Σάββατο 26 Μαρτίου 2016

Νέα αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα με πρόσημο τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις

Παραπέρα σφαγή της Κοινωνικής Ασφάλισης, Φορολογικό - καρμανιόλα και ιδιωτικοποιήσεις στην ποδιά των επιχειρηματικών ομίλων
Δεξιά: Ο εκπρόσωπος της Κομισιόν στο κουαρτέτο Κοστέλο
Με ξεκάθαρο το ταξικό πρόσημο των αναδιαρθρώσεων που κρίνονται αναγκαίες για την ανάκαμψη του εγχώριου κεφαλαίου και με αντιλαϊκά μέτρα νέας κοπής, τόσο από την πλευρά της περικοπής κρατικών κονδυλίων για συντάξεις, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη (γενικότερα τομέας Υγείας), Πρόνοια, όσο και με την παραπέρα διόγκωση της φοροληστείας, εξελίσσονται τα παζάρια της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (Ευρωζώνη - ΔΝΤ), για το κλείσιμο της πρώτης «αξιολόγησης» του μνημονίου.
Με αυτά τα δεδομένα, τα υψηλόβαθμα κλιμάκια του κουαρτέτου επανέρχονται στην Αθήνα στις 2 Απρίλη, με επόμενους σταθμούς στην αντιλαϊκή διαβούλευση τη συνεδρίαση της Ομάδας Εργασίας του Γιούρογκρουπ (πιθανόν στις 11/4), την Εαρινή Σύνοδο του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον(15 - 17/4) και τη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ (22/4).
Την ίδια ώρα, οι αβεβαιότητες και οι κίνδυνοι, που εξαπλώνονται στις οικονομίες της Ευρωζώνης σχετικά με την καπιταλιστική ανάπτυξη και με πρόσθετο πρόβλημα τη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης και των νέων ζητημάτων που προκύπτουν από αυτή, φέρνουν ξανά στην επιφάνεια, τους «προβληματισμούς» γύρω από τους μελλοντικούς ρυθμούς που θα εμφανιστούν και στην εγχώρια οικονομική δραστηριότητα και το ΑΕΠ, ζήτημα που με τη σειρά του ανοίγει νέο κύκλο συζητήσεων γύρω από το βαθμό «αποδοτικότητας» των αντιλαϊκών μέτρων (νέων και παλαιότερων) που αποσκοπούν στην κάλυψη των δημοσιονομικών κενών και στη μόνιμη «παραγωγή» πρωτογενών πλεονασμάτων στους κρατικούς προϋπολογισμούς και για την περίοδο μετά το 2018, που αναμένεται η τυπική «λήξη» του τρέχοντος μνημονίου. Ζήτημα που δεν αποκλείει και παραπέρα μέτρα, αφού όλα όσα έως τώρα έχουν παρθεί θα εφαρμόζονται ακατάπαυστα και μόνιμα. Σε αυτό το πλαίσιο, πρόσθετη βαλβίδα ασφαλείας στην αντιλαϊκή πολιτική, δηλαδή το τυράκι ανοχής και υποταγής των ανθρώπων του μόχθου στην πολιτική ενίσχυσης του κεφαλαίου, άρα και της σφαγής τους, αποτελεί το ζήτημα ελάφρυνσης του κρατικού χρέους, που σε κάθε περίπτωση θα συνδυαστεί με τη μονιμοποίηση και κλιμάκωση των αναδιαρθρώσεων και μετά το 2018 και βέβαια με προϋπόθεση την επιτυχή έκβαση της αξιολόγησης. Ταυτόχρονα, και παράλληλα, η συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα χρηματοδότησης προς το ελληνικό κράτος συνεπάγεται αυτόματα την υπογραφή νέου συμπληρωματικού μνημονίου σε συνέχεια αυτού με την πλευρά της Ευρωζώνης.
Ο "χυλός" της "σκληρής διαπραγμάτευσης"
Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις, την περασμένη βδομάδα, από τον Γενικό Γραμματέα Δημοσιονομικής Πολιτικής, Γ. Κουτεντάκη, ο οποίος καταλόγισε ευθύνες στην πλευρά του ΔΝΤ, για «καθυστερήσεις στην αξιολόγηση», και ακόμη ότι «δεν υπάρχει κανένας άμεσος κίνδυνος για τα ταμειακά διαθέσιμα, αλλά η κατάσταση εξ ορισμού δεν μπορεί να συνεχίζεται επ' αόριστο». Είναι, δηλαδή, απόλυτα φανερό το γεγονός ότι η συμμετοχή και ο ειδικός ρόλος του ΔΝΤ είναι απόλυτα χρήσιμος και για τη συγκυβέρνηση, όπως ακριβώς και για την Ευρωζώνη και αυτό ανεξάρτητα από τις αντιθέσεις και τους ανταγωνισμούς για τα ειδικά συμφέροντα των τμημάτων του κεφαλαίου διεθνώς, που καθένας από αυτούς στηρίζει και υπηρετεί, ουσιαστικά ανταγωνισμούς ΗΠΑ - Ευρωζώνης ή πιο ειδικά Γερμανίας. Σε κάθε περίπτωση, το ατού της συγκυβέρνησης στα παζάρια της με το κουαρτέτο είναι η εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική στη γραμμή των αιματοβαμμένων πρωτογενών πλεονασμάτων: «Πληρώνουμε δαπάνες τεσσάρων μηνών με τα έσοδα τριών μηνών»,σημείωσε ο ίδιος κυβερνητικός παράγοντας, ενώ παράλληλα, δημιουργώντας άλλοθι συγκάλυψης της υπέρ του κεφαλαίου κυβερνητικής πολιτικής, απέδωσε σημαντικές ευθύνες στους «θεσμούς», σημειώνοντας ότι «η τακτική των δόσεων με το σταγονόμετρο είναι συμπεριφορά Σάιλοκ» και ακόμη ότι η «αβεβαιότητα κοστίζει ακριβά στην πραγματική οικονομία», αλλά οι «θεσμοί κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν».
Ομολογείται ουσιαστικά ότι το ελληνικό κράτος, σε αυτήν τη φάση, έχει την ανάγκη της χρηματοδοτικής στήριξης από την πλευρά των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, στο έδαφος των μνημονίων και των διαδοχικών αντιλαϊκών μέτρων...
Ανεβαίνει ο αντιλαϊκός πήχης...
Την ίδια ώρα, κυβερνητικές πηγές, αποτιμώντας τον πρώτο γύρο των συζητήσεων με το « κουαρτέτο στην Αθήνα, επισημαίνουν: «Συζητήθηκαν τα μέτρα που έχουν συμφωνηθεί ότι κλείνουν το δημοσιονομικό κενό,συζητήθηκαν και τα μέτρα που συμφωνούν όλοι, αλλά υπάρχουν ακόμη διαφορές στις εκτιμήσεις για την απόδοσή τουςΑυτά τα μέτρα είναι μία δεύτερη κατηγορία».
Σε αυτό το πλαίσιο, η συζήτηση για την εν λόγω «δεύτερη κατηγορία» εμπεριέχει και τα εξής:
-- Δεδομένη θα πρέπει να θεωρείται η συζήτηση για την αύξηση των ειδικών φόρων κατανάλωσης στα καύσιμα κίνησης, τόσο στις βενζίνες όσο και στο πετρέλαιο.
-- Στο τραπέζι βρίσκεται και η πρόταση να διογκωθούν τα χαράτσια του ΕΝΦΙΑ, με στόχο να αυξηθούν τα κρατικά έσοδα από τον εν λόγω βαθιά αντιλαϊκό φόρο πάνω και από τον προβλεπόμενο στόχο, ύψους 2,65 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση.
-- Εξετάζονται σενάρια επιβολής ειδικού τέλους στα εισαγόμενα μεταχειρισμένα οχήματα, καθώς επίσης καιευρύτερες ανατροπές στη φορολόγηση των αυτοκινήτων και των τελών κυκλοφορίας.
-- Μελετώνται αυξήσεις στα τέλη της κινητής τηλεφωνίας.
..."Προοδεύει" η αξιολόγηση
Σε αυτό το πλαίσιο, ο επικεφαλής του Γιούρογκρουπ, Γ. Ντάισελμπλουμ, αποτιμώντας τα μέχρι τώρα παζάρια σε γραπτή δήλωσή του αναφέρει: «Οι συνομιλίες μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των θεσμών ήταν εποικοδομητικές από το ξεκίνημα της αποστολής. Σημαντική πρόοδος έχει επιτευχθεί στα εκκρεμή ζητήματα, όπως η φορολόγηση του εισοδήματος και η μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού. Οι εργασίες είναι σε εξέλιξη και θα συνεχιστούν κατά τη διάρκεια των διακοπών του Πάσχα. Οι επικεφαλής της αποστολής των θεσμών στην Αθήνα θα επιστρέψουν στις 2 Απρίλη για να συνεχίσουν τις διαβουλεύσεις, με στόχο να ολοκληρώσουν την αξιολόγηση το συντομότερο δυνατό».
Να σημειωθεί το γεγονός ότι σχεδόν πανομοιότυπη ήταν και η ανακοίνωση που εκδόθηκε και από την πλευρά του ΔΝΤ.
«Αναγνωρίζουμε ότι η ελληνική κυβέρνηση αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα και παρέχουμε βοήθεια για τον χειρισμό της προσφυγικής κρίσης, αλλά όσον αφορά τις διαπραγματεύσεις για το πρόγραμμα, οι όροι του έχουν τεθεί», σημείωσε ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Β. Ντομπρόβσκις. Σε δηλώσεις του στο πρακτορείο «Bloomberg», ανέφερε ότι η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να πάρει τα μέτρα για τις συντάξεις, το φόρο εισοδήματος και τις ιδιωτικοποιήσεις, ανεξάρτητα από την εξέλιξη της προσφυγικής κρίσης. «Υπάρχει ανάγκη να κινηθούμε γρήγορα, αναφορικά με την πρώτη αξιολόγηση, αλλά φυσικά δεν μπορούμε να κινηθούμε ταχύτερα απ' ό,τι κινείται η ελληνική κυβέρνηση, παίρνοντας τις αναγκαίες αποφάσεις», δήλωσε. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες δείχνουν μία μικρή αύξηση και τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια αντιμετωπίζονται.
