Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2015

Συνέντευξη του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπα, στην εφημερίδα "Δημοκρατική"

Συνέντευξη παραχώρησε στην εφημερίδα "Δημοκρατική" ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπας. Παρατίθεται η συνέντευξη: 
- Κύριε Κουτσούμπα, η σημερινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει περάσει το πρώτο και δεύτερο πακέτο προαπαιτούμενων μέτρων και ετοιμάζεται το νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό. Παρόλο που είναι πολύ σκληρά τα μέτρα για την πλειοψηφία του λαού, εν τούτοις δεν υπάρχει η ανάλογη αντίδραση. Το ΚΚΕ πως το εξηγεί αυτό και τι προτείνει στους εργαζόμενους;
- Αυτή ακριβώς είναι και η μεγάλη προσφορά του ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα. Με την εξαπάτηση, την παραπλάνηση του λαού και τις ψεύτικες προσδοκίες περί δήθεν "ανάπτυξης με κοινωνικό πρόσημο", ολοκληρώνει τη βρώμικη δουλειά που άφησαν στη μέση η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Μπορεί η λαϊκή αντίσταση να είναι αναντίστοιχη της επίθεσης κυβέρνησης - ΕΕ- κεφαλαίου, όμως όπως έδειξαν και οι μεγάλες πετυχημένες πανελλαδικές πανεργατικές, πανϋπαλληλικές απεργίες της 12ης Νοέμβρη και της 3ης Δεκέμβρη, μπορούν να δημιουργηθούν καλύτερες προϋποθέσεις οργάνωσης, ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, ενίσχυσης της λαϊκής συμμαχίας. Μπορούν να υπάρχουν ρωγμές στο σημερινό αρνητικό συσχετισμό δύναμης που υπάρχει στην Ελλάδα και διεθνώς. Αρκεί ο λαός να αξιοποιήσει την πείρα του, να την κάνει δύναμη αγώνα και ανατροπής και να στρέψει τα βέλη του στους πραγματικούς υπεύθυνους.
- Βλέπουμε τελευταία να κλιμακώνεται επικίνδυνα η ένταση ανάμεσα σε Τουρκία και Ρωσία, που δεν είναι άσχετη με τα όσα διαδραματίζονται στη Συρία. Με δεδομένο ότι η θέση της Ελλάδας σε αυτά τα ζητήματα ταυτίζεται με αυτήν της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, τι κίνδυνος υπάρχει για τη χώρα μας;
- Ο κίνδυνος αφορά στη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας μας στον πόλεμο που έχει ήδη ξεκινήσει, στην περιοχή της Ανατ. Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, στην ενεργή συμμετοχή της χώρας μας στους πολεμοκάπηλους σχεδιασμούς και στις επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών με πρόσχημα την ανάγκη αντιμετώπισης των τζιχαντιστών που το ΝΑΤΟ ενίσχυε τα προηγούμενα χρόνια. Η κυβέρνηση είναι επόμενο να συμμετέχει σε επεμβάσεις και πολέμους, γιατί νομίζει ότι μπορεί να διεκδικήσει μερίδιο από τη νέα μοιρασιά υπέρ του κεφαλαίου -με άνισους βέβαια όρους σε σύγκριση με άλλες χώρες- που θα γίνει στην περιοχή και τον σκληρότατο ανταγωνισμό που διεξάγεται ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία αλλά και περιφερειακές δυνάμεις, όπως η Τουρκία, το Ισραήλ, η Σαουδική Αραβία, τα Εμιράτα. Το ζήτημα του πολέμου αφορά όλη την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, που χρειάζεται τώρα να απαιτήσουν να μη δοθούν βάσεις, λιμάνια, αεροδρόμια κι άλλες υποδομές για να γίνουν "εφαλτήρια" του πολέμου. Καμία συμμετοχή των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων σε επιχειρήσεις εκτός των συνόρων της χώρας. Να γυρίσουν τώρα πίσω όλα τα ελληνικά στρατιωτικά σώματα, που βρίσκονται σε αποστολές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
- Ως νησιωτική η δική μας περιοχή, ζει από πρώτο χέρι το δράμα των προσφύγων. Με τη δημιουργία των hot spots υπάρχουν φόβοι ότι θα εγκλωβιστούν στα νησιά μας παρά πολλοί πρόσφυγες. Εσείς τι λέτε για τα μέτρα που προτείνει η κυβέρνηση για το μεταναστευτικό;
- Η πολιτική της ΕΕ και της ελληνικής κυβέρνησης μετατρέπουν την Ελλάδα σε αποθήκη εγκλωβισμένων προσφύγων και μεταναστών. Ιδιαίτερα η δημιουργία συνοριοφυλακής -ακτοφυλακής της ΕΕ που θα μπορεί να επεμβαίνει στα εξωτερικά σύνορα, ακόμη και χωρίς τη συμφωνία του κράτους-μέλους, σημαίνει για τη χώρα μας ευθεία αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων και προώθηση σχεδίων συνδιαχείρισης του Αιγαίου με την Τουρκία.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ φέρει μεγάλη ευθύνη για αυτές τις σοβαρές και επικίνδυνες εξελίξεις, γιατί έχει συμφωνήσει, στηρίξει και εφαρμόζει όλα τα αντιδραστικά μέτρα για τη λεγόμενη "διαχείριση της προσφυγικής κρίσης", αλλά και γιατί συμμετέχει ενεργά στην κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας στη Συρία και την ευρύτερη περιοχή για τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα της Ρόδου, όλων των νησιών, όλης της χώρας, μαζί με τη συγκινητική αλληλεγγύη που δείχνουν καθημερινά προς τους πρόσφυγες, χρειάζεται να δυναμώσουν τους αγώνες τους διεκδικώντας ανθρώπινες συνθήκες για τους πρόσφυγες και μετανάστες, άμεση μεταφορά στις χώρες προορισμού τους, με ευθύνη του ΟΗΕ και της ΕΕ, την κατάργηση του "Δουβλίνο", της Σένγκεν, του Frontex, που πάει χέρι - χέρι με την πάλη για να γίνει παρελθόν το σύστημα που γεννά φτώχεια και πολέμους.
- Παρόλο που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν κατά του ξεπουλήματος των αεροδρομίων, ανάμεσα σ' αυτά και της Ρόδου, υπογράφτηκε πρόσφατα η παραχώρηση της εκμετάλλευσής τους στη γερμανική εταιρεία «FRAPORT». Ποια νομίζετε ότι θα είναι τα αποτελέσματα της εξέλιξης αυτής για την οικονομία της Ρόδου αλλά και γενικότερα της Ελλάδας;
- Η ιδιωτικοποίηση των περιφερειακών αεροδρομίων, ανάμεσα τους κι αυτό της Ρόδου, θα έχει ως αποτέλεσμα πρώτα απ’ όλα τη χειροτέρευση των εργασιακών σχέσεων των εργαζομένων, όπως έγινε άλλωστε και στο "Ελ. Βενιζέλος", με την παραχώρησή του στη "Χόχτιφ", ο λαός θα πληρώνει ακόμη πιο ακριβά αεροπορικά εισιτήρια, αφού ο ιδιώτης θα ανεβάζει τα τέλη και οι αεροπορικές εταιρείες θα τα μετακυλύουν στα εισιτήρια. Η σύνδεση των νησιών και των άλλων περιφερειών θα γίνεται αποκλειστικά με τη συχνότητα που θα υπηρετεί το κέρδος του "επενδυτή". Αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει αυτό για τους κατοίκους ενός απομακρυσμένου νησιού, όπως αυτό της Ρόδου. Επιβεβαιώνεται και εδώ ότι η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών είναι ασύμβατη με τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων και την πολιτική της ΕΕ. Σήμερα απαιτείται μια άλλη πολιτική, όπου τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, οι συγκοινωνίες και οι μεταφορές θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία, θα αναπτύσσονται με κεντρικό σχεδιασμό στα πλαίσια της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας που θα έχει στο επίκεντρο τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και όχι τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών, των μεγαλοξενοδόχων και των μονοπωλιακών ομίλων.
