόλος προφανώς θα είναι η ΝΔ με κάποια άλλα κόμματα που θα συνεργάζεται, αυτό που μπορεί να ονομάσει κάποιος κεντροδεξιά, ας το πούμε έτσι χοντρικά που λέγεται, αν και δεν πολυαρέσουν αυτοί οι όροι, και ο άλλος να είναι κάπως κεντροαριστερός πόλος που φαίνεται αυτή τη στιγμή πυρήνας να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ξέρουμε βέβαια αν θα εξελιχθεί ακριβώς έτσι, ή αν θα πάρει το ΟΚ συνολικά''.

  • Το ΠΑΣΟΚ πώς το βλέπετε ιστορικά από την άποψη της πολιτικής επιστήμης; Δηλαδή είναι ένα κόμμα που συνδέθηκε με τη μεταπολίτευση όσο κανένα άλλο.


''Τη σοσιαλδημοκρατία εννοείτε και η σοσιαλδημοκρατία αναμορφώνεται. Το ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας πάει να τον παίξει ο ΣΥΡΙΖΑ, τον κυρίαρχο ρόλο, και όχι το ΠΑΣΟΚ, δεν φαίνεται ότι έχει πολλά ψωμιά ακόμη ως τέτοιο κόμμα. Τώρα αν φτιαχτούν άλλα κόμματα από εκεί ή τι διεργασίες θα γίνουν, θα τις δούμε. Είναι σε εξέλιξη γι’ αυτό δεν μπορούμε να είμαστε κατηγορηματικοί''.  

  • Η Αριστερά τι περιεχόμενο μπορεί να έχει στις μέρες μας; 


''Τι εννοεί ο καθένας αριστερά, "ο θεός και ψυχή του", που λένε στο χωριό μου. Άλλος το εννοεί έτσι, άλλος αλλιώς, άλλος λέει ότι είναι αριστερός και μπορεί να είναι γκαραντί δεξιός εντός εισαγωγικών πάλι όλα αυτά, στη νοοτροπία, στην αντίληψη, στη γραμμή, στη στρατηγική. Λένε, γιατί λες ότι "δεν είμαι αριστερός, εγώ νιώθω αριστερός". Μα μπορείς να νιώσεις, νιώσε και αριστερός νιώσε ό,τι θες, δεν λέμε αυτό. Ο καθένας αυτοπροσδιορίζεται όπως θέλει, δεν είναι εκεί το πρόβλημα, στις λέξεις. Εμείς μιλάμε ως κόμμα για την ουσία των πραγμάτων. Δηλαδή λες ότι είσαι "αριστερός", και είσαι με την ΕΕ, είσαι με το ΝΑΤΟ, είσαι με την εκμετάλλευση του εργάτη, είσαι με το ξεκλήρισμα της αγροτιάς, είσαι με το να βάζεις λουκέτο στα μικρομάγαζα; Και τι στρατηγική έχεις γι’ αυτά τα ζητήματα; Τι λύσεις προτείνεις για όλα αυτά; Άρα δεν είναι το ζήτημα πως αυτοπροσδιορίζεται κάποιος αν είναι προοδευτικός, αντιδραστικός, συντηρητικός, εκσυγχρονιστής ή δεν ξέρω τι άλλο θέλει να ονομαστεί, αριστερός, δεξιός κτλ.  
Ο πραγματικός διαχωρισμός είναι ταξικός. Άλλος είναι εργαζόμενος, αγρότης, επαγγελματίας και άλλος μπορεί να είναι βιομήχανος, δεν ξέρω τι, διευθυντής τραπέζης, να είναι τραπεζίτης ο ίδιος ή μέτοχος ή να είναι εφοπλιστής. Ε, πώς θα τα βάλεις όλα αυτά σε ένα λαό ή σε μια "αριστερά" ή σε μια "δεξιά"... Δεν είναι έτσι. Οι πραγματικές διαχωριστικές γραμμές και στην κοινωνία και στο πολιτικό σύστημα, φυσικά ως αποτέλεσμα, είναι διαφορετικές, αυτό ισχυριζόμαστε εμείς.  
Το ταξικό κριτήριο  είναι αυτό που μπορεί να προφυλάξει τον εργάτη από τις τρικλοποδιές, τις παγίδες, από τις αυταπάτες, μπορεί να τον βοηθήσει να δει μπροστά του καθαρά ολοκάθαρα ποιος είναι ο ένοχος, ποια είναι η αιτία, ποιος φταίει που οι λίγοι καρπώνονται τον πλούτο που παράγουν οι πολλοί...  Με βάση αυτό το κριτήριο είναι ρεαλιστική η πρόταση συμμαχιών του ΚΚΕ για τη Λαϊκή Συμμαχία που απευθύνεται, πέρα από το πως αυτοπροσδιορίζεται ο καθένας, στην πλειοψηφία του λαού που είναι εργάτες, αυτοπασχολούμενοι, αγρότες, νέοι, γυναίκες. Αυτή η Συμμαχία μπορεί σήμερα να εμποδίσει μέτρα, μπορεί ταυτόχρονα να βάλει πλώρη για την εξουσία...''

