Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

Για το πρόβλημα των παιδικών σταθμών

Με αφορμή την έναρξη υποβολής αιτήσεων στο πρόγραμμα της ΕΕΤΑΑ για τους παιδικούς σταθμούς που η προθεσμία λήγει στις 2 Αυγούστου, γίνεται κουβέντα για το γεγονός ότι θα καλυφθούν ανάγκες για 65.000 παιδιά, ενώ οι αιτήσεις θα ξεπεράσουν τις 120.000 - 130.000. Και πως πάνω από 60.000 θα μείνουν εκτός. Η πραγματικότητα είναι πολύ χειρότερη. Δεκάδες χιλιάδες είναι τα παιδιά που έχουν ήδη αποκλειστεί πριν καν ξεκινήσει η υποβολή αιτήσεων, αφού τα κριτήρια που βάζει το πρόγραμμα του ΕΣΠΑ είναι τέτοια που χιλιάδες νέα ζευγάρια δεν μπαίνουν καν στον κόπο να υποβάλουν αίτηση. Για παράδειγμα, ένα από τα κριτήρια είναι το οικογενειακό εισόδημα να είναι κάτω από 30.000 ευρώ. Αρα, αποκλείονται αμέσως αμέσως όσες λαϊκές οικογένειες βρίσκονται πάνω από αυτό το όριο. Αλλο παράδειγμα: Από το πρόγραμμα αποκλείονται όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι και τα παιδιά τους. Πού θα πάνε αυτοί οι εργαζόμενοι τα παιδιά τους και μάλιστα σε συνθήκες που το εργασιακό μέλλον είναι αβέβαιο με την αξιολόγηση δομών, τις διαθεσιμότητες, την κινητικότητα, τις απολύσεις;

Αξίζει ακόμα να πούμε ότι το ύψος χρηματοδότησης του προγράμματος από το ΕΣΠΑ είναι 150 εκατ. ευρώ. Ποσό που από πέρσι χαρακτηριζόταν ανεπαρκές που οι ανάγκες ήταν πιθανά μικρότερες από ό,τι φέτος, σύμφωνα τουλάχιστον με τα στοιχεία που αναφέρουν ακόμα και οι ίδιοι οι δήμοι. Φέτος, οι ανάγκες είναι ακόμα μεγαλύτερες, λοιπόν. Η ανάγκη για προσχολική αγωγή είναι ανάγκη που έχουν όλα τα παιδιά ανεξαιρέτως και πρέπει να καλύπτεται. Είναι απαράδεκτο για μια τέτοια υπηρεσία να υπάρχει μοριοδότηση. Τι θα γίνει με όσες οικογένειες μένουν εκτός του προγράμματος; Ποιος θα φροντίσει το παιδί τους για να βγουν στο μεροκάματο; Ετσι, χιλιάδες λαϊκές οικογένειες που μπορούν να το κάνουν αναγκάζονται να στερηθούν άλλα βασικά αγαθά για να πληρώνουν ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς. Ομως, τι γίνεται με τους άνεργους, τους χαμηλόμισθους που έχουν αποκλειστεί από το ΕΣΠΑ και δεν έχουν λεφτά για ιδιωτικό παιδικό σταθμό;

Στην αρχική πρόσκληση για το πρόγραμμα προβλεπόταν ότι στα βρέφη και στα νήπια θα παρέχεται μόνο πρόγευμα και όχι γεύμα, όπως είχε αποκαλύψει ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. Μετά από διαβούλευση ΚΕΔΕ και υπουργείου και κάτω από την πίεση αυτής της αποκάλυψης, αποφασίστηκε να παρέχεται πλήρης σίτιση. Πέρσι θυμίζουμε ότι για να μπουν στο πρόγραμμα περισσότερα παιδιά, προχώρησαν στη μείωση του κόστους ανά παιδί, με αποτέλεσμα να κόψουν ακόμα και από το φαΐ των βρεφών και των νηπίων! Φέτος, υπάρχουν και άλλες σημαντικές περικοπές. Εχει κοπεί η δωρεάν μεταφορά των παιδιών. Επιβαρύνονται οι γονείς γι' αυτό όπως επίσης και για μια σειρά δραστηριότητες που πρέπει να λαμβάνει το παιδί κατά την προσχολική αγωγή (θεατρικές ή μουσικές παραστάσεις και εκδηλώσεις, επισκέψεις σε μουσεία και άλλα).

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, η λαϊκή οικογένεια, το οργανωμένο κίνημα πρέπει να παλέψουν και να διεκδικήσουν:

  1. Αμεση κρατική επιχορήγηση στους δήμους, για να αντιμετωπιστεί η σημερινή κατάσταση.
  2. Να γίνουν δεκτές όλες οι αιτήσεις χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
  3. Αμεση αξιοποίηση κρατικών και δημοτικών κτιρίων.
  4. Να καταργηθούν τα όποια τροφεία και πληρωμές από τους γονείς.
  5. Να μη γίνει καμία απόλυση, αντιθέτως να μονιμοποιηθούν όλοι οι συμβασιούχοι και να προσληφθεί και νέο προσωπικό για να καλυφθούν όλες οι ανάγκες.


Τρίτη 30 Ιουλίου 2013

Τα κροκοδείλια δάκρυα των δημάρχων

Τεράστιες ευθύνες έχουν οι συμβιβασμένες δημοτικές πλειοψηφίες (και) στις τελευταίες δυσμενείς εξελίξεις στο χώρο των ΟΤΑ, με τις νέες απολύσεις. Δημοτικές αρχές των ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ (και κάθε λογής αυτοπαρουσιαζόμενων ως «ανεξάρτητων») έχουν αποδεχτεί χρόνια τώρα τη λειψή χρηματοδότηση των δήμων, τη μείωση της κρατικής επιχορήγησης προς τους ΟΤΑ, την εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών, τη μεταφορά αρμοδιοτήτων δίχως τους αντίστοιχους πόρους, πρωταγωνιστούν στο άγριο χαράτσωμα των δημοτών, συντάσσουν και εκτελούν ταξικούς προϋπολογισμούς που ρίχνουν ολοένα μεγαλύτερα βάρη στο λαό, μετακυλίουν στις πλάτες των δημοτών το κόστος λειτουργίας μιας σειράς βασικών κοινωνικών υπηρεσιών (π.χ. βρεφονηπιακοί σταθμοί).
΄
Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο κι ενώ χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το προσωπικό των ΟΤΑ και τις απολύσεις, πέρυσι έσπευσαν να εφαρμόσουν κυβερνητική εγκύκλιο και να καταργήσουν τις κενές οργανικές θέσεις στους Οργανισμούς Εσωτερικής Υπηρεσίας. Ετσι, ενώ υπάρχουν κενά (μύθος το δήθεν πλεονάζον προσωπικό), πλέον τυπικά δεν εμφανίζονται και οι δημοτικές πλειοψηφίες δεν διεκδικούν την κάλυψή τους με μόνιμο προσωπικό με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Προηγουμένως, είχαν συμφωνήσει με την «κινητικότητα», τη «θεωρία» περί πλεονάζοντος προσωπικού. Παραπέρα, η ηγεσία της ΚΕΔΕ στις πρόσφατες συναντήσεις της με τους υπουργούς Εσωτερικών και Διοικητικής Μεταρρύθμισης, έσπευσε να καταθέσει τα διαπιστευτήριά της στην πολιτική των απολύσεων και ζήτησε να γίνει «σωστή αξιολόγηση» στις δομές όλων των φορέων του δημόσιου τομέα. Δηλαδή, κάλεσε την κυβέρνηση να προχωρήσει μεν στο πρόγραμμα «διαθεσιμότητας» που εξήγγειλε (άρα και απολύσεις), αντλώντας όμως λιγότερους υπαλλήλους από το χώρο των δήμων, και να «αποκεφαλίσει» άλλους εργαζομένους σε άλλους φορείς.


Θερινές Διακοπές

Είναι δικαίωμα της λαϊκής οικογένειας

Το πλήττουν βάναυσα η πολιτική του ευρωμονόδρομου, οι κυβερνήσεις και τα μονοπώλια

Απιαστο όνειρο αποτελούν για όλο και περισσότερες λαϊκές οικογένειες οι καλοκαιρινές διακοπές. Η εργατική τάξη του τόπου μας, χτυπημένη ανελέητα από την πολιτική του ευρωμονόδρομου, δεν μπορεί πια να ξαποστάσει ούτε μερικές μέρες εν μέσω θέρους καθώς η ανεργία, τα εξευτελιστικά μεροκάματα και οι μισθοί πείνας, η απλήρωτη εργασία, οι αυξήσεις «φωτιά», οι έτσι κι αλλιώς ψηλές τιμές δεν αφήνουν κανένα περιθώριο ανάσας.

Μια σειρά έρευνες που βλέπουν και αυτό το καλοκαίρι το φως της δημοσιότητας τονίζουν ότι όλο και περισσότεροι Ελληνες από τα φτωχά και μεσαία στρώματα είτε δε θα κάνουν καθόλου διακοπές, είτε θα περιοριστούν σε ελάχιστες μέρες ανάπαυλας, είτε θα καταφύγουν σε χωριά, πατρικά, σπίτια συγγενών και φίλων ως «φιλοξενούμενοι» για να περιορίσουν τα έξοδα.

Στην πραγματικότητα, δε χρειάζεται καμία τέτοια έρευνα να πιστοποιήσει το αυταπόδεικτο. Μια παράθεση μερικών μόνων από το κόστος που πρέπει να επωμιστεί σε νησιά και τουριστικούς προορισμούς της ηπειρωτικής Ελλάδας, ο εργάτης, ο νεολαίος, ο συνταξιούχος, ο άνεργος, δείχνει αμέσως το γιατί δεν μπορεί να κάνει διακοπές.

Τιμές - ''φωτιά''

Ενδεικτικά, δύο ενήλικες με ένα αυτοκινητάκι μήκους 3,5 μέτρων, για μετακίνηση από το λιμάνι του Λαυρίου προς Λήμνο, με καράβι ένα σαπάκι σχεδόν 40 ετών (έτος ναυπήγησης 1976), για μια θέση στο κατάστρωμα και ταξίδι 11 ωρών στον ήλιο, τον αέρα και την αλμύρα, καλούνται να πληρώσουν 30 ευρώ ανά άτομο συν 90 το αυτοκινητάκι. Συν άλλα τόσα η επιστροφή. Σύνολο 300 ευρώ στα ταμεία μιας ναυτιλιακής εταιρείας η οποία αρχές Ιούλη πέτυχε στο Τριμελές Εφετείο Β. Αιγαίου δικαστική απόφαση που ουσιαστικά ενισχύει την επιδίωξη των εφοπλιστών να έχουν τους ναυτεργάτες είλωτες, να εξασφαλίζουν τζάμπα εργατική δύναμη, να μην εκτελεστούν (μέχρι να γίνει η δίκη για την υπαγωγή της εταιρείας στο άρθρο 106 β' του Ν.3588/2007 - τμήμα του πτωχευτικού κώδικα) οφειλές της εταιρείας σε πιστωτές, συμπεριλαμβανομένων και των δεδουλευμένων μισθών στους εργαζόμενούς της, άρα να παραμείνουν οι ναυτεργάτες απλήρωτοι. ΠΕΜΕΝ, «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ», ΠΕΕΜΑΓΕΝ τόνιζαν αρχές Ιούλη ότι η ναυτιλιακή εταιρεία οφείλει δεδουλευμένες αποδοχές στο σύνολο των ναυτεργατών των 15 πλοίων της καθώς και στους εργαζόμενους των γραφείων της.

Με την ίδια εταιρεία, άλλο της σαπάκι (έτος ναυπήγησης 1973), οι δυο τους με το αυτοκινητάκι τους προκειμένου να ταξιδέψουν από Πειραιά προς Ικαρία και πίσω θα πληρώσουν συνολικά 302 ευρώ, επίσης για κατάστρωμα.

Κι αν κάποιος επιλέξει αντί για καράβι, μετακίνηση οδικώς, πάλι ένα σκασμό λεφτά θα πληρώσει. Π.χ. στη διαδρομή Αθήνα - Καλαμάτα, για περίπου 200 χλμ. δρόμο, ένα ΙΧ θα πληρώσει 25,2 ευρώ (μετ' επιστροφής) μόνο για το δικαίωμα να χρησιμοποιεί το οδικό δίκτυο σε αλλεπάλληλους σταθμούς διοδίων (Ισθμός, Σπαθοβούνι, Νεστάνη, Μάναρη, Βελιγοστή, Καλαμάτα)! Συν άλλα 5,6 ευρώ αν χρειάζεται να χρησιμοποιήσει και την περιλάλητη «Αττική Οδό».

Αντίστοιχα στη διαδρομή Αθήνα - Πάτρα, για άλλα 200 χλμ. δρόμο, τα περισσότερα εκ των οποίων σε άσχημη κατάσταση (διόλου τυχαία ο δρόμος αυτός χαρακτηρίζεται καρμανιόλα καθώς έχει σε ετήσια βάση τα περισσότερα τροχαία δυστυχήματα πανελλαδικά), πληρώνει κανείς (μετ' επιστροφής) 12,60 ευρώ.

Φυσικά στις οδικές διαδρομές έρχεται να προστεθεί και το κόστος της βενζίνης. Το καύσιμο, η διάθεση του οποίου στα χέρια μονοπωλίων βρίσκεται, άρχισε πάλι να «τσιμπάει» προς τα πάνω. Η διαδρομή από Αττική προς Μεσσηνία και πίσω με κατανάλωση 50 λίτρα και ενδεικτική τιμή στα 1,68 ευρώ το λίτρο, έρχεται στα 84 ευρώ. Συν τα 25,2 ευρώ διόδια, φτάσαμε τα 110 ευρώ μόνο να πάμε και νά 'ρθουμε. Χώρια το κόστος για τις όποιες μετακινήσεις στη περιοχή φιλοξενίας.

