Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

Καλή Αγωνιστική Χρονιά


Το 2015 με ισχυρό ΚΚΕ ο λαός να αντιτάξει τα δικά του όπλα

Τ
ο ΚΚΕ απευθύνεται με αίσθημα ευθύνης και αισιοδοξία στους εργαζόμενους, στους άνεργους, στους αυτοαπασχολούμενους, στους φτωχούς αγρότες, στους νέους και τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων της πατρίδας μας.
Το ΚΚΕ θα δώσει όλες του τις δυνάμεις, για να ξεπεράσει ο λαός τις δυσκολίες, τα εκβιαστικά διλήμματα, αλλά και τις αυταπάτες, ώστε να γίνει τη νέα χρονιά ένα σημαντικό βήμα αγωνιστικής παρουσίας, λαϊκής συμμαχίας, δυναμικής αντιπολίτευσης, ενίσχυσης της πάλης για συνολική ανατροπή. Να γίνει ο ίδιος ο λαός πρωταγωνιστής στις εξελίξεις, ώστε να ξημερώσει μια καλύτερη μέρα, με πραγματική ευημερία για το λαό και τα παιδιά του. Γι' αυτό χρειάζεται να είναι πολύ πιο δυνατό το ΚΚΕ και μέσα στο λαϊκό κίνημα και μέσα στο Κοινοβούλιο.
Η νέα χρονιά μπορεί να είναι πραγματικά διαφορετική για το λαό, αν απέναντι στους εκβιασμούς, στην κινδυνολογία και τις αυταπάτες κυβέρνησης - αξιωματικής αντιπολίτευσης αντιτάξει τα δικά του όπλα.
Κι αυτά τα όπλα είναι ο αγώνας, η συμμαχία του, για να διεκδικήσει τις σύγχρονες ανάγκες που θυσιάζονται στο βωμό της επιβίωσης ενός σάπιου συστήματος, είναι η μη αναγνώριση του χρέους, γιατί δεν το δημιούργησε ο ίδιος, είναι το αίτημα για ολοσχερή και μονομερή διαγραφή του, να το πληρώσουν αυτοί που το δημιούργησαν.
Είναι ο στόχος για αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ενωση, για κοινωνικοποίηση του πλούτου, για να μπορεί να πάρει ο λαός στα χέρια του τις παραγωγικές και αναπτυξιακές δυνατότητες που έχει η χώρα. Αυτά είναι τα όπλα του λαού, αυτό το δρόμο προτείνει το ΚΚΕ και γι' αυτό και το δυνάμωμά του και στις εκλογές μπορεί να βάλει και εμπόδια στη σημερινή πολιτική, να διεκδικήσει μέτρα ανακούφισης για τη λαϊκή οικογένεια που υποφέρει, πάνω απ' όλα να ανοίξει το δρόμο για μια ριζικά διαφορετική προοπτική.
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ με τα εκβιαστικά και τρομοκρατικά διλήμματα, στο όνομα της δήθεν σταθερότητας και ομαλότητας, έχουν στόχο να αποσπάσουν τη λαϊκή συναίνεση για κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης. Η επόμενη μέρα που υπόσχονται δε θα είναι απαλλαγμένη από τη φτώχεια, την ανεργία για την πλειοψηφία της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων. Από την άλλη μεριά, ο ΣΥΡΙΖΑ, συμμετέχοντας στο δικομματικό παιχνίδι, εφησυχάζει και αποπροσανατολίζει το λαό ότι δήθεν με μια άλλη διαπραγμάτευση η επόμενη μέρα μπορεί να είναι διαφορετική για το λαό. Παρά τις διαφορές τους για το μείγμα διαχείρισης, όλοι αυτοί κινούνται μέσα στα δεσμά της ΕΕ, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης που φέρνει κέρδη και προνόμια στους λίγους, φτώχεια και ανεργία στους πολλούς. Καλλιεργούν ψεύτικες προσδοκίες ότι με την επιστροφή στην όποια καπιταλιστική ανάκαμψη μπορεί να ανακάμψουν και το λαϊκό εισόδημα, τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.
Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ αποτελεί το πιο αποτελεσματικό όπλο στα χέρια του λαού και αυτό το όπλο μπορεί ο λαός να το δυναμώσει παντού, και στις εκλογές της 25ης Γενάρη του 2015. Την επόμενη μέρα, ο λαός χρειάζεται ακόμα πιο δυνατό το ΚΚΕ παντού, αφού αποτελεί τον πραγματικό, γνήσιο αντίπαλο στα μονοπώλια, στην ΕΕ των μνημονίων διαρκείας. Αποτελεί εγγύηση για να μην εξαπατήσουν πάλι το λαό. Θα σταθεί απέναντι σε αντιλαϊκές κυβερνήσεις που δεν εγγυώνται την ανάκτηση των τεράστιων απωλειών για το εισόδημα και τη ζωή του λαού. Το ΚΚΕ θα πρωταγωνιστήσει, μέσα και έξω από τη Βουλή, για να υπάρχει μαχητική λαϊκή αντιπολίτευση, κίνημα μαζικό, οργανωμένο και αποφασισμένο για το ψωμί και το δίκιο του λαού.
Το ΚΚΕ δεσμεύεται να συνεχίσει ακόμη πιο αποφασιστικά, για να ανταποκριθεί με επιτυχία στις ανάγκες και τα καθήκοντα της εποχής, για την προοπτική του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, που είναι περισσότερο αναγκαίος και επίκαιρος από ποτέ.

Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

Υπουλες ανατροπές στην ασφάλιση των οικοδόμων

Σ
Ο νέος κανονισμός ασφάλισης είναι προσαρμοσμένος 
στις ανάγκες των μεγάλων κατασκευαστικών εταιρειών
τη δίνη της καπιταλιστικής κρίσης και της επίθεσης των κυβερνήσεων στα εργασιακά και στα ασφαλιστικά τους δικαιώματα, βρίσκονται οι οικοδόμοι. Το τελευταίο χτύπημα που μεθοδεύτηκε είναι οι αλλαγές που προωθούνται στον Κανονισμό Ασφάλισης των οικοδόμων, με δυσμενείς συνέπειες στην ασφάλισή τους, αλλά και στις υπόλοιπες παροχές που δικαιούνται.
Οι αλλαγές αυτές, που σχεδιάστηκαν για λογαριασμό των μεγάλων κατασκευαστικών εταιρειών, γίνονται ακόμα πιο επώδυνες στο φόντο της συντριπτικής συρρίκνωσης της οικοδομικής δραστηριότητας, αλλά και επιδείνωσης του χρόνιου προβλήματος της ανασφάλιστης εργασίας, που ποτέ δεν αντιμετωπίστηκε δραστικά από τις κυβερνήσεις και τις διοικήσεις του ΙΚΑ, ακόμα και σε περιόδους που οι προϋποθέσεις ήταν πιο ευνοϊκές απ' ό,τι σήμερα.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο άλλοτε ισχυρός και αναπτυσσόμενος τομέας των οικοδομικών έργων σήμερα δεν απασχολεί πάνω από 35.000 οικοδόμους, ενώ η μέση απασχόληση των οικοδόμων είναι μόλις 12,8 ημερομίσθια το μήνα! (Στοιχεία ΙΚΑ, Απρίλης 2014).
Ωστόσο, αντί να ενισχυθούν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί για την αντιμετώπιση του μόνιμου προβλήματος της ανασφάλιστης εργασίας στον κλάδο - όπως και σε άλλους κλάδους - η κυβέρνηση κινείται ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση, σχεδιάζοντας νέα προνόμια για τους μεγαλοκατασκευαστές, που θα τους μειώσουν παραπέρα το κόστος ασφάλισης για τους οικοδόμους που απασχολούν.
Σ' αυτό το πλαίσιο, το υπουργείο Εργασίας ετοιμάζει Υπουργική Απόφαση, μετά από απόφαση του ΔΣ του ΙΚΑ και σχετική εισήγηση που ετοίμασε για τον Κανονισμό Ασφάλισης των οικοδόμων το τμήμα Ελέγχου Οικοδομοτεχνικών Εργων του Ταμείου. Οπως πάντα, οι ανατροπές που ετοιμάζονται προβάλλονται ως δήθεν «εξορθολογισμός» και «αποκατάσταση αδικιών» που, στη συγκεκριμένη περίπτωση, επιχειρούνται να δικαιολογηθούν ως «λογική» συνέπεια της χρήσης νέων οικοδομικών υλικών και εφαρμογών από εταιρίες με στεγασμένο προσωπικό.
Οι βασικές αλλαγές που προωθούνται είναι:
  • Η μείωση του αριθμού των ελάχιστων ενσήμων που προβλέπονται με βάση το σημερινό Κανονισμό. Συγκεκριμένα, με το πρόσχημα της χρήσης νέων υλικών από εταιρείες με στεγασμένο προσωπικό (τεχνικές εταιρείες), μπορεί να μειωθούν τα ελάχιστα ένσημα που απαιτούνται για τις συγκεκριμένες εργασίες. Ετσι, για παράδειγμα, η χρήση έτοιμου σοβά αναμεμειγμένου με χρώμα δικαιολογεί - σύμφωνα με το νέο σκεπτικό - τη μείωση του ελάχιστου αριθμού που απαιτούνται για ελαιοχρωματισμούς. Συνεπώς, με έμμεσο τρόπο μειώνονται τα ελάχιστα ένσημα της οικοδομής με βάση τον αντικειμενικό συντελεστή που εφαρμόζεται στα υπόλοιπα τετραγωνικά μέτρα της οικοδομής, που δε γίνονται τέτοιου είδους εργασίες.
  • Μετατροπή σε κοινή ασφάλιση της ασφάλισης σε οικοδομικά έργα. Και εδώ η αλλαγή αφορά κατά κύριο λόγο μεγάλες εταιρείες με στεγασμένο προσωπικό, με πρόσχημα και πάλι τη χρησιμοποίηση νέων υλικών ή και νέων εφαρμογών. Σε αυτήν την περίπτωση, τα ελάχιστα οικοδομικά ένσημα μπορούν να μειωθούν, μέχρι και να μηδενιστούν, και στη θέση του οικοδομικού ένσημου να μπαίνει κοινή ασφάλιση, αφού αρκεί μια σχετική μελέτη μηχανικού. Δηλαδή αυτόματα η ασφάλιση φεύγει από τον οικοδόμο και μετατρέπεται σε κοινή.
Γίνεται λοιπόν φανερό ότι οι αλλαγές στον Κανονισμό Ασφάλισης για τους οικοδόμους υπηρετούν το γενικό στόχο του κεφαλαίου για ακόμη πιο φθηνή εργατική δύναμη, ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της αύξησης των επιχειρηματικών κερδών στις πλάτες των εργαζομένων.
Οι συνέπειες για τους εργαζόμενους
Ταυτόχρονα, η μετατροπή της ασφάλισης από οικοδομική σε κοινή ασφάλιση, και μάλιστα στα μεγάλα έργα, που καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος από την περιορισμένη ήδη οικοδομική δραστηριότητα, προσθέτει επιπλέον χρόνια στη δυνατότητα για θεμελίωση δικαιώματος συνταξιοδότησης με το ειδικό καθεστώς του κλάδου. Και αυτό γιατί, ενώ πρόκειται για εργασία οικοδομική, η ασφάλιση - όταν γίνεται - δε θα είναι τέτοια.
Επιπλέον, αυτό έχει αντανάκλαση και σε άλλες παροχές. Ως παράδειγμα, για επίδομα ανεργίας οι οικοδόμοι χρειάζονταν 100 ένσημα το τελευταίο 14μηνο, οι εργαζόμενοι όμως με κοινή ασφάλιση χρειάζονται 125 μέρες ασφάλισης.
Οι αλλαγές αυτές είναι ταυτόχρονα σε βάρος του ίδιου του ΙΚΑ, αφού με τον τρόπο αυτό χτυπιέται ένας κλάδος που για δεκαετίες αποτέλεσε έναν από τους βασικούς «αιμοδότες» για τους πόρους του μεγαλύτερου ασφαλιστικού Ταμείου. Είναι όμως συμβατές με τη στρατηγική επιδίωξη του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για το χτύπημα της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης, γεγονός που αποτυπώνεται και στη μείωση κατά πέντε ολόκληρες μονάδες των εργοδοτικών εισφορών, αλλά και στον οικονομικό στραγγαλισμό του ΙΚΑ με τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης.
Ερχονται ταυτόχρονα να προστεθούν στην είσοδο εταιρειών με ενοικιαζόμενους εργάτες για οικοδομικά έργα της Τοπικής και Περιφερειακής Διοίκησης, με αρχικό προϋπολογισμό μέχρι 10.000.000 ευρώ, όπως προωθήθηκε με πολυνομοσχέδιο τον περασμένο Μάη.
Σε κάθε περίπτωση, οι αλλαγές στον Κανονισμό μαζί με τους αντεργατικούς νόμους που έχουν υλοποιηθεί διευρύνουν τις προϋποθέσεις εισόδου στην οικοδομή εταιρειών που θα λειτουργούν και θα εξυπηρετούν καλύτερα τα συμφέροντα των μεγαλοκατασκευαστών, με τραγικές συνέπειες για την ασφάλιση των οικοδόμων, ενισχύοντας ταυτόχρονα την τάση συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης και σε αυτόν τον κλάδο, σε βάρος των μικρών επιχειρήσεων.
Να οργανωθεί η αντίσταση
Παρά τη σθεναρή αντίσταση της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, που μπλόκαρε την πρώτη συζήτηση στο ΔΣ του ΙΚΑ, παρά την τεκμηριωμένη κριτική που ασκήθηκε εκ μέρους του Συνδικάτου στις αντιδραστικές αυτές αλλαγές και τη διαφωνία που διατυπώθηκε, τελικά η γνώμη των οικοδόμων αγνοήθηκε επιδεικτικά από την κυβέρνηση και τη διοίκηση του ΙΚΑ. Είναι φανερό ότι στην ταξική ζυγαριά του κράτους αυτό που βαραίνει δεν είναι βέβαια τα συμφέροντα δεκάδων χιλιάδων οικοδόμων και των οικογενειών τους, αλλά τα συμφέροντα μιας χούφτας μεγαλοκατασκευαστών.
Από αυτήν τη σκοπιά, ακόμα και κάποιες θετικές αλλαγές που γίνονται στον Κανονισμό, όπως η προσθήκη στον υπολογισμό των ελάχιστων ενσήμων κάποιων εργασιών που δεν προβλεπόταν έως σήμερα, δεν αναιρούν το γεγονός της γενικής χειροτέρευσης στην ασφάλιση των οικοδόμων.
Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, στην όλο και μεγαλύτερη χειροτέρευση των συνθηκών εργασίας και ασφάλισης και ενώ η κυβέρνηση ετοιμάζεται για νέο πακέτο μέτρων στο Ασφαλιστικό, με βασική ανατροπή την αύξηση των ελάχιστων ημερών ασφάλισης από τις 4.500 στις 6.000 μέρες ασφάλισης για το δικαίωμα στη σύνταξη, στους οικοδόμους, όπως και σε όλους τους εργαζόμενους, πρέπει να σημάνει συναγερμός. Να βρεθούν στην πρώτη γραμμή για να υπερασπίσουν την ασφάλιση, να αποτρέψουν τα χειρότερα, να διεκδικήσουν διεύρυνση και όχι συρρίκνωση των ασφαλιστικών - εργασιακών τους δικαιωμάτων.