  • Πως κρίνετε τις πολιτικές εξελίξεις μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ και ό,τι ακολούθησε με τις συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών;


''Οι όποιες διαφωνίες εκφράστηκαν μεταξύ των κομμάτων της συγκυβέρνησης δεν αφορούν την κατεύθυνση της αντιλαϊκής πολιτικής αλλά το πλασάρισμά της στο λαό. Για παράδειγμα, στην περίπτωση της ΕΡΤ η διαφωνία δεν είναι αν θα γίνουν οι απολύσεις στην ΕΡΤ αλλά πως θα γίνουν αυτές οι απολύσεις. Θυμίζουμε ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ έχουν ψηφίσει δεκάδες αντιλαϊκά μέτρα και υπερασπίζονται φανατικά, όπως και η ΝΔ, τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, δηλαδή τις ιδιωτικοποιήσεις, τις απολύσεις, τη φοροληστεία, τα μέτρα που οδηγούν το λαό στη χρεοκοπία για να σωθεί το κεφάλαιο.   
Η επίκληση της "νομιμότητας" και της "δημοκρατίας" στην υλοποίηση των μέτρων, που γίνεται κυρίως από τη ΔΗΜΑΡ, αλλά και το ΠΑΣΟΚ, είναι το φύλλο συκής στην αντιλαϊκή πολιτική. Η συγκυβέρνηση πιστά εφάρμοσε και θα συνεχίσει το δόγμα "νόμος και τάξη" που οδήγησε σε διώξεις, επιστρατεύσεις, κατασυκοφάντηση των λαϊκών αγώνων. Ο αυταρχισμός είναι απαραίτητο συνοδευτικό της πολιτικής που τσακίζει το λαϊκά δικαιώματα για τα συμφέροντα των μονοπωλίων. 
Για το λαό που υποφέρει είναι αδιάφορο αν τα μέτρα θα υλοποιηθούν μέσα από το σημερινό κυβερνητικό σχήμα ή από ένα άλλο παρόμοιο. Καμία κυβερνητική μεταμφίεση, καμία κυβερνητική αλλαγή "εντός των τειχών" του σημερινού αντιλαϊκού δρόμου ανάπτυξης και της ΕΕ δεν αποτελεί λύση για το λαό. Η λύση βρίσκεται στη συμπόρευση με το ΚΚΕ, στην ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας για απόκρουση των βάρβαρων μέτρων και για φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση με ριζική ανατροπή του σάπιου συστήματος''.

  • Λέγεται ότι η Αριστερά έχασε τον πόλεμο, κυριάρχησε όμως μεταπολεμικά με το πνεύμα, με τον πολιτισμό, με τις ιδέες. Πόσο λείπουν σήμερα μεγάλες φυσιογνωμίες στο χώρο των ιδεών και του πολιτισμού και γιατί μέσα σε αυτή την κρίση που αναζητούμε μια διέξοδο δεν έχουν αναδειχθεί τέτοιες προσωπικότητες όπως υπήρχαν στα δικά σας χρόνια ή στους παλιότερους που ζήσανε τη δεκαετία του 60. Από τον Ρίτσο και τον Θεοδωράκη… μέχρι...


''Μη μας διαφεύγει, ότι οι συγκεκριμένοι που αναφέρατε δεν ήταν γενικά κι αφηρημένα κάποιες τυχαίες προσωπικότητες που ένωσαν τον κόσμο, την κοινωνία, έτσι όπως πιστεύουν σήμερα ορισμένοι. Δεν πρέπει να αποσπαστούμε από την ιστορική πραγματικότητα που λέει ότι ο Γ. Ρίτσος, για παράδειγμα, φυλακίστηκε, εξορίστηκε και βασανίστηκε. Ο Μ. Θεοδωράκης το ίδιο. Μια σειρά άλλες προσωπικότητες, του θεάτρου Κατράκης, Τζαβαλάς, Βεάκης, Καρούσος, από τη λογοτεχνία, από την επιστήμη, η Έλλη η Αλεξίου, η Ρόζα Ιμβριώτη, ο Γιάννης Ιμβριώτης, όλοι αυτοί διώχτηκαν, ο Πέτρος ο Κόκκαλης που πέθανε πρόσφυγας στο εξωτερικό, στη Λαοκρατική Γερμανία γιατί συμμετείχε από την αρχή ως στέλεχος του Κόμματος στην κυβέρνηση του βουνού, στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, ήταν κορυφή στην επιστήμη του, ως γιατρός. Αυτοί έβαλαν τη σφραγίδα τους αλλά δεν ήταν "ήρωες εθνικοί" τότε. Ήταν ήρωες του λαού, ως γνήσια παιδιά του, γιατί συμμετείχαν στην ταξική πάλη, στους αγώνες και διώχτηκαν γι’ αυτό. Άλλο ότι το έργο τους έγινε καθολικό και αναγνωρίσιμο και τους βγάζει το καπέλο ο οποιοσδήποτε. Αλλά και πάλι, κοιτάξτε να δείτε, υπάρχει μια φιλολογία ή παραφιλολογία γι’ αυτό που λέγεται ότι "κυριάρχησε η αριστερά" κλπ. Δεν είναι έτσι. Δεν συμφωνώ γιατί και η αστική τάξη, πολιτικό σύστημα και τα κόμματά της τη δεκαετία του ’60 και του ’70 και του ‘80 ενσωμάτωσαν πλευρές θεωριών, ιδεών και του έργου και αυτών των προσωπικοτήτων σε μια προσπάθεια, προβάλλοντας μάλιστα τις πιο "ανώδυνες", γι’ αυτούς, από το έργο τους, αφαιρώντας τους το ταξικό στοιχείο, το εργατικό στοιχείο, το στοιχείο της πάλης, της συμμετοχής δηλαδή στους εργατικούς αγώνες και σε όλο αυτό το κίνημα, σε μια προσπάθεια χειραγώγησης εργατικών, λαϊκών συνειδήσεων. Δεν σας κάνει εντύπωση που όλες οι εκδηλώσεις που γίνονται, εκτός από αυτές που οργανώνει το ΚΚΕ ή λαϊκές οργανώσεις, κρύβουν ότι ο Ρίτσος ήταν κομμουνιστής; Ή ότι το έργο του Ρίτσου ήταν συνδεδεμένο με την ίδια την πάλη του εργαζόμενου λαού μας, του κινήματος, της αντίστασης, του Δημοκρατικού Στρατού κτλ; Αποκρύβεται, πιάνουν επιμέρους πλευρές και σε βάρος δηλαδή της ουσίας, της τέχνης''.