Από την πλευρά του, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Β. Σόιμπλε, τόνισε χαρακτηριστικά: «Αν, για λόγους που ξέρουμε, δεν υπάρχει μεγάλο περιθώριο ελιγμών στην ασφαλιστική μεταρρύθμιση, τότε οι θεσμοί θα πρέπει, μαζί με την ελληνική κυβέρνηση, να εργαστούν ώστε να βρουν κάτι άλλο στη θέση της». Σύμφωνα με τον ίδιο, «η συζήτηση για τη βιωσιμότητα του χρέους είναι δυστυχώς μια συζήτηση για κάτι που δεν επείγει», τονίζοντας ότι υπάρχουν πιο πιεστικά ζητήματα, όπως η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και η εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
Φορολογική κλίμακα - καρμανιόλα
Σε ό,τι αφορά τη νέα ένταση της αντιλαϊκής φοροληστείας, προλειαίνοντας το έδαφος, παράγοντες του κυβερνητικού οικονομικού επιτελείου χαρακτηρίζουν ως... «επιτυχία» το ενδεχόμενο μείωσης του αφορολόγητου ορίου για μισθωτούς - συνταξιούχους κατά «μερικές εκατοντάδες ευρώ», για παράδειγμα στα 9.000 ευρώ (από 9.550 ευρώ). Την ίδια ώρα, στο αντιλαϊκό τραπέζι βρίσκονται και προτάσεις για δραστική καρατόμηση του αφορολόγητου (λέγεται για 7.000 - 8.000 ευρώ).
Η φοροεπιδρομή στα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά θα συμπληρωθεί, σε κάθε περίπτωση, και από τις νέες αντιλαϊκές αλλαγές στις κλίμακες των φορολογικών συντελεστών.
Επιπλέον, σύμφωνα με τις δεσμεύσεις του τρίτου μνημονίου, θα «επανασχεδιαστούν» και τα λεγόμενατεκμαρτά κριτήρια φορολόγησης, στη βάση των οποίων φορτώνουν φόρους ακόμη και για ανύπαρκτα εισοδήματα των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, στο τραπέζι βρίσκεται και το ενδεχόμενο μείωσης του σημερινού αφορολόγητου ορίου στη λεγόμενη εισφορά αλληλεγγύης (12.000 ευρώ).

Τρίτη 22 Μαρτίου 2016

"Ξεσάλωμα" με "εναλλακτικά" αντιλαϊκά ισοδύναμα μέτρα

Η εκπρόσωπος του ΔΝΤ στο κουαρτέτο, Ντέλια Βελκουλέσκου
Στο έδαφος της επεξεργασίας πολιτικής ενίσχυσης των μονοπωλίων εξελίσσονται τα αντιλαϊκά παζάρια ανάμεσα στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (Ευρωζώνη - ΔΝΤ). Την ίδια ώρα, η «πρόοδος» στη διαδικασία της «αξιολόγησης» συνδέεται με το ανέβασμα του αντιλαϊκού πήχη και των μέτρων της «επόμενης μέρας», με στόχο την κάλυψη των «δημοσιονομικών κενών», δηλαδή των συμφωνημένων στόχων για τα ματοβαμμένα πρωτογενή πλεονάσματα στους κρατικούς προϋπολογισμούς, που προβλέπονται με το 3ο μνημόνιο.
Κεντρικοί άξονες αυτής της διεργασίας είναι ηπαραπέρα κατακρεούργηση της Κοινωνικής Ασφάλισης συνολικά και ιδιαίτερα των συντάξεων, ζήτημα που με τη σειρά του εντάσσεται στο συνολικότερο σχέδιο ακόμα μεγαλύτερης συρρίκνωσης των κρατικών κονδυλίων που αφορούν στις λαϊκές ανάγκες,καθώς και η νέα κλιμάκωση της φοροληστείας σε βάρος των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων.
«Είναι κάτι που μπορεί να στηρίξει η Αριστερά», δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτος, αναφερόμενος στην προωθούμενη μείωση του «αφορολόγητου ορίου» για μισθωτούς - συνταξιούχους και τη νέα φορολογική κλίμακα. Βαφτίζοντας το «κρέας ψάρι», ισχυρίστηκε ότι με αυτόν τον τρόπο «θα πληρώσουν περισσότερο οι πλούσιοι και λιγότερο τα χαμηλά εισοδήματα», αναφερόμενος πάντα στο φόρο εισοδήματος. Πρόκειται για μια ακόμη απάτη ολκής, καθώς όχι μόνο αφήνουν στο απυρόβλητο τη φορολογία επί των κερδών για τις ισχυρές επιχειρήσεις, ομίλους και τους μετόχους τους, αλλά επιπλέον η «επόμενη μέρα» βρίθει από κάθε είδους φοροελαφρύνσεις, απαλλαγές και ενισχύσεις με ζεστό κρατικό χρήμα, που έχουν στόχο την ανάκαμψη του κεφαλαίου.
Από κοντά και ο ΣΕΒ, που έρχεται να βάλει πλάτη στη μείωση του άτυπου αφορολόγητου για μισθωτούς και συνταξιούχους. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι εγχώριοι βιομήχανοι συνδέουν το αφορολόγητο με τα όρια της επίσημης φτώχειας: «Αυτό που μας αποκαλύπτει μια σύγκριση με το αφορολόγητο (ή πιστώσεις φόρου) σε βασικές χώρες της ΕΕ, είναι ότι στην Ελλάδα το αφορολόγητο αυτό είναι ιδιαίτερα υψηλό, όχι ως απόλυτο μέγεθος αλλά ως προς το όριο φτώχειας», δηλαδή τα 4.608 ευρώ το χρόνο, όπως υπολογίζεται στην περίπτωση των λαϊκών νοικοκυριών της χώρας. «Ενδεικτικά, στη Γερμανία το αφορολόγητο είναι 8.354 ευρώ με όριο φτώχειας 11.840» σημειώνει, ενώ στην Ελλάδα το σημερινό αφορολόγητο για μισθωτούς - συνταξιούχους (9.550 ευρώ) εμφανίζεται υπερδιπλάσιο από το όριο της επίσημης φτώχειας (4.608 ευρώ), σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει ο ΣΕΒ...
Τα υψηλόβαθμα κλιμάκια του κουαρτέτου αναμένεται να αναχωρήσουν από την Αθήνα, ενδεχομένως και σήμερα ή τις προσεχείς μέρες, ενώ τα παζάρια θα συνεχιστούν σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων.
"Ψήνονται" και νέα ισοδύναμα αντιλαϊκά μέτρα
Σε κάθε περίπτωση, το μέτωπο της φοροληστείας του λαού δεν εξαντλείται στο επίπεδο της νέας φορολογικής κλίμακας. Πέρα και πάνω από αυτή, πέρα και από τις «εξοικονομήσεις» μέσω του Ασφαλιστικού, σύμφωνα με τον Ευ. Τσακαλώτο, υπάρχουν υπό διαμόρφωση «και άλλα δημοσιονομικά μέτρα, με τα οποία θα κλείσει το 1% του ΑΕΠ που απαιτείται για να φτάσουμε σε πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ το 2018. Είναι πολλά και δύσκολα μέτρα, για τα οποία θα χρειαστεί συζήτηση ξανά και ξανά».
Πρόκειται για μέτρα τα οποία στην πορεία κλιμάκωσής τους θα αποδίδουν ποσά ύψους 1,8 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση.
Ειδικότερα:
-- Δεδομένη θα πρέπει να θεωρείται η συζήτηση για την αύξηση των ειδικών φόρων κατανάλωσης στα καύσιμα. Μάλιστα, σε αυτήν τη φάση, η συγκυβέρνηση διευκολύνεται από την πτώση των διεθνών τιμών του πετρελαίου και την αποκλιμάκωση του επίσημου πληθωρισμού.
-- Στο τραπέζι βρίσκεται και η πρόταση να διογκωθούν τα χαράτσια του ΕΝΦΙΑ, με στόχο να αυξηθούν τα κρατικά έσοδα από τον εν λόγω βαθιά αντιλαϊκό φόρο πάνω από τον προβλεπόμενο στόχο, ύψους 2,65 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση.
-- Εξετάζονται σενάρια επιβολής ειδικού τέλους στα εισαγόμενα μεταχειρισμένα οχήματα, καθώς επίσης καιευρύτερες ανατροπές στη φορολόγηση των αυτοκινήτων και των τελών κυκλοφορίας.
-- Ανατιμήσεις στα τέλη της κινητής τηλεφωνίας.
-- Τα ειδικά ζητήματα που απασχολούν τμήματα του κεφαλαίου και τους «επενδυτές» υπεισέρχονται και πάλι στην ατζέντα της «αξιολόγησης». Σε αυτό το πλέγμα, αναζητούνται «ισοδύναμα» για τις απώλειες από μέτρα που είτε δεν εφαρμόστηκαν είτε δεν φαίνεται να πιάνουν τους στόχους. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του ΟΠΑΠ, καθώς δεν έχουν εφαρμοστεί οι διατάξεις για την επιβολή ειδικού τέλους στα «τυχερά παιχνίδια». Ηδη αναζητείται άλλο «ισοδύναμο». Αντίστοιχη συζήτηση «ανοίγει» για τις περικοπές στιςπολεμικές δαπάνες (400 εκατ. ευρώ για φέτος) που είχε κλειδώσει με το μνημόνιο και πλέον εξετάζεται η αντικατάσταση με άλλα μέτρα.
-- Παράλληλα, η συγκυβέρνηση προτείνει την επιβολή φόρου 1 τοις χιλίοις στις τραπεζικές συναλλαγές, με στόχο την άντληση εσόδων περί τα 500 εκατ. ευρώ, που απορρίπτεται από το κουαρτέτο.
Επιπλέον, το κουαρτέτο δεν δέχεται να συμπεριλάβει στους υπολογισμούς για την κάλυψη του δημοσιονομικού κενού τις προβλέψεις για ενδεχόμενα έσοδα από την αντιμετώπιση του λαθρεμπορίου και της φοροδιαφυγής.