Οπου μια μέση οικογένεια με δυο παιδιά θα πρέπει και κάπου να μείνει. Μέχρι πρόπερσι υπήρχε ο Οργανισμός Εργατικής Εστίας (ΟΕΕ) που έστω με τις κουτσουρεμένες παροχές του έδινε μια διέξοδο. Ασκούνταν (και δικαίως) κριτική στα όρια εισοδήματος που έθεταν οι κυβερνήσεις προς χορήγηση «δελτίων κοινωνικού τουρισμού». Πετάγονταν χιλιάδες εργαζόμενοι εκτός, ακόμη και όσοι έπαιρναν δελτίο επιβαρύνονταν με οικονομική συμμετοχή, για τη μεγάλη πλειοψηφία των ασφαλισμένων η παροχή δινόταν χρόνο παρά χρόνο. Ομως έστω κι έτσι η ύπαρξη και λειτουργία του ΟΕΕ έδινε μιαν ανακούφιση. Δυο χρόνια τώρα που ο ΟΕΕ καταργήθηκε από την τότε συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ/ΝΔ (προκειμένου να μειώσει το λεγόμενο «μη μισθολογικό κόστος», να απαλλάξει τη μεγαλοεργοδοσία από τις εισφορές σε ΟΕΕ κ.ά.) πάνω από 500.000 δικαιούχοι ετησίως στερούνται αυτό το 7ήμερο διακοπών που επιχορηγούσε ο Οργανισμός, χάθηκε κι αυτό το αποκούμπι όπου προσέβλεπε η λαϊκή οικογένεια.

Επωμιζόμενα όλα το κόστος διαμονής, οι τιμές για ένα κατάλυμα (στούντιο ή διαμέρισμα) σε περιοχές όπως η Στούπα Μεσσηνίας που να βολεύονται τέσσερα άτομα, έχοντας διαθέσιμη και μια κουζίνα, κυμαίνονται στα 55 ευρώ τη διανυκτέρευση, 550 στο δεκαήμερο. Συν τις μετακινήσεις, συν τα έξοδα για σίτιση (που όσο οικονομικά κι αν το παλέψει μια οικογένεια δεν μπορεί να τα αποφύγει) αγγίζουμε τα χίλια ευρώ για δέκα μέρες διακοπών.

Συνθήκες γαλέρας

Ακόμα ακριβότερη έρχεται η διαμονή σε κάποιο ξενοδοχείο. Ενδεικτικά σε μια σειρά ιστότοπους διαφημίζονται ως «προσφορές» και «ευκαιρίες», πακέτα όπως: 510 ευρώ για 6 όλες κι όλες διανυκτερεύσεις (1-7 Αυγούστου) δύο ενηλίκων σε δωμάτιο τριάστερου ξενοδοχείου στην Κασσάνδρα Χαλκιδικής («δωρεάν πρωινό καθημερινά» και «Θα βρείτε ψυγείο και βραστήρες για καφέ/τσάι μέσα στα δωμάτια»...). 772 ευρώ για το ίδιο χρονικό διάστημα σε τριάστερο ξενοδοχείο στην Πάργα («Σερβίρεται δωρεάν πρωινό (...) και δωρεάν εμφιαλωμένο νερό»). 480 ευρώ για το ίδιο χρονικό διάστημα σε ξενοδοχείο τρεισήμισι αστέρων στην Κύμη Ευβοίας και πάει λέγοντας.

Δε χρειάζεται να αναφέρουμε ότι η μετακίνηση με ΙΧ από την Αττική προς περιοχές όπως Χαλκιδική και Πάργα συν την επιστροφή κοστίζει (σε καύσιμο και διόδια) εκατοντάδες ευρώ.

Σημειωτέον ότι τέτοια ποσά πληρώνονται σε τουριστικές επιχειρήσεις που επιφυλάσσουν κυριολεκτικά εργασιακές συνθήκες γαλέρας για τους εργαζόμενούς τους.

Χαρακτηριστικά, όσα ανέδειξε αρχές Ιούλη το ΚΚΕ με Ερώτηση στη Βουλή, για τα κάτεργα όπου δουλεύουν οι ξενοδοχοϋπάλληλοι σε ένα κατεξοχήν τουριστικό προορισμό, την Κέρκυρα. Μεταφέροντας στη Βουλή στοιχεία και καταγγελίες που συγκέντρωσε και ο Σύνδεσμος Ξενοδοχοϋπαλλήλων του νησιού, το ΚΚΕ στάθηκε στο γεγονός ότι τέλη Ιούνη δυο καμαριέρες οδηγήθηκαν στο νοσοκομείο με λιποθυμικά επεισόδια από την ένταση της δουλειάς καθώς ενώ η βάρδια τους είναι 7.30-16.00 με ημίωρο διάλειμμα για φαγητό, εργάζονται καθημερινά χωρίς διάλειμμα 6.45-17.00 και τις ημέρες των αναχωρήσεων 6.45-20.00 αφού και σε αυτό το ξενοδοχείο η εργοδοσία έχει τις μισές καμαριέρες απ' όσες χρειάζεται για να βγει στοιχειωδώς ανθρώπινα η βάρδια.

Στην Ερώτηση γινόταν επίσης σαφές ότι χώρια την παραβίαση των ωραρίων και τους απίστευτους ρυθμούς εντατικοποίησης της δουλειάς, υφίστανται επίσης πιέσεις στους ξενοδοχοϋπαλλήλους για μειώσεις μισθών και αφαίρεση δικαιωμάτων, απειλές και εκβιασμοί για απολύσεις, καθυστέρηση των δεδουλευμένων.

Λαϊκό δικαίωμα οι διακοπές και η αναψυχή

Χρόνια ολόκληρα ΚΚΕ και ΚΝΕ, τονίζουν ότι είναι αδιαπραγμάτευτο το δικαίωμα των εργαζομένων, των νέων και των οικογενειών τους για τουρισμό, διακοπές, ανάπαυση, προαγωγή της υγείας τους, αναψυχή. Αλλά στα πλαίσια του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής είναι αδύνατον να εξασφαλιστεί και να υπάρχει το δικαίωμα σε φθηνές διακοπές, στην αναψυχή και στην περιήγηση για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων. Η τουριστική ανάπτυξη στον καπιταλισμό συνοδεύεται από τη σχετική και απόλυτη εξαθλίωση, τον αποκλειστικό προσανατολισμό στην ξένη τουριστική κίνηση γιατί μπορεί να εξασφαλίσει την κερδοφορία, την κατασπατάληση πόρων και περιβαλλοντική καταστροφή, τις κρίσεις και την ανισόμετρη - άναρχη ανάπτυξη. Και όλα αυτά σε συνθήκες που έχει αυξηθεί η παραγωγικότητα της εργασίας, έχουν προοδεύσει τα τεχνικά μέσα και έχουν αναπτυχθεί οι υποδομές. Ο τουρισμός και οι διακοπές στα πλαίσια του καπιταλισμού είναι ένα πολυτελές εμπόρευμα και όχι κοινωνικό δικαίωμα.

Μόνο στα πλαίσια των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής είναι δυνατό να λυθεί προς όφελος του λαού το ζήτημα της ισόρροπης ανάπτυξης του τουρισμού συνδυασμένα με την ανάπτυξη όλων των παραγωγικών δυνάμεων και με ταυτόχρονη προστασία του περιβάλλοντος. Μόνο με την κατάργηση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής θα εξασφαλιστούν ο ελεύθερος χρόνος και ο οργανωμένος κοινωνικός τουρισμός, θα εξαλειφθεί η αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής.

Πρώτη και βασική προϋπόθεση για να τεθούν στη διάθεση του λαού και της εργατικής τάξης όλος αυτός ο τεράστιος πλούτος υποδομών, χώρων και κτιρίων είναι η κοινωνικοποίησή τους και να γίνουν ολοκληρωτικά λαϊκή - κοινωνική περιουσία η γη, τα δάση, οι ορεινοί όγκοι, οι αιγιαλοί, οι δρόμοι, τα λιμάνια και τα σιδηροδρομικά δίκτυα, η ναυσιπλοΐα και τα αεροδρόμια. Στη βάση αυτή η εργατική εξουσία θα μπορεί με κεντρικό σχέδιο και αντίστοιχους νόμους, να κατανέμει αναλογικά παραγωγικούς πόρους, να απλώνει ισόμετρα σε όλη την Ελλάδα ένα δίκτυο με ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, κατασκηνώσεις, καλύμματα, θέρετρα, χώρους αναψυχής, κέντρα διασκέδασης και πολιτισμού. Θα μπορεί να σχεδιάζει προστατεύοντας το περιβάλλον, αξιοποιώντας ισορροπημένα τη γη για τις παραγωγικές ανάγκες, για την ενέργεια, τις διατροφικές λαϊκές ανάγκες. Σε αυτά τα πλαίσια θα είναι δυνατό να εξασφαλίζεται η συνεχής τουριστική κίνηση για της λαϊκές ανάγκες όλο το χρόνο, και τους χειμερινούς μήνες και τους θερινούς. Θα είναι δυνατό να αναπτύσσονται δωρεάν εκπαιδευτικές εκδρομές, εκδρομές περιήγησης για μαθητές και τα παιδιά του λαού από το κράτος σε όλη τη χώρα με απόλυτη ασφάλεια. Μόνο σε τέτοιες συνθήκες θα εξασφαλίζεται μόνιμη σταθερή εργασία με δικαιώματα σε όσους εργαζόμενους αξιοποιούνται στον τουρισμό και στην εστίαση. Θα λυθεί το ζήτημα να αναπτύσσονται όλες οι περιοχές ισόμετρα, θα λυθεί προοπτικά το ζήτημα της υπερσυγκέντρωσης πληθυσμού στα αστικά κέντρα και σε λίγες περιοχές. Θα είναι δυνατό να αντιμετωπιστεί το ζήτημα της απεξάρτησης ολοκλήρων περιοχών από την αποκλειστική τουριστική δραστηριότητα. Θα είναι δυνατό να αναπτύσσονται όλες οι απαραίτητες υποδομές, να ανανεώνονται ο εξοπλισμός και τα κτίρια και να αναπτύσσονται με σύγχρονες τεχνικές, με πλήρη ασφάλεια και σεβασμό στο περιβάλλον.

Από αυτή την σκοπιά θα τεθεί σε νέα βάση η αξιοποίηση και η κατανομή εργατικού δυναμικού, πόρων και υποδομών. Στα πλαίσια του κεντρικού σχεδιασμού θα σταματήσει πραγματικά η σπατάλη παραγωγικών πόρων και θα επιτευχθεί η αξιοποίηση όσων πραγματικά απαιτούν οι κοινωνικές ανάγκες. Από αυτή τη σκοπιά είναι λογικό να γίνει επανεκτίμηση για τον προσανατολισμό και το περιεχόμενο του τουρισμού, αλλά και της εστίασης. Ιδιαίτερα ο επισιτισμός δε θα έχει κύριο προσανατολισμό την τουριστική κίνηση, αλλά την εξασφάλιση του επισιτισμού στα εργοστάσια και στους χώρους δουλειάς, της σίτισης στα σχολεία, στις παιδικούς σταθμούς, στις κατασκηνώσεις, στην άμυνα και στα νοσοκομεία, έτσι ώστε να εξασφαλιστούν οι προϋποθέσεις της δημιουργίας του μεγάλου «κοινωνικού νοικοκυριού» της κομμουνιστικής κοινωνίας.

Ενιαία λαϊκή πάλη

Στα πλαίσια του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και όσο ο τουρισμός παραμένει ένα ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα δε θα διασφαλίζεται το δικαίωμα στις διακοπές, στην αναψυχή και στην περιήγηση για όλους τους εργαζόμενους. Ακόμα περισσότερο, δε διασφαλίζεται κανένα δικαίωμα στην εργασία σε αυτούς τους κλάδους.

Η εργατική τάξη, τ' άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, χρειάζεται να αγωνιστούν ενιαία, ώστε να αναπτυχθούν με ευθύνη του κράτους κοινωνικά προγράμματα τουρισμού για όλους τους εργαζόμενους, να αναπτυχθούν κρατικές δομές και δίκτυα ξενοδοχείων - κατασκηνώσεων - εγκαταστάσεων που θα δένεται με την πάλη για κοινωνικοποίηση όλων των μεγάλων μονάδων ώστε να αξιοποιηθούν για τις λαϊκές ανάγκες. Και αυτά σε συνδυασμό με την πάλη για ενιαίο αποκλειστικά δημόσιο φορέα στις μεταφορές και συγκοινωνίες, στη ναυσιπλοΐα. Να αναπτυχθούν από ενιαίο δημόσιο φορέα οι υποδομές με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες. Να γίνουν λαϊκή περιουσία τα λιμάνια, οι σιδηρόδρομοι και τα αεροδρόμια που θα ανήκουν αποκλειστικά στο κράτος, η γη, τα νησιά, τα δάση, οι ιαματικές πηγές και τα λουτρά, οι ορεινοί όγκοι και οι αιγιαλοί, αποκλείοντας οποιαδήποτε επιχειρηματική δράση. Να αναπτυχθούν αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν τουριστικές σχολές. Να καταργηθούν τα διόδια.

Εδώ εντάσσεται και το μέτωπο ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, στο πούλημα νησιών, ιαματικών πηγών, παραλιών και δασών. Ταυτόχρονα, χρειάζεται να αναπτυχθεί η πάλη ενάντια στην επιχειρηματική εκμετάλλευση, είτε αυτή γίνεται μέσω καπιταλιστών, είτε μέσω φορέων της Τοπικής Διοίκησης. Να είναι ελεύθερη η είσοδος σε μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους, οργανωμένες πλαζ και πολιτιστικές δραστηριότητες. Να ανήκουν σε ενιαίο δημόσιο φορέα οι ιαματικές πηγές και τα λουτρά, ώστε να αξιοποιούνται δωρεάν για εργαζομένους και συνταξιούχους που τα έχουν ανάγκη. Να αναπτυχθούν πολιτιστικές - μορφωτικές εκδρομές από τα σχολεία με την κάλυψη των εξόδων από το κράτος. Να καταργηθεί ο ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης.

Το δικαίωμα στις διακοπές για όλους τους εργαζόμενους προϋποθέτει επίσης την εξασφάλιση (χρειάζεται αγώνας γι' αυτό), ολόκληρης της καλοκαιρινής άδειας και του 14ου μισθού για τις διακοπές. Προγράμματα κοινωνικού τουρισμού στους ανέργους και για όλους τους εργαζόμενους με οποιαδήποτε μορφή απασχόλησης (μερική απασχόληση, συμβάσεις ορισμένου χρόνου κλπ.), τους φτωχούς και μεσαίους αγρότες χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Δημόσιες δωρεάν παιδικές κατασκηνώσεις για τα παιδιά όλων των εργαζομένων και ανέργων, που θα λειτουργούν όλο το καλοκαίρι. Δημόσιους δωρεάν οργανωμένους χώρους αναψυχής με ειδικό εξοπλισμό, υποδομές και εκπαιδευμένο προσωπικό για τα ΑμεΑ.