Κυριακή 23 Ιουνίου 2013

Δημήτρης Κουτσούμπας: Η λύση βρίσκεται στην ανατροπή της αιτίας που γεννά αντιθέσεις, πολεμικές συρράξεις

Η ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη Συνάντηση των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων της Ανατολικής Μεσογείου, της Ερυθράς και του Περσικού Κόλπου

''Αγαπητοί σύντροφοι,

Το ΚΚΕ σας καλωσορίζει στην Αθήνα στις εργασίες της Συνάντησης των Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων της περιοχής. Νιώθουμε ιδιαίτερη χαρά και τιμή να σας υποδεχόμαστε για μια ακόμα φορά, εδώ στην Αθήνα, μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες για το λαό της Ελλάδας, βαθιάς, μακροχρόνιας οικονομικής κρίσης, μέσα σε δύσκολες συνθήκες επίσης για όλους τους λαούς της περιοχής.

Η Ελλάδα, που βιώνει για 5ησυνεχή χρονιά την καπιταλιστική κρίση, η ευρύτερη περιοχή μας, στην οποία οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, οι επεμβάσεις και ο κίνδυνος γενικευμένου πολέμου, μαρτυρούν στους λαούς όλου του κόσμου μια μεγάλη αλήθεια: Καπιταλιστική κρίση και ιμπεριαλιστικός πόλεμος πάνε μαζί.

Οι αντιθέσεις στην περιοχή αυξάνουν τους κινδύνους τοπικών πολεμικών συγκρούσεων που θα πάρουν γενικότερο χαρακτήρα, αφού στην ευρύτερη περιοχή μας συγκρούονται ιμπεριαλιστικά κέντρα και μπλοκ δυνάμεων, μέσα μάλιστα σε συνθήκες συνεχιζόμενων αλλεπάλληλων κρίσεων, εμβάθυνσης της κρίσης στον πυρήνα αυτών των κέντρων, όπως στην Ευρωζώνη και αλλού.

Το καπιταλιστικό σύστημα, ιδιαίτερα σήμερα που βρίσκεται στο ανώτερο και τελευταίο στάδιό του, στον ιμπεριαλισμό, δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα το θετικό για τους εργαζόμενους, για τους λαούς, παρά μονάχα ένταση της ταξικής εκμετάλλευσης, της καταπίεσης, ωμή βαρβαρότητα, οικονομικές κρίσεις και πολέμους.

Οι λαοί δεν το βάζουν κάτω

Την ίδια ώρα στην περιοχή μας εξελίσσονται μεγάλοι αγώνες των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας, όλα τα τελευταία χρόνια. Στο στόχαστρό τους βρίσκεται η υπεράσπιση βασικών δικαιωμάτων που παίρνονται βάναυσα πίσω, με σκληρή πάλη, ενάντια στις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης, στις προσπάθειες του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΔΝΤ, των αστικών κυβερνήσεων, να φορτώσουν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες της εργατικής τάξης για να σώσουν την κερδοφορία των μονοπωλίων, όπως στην Ελλάδα και άλλες χώρες.