Φορολογική κλίμακα - καρμανιόλα
Προλειαίνοντας το έδαφος, παράγοντες του κυβερνητικού οικονομικού επιτελείου χαρακτηρίζουν ως... «επιτυχία» το ενδεχόμενο μείωσης του αφορολόγητου ορίου για μισθωτούς - συνταξιούχους κατά «μερικές εκατοντάδες ευρώ», για παράδειγμα στα 9.000 ευρώ (από 9.550 ευρώ). Την ίδια ώρα, στο αντιλαϊκό τραπέζι βρίσκονται και προτάσεις για δραστική καρατόμηση του αφορολόγητου, αλλά με... διαφορετικούς συντελεστές.
Αυτόματα επέρχονται μαζικές ανατιμήσεις φόρων σε ολόκληρη την γκάμα των εισοδημάτων μισθωτών - συνταξιούχων, ακόμη και για όσους μέχρι το 2015 βρίσκονταν κάτω από το άτυπο αφορολόγητο όριο (9.550 ευρώ). Και βέβαια, στο τραπέζι βρίσκονται τα σενάρια για δραστικότερες περικοπές στο αφορολόγητο (λέγεται για 7.000 - 8.000 ευρώ) ή και ακόμη χαμηλότερα με «εναλλακτικές» φορολογικές κλίμακες.
Επιπλέον, σύμφωνα με τις δεσμεύσεις του 3ου μνημονίου, θα «επανασχεδιαστούν» και τα λεγόμενα τεκμαρτά κριτήρια φορολόγησης, στη βάση των οποίων φορτώνουν φόρους ακόμη και για ανύπαρκτα εισοδήματα των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, στο τραπέζι βρίσκεται και το ενδεχόμενο μείωσης του σημερινού αφορολόγητου ορίου στη λεγόμενη εισφορά αλληλεγγύης (12.000 ευρώ). Το συγκεκριμένο χαράτσι φορτώνεται τόσο στους μισθωτούς και συνταξιούχους, όσο και στους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς επαγγελματίες, αγρότες κ.ά. Σε αυτό το πλαίσιο, τυχόν διόγκωσή του διευρύνει και τη λεγόμενη «φορολογική βάση» επί της οποίας επιβάλλεται.
Σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα από το μείγμα της φοροληστείας, η τελική διευθέτηση θα βγάζει την ίδια αντιλαϊκή σούμα.
Με αντίστοιχη λογική καταρτίζεται και ο τρόπος φορολόγησης για αυτοαπασχολούμενους και μικρούς επαγγελματίες. Κυβερνητικές πηγές κάνουν λόγο για καθιέρωση ενιαίας κλίμακας, ίδιας με αυτή που θα ισχύσει για μισθωτούς - συνταξιούχους, αλλά σε κάθε περίπτωση με φόρους που θα επιβάλλονται από το πρώτο ευρώ εισοδήματος. Οι τελικές ρυθμίσεις φαίνεται να κλειδώνουν ανάλογα και σε συνδυασμό με το ύψος της αύξησης των ασφαλιστικών εισφορών.

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016

Το αντιασφαλιστικό πανόραμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ

Από κινητοποίηση ενάντια στα
αντιασφαλιστικά σχέδια
κυβέρνησης - κεφαλαίου - τρόικας
Ανεξάρτητα από το αν η διαπραγμάτευση για το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης θα ολοκληρωνόταν χτες, Σάββατο, όπως επιδίωκε και επιθυμούσε ο υπουργός Εργασίας, ή αν θα χρειαστούν μερικές ακόμα συναντήσεις για να μπουν οι τελευταίες πινελιές, ασφαλισμένοι, ανασφάλιστοι, άνεργοι και συνταξιούχοι ήρθε η ώρα να κάνουν ταμείο σε ό,τι αφορά τα πεπραγμένα και αυτής της κυβέρνησης στο ζήτημα της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Ο απολογισμός αυτός δεν μπορεί να περιλαμβάνει μόνο αυτά που θα συμπεριληφθούν στο νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, αλλά και όσα συμφωνήθηκαν με το 3ο μνημόνιο, όσα ψηφίστηκαν ως προαπαιτούμενα για την υπογραφή του και όσα ακολούθησαν μετά από αυτό. Και βέβαια, όσα προβλέπονται από τα προηγούμενα δύο μνημόνια, τα οποία η κυβέρνηση ενσωμάτωσε στη συμφωνία του περασμένου Αυγούστου και δεσμεύεται για την εφαρμογή τους.
Η ευθύνη για όλα αυτά τα μέτρα που ψηφίστηκαν ή δρομολογείται η ψήφισή τους, βαραίνει την κυβέρνηση, η οποία χρεώνεται επίσης το κατά παραγγελία πόρισμα της «Επιτροπής των σοφών», που παρουσιάστηκε τον περασμένο Οκτώβρη και αποτελεί εφεδρεία για τις αντιδραστικές αλλαγές που θα ακολουθήσουν στο μέλλον.
Σε κάθε περίπτωση, στον ενάμιση περίπου χρόνο της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, η κατάσταση για ασφαλισμένους, ανασφάλιστους και συνταξιούχους έχει γίνει ακόμα χειρότερη και αυτή η τάση επιταχύνεται με τη σύνταξη και την ψήφιση του νέου νόμου - λαιμητόμου για το Ασφαλιστικό. Ας δούμε συνοπτικά τους βασικούς άξονες αυτού του νομοσχεδίου, καθώς και τα αντιασφαλιστικά μέτρα που ψήφισε έως τώρα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, σε συνέχεια των προηγούμενων κυβερνήσεων του κεφαλαίου.
Οι ανατροπές που ετοιμάζονται να ψηφίσουν
  • Οπως όλα δείχνουν, η κυβέρνηση σκοπεύει να αξιοποιήσει τη συμφωνία της τρόικας σε μια μικρή και παροδική αύξηση της εισφοράς εργαζομένων και εργοδοτών για την επικουρική ασφάλιση (πιθανότατα κατά μισή μονάδα αντίστοιχα), προκειμένου να χρυσώσει το χάπι για τη δεδομένη μεγάλη μείωση των επικουρικών συντάξεων που ετοιμάζει.
Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, ο πήχης πάνω από τον οποίο θα γίνουν περικοπές μπαίνει στα 150 ευρώ και οι μειώσεις σε ορισμένες περιπτώσεις θα φτάσουν ακόμα και το 40%.
Σ' αυτό το σενάριο συνηγορεί και η δήλωση του Γ. Κατρούγκαλου ότι από τις περικοπές θα εξαιρεθούν εισοδήματα από συντάξεις που αθροιστικά (κύρια και επικουρική) δεν ξεπερνούν τα 1.300 ευρώ, χωρίς - όπως είπε - να θιγούν οι κύριες. Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει οι επικουρικές συντάξεις να εξαϋλωθούν στην κυριολεξία. Δεδομένες θεωρούνται, επίσης, οι νέες μειώσεις στα εφάπαξ, αλλά και στα μερίσματα του Μετοχικού Ταμείου των δημοσίων υπαλλήλων.
  • Στην κλίνη του Προκρούστη μπαίνουν και τα ποσοστά αναπλήρωσης για τις κύριες συντάξεις, σε ό,τι αφορά το αναλογικό τους κομμάτι. Κυβέρνηση και τρόικα φαίνεται να καταλήγουν σε συμφωνία για ποσοστά αναπλήρωσης μικρότερα κι από εκείνα που προέβλεπε αρχικά το κυβερνητικό σχέδιο. Αυτό, σε συνδυασμό με τους μικρότερους μισθούς και τον υπολογισμό του συντάξιμου μισθού σε όλο τον εργάσιμο βίο, θα οδηγήσει σε συντάξεις πείνας για όσους συνταξιοδοτηθούν με το νέο σύστημα.
  • Για τις ήδη αποδιδόμενες συντάξεις, η κυβέρνηση εμφάνιζε τον εαυτό της να δίνει μάχη για να εφαρμοστούν οι περικοπές μετά το 2018, με το τρικ της «προσωπικής διαφοράς». Το βέβαιο είναι ότι θα υπάρξει επανυπολογισμός και των ήδη αποδιδόμενων συντάξεων και ότι η όποια μείωση θα γραφτεί στο τεφτέρι, με στόχο αργά ή γρήγορα να εφαρμοστεί. Η τρόικα επιμένει στην άμεση εφαρμογή των μειώσεων και η κυβέρνηση ζητάει ένα τράτο, προκειμένου να χρυσώσει το χάπι των δεδομένων μειώσεων, οι οποίες έρχονται να προστεθούν στις 11 που έχουν ήδη γίνει.
  • Ενα άλλο στοιχείο που επιβεβαιώνεται, είναι ότι η απόδοση της λεγόμενης «εθνικής σύνταξης», που προβλέπεται και στον προηγούμενο νόμο Λοβέρδο - Κουτρουμάνη, θα αποτελέσει το «όχημα» για την αύξηση των ελάχιστων ενσήμων που πρέπει να έχει κάποιος για να κατοχυρώσει δικαίωμα στη συνταξιοδότηση.
Ετσι, σύμφωνα με όσα είχαν γίνει γνωστά μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, κυβέρνηση και τρόικα ετοιμάζονταν να συμφωνήσουν σε απόδοση ολόκληρης της λεγόμενης «εθνικής σύνταξης» (384 ευρώ) μόνο σε όσους έχουν συμπληρώσει 20 χρόνια ασφάλισης και 6.000 ένσημα, έναντι 15 χρόνων ασφάλισης και 4.500 ενσήμων που είναι το σημερινό κατώτερο όριο για την κατοχύρωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος.
Μιλάμε δηλαδή για μια de facto αύξηση των κατώτερων ορίων, που θα αποβεί μοιραία για τους εργαζόμενους εκείνους που είτε απασχολούνται περιστασιακά, εξαιτίας της μεγάλης ανεργίας, είτε δουλεύουν με μερική απασχόληση και εκ περιτροπής. Το πιθανότερο είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των εργαζομένων δε θα καταφέρει ποτέ να κατοχυρώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα.