Το δικαίωμα στις διακοπές είναι ένας κρίκος για να αναπτύσσονται όροι Λαϊκής Συμμαχίας, να εδραιώνεται ο αντικαπιταλιστικός - αντιμονοπωλιακός προσανατολισμός στο εργατικό - λαϊκό κίνημα κόντρα στον αντιλαϊκό χαρακτήρα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, που θεωρεί τον τουρισμό σαν βασική οικονομική δραστηριότητα (βαριά βιομηχανία της Ελλάδας τον αποκαλούν), προβάλλοντας ότι από την ανάπτυξή του θα ωφεληθεί και ο λαός.

Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013

Δήμοι στην Υπηρεσία της ''Ανταγωνιστικότητας'' σε Βάρος των Λαϊκών Αναγκών

Εχουν ευθύνη για τις αντεργατικές - αντιλαϊκές εξελίξεις

Και οι τελευταίες δυσμενείς εξελίξεις στο χώρο των ΟΤΑ, με τις σχεδιαζόμενες νέες απολύσεις, δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Ερχονται ως κρίκοι μιας βαθιά αντεργατικής και αντιλαϊκής αλυσίδας που ξεκινά από τη λειψή χρηματοδότηση των δήμων, περνά στο άγριο χαράτσωμα των δημοτών, φτάνει στην εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών, σέρνοντας πλέον στον καιάδα της ανεργίας και χιλιάδες μόνιμους εργαζόμενους, μετά τις χιλιάδες συμβασιούχων που έχουν ήδη απολυθεί.

Η οικονομική επιχορήγηση από την κεντρική διοίκηση προς τους ΟΤΑ (Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι, ΚΑΠ) μειώνεται συνεχώς και διαχρονικά. Και στις προηγούμενες συνθήκες των υψηλών ρυθμών καπιταλιστικής ανάπτυξης, και τώρα, με πρόσχημα την κρίση, οι περικοπές και οι λεγόμενες διαρθρωτικές αλλαγές επιταχύνονται. Δεν πρόκειται για τυχαίο φαινόμενο, ή κάτι που γίνεται μόνο στην Ελλάδα, αλλά κεντρική στρατηγική της ΕΕ που υπηρετούν διαχρονικά κυβερνήσεις σε μια σειρά ευρωενωσιακές χώρες και δημοτικές αρχές που αποδέχονται τον ευρωμονόδρομο και τις επιταγές του.

Χαρακτηριστικά, όπως προκύπτει από έρευνα (Ιούνης του 2013) της Ελληνικής Εταιρίας Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης (ΕΕΤΑΑ) για λογαριασμό της Κεντρικής Ενωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ), και μάλιστα εξετάζοντας τα οικονομικά στοιχεία μιας 15ετίας προ κρίσης, οι κρατικές επιχορηγήσεις προς την τοπική διοίκηση ως ποσοστό του συνολικού της εισοδήματος ήταν για την Τσεχία το 1995 44,33% και το 2009 34,31%. Για την Εσθονία το 1995 41,80% και το 2009 38,93%. Στη Φινλανδία από 33,25% περιορίστηκαν στο 29,19%. Στην Ιρλανδία από 71,25% στο 55,06%. Στην Ιταλία από 62,16% στο 50,40% κ.λπ. Το υπόλοιπο ποσοστό καλύπτεται από τα ίδια έσοδα των Δήμων τους που προέρχονται από τη φορολογία που από χώρα σε χώρα έχει διαφορετική διακύμανση.

Εξετάζοντας τα νούμερα για την Ελλάδα προκύπτει ότι στην τριετία 2009 - 2012 η μείωση της κρατικής επιχορήγησης προς τους ΟΤΑ είναι 60%. Σύμφωνα πάλι με στοιχεία της ΕΕΤΑΑ το συνολικό κόστος λειτουργίας των δήμων ανέρχεται στα περίπου 3,6 δισ., το οποίο αποτελεί ανελαστικό - ελάχιστο κόστος λειτουργίας των δήμων.

Από αυτά, το κράτος μέσω των ΚΑΠ δίνει 1,272 δισεκατομμύρια ευρώ, από τα οποία περίπου 263,4 εκατ. αφορά χρηματοδότηση για μεταφερόμενες από την κεντρική διοίκηση στους ΟΤΑ αρμοδιότητες για τις οποίες θα έπρεπε να υπάρχει πρόσθετη ξεχωριστή χρηματοδότηση,

Τροφεία, τέλη, φόροι, πρόστιμα

Δηλαδή, το ποσό που δίνει το κράτος είναι μόλις στο 30% του συνολικού κόστους λειτουργίας των δήμων, οι οποίοι ήδη από ανταποδοτικά τέλη καθαριότητας φέρονται να εισπράττουν 1,027 δισ. ετησίως. Τελικώς, για να καλύψουν το συνολικό κόστος λειτουργίας, δηλαδή όλο αυτό το 70% που μένει κενό, δημοτικές αρχές καταφεύγουν σε υψηλά ανταποδοτικά, τροφεία, τέλη, φόρους, πρόστιμα, παράβολα. Φυσικά και αυτό το 30% που έρχεται από τον κρατικό προϋπολογισμό είναι χρήματα του λαού τα οποία κατέβαλε μέσω της βαριάς άμεσης και (της ακόμα πιο άδικης) έμμεσης φορολογίας (ΦΠΑ).
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εκλεγμένη με στήριξη ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ/Οικολόγων/ΔΡΑΣΗΣ δημοτική αρχή Αθήνας που τον Δεκέμβρη του 2012 ψήφισε (και σήμερα εφαρμόζει) προϋπολογισμό φορομπηξίας (και) για το 2013. Ενδεικτικά: Στα συνολικά 615,170 εκατ. πραγματικά προϋπολογισθέντα έσοδα, μόλις 98,451 εκατ. είναι το σύνολο των κρατικών επιχορηγήσεων (μόλις το 16% του προϋπολογισμού). Περίπου 12 εκατ. είναι πρόσοδοι από κινητή και ακίνητη περιουσία του Δήμου, επομένως 504,730 εκατ. προϋπολογίζονται ως έσοδα από φόρους, τέλη, δικαιώματα, παράβολα, πρόστιμα κ.λπ. (το 82% των εσόδων του προϋπολογισμού).

Κροκοδείλια δάκρυα για το προσωπικό

Γενικεύοντας το παράδειγμα (καθότι αυτή η κατάσταση λίγο - πολύ επικρατεί στην πλειοψηφία των δήμων, όπου δημοτικές αρχές των ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και κάθε λογής αυτοπαρουσιαζόμενων ως «ανεξάρτητων» έχουν την πλειοψηφία) έχουμε συνεχή, όλα αυτά τα χρόνια, μείωση της κρατικής επιχορήγησης προς τους ΟΤΑ, μεταφορά αρμοδιοτήτων δίχως τους αντίστοιχους πόρους, ταξικούς προϋπολογισμούς που ρίχνουν ολοένα μεγαλύτερα βάρη στο λαό, διαρκή μετακύλιση στις πλάτες των δημοτών του κόστους λειτουργίας μιας σειράς βασικών κοινωνικών υπηρεσιών (π.χ. βρεφονηπιακοί σταθμοί), διάσπαση του ενιαίου δημόσιου χαρακτήρα των κοινωνικών υπηρεσιών (βλ. «δημοτικά ιατρεία», «δημοτικά φαρμακεία», πολυδιαφημισμένες προσπάθειες, ακόμα και αναγκαίες στις σημερινές συνθήκες βαθιάς κρίσης που όμως απαλλάσσουν το κράτος από την ευθύνη του για την παροχή δωρεάν, δημόσιων, ολοκληρωμένων και ποιοτικών τέτοιων υπηρεσιών στο λαό), διεύρυνση της ανταποδοτικότητας, εμπορευματοποίηση υπηρεσιών και ιδιωτικοποιήσεις, απολύσεις προσωπικού.

Στην πράξη, οι προαναφερόμενες δημοτικές αρχές, παρά τις κατά καιρούς κορόνες, συμφωνούν επί της ουσίας σε όλα με αυτήν την πολιτική, πρωταγωνιστούν στην εφαρμογή της. Διόλου τυχαία, κι ενώ στους εργαζόμενους των ΟΤΑ επικρατεί αναβρασμός για τις σχεδιαζόμενες από κυβέρνηση, ΕΕ, τρόικα απολύσεις, η ηγεσία της ΚΕΔΕ στις πρόσφατες συναντήσεις της με τους υπουργούς Εσωτερικών, Γ. Μιχελάκη και Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Κ. Μητσοτάκη έσπευσε να καταθέσει τα διαπιστευτήριά της στην πολιτική των απολύσεων και ζήτησε να γίνει «σωστή αξιολόγηση» στις δομές όλων των φορέων του δημόσιου τομέα. Δηλαδή, κάλεσε την κυβέρνηση να προχωρήσει μεν στο πρόγραμμα «διαθεσιμότητας» που εξήγγειλε (άρα και απολύσεις), αντλώντας όμως λιγότερους υπαλλήλους από το χώρο των δήμων και να «αποκεφαλίσει» άλλους εργαζομένους σε άλλους φορείς.

Προηγουμένως, είχαν συμφωνήσει με την «κινητικότητα», τη «θεωρία» περί πλεονάζοντος προσωπικού. Αποδέχτηκαν τις συνεχείς μειώσεις στη χρηματοδότηση, αναλωνόμενοι όλο αυτό το διάστημα όχι στο να διεκδικήσουν τα αναγκαία για το λαό και τους εργαζόμενους στους δήμους κονδύλια, αλλά στο πώς θα μοιράσουν στους δήμους τα διαρκώς μειούμενα κονδύλια από την κουτσουρεμένη «πίτα» της κρατικής χρηματοδότησης.

Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο, κι ενώ τώρα τάχα κόπτονται και χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το προσωπικό των ΟΤΑ, πέρυσι έσπευσαν να εφαρμόσουν κυβερνητική εγκύκλιο και να καταργήσουν τις κενές οργανικές θέσεις στους Οργανισμούς Εσωτερικής Υπηρεσίας. Ετσι, ενώ υπάρχουν κενά (μύθος το δήθεν πλεονάζον προσωπικό), πλέον τυπικά δεν εμφανίζονται και οι δημοτικές πλειοψηφίες δεν διεκδικούν την κάλυψή τους με μόνιμο προσωπικό με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

Αντίθετα, κι όποιες λίγες κατά καιρούς προσλήψεις ζητούν, είναι συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου, με εξοντωτικά ωράρια και σχεδόν ανύπαρκτα δικαιώματα, στην ευρωενωσιακή λογική ανακύκλωσης της ανεργίας, μοιράσματος της φτώχειας, περιορισμού του «λειτουργικού κόστους».

Το ΚΚΕ

Απέναντί τους, οι εκλεγμένοι δημοτικοί σύμβουλοι του ΚΚΕ με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» διεκδικούν επείγοντα μέτρα για:

  • Πλήρη κρατική χρηματοδότηση που να καλύπτει το σύνολο των αναγκών των Δήμων που θα προέρχεται από αύξηση της φορολόγησης στο 45% του μεγάλου κεφαλαίου, από τη φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, από την αύξηση του ΦΠΑ στα είδη πολυτελείας.

  • Οχι στο κλείσιμο δομών - υπηρεσιών των Δήμων, αλλά διεύρυνσή τους.

  • Καμία απόλυση εργαζομένων στους δήμους. Οχι στην κατάργηση οργανικών θέσεων. Ανανέωση όλων των συμβάσεων και μονιμοποίησή τους χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Προσλήψεις νέου μόνιμου προσωπικού με πλήρη μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα που να καλύπτουν τις διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες σε υπηρεσίες και υποδομές.

  • Αμεση δραστική μείωση ανταποδοτικών και άλλων τελών, με στόχο την κατάργηση κάθε είδους τοπικής φορολογίας, ανταποδοτικών και άλλων τελών.

  • Κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης στη λειτουργία στις υπηρεσίες και τα έργα των Δήμων. Καμία ιδιωτικοποίηση στη διαχείριση των απορριμμάτων, στους υδάτινους πόρους, στις ΑΠΕ - την Ενέργεια γενικά - σε Εκπαίδευση, Υγεία, Πρόνοια, Αθληση, Πολιτισμό.

  • Γενναία χρηματοδότηση για τους βρεφονηπιακούς - παιδικούς σταθμούς. Να γίνουν δεκτές όλες οι αιτήσεις των γονιών στη νέα περίοδο. Κατάργηση των τροφείων. Δικαίωμα των παιδιών στη δημόσια και δωρεάν Προσχολική Αγωγή.

  • Πρόγραμμα δημιουργίας νέων σύγχρονων δημόσιων, βρεφονηπιακών σταθμών, με επαρκή στελέχωση και σύγχρονη υλικοτεχνική υποδομή για την πανελλαδική κάλυψη όλων των αναγκών.

  • Αμεση και πλήρη λειτουργία όλων των Δημοτικών Ιατρείων και εργαστηρίων με απολύτως δωρεάν παροχή των υπηρεσιών σε όλους και ιδιαίτερα σε άπορους, ανασφάλιστους, μετανάστες και στις οικογένειές τους. Δωρεάν εμβολιασμό όλων των παιδιών. Λήψη μέτρων για τη Δημόσια Υγεία.

  • Κρατική χρηματοδότηση για τη δωρεάν λειτουργία κατασκηνώσεων το καλοκαίρι για τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών.

  • Ενίσχυση και διεύρυνση των κοινωνικών δομών (Βοήθεια στο Σπίτι, ΚΗΦΗ, ΚΔΑΠ, ΚΔΑΠ - ΜΕΑ, κ.λπ.) με υπηρεσίες αποκλειστικά χρηματοδοτούμενες από τον Κρατικό Προϋπολογισμό, που να καλύπτουν όλους δωρεάν χωρίς όρους και προϋποθέσεις, αξιοποιώντας και τα κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Να ιδρυθούν και νέα και να λειτουργήσουν στο πλαίσιο ενός δημόσιου συστήματος με δωρεάν και υψηλής ποιότητας υπηρεσίες για τη δημιουργική απασχόληση όλων των παιδιών και αυτών με αναπηρία.

  • Αφορολόγητο πετρέλαιο και φυσικό αέριο σε σχολεία, παιδικούς σταθμούς, αθλητικά κέντρα κ.λπ.

  • Πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων με αξιοποίηση και των κονδυλίων του ΕΣΠΑ ή άλλων πόρων για σύγχρονες κτιριακές κοινωνικές υποδομές που καλύπτουν όλο το φάσμα των προνοιακών, αθλητικών και πολιτιστικών αναγκών, έργα διαχείρισης αποβλήτων, αντισεισμικής θωράκισης, αντιπλημμυρικής - αντιπυρικής προστασίας.


Κυριακή 28 Ιουλίου 2013

Πρόγραμμα ΕΣΠΑ για Παιδικούς Σταθμούς

Πολλαπλάσιες οι ανάγκες σε σχέση με αυτά που παρέχει

Χιλιάδες παιδιά θα μείνουν και φέτος εκτός παιδικών σταθμών. Δίπλα στην έλλειψη των αναγκαίων υποδομών και προσωπικού, και τα διάφορα προγράμματα που κατά καιρούς εμφανίζοντα τάχα ως λύση και πανάκεια, στην πραγματικότητα όμως είναι πουκάμισο αδειανό που ούτε κατά διάνοια δεν ικανοποιούν την ανάγκη για δωρεάν προσχολική αγωγή για όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά.

Στις 20 Ιούνη δημοσιεύτηκε από την ΕΕΤΑΑ (Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης, έχει σκοπό την «παροχή επιστημονικής και τεχνικής υποστήριξης σε φορείς της Αυτοδιοίκησης καθώς και σε φορείς του Δημοσίου και του Κοινωνικού τομέα») η πρόσκληση ενδιαφέροντος για το πρόγραμμα «ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ».

Το συγκεκριμένο πρόγραμμα αφορά: 
  1. Βρεφικούς Σταθμούς. 
  2. Βρεφονηπιακούς σταθμούς. 
  3. Παιδικούς σταθμούς 
  4. Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών  
  5. Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών Με Ειδικές Ανάγκες. 

Θα χρηματοδοτηθεί από ευρωενωσιακούς πόρους και το υπουργείο Εργασίας με το ποσό των 150.000.000 ευρώ. Οι δομές που έχουν το δικαίωμα να αιτηθούν για να συμμετέχουν στο πρόγραμμα είναι δήμοι, ΝΠΔΔ, ΝΠΙΔ, επιχειρήσεις και επιχειρήσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Στις 21/7 η ΕΕΤΑΑ δημοσιοποίησε τους προσωρινούς πίνακες επιλέξιμων και μη επιλέξιμων δομών ανά νομό και δήμο.

Αν και στην αρχική πρόσκληση προβλεπόταν ότι στα βρέφη και στα νήπια θα παρέχεται μόνο πρόγευμα και όχι γεύμα, μετά από διαβούλευση της ΚΕΔΕ και του υπουργείου, πιεζόμενοι αμφότεροι από την κοινωνική κατακραυγή και αγανάκτηση που θα ξεσπούσε, αποφασίστηκε να παρέχεται πλήρης σίτιση.

Χιλιάδες παιδιά εκτός


Το σίγουρο είναι ότι οι αιτήσεις για ένταξη βρεφών και νηπίων στο πρόγραμμα θα αυξηθούν (υπάρχει εκτίμηση ότι θα καλυφθούν τελικά 65.000 θέσεις όταν αναμένεται οι αιτήσεις να ξεπεράσουν τις 120.000) καθώς λόγω της οικονομικής αφαίμαξης που έχει υποστεί η λαϊκή οικογένεια όλο και περισσότεροι γονείς θα προσπαθήσουν να ωφεληθούν από τα δωρεάν τροφεία. Βέβαια, όπως και τα προηγούμενα χρόνια, χιλιάδες αιτήσεις δε θα ικανοποιηθούν και χιλιάδες είναι οι μητέρες που δε θα κάνουν καν αίτηση λόγω των όρων και προϋποθέσεων που ισχύουν.

Πιο συγκεκριμένα:

''Οι μητέρες που θα ενταχθούν στη εν λόγω πράξη, θα πρέπει να πληρούν τις κάτωθι προϋποθέσεις: 
  1. να εργάζονται στην Ελλάδα ως μισθωτές ή αυτοαπασχολούμενες ή αυτοαπασχολούμενες στον πρωτογενή τομέα,  
  2. να συμμετέχουν σε Ενεργητικές Πολιτικές Απασχόλησης (ΕΠΑ: Πρόγραμμα Νέων Θέσεων Εργασίας, Πρόγραμμα Νέων Ελεύθερων Επαγγελματιών, Πρόγραμμα Απόκτησης Εργασιακής Εμπειρίας - Stage, Πρόγραμμα Συνεχιζόμενης Επαγγελματικής Κατάρτισης) 
  3. να είναι άνεργες, οι οποίες διαθέτουν Δελτίο Ανεργίας σε ισχύ και αντίγραφο βεβαίωσης εξατομικευμένης προσέγγισης από τις Υπηρεσίες του ΟΑΕΔ  
  4. να είναι άνεργες και να λαμβάνουν ή να έχουν λάβει τακτικό επίδομα ανεργίας από τον ΟΑΕΔ οποιαδήποτε χρονική περίοδο κατά τους τελευταίους 24 μήνες προ της δημοσίευσης της παρούσας Πρόσκλησης.

«ΕΞΑΙΡΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ: ΟΙ ΤΑΚΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΑΟΡΙΣΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ, ΤΩΝ Ν.Π.Δ.Δ. ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΟΝΙΜΟΙ ΚΑΙ ΑΟΡΙΣΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΤΩΝ Ο.Τ.Α. (α' και β' βαθμού)». Κόβονται δηλαδή εξαρχής δημόσιοι και δημοτικοί υπάλληλοι, δεν έχουν καν δικαίωμα υποβολής αίτησης.

Παραπέρα, δικαίωμα συμμετοχής έχουν μόνο γυναίκες με οικογενειακό εισόδημα, το οποίο δεν υπερβαίνει τις 30.000 ευρώ για μητέρες που έχουν έως 2 παιδιά, 35.000 ευρώ για μητέρες που έχουν 3 ή 4 παιδιά και 40.000 για μητέρες που έχουν από 5 παιδιά και άνω.

Την ίδια ώρα η κυβέρνηση μεθοδεύει ποικιλότροπα την κατάργηση των νομικών προσώπων των δήμων που λειτουργούν τις δράσεις αυτές καθώς και απολύσεις του προσωπικού, ώστε όλο αυτό το χρυσοφόρο πακέτο να περάσει στα χέρια σχολαρχών.

Η μεθόδευση φαίνεται π.χ. από το γεγονός ότι η κοστολόγηση (το χρήμα που θα δοθεί από το κρατικό ή ευρωενωσιακό ταμείο) ανά παιδί στα λεγόμενα ΚΔΑΠ παραμένει στα περσινά επίπεδα (1.400 ευρώ), ήδη πολύ χαμηλά και αναντίστοιχα με το πραγματικό κόστος και ανάγκες με αποτέλεσμα όσα δεν οδηγήθηκαν σε κλείσιμο την περσινή σχολική χρονιά να οδηγηθούν φέτος. Η δε κοστολόγηση ανά άτομο για τα ΚΔΑΠ-ΜΕΑ παραμένει στις 5.500 ευρώ ενώ υπάρχει αίτημα να ανέλθει στις 7.000 ευρώ για να μπορέσουν να ικανοποιηθούν οι ανάγκες.

Υπάρχουν επίσης και άλλες σημαντικές περικοπές. Από τις προηγούμενες χρονιές έχει κοπεί η δωρεάν μεταφορά των παιδιών. Επιβαρύνονται οι γονείς γι' αυτό, όπως επίσης και για μια σειρά δραστηριότητες του παιδιού στην προσχολική αγωγή, για παράδειγμα θεατρικές ή μουσικές παραστάσεις και εκδηλώσεις, επισκέψεις σε μουσεία και άλλα.

Η κατάσταση που διαμορφώνεται είναι εκρηκτική, οφείλεται στην πολιτική που ακολουθείται συνολικά και υποβαθμίζει τη ζωή της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, υπονομεύει βασικά της δικαιώματα.

Παιδοφύλαξη για εκμετάλλευση


Για παράδειγμα, το δικαίωμα όλων των παιδιών στην προσχολική αγωγή υπάρχει ανεξάρτητα από το αν δουλεύει η μάνα του ή όχι. Τα αστικά κόμματα αποφεύγουν κάθε συζήτηση για το ρόλο και τη σημασία της προσχολικής αγωγής στη συνολικότερη αγωγή και εκπαίδευση που πρέπει να παρέχεται σε όλα τα παιδιά μέσα από ένα ενιαίο και καθολικό σύστημα Παιδείας αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν. Και εφαρμόζοντας τις νόρμες της περιλάλητης «αγωνιστικότητας», της «επιχειρηματικής δράσης» και σε αυτές τις δομές και υπηρεσίες, και της πολυδιαφημισμένης «κοινωνικής συνοχής» που με τέτοια προγράμματα τάχα επιτυγχάνουν, καταδικάζουν χιλιάδες να στερηθούν την προσχολική αγωγή αλλά και όσα ενταχθούν στο πρόγραμμα να έχουν μόνο υποτυπώδεις παροχές, σε υποδομές με ολοένα λιγότερο προσωπικό.

Αλλωστε, τι να πρωτοπληρωθεί με 150 εκατ., ποσό ανεπαρκές ήδη από πέρυσι που οι ανάγκες ήταν έστω κατά τι μικρότερες. Πλέον χιλιάδες λαϊκές οικογένειες που εξαναγκάζονταν να πληρώνουν ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς και μέχρι πέρυσι κάπως τα βόλευαν, φέτος έχουν και τους δυο γονείς άνεργους ή στην ...καλύτερη περίπτωση χαμηλόμισθους. Με τις περιορισμένες θέσεις του Προγράμματος (65.000 θέσεις για 120.000 αιτήσεις) τους κλείνει κι από εκεί μια πόρτα.

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, η λαϊκή οικογένεια, το οργανωμένο κίνημα πρέπει να παλέψουν και να διεκδικήσουν: 
  • Αμεση κρατική επιχορήγηση στους δήμους, για να αντιμετωπιστεί η σημερινή κατάσταση. Να γίνουν δεκτές όλες οι αιτήσεις χωρίς όρους και προϋποθέσεις. 
  • Αμεση αξιοποίηση κρατικών και δημοτικών κτιρίων. 
  • Να καταργηθούν τα όποια λογής τροφεία και πληρωμές από τους γονείς. 
  • Να μη γίνει καμία απόλυση, αντιθέτως να μονιμοποιηθούν όλοι οι συμβασιούχοι και να προσληφθεί και νέο προσωπικό για καλυφθούν όλες οι ανάγκες.

Σάββατο 27 Ιουλίου 2013

Η ΚΕΔΕ και το... Παρατηρητήριο

Η ηγεσία της Κεντρικής Ενωσης Δήμων Ελλάδας εμφανίστηκε προχτές να αρνείται να στείλει στοιχεία των προϋπολογισμών των δήμων στο λεγόμενο Παρατηρητήριο Οικονομικής Αυτοτέλειας των ΟΤΑ. Το συγκεκριμένο όργανο έχει συσταθεί με σκοπό τη συνεχή παρακολούθηση σε μηνιαία βάση της εκτέλεσης του προϋπολογισμού των δήμων και των νομικών τους προσώπων. Βέβαια, πρέπει να θυμίσουμε ότι το Παρατηρητήριο που θεσπίστηκε με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου στα τέλη του 2012, στην ουσία είχε προαναγγελθεί με το νόμο «Καλλικράτης» που προέβλεπε τον περίφημο μηχανισμό εξυγίανσης σε περίπτωση που ένας δήμος δεν μπορεί να αντεπεξέλθει οικονομικά. Εξυγίανση που θα συνοδευόταν από απολύσεις, περικοπές, κατάργηση υπηρεσιών και άλλα παρόμοια μέτρα στην κατεύθυνση της περιστολής των δαπανών των δήμων. Τότε, όμως, όσοι σήμερα εμφανίζονται να αντιδρούν, αποθέωναν τον «Καλλικράτη» και μιλούσαν για νέα μεγάλη και ιστορική μεταρρύθμιση στο χώρο της Τοπικής και Περιφερειακής Διοίκησης.

Θυμίζουμε ότι το Παρατηρητήριο Οικονομικής Αυτοτέλειας (υπάγεται στο υπουργείο Εσωτερικών) ελέγχει την ορθή εφαρμογή του προϋπολογισμού με βάση «Ολοκληρωμένο Πλαίσιο Δράσης» που περιλαμβάνει το πενταετές επιχειρησιακό πρόγραμμα δράσης, το ετήσιο πρόγραμμα δράσης και τον ετήσιο προϋπολογισμό του κάθε ΟΤΑ και των νομικών του προσώπων. Στην περίπτωση που το Παρατηρητήριο διαπιστώσει απόκλιση από τους τριμηνιαίους δημοσιονομικούς στόχους άνω του 10%, παρέχει στο δήμο υποχρεωτικές, ως προς την εφαρμογή τους, οδηγίες για τη διόρθωση της απόκλισης. Εφόσον η εκτέλεση του προϋπολογισμού του ΟΤΑ εξακολουθεί να παρουσιάζει για δύο συνεχόμενα τρίμηνα απόκλιση από τους στόχους, ο ΟΤΑ υπάγεται υποχρεωτικά σε Πρόγραμμα Εξυγίανσης.

Τι περιλαμβάνει το Πρόγραμμα Εξυγίανσης

1. Αμεση εφαρμογή των αναγκαίων μέτρων που προβλέπονται από τη νομοθεσία προς διασφάλιση της είσπραξης των απαιτήσεων του ΟΤΑ και της αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής.
2. Αναστολή προσλήψεων.
3. Επιβολή υποχρεωτικών μετατάξεων προσωπικού.
4. Πρόσβαση του ΟΤΑ που αποκλίνει στο Λογαριασμό Εξυγίανσης και Αλληλεγγύης της Αυτοδιοίκησης (προβλέπεται στον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ). Σημειωτέον ότι αυτό το Ταμείο δημιουργείται με χρήματα των ίδιων των ΟΤΑ, τα οποία παρακρατούνται από τους Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους (ΚΑΠ).
5. Αύξηση των ιδίων εσόδων του ΟΤΑ που αποκλίνει από φόρους, τέλη, δικαιώματα και εισφορές.
6. Αύξηση του ανώτατου συντελεστή επιβολής του Τέλους Ακίνητης Περιουσίας για τα ακίνητα που βρίσκονται στην εδαφική περιφέρεια του δήμου σε ποσοστό μέχρι και 3 τοις χιλίοις και επιβολή του τέλους υποχρεωτικά από το δήμο σύμφωνα με το ποσοστό αυτό μέχρι την οικονομική εξυγίανσή του. Ομοίως, αύξηση του συντελεστή επιβολής του τέλους επί των ακαθαρίστων εσόδων και παρεπιδημούντων από 0,5% μέχρι και 2%.
7. Περιορισμό των δαπανών μόνο σε υποχρεώσεις μισθοδοσίας και λοιπές απολύτως ανελαστικές δαπάνες.