Στο στόχαστρο των λαϊκών κινημάτων της περιοχής επίσης βρίσκονται αντιλαϊκά καθεστώτα, όπως αυτά στην Αίγυπτο και στην Τυνησία, που είχαν για πολλά χρόνια τη στήριξη της αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστών, διαφόρων μηχανισμών του κεφαλαίου, όπως της "Σοσιαλιστικής Διεθνούς". 'Η στην Τουρκία ενάντια στη βία και την κρατική καταστολή της κυβέρνησης Ερντογάν, στην πολιτική του νεοοθωμανισμού, που πρόσφατα κατέβασε στους δρόμους πολλών μεγάλων πόλεων της γειτονικής μας χώρας εκατομμύρια απλών ανθρώπων, για τους οποίους εκφράζουμε και σήμερα από την Αθήνα την αλληλεγγύη μας, την αλληλεγγύη μας στο ΚΚ Τουρκίας.

Σε άλλες χώρες, πάλι, οι λαοί με το όπλο στο χέρι, όπως στη Συρία και στο Λίβανο, προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τις ωμές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τα σχέδια των ΗΠΑ, του Ισραήλ κι άλλων δυνάμεων.

Ολα αυτά δείχνουν πως οι λαοί δεν το βάζουν κάτω, παλεύουν, συγκρούονται. Δυστυχώς, όμως, όχι πάντα με την αποφασιστικότητα και τον προσανατολισμό που απαιτούν οι εξελίξεις και η ίδια η εποχή μας.

Σ' αυτές τις σύνθετες συνθήκες, τα συνθήματα "Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά" και "Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και όχι τα κέρδη του κεφαλαιοκράτη", που τα τελευταία χρόνια δονούν τις απεργιακές διαδηλώσεις στην Ελλάδα, δένουν όλο και περισσότερο με το σύνθημα "Ούτε γη, ούτε νερό στους φονιάδες των λαών", που φωνάζουν οι διαδηλωτές έξω από την αμερικανοΝΑΤΟική βάση της Σούδας, απαιτώντας τον απεγκλωβισμό της χώρας μας από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, για να μη χρησιμοποιηθεί ο εναέριος χώρος, τα εδάφη και οι θάλασσες της χώρας μας για τον πόλεμο κατά της Συρίας, κατά του Ιράν, κατά άλλων λαών της περιοχής.

Να κάνουμε βήματα στη διαφώτιση των λαών, να συμβάλουμε στην ανάπτυξη της πάλης

Αγαπητοί σύντροφοι,

Ο στόχος της σημερινής μας Συνάντησης είναι να εξετάσουμε από κοινού τις εξελίξεις, να συμφωνήσουμε σε θέσεις που θα συμβάλουν στη μαζική καταδίκη της επίθεσης κατά των λαών και στην ανάπτυξη της λαϊκής πάλης.

Δεν είναι η πρώτη φορά που τα Κομμουνιστικά κι Εργατικά Κόμματα καλούνται να βρεθούν στο ύψος των περιστάσεων και να σηκώσουν το ανάστημά τους στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, είτε αυτός γίνεται στο Αφγανιστάν, είτε στο Ιράκ, είτε στη Λιβύη και στο Μάλι.

Σήμερα, όμως, είναι ανάγκη να κάνουμε βήματα στην ενημέρωση και διαφώτιση της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας, τόσο στην περιοχή μας όσο και ευρύτερα.

Κι αυτό γιατί οι ιμπεριαλιστές κρύβουν τις επιδιώξεις τους πίσω από διάφορα προσχήματα, ανακαλύπτοντας συνεχώς νέα ή αξιοποιώντας παλιά προπαγανδιστικά τερτίπια, που θυμίζουν αρκετά αυτά του Γκέμπελς. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν η δήθεν "καταπολέμηση της τρομοκρατίας", η δήθεν "χρήση όπλων μαζικής καταστροφής", ο πόνος τους δήθεν για "προστασία μειονοτήτων", το ενδιαφέρον τους δήθεν για "αποκατάσταση της δημοκρατίας" κ.ά.

Σ' αυτή τους την προσπάθεια να πείσουν τις εργατικές - λαϊκές μάζες για την αναγκαιότητα των επεμβάσεων, του ιμπεριαλιστικού πολέμου έχουν ως άλλοθι, ως "αριστερό ψάλτη" τις δυνάμεις του οπορτουνισμού μέσα στα κινήματα.

Οι συγκεκριμένοι, απροκάλυπτα, επαναλαμβάνουν τα επιχειρήματα των ιμπεριαλιστικών κέντρων, όπως έκαναν οι δυνάμεις του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) στην περίπτωση, π.χ., της Λιβύης, στηρίζοντας την επιδρομή του ΝΑΤΟ. Είτε "νίπτουν τας χείρας των", όπως κάνουν στην περίπτωση της Συρίας, "αναμασώντας", ωστόσο, τα επιχειρήματα των αστικών πολιτικών δυνάμεων, διευκολύνοντας έτσι την ιμπεριαλιστική επίθεση, όπως, για παράδειγμα, κάνει στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ.