Οπλισμένοι με νέα πείρα, βλέπουμε με ευθύνη και αισιοδοξία τη χρονιά που έρχεται

Από τη συνέντευξη με τον Γιώργο Πέρρο
Μια χρονιά πλούσια σε εργατικούς - λαϊκούς αγώνες, που αφήνει παρακαταθήκη και πείρα για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, ολοκληρώνεται σε λίγες μέρες. Ο «Ριζοσπάστης» συζητάει με τον Γιώργο Πέρρο, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, για τον απολογισμό της χρονιάς που φεύγει, τις προοπτικές που ανοίγονται για το κίνημα τη χρονιά που έρχεται.

-- Κάνοντας ένα σύντομο απολογισμό της δράσης του ΠΑΜΕ τη χρονιά που πέρασε, ποιους σταθμούς ξεχωρίζετε;
-- Να θυμίσουμε ότι φέτος, στις 3 Απρίλη, συμπληρώθηκαν 15 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΜΕ. Το ΠΑΜΕ το γέννησε η ανάγκη της ανασύνταξης του συνδικαλιστικού κινήματος. Για ένα κίνημα ικανό να απαντήσει στην ολομέτωπη και γενικευμένη επίθεση, αλλά και να παλεύει με γραμμή πάλης και συμμαχιών.
Κίνημα που δε θα περιορίζεται μόνο στην αντιμετώπιση των συνεπειών, αλλά θα παλεύει στην προοπτική για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης, ζήτημα που προϋποθέτει γραμμή ρήξης και ανατροπής με τα μονοπώλια, τα κόμματα και τους μηχανισμούς που τα υπηρετούν, πάλη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Γι' αυτό και το ΠΑΜΕ δεν έκατσε με τα χέρια σταυρωμένα. Προετοίμασε δυνάμεις, ενημέρωσε για τη νέα επίθεση και ιδιαίτερα για την κοινωνική ασφάλιση. Οι αγώνες που έγιναν φέρουν τη σφραγίδα μιας μεγάλης προσπάθειας να συγκροτηθούν Επιτροπές Αγώνα στους τόπους δουλειάς και κατοικίας. Καταγράφεται το αποτέλεσμα της αποφασιστικής παρέμβασης εκατοντάδων απεργιακών φρουρών των ταξικών συνδικάτων, των αγωνιστικών συνδυασμών με τη συμμετοχή μεγάλου αριθμού εργαζομένων, ακόμα και στα πιο δύσκολα εργοδοτικά «γκέτο».
Ο πολλαπλάσιος αριθμός εργαζομένων που συμμετείχε στους αγώνες με το ΠΑΜΕ, σε σχέση με τις εκδηλώσεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, η δράση νέων δυνάμεων, σωματείων, συνδικαλιστών, εργαζομένων που συσπειρώθηκαν στις γραμμές του ΠΑΜΕ, επιβεβαιώνουν αυτήν την υπεροχή.
Υπεροχή που επιτεύχθηκε σε περίοδο έντασης της πολεμικής ενάντια στο ταξικό κίνημα απ' όλα τα κέντρα του αστικού οικονομικού - πολιτικού συστήματος. Και ένα από τα θετικά ζητήματα είναι ότι ένα σημαντικό κομμάτι της εργατικής τάξης άντεξε μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, παρέμεινε ζωντανό και συνεχίζει να δρα μαζί με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, έχει αγωνιστικές διαθέσεις.
Τη χρονιά που πέρασε, ανοίξαμε πιο σχεδιασμένα τη δουλειά μας στη νεολαία και ιδιαίτερα σ' όσους εργάζονται με τα πεντάμηνα, τις άθλιες εργασιακές σχέσεις των 200 και 300 ευρώ. Τα συνδικάτα οργάνωσαν καλύτερα την παρουσία τους στους «πρακτικάριους», στη μαθητεία. Εγιναν δεκάδες παρεμβάσεις για να έχουν δικαιώματα. Δυνάμωσε η επαφή με τις σχολές, με στόχο την επαφή με τα συνδικάτα των κλάδων, κάναμε βήματα στην οργάνωση όσων είναι στα διάφορα προγράμματα.
Θυμίζουμε ακόμη τη σημαντική δουλειά που έγινε με το τουρνουά ποδοσφαίρου με τη συμμετοχή δεκάδων εργαζομένων από χώρους δουλειάς, τη βοήθεια που προσφέρει το «Web radio», η επιτροπή για το Ασφαλιστικό, η ομάδα των νομικών και οι δεκάδες πρωτοβουλίες αλληλεγγύης.
Αποδεικνύεται ότι μπορούμε να μη χάνουμε καμιά μάχη με δική μας ευθύνη. Οτι μπορούμε να ενισχύσουμε την αυτοπεποίθηση των εργαζομένων, ότι μπορούμε να αναπτύξουμε ένα κίνημα που να κερδίζει με πείσμα, θέληση και καλό σχεδιασμό. Οτι μπορούμε να ανατρέπουμε αρνητικούς σχεδιασμούς, να διευρύνουμε την επιρροή μας και αυτό να εκφραστεί πιο τολμηρά στους αγώνες και στις αρχαιρεσίες.
-- Από το Σεπτέμβρη και μετά, είδαμε να κυριαρχεί η προετοιμασία και ο απολογισμός του Πανελλαδικού Συλλαλητηρίου. Γιατί ήταν τόσο σημαντική αυτή η πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ;
-- Το κάλεσμα του ΠΑΜΕ προς τα συνδικάτα, προς την εργατική τάξη, προς τα λαϊκά στρώματα, για ένα δίμηνο αγωνιστικών κινητοποιήσεων με κορύφωση το Πανελλαδικό Συλλαλητήριο την 1η Νοέμβρη, σε όλους τους κλάδους, με αιτήματα όπως την πάλη κατά της ανεργίας, την κοινωνική ασφάλιση, το εισόδημα, ήταν πράγματι μια σημαντική πρωτοβουλία απ' την οποία αποκομίσαμε θετική πείρα. Θυμίζω ότι προηγήθηκε το Σεπτέμβρη η συνεδρίαση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής στη Θεσσαλονίκη, που αποφάσισε το δίμηνο αγωνιστικό πρόγραμμα.
Αξιοποιήσαμε το βασικό εργαλείο των συλλογικών διαδικασιών, τα σωματεία δούλεψαν καλά με τις Γενικές Συνελεύσεις, τις συσκέψεις. Εγινε προσπάθεια περισσότεροι εργαζόμενοι να πουν γνώμη, να πάρουν ευθύνη, εκπαιδεύτηκαν δυνάμεις. Κυρίως φάνηκε ότι μπορούμε με καλό σχεδιασμό, σωματείο το σωματείο, κλάδο τον κλάδο, επιχείρηση την επιχείρηση, να έχουμε συσπείρωση δυνάμεων, κίνηση μαζών, δυνάμωμα της επαφής με τους χώρους δουλειάς. Σ' αυτήν την κατεύθυνση, μπήκαν στη μάχη περισσότερες δυνάμεις, ενισχύθηκε το πνεύμα της πρωτοβουλίας από σωματεία, χώρους δουλειάς και κλάδους.
Ηταν ένας σημαντικός σταθμός, που βοήθησε αυτό που έχει σήμερα ανάγκη το κίνημα, δηλαδή αγώνες με αιτήματα που βοηθούν τη συσπείρωση δυνάμεων, τον ταξικό προσανατολισμό, τη συμμαχία, αλλά και τον αγώνα κατά κλάδο και επιχείρηση. Συνέβαλε καθοριστικά να δυναμώσει η αντιπαράθεση με τις λογικές που θέλουν τους εργαζόμενους να αποδέχονται τη φτώχεια, να αποδέχονται τη μείωση των δικαιωμάτων τους στο όνομα των «αντοχών της οικονομίας», της ταξικής συνεργασίας, της κυβερνητικής εναλλαγής. Βοήθησε στο δυνάμωμα της αντιπαράθεσης με τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό.
Σταθερός προσανατολισμός στην ανασύνταξη του κινήματος
Από το Πανελλαδικό Συλλαλητήριο, 
την 1η Νοέμβρη στην Αθήνα
-- Σε ό,τι αφορά το στόχο της ανασύνταξης, σε ποιους επιμέρους δείκτες εκτιμάτε ότι έχει γίνει πρόοδος;
-- Εγινε σημαντική προσπάθεια να παλεύεται ενιαία το ζήτημα της ανασύνταξης, βεβαίως με τις προσαρμογές που πρέπει να γίνονται από κλάδο σε κλάδο και από νομό σε νομό. Για παράδειγμα, με την πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ για το δίμηνο δράσης και το Πανελλαδικό Συλλαλητήριο, είχαμε αποτελέσματα. Ανοίξαμε δρόμους, άνοιξε συζήτηση, συσπειρώθηκαν δυνάμεις.
Αποδεικνύεται ότι μπορούμε να ξεπερνάμε τις δυσκολίες που προκύπτουν από αρνητικούς συσχετισμούς, να προκαλούμε ρήγματα, να ανατρέπουμε δυσκολίες με όρους μαζικού κινήματος και βεβαίως τη συμμετοχή των εργαζομένων. Ενισχύθηκε σε ένα βαθμό η πρωτοβουλία των συνδικάτων, των χώρων δουλειάς, με θετικά αποτελέσματα. Τέτοια παραδείγματα είναι ο αγώνας στη «Σόφτεξ», στην κατασκευή της επέκτασης του Μετρό, με την υπογραφή επιχειρησιακών συμβάσεων, με αυξήσεις στους μισθούς και τα μεροκάματα, στη «Forthnet», στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών.
Καταγράφηκε πρόοδος στην καλύτερη λειτουργία των σωματείων, στην οργάνωση της συζήτησης στις συνεδριάσεις των ΔΣ και στο να μαζεύονται, να σχεδιάζουν, να χρεώνουν ευθύνη, να ελέγχουν. Εγινε καλύτερη προσπάθεια τα ΔΣ να είναι ο συντονιστής, ο καθοδηγητής των κινητοποιήσεων, της δράσης, χωρίς βέβαια αυτό να έχει πάρει καθολικά χαρακτηριστικά. Θετικά παραδείγματα είναι ο συντονισμός σε μόνιμη βάση με τα επιχειρησιακά σωματεία στον τουρισμό - επισιτισμό, στον Τύπο - χαρτί, στα τρόφιμα - ποτά, στο φάρμακο, που πρέπει να μείνει ως μόνιμος τρόπος δουλειάς.