- Η κριτική που γίνεται στο ΚΚΕ είναι ότι δεν θέλει να κυβερνήσει, αφού δεν δέχεται οποιαδήποτε μορφή συνεργασίας, έστω και σε μίνιμουμ προγραμματική βάση και επιδιώκει να είναι μία μόνιμη και σταθερή δύναμη αντιπολίτευσης. Πως απαντάτε σε αυτό;
- Το ΚΚΕ έχει ολοκληρωμένη πρόταση λαϊκής διακυβέρνησης και εξουσίας και είναι στην αντιπολίτευση γιατί ο ίδιος ο λαός στη φάση αυτή έχει επιλέξει να είναι στην αντιπολίτευση. Η θέση του ΚΚΕ να μη συμμετέχει σε κυβερνητικό σχήμα μέσα στα πλαίσια του σημερινού καπιταλιστικού συστήματος, των δεσμεύσεων της ΕΕ, των απαιτήσεων των μονοπωλιακών ομίλων, επιβεβαιώθηκε όλο αυτό το διάστημα και με τον πλέον τραγικό τρόπο, όπου μια δήθεν αριστερή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει νόμο το νόμο, μέτρο το μέτρο όχι μόνο το δικό της μνημόνιο αλλά και όλα τα μνημόνια των προηγούμενων κυβερνήσεων. Και μιας και αναφέρεστε σε συνεργασίες, η πρόταση συμμαχιών του ΚΚΕ είναι η πιο πλατιά ενωτική πρόταση γιατί συσπειρώνει την πλειοψηφία του λαού που είναι εργάτες, άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες, νέοι και γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, χωρίς κομματικούς προσδιορισμούς, αλλά βασικά ταξικούς. Όλοι αυτοί μπορούν να συναντηθούν στη Λαϊκή Συμμαχία, που κατευθύνεται στην ανατροπή του σάπιου συστήματος και γι’ αυτό μπορεί να διεκδικεί και να κερδίζει λύσεις στα καθημερινά επείγοντα ζητήματα. Και η δράση του ΚΚΕ, όλων των μελών και στελεχών του, στη λαϊκή συμμαχία, μέσα στο εργατικό λαϊκό κίνημα, μόνο μοναχική δεν είναι.

Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2015

Αγροτική παραγωγή για το λαό και όχι για το κέρδος του καπιταλιστή

Η αστική τάξη και τα κόμματά της συμπεριλαμβάνουν
την παραγωγή τροφίμων στους δυναμικούς τομείς της
οικονομίας, για να στηριχτεί η καπιταλιστική ανάκαμψη
και όχι για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών
αναγκών
Στις αρχές Δεκέμβρη, δημοσιοποιήθηκε μιαέρευνα της Εθνικής Τράπεζας με τίτλο «ΕΤΕ: Κρυμμένος θησαυρός 12,2 δισ. στην ελληνική γεωργία», όπου παρουσιάζει τον αγροτικό τομέα, με συμμετοχή 2,9% στο ΑΕΠ (έναντι 1,2% κ.τ.μ.ο στην Ευρώπη) και 14% στην απασχόληση (έναντι 5% κ.τ.μ.ο στην Ευρώπη), να έχει περιθώρια καπιταλιστικής ανάπτυξης στον κλάδο των Τροφίμων.
Φυσικά, τα τρόφιμα δεν μπορεί να τα στερηθεί ο άνθρωπος, γιατί αποτελούν όρο για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης. Γνωρίζοντας οι καπιταλιστές αυτήν την ανάγκη, αντιμετωπίζουν το τρόφιμο ως εμπόρευμα που αποφέρει κέρδος. Σ' αυτήν τη βάση αναλύουν τα περιθώρια ανάπτυξης στην καπιταλιστική αγορά, και όχι ως το αγαθό για την ικανοποίηση της διατροφικής ανάγκης του ανθρώπου.
Ετσι, διαπιστώνουν ότι «την τελευταία 25ετία, η παγκόσμια ζήτηση αυξάνεται με ρυθμό 9% ετησίως, με την Ευρώπη να παραμένει κυρίαρχη στη διεθνή αγορά τροφίμων (καλύπτοντας το 40% των εξαγωγών παγκοσμίως)». Ωστόσο, επισημαίνουν στην Ελλάδα η αγροτική παραγωγή αυξήθηκε λιγότερο από 1% ετησίως την τελευταία 25ετία (μόλις 0,3% ετησίως, αν αφαιρέσουμε τις επιδοτήσεις), με αποτέλεσμα πλέον να καλύπτει το 0,3% της παγκόσμιας παραγωγής, από 0,8% το 1993.
Ταυτόχρονα, τονίζουν ότι ο βαθμός τυποποίησης στην Ελλάδα παραμένει χαμηλός και ο αγροτικός κλάδος εμφανίζει εμπορικό έλλειμμα της τάξης του 1,2 δισ. ευρώ το 2014 (ή 2,3 δισ. ευρώ αν ληφθούν υπόψη και οι καθαρές εισαγωγές αγροτικών εφοδίων όπως σπόροι, λιπάσματα, ζωοτροφές), ενώ η ΕΕ συνολικά εμφανίζει εμπορικό πλεόνασμα της τάξης των 9 δισ. ευρώ.
Αποσιωπά η ανάλυση ότι οι επιδοτήσεις της ΚΑΠ της ΕΕ δεν είχαν στόχο να λύσουν τέτοια ζητήματα. Για παράδειγμα, αύξηση της παραγωγής δεν μπορούσε να γίνει, αφού στα περισσότερα προϊόντα υπήρχαν ποσοστώσεις, δηλαδή περιορισμοί στην ποσότητα, ακόμα και σε επίπεδο κάτω από τις εγχώριες ανάγκες του λαού.
'Η ακόμα, σχεδόν το 90% των αναγκών σε σπόρους καλύπτεται από εισαγωγές και απαγορεύεται η κρατική σποροπαραγωγή, εξασφαλίζοντας έτσι αγορές και κέρδη για τα μονοπώλια. Επίσης, πουθενά δεν αναφέρεται ότι στην 25ετία που εξετάζει η έρευνα, έκλεισαν τα 4 από τα 5 εργοστάσια λιπασμάτων, λόγω νομοθεσίας - κανονισμών της ΚΑΠ της ΕΕ κ.ο.κ.
Κρύβεται ακόμα ότι σε αυτήν την 25ετία, δόθηκαν επιδοτήσεις για καταστροφή παραγωγής και υποδομών (θάψιμο εσπεριδοειδών, γκρέμισμα λειτουργικών εργοστασίων ζάχαρης, καύση αλιευτικών σκαφών κ.ά.). Δηλαδή, καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων. Ταυτόχρονα, αυτά τα μέτρα βοηθούσαν στη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση της παραγωγής, που ωστόσο δεν «περπάτησε» το ίδιο για όλα τα προϊόντα (κυρίως εξαγώγιμα) και με την ταχύτητα που θέλουν και προγραμματίζουν οι ΕΕ και οι επιχειρηματικοί όμιλοι.
Παράγοντες που συνέβαλαν σ' αυτό είναι το υψηλό ποσοστό μικρής και κατακερματισμένης αγροτικής εκμετάλλευσης, που επιδρά στο να είναι υψηλό το κόστος ανά μονάδα προϊόντος, οι αγροτικές κινητοποιήσεις και αντιστάσεις κ.ά.