Ουσιαστικά με το λεγόμενο Παρατηρητήριο και το Πρόγραμμα Εξυγίανσης, που προβλεπόταν όπως είπαμε από τον «Καλλικράτη», η κυβέρνηση καλεί το λαό να πληρώσει και να καλύψει την πολιτική των περικοπών και της στάσης πληρωμών που έχει κηρύξει στους Δήμους. Μήπως όμως και οι ίδιοι οι δήμαρχοι που στήριξαν και στηρίζουν την αντιλαϊκή μεταρρύθμιση δεν έχουν τεράστιες ευθύνες;

Οι δήμαρχοι και οι εργαζόμενοι στους δήμους

Δεν προκαλεί εντύπωση η στάση της Κεντρικής Ενωσης Δήμων Ελλάδας στην πρόσφατη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου όπου στην ουσία ξεκαθάρισε προς την κυβέρνηση ότι η ίδια θα προχωρήσει στην αξιολόγηση δομών των δήμων για να διαπιστωθεί το πλεονάζον προσωπικό, κάτι που θα σημάνει την απόλυση χιλιάδων εργαζομένων. Για την ακρίβεια, δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση ότι: ένας μηχανισμός του αστικού κράτους όπως είναι οι δήμοι και το συλλογικό τους όργανο, η ΚΕΔΕ, βάζουν άλλη μια φορά το «χεράκι τους» για να τσακιστούν εργασιακά δικαιώματα, να πεταχτούν στο δρόμο εργαζόμενοι, να υλοποιηθεί η αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης. Αλλωστε, στη συνεδρίαση της ΚΕΔΕ πριν μερικές μέρες, ο πρόεδρός της θέλοντας να δείξει ότι οι δήμοι έχουν πειθαρχήσει περισσότερο από άλλους δημόσιους φορείς στο να περάσει η πολιτική που εξαθλιώνει τους εργαζόμενους, εμμέσως πλην σαφώς άφησε να εννοηθεί ότι η κυβέρνηση ας απολύσει και εργαζόμενους από αλλού. Βέβαια, και μόνο το γεγονός ότι η ΚΕΔΕ υιοθετεί τον όρο «πλεονάζον προσωπικό στους δήμους» όταν ο κλείνουν παιδικοί σταθμοί, όταν οι υπηρεσίες καθαριότητας υπολειτουργούν, όταν οργιάζουν οι ΜΚΟ και άλλα δουλεμπορικά προγράμματα, είναι αρκετό για να καταλάβει κανείς τι ρόλο παίζει και για ποιον δουλεύει...

Εδώ και πολλά χρόνια, η Τοπική Διοίκηση έχει αναδειχθεί σε στυλοβάτη και συνειδητό παράγοντα για το πέρασμα στο Δημόσιο όλων των ειδών των ελαστικών εργασιακών σχέσεων. Από τους δήμους ξεκίνησαν τα περίφημα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης που ήταν το πρώτο χτύπημα στις εργασιακές σχέσεις. Ως αποτέλεσμα αυτού του ρόλου που έπαιξαν και παίζουν οι δήμοι είναι ότι οι εργαζόμενοι που υπηρετούν σήμερα στους δήμους έχουν πολλές διαφορετικές σχέσεις εργασίας. Δηλαδή: Μόνιμοι, αορίστου χρόνου, συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου, συμβασιούχοι έργου, έκτακτο προσωπικό, εποχικό προσωπικό, εργαζόμενοι που έχουν προσληφθεί από ΜΚΟ με 5μηνες συμβάσεις, εργαζόμενοι μέσω προγραμμάτων του ΟΑΕΔ, εργαζόμενοι με μερική απασχόληση, εργαζόμενοι για να αποκτήσουν εργασιακή εμπειρία, εργαζόμενοι σε διάφορα χρηματοδοτούμενα προγράμματα, ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι από εταιρείες στους δήμους στα πλαίσια υλοποίησης συμβάσεων, κλπ. Είναι χαρακτηριστικό ότι το σύνολο των κοινωνικών προγραμμάτων των δήμων σε μεγάλο ποσοστό, υλοποιείται από συμβασιούχους ή 5μηνίτες από ΜΚΟ. Επιπλέον, ξεκινούν πιο γοργά από το Σεπτέμβρη οι λεγόμενες Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις τις οποίες θα συστήνουν άνεργοι πρώην εργαζόμενοι στους δήμους. Και σε όλα αυτά έχουν πρωτοστατήσει και συνεχίζουν δήμαρχοι που στηρίζονται από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ.

Υπάρχουν σημαντικές ευθύνες στις κυβερνήσεις, στην Κεντρική Ενωση Δήμων Ελλάδος, στους δημάρχους, για την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, συνολικά των εργατικών κατακτήσεων. Ακόμα κι αν πολλοί δήμαρχοι κάνουν τους υπερασπιστές των δικαιωμάτων των εργαζομένων, πολύ περισσότερο που ήδη πολλοί από αυτούς σκέφτονται προεκλογικά ενόψει των τοπικών εκλογών του 2014. Για αυτό το λόγο μοναδικός δρόμος είναι ο συντονισμός της πάλης των εργαζομένων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα ώστε να εμποδίσουν την εφαρμογή της πολιτικής της διαθεσιμότητας, της κινητικότητας, της αξιολόγησης που προτείνει η κυβέρνηση ή αυτής που προτείνει η ΚΕΔΕ.

Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013

ΚΕΔΕ: Ζητά αξιολόγηση που φέρνει απολύσεις

Με... «αξιολόγηση» των δομών των δήμων, ώστε να διαπιστωθεί το «πλεονάζον» προσωπικό απαντά η Κεντρική Ενωση Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ) στις απολύσεις χιλιάδων εργαζομένων των δήμων που δρομολόγησε η κυβέρνηση, βοηθώντας έτσι στην εφαρμογή του σχετικού νόμου. Στη χτεσινή συνεδρίαση του ΔΣ της, η ΚΕΔΕ κάλεσε την κυβέρνηση να καταθέσει άμεσα στη Βουλή θεσμικό πλαίσιο για την «αξιολόγηση» αυτή, ...απειλώντας ότι οι δήμοι θα προχωρήσουν μόνοι τους ώστε μέχρι τέλος Οκτώβρη να ολοκληρωθεί η διαδικασία.

«Είστε συνένοχοι σ' αυτήν τη διαδικασία», υπογράμμισε στην παρέμβασή της, εκ μέρους της «Λαϊκής Συσπείρωσης» η Ελ. Παντελάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και δημοτική σύμβουλος Πειραιά, διευκρινίζοντας ότι η ΚΕΔΕ ουσιαστικά ζητεί την εφαρμογή του νόμου που επιφέρει απανωτά χτυπήματα στα εργασιακά δικαιώματα στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Στην κατεύθυνση αυτή ήταν και η τοποθέτηση του προέδρου της ΚΕΔΕ, Κ. Ασκούνη, που επανέλαβε ότι οι δήμοι έχουν συνεισφέρει περισσότερα από άλλους φορείς του Δημοσίου στη «δημοσιονομική πειθαρχία», την οποία προφανώς αποδέχεται. Στο πλαίσιο αυτό, η ΚΕΔΕ στη χτεσινή της απόφαση καλεί ουσιαστικά την κυβέρνηση να διευρύνει τις δεξαμενές των απολύσεων πέραν των δήμων, δηλώνοντας ότι «είναι υπέρ της κινητικότητας και αξιολόγησης των εργαζομένων σε ολόκληρο το δημόσιο τομέα χωρίς εξαιρέσεις, διότι η εδώ και ένα χρόνο αξιολόγηση των υπουργείων κάθε άλλο παρά αξιολόγηση ήταν».

Η Ελ. Παντελάκη, από την πλευρά της, ξεκαθάρισε τη θέση των εκλεγμένων συμβούλων του ΚΚΕ να μην εφαρμοστεί ο νόμος. «Χρειάζεται συντονισμός της πάλης των εργαζομένων στον ιδιωτικό και ιδιωτικό τομέα ώστε να εμποδίσουν την εφαρμογή αυτής της πολιτικής», τόνισε. Προειδοποίησε ότι η διαθεσιμότητα, κινητικότητα και αξιολόγηση που προτείνει η ΚΕΔΕ οδηγεί σε απολύσεις και πως το πρόβλημα της μειωμένης χρηματοδότησης των δήμων, παραμένει.

Στη χτεσινή συνεδρίαση επαναφέρθηκε το ζήτημα παραιτήσεων από τα δημοτικά αξιώματα ως «διαμαρτυρία» σε διατάξεις του νόμου. Η παραίτηση αποτελεί προεκλογικό πυροτέχνημα, σχολίασε η Ελ. Παντελάκη, υπογραμμίζοντας ότι αυτοί που το προτείνουν δεν παραιτούνται και από την πολιτική που ευθύνεται για τα πολλαπλά προβλήματα, αντίθετα τη στηρίζουν. Κάλεσε δε όσους απειλούν ότι θα παραιτηθούν, αν το εννοούν να το κάνουν, και να μην είναι εκ νέου υποψήφιοι στις επόμενες εκλογές.

Κατά τα άλλα, η ΚΕΔΕ αποφάσισε να προσφύγει στα ελληνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια για την αφαίρεση των αρμοδιοτήτων των σχολικών φυλάκων και της δημοτικής αστυνομίας από τους δήμους και για την «αντισυνταγματικότητα» των διατάξεων που αφορούν το λεγόμενο Παρατηρητήριο. Επίσης, μη δίνουν οι δήμοι στοιχεία για τα προσχέδια των προϋπολογισμών τους στο Οικονομικό Παρατηρητήριο, διευκρινίζοντας βέβαια ότι δεν αρνείται τον έλεγχο στην οικονομική λειτουργία των δήμων.

Χύνουν κροκοδείλια δάκρυα

Χρόνια τώρα δημοτικές αρχές των ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και κάθε λογής αυτοπαρουσιαζόμενων ως «ανεξάρτητων» αποδέχονται μείωση της κρατικής επιχορήγησης προς τους ΟΤΑ, μεταφορά αρμοδιοτήτων δίχως τους αντίστοιχους πόρους, ταξικούς προϋπολογισμούς που ρίχνουν ολοένα μεγαλύτερα βάρη στο λαό, διαρκή μετακύλιση στις πλάτες των δημοτών του κόστους λειτουργίας μιας σειράς βασικών κοινωνικών υπηρεσιών, διεύρυνση της ανταποδοτικότητας, εμπορευματοποίηση υπηρεσιών και ιδιωτικοποιήσεις, απολύσεις προσωπικού. Ζητούν τώρα να προχωρήσει μεν η κυβέρνηση στο πρόγραμμα «διαθεσιμότητας» που εξήγγειλε (άρα και απολύσεις), αντλώντας όμως λιγότερους υπαλλήλους από τους δήμους και να «αποκεφαλίσει» άλλους εργαζομένους σε άλλους φορείς. Προηγουμένως, είχαν συμφωνήσει με τον αντιδραστικό «Καλλικράτη». Εσπευσαν ήδη από πέρυσι να εφαρμόσουν κυβερνητική εγκύκλιο και να καταργήσουν τις κενές οργανικές θέσεις στους Οργανισμούς Εσωτερικής Υπηρεσίας. Ετσι, ενώ υπάρχουν κενά (μύθος το δήθεν πλεονάζον προσωπικό), πλέον τυπικά δεν εμφανίζονται και οι δημοτικές πλειοψηφίες δεν διεκδικούν την κάλυψή τους με μόνιμο προσωπικό με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Αντίθετα, κι όποιες λίγες κατά καιρούς προσλήψεις ζητούν, είναι συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου, με εξοντωτικά ωράρια και σχεδόν ανύπαρκτα δικαιώματα, στην ευρωενωσιακή λογική ανακύκλωσης της ανεργίας, μοιράσματος της φτώχειας, περιορισμού του «λειτουργικού κόστους».


Πέμπτη 25 Ιουλίου 2013

Υπηρεσίες δήμων σε ιδιώτες

Την παράδοση ολόκληρων έργων των δήμων στο κεφάλαιο δρομολογούν κυβέρνηση και Κεντρική Ενωση Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ). Σε συμφωνία με την «Αttica Bank», την Πληροφόρηση - Επιμόρφωση - Τοπική Ανάπτυξη (ΠΕΤΑ AE) και το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων προχωρούν στην ίδρυση ενός κεφαλαίου (fund), το οποίο θα επενδύει σε έργα των δήμων. Και συγκεκριμένα σε έργα όπως φωτισμός, σκουπίδια, αφαλάτωση, βιολογικούς καθαρισμούς, Aνανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και επιχειρηματικά πάρκα.

Τα έργα θα γίνονται μέσω Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). Το θέμα συζητήθηκε και σε πρόσφατη σύσκεψη στο υπουργείο Εσωτερικών, όπου δόθηκε έμφαση στο επενδυτικό ενδιαφέρον που εκδηλώνεται από ξένες εταιρείες και τη δυνατότητα χρηματοδότησης από ξένες τράπεζες. Ηδη κινεζικός όμιλος έχει εκδηλώσει σχετικό ενδιαφέρον. «Πρόκειται για την υλοποίηση της κεντρικής πολιτικής στην τοπική διοίκηση», σχολίασε σε σχετική παρέμβασή της στη χτεσινή συνεδρίαση του ΔΣ της ΚΕΔΕ, εκ μέρους της «Λαϊκής Συσπείρωσης», η Ελ. Παντελάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, συμπληρώνοντας πως ο κόσμος θα πληρώνει πανάκριβα υπηρεσίες που έχει ανάγκη.


Τρίτη 23 Ιουλίου 2013

Οταν τσακώνονται τα βουβάλια...