Κατά τ' άλλα, για όσους συμπληρώνουν 15ετία προβλέπεται να παίρνουν αναλογικά ένα μέρος της λεγόμενης «εθνικής σύνταξης», που θα είναι της τάξης των 288 ευρώ (15/20 των 384 ευρώ), ενώ το υπουργείο Εργασίας διέδιδε ότι «δίνει μάχη» για να μην πέσει αυτό το ποσό κάτω από τα 300 ευρώ με 15ετία.
Βασικοί άξονες και κατευθύνσεις
Αυτά τα μέτρα, βέβαια, δεν πέφτουν από τον ουρανό. Η αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση που ετοιμάζει η κυβέρνηση, προβλεπόταν από το τρίτο μνημόνιο και ο αρχικός σχεδιασμός μάλιστα ήταν να έχει ολοκληρωθεί μέχρι τον περασμένο Οκτώβρη, για να εφαρμοστούν από 1/1/2016. Μ' αυτό το μνημόνιο αποφασίστηκαν επίσης οι εξής βασικές κατευθύνσεις, που ενσωματώνονται στο νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο και ορισμένες από αυτές δεν απασχόλησαν σχεδόν καθόλου τη διαπραγμάτευση με την τρόικα:
  • Νέα μείωση όλων των συντάξεων, με στενότερη διασύνδεση μεταξύ εισφορών και παροχών.
  • Αύξηση των εισφορών των αυτοαπασχολούμενων (ΟΑΕΕ, ΕΤΑΑ) σε εξάρτηση με το πραγματικό τους εισόδημα, αντί των κλιμακίων, που οδηγεί σε συντάξεις πείνας για την πλειοψηφία των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ.
  • Κατάργηση όλων των «κοινωνικών πόρων» προς τα Ταμεία, με αντίστοιχη μείωση των συντάξεων και αύξηση των εισφορών, για να αντισταθμιστεί η απώλεια των «κοινωνικών πόρων».
  • Ενοποίηση προς τα κάτω όλων των παροχών των Ταμείων.
  • Μείωση εντός τριών ετών της κρατικής επιχορήγησης σε Ταμεία όπως ΝΑΤ, ΟΑΕΕ, ΟΓΑ και προσαρμογή της στα επίπεδα του ΙΚΑ.
  • Περιορισμός σταδιακά των παροχών του ΟΓΑ.
  • Κατάργηση της Πρόνοιας και όλων των επιδομάτων. Οι περικοπές θα αφορούν τόσο τα επιδόματα σε χρήμα, όσο και σε είδος, αλλά και όποιες φοροαπαλλαγές είχαν μέχρι τώρα οι δικαιούχοι.
Με το ίδιο μνημόνιο, η κυβέρνηση δεσμευόταν ακόμα για τα εξής σε ό,τι αφορά την Κοινωνική Ασφάλιση:
  • Μόνο τη διετία 2015-2016, να αφαιρεθούν από τους συνταξιούχους επιπλέον 2,25 δισ. ευρώ (0,25% του ΑΕΠ για φέτος, 1% του ΑΕΠ το 2016).
  • Η μείωση των δαπανών για την Πρόνοια ορίστηκε στα 900 εκατομμύρια ευρώ σε ετήσια βάση (0,5% του ΑΕΠ).
  • Η κυβέρνηση αναλαμβάνει να ολοκληρώσει όλες τις ανατροπές που προβλέπονταν στο 1ο και 2ο μνημόνιο.
Μέτρα που έχουν ήδη ψηφιστεί
Με βάση το 3ο μνημόνιο, τους νόμους και τις εγκυκλίους που προηγήθηκαν και ακολούθησαν της ψήφισής του, θεσμοθετήθηκαν και τα παρακάτω μέτρα:
  • Νέα αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, καθώς αφαιρέθηκε οριστικά κάθε δυνατότητα συνταξιοδότησης νωρίτερα από το 67ο έτος σε όλους τους ασφαλισμένους όλων των Ταμείων. Το μέτρο έθιξε κατά κύριο λόγο 150.000 ασφαλισμένους που διατηρούσαν ακόμα το δικαίωμα συνταξιοδότησης στα ειδικά όρια που προέβλεπε το Ταμείο τους. Μετά το 2021, κανένας ασφαλισμένος οποιουδήποτε Ταμείου δε θα μπορεί να συνταξιοδοτείται πριν από το 67ο έτος της ηλικίας του. Μάλιστα, και αυτό ακόμα το ηλικιακό όριο τίθεται υπό επανεξέταση (αύξηση), σε εξάρτηση με το προσδόκιμο ζωής, όπως προβλέπει και σχετική διάταξη του νόμου 3863.
  • Σε ό,τι αφορά τις κατώτερες συντάξεις, οι οποίες αποδίδονταν σε εκατοντάδες χιλιάδες ασφαλισμένους που συνταξιοδοτούνταν με λίγα ένσημα και είχαν κατά τεκμήριο χαμηλούς μισθούς, με σχετική εγκύκλιο τον περασμένο Αύγουστο για την εφαρμογή των «προαπαιτούμενων» του μνημονίου, η κυβέρνηση μείωσε την κατώτερη σύνταξη από τα 486 στα 392,61 ευρώ, επέβαλε ποινή 10% (επιπλέον του 6%) στις λεγόμενες «πρόωρες» συντάξεις, ενώ ανέστειλε την καταβολή ολόκληρου του ποσού των κατώτερων συντάξεων (καταβάλλεται μόνο το τμήμα που αντιστοιχεί στις εισφορές) μέχρι ο συνταξιοδοτούμενος να συμπληρώσει το 67ο έτος της ηλικίας του. Ακόμα όμως και τότε, δε θα του δίνεται αυτόματα η υπόλοιπη σύνταξη που αντιστοιχεί στα κατώτερα όρια, αλλά θα εξετάζεται σε συνάρτηση με εισοδηματικά και περιουσιακά στοιχεία.
  • Από το Μάρτη του 2016 αρχίζει η σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ για 200.000 συνταξιούχους.
  • Από τον περασμένο Ιούλη, 2,6 εκατομμύρια συνταξιούχοι βλέπουν τις συντάξεις τους μειωμένες κατά μέσο όρο 3,5%,καθώς παρακρατούνται τα ποσά για την εισφορά στον κλάδο Υγείας.
  • Η κυβέρνηση δεσμεύεται ότι δεν πρόκειται να δώσει καμία αύξηση στις κατώτερες συντάξεις, κύριες και επικουρικές, τουλάχιστον μέχρι το 2021!
  • Υπαγωγή όλων των επικουρικών ταμείων στο Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης (ΕΤΕΑ). Σε συνδυασμό με την άλλη διάταξη που ψηφίστηκε, η οποία απαγορεύει οποιαδήποτε χρηματοδότηση του ΕΤΕΑ πέραν των εισφορών των ασφαλισμένων, προδιαγράφει νέες μειώσεις στις επικουρικές, τόσο των συνταξιούχων που ήδη είχαν ενταχθεί στο Ταμείο, όσο και των νέων που υπάγονται τώρα.

Κυριακή 20 Μαρτίου 2016

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ: Η πρόταση του ΚΚΕ για το σχολείο των σύγχρονων αναγκών μπορεί να μπολιάσει τους αγώνες του λαού μας

Η ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στην εκδήλωση παρουσίασης της πρότασης του Κόμματος για το Ενιαίο Δωδεκάχρονο Σχολείο Σύγχρονης Γενικής Παιδείας
Αυτές τις ώρες, που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ μαζί με τους εταίρους της στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ με την Τουρκία στηρίζει την επιδείνωση των συνθηκών εγκλωβισμού χιλιάδων προσφύγων στη χώρα μας, και ετοιμάζεται ταυτόχρονα στο όνομα της αξιολόγησης να δώσει το τελειωτικό χτύπημα στην Κοινωνική Ασφάλιση, να εξαπολύσει νέα φοροεπιδρομή έναντι στα φτωχά λαϊκά στρώματα, η απάντηση πρέπει να είναι μόνο μια: Λαϊκή κινητοποίηση, ετοιμασία μεγάλων απεργιακών αγώνων. Κοινωνική - Λαϊκή Συμμαχία ενάντια στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής και της εξουσίας του κεφαλαίου, που ρημάζει κυριολεκτικά τα δικαιώματα των εργαζομένων, του λαού μας, της νεολαίας.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Στον ένα αιώνα της Ιστορίας του ΚΚΕ, θέσαμε συνεχώς στο επίκεντρο της προσοχής μας την πνευματική ανύψωση της εργατικής τάξης και όλων των καταπιεσμένων στρωμάτων, για την απόσπασή τους από την επιρροή της αστικής ιδεολογίας, το ξεπέρασμα των μορφωτικών ανισοτήτων, που πηγάζουν από τις ταξικές αντιθέσεις της εκμεταλλευτικής κοινωνίας, του καπιταλισμού, την αντιπαράθεση με παλιές και σύγχρονες μορφές ιδεολογικής χειραγώγησης.
Το ενδιαφέρον αυτό δεν είναι και δεν ήταν ποτέ ακαδημαϊκό. Και αυτό επιβεβαιώνεται από την ίδια την ιστορική πείρα.
Δε θα ήμασταν υπερβολικοί αν λέγαμε πως η ιστορία των εκπαιδευτικών ιδεών και αγώνων στη χώρα μας, από την ίδρυση του Κόμματός μας το 1918 μέχρι τις μέρες μας, συμπορεύεται με τις θέσεις και τα αιτήματα που έθετε το ΚΚΕ.
Στον αντίποδα της αστικής αντίληψης που υποτάσσει την Παιδεία στις εκάστοτε εκμεταλλευτικές ανάγκες
Από το 1ο κιόλας Συνέδριό του, το 1918, ως ΣΕΚΕ, έθεσε την εξής θέση:
"Εκλαΐκευσις της εκπαιδεύσεως, αυστηρά εφαρμογή της υποχρεωτικής εκπαιδεύσεως, παροχή τροφής και των μέσων διδασκαλίας εις τα παιδιά, ανώτατος αριθμός δι' έκαστον διδάσκαλον 25 μαθηταί, εισαγωγή της δημοτικής γλώσσης εις όλην την εκπαίδευσιν", κ.ά.