Ο ρόλος της νέας ΚΑΠ της ΕΕ
Ωστόσο, το διαρθρωτικό αυτό πρόβλημα αναλαμβάνει να λύσει η ΚΑΠ 2014 - 2020 με τους νέους κανόνες κατανομής των κοινοτικών επιδοτήσεων, ευνοώντας ακόμα πιο πολύ τους μεγαλοϊδιοκτήτες γης να λαμβάνουν ακόμα περισσότερες επιδοτήσεις, να γίνουν ακόμα μεγαλύτεροι και ταυτόχρονα, δυσκολεύοντας μαζικά στην επιβίωση τους μικρομεσαίους, ώστε γρήγορα να οδηγηθούν στην καταστροφή και να καρπωθούν το μερίδιό τους οι μεγαλοαγρότες.
Ετσι, με την παραπέρα μεγέθυνση και αξιοποίηση της τεχνολογίας, που απαιτεί το κεφάλαιο, η μεγάλη καπιταλιστική εκμετάλλευση μειώνει το κόστος παραγωγής, ανεβάζει την παραγωγικότητα και συνεπώς και το ποσοστό κέρδους για τον καπιταλιστή.
Αυτό εννοούν ΣΕΒ, ΕΤΕ, συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και τα άλλα αστικά κόμματα όταν μιλούν για «βελτίωση της ανταγωνιστικότητας», «ανάκαμψη από την κρίση», και «εξαγωγικό προσανατολισμό», για να αυγαταίνουν τα καπιταλιστικά κέρδη. Ενδιαφέρονται για τρόφιμα με χαμηλό κόστος παραγωγής και εξαγωγές και καθόλου δεν τους νοιάζει αν υπάρχει επάρκεια σε τρόφιμα, εξάλειψη της πείνας και του υποσιτισμού στο λαό.
Αντίθετα, ενδιαφέρονται για μείωση του εργασιακού κόστους με μισθούς πείνας, φοροαπαλλαγές και συρρίκνωση των εργοδοτικών εισφορών, για να είναι όσο το δυνατόν μεγαλύτερο το κέρδος τους. Αυτή είναι η εκμετάλλευση στον κεφαλαιοκρατικό τρόπο παραγωγής, που γίνεται στυγνότερη.
Μάλιστα, η έρευνα της ΕΤΕ, αφού παρουσιάζει τα ελληνικά τρόφιμα που αποφέρουν κέρδος και ξεχωρίζουν στη διεθνή αγορά (ελιές, γιαούρτι, μέλι, μήλα, μανταρίνια, λάδι, ροδάκινα, βαμβάκι, πορτοκάλια κ.ά.) συμβουλεύει ότι η «ισχυρή αλυσίδα αξίας στον κλάδο τροφίμων» μπορεί να γίνει με την «αξιοποίηση των ευκαιριών που παρέχει η αναμορφωμένη ΚΑΠ για μια πιο επαγγελματική προσέγγιση της αγροτικής παραγωγής μέσω (i) χαμηλότερης εξάρτησης στις επιδοτήσεις και υψηλότερης έμφασης στην αναβάθμιση της παραγωγικής διαδικασίας, (ii) ενίσχυσης της σύνδεσης πανεπιστημίων και ερευνητικών κέντρων με την αγροτική επιχειρηματικότητα και χρηματοδότησης ερευνών (...), την επιχειρηματική λειτουργία των αγροτικών συνεταιρισμών (...) την προώθηση προϊόντων ΠΟΠ (σ.σ. προϊόντα ονομασίας προέλευσης) καθώς και την ανάπτυξη συνεργιών με κλάδους όπως ο τουρισμός για το αποτελεσματικό branding των ελληνικών προϊόντων».
Με λίγα λόγια, πουθενά δεν υπάρχουν οι ανάγκες του λαού και η κάλυψή τους σε τρόφιμα, αλλά μόνο η μεγιστοποίηση του καπιταλιστικού κέρδους. Γι' αυτό και προκύπτουν ανυπέρβλητες αντιφάσεις. Για παράδειγμα, ενώ έχουμε αφθονία προϊόντων, άνθρωποι ψάχνουν σε κάδους ή στοιβάζονται σε συσσίτια και πληθαίνουν τα νηστικά παιδιά στα σχολεία.
Σύνδεση με τα Πανεπιστήμια
Η αστική τάξη, λοιπόν, και τα κόμματά της, συμπεριλαμβάνουν και την παραγωγή τροφίμων στους δυναμικούς τομείς της οικονομίας, για να στηριχτεί η καπιταλιστική ανάκαμψη.
Σ' αυτήν την κατεύθυνση, κινείται και η κυβέρνηση, με το Φορολογικό που εξοντώνει την αγροτιά για να μείνουν οι μεγάλοι με συγκεντρωμένη παραγωγή, το αγροτικό πρόγραμμα ανάπτυξης που ενισχύει με επιδοτήσεις (τσάμπα χρήμα) τον μεταποιητή και μεγαλοαγρότη, τη λειτουργία συνεταιρισμών ως καπιταλιστικών επιχειρήσεων ΑΕ, όπου ουσιαστικά θα έχουν πεταχτεί οι μικρομεσαίοι και οι υποδομές που έγιναν και με τις δικές τους εισφορές θα περάσουν στην υπηρεσία των μεγαλοαγροτών, εμπόρων, βιομηχάνων κ.ο.κ.
Μάλιστα, η σύνδεση με τα πανεπιστήμια φαίνεται να έχει προχωρήσει. Σε πρόσφατη εκδήλωση της ΚΝΕ στοΓεωπονικό Πανεπιστήμιο (10/12/2015) με θέμα: «Οι επιπτώσεις του 3ου μνημονίου στην αγροτική παραγωγή», οι φοιτητές έθεσαν στον προβληματισμό τους και το πρόγραμμα σπουδών, το οποίο ενισχύθηκε με τον τομέα «τρόφιμα».
Φυσικά, το γνωστικό αντικείμενο των τροφίμων υπήρχε και έπρεπε να ενισχυθεί, για την εξασφάλιση όμως ποιοτικών και φτηνών τροφίμων για το λαό και όχι για το κέρδος των επιχειρηματικών ομίλων. Εξάλλου, όπως ειπώθηκε, στην ίδια ρότα είναι και άλλα ζητήματα που προκύπτουν στα μαθήματα, όπως:
  • Εκθειασμός της ΚΑΠ και της εξέλιξής της μέχρι σήμερα, αποσιωπώντας την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων και την ενίσχυση της συγκέντρωσης.
  • Πώς θα συμβάλουν οι γεωπόνοι σε αλλαγές στους αγροτικούς συνεταιρισμούς ΑΕ (δηλαδή σε καπιταλιστικές επιχειρήσεις) και η σύνδεσή τους με την αγορά.
  • Για τις ομάδες παραγωγών και τη συγκέντρωση της παραγωγής.
  • Πώς θα συμβάλλουν στην «πράσινη ανάπτυξη», για ΠΟΠ προϊόντα στην αγορά, κ.ά. όχι όμως για την επιβίωση της μικρομεσαίας αγροτιάς, μέσα από ανώτερες μορφές οργάνωσης και παραγωγής, που θα εξασφαλίζουν δημόσια και δωρεάν επιστημονική στήριξη για βελτίωση της παραγωγικότητας, φτηνά και καλά τρόφιμα και εισόδημα για αξιοπρεπή ζωή.