Ο ερχομός του υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ στην Ελλάδα για την προετοιμασία όπως γράφτηκε του ταξιδιού του Αντ. Σαμαρά στις ΗΠΑ τροφοδότησε τα αστικά ΜΜΕ με σχόλια για την οικονομική πολιτική της Γερμανίας και της Ευρωζώνης, σε συσχετισμό με την καπιταλιστική οικονομία της Ελλάδας. Αλλωστε δυο μέρες πριν ήταν στην Ελλάδα και ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, ο οποίος επέμενε στην απαρέγκλιτη εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης, το μείγμα της οποίας είναι αυτό που εφαρμόζεται σε όλη την Ευρωζώνη, δηλαδή της αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας. Ταυτόχρονα πολλά αστικά ΜΜΕ παρουσιάζουν την καπιταλιστική οικονομία των ΗΠΑ σε ανάκαμψη, και μάλιστα σε αντίθεση με την Ευρωζώνη για την οποία, όπως λένε, υπάρχουν εκτιμήσεις αμερικανικών οικονομικών επιτελείων που κάνουν λόγο για μεγαλύτερη «ύφεση» το φθινόπωρο. Ολ' αυτά βεβαίως διανθισμένα με τις δηλώσεις Σόιμπλε ότι δε συζητά για «νέο κούρεμα» του χρέους της Ελλάδας, τις δηλώσεις του ότι η κυβέρνηση έχει κάνει μεγάλα θετικά βήματα και πρέπει να συνεχίσει την πολιτική που εφαρμόζει, ιδιαίτερα στον τομέα των αντεργατικών αναδιαρθρώσεων γιατί έτσι θα έλθει η ανάπτυξη της καπιταλιστικής της οικονομίας. Με σχόλια ακόμη ότι αυτή η πολιτική συνεχίζει την κρίση. Ο δε Αμερικανός υπουργός Οικονομικών επίσης εκθείασε τα βήματα στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, μιλώντας και αυτός για τις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις, ενώ πρόβαλε ταυτόχρονα την ανάγκη μέτρων για την ανάπτυξη της οικονομίας της Ελλάδας, υπονοώντας ότι με την πολιτική που σήμερα εφαρμόζεται δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη...

Κρατάμε το στοιχείο στο οποίο εστίασαν και οι δύο υπουργοί Οικονομικών, αυτό των αναδιαρθρώσεων στο οποίο συμφωνούν. Αλλωστε ταυτίζονται στο ζήτημα μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης, την ανταγωνιστικότητα κλπ. Σύμφωνα δε με τον Αμερικανό, η κυβέρνηση των ΗΠΑ μπορεί να βοηθήσει στην αλλαγή πολιτικής της Γερμανίας και της Ευρωζώνης, άλλωστε και ο Μπ. Ομπάμα το προηγούμενο διάστημα και με δεδομένη την επικείμενη συνάντησή του με την Α. Μέρκελ δήλωσε ότι θα φροντίσει να την πείσει για την αναγκαιότητα εφαρμογής οικονομικής πολιτικής σαν τη δική του ως μονόδρομο για την ανάπτυξη.

Αυτή η αντιπαράθεση μεταξύ ΗΠΑ - Γερμανίας για τη διαχείριση της κρίσης στην Ελλάδα υπάρχει από την εποχή του πρώτου ακόμη μνημονίου, το 2010. Και συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, που εκφράζεται ανοιχτά, τόσο μεταξύ ΗΠΑ - Γερμανίας άμεσα, όσο και μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωζώνης, δηλαδή βασικά της Γερμανίας. Η ίδια συζήτηση υπάρχει, αναπαράγεται και εκφράζεται με ένταση και μεταξύ κυβέρνησης - ΣΥΡΙΖΑ. Βεβαίως τα δύο μείγματα πολιτικής δε χωρίζονται με σινικό τείχος, για παράδειγμα και στις ΗΠΑ χρειάστηκαν και πάρθηκαν πέρσι πρόσθετα φορολογικά μέτρα, αλλά και τα αστικά οικονομικά επιτελεία, με αφορμή το πρόγραμμα της Ευρωζώνης για την ανεργία μίλησαν για χαλάρωση της αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής. Που σημαίνει ότι η αστική πολιτική παίρνει υπόψη και τις ιδιαιτερότητες κάθε καπιταλιστικής οικονομίας και την όξυνση των ταξικών αντιθέσεων. Η οικονομική κρίση είναι συγχρονισμένη, αλλά το βάθος και ο κύκλος της δεν ταυτίζονται για όλες τις καπιταλιστικές οικονομίες, ενώ η βάρβαρη πολιτική γεννά, εν δυνάμει, λαϊκές αντιδράσεις. Αλλά και τα δύο μείγματα είναι καρμανιόλα για το λαό. Αυτή η διαπάλη εκφράζεται και ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου στην Ελλάδα. Ο ΣΕΒ, για παράδειγμα, διεκδικεί χρηματοδότηση για την ανάπτυξη της βιομηχανίας. Ταυτόχρονα ασκεί κριτική στις τράπεζες και στην κυβέρνηση ότι ενώ ενισχύονται με την ανακεφαλαιοποίηση, δε δίνουν κεφάλαια στη βιομηχανία για να έλθει η ανάπτυξη. Ηδη οικονομικά επιτελεία των ΗΠΑ κάνουν λόγο για την ανάγκη να «πέσουν» κεφάλαια στη βιομηχανία, αλλά και για χρηματοδοτικό κενό της Ελλάδας, οι ΗΠΑ το υπολογίζουν στα 20 δισ. ευρώ, εκτιμώντας ότι οι τράπεζες και μετά την ανακεφαλαιοποίηση δε θα καταφέρουν να ρίξουν κεφάλαια στην αγορά. Εκφράζουν επίσης ενδιαφέρον για την τόνωση του τραπεζικού τομέα. Και πιέζουν τη Γερμανία να αντιμετωπίσει τις τράπεζες, ως συνολικό ζήτημα Ευρωζώνης, ώστε να ενισχυθεί ο Νότος και η Ελλάδα. Εχουμε επίσης ξαναπεί ότι υπάρχουν τμήματα του κεφαλαίου στην Ελλάδα, που καλοβλέπουν ενίσχυση των οικονομικών σχέσεων με τις ΗΠΑ και μάλιστα ακόμη και με την Ελλάδα εκτός ευρώ (π.χ. εφοπλιστές, ενεργειακοί όμιλοι, εξαγωγείς, τελευταία ενδιαφέρον δείχνουν και οι τραπεζικοί όμιλοι κλπ).

Η οξεία αντιπαράθεση σ' αυτήν την υπόθεση έχει σχέση επίσης με το ποια οικονομία θα ισχυροποιηθεί έναντι των ανταγωνιστών, άρα θα κερδίσει μεγαλύτερα μερίδια στην αγορά. Οι ανταγωνιστές δεν είναι μόνο ΗΠΑ - Γερμανία, αλλά και Ιαπωνία, Ρωσία, Κίνα, Βραζιλία κλπ. Οσο για το ενδιαφέρον των ΗΠΑ και Γερμανίας για την οικονομία της Ελλάδας, αφενός υπάρχουν τομείς της που τους ενδιαφέρουν άμεσα (υδρογονάνθρακες, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, υποδομές, γη, τραπεζικός τομέας, τουριστικός τομέας κλπ), αφετέρου η γεωστρατηγική της θέση στην Ανατολική Μεσόγειο. Και η ελληνική κυβέρνηση κάνει τα πάντα για ξένες επενδύσεις. Εδώ πρέπει να εντάξει κανείς το μεταξύ τους καυγά για την οικονομία και την προσπάθεια προσεταιρισμού τμημάτων του κεφαλαίου της Ελλάδας. Η ατζέντα του ταξιδιού του Αντ. Σαμαρά στις ΗΠΑ περιλαμβάνει από την οικονομία ως το Κυπριακό και τα Ελληνοτουρκικά. Σ' αυτά θέλουν οι ΗΠΑ να συμβάλλει η κυβέρνηση σε όφελός τους. Η συνδιαχείριση του Αιγαίου, και λόγω υδρογονανθράκων, και το Κυπριακό διαπλέκονται επίσης. Να μην ξεχνάμε το σχέδιο «Μεγάλη Μέση Ανατολή», αμερικάνικης έμπνευσης και τις συνέπειές του σε Λιβύη, Αίγυπτο, Συρία κλπ. Μόνο που και αυτά οξύνουν τους ανταγωνισμούς τους.
Η Ελλάδα είναι ήδη πεδίο ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Και αυτοί είναι επικίνδυνοι για το λαό. Καμιά αναμονή για το όφελος των εντός και εκτός Ελλάδας «σωτήρων». Το κεφάλαιο θέλουν τα σώσουν για να εντείνεται η σκλαβιά της εκμετάλλευσης.


Δευτέρα 22 Ιουλίου 2013

Το μέλλον της νεολαίας δεν είναι η ανεργία και η κακοπληρωμένη δουλειά

Μόνο οργή μπορεί να προκαλέσει στους εκατοντάδες χιλιάδες νέους που είναι άνεργοι ή που βολοδέρνουν από την ανεργία στην κακοπληρωμένη ανασφάλιστη δουλειά και πάλι πίσω στην ανεργία το άκρως προκλητικό άρθρο του κ. Κωνσταντίνου Παπαχατζή, που υπογράφει με την ιδιότητα του διευθυντή ανθρώπινου δυναμικού στη συμβουλευτική εταιρεία «Ανάδειξη», στο ''Έθνος''.

Ο εν λόγω κύριος κάνει μια ...φιλότιμη προσπάθεια να διώξει από το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα την ευθύνη για την ανεργία και να τη φορτώσει στους ίδιους τους άνεργους, οι οποίοι, όπως «αποκαλύπτει» ο κ. Παπαχατζής, στην πραγματικότητα δε θέλουν να βρουν δουλειά. Όπως μας ενημερώνει μάλιστα, από τους νέους άνεργους που είναι υποψήφιοι για τα επιδοτούμενα από το ΕΣΠΑ προγράμματα υπερεκμετάλλευσης, «ελάχιστοι συνειδητοποιούν ότι το πρόγραμμα των τεσσάρων αυτών μηνών ουσιαστικά αποτελεί την ευκαιρία τους για να δείξουν τι αξίζουν και να παραμείνουν στην εταιρεία». Θα έπρεπε να πετάνε από τη χαρά τους, δηλαδή, οι νέοι που τους δίνουν την «ευκαιρία» να προσφέρουν τσάμπα ανασφάλιστη δουλειά για τέσσερις μήνες στον εργοδότη με επιδότηση 400 ευρώ το μήνα, και άμα δεν το κάνουν, οι ίδιοι οι νέοι φταίνε για την ανεργία...

Μετά από κάποιες εκφράσεις επιπέδου «παρακαλούμε τις επιχειρήσεις να μην επικοινωνούν Παρασκευή με τους υποψηφίους, απουσιάζουν στη θάλασσα», φτάνουμε στη μεγάλη αποκάλυψη του άρθρου: Το 95% των προσφερόμενων θέσεων εργασίας αφορούν πωλητές (γνωστό αυτό) και οι νέοι πρέπει να είναι τρελοί που δεν κάνουν αυτό το επάγγελμα πρώτη τους προτεραιότητα, παρόλο που είναι ένα από τα πιο καλά αμειβόμενα και μάλιστα μπορεί να οδηγήσει στη θέση του Γενικού Διευθυντή! Θα είχε ίσως ενδιαφέρον να τα πει αυτά σε κάποια από τις χιλιάδες νέες κοπέλες που έχουν αποκτήσει βουητό στο αυτί κυνηγώντας τα 100 και 200 ευρώ το μήνα στα τηλεφωνικά κέντρα προώθησης. Θα είχε επίσης ενδιαφέρον να μας πει πόσες από αυτές έγιναν Διευθύντριες και πόσες βρέθηκαν ξανά στην ανεργία (προφανώς επειδή δεν ...αγάπησαν αρκετά το επάγγελμα και σε κάθε περίπτωση με δική τους ευθύνη).

Και από το συγκεκριμένο άρθρο προκύπτει ότι η αστική τάξη και οι άνθρωποί της είναι αποφασισμένοι να κάνουν τη νέα γενιά σύγχρονους σκλάβους στην υπηρεσία των αφεντικών, να τους έχουν να δουλεύουν όπου αυτοί θέλουν, όποτε θέλουν, για όσο θέλουν, χωρίς μισθό και δικαιώματα και από πάνω να λένε οι νέοι και «ευχαριστώ». Τέτοιο είναι το θράσος τους και αποκαλύπτει τη βαρβαρότητα του συστήματος που υπηρετούν. Και μάλιστα, όπως λένε, όποιος νέος αντιδράσει και διεκδικήσει είναι αχάριστος και στην πραγματικότητα θέλει να είναι άνεργος.

Οι νέοι που βρίσκονται στην ανεργία θέλουν να βρουν δουλειά, (για να απαντήσουμε στον τίτλο του άρθρου στο «Έθνος» «θέλουν οι νέοι να βρουν δουλειά;»). Δουλειά με σύγχρονα δικαιώματα. Λύση στο πρόβλημα της ανεργίας υπάρχει. Όπως είχε γράψει ο Μπ. Μπρεχτ χρόνια πριν: ''Όταν για να βρεις δεν υπάρχει καμιά δουλειά πρέπει ν αντισταθείς! (...) μέχρι να γίνεις ο ίδιος του εαυτού σου εργοδότης. Και τότε πάντα διαθέσιμη δουλειά για σένα θα 'χει''.


Κυριακή 21 Ιουλίου 2013

Κύριο καθήκον της καθοδηγητικής δουλειάς η ισχυροποίηση των ΚΟΒ

Η ικανότητά μας να προωθούμε την πολιτική του Κόμματος είναι ζήτημα που πρέπει να βρίσκεται στο κέντρο της δουλειάς οργάνων και ΚΟΒ με συζήτηση, συμπεράσματα. Τα καθοδηγητικά όργανα να ασχολούνται συστηματικά και ουσιαστικά κατά πόσο βοηθάμε να ανεβαίνει το επίπεδο συζήτησης, λειτουργίας και δράσης των Γραφείων των ΚΟΒ, των ΚΟΒ, των Κομματικών Ομάδων και των ΔΣ των Συνδικάτων, έως το επίπεδο των αναγκών της ταξικής πάλης και των καθηκόντων του προγράμματός μας. Αυτό είναι κρίσιμο και καθοριστικό ζήτημα, για να λυθούν μια σειρά προβλήματα και να υλοποιηθούν οι στόχοι μας.