Θέσεις που με λίγα λόγια σημαίνουν ότι η Εκπαίδευση πρέπει να οργανωθεί με τέτοιες προϋποθέσεις:
Από τη μια κοινωνικές, όπως η δωρεάν εξασφάλιση Υγείας, φαρμάκων, τροφής, ρούχων, η απαγόρευση της παιδικής και εφηβικής εργασίας, η στήριξη της φτωχής λαϊκής οικογένειας.
Και από την άλλη παιδαγωγικές, όπως η γλώσσα, τα μέσα και οι συνθήκες διδασκαλίας, ώστε να μπορεί όλος ο λαός να μορφωθεί, μαζί και οι μειονότητες ως αναπόσπαστο κομμάτι του.
Και μόνο η παράθεση αυτού του αποσπάσματος δείχνει τη διαχρονικότητα ενός αιτήματος που ακόμα και σήμερα, 98 χρόνια μετά, δεν έχει υλοποιηθεί.
Κι αυτό έχει την εξήγησή του.
Η θέση του ΚΚΕ για λαϊκή Παιδεία, με όλες τις διακυμάνσεις της, την πορεία επεξεργασίας της, που σχετίζονταν και με το βαθμό ωρίμανσης του Κόμματος, βρισκόταν και συνεχίζει βρίσκεται στον αντίποδα της αστικής αντίληψης, που υποτάσσει την Παιδεία στις εκάστοτε εκμεταλλευτικές ανάγκες.
Η θέση για λαϊκή Παιδεία, η πρακτική δράση σύμφωνα με αυτήν (όπως στις συνθήκες της Κατοχής, της Ελεύθερης Ελλάδας, του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, στην πολιτική προσφυγιά), η επεξεργασία στόχων πάλης για το σήμερα, πηγάζουν από την ίδια τη φυσιογνωμία του ως συνειδητού, οργανωμένου, πρωτοπόρου τμήματος της εργατικής τάξης που έχει στρατηγικό στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.
Αλλωστε, κακά τα ψέματα, το αστικό κράτος δεν έχασε ποτέ από τη στόχευσή του την απομάκρυνση των κομμουνιστικών αντιλήψεων από την Εκπαίδευση.
Με χοντροκομμένα μέτρα, όπως:
  • Η επιτροπή του υπουργείου Παιδείας το 1927 "για την καταπολέμηση του κομμουνισμού στα σχολεία"
  • Οι διώξεις πρωτοπόρων εκπαιδευτικών, οι εξορίες, οι φυλακίσεις
  • Η περιβόητη εγκύκλιος του Γεωργίου Παπανδρέου, το 1965, προς τα σχολεία, για την ανάγκη να καταδικαστεί στη συνείδηση της νεολαίας ο κομμουνισμός ως εχθρός του έθνους και της δημοκρατίας...
Αλλά και με πιο συγκαλυμμένα, όπως:
  • Το ιδεολογικό περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων
  • Οι διάφοροι μηχανισμοί ενσωμάτωσης στο ευρωενωσιακό οικοδόμημα, και άλλα.
Ανεξάρτητα από τις μεθόδους, τις μορφές και το ιδιαίτερο περιεχόμενο, η ουσία είναι μία. Οι αστικές κυβερνήσεις, με το πρόσχημα μιας δήθεν ουδετερότητας - στην ουσία ξεκάθαρης ταξικότητας - μιλούν για την ανάγκη "να φύγουν τα κόμματα από τα σχολεία", χτυπώντας κατευθείαν την παρέμβαση των ταξικά προσανατολισμένων δυνάμεων, των κομμουνιστών.
Η πρωτοπόρα σκέψη ανθίζει στον αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης
Και η αλήθεια είναι ότι η αστική τάξη έχει πλήρη επίγνωση της δυνατότητας οι πρωτοπόρες ιδέες και για την Παιδεία, τη μόρφωση, τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, να γίνουν κτήμα των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων, όπλο στην πάλη τους για την κατάργηση της εκμετάλλευσης.
Σκεφτείτε μόνο: Πόσοι και πόσοι κορυφαίοι επιστήμονες, παιδαγωγοί - υπό την ακτινοβόλο επίδραση της Οχτωβριανής Επανάστασης και των πρωτοπόρων ιδεών - στρατεύθηκαν στο ΚΚΕ ή δίπλα του, άφησαν πίσω τους ανυπέρβλητες θεωρητικές παρακαταθήκες και πρακτικό εκπαιδευτικό έργο για τη μόρφωση του λαού μας.
Αρνήθηκαν, όμως, τις δάφνες και τις τιμές του εκμεταλλευτικού συστήματος. Και γι' αυτήν τους την επιλογή εξορίστηκαν, πέθαναν φτωχοί και χωρίς την ακαδημαϊκή αναγνώριση άλλων.
Ομως, έμειναν στη συνείδηση του λαού ως Δάσκαλοι με το "Δ" κεφαλαίο.
Ενδεικτικά και μόνο αναφέρουμε τον Δημήτρη Γληνό, την Ρόζα και τον Γιάννη Ιμβριώτη, τον Μιχάλη Παπαμαύρο, τον Κώστα Σωτηρίου, την Ελλη Αλεξίου, τον Γιώργη Αθανασιάδη.
Προσωπικότητες που το έργο τους βαραίνει ως κληρονομιά και παρακαταθήκη την Ιστορία του ΚΚΕ, αποτελεί μέρος αυτής της Ιστορίας και οπωσδήποτε θα το τιμήσουμε στο πλαίσιο των πολύμορφων εκδηλώσεων μπροστά στα 100 χρόνια του Κόμματός μας.
Δίνει, όμως, και συμπέρασμα πολύτιμο, που κρατάμε εμείς αλλά πολύ περισσότερο πρέπει να διαφυλάξουν ως κόρη οφθαλμού οι νέες γενιές των επιστημόνων, ότι: "Η πρωτοπόρα σκέψη ανθίζει στον αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης".
Σήμερα συνεχίζουμε.
Η πρόταση του ΚΚΕ για το σχολείο των λαϊκών αναγκών, των κοινωνικών δυνατοτήτων και απαιτήσεων της εποχής μας είναι συμβολή στην προβολή της πρότασης διεξόδου, της ρεαλιστικότητας και αναγκαιότητας του σοσιαλισμού.
Αποτελεί, ταυτόχρονα, όπλο στην αντιπαράθεση με τις κατά καιρούς αλλαγές που προωθούνται από το κεφάλαιο, το αστικό κράτος και τους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς στους οποίους συμμετέχει η Ελλάδα.
Τι μπορεί να προσφέρει ο «διάλογος» για την Παιδεία;
Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι,
Αλλη μια φορά, μια αστική κυβέρνηση, αυτή τη φορά με την ετικέτα της "αριστεράς", διεξάγει έναν "διάλογο" για την Παιδεία, με σκοπό να προωθήσει στο επόμενο διάστημα, σε συνάρτηση φυσικά και με γενικότερες πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις, μια σειρά από εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις.
"Ημουνα νιος και γέρασα", θα πει κάποιος, και σωστά.
Πράγματι, ένας γονιός μαθητή Γ' Λυκείου έχει ζήσει ούτε έναν ούτε δύο αλλά τουλάχιστον 5 διαλόγους για την Παιδεία. Τι άλλαξε προς το καλύτερο για τη λαϊκή οικογένεια και τα παιδιά του λαού;
Μήπως έχει σταματήσει η μόρφωση να είναι εμπόρευμα, να καθορίζεται η πρόσβαση σε αυτήν ανάλογα με την τσέπη της οικογένειας;
Μήπως έχουν καλυφθεί οι ανάγκες για εκπαιδευτικούς, τη στιγμή μάλιστα που χιλιάδες νέοι εκπαιδευτικοί βρίσκονται στα αζήτητα της ανεργίας, της ελαστικής εργασίας;
Μήπως έχουν επιλυθεί τα χρόνια συσσωρευμένα προβλήματα που αφορούν στη σχολική καθημερινότητα;
Από εκείνα που είναι τα πιο στοιχειώδη, όπως καθαριότητα, αντισεισμική προστασία κ.ο.κ., μέχρι άλλα που κακώς εννοούνται σαν το "κάτι παραπάνω" ενώ είναι τα αναγκαία για μια ουσιαστική μορφωτική διαδικασία, όπως η υποδομή που απαιτείται για όλα τα μαθήματα που διδάσκονται, οι κατάλληλοι χώροι για αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες.
Και αναρωτιόμαστε: Από τη στιγμή που στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του κεφαλαίου είναι η όσο το δυνατόν πιο γρήγορη κατά κύριο λόγο παροχή δεξιοτήτων και με λιγότερο κόστος, τότε:
-- Θα σταματήσουμε να ακούμε ότι οι μαθητές δεν μπορούν να εκφραστούν καλά, να κατανοήσουν πιο σύνθετες έννοιες;
-- Θα πάψει επιτέλους το γεγονός να διδάσκεται η Γλώσσα μέσα από συνταγές μαγειρικής και προσκλήσεις για πάρτι; Ελειψαν τα όμορφα κείμενα, τα ποιήματα; Γιατί περιορίζεται η δημιουργικότητα στα γλωσσικά μαθήματα, ξεκινώντας από το Δημοτικό και φτάνοντας έως το Λύκειο;
-- Γιατί όλος ο όγκος των πληροφοριών που οι αριστούχοι των Πανελλαδικών Εξετάσεων απέκτησαν κατά τη διάρκεια των μαθητικών τους χρόνων σβήστηκαν μετά από ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα ή και μονομιάς από το μυαλό τους;
Το σχολείο αλλάζει, όμως για τα συμφέροντα του κεφαλαίου
Ισως θα ρωτήσει κάποιος: "Είναι ίδιο το σχολείο σήμερα με αυτό πριν από 50 χρόνια ή και πριν από 20 χρόνια; Τίποτα δεν έχει αλλάξει;".
Φυσικά και το σχολείο αλλάζει. Δεν μπορεί να μην αλλάζει, γιατί παρακολουθεί τις εξελίξεις στην οικονομία, στην παραγωγή. Αλλάζει όμως για τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Και αυτή είναι η ουσία των δεκάδων "εκσυγχρονιστικών", μεταρρυθμιστικών παρεμβάσεων, που ούτε αποσπασματικές είναι ούτε χωρίς σχέδιο, όπως πολλοί υποκριτικά υποστηρίζουν.