Επίκαιρη και αναγκαία η πρόταση του ΚΚΕ
Να γιατί η θέση του ΚΚΕ για την ανάπτυξη του αγροτικού τομέα είναι επίκαιρη και αναγκαία, καθώς ο πρωτογενής τομέας είναι καθοριστικής σημασίας για την παραγωγή τροφίμων, για την κάλυψη των διατροφικών αναγκών του ανθρώπου και της αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, αλλά και ως πρώτη ύλη στη μεταποίηση.
Η οργάνωση με βάση τον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό, την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής (βιομηχανίες, Ενέργεια, Τηλεπικοινωνίες, ΜΜΕ, υποδομές κ.λπ.) και της γης, διευκολύνουν τον σχεδιασμό με επιστημονικό τρόπο και προγραμματισμένα της αξιοποίησης της γης, για ανάπτυξη διαφορετικών κλάδων (φυτική, ζωική, αλιεία), την παραγωγή φτηνών, καλών τροφίμων, βελτιώνοντας έτσι την παραγωγικότητα.
Θα είναι επίσης δυνατός ο σχεδιασμός για το πόσοι επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων χρειάζονται, πόσοι θα πρέπει να εισάγονται στα πανεπιστήμια, πόσοι εργάτες και υπάλληλοι θα απασχολούνται - όλοι με μόνιμη και σταθερή δουλειά - στη μεταποίηση των αγροτικών προϊόντων, τι εξαγωγές θα κάνει το κράτος, όταν καταφέρει να καλύψει τις ανάγκες του λαού.
Σ' αυτό το πλαίσιο, ο αγροτοπαραγωγός, ο γεωπόνος, ο οικονομολόγος κ.ά. θα έχουν εξασφαλισμένη δουλειά σε μία μεγάλη μηχανοποιημένη κρατική αγροτική παραγωγή, άμεσα συνδεδεμένη με τη βιομηχανία, ή θα εντάσσεται ο παραγωγός εθελοντικά στον παραγωγικό αγροτικό συνεταιρισμό, που θα υποστηρίζεται από το κρατικό εμπόριο. Μόνο αυτή η οικονομία και κοινωνία μπορεί να αποτελέσει απάντηση στη βίαιη καταστροφή και ανεργία που τους επιφυλάσσει η αγριότητα του καπιταλισμού.
Δεδομένων των αγροτικών κινητοποιήσεων που είναι σε εξέλιξη, οι ίδιοι οι μικρομεσαίοι αγρότες θα πρέπει να στοχεύουν στην επιβίωσή τους, αλλά και να δίνουν προοπτική στον αγώνα τους, για να πάψουν να φυτοζωούν. Και αυτό μπορεί να γίνει με αλλαγή τάξης στην εξουσία, με λαϊκή εξουσία.
Γι' αυτό χρειάζεται να δυναμώσουν την κοινωνική συμμαχία με εργάτες, υπάλληλους, αυτοαπασχολούμενους, μαχητική νεολαία, κινήματα γυναικών, συνταξιούχων και τα πυρά τους να στρέφονται ενάντια στον κοινό εχθρό, που στυγνά τους εκμεταλλεύεται, το καπιταλιστικό σύστημα και τα κόμματα που το υπηρετούν, μέχρι να τους γκρεμίσουν.
Διαμάντω  ΜΑΝΩΛΑΚΟΥ
Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ & Μέλος του Τμήματος Αγροτικής Πολιτικής της ΚΕ

Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2015

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Η οικογένεια δεν πρέπει να βασίζεται στον οικονομικό, κοινωνικό και πολιτιστικό καταναγκασμό

Με την ευκαιρία ή την αφορμή του Συμφώνου Συμβίωσης ακούστηκαν πάρα πολλά καλοειπωμένα λόγια για τα ατομικά δικαιώματα και τις ατομικές ελευθερίες. Αλλά στις ίδιες ομιλίες ορισμένων φάνηκε προφανώς ένας περιορισμός. Οι ατομικές ελευθερίες αφορούν διάφορες μορφές συμβίωσης και είναι πολλές.
Και μάλιστα, από τον κ. Παπαθεοδώρου του ΠΑΣΟΚ μπήκε από το παράθυρο και η θεωρία των δύο άκρων, χώρισε μάλιστα την αντιπολίτευση σε δημοκρατική και μη, ανάλογα με το πώς ψηφίζει το Σύμφωνο Συμβίωσης.
Για να ξεκαθαρίσουμε, λοιπόν, τα πράγματα: Για εμάς - για να χρησιμοποιήσω τον όρο δημοκρατία, που, αν θέλετε, έχει γίνει αρκετά λάστιχο και έχει εκχυδαϊστεί - η δημοκρατία δεν είναι μόνο μέσα στην οικογένεια, ξεκινάει από τον κύριο χώρο αναπαραγωγής του κοινωνικοοικονομικού συστήματος που είναι η εργασία. Και δεν βλέπω τα δημοκρατικά κόμματα, όπως λέτε, και οι δημοκρατικές αντιλήψεις να έχουν το ίδιο μέτρο για τα ατομικά δικαιώματα στη συμβίωση, στην οικογένεια, με τα ατομικά δικαιώματα στην εργασία.
Γιατί, κοιτάξτε να δείτε, είναι και ατομικό δικαίωμα το δικαίωμα στην απεργία με το οποίο συνδέονται μεγάλοι αγώνες και καταχτήσεις των εργαζομένων. Θα είχε μια συνέπεια η επίδειξη προοδευτισμού και δημοκρατισμού, εάν τα ατομικά δικαιώματα τα έβλεπε στο σύνολο της ζωής, στις οικονομικές και κοινωνικές σχέσεις. Και μία μορφή κοινωνικών σχέσεων είναι και η οικογένεια.
Για την απαλλαγή της οικογένειας από κάθε μορφής καταναγκασμό
Δεύτερον, συζητάμε σήμερα την επέκταση του συμφώνου, στην ουσία την επέκταση της οικογένειας και στη συμβίωση των ομοφύλων - γιατί αυτό συζητάμε σήμερα, ανεξαρτήτως του τι γράφει το σχέδιο. Γίνεται παραδοχή - και μάλιστα παθητική παραδοχή - ότι δεχόμαστε πως η οικογένεια στην Ελλάδα και σε κάθε ταξική κοινωνία και ιστορικά και σήμερα - παρότι έχει βελτιωθεί και πρέπει να βελτιωθεί ακόμη περισσότερο το οικογενειακό δίκαιο - βασίζεται στον οικονομικό, κοινωνικό και πολιτιστικό καταναγκασμό. Δεν υπάρχει μορφή συμβίωσης στην ταξική κοινωνία που δεν βασίζεται σε αυτόν τον καταναγκασμό.
Βεβαίως, μέσα στις συνθήκες του καπιταλισμού έγινε πρόοδος οι νεότερες γενιές απαλλάσσονται ή μετριάζεται ο πολιτιστικός καταναγκασμός που έχει σχέση με προλήψεις, προκαταλήψεις, αναχρονιστικές και ξεπερασμένες αντιλήψεις. Από τον οικονομικό και κοινωνικό καταναγκασμό δεν απαλλάσσονται.
Ποιο είναι το πρόβλημα; Κληρονομικά, ασφαλιστικά δικαιώματα, δηλαδή να λύσω ατομικά δικαιώματα - που θα έπρεπε να παρέχει σε όλους η κοινωνία, αλλά δεν τα παρέχει, ή τα παίρνει πίσω και τα κάνει χειρότερα. Ετσι υποχρεώνομαι να το λύσω μέσω άλλου, ως σύζυγος άνδρα ή γυναίκας, ως σύζυγος ενός ομόφυλου. Αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα, δεν το συζητάμε ακριβώς αυτή τη στιγμή. Πάμε να λύσουμε αυτό το θέμα.