Αυτήν την περίοδο κάναμε βήματα ως Οργάνωση στην επεξεργασία ζητημάτων και στόχων που έχουν σχέση με την κομματική ισχυροποίηση και οικοδόμηση, με την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος στους κλάδους που έχουμε την ευθύνη.

Συζητάμε και επεξεργαζόμαστε πλευρές της γραμμής μας, όπως π.χ. «για το τι σημαίνει ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος σε κάθε κλάδο», «για τη δουλειά μας στους ανέργους και για την ανεργία», «για τον ναυπηγοεπισκευαστικό τομέα», «για την αμυντική βιομηχανία», «για την Ενέργεια και την ΕΥΔΑΠ» με βάση τις τελευταίες εξελίξεις, δένουμε την πρότασή μας και τις εξελίξεις του κάθε κλάδου όπως π.χ. των Τροφίμων, Ποτών, του Μετάλλου, της Χημικής βιομηχανίας, του Φαρμάκου, του Τύπου κ.ά.

Προσπαθήσαμε να βγάλουμε συμπεράσματα και διδάγματα από τη συμβολή μας στην ανάπτυξη μιας πολύμορφης αγωνιστικής δραστηριότητας (απεργίες, στάσεις, παραστάσεις, αρχαιρεσίες), όπου αλλού είμαστε εμείς οι οργανωτές, αλλού συμμετείχαμε ως μειοψηφία.

Επεξεργαστήκαμε καλύτερα ορισμένα ζητήματα που έχουν σχέση με το περιεχόμενο της ανασύνταξης κατά κλάδο, όπως ζητήματα που έχουν να κάνουν με την ενότητα της εργατικής τάξης, με τη λειτουργία και δράση των σωματείων, με τη συγκρότηση και λειτουργία συντονιστικών στο επίπεδο του κλάδου, με τη δημιουργία νέων κλαδικών συνδικάτων. Κάναμε βήματα στο να παρακολουθούμε και να παρεμβαίνουμε καλύτερα στους αγώνες, να δουλεύουμε με εργαζόμενους που δε συμφωνούν πλήρως μαζί μας. Να παίρνουμε πρωτοβουλίες για το συντονισμό της πάλης, με βάση πολύ οξυμένα προβλήματα, να βγάζουμε συμπεράσματα θετικά και αρνητικά.

Το ερώτημα είναι αν αυτά αφομοιώθηκαν από το σύνολο της Οργάνωσης, αν ενσωματώθηκαν στη δουλειά των ΚΟΒ, των Κομματικών Ομάδων, των Συνδικάτων.

Εδώ παραμένουν αδυναμίες, με αποτέλεσμα η απόδοση της δράσης μας να μην είναι σύμφωνη με τις δυνατότητές. Αυτός ο τρόπος δουλειάς - δηλαδή ολοκληρωμένη συζήτηση του σχεδιασμού, δράση, συμπεράσματα παράλληλα με τη δράση, διορθώσεις και προσαρμογές όταν χρειάζεται, τελικά συμπεράσματα όταν ολοκληρώνεται μια δράση κ.ο.κ. - δεν αγκαλιάζει όλους τους κρίκους της Οργάνωσης, δεν περνάει στα Συνδικάτα. Ενα τμήμα των δυνάμεων παραμένει πίσω από αυτήν την προσπάθεια, τους προβληματισμούς και τις επεξεργασίες. Οταν, όμως, δε συμμετέχει στη φάση της προετοιμασίας, του σχεδιασμού είναι φυσικό να χωλαίνει στην υλοποίηση.

Για να αλλάξει αυτό, πρέπει να δούμε τι φταίει, ποιες είναι οι αιτίες. Σίγουρα επιδρά η πολυχρέωση των στελεχών μας, η δύσκολη αντικειμενική κατάσταση, οι συνθήκες της πάλης που γίνονται πιο σύνθετες και δύσκολες. Ομως, αυτή είναι η μία πλευρά, υπάρχει και η καθοδηγητική δουλειά που πρέπει να βελτιωθεί.

Το βασικό είναι να βοηθήσουμε όλους τους κρίκους να δουλεύουν σωστά, να συζητάνε και να επεξεργάζονται όλα τα ζητήματα. Οι πιο δυναμικοί και δραστήριοι να συμβάλουν ακόμη περισσότερο και οι πιο αδύναμοι να μην παραβλέπονται και μένουν όλο και πιο πίσω.

Αυτός ο τρόπος δουλειάς απαιτεί ουσιαστικότερη και συχνότερη λειτουργία ολόκληρης της καθοδηγητικής μηχανής, της Τομεακής Επιτροπής, των ΚΟΒ, και κατ' επέκταση του περίγυρου. Βδομαδιάτικη συνεδρίαση του Γραφείου της ΚΟΒ και αντίστοιχα της μικρής ΚΟΒ που δεν έχει Γραφείο. Εκτακτες συνεδριάσεις όταν χρειάζεται. Συζήτηση και ενημέρωση με άλλους τρόπους, σε περίπτωση που η ΚΟΒ δεν μπορέσει μέσα στη βδομάδα να συνεδριάσει. Ολα πρέπει να στοχεύουν στην ισχυροποίηση της ΚΟΒ που είναι το θεμέλιο του Κόμματος, στην ισχυροποίηση του κάθε συντρόφου και οπαδού στο χώρο δουλειάς του, που είναι η βάση μας, τα στηρίγματά μας, η βοήθεια και ο έλεγχος της δουλειάς του κάθε συντρόφου, η συγκρότηση μέσα στον κάθε χώρο δουλειάς γερού πυρήνα γύρω από κάθε ΚΟΒ και σύντροφο.

Ο καθοδηγητής που κατορθώνει και παρακολουθεί από κοντά τη δουλειά του κάθε συντρόφου μέσα στο χώρο του, όχι μόνο μπορεί να τον βοηθήσει καλύτερα μεταφέροντας τη συνολικότερη πείρα της Οργάνωσης, αλλά βοηθιέται και ο ίδιος να γίνει καλύτερος. Θα μάθει πράγματα που δεν ξέρει, τρόπους δουλειάς που δεν τους φανταζόταν, αλλά μπορεί και να διαπιστώσει ότι ορισμένα που αποφασίσαμε δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν και πρέπει να κάνουμε έγκαιρα διορθώσεις. Καθοδηγητής που νιώθει επαρκής, υποτιμά την ικανότητα της ΚΟΒ και του κάθε συντρόφου να συζητάει και να χειρίζεται τέτοια ζητήματα, έχει μείνει ήδη πίσω χωρίς να το καταλάβει. Μέσα από τη μελέτη της πείρας από την καθοδηγητική δουλειά και την οργάνωση της πάλης, μπορεί να αφομοιωθεί η στρατηγική μας, να αποκτήσουμε την ικανότητα να την υλοποιούμε, να αποφεύγουμε τις παγίδες και τα λάθη, να γίνουμε καλύτεροι μάστοροι στην ανασύνταξη, στην οικοδόμηση και στο χτίσιμο της Λαϊκής Συμμαχίας.

Μέσα από πέντε παραδείγματα της καθημερινής δουλειάς, και χωρίς βέβαια να εξαντλούμε το θέμα, δίνουμε ορισμένες σκέψεις πώς πρέπει να δουλεύουμε, ώστε οι ΚΟΒ, οι Κομματικές Ομάδες, τα ΔΣ των σωματείων, να ανταποκρίνονται όλο και πιο αποτελεσματικά στις ανάγκες της ταξικής πάλης.

Οι διεθνείς εξελίξεις

Η κρίση συνεχίζεται, εξελίσσεται και έχουμε νέα ζητήματα. Οξύνονται παραπέρα οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, σε καπιταλιστικές χώρες, ανάμεσα σε τμήματα της αστικής τάξης, στο εσωτερικό της κάθε χώρας. Εντείνεται η διαπάλη για τις μορφές και τα μείγματα διαχείρισης του καπιταλισμού και αντίστοιχα διαμορφώνονται συμμαχίες. Η διαχείριση της κρίσης γίνεται πιο δύσκολη από τις αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις, το ίδιο και η διαδικασία αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος.

Δε συζητάμε αυτές τις εξελίξεις όσο πρέπει μέσα στην οργάνωση και έξω με τους εργαζόμενους. Είτε γιατί νομίζουμε ότι φτάνει η συζήτηση που κάναμε στην αρχή γύρω από την κρίση και το χαρακτήρα της, είτε, στο όνομα του «καθηκοντολόγιου» της καθημερινής δουλειάς και της χρονικής πίεσης που υπάρχει, η συζήτηση αυτή θεωρείται περιττή. Ομως, το ένα όχι μόνο δεν έρχεται σε αντιπαράθεση με το άλλο, αλλά αντίθετα είναι άρρηκτα δεμένα μεταξύ τους. Η γνώση των διεθνών εξελίξεων βοηθάει στην αφομοίωση και εκλαΐκευση του προγράμματός μας, στην αντιπαράθεση με τα διάφορα μείγματα αστικής διαχείρισης. Να κατανοείται ο χαρακτήρας των κυβερνητικών μέτρων που παίρνονται στην Ελλάδα. Να ερμηνεύεται σωστά η συνεχιζόμενη κινητικότητα που υπάρχει ανάμεσα στα κόμματα και στο εσωτερικό του καθενός ξεχωριστά, η κινητικότητα που υπάρχει στο συνδικαλιστικό κίνημα. Να κατανοείται, γιατί το κύριο και βασικό ζήτημα είναι η αλλαγή τάξης στην εξουσία και όχι απλά της κυβέρνησης.

Οι εξελίξεις που υπάρχουν π.χ. σε Αίγυπτο, Τουρκία, Βραζιλία κι αλλού, επιδρούν στη διαμόρφωση αντιλήψεων. Μπορεί να συμβάλλουν στην ηττοπάθεια και την απογοήτευση, ότι «εκεί που ξεσηκώθηκαν είδαμε ποιο ήταν το αποτέλεσμα, άρα δε γίνεται τίποτα». Μπορεί όμως, με την παρέμβασή μας, να βοηθάνε να βγουν σωστά συμπεράσματα γύρω από τον προσανατολισμό, τη γραμμή και τα ταξικά χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ο αγώνας, γιατί δεν φτάνει από μόνο του να βγούμε στους δρόμους. Για το ρόλο που πρέπει να παίξει το εργατικό κίνημα σε τέτοια λαϊκά ξεσπάσματα, όπου είναι έντονο το μικροαστικό, αντιδραστικό στοιχείο και η παρουσία όλων των πολιτικών δυνάμεων, για το ρόλο του οπορτουνισμού στην ενσωμάτωση του κινήματος, για την ανάγκη ύπαρξης κομμουνιστικού κόμματος με επαναστατική στρατηγική και πρόγραμμα.

Η τακτική των αντιπάλων

Η στρατηγική των αστικών και των οπορτουνιστικών κομμάτων, του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού είναι γνωστή και σταθερή, όπως και η μόνιμη επιδίωξή τους να χτυπήσουν το Κόμμα και το ταξικό εργατικό κίνημα. Χρειάζεται, όμως, να παρακολουθούμε συνεχώς πώς κάθε φορά προσπαθούν να το πετύχουν, με ποια τακτική, με ποια επιχειρήματα, με ποια νέα διλήμματα, πώς ελίσσονται. Η συζήτηση πάνω σε αυτό είναι αδύναμη.

Σήμερα π.χ. η ΝΔ έχει ανανεώσει τα συνθήματά της, μιλάει «για την ανάπτυξη και τις επενδύσεις που έρχονται», «για τη νέα Ελλάδα», «ότι γκρεμίζει τα κάστρα των βολεμένων». Αυτά δημιουργούν ελπίδα και αναμονή σε τμήματα εργαζομένων. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ρεφορμιστικός οπορτουνιστικός πόλος γενικότερα μιλάει για τη «δημοκρατία ή δημοκρατική συρρίκνωση», «να πολιτικοποιηθεί η πάλη των εργαζομένων για να φύγει η κυβέρνηση», για «γενική πολιτική απεργία για να φύγει αυτή η κυβέρνηση». Μας κατηγορεί ότι δε θέλουμε την πολιτικοποίηση της πάλης, ούτε να φύγει αυτή η κυβέρνηση. Αυτά πρέπει να συζητιούνται μέσα στην Οργάνωση, με τους οπαδούς μας, να προσπαθεί η Οργάνωση να αφομοιώσει την επιχειρηματολογημένη απάντηση του Κόμματος, να διαμορφώσει αντίστοιχη επιχειρηματολογία, παίρνοντας υπόψη και την εμπειρία του κάθε χώρου, να διαμορφώσει συνθήματα. Ετσι θα είμαστε πιο πειστικοί, πιο αποτελεσματικοί, γιατί δεν αρκούν τα επιχειρήματα του χτες, ούτε περιμένοντας μόνο από τα πάνω. Η πείρα έχει δείξει πως εύστοχα συνθήματα και επιχειρήματα που "ακουμπάνε" στο επίπεδο συνείδησης των εργαζομένων βγαίνουν μέσα από τέτοια διαδικασία.

Ζητήματα της τακτικής μας στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα

Στη φάση που βρίσκεται τώρα η κρίση έχουμε να αντιμετωπίσουμε κλεισίματα επιχειρήσεων όπως ΚΑΤΣΕΛΗΣ, ΜΕΒΓΑΛ, ΦΗΜΗΠΑΚ, ΒΙΒΛΙΟΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗ και έπεται συνέχεια. Εδώ λόγω της οξύτητας του προβλήματος υπάρχει συνήθως μαζική συμμετοχή, μπαίνουν εργαζόμενοι στον αγώνα που μέχρι χτες ήταν αρνητικοί. Σωματεία ή επιτροπές αυτών των χώρων που μέχρι χτες κοίταζαν «το μαγαζί τους» και καλλιεργούσαν το συντεχνιασμό, τώρα ζητάνε στήριξη από παντού. Αυτό αξιοποιείται από όλες τις άλλες δυνάμεις και παρεμβαίνουν, με στόχο να εντάξουν κάθε αγώνα στις πολιτικές τους επιδιώξεις. Συμμετέχουν με τις κομματικές τους σημαίες, αποδεικνύοντας και με αυτόν τον τρόπο πόσο υποκριτικά είναι τα «περί κομματικοποίησης των αγώνων», ότι με αυτό θέλουν να χτυπήσουν τα Κόμμα και το ταξικό κίνημα. Βρίσκει πρόσφορο έδαφος το «όλοι μαζί», το «να φύγει αυτή η κυβέρνηση». Το ίδιο γίνεται και σε επίπεδο γειτονιάς, εκεί που η κατάσταση σε ένα νοσοκομείο ή σχολείο έχει φτάσει στο απροχώρητο, πάει για κλείσιμο ή για συγχώνευση.