Και αυτό επιβεβαιώνεται από την "κόκκινη κλωστή" που συνδέει τις αντιδραστικές αλλαγές, χρόνια τώρα, στο σχολείο.
Από το ζήτημα της ροής προς την πρόωρη επαγγελματική κατάρτιση, το περιεχόμενο των σπουδών και την έμφαση σε δεξιότητες, μέχρι τις προσπάθειες "αυτονόμησης" των σχολικών μονάδων.
Φυσικά, εμείς δεν λέμε ότι όλα τα αστικά κόμματα είναι ίδια. Προφανώς και έχουν διαφορετικές θέσεις, και στο ζήτημα της Εκπαίδευσης. Διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες.
Ομως, ας αναρωτηθούμε:
Πόσο απέχει η άποψη του προέδρου της Επιτροπής Διαλόγου που έχει στήσει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για ένα σχολείο που λέει ότι "θα βγει από την τυποποιημένη ανωνυμία και θα αποκτήσει διακριτή φυσιογνωμία και brand name", από εκείνο το προκλητικό ερώτημα του εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ στο διάλογο για την Παιδεία το 2009, "Γιατί κάποιος να έχει το δικαίωμα να επιλέξει την οδοντόπαστα που θα αγοράσει αλλά όχι τις σπουδές και το δάσκαλο του παιδιού του";
Και για να μην πάμε μακριά, δείτε και το 3ο μνημόνιο που όλα τα κόμματα ψήφισαν. Βάζει ξεκάθαρα ότι οι αλλαγές στην Εκπαίδευση θα ελέγχονται με βάση τις εκθέσεις του ΟΟΣΑ.
Με λίγα λόγια, ρωτούν:
-- Προχώρησαν τα κλεισίματα σχολείων;
-- Αλλαξε προς το χειρότερο η αναλογία μαθητών - εκπαιδευτικού ανά τάξη;
-- Θα αναζητούν τα σχολεία χορηγούς;
-- Θα υπάρξει κατηγοριοποίηση ανάμεσα στα σχολεία, ανάμεσα σε γειτονιές και δήμους, και επίσημα πια;
Ας μην καυχιέται, λοιπόν, ο υπουργός Παιδείας ότι δήθεν θα αλλάξει προς το καλύτερο το τοπίο στην Εκπαίδευση, επειδή συμφώνησε σε νέα έκθεση με τον ΟΟΣΑ.
Γιατί τα σημεία προς συζήτηση δεν είναι άλλα από αυτά που πάντα βάζει αυτός ο οργανισμός, όπως:
-- Η αξιολόγηση με βάση τα κριτήρια της αγοράς.
-- Η αυτονομία των σχολικών μονάδων, που δεν είναι άλλο πράγμα από την αναζήτηση χορηγών και την ανοιχτή πια κατηγοριοποίηση των σχολικών προγραμμάτων.
Ομως, για να μην αδικούμε την κυβέρνηση και τα επιτελεία της. Εχουν να πουν και κάτι διαφορετικό.
Ο νέος πρόεδρος του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, που διόρισε η κυβέρνηση, γράφει ότι "για τον διαρκή εξορθολογισμό και επομένως την εξοικονόμηση πόρων απαιτείται αντι-δογματισμός, αντι-ιδεοληψία, αλλά και μετα-συντεχνιακότητα"!!! Δηλαδή, σύμφωνα με τους κυβερνώντες, το να διεκδικείς κάλυψη των λαϊκών μορφωτικών αναγκών, άρα να συγκρούεσαι με αυτήν την πολιτική είναι δογματισμός και ιδεοληψία! Και ολίγον μετα-συντεχνιακότητα ως καρύκευμα της αντιδραστικής κυρίαρχης προπαγάνδας...
Η κριτική μας δείχνει μπροστά, προς το μέλλον
Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι,
Το ΚΚΕ δεν αντιμετωπίζει τις εξελίξεις αμήχανα ούτε αναπολώντας παλαιότερες εποχές.
Η κριτική μας δείχνει μπροστά. Προς το μέλλον. Και γι' αυτό μπορούμε να απαντάμε και στο σήμερα, με αιτήματα και στόχους πάλης, ακόμα και συνθήματα.
Για να μπαίνουν εμπόδια στην εφαρμογή αυτής της πολιτικής, να κατανοείται ότι και στην Εκπαίδευση η ουσία του προβλήματος δεν είναι άλλη από τον αστικό - ταξικό χαρακτήρα της. Να ανοίγει ο δρόμος για ριζικές αλλαγές στην οικονομία και την κοινωνία.
Ενα σύνθημα ακούγεται, δεκαετίες τώρα, από μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικούς, γονείς, από εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, συνολικότερα, χωρίς απαραίτητα να συμφωνούν με το ΚΚΕ και την πρόταση διεξόδου του.
Είναι το σύνθημα "Η μόρφωση δεν είναι κονσέρβα να πουλιέται, δικαίωμά μας είναι, με αγώνες κατακτιέται".
Το σύνθημα αυτό, η απαίτηση να μην είναι η μόρφωση εμπόρευμα, διαχωρίζει πλήρως το ΚΚΕ από τις αστικές πολιτικές δυνάμεις, από τις οπορτουνιστικές δυνάμεις.
Γιατί μόνο το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας έχει θέση ξεκάθαρη, για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Εκπαίδευση, για κατάργηση, σε όλους τους τομείς της Εκπαίδευσης, της ιδιωτικής, επιχειρηματικής δράσης.
Πρόταση ρεαλιστική, αναγκαία και πρωτοπόρα
Η σοσιαλιστική κοινωνία αναλαμβάνει την αποκλειστική ευθύνη, μέσω του Κεντρικού Επιστημονικού Σχεδιασμού και της κοινωνικοποίησης των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, να παρέχει όλες τις απαραίτητες δομές για την ολόπλευρη ανάπτυξη του ανθρώπου.
Συγκροτείται σύστημα εκπαίδευσης και διαπαιδαγώγησης με κρατική ευθύνη, όπου εντάσσονται οργανικά το σχολείο αλλά και όλες οι δομές που το εργατικό κράτος οργανώνει για τον ελεύθερο χρόνο των μαθητών.
Σε αυτές τις δομές η πρόσβαση είναι καθολική, δημόσια και δωρεάν. Το περιεχόμενό τους αφορά όλες τις πτυχές της ανάπτυξης της προσωπικότητας του νέου ανθρώπου (αθλητισμό, τέχνες, παιχνίδια, κατασκηνώσεις, επιστήμες κ.ά.).
Η πρόταση για Ενιαίο Δωδεκάχρονο Σχολείο Σύγχρονης Γενικής Παιδείας είναι ρεαλιστική, αναγκαία και πρωτοπόρα.
Είναι απάντηση προοδευτική για τις ανάγκες του λαού.
Ο καπιταλισμός ούτε θέλει ούτε μπορεί να αναπτύξει στην εργατική τάξη το σύνολο των ικανοτήτων που επιτρέπει και απαιτεί το σημερινό επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων.
Ετσι, παρατηρούμε και την υποτίμηση επιστημονικών αντικειμένων (και αντίστοιχων σχολικών μαθημάτων) που δε συμβάλλουν άμεσα στην καπιταλιστική κερδοφορία αλλά και τη στρέβλωση των επιστημονικών αρχών τους, που συμβάλλει στην ιδεολογική αναπαραγωγή των κυρίαρχων αξιών.
Είναι απάντηση ρεαλιστική και αναγκαία. Γιατί ενώ οι εξελίξεις στην παραγωγή δίνουν τη δυνατότητα να παράγεται ολοένα και περισσότερος πλούτος από την εργαζόμενη ανθρωπότητα με λιγότερο χρόνο εργασίας, με λιγότερο κόπο και ιδρώτα από την εργατική τάξη, αυτή η δυνατότητα εμποδίζεται από την επιδίωξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Ενώ υπάρχουν όλες οι υλικές προϋποθέσεις όλα τα παιδιά μέχρι τα 18 έτη να μορφώνονται ολόπλευρα, να μην αναγκάζονται να δουλεύουν, το σύστημα σπρώχνει 15χρονα στην εργασία για ψίχουλα.
Η πρόταση του ΚΚΕ είναι πραγματικά πρωτοπόρα γιατί απαντά θετικά στο ερώτημα αν όλοι μπορούν να μάθουν.
Γιατί δεν διαχωρίζει τους μαθητές.
Γιατί βασίζεται στα πορίσματα των επιστημών, αξιοποιεί τη σοσιαλιστική εκπαιδευτική πείρα και τις κατακτήσεις της.
Ευθύνη της κοινωνίας απέναντι σε όλα τα παιδιά, χωρίς διαχωρισμούς
Το σχολείο για το οποίο μιλάμε είναι ενιαίο.
Εμείς θέλουμε ένα σχολείο που θα δουλεύει για την όσο το δυνατόν αρμονική ανάπτυξη των ικανοτήτων. Ενα σχολείο που θα οργανώνει την επαφή του νέου με όλες τις πτυχές του ανθρώπινου πολιτισμού.
Να μπορεί το παιδί, ο νέος να διευρύνει τις παραστάσεις του, τα ερεθίσματά του, γιατί πιστεύουμε ακράδαντα ότι κάθε άνθρωπος δεν έχει μόνο μια ικανότητα, αλλά πολλές. Η προσωπικότητα του ανθρώπου αποτελεί ένα ενιαίο σύνολο, που δεν κατακερματίζεται για να αντιμετωπιστεί ξεχωριστά.
Κάθε άνθρωπος μπορεί να συμβάλει από πολλούς δρόμους στην οικοδόμηση της νέας κοινωνίας, ανεξάρτητα από την επαγγελματική επιλογή που θα κάνει.
Σε αυτήν τη βάση αντιμαχόμαστε αντιδραστικές αντιλήψεις που όλες συγκλίνουν στο ότι "κάποιοι δεν παίρνουν τα γράμματα", είτε στην πιο πονηρή ότι "κάποιοι έχουν άλλου είδους ευφυΐες" και γι' αυτό το σχολείο πρέπει να διαφοροποιείται.