Οι αντιθέσεις τους πυροδοτούν τον πόλεμο

Ωστόσο, η ιμπεριαλιστική επέμβαση κι ο πόλεμος δεν διεξάγεται γι' αυτά τα προσχήματα, ούτε ο ιμπεριαλισμός κόπτεται για τη "δημοκρατία" στη Συρία. Ο πόλεμος διεξάγεται εξαιτίας των αντιθέσεων, των ανταγωνισμών που δημιουργούνται πάνω στο έδαφος του καπιταλισμού και διαπερνούν σήμερα όλη του τη φύση. Γίνεται εξαιτίας των σφοδρών αντιθέσεων που εμφανίζονται μεταξύ μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων, αστικών τάξεων και - περισσότερο ή λιγότερο - ισχυρών καπιταλιστικών κρατών, για τον έλεγχο του φυσικού πλούτου (ενεργειακού, ορυκτού, υδάτινου κ.ά.), των δρόμων μεταφοράς του πλούτου αυτού (αγωγών πετρελαίου, φυσικού αερίου, αλλά και ναυτιλιακών αρτηριών, λιμανιών, αεροδρομίων, δρόμων), το μοίρασμα των μεριδίων των αγορών.

Αυτή είναι και τώρα η ουσία των εξελίξεων, που διαδραματίζονται σε μια μεγάλη περιοχή, ένα "τόξο", που ξεκινάει από τη Βόρεια Αφρική, την Ανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή, τον Περσικό Κόλπο, την Κασπία, τον Καύκασο και τα Βαλκάνια.

Σ' όλη αυτή την περιοχή, αναπτύσσονται σφοδροί ανταγωνισμοί, μιας και τώρα μοιράζονται νέοι ενεργειακοί πόροι, αλλά κι επιδιώκεται το βίαιο ξαναμοίρασμα όσων στο παρελθόν είχαν μοιραστεί αλλιώς.

Στη σύγκρουση αυτή αναμετριούνται πολύ ισχυρές δυνάμεις, που ασκούν επιρροή στις εξελίξεις, μέσω "περιφερειακών παικτών", που, ωστόσο, ο καθένας απ' αυτούς έχει και τους επιμέρους του στόχους. Ετσι βλέπουμε ότι, πλέον, εκτός του Ισραήλ, ενεργό ρόλο στην επέμβαση για την ανατροπή του συριακού καθεστώτος παίζουν ακόμη η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, τα Αραβικά Εμιράτα.

Η αναμέτρηση αυτή διεξάγεται με όλα τα μέσα, με κάθε μέσο. Στην περιοχή συσσωρεύονται πολεμικοί στόλοι, οπλικά συστήματα και πυρομαχικά, είναι ήδη γνωστό πως το Ισραήλ διαθέτει και πυρηνικά όπλα.

Εμείς οι κομμουνιστές δεν ξεχνούμε πως "ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα, και συγκεκριμένα με βίαια, μέσα". Αυτό το βλέπουμε να εξελίσσεται σήμερα στη Συρία, όπου η σύγκρουση είναι σφοδρή και απειλεί με γενικότερες εξελίξεις "ντόμινο" μια πολύ ευρύτερη περιοχή.

Ας μη μας διαφεύγει ότι μια ιμπεριαλιστική δύναμη μπορεί να μη διστάσει να προκαλέσει ανάφλεξη σε μια περιοχή ακόμα κι αν δεν έχει τις δυνατότητες και τα μέσα να την εντάξει στην πολιτικο-οικονομική επιρροή της. Αλλά μπορεί να επιλέξει να μετατρέψει μια περιοχή, για όσο διάστημα της χρειαστεί, σε μια απέραντη "κρεατομηχανή" για να εμποδίσει τη διείσδυση ανταγωνιστικών ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, για να εμποδίσει την οικονομική και πολιτικο-στρατιωτική επιρροή μιας αντίπαλης δύναμης.

Οι παγκόσμιοι και τοπικοί παράγοντες διαμόρφωσης των εξελίξεων

Οι εξελίξεις που διεξάγονται στην περιοχή μας δεν μπορούν πλήρως να κατανοηθούν αν δεν τις εξετάσουμε υπό το πρίσμα δύο πολύ σημαντικών παγκόσμιων παραγόντων.

Ο πρώτος παράγοντας είναι η καπιταλιστική κρίση, που εδώ και 6-7 χρόνια έχει χτυπήσει, συγχρονισμένα, ισχυρά καπιταλιστικά κράτη. Μια κρίση που οφείλεται στην ίδια τη φύση του καπιταλιστικού συστήματος και δείχνει τα όρια του συστήματος και τη δυσκολία αναπαραγωγής του κεφαλαίου, εξαιτίας της τάσης πτώσης του μέσου ποσοστού κέρδους.

Κανένα "μείγμα" πολιτικής δεν μπορεί να οδηγήσει σε έξοδο από την κρίση σε όφελος του λαού. Ακόμη και σε εκείνες τις χώρες που βγήκαν από την ύφεση, βρέθηκαν σε μια σταθεροποίηση, διατήρησαν μια αναιμική "ανάπτυξη", που στηρίχτηκε πάνω στα ερείπια των κοινωνικών εργατικών δικαιωμάτων, στην καταβαράθρωση μισθών και συντάξεων, εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις, εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Παιδείας κ.λπ. Ενώ την ίδια στιγμή είναι σίγουρο το ενδεχόμενο να ξανακυλήσουν σε μια πιο βαθιά οικονομική κρίση.