Η στάση μας σε κάθε τέτοια περίπτωση πρέπει να γίνεται αντικείμενο αναλυτικής συζήτησης στις ΚΟΒ με κριτήριο πάντα την προώθηση της ανασύνταξης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, της Λαϊκής Συμμαχίας, την άνοδο της ταξικής συνείδησης και πάλης. Στο πλαίσιο αυτό, η ΚΟΒ να συζητά τι θέλουμε να κάνουμε και γιατί, το περιεχόμενο, τους στόχους, τα συνθήματα του αγώνα, τους διάφορους επιμέρους χειρισμούς, έχοντας υπόψη ότι οι αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις πάντα επιδιώκουν είτε να μας ενσωματώσουν στη γραμμή τους είτε να μας απομονώσουν. Δεν πηγαίνουμε βλέποντας και κάνοντας, δεν υποτιμάμε τη δυνατότητα των ΚΟΒ να αντιμετωπίσουν τέτοια ζητήματα και μέσα από τις δυσκολίες να δουν τις νέες δυνατότητες.

Σε κάθε περίπτωση, οξύνουμε την αντιπαράθεση, με στόχο να απεγκλωβίσουμε και να συσπειρώσουμε νέες δυνάμεις στην ταξική γραμμή πάλης. Δεν πρόκειται να γίνουμε με την παρουσία μας κολυμβήθρα του Σιλωάμ, όπου αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις θα ξεπλένουν την προηγούμενη βρωμιά τους και θα κρύβουν τη σημερινή.

Αν σωστά δουλέψουμε, αν δε γίνουμε χυλός φοβούμενοι την απομόνωση, θα δημιουργηθούν προϋποθέσεις για να έχουμε βήματα το επόμενο διάστημα στην οικοδόμηση και ανασύνταξη, γιατί αναδείχνονται νέες δυνατότητες. Βγαίνουν εργαζόμενοι στο δρόμο που μέχρι χτες δίσταζαν. Δημιουργείται εχθρικό κλίμα απέναντι στον εργοδότη που μέχρι χτες ήταν «ο καλός». Αναγκάζονται όλες οι πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις να πάρουν θέση όπου με συστηματική δουλειά μπορούμε να αποκαλύψουμε την ουσιαστική διαφορά των δικών μας θέσεων. Ξεχωρίζουν τα πιο καλά στοιχεία μέσα στους εργαζόμενους, νέες δυνάμεις. Δοκιμάζεται στην πράξη και η δική μας ικανότητα, το επίπεδο συνοχής και συσπείρωσης των οπαδών μας, των ψηφοδελτίων μας. Οταν έτσι βλέπουμε αυτούς τους αγώνες, με αυτήν την προοπτική και όχι μεροδούλι μεροφάι, αλλά ως «πρακτική άσκηση για πιο σύνθετες καταστάσεις», τότε ούτε πανικός υπάρχει, ούτε απογοήτευση από πιθανά πισωγυρίσματα, σκαμπανεβάσματα. Ακόμα και όταν ένα εργοστάσιο κλείσει, θα υπάρξουν εργάτες που θα βγάλουν συμπεράσματα και θα τα αξιοποιήσουν στις όποιες δουλειές βρούνε στο μέλλον στον κλάδο ή αλλού. Τέτοια παραδείγματα έχουμε.

Μέσα στις ΚΟΒ και πλατιά με τους εργαζόμενους να συζητάμε και να ξεσκεπάζουμε την εκφυλιστική τακτική της ΓΣΕΕ που, για να εκτονώνει την κατάσταση ή για να στηρίξει μια άλλη πολιτική διαχείρισης, προκηρύσσει απροετοίμαστες απεργίες, ντουφεκιές στον αέρα, όπως με την περίπτωση της ΕΡΤ και του πολυνομοσχεδίου. Να δείχνουμε και μέσα από κάθε τέτοια ενέργεια την ανάγκη αλλαγής των συσχετισμών, ότι η ΓΣΕΕ είναι εχθρός των εργατών, να μην υπάρχει καμία αυταπάτη ότι «μπορεί να μπει στον ίσιο δρόμο».

Πλευρές της δράσης μας στα σωματεία

Τα ΔΣ των συνδικάτων πρέπει να επιταχύνουν τη συζήτηση των συμπερασμάτων από τις κινητοποιήσεις σε χώρους δουλειάς. Να τα συζητήσουν με τους εργαζόμενους μέσα στους χώρους δουλειάς. Τα όποια βήματα είναι λίγα, γίνονται αργά και βασανιστικά και όχι σε όλα τα συνδικάτα.

Οι αντικειμενικές δυσκολίες δεν μπορούν από μόνες τους να το αιτιολογήσουν. Ούτε το πρόβλημα είναι μόνο οργανωτικό. Πρέπει και αλλού να αναζητήσουμε τις αιτίες. Στο πόσο έχει κατανοηθεί ο ξεχωριστός, διακριτός ρόλος που πρέπει να έχει η ΚΟΒ, η Κομματική Ομάδα και το ΔΣ του Συνδικάτου. Κατά πόσο κατανοείται μέσα από την πείρα της δουλειάς η ουσία της ανασύνταξης και του ρόλου των συνδικάτων σε αυτή, ότι αυτή μπορεί να γίνει μόνο με τη δράση των ίδιων των εργατών.

Το Συνδικάτο είναι ξεχωριστή οργάνωση, τα μέλη του δεν είναι όλοι φίλοι ή ψηφοφόροι του Κόμματος, έχουν και διαφορετικές ως αντίθετες απόψεις. Επομένως, οι κατευθύνσεις της ΚΟΒ και των Κομματικών Ομάδων θέλουν ανάλογη προσαρμογή. Ούτε η ΚΟΒ μπορεί να πέφτει στο επίπεδο του Συνδικάτου ούτε αυτό μπορεί να ταυτίζεται με το επίπεδο της ΚΟΒ. Στο πλαίσιο μιας σωστής σύνδεσης ΚΟΒ - Κομματικής Ομάδας, Σωματείου, το ΔΣ του Σωματείου δεν παρακάμπτεται. Συζητά, αποφασίζει και οργανώνει στο πλαίσιο του χώρου του και τις κεντρικότερες πρωτοβουλίες. Ούτε οι διάφοροι συντονισμοί και τα απαραίτητα συντονιστικά μπορούν να αντικαθιστούν και να σμπαραλιάζουν την οργανωτική αυτοτέλεια και σχεδιασμό του κάθε συνδικάτου, γιατί τότε αντί να πάμε μπροστά πάμε προς τα πίσω, άσχετα αν αυτό στη δοσμένη στιγμή δε φαίνεται καθαρά.

Χρειάζεται επιμονή στη σταθερή και ουσιαστική λειτουργία των ΔΣ των σωματείων. Να συνεδριάζουν τακτικά και να σχεδιάζουν τη δουλειά τους στον κλάδο με βάση τους συνολικούς στόχους της ανασύνταξης και όχι μόνο μπροστά σε γενικότερες κινητοποιήσεις ή μετά από κάποιες εξελίξεις στον κλάδο και σε κάποιο χώρο. Να συζητούν και να σχεδιάζουν με όρους οργάνωσης που έχει καταστατικό με συγκεκριμένους κανόνες λειτουργίας, που έχει μέλη με διαφορετικές ιδεολογικοπολιτικές αντιλήψεις. Να έχουν μακροπρόθεσμο σχέδιο ισχυροποίησής τους με συγκεκριμένους στόχους εγγραφών νέων μελών, επαφών σε περισσότερους χώρους, που θα ελέγχεται κατά τακτά διαστήματα, θα εμπλουτίζεται και θα εξειδικεύεται ανάλογα με την πορεία υλοποίησής του και τις εξελίξεις. Να έχουν σχέδιο δραστηριοποίησης δυνάμεων στο πλάι του ΔΣ, με χρέωση καθηκόντων σε όλο και περισσότερους πρωτοπόρους εργάτες, σχέδιο απεγκλωβισμού δυνάμεων από τον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό και συσπείρωσης στο Συνδικάτο. Να επεξεργαστούν σχέδιο για το πώς θα ενημερώνουν τακτικά τα μέλη τους για τις εξελίξεις, για τον προγραμματισμό του Συνδικάτου, το ζήτημα της εφημερίδας κ.ά. Να σκεφτούν τι μπορεί να γίνει και στο επίπεδο της γειτονιάς, τη συγκρότηση παραρτημάτων ή άλλων μορφών οργάνωσης.

Τα μέλη του Κόμματος που είναι και μέλη των ΔΣ, πριν απ' όλα λογοδοτούν στο Κόμμα για το πόσο επαρκώς και αποτελεσματικά το εκπροσωπούν και προωθούν τους σκοπούς και τους στόχους του. Πρέπει, όμως, να λογοδοτούν και στους εργάτες που τους ψήφισαν. Να νιώθουν την ευθύνη γι' αυτό, για τη λειτουργία του ΔΣ, για την τήρηση όλων των κανόνων λειτουργίας, για την τάξη στο μητρώο του, στα αρχεία του, στα οικονομικά του, σε ό,τι περιουσιακό στοιχείο έχει, στο νοικοκυριό που υπάρχει γενικότερα. Οι πρόεδροι των Συνδικάτων έχουν ιδιαίτερες ευθύνες, ο ρόλος τους είναι σημαντικός.

Σήμερα χρειάζεται περισσότερο από χτες ο συντονισμός της πάλης κατά κλάδο και γενικότερα. Δύσκολα μπορεί σήμερα να πετύχεις κάτι κατά χώρο και κλάδο. Κάθε κεντρικότερη πρωτοβουλία όμως χρειάζεται να αξιοποιείται από το κάθε Συνδικάτο για να βελτιώνει τη λειτουργία του, να τη δένει και να την εξειδικεύει στο δικό του κλάδο, με συγκεκριμένους στόχους. Να εξαντλεί τις δυνατότητες για συζήτηση κάθε συγκεκριμένης πρωτοβουλίας στο ΔΣ, σε ΓΣ του σωματείου, σε τόπους δουλειάς κ.λπ. ώστε να συμμετέχουν τα μέλη του και άλλοι εργαζόμενοι από τον κλάδο. Ολες αυτές οι πλευρές πρέπει να αποτελούν αντικείμενο μόνιμης συζήτησης στις Κομματικές Ομάδες και στα ΔΣ των Συνδικάτων.

Η ειδική δουλειά στους μετανάστες

Αρκετές φορές μιλάμε για την ανάγκη να κάνουμε ειδική δουλειά στους μετανάστες. Ειδικά σε ορισμένους χώρους δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα χωρίς αυτό γιατί η μεγάλη πλειοψηφία των εργατών είναι μετανάστες, με αντιπαραθέσεις όχι μόνο με τους Ελληνες αλλά και μεταξύ τους, με βάση την εθνικότητα, τη θρησκεία, τις σχέσεις ανάμεσα στις χώρες τους. Η δουλειά στους μετανάστες έχει γίνει ακόμη πιο δύσκολη από χτες. Εχουν ενισχυθεί ο ρατσισμός, τα κατασταλτικά μέτρα εναντίον τους. Μετά από τη δουλειά κλείνονται στα σπίτια, φοβούνται να κυκλοφορήσουν, έχουν δεν έχουν χαρτιά, τους συλλαμβάνουν. Είναι πιο έντονη η αντίληψη της άμεσης λύσης από ό,τι σε τμήματα Ελλήνων εργαζομένων, γιατί αισθάνονται περαστικοί. Εχουν πιο ειδικά ζητήματα όπως σε σχέση με τη νομιμότητα, με τα χαρτιά, με την τρομοκρατία, το ρατσισμό, πληρώνονται συνήθως λιγότερο από τους Ελληνες. Υπάρχει το πρόβλημα της γλώσσας που δυσκολεύει στη συνεννόηση, άρα θέλει να τους μιλάμε απλά, κωδικοποιημένα και στα βασικά. Αυτά δεν πρέπει να υποτιμούνται, ούτε να θεωρούνται υποδεέστερα, γιατί αν εμείς βγαίνοντας από το σπίτι γυρνάγαμε μετά από τρεις μήνες από κάποια Αμυγδαλέζα, τι θα λέγαμε, θα το υποτιμούσαμε; Αυτά δεν απαντιούνται με «αυτός είναι ο καπιταλισμός».

Μπορεί όμως ένα τόσο σοβαρό και σύνθετο πρόβλημα να προχωρήσει, αν δεν καταπιαστούμε ακόμη πιο συγκεκριμένα με αυτό; Το να λέμε, και σωστά, ότι «οι μετανάστες είναι κομμάτι της εργατικής τάξης της χώρας μας και πρέπει να κάνουμε δουλειά» και να το επαναλαμβάνουμε από πάνω μέχρι κάτω, δεν μας λύνει το ζήτημα. Χρειάζεται να ανοίξουμε όλα τα παραπάνω στις ΚΟΒ και να μελετάμε συνεχώς την πείρα από αυτήν τη δουλειά. Ενας τρόπος για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα του φόβου, είναι να κάνουμε συσκέψεις στις γειτονιές εκεί που μένουν και όχι μέσα στο κέντρο. Η πείρα δείχνει ότι είναι αποτελεσματική η σύσκεψη κατά χώρο δουλειάς, γιατί μας βοηθάει να συνεννοούμαστε καλύτερα και να μπορούμε πρακτικά να τους οργανώνουμε στην πάλη. Χρειάζεται να δουλεύουμε σε όλους τους μετανάστες, από όλες τις χώρες, παίρνοντας υπόψη ότι έντονα προβλήματα ρατσισμού, εθνικισμού, υπάρχουν και ανάμεσά τους, που πρέπει και αυτά να τα αντιμετωπίσουμε.

Να μη μας πιάνει το άγχος του άμεσου αποτελέσματος. Αν κάνουμε δουλειά με συνέπεια και σταθερότητα, στην κρίσιμη φάση οι μετανάστες θα βρεθούν από τη σωστή πλευρά και η συμβολή τους θα είναι σημαντική και σε κάποιους χώρους καθοριστική.

Τομεακό Γραφείο Βιομηχανίας της ΚΟΑ του ΚΚΕ