Γιατί προφανώς υπάρχουν παιδιά με διαφορετικές κλίσεις, ταλέντα κ.λπ.
Ικανά σε κάποια πεδία και λιγότερο προχωρημένα σε άλλα.
Αυτή η τάση μπορεί να εκφράζει - και συνήθως έτσι είναι - και διαφορετική κοινωνική καταγωγή.
Το ζήτημα όμως είναι άλλο: Ποια είναι η ευθύνη της κοινωνίας απέναντι σε όλα τα παιδιά.
Σε τελική ανάλυση, γιατί ένα ενιαίο σχολείο δεν μπορεί να αναπτύσσει εξίσου όλα τα ταλέντα των μαθητών, να δίνει καταρχάς σε όλους τη δυνατότητα να τα ανακαλύψουν;
Η σύνδεση θεωρίας και πράξης είναι πρακτική απάντηση στο καθήκον της σοσιαλιστικής οικοδόμησης
Εμείς μιλάμε για ένα σχολείο θεωρίας και πράξης. Που η θεωρία δεν θα συναντιέται απλά με την πράξη, αλλά θα είναι η μία στοιχείο της άλλης.
Η εργασία θα έχει κεντρικό ρόλο στην αγωγή του νέου ανθρώπου. Θα καταξιώνεται στη συνείδηση του μαθητή ως κινητήρια δύναμη της κοινωνίας.
Αλλωστε, είναι στο DNA της κομμουνιστικής ιδεολογίας ο σκοπός της κατάργησης του κοινωνικού καταμερισμού της εργασίας, της αντίθεσης διανοητικής - χειρωνακτικής εργασίας. Και αυτό όχι από μια απέχθεια προς τη δουλειά με το χέρι αλλά με βάση την αρχή ότι η εργατική τάξη πρέπει να είναι μορφωμένη για να μπορεί να ασκήσει αποτελεσματικά τη δική της εξουσία.
Ακόμα παραπέρα. Η σύνδεση θεωρίας και πράξης, η κατεύθυνση για μια όσο το δυνατόν ισόρροπη ανάπτυξη της αυριανής εργατικής βάρδιας, είναι πρακτική απάντηση στο καθήκον της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.
Μόνο σε συνθήκες κατάργησης της ταξικής εκμετάλλευσης μπορεί να αναπτυχθεί και μόνο μια τέτοια κοινωνία την έχει ανάγκη. Ως συνέπεια αυτού, αντιπαλεύει τη μονόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας που αναπαράγεται στο αστικό σχολείο και την αστική κοινωνία.
Εξασφαλίζει την καθολική ετοιμότητα προς οποιαδήποτε μορφή της, την όσο το δυνατόν πιο ελεύθερη επιλογή του είδους της εργασιακής δραστηριότητας καθώς και τη δυνατότητα της αλλαγής της.
Είναι η απάντηση που δίνει το εργατικό κράτος στην αντικειμενική τάση που υπάρχει και σήμερα. Η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων να δίνει νέα γνωστικά πεδία, νέες εφαρμογές, που περισσότερο υποκαθιστούν όχι μόνο χειρωνακτική αλλά και νοητική εργασία.
Είναι η απάντηση που δίνει η νέα κοινωνία στις δυνατότητες για διεύρυνση της γενικής μόρφωσης, της ειδίκευσης, της κινητικότητας της σύγχρονης εργατικής τάξης.
Σημαντικό θέμα οι σύγχρονες, δημόσιες και δωρεάν υποδομές
Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι,
Δεν αποτελεί δευτερεύον ούτε τεχνικό ζήτημα το θέμα των υποδομών του σχολείου. Τέτοιων που θα μπορούν να ικανοποιούν διευρυμένα τις σύνθετες ανάγκες των νέων.
Δείτε σήμερα τι συμβαίνει:
-- Βιβλιοθήκη έχουν το 44% των Δημοτικών, 56% των Γυμνασίων, 50% των Λυκείων, το 37% των ΕΠΑΛ και των ΕΠΑΣ.
-- Γυμναστήριο έχουν το 19% των Δημοτικών, 42% των Γυμνασίων, 42% των Λυκείων, 17% των ΕΠΑΛ και των ΕΠΑΣ.
-- Μόνο το 16% των Δημοτικών Σχολείων έχουν εργαστήρια φυσικών επιστημών, γιατί προφανώς δεν χρειάζεται τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία να προσεγγίζουν τη γνώση μέσω πειραμάτων, αλλά μόνο στα χαρτιά...
-- Και μόνο τα μισά ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ έχουν εργαστήρια φυσικών επιστημών, σε ένα χώρο που είναι πιο προσανατολισμένος στην πρακτική...
Στη δική μας αντίληψη, το κράτος παίρνει όλα τα μέτρα ώστε η αναγκαία παραμονή να γίνεται σε σύγχρονους χώρους και υποδομές, για όλες τις δραστηριότητες, που βέβαια δεν μπορεί να είναι η αίθουσα διδασκαλίας για όλες τις λειτουργίες.
Σε αυτήν την κατεύθυνση, παίρνονται άμεσα όλα τα αναγκαία μέτρα για τη διαμόρφωση ανάλογων σχολικών μονάδων, σε μια άλλη λογική, με εργαστήρια, χώρους άθλησης, θεάτρου, μουσικής, αλλά και υποδομές σίτισης.
Και στο ερώτημα που μπορεί κάποιος να θέσει: "Καλά, είναι δυνατόν στη σημερινή Ελλάδα της κρίσης να μιλάτε για σύγχρονες υποδομές, δημόσιες και δωρεάν για όλα τα παιδιά, όταν δεν υπάρχει ευρώ για φωτοτυπικό χαρτί";
Απαντάμε το εξής:
Σύγχρονα σχολεία, με σύγχρονη υλικοτεχνική υποδομή και χώρους άθλησης και πολιτισμού υπάρχουν και τώρα, αλλά τα χαίρονται λίγοι, είναι προνόμιο αυτών που έχουν.
Κάντε μια βόλτα στα βόρεια προάστια και δείτε κάτι υπερσύγχρονα ιδιωτικά σχολεία με γήπεδα, πισίνες, χώρους δημιουργίας, εργαστήρια κ.ά.
Σκεφθείτε ότι όλα αυτά είναι ιδρώτας του εργαζόμενου που καρπώνεται ο καπιταλιστής και επενδύει στην παιδεία του για να βγάλει κέρδη.
Να, λοιπόν, ποια είναι η λύση. Να φύγουν οι καπιταλιστές από τη μέση και έτσι να πάψει το κέρδος να είναι ο σκοπός της παραγωγής και της οικονομίας.
Οταν γίνει αυτό, τότε και σχολεία σύγχρονα θα φτιαχτούν και όλα τα παιδιά θα έχουν πρόσβαση σε αυτά.
Να, λοιπόν, γιατί λέμε ότι είναι και ανάγκη και δυνατότητα. Ο πλούτος που παράγει η ανθρωπότητα έχει κάνει ήδη πραγματικότητα ένα τέτοιο σχολείο, αλλά για λίγους. Το ποιος έχει πρόσβαση σε αυτό και ποιος κερδίζει από αυτό είναι ζήτημα πολιτικής εξουσίας, ζήτημα αλλαγής τάξης στην εξουσία, κοινωνικοποίησης του πλούτου που παράγεται και υπαγωγής του στον Κεντρικό Σχεδιασμό προς όφελος όλης της κοινωνίας.
Για την προοπτική των αποφοίτων του 12χρονου σχολείου
Απευθυνόμαστε στη λαϊκή οικογένεια, στους νέους που σιγά σιγά προετοιμάζονται για τις πανελλαδικές εξετάσεις για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ.
Απευθυνόμαστε σε όλους αυτούς που προβληματίζονται, ασφυκτιούν, αντιμετωπίζουν τα αδιέξοδα που προκαλεί η ταξική εκμεταλλευτική κοινωνία.
Δίνουμε ξεκάθαρη απάντηση ότι διέξοδος υπάρχει από τη βαρβαρότητα της ανεργίας, του μόνιμου άγχους, της δουλειάς χωρίς δικαιώματα και σε άσχετο τομέα από αυτό που οι νέοι σπουδάζουν.
Η νέα Ελλάδα της εργατικής εξουσίας μπορεί να ανοίξει το δρόμο, ώστε να μην αναγκάζεται να δουλεύει κανένας νέος άνθρωπος πριν ολοκληρώσει την υποχρεωτική 12χρονη Εκπαίδευση.
Μπορεί να εγγυηθεί, κάθε νέος και νέα, που δεν επιλέγει να συνεχίσει σε επαγγελματική σχολή ή πανεπιστήμιο ή καλλιτεχνικές σπουδές, να μπορεί να βρει δουλειά, μέσω του μηχανισμού κατανομής εργατικού δυναμικού.
Η καταπολέμηση της ανεργίας δεν είναι για το εργατικό κράτος ευχολόγια. Είναι όρος ύπαρξης της σοσιαλιστικής οικονομίας.
Η διασφάλιση της εργασίας ως δικαιώματος και όχι ως ευκαιρίας, όπως γίνεται στον καπιταλισμό σήμερα, σημαίνει ότι ο νέος τελειώνει προγραμματισμένα την Εκπαίδευση, παίρνει το πτυχίο του και βρίσκει δουλειά.
Για να σχεδιάσει κάποιος την αξιοποίηση των αποφοίτων, σημαίνει ότι έχει σχεδιασμένη οικονομία προς όφελος του λαού και όχι της κερδοφορίας λίγων, ότι έχει σχεδιασμό ποια επαγγέλματα χρειάζονται για σχεδιασμένη απορρόφηση.
Χωρίς να εκβιάζει τον φοιτητή για το πού θα απορροφηθεί, αλλά να του δείχνει το δρόμο και να τον ενημερώνει για το ποιες είναι οι πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας.
Και το σχολείο έχει σημαντικό ρόλο σε αυτήν την υπόθεση, γιατί μορφώνει και καλλιεργεί πολύπλευρα την προσωπικότητα, την εργασιακή ετοιμότητα κάθε μαθητή έως την ενηλικίωσή του, ώστε να μπορεί να επιλέξει - σχετικά πιο ελεύθερα - αν θα συνεχίσει στην ανώτατη, στην επαγγελματική ή στην καλλιτεχνική Εκπαίδευση ή αν άμεσα θα μπει στην παραγωγή.