Πολλαπλασιάστηκαν οι μαζικές διαδικασίες, οι γενικές συνελεύσεις, συσκέψεις, συγκεντρώσεις, όπου οι εργαζόμενοι παίρνουν τις αποφάσεις τους, σχεδιάζουν, παίρνουν την ευθύνη ενός αγώνα. Βελτιώθηκε η σταθερή παρουσία μας στους χώρους δουλειάς.
Εγινε σημαντική προσπάθεια να απευθυνθούμε πλατιά. Αυτό έγινε πιο ορατό, για παράδειγμα, στο συλλαλητήριο, όπου υπήρξαν απτά αποτελέσματα στην κινητοποίηση νέων δυνάμεων, μέσα από μαζικές διαδικασίες. Σημειώνουμε ότι ξεπέρασαν τις 1.000 οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που καλούσαν στο Πανελλαδικό Συλλαλητήριο, και σε πολλές από αυτές δεν πλειοψηφούν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Δίπλα στα εργατικά συνδικάτα βρέθηκαν εκατοντάδες ακόμα μαζικοί φορείς της εργατικής τάξης, των συνταξιούχων, της νεολαίας, των γυναικών, των αυτοαπασχολούμενων, της φτωχής αγροτιάς.
Βελτιώθηκαν τα προπαγανδιστικά υλικά μας, έγιναν πιο εύστοχα, πιο εκλαϊκευτικά, καλύτερα οργανώσαμε την αντιπαράθεση στα επιχειρήματα των εργοδοτών, του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Δουλέψαμε καλύτερα το πλαίσιό μας, που βοήθησε στη συσπείρωση, στην κινητοποίηση νέων δυνάμεων. Πλαίσιο στο οποίο, βέβαια, ο κάθε κλάδος έβαζε και τα δικά του αιτήματα.
-- Τι πείρα προκύπτει απ' όλα τα παραπάνω;
-- Η πείρα από τη δουλειά όλο αυτό το διάστημα δείχνει ότι το οξυγόνο, η ζωή του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος είναι η δουλειά στη βάση, η δουλειά στα σωματεία, στα εργοστάσια, στους τόπους δουλειάς, στις συνοικίες. Εκεί δηλαδή που ζει και δουλεύει ο άνθρωπος του καθημερινού μόχθου. Εκεί μπορούσαμε να επιμείνουμε πιο συγκεκριμένα και πιο αποφασιστικά στο πώς υλοποιείται ο σχεδιασμός, η δουλειά χώρο το χώρο, σωματείο το σωματείο, κλάδο τον κλάδο.
Είχαμε ορισμένα θετικά αποτελέσματα στις αρχαιρεσίες, όπου κατακτήσαμε νέες θέσεις, αυξήσαμε τις ψήφους μας, αποσπάσαμε σωματεία από τις δυνάμεις του συμβιβασμού και του νέου κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Είχαμε μια ορισμένη μαζικοποίηση των συνδικάτων με νέες εγγραφές.
Ασφαλώς υπήρξαν και αδυναμίες, που έχουν να κάνουν με αδράνεια σωματείων, τους αδύνατους δεσμούς με τους τόπους δουλειάς. Υπήρξαν σωματεία που με προχειρότητα δούλεψαν, οι όποιοι αγώνες δε γίνονταν υπόθεση των ΔΣ, των αγωνιστικών συνδυασμών, των ίδιων των εργαζομένων.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, δυσκολευτήκαμε στην αποκάλυψη των άλλων δυνάμεων, της στάσης τους, και με καθυστέρηση δράσαμε πιέζοντας από κάτω να παρθούν αποφάσεις από γενικές συνελεύσεις. Αξιοποιήσαμε κάπως καλύτερα τα ψηφοδέλτιά μας, τα μέλη των ΔΣ, δυνάμεις που συμπορεύονται μαζί μας, παρότι υπάρχουν ακόμα δεκάδες συναγωνιστές που θα μπορούσαν να πάρουν ευθύνη, να χρεωθούν δουλειά. 
Ούτε παλιοί, ούτε νέοι "σωτήρες"
-- Γιατί λέτε ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από την ανάπτυξη που υπόσχεται η κυβέρνηση; Για παράδειγμα, δεν είναι καλό το γεγονός ότι από τις επενδύσεις θα προκύψουν κάποιες θέσεις εργασίας;
-- Καταρχήν, ανάπτυξη είχαμε και πριν την κρίση, και μάλιστα υψηλή. Κι όμως, είχαμε Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με «αύξηση» 0,77 ευρώ τη μέρα, με τη συνδρομή του κυβερνητικού εργοδοτικού συνδικαλισμού. Επίθεση είχαμε βέβαια σε όλα τα δικαιώματα της εργατικής τάξης. Αυτό λοιπόν που βγαίνει είναι ότι η ανάπτυξη έφερε την κρίση, και αυτό γιατί ήταν ανάπτυξη για το κεφάλαιο και όχι για τις ανάγκες της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.
Η όποια ανάπτυξη προκύψει δε θα φέρει πίσω αυτά που έχασαν οι εργαζόμενοι, αντίθετα, θα είναι πάνω στα αποκαΐδια των εργατικών δικαιωμάτων. Στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, με την όποια διαχείριση, είτε αυτή που υλοποιεί η συγκυβέρνηση είτε αυτή που υπόσχεται η αξιωματική αντιπολίτευση, το ζητούμενο για τους εργοδότες και το κράτος τους είναι η «αντιμετώπιση» της ακραίας φτώχειας.
Στις όποιες θέσεις εργασίας δημιουργηθούν, οι εργάτες θα δουλεύουν με όρους εκατό χρόνια πίσω. Εχουμε παραδείγματα και σήμερα, όπως οι εργαζόμενοι στην Cosco, στα ξενοδοχεία, στις εταιρείες τηλεπικοινωνιών κλπ. Οι αυτοαπασχολούμενοι, που καταστράφηκαν, έκλεισαν τα μαγαζιά τους, δε θα ξαναλειτουργήσουν τις βιοτεχνίες τους. Αρα, αυτοί που μιλούν για ανάπτυξη, εννοούν ανάπτυξη που θα δημιουργεί νέους όρους κερδοφορίας για το μεγάλο κεφάλαιο.
Είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις των αρχηγών της συγκυβέρνησης Σαμαρά και Βενιζέλου, «να μη χαθεί ό,τι χτίσαμε». Δηλαδή, ό,τι έχασαν οι εργαζόμενοι πρέπει να τσιμενταριστεί και, από την άλλη, τα κέρδη της εργοδοσίας πρέπει ν' αβγατίζουν.
-- Γιατί λέτε ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν να ελπίζουν τίποτα από μια αλλαγή στη διακυβέρνηση; Δε θα μπορούσε μια άλλη κυβέρνηση να ανακουφίσει με την πολιτική της τα λαϊκά στρώματα, όπως, για παράδειγμα, λέει ότι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ;
-- Καταρχήν, ο ΣΥΡΙΖΑ δε λέει ότι θ' ασκήσει πολιτική για να ανακουφίσει τα λαϊκά στρώματα. Αυτό που λέει σε όλους τους τόνους είναι ότι είναι λάθος η πολιτική της κυβέρνησης σε ό,τι αφορά τη διαχείριση του χρέους, δηλαδή το αναγνωρίζει. Σε ό,τι αφορά την καπιταλιστική ανάπτυξη, θέλει τη διευκόλυνση των ξένων επενδυτών, μιλάει για «υγιείς» επιχειρηματίες, συμφωνεί με την Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ. Επίσης, δεν ασκεί πολιτική με προσανατολισμό σύγκρουσης με το κεφάλαιο και τους μηχανισμούς του, αλλά εστιάζει την επίθεση στη Μέρκελ, αθωώνοντας την ΕΕ, τους μηχανισμούς της και ό,τι αυτή αντιπροσωπεύει.
Αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται είναι η διαχείριση της ακραίας φτώχειας. Λέει, για παράδειγμα, ότι θα επανέλθει ο κατώτερος μισθός στα 751 ευρώ με συμφωνία των κοινωνικών εταίρων. Δηλαδή, ξαφνικά θα τρελαθούν ο ΣΕΒ και οι άλλοι εργοδότες, να συμφωνήσουν να χάσουν αυτό που χρόνια πάλευαν να καταργήσουν.
Δε λέει κουβέντα για την κατάργηση όλου του μηχανισμού που στην ουσία κατεδαφίζει συνολικά τις ΣΣΕ. Εχει πιει το αμίλητο νερό όταν μπαίνει το θέμα της αναπλήρωσης των απωλειών. Μιλάει για επαναφορά του 13ου μισθού των συνταξιούχων από 700 ευρώ σύνταξη και κάτω, όχι όμως με τη χρηματοδότηση της Κοινωνικής Ασφάλισης. Δε λέει κουβέντα για κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων, παλιών και νέων.
Για μας είναι καθαρό ότι όποια ψήγματα της πολιτικής του κινούνταν έστω και φραστικά προς το λαϊκό συμφέρον, τα έχει εξαργυρώσει στο ενεχυροδανειστήριο του κεφαλαίου, για να πάρει το «δαχτυλίδι» και να γίνει κυβέρνηση. 
Υπάρχουν οι προϋποθέσεις να βάλει ο λαός τη σφραγίδα του
-- Η χρονιά που ξεκινάει σε λίγες μέρες σε τι κατάσταση βρίσκει το εργατικό κίνημα; Είναι σε θέση να διεκδικήσει την κάλυψη των απωλειών που είχε τα τελευταία χρόνια, να απαντήσει στην επίθεση που κλιμακώνεται σε βάρος του; Τι προϋποθέσεις απαιτούνται γι' αυτό;