Ο δεύτερος παράγοντας είναι πως σ' αυτές τις συνθήκες κι εξαιτίας της ανισόμετρης καπιταλιστικής ανάπτυξης, σε παγκόσμιο επίπεδο αναπτύσσονται νέες καπιταλιστικές δυνάμεις, που επιδιώκουν το συντονισμό τους, για την ενίσχυση της θέσης τους στα "κέντρα λήψης αποφάσεων", όπως είναι οι διεθνείς οργανισμοί, ο ΟΗΕ, το ΔΝΤ, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, η Παγκόσμια Τράπεζα κ.ά.

Δημιουργούνται, για το λόγο αυτό, νέες περιφερειακές και παγκόσμιες ενώσεις, που βέβαια δεν συναντούν θετικές αντιδράσεις από τις ήδη ισχυρές δυνάμεις, που βλέπουν να χάνουν θέσεις στο παγκόσμιο ΑΕΠ, στο μοίρασμα των αγορών και των πρώτων υλών. Αναπτύσσονται, λοιπόν, συγκρούσεις κι αντιπαραθέσεις και σε άλλες περιοχές του πλανήτη μας.

Ωστόσο, στη δική μας περιοχή τα ζητήματα παραμένουν ιδιαίτερα πολύπλοκα, εξαιτίας και του "μωσαϊκού" των εθνοτήτων και θρησκειών, των άλυτων διεθνών προβλημάτων, όπως είναι το Παλαιστινιακό ζήτημα, ή το ζήτημα της κατοχής από το Ισραήλ εδαφών της Συρίας και του Λιβάνου, αλλά και της κατοχής από την Τουρκία εδαφών της Κύπρου.

Επιπλέον, υπάρχει το ζήτημα των διμερών προβλημάτων, όπως είναι ο καθορισμός της ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και το καθεστώς της Κασπίας. Σε αυτά τα ζητήματα υπάρχουν διαρκώς νέες εξελίξεις, όπως είναι:

  • Η συνεχιζόμενη επιθετικότητα του Ισραήλ σε βάρος του παλαιστινιακού λαού, με την πολιτική των εποικισμών και των συνεχών προκλήσεων και επιθέσεων.

  • Η προετοιμασία του εδάφους για ένα νέο σχέδιο τύπου "Ανάν" στην Κύπρο, που δεν θα διασφαλίζει ούτε τη δίκαιη, ούτε τη βιώσιμη λύση.

  • Το "γκριζάρισμα" του Αιγαίου από την τουρκική αστική τάξη, που δεν αναγνωρίζει το Δίκαιο της Θάλασσας για τον καθορισμό των ελληνοτουρκικών συνόρων στο Αιγαίο.

Βεβαίως, στη φάση που είμαστε, πρώτα απ' όλα, μας ανησυχεί η κατάσταση στη Συρία, με την εγκατάσταση των ΝΑΤΟικών συστημάτων "Πάτριοτ" στην Τουρκία, το ρόλο της βάσης της Σούδας (στην οποία συνεχώς ανεφοδιάζονται πολεμικά αεροπλάνα και πλοία των ΗΠΑ), την απόφαση των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ να άρουν το εμπάργκο όπλων, προχωρώντας στον απροκάλυπτο εξοπλισμό των ενόπλων που πολεμούν στη Συρία, όπως και οι αποφάσεις των ΗΠΑ, που επίσης σηματοδοτούν την απροκάλυπτη στήριξη των ενόπλων που μάχονται το καθεστώς Ασαντ.

Ξεκάθαρα εχθρικός κι επιθετικός ο ρόλος ΝΑΤΟ και ΕΕ

Σ' αυτές τις συνθήκες γίνεται ακόμη πιο ξεκάθαρος ο επιθετικός ρόλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Είναι έκθετες εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις που υπόσχονταν "ασφάλεια" και "ειρήνη", μέσα από τη συμμετοχή της χώρας μας σ' αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Αυτές οι ενώσεις αποτελούν ιμπεριαλιστικές "λυκοσυμμαχίες" και δεν μπορούν να "εκδημοκρατιστούν" ή να "εξανθρωπιστούν", όπως υποστηρίζουν οι σοσιαλδημοκρατικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις. Είναι συμμαχίες εχθρικές ως προς τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα και πρέπει να βρίσκονται στο στόχαστρο του λαϊκού κινήματος, που θα πρέπει να παλεύει ενάντια στα σχέδιά τους, μέχρι και τον οριστικό απεγκλωβισμό, την αποδέσμευση από αυτές. Κάτι που μπορεί να εγγυηθεί μονάχα μια άλλη εξουσία, η εργατική - λαϊκή εξουσία.

Να βγουν συμπεράσματα απ' τη λεγόμενη ''Αραβική Ανοιξη''

Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Η περίοδος που πέρασε από τις εξελίξεις στην Αίγυπτο, την Τυνησία και σε άλλες χώρες έχει δώσει περισσότερα στοιχεία για να εξετάσουμε καλύτερα την κατάσταση σχετικά με τη λεγόμενη "Αραβική Ανοιξη".