Θα μου πείτε: Καλά, εσείς ως κομμουνιστές δεν δέχεστε την πραγματικότητα - όσο υπάρχει, γιατί δεν είναι αιώνια - της ταξικής κοινωνίας;
Ακριβώς επειδή παίρνουμε υπόψη την πραγματικότητα, παρεμβαίνουμε και στο θέμα των νόμων και παλεύουμε κάποιοι νόμοι να αλλάξουν, να ανατραπούν, να διορθωθούν, να βελτιωθούν, που δεν αίρουν το χαρακτήρα δυστυχώς της οικογένειας που υπάρχει, που υφίσταται τον καταναγκασμό και το συμφέρον - μπορεί να μην είναι πάντα η μορφή του καταναγκασμού η μορφή του κυρίαρχου συμφέροντος, εν πάση περιπτώσει - και ακριβώς παλέψαμε για την αλλαγή του οικογενειακού δικαίου, παλέψαμε κατά εκείνου του απαράδεκτου άρθρου για τη μοιχεία, για τα επώνυμα, για την ισοτιμία των δύο φίλων, για την ισοτιμία των παιδιών εντός ή εκτός γάμου. Είναι μια σειρά πράγματα που δεν τα παλέψαμε μόνο εμείς, πάλεψαν και άλλες πολιτικές δυνάμεις. Αλλά εμείς τουλάχιστον τα αντιμετωπίζαμε από τη σκοπιά μερικότερης διόρθωσης νόμων, που δεν μπορούν δυστυχώς να αλλάξουν εκ βάθρων το χαρακτήρα της οικογένειας. Εμάς αυτή είναι η θέση μας, και μπορεί σήμερα να μην είναι εφικτή, αλλά γι' αυτήν παλεύουμε: Οικογένεια σημαίνει αμοιβαία αγάπη, απαλλαγή από κάθε μορφής καταναγκασμό.
Ακόμα και να μην υπάρχει νόμος, θα φτάσει σε μια στιγμή η κοινωνία αυτή - πιστεύω θα είναι σοσιαλιστική προς κομμουνιστική - που θα υπάρχει σχέση πατέρας, μητέρα, γονείς, αλλά δεν θα υπάρχει ανάγκη για τυπική αναγνώρισή της. Και αυτό όταν υπάρχουν τέτοιες συνθήκες που δεν χρειάζεται να λύσεις τα ζητήματα μέσω του νόμου, ποιος κληρονομεί ποιον, ποιος έχει στην Ασφάλιση ποιον, ποιος δίνει τη στέγη σε ποιον. Οσο, βεβαίως, δεν λύνονται αυτά, θα υπάρχει και ο νόμος που θα δείχνει και τον περιορισμό της ικανοποίησης των ανθρώπινων αναγκών.
Τα βιολογικά στοιχεία δεν καθορίζουν την κοινωνική συμπεριφορά, η κοινωνική συμπεριφορά δεν αναιρεί τα βιολογικά στοιχεία
Εμείς, ξεκινάμε από το εξής πράγμα: Δεν μπορεί η κάθε μορφή κοινωνικής συμβίωσης να βασίζεται πάνω στον σεξουαλικό προσανατολισμό, στη σεξουαλική σχέση ή στην ικανοποίηση της σεξουαλικότητας. Ούτε καν μπορεί να βασίζεται πάνω στην αμοιβαιότητα της αγάπης ή του έρωτα, είτε είναι ετερόφυλα είτε είναι ομόφυλα ζευγάρια.
Δεν είναι αυτό το μέτρο για την κοινωνική σχέση, με νομική μάλιστα κατοχύρωση. Δεν παίρνεται υπόψη η ποιότητα των σχέσεων. Παίρνεται υπόψη η δήλωση: «Εμείς είμαστε οικογένεια». Και παίρνουμε επίσης υπόψη το γεγονός ότι η οικογένεια, μέσα στις συνθήκες της ταξικής κοινωνίας και ενδεχομένως της οποιαδήποτε κοινωνίας, συγκροτείται ως χώρος αναπαραγωγής της κοινωνίας και του συγκεκριμένου συστήματος, μαζί με το χώρο της εργασίας, γιατί το κυριότερο μέρος της αναπαραγωγής είναι μέσω της εργασίας.
Παίρνουμε υπόψη τα παιδιά. Κοιτάξτε να δείτε, όταν είπε ο Γιάννης Γκιόκας ότι τα παιδιά γεννιούνται από μια βιολογική σχέση άνδρα και γυναίκας, ανεξαρτήτως αν έρχονται σε άμεση επαφή - υπάρχει και η άλλου τύπου αναπαραγωγή - ακούστηκε ένα «ου» από κάτω απο αλλα κόμματα που θέλουν να εμφανίζονται ως μοντέρνα και προοδευτικά. Δεν κατάλαβα. Είναι άλλο πράγμα να πούμε ότι τα βιολογικά στοιχεία δεν δεσμεύουν τον σεξουαλικό προσανατολισμό, βεβαίως. Οι θεωρίες που ακούμε ότι δεν γεννιέσαι άνδρας ή γυναίκα, αλλά γίνεσαι, και που διδάσκονται στα Πανεπιστήμια δεν ισχύουν. Ο ανθρωπος γεννιέται με ένα φύλο, με εξαίρεση κάποιες περιπτώσεις που εκεί υπάρχουν άλλα προβλήματα. Από την άλλη, δεν σημαίνει ότι επειδή κάποια γεννήθηκε γυναίκα υποχρεώνεται να έχει τον σεξουαλικό προσανατολισμό μιας γυναίκας, γιατί δεν είναι τα βιολογικά στοιχεία που καθορίζουν την κοινωνική συμπεριφορά. Τα βιολογικά στοιχεία καθορίζουν άλλα θέματα, όπως το ποιος γεννάει. Εγώ δεν ξέρω να μπορεί να γεννήσει άνδρας.
Προς τι λοιπόν η αντίδραση επειδή ο αγορητής του ΚΚΕ είπε ότι το παιδί γεννιέται από συγκεκριμένα βιολογικά στοιχεία, ανδρικά και γυναικεία. Αυτό δεν έχει σχέση με την εικόνα που αποκτά ένα παιδί από τη μικρή του ηλικία για το ότι είναι προϊόν άνδρα και γυναίκας; Ανεξάρτητα βεβαίως αν έχουν παντρευτεί, αν η σχέση είναι σταθερή ή λιγότερο σταθερή, είναι ευκαιριακή.
Δεν σημαίνει ότι εμείς θεωρούμε ότι τα παιδιά των ετερόφυλων είναι τα καλά και ευτυχισμένα παιδιά και τα παιδιά των ομοφυλόφιλων ντε και καλά θα γίνουν παιδιά με ψυχολογικά ή άλλα προβλήματα. Δεν εννοούμε αυτό.
Κι άλλες μορφές συμβίωσης ζητούν θεσμική κατοχύρωση
Σήμερα, υπάρχουν νέες μορφές, οι οποίες ζητούν επίσης νομική κατοχύρωση σε μιά σειρά χώρες,πχ ΗΠΑ. Η πολυγαμία, για παράδειγμα, και μάλιστα οι πολυγαμικές οικογένειες που είναι ένας άντρας και τέσσερις ή πέντε αδελφές σύζυγοι. Και τι ζητάνε; Ζητάνε μέτρα για να φτιάξουν σπίτια που να είναι κοντά, γιατί αφού είναι πολυγαμική οικογένεια, πρέπει να είναι κοντά, δεν μπορεί να είναι μακριά. Υπάρχουν κοινοβιακές μορφές συμβίωσης, υπάρχει η ανταλλαγή συντρόφων. Κοιτάξτε, εμείς δεν υπεισερχόμαστε σε αυτά τα πράγματα. Υπάρχει η ανταλλαγή συντρόφων που έχουν κι αυτοί τους δικούς τους άγραφους νόμους που αύριο θα γίνουν γραπτοί, ότι πρέπει να διαχωρίζεται η ερωτική ζωή από τη σεξουαλική. Αυτά είναι θέμα χρόνου να συζητηθούν και στην Ελλάδα.