-- H χρονιά που μας πέρασε έδειξε ότι υπάρχουν δυνατότητες. Αναπτύχθηκαν αγώνες σε κλαδικό και επιχειρησιακό επίπεδο, όπως στον Τύπο και Χαρτί, στους οικοδόμους, στις Τηλεπικοινωνίες, στα Τρόφιμα κλπ. Για να μπορέσει όμως το εργατικό κίνημα να διεκδικήσει όσα του ανήκουν, πρέπει να πάρει τα μέτρα του.
Εχουμε πει πολλές φορές ότι τα στηρίγματα του ΠΑΜΕ είναι τα ίδια τα σωματεία. Χρειάζεται λοιπόν να έχουμε στο κέντρο της προσοχής μας τη δουλειά τους. Να βοηθάμε στο ξεπέρασμα των αδυναμιών τους. Εκεί που οι ταξικές δυνάμεις είναι πλειοψηφία στις διοικήσεις, πρέπει να αποτελούν το παράδειγμα στη λειτουργία, στη δράση, στον προσανατολισμό δουλειάς.
Ενα από τα σημαντικά ζητήματα είναι η μαζικοποίηση των συνδικάτων. Πότε συσπειρώνει τους εργαζόμενους το σωματείο; Οταν συγκεντρώνει δυνάμεις απέναντι στο κεφάλαιο και στη στρατηγική του, όταν υπερασπίζεται τα δικαιώματα των εργαζομένων, όταν προωθεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Οταν αντιπαλεύει τη στρατηγική των υποταγμένων ηγεσιών.
Οταν λειτουργεί και διαπαιδαγωγεί στις αρχές της ταξικής πάλης μέσα στην καθημερινή δράση και ταυτόχρονα προετοιμάζει την εργατική τάξη και τους εργαζόμενους για μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές μάχες. Οταν οργανώνει έναν αγώνα παίρνοντας όλα τα μέτρα για την επιτυχία του: Από τα επιχειρήματα και το περιεχόμενο της ανακοίνωσης, μέχρι το να γίνεται ο αγώνας υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων, να μπαίνουν οι ίδιοι στην οργάνωση της μάχης.
Η εξασφάλιση της συλλογικότητας στο σχεδιασμό, στην οργάνωση της δουλειάς, έχει μεγάλη σημασία. Γιατί μόνο μέσα στη συλλογική λειτουργία μπορεί να βρει ο εργαζόμενος τη θέση του, να συμβάλει στη λήψη και στην υλοποίηση των αποφάσεων. Μέσα στις συλλογικές διαδικασίες, θα προωθείται η συσπείρωση δυνάμεων στην ταξική γραμμή, θα αναπτύσσεται η διαπάλη με τη γραμμή του συμβιβασμού.
Χρειάζεται ο προσανατολισμός του σωματείου να αγκαλιάζει και να συσπειρώνει περισσότερες δυνάμεις. Ο κάθε κλάδος να έχει γνώση των εξελίξεων στο χώρο του και να τις εντάσσει στις γενικότερες εξελίξεις. Η κάθε συνδικαλιστική οργάνωση να έχει μπροστά της όλο τον κλάδο, όλους τους χώρους, συνολικά έναν ολοκληρωμένο σχεδιασμό και τι δυνάμεις έχει, σχεδιάζοντας τις παρεμβάσεις στους νέους τόπους δουλειάς και πώς θα αποκτήσει δυνάμεις σ' αυτούς.
Γι' αυτό επιμένουμε σταθερά στην ανάγκη απεγκλωβισμού και απόρριψης συνολικά αυτής της πολιτικής. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι σήμερα μέσα από κάποιους αγώνες κατάφερνες να αποσπάσεις μια αύξηση στο μεροκάματο. Φτάνει αυτό; Δε φτάνει. Γιατί έρχεται από την άλλη μεριά η πολιτική της κυβέρνησης, των πολυεθνικών, της ΕΕ και με την εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Παιδείας, τις ιδιωτικοποιήσεις, τη φοροληστεία, στα παίρνει πίσω.
Αποδείχτηκε μέσα από τους μικρούς και μεγάλους αγώνες ότι η προοπτική που βάζει το ΠΑΜΕ, η ίδια η ύπαρξή του, η συμβολή του στους αγώνες, αποτελεί τη μόνη φιλεργατική - φιλολαϊκή διέξοδο σήμερα. Η εργατική τάξη έχει υποχρέωση να παλεύει όχι μόνο για να βελτιώνει τους όρους ζωής της, τις συνθήκες δουλειάς, αλλά και να απαιτεί ό,τι της ανήκει, να διεκδικεί τον πλούτο που παράγει. Ενας τέτοιος προσανατολισμός είναι αναγκαίος σήμερα, για να αποσπάσει η εργατική τάξη ακόμα και τις ελάχιστες κατακτήσεις.
-- Ποιος είναι ο ρόλος της κοινωνικής συμμαχίας που περιγράψατε πιο πάνω;
-- Είναι κρίσιμο ζήτημα για την ανάπτυξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, για την πορεία της ανασύνταξης. Είναι υπόθεση πρώτ' απ' όλα της εργατικής τάξης να τραβήξει στον κοινό αγώνα όλων των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας, ΕΒΕ, αγρότες, απέναντι στον κοινό εχθρό που είναι τα μονοπώλια. Εγιναν βήματα στην κοινή δράση των δυνάμεων της συμμαχίας τη χρονιά που πέρασε.
Στους αγώνες που έγιναν ήταν σημαντική η συμβολή της νεολαίας, των γυναικών, των αυτοαπασχολούμενων, της φτωχής αγροτιάς. Οργανώθηκαν κάποιες κινητοποιήσεις με όρους συμμαχίας, με συνδυασμένες παρεμβάσεις σωματείων και μαζικών φορέων από δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, με ενιαίο και διευρυμένο πλαίσιο πάλης. Τέτοιες περιπτώσεις είναι οι κινητοποιήσεις για την κοινωνική ασφάλιση, στην Ελευσίνα για την Υγεία, οι κινητοποιήσεις εκπαιδευτικών, μαθητών, γονιών για τα ΕΠΑΛ, τα Μουσικά Σχολεία κλπ., στους διοικητικούς υπαλλήλους στα Πανεπιστήμια, για τα ζητήματα της Υγείας, της κατάργησης της Κυριακάτικης Αργίας κ.ά.
Ηταν σοβαρή η προσπάθεια να εκφραστεί η συμμαχία στο επίπεδο των κλάδων, όπως στα τρόφιμα - ποτά, στους οικοδόμους. Ομως τα βήματα αυτά δεν είναι εκείνα που απαιτούνται στις σημερινές συνθήκες. Είναι ανάγκη να οργανώσουμε πιο μεθοδικά και με προοπτική τη δουλειά μας και σε αυτό το μέτωπο. Είναι ώριμη η ανάγκη εκσυγχρονισμού του πλαισίου πάλης που έχουμε συμφωνήσει το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΕΒΕ, η ΠΑΣΥ, η ΟΓΕ, το ΜΑΣ.
Ο ρόλος του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού
-- Πώς προσπαθεί η εργοδοσία να αναπροσαρμόσει τα σχέδια και την τακτική της απέναντι στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και τι ρόλο παίζει ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός;
-- Ο εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός συνειδητά παίζει το ρόλο της «ασφαλιστικής δικλείδας», ώστε οι αγώνες να μην προβάλλουν ένα συνεκτικό πλαίσιο αιτημάτων που να αμφισβητεί την καπιταλιστική κερδοφορία και ιδιοκτησία. Να μην κλιμακώνονται και να μη συντονίζονται οι αγώνες. Να μην οικοδομείται μέτωπο των εργαζομένων με τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες.
Με ένα τέτοιο διεκδικητικό πλαίσιο, που είναι σε αντιπαράθεση με την κυρίαρχη πολιτική και την κερδοφορία του κεφαλαίου, μπορείς να οργανώσεις την αντίσταση, να διεκδικήσεις κατακτήσεις, να απεγκλωβιστούν δυνάμεις από τη λογική του «εφικτού», του «να μάθουμε να ζούμε με ψίχουλα», που καλλιεργείται από τους επιχειρηματίες, τους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς τους αντιπροσώπους.
Ο εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός δεν έχει κανένα δισταγμό να αποτελέσει ενιαίο μηχανισμό μαζί με εργοδότες και κυβέρνηση, προκειμένου να μειώσουν και να παρεμποδίσουν αγώνες που αποφασίζουν και υλοποιούν τα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Είναι χαρακτηριστικά τα κρούσματα παρεμπόδισης αποφάσεων στα όργανα και ανοιχτής απεργοσπασίας που καταγράφηκαν από τις δυνάμεις της συναίνεσης. Παγιώνεται μια στάση τους που, όπου είναι ισχυρό το ταξικό κίνημα, συσπειρώνονται όλοι μαζί και με ενιαίο τρόπο ενάντια στο ταξικό ρεύμα στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, αλλού ανοιχτά, αλλού συγκαλυμμένα, ένα τμήμα του κεφαλαίου στηρίζει το μείγμα διαχείρισης της αξιωματικής αντιπολίτευσης και επιτίθεται πιο οργανωμένα απέναντι στο ΠΑΜΕ. Για παράδειγμα, αυτό κάνουν οι φαρμακοβιομήχανοι, που μάλιστα κάλεσαν τους εργαζόμενους του κλάδου να στραφούν σ' αυτήν την επιλογή.