Τώρα μπορούμε να διακρίνουμε καλύτερα από τη μια τη λαϊκή αντίδραση, τη λαϊκή πάλη ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική των καθεστώτων Μουμπάρακ και Μπεν Αλι, με δίκαια αιτήματα. Κι από την άλλη το σχέδιο που εξυφάνθηκε από τα επιτελεία ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για τη "Νέα Μέση Ανατολή", για να ελέγξουν καλύτερα τις εξελίξεις σε συνδυασμό με τους στόχους των αστικών τάξεων για την παραπέρα ανάπτυξη του καπιταλισμού, την προσαρμογή του πολιτικού εποικοδομήματος στην οικονομική βάση αυτών των χωρών.

Μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα για τις μεθόδους λαϊκής χειραγώγησης, για την αναγκαιότητα γραμμής πάλης που θα συσπειρώνει λαϊκές δυνάμεις και θα κινητοποιεί, βεβαίως με αιχμή σημαντικά λαϊκά προβλήματα, ενάντια στην καρδιά των καπιταλιστικών καθεστώτων, για ριζικές αλλαγές, για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, των μονοπωλίων, για τη σοσιαλιστική αλλαγή.

Στο πλάι κάθε λαού που υποφέρει κι αγωνίζεται

Αγαπητοί σύντροφοι,

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή κατήγγειλε την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία. Εξέφρασε την αλληλεγγύη του στο συριακό λαό και υποστήριξε πως μόνον ο ίδιος ο λαός της Συρίας, χωρίς ξένες επεμβάσεις και εκβιασμούς, έχει το δικαίωμα να καθορίσει το μέλλον του τόπου του.

Ταυτόχρονα, συνεχίζουμε να διατυπώνουμε με κάθε ευκαιρία την αλληλεγγύη μας στον αγωνιζόμενο παλαιστινιακό λαό, καταγγέλλοντας την ισραηλινή βαρβαρότητα. Το ΚΚΕ τάχθηκε, με διάφορους τρόπους, ενάντια στη στρατιωτική συνεργασία της χώρας μας με το Ισραήλ και ανέλαβε διεθνή πρωτοβουλία για την αναγνώριση κυρίαρχου κι ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Το Κόμμα μας στήριξε και στηρίζει τον αγώνα του κυπριακού λαού για Κύπρο ενιαία, ανεξάρτητη, μία ομοσπονδιακή, διζωνική, δικοινοτική λύση, με μία και μόνη κυριαρχία και διεθνή προσωπικότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, κοινή πατρίδα των Τουρκοκύπριων και Ελληνοκύπριων, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες.

Ο καπιταλισμός γεννά κρίσεις και πολέμους

Το πρόσφατο 19ο Συνέδριο του Κόμματός μας, που πραγματοποιήθηκε με επιτυχία, αξιολόγησε θετικά αυτή τη δράση και ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το ζήτημα της στάσης των κομμουνιστών απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Κι αυτό γιατί στο προσκήνιο έρχεται όλο και πιο καθαρά ο λυσσαλέος πόλεμος ανάμεσα σε ισχυρά καπιταλιστικά κράτη και μονοπώλια.

Υπάρχουν υπαρκτά ανοιχτά ζητήματα αντιθέσεων, στο πλαίσιο των γενικότερων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, ιδιαίτερα στην περιοχή μας, για την ΑΟΖ και την Ενέργεια. Τα παραπάνω εγκυμονούν ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο εμπλοκής της Ελλάδας, αλλά και άλλων χωρών σε πόλεμο, σε επεμβάσεις, στο πλευρό της μιας ή της άλλης ιμπεριαλιστικής συμμαχίας. Τίποτε δεν μπορεί να αποκλειστεί, συμπεριλαμβανομένου και ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Ας μην ξεχνάμε πως πριν τους 2 προηγούμενους Παγκόσμιους Πολέμους εκδηλώθηκαν μεγάλες, παγκοσμίου χαρακτήρα καπιταλιστικές κρίσεις.

Και σήμερα ο καπιταλισμός επίσης περνά μια σημαντική κρίση, που έχει αγκαλιάσει, στον έναν ή άλλο βαθμό, πολλές χώρες στην Ευρώπη, αλλά και την Ιαπωνία, τις ΗΠΑ. Κρίση που συνδυάζεται με την ενίσχυση ανερχόμενων καπιταλιστικών δυνάμεων, που επιδιώκουν έναν ισχυρότερο ρόλο στις παγκόσμιες υποθέσεις.

Αυτός ο νέος "πολυ-πολικός" κόσμος δεν είναι και τόσο "νέος". Απλώς όταν υπήρχε η ΕΣΣΔ, οι κυβερνήσεις των διαφόρων καπιταλιστικών χωρών έκαναν προσπάθειες να αμβλύνουν τις διαφορές τους και να έχουν ενιαίο "μέτωπο" ενάντια στις δυνάμεις του σοσιαλισμού.