Δεν τα αντιμετωπίζουμε με ένα πνεύμα ηθικίστικο, αλλά πρέπει να τα δεις ως κοινωνική σχέση. Δεν μπορεί οι μορφές συμβίωσης να καθορίζονται έτσι. Αύριο μπορεί να ζουν σε κοινοβιακές μορφές, να ζουν δεκαπέντε μαζί ως κοινόβιο. Υπάρχει μια κοινωνική πραγματικότητα, στοιχεία μάλλον της κοινωνικής πραγματικότητας, γιατί η πραγματικότητα είναι η καπιταλιστική κοινωνία, που πρέπει να τα πάρεις υπόψη και να τα λύσεις και θετικά με νόμο. Υπάρχουν στοιχεία της κοινωνικής πραγματικότητας που πρέπει να τα αναδείξεις, να γίνουν πιο ισχυρά. Υπάρχουν στοιχεία της κοινωνικής πραγματικότητας που πρέπει να τα παλέψεις και με νόμο.
Απόψεις που τροφοδοτούν τη βία
Δεν είναι κρυμμένη από εμάς η πραγματικότητα, πόσο εγκληματική, ανυπόφορη είναι η θεωρία, οι απόψεις, οι αντιλήψεις, ξενοφοβία, ρατσισμός, φασισμός, ναζισμός, ομοφοβία. Εδώ γίνονται εγκλήματα σε βάρος των ομοφυλοφίλων. Να κάνουμε πιο αυστηρές ποινές. Τα ρατσιστικά, ομοφοβικά εγκλήματα πρέπει να τιμωρούνται βαρύτατα και βεβαίως είναι ζήτημα και διαπαιδαγώγησης και πολιτισμού να σεβαστεί ο άλλος την προσωπική του επιλογή να ζήσει όπως θέλει.
Αν και σ' αυτήν την κοινωνία που ζούμε, ενώ καταναλώνεται πολύ μελάνι και σάλιο για το σεβασμό των απόψεων, δεν νομίζω ότι είναι σεβαστές όλες οι απόψεις, ακόμα κι όταν διώκονται. Δεν νομίζω ότι οι κομμουνιστικές απόψεις, παραδείγματος χάριν, είναι απολύτως σεβαστές ή αντιμετωπίζονται ως μια άλλη άποψη. Δεν σας ακούω εδώ μέσα στη Βουλή τόσο ευαίσθητους για όλες τις πλευρές του αντικομμουνισμού. Κοιτάξτε, δεν θέλω να εξισώσω τα δύο ζητήματα, σε καμία περίπτωση. Ούτε το ένα είναι άλλοθι για το άλλο.
Εμείς είμαστε καθαροί και μας ανησυχούν πάρα πολύ οι απόψεις του Αμβρόσιου και του Καμμένου. Δεν είναι απλώς ακραίες απόψεις. Είναι φοβερές απόψεις και μπορεί να μην αναπαράγονται με τον ίδιο τρόπο, αλλά οπωσδήποτε τροφοδοτούν καταστάσεις, είναι επικίνδυνες και πρέπει να αντιπαλεύονται. Δεν μπορεί να λένε «είναι μια άλλη άποψη». Οχι, δεν είναι μια συνηθισμένη άλλη άποψη. Παράγει και οδηγεί στη βία, με κριτήριο τη σεξουαλική ζωή του άλλου. Είναι απαράδεκτες.Και δεν άκουσα από την Κυβέρνηση να βγει να τα καταγγείλει.
Για να ξεκαθαρίζουμε λοιπόν τα πράγματα.Να γίνουν αλλαγές που να εξασφαλίζουν ατομικά δικαιώματα -ποιος θα με κηδεύσει, ποιος δεν θα με κηδεύσει, σε ποιον μπορώ να αφήσω την περιουσία μου- και να μην είναι ο βαθμός εξ αίματος το κύριο, ο έκτος βαθμός συγγένειας να καθορίζει τα πάντα. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι μπορεί να υπάρχει ισοτιμία όλων των μορφών συμβίωσης. Πρέπει να είναι κάποιο κριτήριο και το κριτήριο στην κοινωνία που ζούμε είναι αυτό: Τα ετερόφυλα ζευγάρια με το στόχο για αναπαραγωγή. Από εκεί και πέρα, άλλες μορφές συμβίωσης μπορεί να υπάρξουν πάρα πολλές και ήδη υπάρχουν σε άλλες χώρες. Αυτές οι μορφές είναι η προκάλυψη για να λύνονται υπαρκτά προβλήματα που δεν τα λύνει η κοινωνία.

Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2015

Πακτωλός χρημάτων για τουριστική προβολή μεγαλοεπιχειρηματιών

Εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για την τουριστική προβολή της περιοχής σκορπάει η Περιφέρεια Θεσσαλίας, ενώ την ίδια στιγμή επικαλείται έλλειψη χρημάτων για τους ανέργους, τους ανασφάλιστους, τις λαϊκές οικογένειες. Οι αρμόδιες υπηρεσίες έχουν καταρτίσει σχέδιο τουριστικής προβολής υψηλού οικονομικού κόστους (περίπου 800.000 ευρώ) με την ανάπτυξη πλούσιων δραστηριοτήτων, με διαφημιστικές καμπάνιες και ταξίδια στο εξωτερικό, ημερίδες, φεστιβάλ και εκδηλώσεις σε συνεργασία με τους «καλλικρατικούς» δήμους. Στη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου οι σύμβουλοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης» καταψήφισαν το σχέδιο, καταγγέλλοντας την ταξική πολιτική που ασκεί η Περιφέρεια Θεσσαλίας ως τμήμα της κρατικής μηχανής. Σημείωσαν ότι το σκόρπισμα τόσων χρημάτων αποδεικνύει ότι λεφτά υπάρχουν και βρίσκονται για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους αλλά όχι για το λαό, υπογραμμίζοντας πως για το γεγονός ότι η λαϊκή οικογένεια αδυνατεί να κάνει διακοπές έστω και για λίγες μέρες, δεν ιδρώνει το αυτί του περιφερειάρχη, ούτε των υπόλοιπων παρατάξεων στο Περιφερειακό Συμβούλιο που στηρίζουν τη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Και τόνισαν: Εχει σημασία να φανεί προς όφελος τίνος και σε ποιο προσανατολισμό τίθεται αυτός ο σχεδιασμός. Είναι καθαρό πως υποτάσσεται στα συμφέροντα των μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων και των μεγάλων επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στο χώρο του τουρισμού. Μοιράζουν λεφτά για να εξασφαλίσουν έτοιμη πελατεία και κέρδη στα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα, απαλλάσσοντάς τους από έξοδα προβολής και διαφήμισης.
Αντίθετα, οι μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις θα εξακολουθούν να φυτοζωούν ή να κλείνουν κάτω από την πίεση του ανταγωνισμού, της φορολογίας και των χαρατσιών. Οι εργαζόμενοι στον κλάδο θα εξακολουθούν να εργάζονται εποχιακά, με ελαστικές μορφές απασχόλησης, ανασφάλιστοι ή κάνοντας το πρόγραμμα μαθητείας χωρίς αμοιβή. Εντέλει από το σχεδιασμό αυτό της Περιφέρειας κανενός είδους όφελος δεν θα προκύψει για τα λαϊκά στρώματα της περιοχής.