Θέλουν να εμποδίσουν να ανοίγει η συζήτηση ότι οι διεκδικήσεις με βάση τις ανάγκες της εργατικής τάξης προϋποθέτουν βαθύτερες αλλαγές, που σημαίνει σύγκρουση με τα μονοπώλια και τις πολιτικές δυνάμεις που τα υπηρετούν. Μ' αυτήν την κατεύθυνση, ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός, παλιός και νέος, ταυτίζεται.

Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014

Αποστολές και επιχειρήσεις όπου Γης για τις ανάγκες των μονοπωλίων

Σ
Από συνεκπαίδευση της φρεγάτας "Ψαρά" 
με γερμανική φρεγάτα στην Ερυθρά Θάλασσα
το καμίνι των ιμπεριαλιστικών επιχειρήσεων και των αποστολών ΝΑΤΟ και ΕΕ έχουν ρίξει οι κυβερνήσεις τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις (ΕΔ), σχεδιάζοντας τη γεωστρατηγική αναβάθμιση της εγχώριας αστικής τάξης στην ευρύτερη περιοχή, μέσα και από τη λεγόμενη «στρατιωτική διπλωματία».
Οι επιχειρήσεις μονάδων των ΕΔ εκτός συνόρων, καθώς και η προσαρμογή της δομής και της λειτουργίας μονάδων εντός των συνόρων ώστε να είναι έτοιμες να τεθούν ανά πάσα στιγμή στη διάθεση των διακρατικών ενώσεων του κεφαλαίου για αποστολές όπου Γης, προκειμένου να υπερασπιστούν μονοπωλιακά συμφέροντα του ευρωατλαντικού άξονα στην αντιπαράθεσή του με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, μόνο κινδύνους εγκυμονούν για τον ελληνικό λαό, καθώς μάλιστα οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή μυρίζουν μπαρούτι.
Αλλωστε, η συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, της Κύπρου στην ΕΕ, η συνδρομή τους στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, σε τίποτα δεν ωφέλησαν τους δύο λαούς, αντίθετα τους βάζουν σε νέες περιπέτειες: Οι ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες όχι μόνο δεν αποσόβησαν την τουρκική επιθετικότητα, αλλά, αντίθετα, την τροφοδότησαν, είναι παράγοντες αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου, προωθούν νέα διχοτομικά σχέδια σε βάρος της Κύπρου.
Χαρακτηριστικές ως προς αυτό είναι και οι δηλώσεις που έκανε στα τέλη Οκτώβρη στην Αθήνα ο νέος γγ του ΝΑΤΟ,Γενς Στόλτενμπεργκ, όταν ενόσω κλιμακωνόταν η προκλητικότητα της τουρκικής αστικής τάξης σε Αιγαίο και Κύπρο, αυτός καλούσε «όλες τις πλευρές» σε ...«αυτοσυγκράτηση»!
Την ίδια ώρα, η αποστολή μονάδων των ΕΔ στο εξωτερικό, η διατήρησή τους εκεί για μεγάλα διαστήματα, η θέση εδώ άλλων μονάδων σε ετοιμότητα κ.ο.κ. συνεπάγονταιτεράστιες δαπάνες από το υστέρημα του ελληνικού λαού. Κονδύλια που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για: Σύγχρονες μεθόδους και εξοπλισμό φύλαξης εγκαταστάσεων και μονάδων. Προσλήψεις μόνιμου πολιτικού προσωπικού για τις βοηθητικές εργασίες και υπηρεσίες που χρειάζεται το στράτευμα. Απελευθέρωση απ' αυτές των στρατεύσιμων και προώθησή τους στις μάχιμες υπηρεσίες και μονάδες, εξασφαλίζοντας έτσι ουσιαστική στρατιωτική εκπαίδευση στο χρόνο της θητείας στους φαντάρους, που σήμερα πολλές φορές περιορίζονται στο ρόλο του ...αγγαρειομάχου.
***
Οπως διαμηνύεται από το ΓΕΕΘΑ, «η Ελλάδα, ως πλήρες μέλος του ΟΗΕ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και άλλων Διεθνών Οργανισμών, συμμετέχει σε Ειρηνευτικές Επιχειρήσεις με ιδιαίτερη έμφαση σ' αυτές που λαμβάνουν χώρα σε περιοχές άμεσου ενδιαφέροντος, όπως είναι τα Βαλκάνια και η ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Η συμμετοχή της Ελλάδας μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '80 περιοριζόταν σε μικρό αριθμό παρατηρητών και μικρά στρατιωτικά τμήματα, επιπέδου Λόχου, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως ο πόλεμος της Κορέας. Η χώρα μας, στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων και αποφάσεων του ΟΗΕ, συμμετέχει σε Ειρηνευτικές Αποστολές διαθέτοντας στελέχη και από τους τρεις κλάδους των ΕΔ».
Σε αυτό το πλαίσιο και στις «αποστολές που βρίσκονται σε εξέλιξη» έχουμε τα εξής:
Επιχείρηση ΑΤΑLΑΝΤΑ
Από τη συμμετοχή της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας 
στην πρόσφατη ΝΑΤΟική άσκηση 
"Noble Arrow 2014" στη Γαλλία
Αποτελεί την πρώτη ναυτική επιχείρηση υπό την αιγίδα της ΕΕ, με στόχο την καταπολέμηση της πειρατείας ανοιχτά των ακτών της Σομαλίας, η οποία αρχικά σχεδιάστηκε για ένα έτος (Δεκέμβρης 2008 - Δεκέμβρης 2009) και στη συνέχεια «ανανεώθηκε».
Αποστολή της επιχείρησης, μεταξύ άλλων, είναι «η προστασία "ευάλωτων εμπορικών πλοίων υψηλής επικινδυνότητας", από την πειρατική απειλή», «η αποτροπή και η καταστολή της πειρατείας στην ευρύτερη περιοχή του κόλπου του Αντεν και των προσβάσεων της Σομαλίας». Η επιχείρηση διεξάγεται από τη ναυτική δύναμη «EU NAVFOR», 10 - 13 πλοίων από διάφορες χώρες της ΕΕ. Ως Επιχειρησιακό Στρατηγείο επιλέχθηκε το βρετανικό στρατηγείο του Νόρθγουντ, ενώ έχει εγκατασταθεί βάση Διοικητικής Μερίμνης στο Τζιμπουτί.
Η Ελλάδα ανέλαβε τη διοίκηση της δύναμης με την έναρξη της επιχείρησης, για το α' τετράμηνο του 2009 και παρέδωσε τη διοίκηση στην Ισπανία στις 6/4/2009. Συμμετείχε από το Δεκέμβρη 2008 έως και το 2010 ανελλιπώς, με μέσα και προσωπικό. Το έτος 2011 συμμετείχε για ένα τρίμηνο και για το 2012 για ένα δίμηνο με μία φρεγάτα.
Φέτος, συμμετείχε με τη φρεγάτα «ΨΑΡΑ», που εστάλη να περιπολεί στον Κόλπο του Αντεν και τον Ινδικό Ωκεανό για 3 μήνες (19/2/2014 έως 12/5/2014). Τα «ΨΑΡΑ» «συνεργάστηκαν» με πολεμικά πλοία και αεροπορικά μέσα που επιχειρούσαν εκεί από χώρες της ΕΕ και τις ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Ιαπωνία, Νότια Κορέα, Ινδία, Πακιστάν, Σιγκαπούρη, Μαλαισία, Αυστραλία, Καναδά, κ.ά. Ηταν η δεύτερη φορά που η φρεγάτα συμμετείχε σε αυτήν την επιχείρηση, καθώς είχε ξανασταλεί στην περιοχή 5 χρόνια πριν. Σήμερα, η ελληνική κυβέρνηση διαθέτει για την επάνδρωση της επιχείρησης δύο στελέχη των ΕΔ ως επιτελικούς.
Επιχείρηση UNIFIL
Στο όνομα της απαγόρευσης επανεξοπλισμού της «Χεζμπολάχ» στο Λίβανο, δημιουργήθηκε μια διεθνής Ναυτική Δύναμη, η οποία εκτελεί περιπολίες και έλεγχο στον θαλάσσιο και εναέριο χώρο έξω από τα χωρικά ύδατα του Λιβάνου.
Αποστολή της η εκτέλεση Επιχειρήσεων Θαλασσίου Ελέγχου, με σκοπό την απαγόρευση διακίνησης παράνομου οπλισμού και συναφών υλικών προς τον Λίβανο, σε συνεργασία με τις λιβανέζικες αρχές. Από 18/9/2006 μέχρι 15/10/2006 συγκροτήθηκε μια προσωρινή Ναυτική Δύναμη υπό τον έλεγχο του Ιταλικού ΠΝ (Ιnitial Μaritime Task Force 425).
Το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό συμμετείχε από την αρχή της συγκρότησης αυτής της δύναμης με μία φρεγάτα. Στη συνέχεια, από τις 20/4/2007 διατέθηκε, επιπλέον της φρεγάτας, μία πυραυλάκατος, προς ενίσχυση της ονομαζόμενης πλέον MARITIME TASK FORCE.
Από τις 20/12/2008 η Ελλάδα συνεχίζει τη συμμετοχή στην επιχείρηση με μια πυραυλάκατο ή μία κανονιοφόρο. Ειδικά, το τελευταίο διάστημα η ελληνική συμμετοχή συνίσταται στην πυραυλάκατο «ΚΑΒΑΛΟΥΔΗΣ», που πλέει στα ανοιχτά της Κύπρου, η οποία στις 19/11 αντικαταστάθηκε με άλλη πυραυλάκατο, τύπου «Super Vita», πλοίο ενισχυμένων δυνατοτήτων.
Σε κάθε περίπτωση για τη συμμετοχή στην UNIFIL, επισήμως είναι σε ετοιμότητα 164 στελέχη, εκ των οποίων τα 120 είναι σε ετοιμότητα στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας. Από πλευράς μέσων, στον ίδιο Ναύσταθμο είναι σε ετοιμότητα μια τορπιλάκατος ή κανονιοφόρος και ένα αρματαγωγό.
Επιχείρηση ΑLTHEA
Το ΝΑΤΟ, στη Σύνοδο Κορυφής της Κωνσταντινούπολης στις 28 - 29/6/2004, αποφάσισε τον τερματισμό της επιχείρησης Stabilization Force (SFOR) στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη. Τη συνέχιση της στρατιωτικής παρουσίας στην πολύπαθη περιοχή ανέλαβε η ΕΕ. Η επιχείρηση με την κωδική ονομασία «AΛΘΑΙΑ» εκτελείται σύμφωνα με τις προβλεπόμενες διευθετήσεις του «BERLIN PLUS» μεταξύ ΝΑΤΟ και ΕΕ.