Η ΕΣΣΔ ήταν στήριγμα για τους λαούς, για την πάλη τους και, βέβαια, ως ένα βαθμό μπορούσε να αποτρέψει και ορισμένα από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια.

Τώρα, που δεν υπάρχει η ΕΣΣΔ και οι άλλες σοσιαλιστικές χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, οι αντιθέσεις ανάμεσα στις χώρες με το ίδιο καπιταλιστικό κοινωνικο-πολιτικό σύστημα εκδηλώνονται πιο έντονα από πριν, κάνοντας ορισμένους να μιλούν για τη "νέα αρχιτεκτονική" των διεθνών σχέσεων.

Ωστόσο, αυτοί που μιλάνε για "νέα αρχιτεκτονική" στις διεθνείς σχέσεις και για "πολυ-πολικό κόσμο", υποσχόμενοι πως οι διαφορές στο εξής θα λύνονται στα "στρογγυλά τραπέζια", σπέρνουν αυταπάτες στους εργαζόμενους, παραγνωρίζουν τις αντιθέσεις που αναπτύσσονται και το γεγονός πως ο καπιταλισμός ο ίδιος γεννά κρίσεις και πολέμους.

Σε ετοιμότητα ν' αποτρέψουμε στοίχιση του λαού με την αστική τάξη

Το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ σημείωσε την ανάγκη οι εργαζόμενοι και πρώτα απ' όλα οι κομμουνιστές να είναι γνώστες των κινδύνων που δημιουργούνται, τονίζοντας πως: "Σε κάθε περίπτωση, οποιαδήποτε μορφή κι αν πάρει η συμμετοχή της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο, το ΚΚΕ πρέπει να είναι έτοιμο να ηγηθεί στην αυτοτελή οργάνωση της εργατικής - λαϊκής αντίστασης, ώστε αυτή να συνδεθεί με την πάλη για την ήττα της αστικής τάξης, τόσο της εγχώριας όσο και της ξένης ως εισβολέα".

Με βάση τα παραπάνω, ο στόχος της διεκδίκησης της εργατικής - λαϊκής εξουσίας είναι το ζήτημα που συμβάλλει στην αποφυγή στοίχισης με την αστική τάξη, ή με τμήματά της, στην αποφυγή στοίχισης - ενσωμάτωσης των λαϊκών κινημάτων στις στοχεύσεις και επιδιώξεις ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Το ΚΚΕ με συνέπεια έχει τοποθετηθεί σε όλα τα ζητήματα ιμπεριαλιστικών απειλών, επεμβάσεων, πολέμων και ρίχνει βάρος στη δράση, στη λαϊκή κινητοποίηση.

Επιδιώκει να γίνονται στόχοι πάλης και κτήμα των εργατικών συνδικάτων, των μαζικών οργανώσεων και συσπειρώσεων που στηρίζει - όπως είναι το ΠΑΜΕ στο εργατικό κίνημα, η ΠΑΣΥ στο αγροτικό κίνημα, η ΠΑΣΕΒΕ στο κίνημα των αυτοαπασχολούμενων μικροαστικών στρωμάτων της πόλης, του ΜΑΣ στο κίνημα των φοιτητών, της ΟΓΕ στο γυναικείο κίνημα, αλλά και άλλες κινήσεις και μαζικές οργανώσεις στο χώρο της αντιιμπεριαλιστικής - αντιπολεμικής δράσης, όπως η ΕΕΔΥΕ - οι στόχοι της απεμπλοκής της χώρας μας από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, τις κάθε είδους επεμβάσεις, για την απομάκρυνση των ξένων βάσεων και πυρηνικών.

Σηκώνουμε το βάρος της πάλης ενάντια στις αιματοχυσίες

Η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα της περιοχής μας, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές, πρέπει να σηκώσουν το βάρος της πάλης ενάντια στις αιματοχυσίες, που προωθούν οι ιμπεριαλιστές στην περιοχή, για την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων.

Εδώ αναντικατάστατος γίνεται ο συντονισμός της δράσης των Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων, που πρέπει, κατά τη γνώμη μας, να συνδυαστεί παντού με την αποκάλυψη πως η λύση της πραγματικής ασφάλειας και ευημερίας για τους λαούς της περιοχής δεν μπορεί να δοθεί, να εξασφαλιστεί από εκείνους που βασικό μέλημά τους έχουν την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, την επιδίωξη εξυπηρέτησης μονοπωλιακών συμφερόντων στην περιοχή.

Η λύση βρίσκεται μόνο στην πάλη για ανατροπή της αιτίας που γεννά αντιθέσεις, συγκρούσεις, πολεμικές συρράξεις. Στην ανατροπή του καπιταλισμού και στην οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας, απαλλαγμένης από στρεβλώσεις και λάθη του παρελθόντος, με βάση τη συσσωρευμένη πλέον πείρα και τα διδάγματα - συμπεράσματα που έχουμε βγάλει. Γιατί αυτή η κοινωνία είναι στην ουσία, όπως λέει και ο ποιητής, το πραγματικό "βασίλειο" της πανανθρώπινης φιλίας, της ειρήνης, της λαϊκής ευημερίας''.