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

Οξύνονται οι κόντρες σε Ευρωζώνη - ΕΕ και με αφορμή την Τραπεζική Ενωση


Από την πρόσφατη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ
Στη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ τη Δευτέρα 8/11/2015, συζητήθηκαν - ανάμεσα στα άλλα - θέματα που έχουν σχέση με την οικονομική διακυβέρνηση της Ευρωζώνης, ενώ την επομένη συζητήθηκαν και στο ΕΚΟΦΙΝ για την ΕΕ.
Ποια θέματα είναι αυτά;
Το πρώτο είναι η ενιαία εκπροσώπηση του Γιούρογκρουπ στο ΔΝΤ. Πρόκειται για προσπάθεια εμφάνισης της Ευρωζώνης ως ενιαίας οντότητας στο ΔΝΤ, σε αντίθεση με την ξεχωριστή εκπροσώπηση των κρατών - μελών, με την προσδοκία αναβάθμισης της θέσης της, ως πιο ισχυρή πολιτική και οικονομική οντότητα στο ΔΝΤ, στις αποφάσεις του οποίου τον πρώτο λόγο έχουν οι ΗΠΑ. Η εξωτερική εκπροσώπηση της ζώνης του ευρώ δεν αντιστοιχεί στην αυξημένη οικονομική και δημοσιονομική βαρύτητά της, εκτιμά η Κομισιόν, φέρνοντας ως παράδειγμα το δολάριο ΗΠΑ που έχει ενιαία, ισχυρή εκπροσώπηση στους διεθνείς διακρατικούς οικονομικούς και χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς. Γι' αυτό η Κομισιόν, προς το κοινό συμφέρον των κρατών - μελών της Ευρωζώνης, προτείνει τη μετάβαση προς μια ενοποιημένη εκπροσώπηση της ζώνης του ευρώ στο ΔΝΤ. Δεν ξέρουμε πώς θα προχωρήσει. Σημαίνει εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών - μελών, ενώ υπάρχουν οξύτατοι εσωτερικοί ανταγωνισμοί. Οι ΗΠΑ είναι ενιαίο κράτος και όχι διακρατική ένωση. Ταυτόχρονα, αυτή η κίνηση δείχνει για μια ακόμη φορά όξυνση ανταγωνισμών μεταξύ Ευρωζώνης και ΗΠΑ.
Το δεύτερο είναι η Τραπεζική Ενωση. Συζητήθηκε και η Ενωση Κεφαλαιαγορών, αλλά κατέληξαν ότι χρειάζεται πρώτα ολοκλήρωση των διαδικασιών για την Τραπεζική Ενωση.
Το ζήτημα της Τραπεζικής Ενωσης δεν είναι καινούριο. Η ιστοσελίδα της ΕΕ στην Ελλάδα αναφέρει σχετικά:
«Η κρίση του ευρώ αλλά και τα διδάγματα από την παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση που ξέσπασε το 2007 - '08 οδήγησαν σε μια σειρά πολύ σημαντικών μεταρρυθμίσεων στην Ευρώπη ώστε να διασφαλιστεί ότι υπάρχει επαρκής ρύθμιση και εποπτεία όλων των παραμέτρων του χρηματοπιστωτικού συστήματος στις 28 χώρες της Ενωσης.
Σε αυτό το πλαίσιο τον Ιούνιο του 2012 τα κράτη - μέλη της ΕΕ αποφάσισαν ότι η νομισματική ένωση πλέον πρέπει να υποστηριχθεί και από τη λεγόμενη "Τραπεζική Ενωση", δηλαδή την κοινή εποπτεία του χρηματοπιστωτικού συστήματος και τον κοινό μηχανισμό επίλυσης των χρηματοπιστωτικών κρίσεων. Πιο συγκεκριμένα, η τραπεζική ένωση έχει σκοπό να διαρρήξει τον μηχανισμό που συνδέει τον τραπεζικό τομέα με το δημόσιο χρέος (σ.σ. η χρηματοδότηση για την ανακεφαλαιοποίηση αποτελεί μέρος του κρατικού χρέους). Στην τραπεζική ένωση εντάσσονται υποχρεωτικά όλες οι χώρες - μέλη της ζώνης του ευρώ αλλά και εθελοντικά όσες από τις υπόλοιπες χώρες - μέλη της ΕΕ το επιθυμούν».
Γράφει επίσης: «Η έλλειψη συντονισμού της αντίδρασης των κρατών - μελών στη χρεοκοπία τραπεζών (...) οδήγησε σε κατακερματισμό ανησυχητικού βαθμού την ενιαία αγορά στον τομέα των δανειοδοτήσεων και των χρηματοδοτήσεων, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται η αποτελεσματική δανειοδότηση της πραγματικής οικονομίας και, κατά συνέπεια, η οικονομική ανάπτυξη. Για την διασφάλιση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας και της ανάπτυξης στην Ευρωζώνη, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε έναν χάρτη πορείας για την Τραπεζική Ενωση για τα 18 κράτη - μέλη που ανήκουν σήμερα στην Ευρωζώνη και τις 6.000 τράπεζές τους».
Τι εννοούν με όλα τα παραπάνω;
Η διαχείριση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης συνολικά στην Ευρωζώνη, αλλά ιδιαίτερα σε κράτη - μέλη με μεγάλο κρατικό χρέος και μεγάλα ελλείμματα (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, αλλά κυρίως Γαλλία, Ιταλία), που αποτελούν έναν επιπλέον δυσμενή παράγοντα στη διαχείριση και δυσκολεύουν αρκετά την καπιταλιστική ανάπτυξη, ωθεί στην αναζήτηση μέτρων και θεσμών προώθησης της παραπέρα πολιτικής και οικονομικής ενοποίησης, επομένως και της «οικονομικής διακυβέρνησης». Διάφορα διεθνή και ευρωενωσιακά αστικά οικονομικά επιτελεία, μιλώντας για την Ευρωζώνη, κάνουν λόγο για «λειψή Ενωση», αφού λένε ότι είναι ενιαία μόνο ως νομισματική και όχι ως οικονομική, με δεδομένο το γεγονός ότι κάθε κράτος - μέλος της δεν μπορεί να ασκεί νομισματική πολιτική, αυτή την ασκεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), μπορεί όμως και ασκεί οικονομική πολιτική. Αποτέλεσμα της έλλειψης άσκησης οικονομικής πολιτικής από ένα κέντρο είναι, λένε, η εμφάνιση τεράστιων ελλειμμάτων και κρατικών χρεών, παρά τα κριτήρια του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, που προβλέπει μέχρι 3% του ΑΕΠ δημόσιο έλλειμμα για κάθε κράτος - μέλος και μέχρι 60% του ΑΕΠ κρατικό χρέος. Προβλέπει μάλιστα και ποινές όταν παραβιάζονται αλλά ποτέ δεν επιβλήθηκαν αφού η πρώτη κυβέρνηση που τα παραβίασε ήταν η γερμανική.