Το «BERLIN PLUS» είναι ένας συνοπτικός τίτλος για ένα πακέτο συμφωνιών που έγιναν μεταξύ ΝΑΤΟ και ΕΕ στις 16/12/2002, βασισμένων στα Συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ το 1999 στην Ουάσιγκτον. Επιτρέπει στην ΕΕ να χρησιμοποιεί στρατιωτικά μέσα του ΝΑΤΟ στις δικές της «ειρηνευτικές αποστολές».
Η επιχείρηση ξεκίνησε στις 2/12/2004 και δεν έχει προσδιορισθεί η διάρκειά της. Υποτίθεται συνδράμει τη δημιουργία «σταθερού και ασφαλούς περιβάλλοντος». Υπολογίζεται ότι την παρούσα περίοδο ο συνολικός αριθμός των δυνάμεων ανέρχεται περίπου στα 2.000 άτομα.
Στις 12/7/2007 περατώθηκε η ελληνική συμμετοχή στο Πολυεθνικό Συγκρότημα Βορείου Τομέα (Multinational Task Force North - MNTFN) της επιχείρησης, με έδρα την Τούζλα, και επαναπατρίστηκε το τελευταίο τμήμα των ελληνικών ΕΔ που συμμετείχε σ' αυτό. Στο MNTFN συμμετείχαν δυνάμεις από 14 χώρες (Αυστρία, Βέλγιο, Ελλάδα, Εσθονία, Ιρλανδία, Πολωνία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Σλοβακία, Σλοβενία, Σουηδία, Τουρκία, Τσεχία, Φινλανδία) και η Ελλάδα άσκησε τη διοίκηση από 1/12/2006 έως 27/6/2007. Ηταν η πρώτη φορά που η Ελλάδα ανέλαβε Διοίκηση Τομέα σε «Επιχείρηση Υποστήριξης Ειρήνης» στο πλαίσιο ΕΕ και ΝΑΤΟ.
Σήμερα, για τις ανάγκες της «ΑΛΘΑΙΑ» από πλευράς των ελληνικών ΕΔ διατίθενται 4 στελέχη.
KFOR
Το ΝΑΤΟ ηγείται της «ειρηνευτικής επιχείρησης υποστήριξης της ειρήνης» στο Κοσσυφοπέδιο (KFOR) από τον Ιούνη του 1999.
Επί κυβέρνησης Σημίτη και παρά την έντονη αντίδραση του λαού, η Ελλάδα παρείχε «διευκολύνσεις» για τη διέλευση δυνάμεων και μέσων προς την ΠΓΔΜ, στο πλαίσιο της προετοιμασίας για την εφαρμογή του σχεδίου «JOINT GUARDIAN» (Ανάπτυξη Ειρηνευτικής Πολυεθνικής Δύναμης στο Κοσσυφοπέδιο), το οποίο και ενέκρινε το Βορειοατλαντικό Συμβούλιο στις 10/6/1999. Παραπέρα, κατόπιν απόφασης του Κυβερνητικού Συμβουλίου Εξωτερικών και Αμυνας (ΚΥΣΕΑ) στις 11/6/1999, η Ελλάδα συμμετείχε με Δύναμη επιπέδου Ταξιαρχίας, με την ονομασία «Ελληνική Δύναμη Κοσσυφοπεδίου» (ΕΛΔΥΚΟ). Επιπλέον, διατέθηκε μεταγωγικό αεροσκάφος C-130 με προσωπικό 10 άτομα, προσωπικό 30 αξιωματικών και οπλιτών για την επάνδρωση των συμμαχικών Επιτελείων, των Στρατηγείων και των Διοικήσεων, καθώς και προσωπικό εντός της Ελλάδας (157 αξιωματικοί και οπλίτες) για την παροχή υποστήριξης «Φιλοξενούντος Εθνους». Η Δύναμη συμπληρωνόταν από ένα Λόχο Πεζικού με στοιχεία Μηχανικού που αποτελούνταν από 60 αξιωματικούς και οπλίτες και από ένα Τμήμα Υποστήριξης και ένα Τμήμα Εγκαταστάσεων συνολικής δύναμης 10 ατόμων, με έδρα την Communication Zone South στη Θεσσαλονίκη.
Η Ταξιαρχία εγκαταστάθηκε σε στρατόπεδα στις περιοχές Κόσοβο Πόλιε (Στρατόπεδο «ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ»), Ουρόσεβατς (Στρατόπεδο «ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ») και Μιτροβίτσα (Στρατόπεδο «TOBACCO FACTORY»). Η ΕΛΔΥΚΟ εκτέλεσε εκατοντάδες αποστολές Αναγνωρίσεως, Συνοδείας, Ασφαλείας και Ελέγχου Κυκλοφορίας. Επάνδρωσε 7 σημεία ελέγχου δρομολογίων (Check Points) και ανέλαβε την οργάνωση και τη διεύθυνση των αποστολών ελέγχου κυκλοφορίας στον οδικό άξονα που συνδέει την ΠΓΔΜ με την Πρίστινα και στο συνοριακό σταθμό Κοσσυφοπεδίου - ΠΓΔΜ. Επιπλέον, οι Ελληνες στρατιωτικοί φρουρούσαν νυχθημερόν 2 σημεία συγκέντρωσης όπλων που παραδίδονταν από τον UCK και, συγχρόνως, προετοίμαζαν τη μεταφορά και την καταστροφή του συγκεκριμένου οπλισμού. Η ελληνική αποστολή αναγνωρίσθηκε από την KFOR ως η δεύτερη σε σπουδαιότητα και σε επιτυχία αποστολή που είχε πραγματοποιηθεί μέχρι τότε στο Κοσσυφοπέδιο.
Από 1/3/2011 η Ελλάδα συμμετέχει με: Ενα Λόχο Φύλαξης του Στρατηγείου της KFOR, δύναμης 90 στελεχών. Επιτελείς στο Στρατηγείο της Επιχείρησης. Ομάδες Συνδέσμων - Παρατηρητών στο Βόρειο Τομέα, δυνάμεως 21 στελεχών. Προσωπικό στα ανεξάρτητα γραφεία του ΝΑΤΟ στη Βαλκανική (NLO Skopje, NATO MLO Belgrade, συνολικά δύο αξιωματικοί). Τμήμα Υποστήριξης Λιμένα (Sea Port Ops Unit [SPOU]) στη Θεσσαλονίκη. Ενα Λόχο Γενικών Μεταφορών (ORF Mulitinational Transport Coy), με έδρα τη Θεσσαλονίκη, για τη μεταφορά εφεδρειών του ΝΑΤΟ στο Κοσσυφοπέδιο. Διάθεση δύο πτήσεων αεροσκαφών C-130 ή C-27J της Πολεμικής Αεροππορίας, μηνιαίως επ' ωφελεία ΝΑΤΟ (NATO CHANNEL FLIGHT) και επί του δρομολογίου Ελευσίνα - Νεάπολη - Σαράγεβο - Πρίστινα - Ελευσίνα. Το γενικό σύνολο υπολογίζεται σε 378 άτομα, εκ των οποίων τα 108 βρίσκονται σε ετοιμότητα στη Θεσσαλονίκη. Αλλα στοιχεία από το ΓΕΕΘΑ μειώνουν τους αριθμούς αυτούς σε 219 στελέχη, εκ των οποίων τα 105 σε μονάδες της Θεσσαλονίκης.
ISAF
Στις 15/1/2002, το ΚΥΣΕΑ ενέκρινε την ανάπτυξη ελληνικών δυνάμεων στο Αφγανιστάν (Ελληνική Δύναμη Αφγανιστάν - ΕΛΔΑΦ), συγκεκριμένα στην περιοχή της πρωτεύουσας Καμπούλ και των περιχώρων της. Στο πλαίσιο της ΝΑΤΟικής επιχείρησης ISAF, από 19/2/2002, αναπτύχθηκαν: Λόχος Μηχανικού. Τμήματα υποστήριξης και ασφαλείας. Δύο αεροσκάφη C-130, για εκτέλεση αερομεταφορών (στο Καράτσι του Πακιστάν). Τμήμα για υποστήριξη της Επιχείρησης στο Καράτσι. Και μικρός αριθμός επιτελών - συνδέσμων αξιωματικών στα διάφορα επιτελεία της ISAF. Η συνολική δύναμη της ελληνικής αποστολής ανήρχετο στους 175 άνδρες. Η διάρκεια παραμονής της καθορίσθηκε αρχικά στους τρεις μήνες, μέχρι τις 30/4/2002. Ακολούθως, με αποφάσεις του Συμβουλίου Αμυνας (ΣΑΜ) εγκρίθηκε διαδοχικά η παράταση παραμονής της στην Καμπούλ μέχρι και σήμερα.
Σε συνέχεια επόμενων αποφάσεων του ΚΥΣΕΑ, Νοέμβρη 2009 και Μάη 2011, η Ελλάδα συμμετείχε στην ISAF με: Τάγμα Ειδικής Συνθέσεως Αφγανιστάν (ΤΕΣΑΦ), δύναμης 122 ανδρών, επιφορτισμένο με την εκτέλεση έργων και υπηρεσιών, επιτελικούς, δύο ιατρικές ομάδες (8 ατόμων έκαστη) «εφόσον ζητηθούν», επτά εκπαιδευτές συμβούλους, στελέχη της Πολεμικής Αεροπορίας ως «επίγειο στοιχείο υποστήριξης οργάνωσης» της αφγανικής μοίρας μεταγωγικών αεροσκαφών C-27A. Παράλληλα, η Πολεμική Αεροπορία, με πτήσεις αεροσκαφών C-130 προς και από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, έχει μεταφέρει προσωπικό και υλικό, τα οποία στη συνέχεια προωθούνται στην Καμπούλ.
Επιπλέον, η Ελλάδα έχει συνεισφέρει 28 στελέχη στο Στρατηγείο της SEEBRIG (Ταξιαρχία της ΝΑ Ευρώπης με έδρα σήμερα τον Τύρναβο, απότοκο της Συμφωνίας για την Πολυεθνική Δύναμη Ειρήνης της ΝΑ Ευρώπης που υπογράφτηκε στα Σκόπια στις 26/9/1998 και αφορά στη συγκρότηση δύναμης περίπου 5.000 στρατιωτών, οι μονάδες των οποίων παραμένουν στις έδρες - χώρες τους αλλά είναι διαθέσιμες για αποστολές των ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, ΕΕ), το οποίο ανέλαβε τη Διοίκηση της Πολυεθνικής Ταξιαρχίας της Καμπούλ (ΚΜΝΒ), από Φλεβάρη μέχρι Αύγουστο του 2006. Βάσει της συμφωνίας για τη συνεισφορά των κρατών - μελών, κατά την περίοδο των επιχειρήσεων, η συμβολή της χώρας μας καλύπτει το 17,82% του προϋπολογισμού της SEEBRIG.
Η ΕΛΔΑΦ - ΤΕΣΑΦ αποχώρησε από το Αφγανιστάν το Νοέμβρη του 2012, λόγω των οικονομικών δυσκολιών που αντιμετώπιζε η χώρα. Υπολογίζεται ότι συνολικά απασχολήθηκαν εκεί 3.295 στελέχη, με χρονική διάρκεια παραμονής από 3 έως 6 μήνες. Σήμερα, εκτιμάται ότι στο πλαίσιο της ISAF (λήγει το Δεκέμβρη, αλλά θα αντικατασταθεί αμέσως από άλλη ΝΑΤΟικού σχεδιασμού αποστολή) παραμένουν εκεί 8 στελέχη, επιτελείς στο Στρατηγείο της Επιχείρησης, ενώ στη διάθεση του ΝΑΤΟ είναι πάντα ένα αεροσκάφος C-130 της Πολεμικής Αεροπορίας.
Επιχείρηση "ACTIVE ENDEAVOUR"
Μετά την 11/9/2001 το ΝΑΤΟ ανέθεσε στις Μόνιμες Ναυτικές Δυνάμεις της Μεσογείου και του Ατλαντικού (STANAVFORMED και STANAVFORLAND - Standing Naval Force Mediterranean και Atlantic) τηνεκτέλεση περιπολιών στην Ανατολική Μεσόγειο με αποστολές: Επιχειρήσεις Ναυτικής Παρουσίας, Παρακολούθησης και Επιτήρησης. Προστασία Μονάδων Υψηλής Αξίας. Ελεγχο Θαλασσίων Οδών Επικοινωνιών. Επιχειρήσεις Νηοψίας. Ναυτικές Αντιτρομοκρατικές Επιχειρήσεις.