Ακριβώς σε αυτήν τη βάση τοποθετούμε την πρόταση για το πώς θα γίνεται η επιλογή των υποψηφίων για εισαγωγή στο χώρο της Ανώτατης Εκπαίδευσης.
Δεν είναι, δηλαδή, τεχνικό ζήτημα αλλά συνδέεται με την όλη προετοιμασία που γίνεται εντός σχολείου και κυρίως με τις δυνατότητες που δίνουν η κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και ο κεντρικός πανεθνικός σχεδιασμός.
Ομως, ταυτόχρονα, είναι και πρόταση που μπορεί να ανακουφίσει και σήμερα τα εργατικά - λαϊκά στρώματα και τα παιδιά τους, γιατί προβλέπει την απεριόριστη δυνατότητα πολλαπλών επιλογών προτίμησης, το δικαίωμα επανάληψης της διαδικασίας όσες φορές επιθυμούν οι υποψήφιοι, τη δυνατότητα κατοχύρωσης βαθμολογίας.
Πρόταση, που, παρ' όλες τις δεκάδες νομοθετικές παρεμβάσεις του υπουργείου Παιδείας, προφανώς δεν συνάδει με τα φούμαρα περί "ελεύθερης πρόσβασης σε ΑΕΙ", που μόνο ελεύθερη και μόνο σε πραγματικά πανεπιστημιακά τμήματα δεν είναι...
Οι νέοι να γνωρίσουν τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού
Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Είναι αλήθεια ότι η νέα γενιά δεν έχει γνωρίσει τα επιτεύγματα που κατάφερε η πρώτη προσπάθεια του ανθρώπου να οικοδομήσει μια κοινωνία δίχως εκμετάλλευση. Πολύ περισσότερο, η αστική τάξη, μέσα από τους πολυπλόκαμους μηχανισμούς της, παρεμβάλλει έναν τεράστιο παραμορφωτικό φακό που συνάμα είναι και εμπόδιο, ανάμεσα στους νέους και την ιστορική πείρα του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε. Επιδίδεται σε χυδαίο αντικομμουνισμό, διαστρεβλώνει την ιστορία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, τον τεράστιο ρόλο που έπαιξε η Σοβιετική Ενωση στο τσάκισμα του ναζιστικού τέρατος, ταυτίζει το σοσιαλισμό με το φασισμό.
Η αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, μαζί με την κριτική μελέτη του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε αποτελούν για το Κόμμα μας δύο αλληλένδετα καθήκοντα. Είναι καθοριστική συμβολή στην πάλη για να αναζωογονηθούν τα ωραιότερα ιδανικά που γνώρισε η ανθρωπότητα.
Οι νέοι πρέπει να γνωρίσουν καλύτερα, και είναι ευθύνη και δική μας αυτό, ότι η νίκη της αντεπανάστασης δεν αναιρεί την ανωτερότητα της νέας κοινωνίας.
Δεν εκμηδενίζει τα τεράστια πλεονεκτήματα που παρείχε για την εργασία και τη ζωή των εργαζομένων.
Ο,τι γράφτηκε με τεράστια κινητοποίηση εργατικών μαζών, με τον πρωτοπόρο ρόλο, την αυτοθυσία χιλιάδων κομμουνιστών, τα τεράστια επιστημονικά - τεχνολογικά επιτεύγματα, κόντρα σε θεούς και δαίμονες, στην ιμπεριαλιστική περικύκλωση, στον εμφύλιο πόλεμο, στη μετέπειτα αντιμετώπιση από το διεθνές κεφάλαιο, όλα αυτά δεν σβήνονται με βρώμικο μελάνι.
Και δεν αναφερόμαστε μόνο στα πάρα πολλά στοιχεία από τις τεράστιες κατακτήσεις του σοσιαλισμού, που και σήμερα μπορεί να φαντάζουν άφταστες και για τα πιο προωθημένα καπιταλιστικά κράτη, αλλά κυρίως στην αιτία που τις δημιούργησε. Που δεν είναι άλλη από την κατάργηση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής.
Αυτή ήταν ο παράγοντας που απελευθέρωσε τον άνθρωπο από τα δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς, που επιτάχυνε την ανάπτυξη της παραγωγικής και ερευνητικής διαδικασίας, χωρίς εκμετάλλευση, με αποτέλεσμα μια θεαματικά γρήγορη άνοδο της κοινωνικής ευημερίας.
Σε αυτήν τη βάση κατορθώθηκε να έχουν όλοι οι πολίτες εξασφαλισμένη εργασία, δημόσια δωρεάν ιατρική περίθαλψη και Παιδεία, παροχή φθηνών υπηρεσιών από το κράτος, κατοικία, καθολική πρόσβαση στην πνευματική και πολιτιστική δημιουργία.
Το σοβιετικό εκπαιδευτικό σύστημα αναγνωριζόταν και από τους δυτικούς για την υπεροχή του
Σε αυτό το πλαίσιο επιτεύχθηκαν η ταχύτατη, η ριζική εξάλειψη της τρομερής κληρονομιάς του αναλφαβητισμού, η άνοδος του γενικού επιπέδου μόρφωσης και ειδίκευσης.
Το σοβιετικό εκπαιδευτικό σύστημα αναγνωριζόταν και από τους δυτικούς για τη σαφέστατη, συντριπτική υπεροχή του στη σφαιρικότητα των γνώσεων που έδινε στους νέους. Ο προβληματισμός των Αμερικανών ειδικών, που εντάθηκε μετά το "Σπούτνικ σοκ" του 1957, για "το τι διδάσκεται ο Ιβάν αλλά δεν διδάσκεται ο Τζόνι", εξέφραζε την κατανόηση της εκπαιδευτικής, μορφωτικής υστέρησης των ΗΠΑ σε σύγκριση με την ΕΣΣΔ.
Δεν μπορούσε φυσικά να γίνει αλλιώς. Η άνοδος του πολιτιστικού και μορφωτικού επιπέδου του σοβιετικού λαού ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για την εδραίωση της σοσιαλιστικής επανάστασης, στα πρώτα της βήματα.
Η μόρφωση του σοβιετικού λαού ήταν οξυγόνο για την ίδια τη σοσιαλιστική κοινωνία. Ακριβώς γι' αυτό κατορθώθηκε να αντιμετωπιστεί, με τιτάνια προσπάθεια, η καταστροφή που έσπειρε η ναζιστική εισβολή.
Τα ίδια τα ιστορικά στοιχεία το μαρτυρούν:
Μέσα στον πόλεμο, 82.000 σχολεία και 334 ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα καταστράφηκαν στη Σοβιετική Ενωση. Ωστόσο, σε αυτές ακριβώς τις συνθήκες του πολέμου, πάρθηκαν μέτρα για την εξασφάλιση της λειτουργίας των σχολείων στα μετόπισθεν. Δημιουργήθηκαν βραδινά σχολεία, συνέχισε η λειτουργία μεσαίων και ανώτατων σχολών. Συνολικά καταρτίστηκαν 302.000 ειδικοί με ανώτατη, 540.000 με μέση ειδική μόρφωση, σχεδόν 2.500.000 ειδικευμένοι εργάτες. Με απόφαση του Λαϊκού Επιτροπάτου Παιδείας (1/12/1943) εισάχθηκε η έναρξη της σχολικής εκπαίδευσης στα 7 έτη, αυξάνοντας τον αριθμό των μαθητών κατά 2.000.000 στη σχολική χρονιά 1944 - '45.
Ετσι, έφτασε η Σοβιετική Ενωση το 1959 να έχει νικήσει ολοκληρωτικά την αγραμματοσύνη. Ετσι, έφτασε το 1970, πάνω από τα 3/4 του απασχολούμενου πληθυσμού στις πόλεις και το 50% των εργαζομένων στο χωριό να έχουν αποκτήσει μέση ή ανώτατη μόρφωση.
Ανοίγουμε πλατιά συζήτηση μέσα στο λαό
Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η πρότασή μας για το σχολείο των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων αποτελεί όπλο στην καθημερινή πάλη.
Μπορεί να μπολιάσει τους αγώνες, τις διεκδικήσεις του λαού και της νεολαίας, να διαμορφώσει κριτήριο αντιπαράθεσης στις αλλαγές που κατά καιρούς προωθούνται και διαφημίζονται.
Σήμερα, ξεκινάμε πιο ουσιαστικά μια πλατιά συζήτηση μέσα στο λαό, με τη συμμετοχή των νέων ανθρώπων, των εκπαιδευτικών, των γονιών, της εργατικής τάξης στο σύνολό της.
Παράλληλα, συνεχίζουμε τη μελέτη και την έρευνα πάνω στα ζητήματα που σχετίζονται με την περαιτέρω εξειδίκευση της πρότασής μας, σε πλευρές που δεν έχουν θιχτεί ολοκληρωμένα.
Απευθυνόμαστε, γι' αυτόν το λόγο, σε εκπαιδευτικούς, επιστήμονες, εργαζόμενους που προβληματίζονται για την πορεία της εκπαίδευσης, για τους όρους μόρφωσης και διαπαιδαγώγησης των παιδιών της λαϊκής οικογένειας.
Γνωρίζουμε τις καθημερινές δυσκολίες που βιώνει η λαϊκή οικογένεια, έχουμε επίγνωση των σύνθετων προβλημάτων, τον καταιγισμό των εξελίξεων σε όλα τα επίπεδα.
Δεν κάνουμε πίσω. Δουλεύουμε με σχέδιο, επιμονή και υπομονή, ώστε να διαμορφώνονται όροι μορφωτικών απαιτήσεων, να καταπολεμάμε στην πράξη την παραίτηση, την απαξίωση της σχολικής γνώσης.
Επιμένουμε. Προχωράμε μπροστά!
Αυτόν τον κόσμο, με τη δύναμη της γνώσης, μπορούμε να τον εξηγήσουμε.
Με την οργάνωση της πάλης μπορούμε να τον αλλάξουμε!.