Στις 4/2/2003, το Βορειοατλαντικό Συμβούλιο (ΝΑC, ανώτατο όργανο του ΝΑΤΟ) αποφάσισε να επεκταθεί η περιοχή ευθύνης της Επιχείρησης «ACTIVE ENDEAVOUR» και να περιλαμβάνει τη συνοδεία της Συμμαχικής Εμπορικής Ναυτιλίας, η οποία θα διέρχεται μέσω του Γιβραλτάρ.
Από 1/10/2004, η επιχείρηση επεκτάθηκε σε όλη τη Μεσόγειο, εκδόθηκε νέο σχέδιο επιχειρήσεων και καθορίσθηκαν συγκεκριμένες δυνάμεις που πρέπει να συμμετάσχουν στην επιχείρηση.
Επισήμως, η ελληνική συμμετοχή συνίσταται σε 43 στελέχη, ευρισκόμενα σε ετοιμότητα στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας, συν άλλα 10 σε ετοιμότητα στο Ναύσταθμο Κρήτης. Σε ό,τι αφορά τα προς διάθεση μέσα και μονάδες, γίνεται παραπομπή σε μία τορπιλάκατο ή κανονιοφόρο και μία ομάδα ΟΥΚ, σε ετοιμότητα στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας. Τέλος, από τις αρχές Νοέμβρη στη δύναμη της επιχείρησης εντάχθηκε, και πλέει περιπολώντας στην Ανατολική Μεσόγειο, το ελληνικό υποβρύχιο «ΠΡΩΤΕΥΣ».
SNMCMG-2
Με παραπλήσιους σκοπούς περιπολεί στη Μεσόγειο η μόνιμη αντιναρκική δύναμη ΝΑΤΟ SNMCMG-2(Standing NATO Mine Counter Measures Group 2). Αποτελείται από το ιταλικό πολεμικό πλοίο «AVIERE», το γερμανικό «HOMBURG», το τουρκικό «ERDEK», το βρετανικό «GRIMSBY» και το ελληνικό ναρκοθηρευτικό «ΕΥΡΩΠΗ».
Το «Ευρώπη» απέπλευσε στις 18/8/2014 από το Ναύσταθμο Σαλαμίνας, προκειμένου να ενταχθεί στη SNMCMG-2, μετά από σχετική απόφαση της κυβέρνησης για συμμετοχή στην εν λόγω Δύναμη. Αλλωστε, στη SNMCMG-2, από συγκροτήσεώς της το 1999, έως το 2011, είχε διατεθεί σε συνεχή βάση αντιναρκικό πλοίο του ΠΝ. Από το 2011 έως και τον Αύγουστο φέτος, το επιτελείο του εν πλω διοικητή στελεχωνόταν με αξιωματικούς του ΠΝ, μέχρι που ξαναστάλθηκε πλοίο, στη λογική της κυβέρνησης περί - με κάθε τρόπο και μέσο - «παράστασης σημαίας», παρουσίας της χώρας σε κάθε ΝΑΤΟική αποστολή ή επιχείρηση.
Επιχείρηση "ENDURING FREEDOM"
Το ΠΝ συνεισέφερε δυνάμεις στο πλαίσιο της επιχείρησης των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στην περιοχή της Κεντρικής Ασίας. Η πολυεθνική Ναυτική Δύναμη που συστάθηκε τελούσε υπό τη Διοίκηση της Αμερικανικής Κεντρικής Διοίκησης US CENTCOM (US Central Command), της οποίας η θαλάσσια περιοχή ευθύνης είναι η Ερυθρά Θάλασσα, η Αραβική Θάλασσα, ο Περσικός Κόλπος και ο Ινδικός Ωκεανός.
Στις 12/2/2002 αποφασίστηκε από το ΚΥΣΕΑ η συμμετοχή της χώρας στην επιχείρηση με φρεγάτα και βατραχανθρώπους των ΟΥΚ. Στάλθηκαν διαδοχικά οι φρεγάτες «ΨΑΡΑ», «ΣΠΕΤΣΑΙ», «ΑΔΡΙΑΣ», «ΥΔΡΑ», «ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ» και «ΝΑΒΑΡΙΝΟΝ», που επαναπατρίσθηκε την 1/9/2003. Εκτελέστηκαν επιχειρήσεις προστασίας μονάδων ανεφοδιασμού και αεροπλανοφόρων, ελέγχου και προστασίας θαλασσίων οδών επικοινωνίας, έρευνας και διάσωσης κ.ά.
Στο πλαίσιο της επιχείρησης διατέθηκαν επίσης: Ο Ναύσταθμος Σούδας που ενεργοποιήθηκε ως Προκεχωρημένη Βάση Υποστηρίξεως. Το αεροδρόμιο της Σούδας για την υποστήριξη συμμαχικών αεροσκαφών. Το Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών. Υπολογίζεται ότι και σήμερα ακόμα στο επιτελείο της US CENTCOM υπηρετεί στέλεχος των ελληνικών ΕΔ.
ΝΑΤΟ RESPΟNCE FORCE
Η Δύναμη Ταχείας Αντίδρασης του NATO (ΝΑΤΟ Response Force, NRF) έχει στον πυρήνα της 13.000 στρατιώτες, προερχόμενους από τα κράτη - μέλη της λυκοσυμμαχίας. Πολυεθνική δύναμη με επίγειες, εναέριες και θαλάσσιες δυνάμεις, που διατίθενται από τα κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ για διάρκεια 12 μηνών. Μπορεί να αναπτυχθεί σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, για τη «συλλογική άμυνα» και τη «διαχείριση κρίσεων», βάσει των αποφάσεων και προταγμάτων της λυκοσυμμαχίας. Σύμφωνα με κείμενα του ελληνικού Στρατού, η NRF «αναπτύσσεται ως αρχική δύναμη με σκοπό να διευκολύνει την άφιξη μεγαλύτερης δύναμης που θα εισέλθει στην περιοχή επιχειρήσεων» και «αναπτύσσεται ως δύναμη αποτροπής για να δείξει την αποφασιστικότητα του ΝΑΤΟ και την αλληλεγγύη στον περιορισμό των κρίσεων (ταχείας αντίδρασης επιχειρήσεις για την υποστήριξη της διπλωματίας) όταν απαιτείται».
Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία για την «συνεισφορά» του ελληνικού Στρατού στη NRF: Από 15/10/2003 έως 15/1/2004 τέθηκε στη διάθεσή της ο 2ος Αερομεταφερόμενος Λόχος του 595 Αερομεταφερόμενου Τάγματος Πεζικού (109 άνδρες). Από 16/1/2004 έως 30/6/2004 της διατέθηκε η Γ' Πυροβολαρχία της 116 Αερομεταφερόμενης Μονάδας Πεδινού Πυροβολικού. Από 1/7/2004 έως 15/1/2005 της διατέθηκε ξανά ο 2ος Α/Μ Λόχος του 595 Α/Μ ΤΠ (120 άνδρες). Από 16/1/2006 έως 30/6/2005 της διατέθηκε ολόκληρο το 595 Α/Μ ΤΠ (420 άδρες) συν άλλοι 186 άνδρες ως Τμήμα Υποστηρίξεως. Από 16/1/2007 έως 30/6/2007 της διατέθηκε πάλι το 595 Α/Μ ΤΠ (255 άνδρες) ενισχυμένο με ουγγρικό Λόχο Πεζικού συν Τμήμα Υποστηρίξεως 76 ανδρών. Από 15/1/2008 έως 30/6/2008 της διατέθηκε ο 2ος Α/Μ Λόχος του 595 Α/Μ ΤΠ (105 άνδρες) συν Τμήμα Υποστηρίξεως 45 ανδρών. Παραπέρα δυνάμεις της 71 Αερομεταφερόμενης Ταξιαρχίας ήταν σε διαθεσιμότητα για την NRF και για το διάστημα 15/1/2010 έως 30/6/2010.
Σημειωτέον, στην έδρα της 71 Α/Μ ΤΑΞ, στη Νέα Σάντα Κιλκίς, υφίσταται και ο χερσαίος «Σχηματισμός Μάχης» της ΕΕ, HELBROC, που τέθηκε σε «ετοιμότητα» για το α' εξάμηνο του 2014. Επιπλέον, πρόσφατα ολοκληρώθηκε στη Γαλλία η ΝΑΤΟική Αεροπορική Ασκηση «Noble Arrow 2014». Συμμετείχαν και η ελληνική Πολεμική Αεροπορία με 4 αεροσκάφη. Οπως ανακοινώθηκε από το ΓΕΑ «Σκοπός της άσκησης ήταν η εκπαίδευση στη σχεδίαση και στην εκτέλεση αεροπορικών επιχειρήσεων καθώς και στην προετοιμασία συμμετοχής στη ΝΑΤΟική Δύναμη Ταχείας Αντίδρασης (NATO Response Force - NRF 2015)».
ΕUFOR RCA
Το Ελληνικό Στρατηγείο Επιχειρήσεων Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΣΕΕΕ, European Union Operation Headquarters, EU OHQ-Larissa) ενεργοποιήθηκε στις 24/3/2006. Η σύσταση και λειτουργία του αποτελεί έκφραση της όξυνσης της επιθετικότητας της ΕΕ, που από το 2003 έχει εξαπολύσει 31 επεμβατικές αποστολές, 16 από αυτές βρίσκονται αυτήν τη στιγμή σε εξέλιξη σε Ευρώπη, Μέση Ανατολή, Ασία.
Σε αυτό το πλαίσιο και για λογαριασμό της «στρατιωτικής διπλωματίας» του εγχώριου κεφαλαίου, η ελληνική κυβέρνηση πέτυχε το ΕΣΕΕΕ να λειτουργήσει ως το στρατηγείο της εν εξελίξει επιχείρησης της ΕΕ «EUFOR RCA» στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία (ΚΑΔ). Η κυβέρνηση επάνδρωσε το Στρατηγείο με Ελληνες επιτελείς, οι οποίοι αποτελούν την κυρίως δύναμή του, αριθμώντας 72 εκ συνόλου 129. Κατάφερε, επίσης, υποδιοικητής της «EUFOR RCA» να οριστεί Ελληνας ταξίαρχος, ενώ έδωσε στις δυνάμεις που επιχειρούν στην ΚΑΔ τον Κινητό Κόμβο Επικοινωνιών του Στρατηγείου, προκειμένου να εξασφαλιστούν οι μεταξύ τους επικοινωνίες. Επιπλέον, τα σύγχρονα δορυφορικά συστήματα που διαθέτει το Στρατηγείο μπορούν σε «ζωντανό χρόνο» να συλλέγουν δεδομένα από το πεδίο των τακτικών επιχειρήσεων στην ΚΑΔ και μέσω αυτών να παρέχονται οι επιτελικές κατευθύνσεις από το Στρατηγείο της Λάρισας.
EUTM MALI
Εκτός από την επιχείρηση στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, στην πολύτιμη για τα ευρωενωσιακά μονοπώλια ζώνη του «Σαχέλ» στην Υποσαχάρια Αφρική, η ΕΕ από τις 18/2/2013 έχει αναπτύξει επιχείρηση και στο Μάλι, την «EUTM Mali», με πρόσχημα (και εκεί) την αποκατάσταση της «ασφάλειας» και της «ειρήνης», και αντικείμενο επισήμως την εκπαίδευση των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας.
Με απόφαση του ΚΥΣΕΑ, το ΓΕΣ διέθεσε από την έναρξη της αποστολής τέσσερις αξιωματικούς - υπαξιωματικούς, οι οποίοι αποτέλεσαν την Ομάδα Εκπαιδευτών Πληροφοριών.

Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014

Παραινέσεις και αλισβερίσια με θύμα το λαό

Σ
υνεχίζονται οι «παραινέσεις» μιας σειράς επιτελείων του συστήματος στα αστικά πολιτικά κόμματα για να καταλήξουν σε κάποιου τύπου συνεννόηση και συμβιβασμό μεταξύ τους, για να εξασφαλιστούν η «σταθερότητα» στην προσπάθεια ανάκαμψης των κερδών των μονοπωλίων, η «φυσιολογική εναλλαγή» αστικών κυβερνήσεων που θα την υπηρετεί. Εχοντας ταυτόχρονα ως στόχο και τη στοίχιση του λαού πίσω από αυτά τα αντιλαϊκά προτάγματα του κεφαλαίου και της ΕΕ, να κάνει δικές του αγωνίες τα συμφέροντα της αστικής τάξης, για την ικανοποίηση των οποίων ακριβώς ο λαός είναι αυτός που θα ματώσει.
Καθώς εντείνονται οι διεργασίες για εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας (αύριο το μεσημέρι γίνεται η τρίτη και καθοριστική ψηφοφορία στη Βουλή, που θα κρίνει αν πάμε σε πρόωρες εκλογές 25/1 ή 1/2), αλλά και για ευρύτερη αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος με νέες συμμαχίες, μετατοπίσεις αστών βουλευτών από κόμμα σε κόμμα, αλλαγές θέσεων, δημιουργία νέων κομμάτων (π.χ., αυτό που θέλει να στήσει ο Γ. Παπανδρέου) που εξελίσσονται πάνω στην κοινή στρατηγική βάση στην οποία κινούνται τα αστικά κόμματα, έγραφε το «Βήμα» της προηγούμενης Κυριακής:
"Δεν σας χωρίζουν αξεπέραστα ποτάμια"
«Το διακύβευμα των εκλογών είναι η σχέση μας με την Ευρώπη. Και τα δύο κόμματα που κυρίως διεκδικούν την εξουσία επιβεβαιώνουν με κάθε ευκαιρία τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό τους. Και χαρακτηρίζουν τη συμμετοχή στο ευρώ ως όρο sine qua non για την ανάπτυξη και το μέλλον της χώρας μας. Οι σχέσεις με την Ευρώπη σκιάζονται από τις γνωστές "περιπέτειες" με το περιβόητο μνημόνιο και τις απαιτήσεις των δανειστών μας, οι οποίες ήδη κατέληξαν σε αδιέξοδο το οποίο θα κληθεί να διαχειρισθεί η νέα κυβέρνηση. Αν τα όσα συμβαίνουν ακόμη και προσφάτως με τις κατηγορίες που χωρίζουν τους Ελληνες σε μνημονιακούς και το αντίστροφο υποδηλώνουν τη συνέχεια, το μέλλον εμφανίζεται ζοφερό. Τα δύο μεγάλα κόμματαδεν τα χωρίζουν αξεπέραστα ποτάμια. Το λογικό θα ήταν να συμφωνήσουν σε μια κοινή πολιτική απέναντι στους διεθνείς σαράφηδες. Η συνεννόηση για μια κοινή πολιτική της μετεκλογικής Ελλάδας είναι απαραίτητη, θα πρέπει να είναι αυτονόητη και ησυνεργασία και των δύο μεγάλων κομμάτων στην περίπτωση που δεν θα υπάρξει αυτοδύναμη κοινοβουλευτική πλειοψηφία».
Με καθαρό τρόπο αναδεικνύεται το πλαίσιο της ...αναμφισβήτητης συμμετοχής στον ευρωμονόδρομο για κατοχύρωση των συμφερόντων των ντόπιων μονοπωλίων, της τρομοκράτησης του λαού ώστε να αποδεχτεί τη συνέχιση του σημερινού αντιλαϊκού δρόμου, κάθε νέο μέτρο εις βάρος του αν χρειαστεί, και της προετοιμαζόμενης συμφωνίας των βασικών αστικών πολιτικών δυνάμεων.
"Θα δηλώσει νομιμοφροσύνη"
Αντίστοιχα, έγραφε η «Καθημερινή» της Κυριακής: «Είναι προφανές ότι πάμε για εκλογές (...) Αυτή τη φορά, τα πράγματα είναι δυσκολότερα παρά ποτέ, στη μεταπολιτευτική περίοδο. Η ομάδα της μείζονος αντιπολίτευσης δεν έχει την παραμικρή κυβερνητική εμπειρία, δεν διαθέτει επαρκή αριθμό κυβερνητικών στελεχών, δεν έχει επεξεργαστεί μετρήσιμο και εφαρμοστέο πρόγραμμα για τις αρχικές της ενέργειες, δεν έχει αποφασίσει για το σύστημα συμμαχιών που θα παρατάξει στη Βουλή. Γιατί, αν τελικώς καταφέρει να προκαλέσει εκλογές και τις κερδίσει κιόλας, η αντιπολίτευση θα χρειαστεί να κυβερνήσει με όλους τους άλλους, πλην της ΝΔ. Οχι τόσο επειδή θα χρειάζεται τους βουλευτές τους για να κερδίσει τη δεδηλωμένη στη Βουλή. Αλλά γιατί είναι ο μόνος τρόπος να κερδίσει μια εξάμηνη περίοδο ανοχής, στη διάρκεια της οποίας θα επιδιώξει να αποκτήσει κυβερνητική υπόσταση (...) Η δημοσκοπική πιθανότητα είναι να διοριστεί μια κυβέρνηση χωρίς μπούσουλα, χωρίς κύρος, χωρίς στοιχειώδη γνώση των κανόνων διαπραγμάτευσης. Ας ελπίσουμε πάντως ότι, σύντομα, η ομάδα Τσίπρα θα ανασυνταχθεί. Προσωπικά, περιμένω, αμέσως μετά τα Φώτα, σοβαρή αλλαγή στάσης του ΣΥΡΙΖΑ, που θα έχει δύο χαρακτηριστικά. Πρώτον, θα δηλωθεί "νομιμοφροσύνη" στο πλαίσιο εποπτείας. Δεύτερον, θα αποδεχτούν ως διαπραγματευτή τη γνωστή μας τρόικα. Αν πάλι δεν θέλουν να το κάνουν τα πρωτοκλασάτα στελέχη, υπάρχουν και οι έμπειροι τεχνοκράτες. Οπως αυτός με τον οποίο συζήτησε πριν από λίγες ημέρες ο Αλέξης Τσίπρας».
Εκφράζονται κάποιες ανησυχίες της άρχουσας τάξης για το αν ο «άπειρος», «ανώριμος» ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει να διαχειριστεί αποδοτικά τα συμφέροντά της. Ταυτόχρονα δίνεται και η βεβαιότητα ότι θα «σοβαρευτεί», με τη συμβολή στελεχών άλλων κομμάτων και τεχνοκρατών, με τους οποίους είναι ήδη σε επαφή ο ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να τα ...καταφέρει.
Ανούσιες διαφορές
Και πέραν των παραπάνω, γενικά παράγοντες του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου και των διεθνών ιμπεριαλιστικών κέντρων, επιδιώκοντας στήριξη της ανάκαμψης της κερδοφορίας τους, διαγιγνώσκοντας ταυτόχρονα σύννεφα στον ορίζοντα της καπιταλιστικής οικονομίας στο σύνολο της ΕΕ και όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, συνιστούν συναίνεση και συνεννόηση, επικρίνοντας το πολιτικό σύστημα για ανικανότητα και έλλειψη ευελιξίας σε αυτό το πεδίο.
Οι δε παραινέσεις τους πατούν στο γεγονός ότι οι διαφορές και οι αντιθέσεις των αστικών πολιτικών δυνάμεων περιορίζονται στα επιμέρους, καθώς βαθιά είναι η συμφωνία τους στους κρίσιμους στόχους του κεφαλαίου. Οι διαχωριστικές γραμμές τους εύκολα μετατοπίζονται, ξεπερνιούνται, αλλάζουν, αν αυτό κριθεί σκόπιμο για το καλό και το συμφέρον της τάξης που εκπροσωπούν.
Σε αυτή τη βάση, τα μονοπώλια πιέζουν τους πολιτικούς εκφραστές τους για «συναίνεση» ώστε να εγκλωβίσουν ευρύτερα στρώματα του λαού - με παράλληλες επιχειρήσεις αποπροσανατολισμού τους για το ποιος είναι ο «καλύτερος», «εντιμότερος», «αξιότερος» διαχειριστής της μοίρας του - στις ανάγκες και τα προτάγματα του κεφαλαίου.
Ο πραγματικός αντίπαλος
Σε αυτό το πλαίσιο, άλλωστε, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, δεσμευμένοι σε αυτό το σύστημα, στη στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ, στήνουν τεχνητές διαχωριστικές γραμμές, δίνοντας ρεσιτάλ κινδυνολογίας και εφησυχασμού. Κάνουν συστηματική προσπάθεια να αποπροσανατολίσουν, να κρύψουν από το λαό και τη νεολαία ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός, ο πραγματικός αντίπαλος: Η στρατηγική επιλογή υπέρ των μονοπωλίων, ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, η ενσωμάτωση στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, που οδηγούν σε αυτήν την αντιλαϊκή πολιτική.
Ακριβώς γι' αυτό, όποιος και αν είναι κυβέρνηση αύριο, μια νέα κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ ή η τωρινή με κορμό τη ΝΔ, μπροστά στους εργαζόμενους βρίσκεται σταθερά και μόνο η συνέχιση του σημερινού αντιλαϊκού δρόμου του κεφαλαίου και της ΕΕ, που θα φέρει είτε μια «ματωμένη» για το λαό ανάκαμψη είτε μια νέα κρίση με νέες μεγάλες απώλειες για τους εργαζόμενους.
Γι' αυτό, ακριβώς, στις εκλογές δεν αρκεί η τιμωρία στα κόμματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν. Πρέπει να τιμωρηθεί και το σύστημα το ίδιο. Αλλιώς, με εναλλαγές προσώπων και κομμάτων, το σύστημα παίρνει ανάσες ζωής, αποκτά νέα δυναμική για να τσακίσει το κίνημα, το λαό, τη νεολαία.
Γι' αυτό την επόμενη μέρα ο λαός χρειάζεται ισχυρό ΚΚΕ, στήριγμα στην πάλη του για ανάκτηση των απωλειών, για να μπουν εμπόδια στη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής, για κάλυψη των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, για να ανοίξει το δρόμο της ανατροπής αυτού του σάπιου συστήματος.