Η επιδίωξη της ενιαίας οικονομικής διακυβέρνησης δικαιολογείται με το επιχείρημα της προσπάθειας αποτροπής οικονομικής κρίσης στο μέλλον, πράγμα αδύνατον αφού είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό και τη διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου και των κερδών, γι' αυτό και συμπληρώνουν με το επιχείρημα: «Αν εκδηλωθεί κρίση στην οικονομία ενός κράτους να μην επηρεάσει αρνητικά τις οικονομίες των άλλων κρατών». Θέλουν δε να θωρακίσουν το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, θωρακίζοντας μέσω αυτού τα τραπεζικά συστήματα των κρατών - μελών, αφού οι οικονομίες αλληλοδιαπλέκονται και αλληλοεξαρτώνται, μέσω του κοινού νομίσματος, του ευρώ. Το τραπεζικό σύστημα είναι η καρδιά της οικονομικής ανάπτυξης αφού συγκεντρώνει κεφάλαια για να δανειοδοτεί τις καπιταλιστικές επενδύσεις. Η οικονομική κρίση το επηρεάζει αρνητικά (π.χ. τα «κόκκινα» δάνεια), αλλά και το κρατικό χρέος επίσης αφού οι τράπεζες έχουν κρατικά ομόλογα που δεν μπορούν να ρευστοποιήσουν. Ολ' αυτά τις εμποδίζουν να δανειοδοτούν τους επιχειρηματικούς ομίλους για επενδύσεις.
Ολ' αυτά όμως προσεγγίζονται από κάθε κράτος - μέλος της Ευρωζώνης με βάση την τωρινή κατάσταση της οικονομίας του και τα ιδιαίτερα συμφέροντα του κεφαλαίου που εκπροσωπεί, με βάση την ανισομετρία που κυριαρχεί στην καπιταλιστική οικονομία. Γεγονός που ωθεί σε οξύτατες αντιθέσεις στο εσωτερικό της, ιδιαίτερα ανάμεσα στη Γερμανία και τη Γαλλία, αλλά και στα κράτη του Νότου.
Εχουν δε εκφραστεί σφοδρές αντιθέσεις και για την ίδια την οικονομική διακυβέρνηση αφού ουσιαστικά απαιτεί βήματα πολιτικής ενοποίησης, άρα και ολοένα περισσότερες εκχωρήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών - μελών στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ. Η κόντρα αυτή έχει εκφραστεί ανάμεσα σε δύο διαφορετικά σχέδια, αυτό της Γαλλίας και αυτό της Γερμανίας, για τα οποία έχουμε ήδη γράψει αρκετά στον «Ριζοσπάστη» (βλέπε 19/9/2015 και 17/10/2015). Ουσιαστικά, αποτελεί έκφραση των ανταγωνισμών των μονοπωλίων κάθε κράτους - μέλους, ιδιαίτερα των ισχυρών, σε συνδυασμό με το αναγκαίο μείγμα διαχείρισης για κάθε οικονομία, αφού άλλες ανάγκες έχει η γαλλική, η ιταλική, η ισπανική, η ελληνική οικονομία, άλλες η γερμανική, ανάλογα με το σημείο που βρίσκεται η κρίση και το βάθος της, την ύπαρξη μεγάλων ή μικρών ελλειμμάτων και κρατικών χρεών.
Τι επιδιώκουν να λύσουν τώρα;
Εχει αρχίσει λοιπόν προσπάθεια της μεγαλύτερης δυνατής εξασφάλισης ενιαίας οικονομικής διακυβέρνησης, με την προώθηση της Τραπεζικής Ενωσης και θα ακολουθήσει η Ενωση Κεφαλαιαγορών.
Οι πυλώνες της Τραπεζικής Ενωσης είναι:
Ενιαίος Εποπτικός Μηχανισμός (SSM): Λειτουργεί με ευθύνη της ΕΚΤ. Εχει ειδικά αυξημένες αρμοδιότητες «προληπτικής χρηματοπιστωτικής εποπτείας», κάνει τις αξιολογήσεις και προτείνει τις ανακεφαλαιοποιήσεις, γενικότερα λειτουργεί ως μηχανισμός που εκτιμά τι πρέπει να γίνει με κάθε τράπεζα. Είναι και ο μόνος πυλώνας της Τραπεζικής Ενωσης που λειτουργεί.
Ενιαίος Μηχανισμός Εξυγίανσης (Single Resolution Mechanism), που θα διασφαλίσει την εξυγίανση των τραπεζών έτσι που να αποφεύγονται οι κίνδυνοι μετάδοσης των προβλημάτων μιας τράπεζας σε άλλες. Το εποπτικό συμβούλιο θα καταρτίζει σχέδια εξυγίανσης και θα εξυγιαίνει άμεσα όλες τις τράπεζες που τελούν υπό την άμεση εποπτεία της ΕΚΤ και τις διασυνοριακές τράπεζες.
Το «ενιαίο ταμείο εξυγίανσης»: Τα συνολικά κεφάλαια λένε ότι θα φτάσουν στα 55 δισ. ευρώ και θα τα δίνουν τμηματικά οι ίδιες οι ευρωπαϊκές τράπεζες. Μέσω αυτού του ταμείου θα αντιμετωπίζονται προβλήματα διάσωσης.
Ασφάλεια εγγύησης καταθέσεων: Τώρα διασφαλίζονται ξεχωριστά από κάθε κράτος - μέλος, με συνεισφορές των τραπεζών και ανάλογα με τον όγκο των καταθέσεων.
Επιδιώκουν μέσω της Τραπεζικής Ενωσης να λύνονται ζητήματα όπως η ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών αλλά και η διασφάλιση και εγγύηση των καταθέσεων από «κούρεμα», ως μια από τις μεθόδους ανακεφαλαιοποίησης, όπως π.χ. έγινε στην Κύπρο ή και από καταστροφή κάποιας τράπεζας λόγω οικονομικής κρίσης. Και αυτό επίσης έγινε στην Κύπρο. Οι καταθέσεις είναι κεφάλαια, αλλά δεν είναι ιδιοκτησία των τραπεζών, απλά τα διαχειρίζονται, επομένως πρέπει να διασφαλιστούν οι ιδιοκτήτες τους.
Δεν είναι τυχαίο ότι σε ομιλία του σε ημερίδα της Bank of England, ο επικεφαλής της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι, τάχθηκε υπέρ της ολοκλήρωσης της Τραπεζικής Ενωσης, χαρακτηρίζοντάς την μάλιστα άμεση προτεραιότητα της ΕΚΤ. Παράλληλα, υπογράμμισε την αναγκαιότητα ύπαρξης ενός κοινού πλαισίου προστασίας των τραπεζικών καταθέσεων στην Ευρωζώνη. Είπε επίσης ότι η Τραπεζική Ενωση χρειάζεται τη διαμόρφωση του ενιαίου μηχανισμού εκκαθάρισης των τραπεζών.
Αλλά και στα ζητήματα της Τραπεζικής Ενωσης εκφράζονται επίσης οξύτατες αντιθέσεις.
Το ποιος θα χάσει και ποιος θα ισχυροποιηθεί είναι στο επίκεντρο
Το Γιούρογκρουπ κατέληξε ότι χρειάζεται να γίνει το βήμα της νομοθετικής πρότασης της Κομισιόν σχετικά με το ευρωπαϊκό σύστημα ασφάλισης της εγγύησης των καταθέσεων. Που σημαίνει να μπει χρήμα σε ταμείο ασφάλισής τους. Το ίδιο ισχύει και με το ενιαίο ταμείο εξυγίανσης. Και για τα δύο οι τράπεζες είναι αυτές που θα βάλουν το χρήμα. Μέχρι τώρα όμως τίποτα δεν έχει γίνει. Και αυτό γιατί υπάρχουν οξύτατοι ανταγωνισμοί ανάμεσα στις τράπεζες για το ύψος της χρηματοδότησης αυτών των ταμείων από κάθε τράπεζα, ενώ δεν είναι διατεθειμένες, καθεμιά ξεχωριστά, να δώσουν χρήμα που θα το πάρει άλλη τράπεζα που χρειάζεται εξυγίανση. Διαφωνούν επίσης και με τα κριτήρια με τα οποία θα γίνεται η χρηματοδότηση των ταμείων αυτών. Ταυτόχρονα, εκτός από τη διαπάλη για τη χασούρα, υπάρχει και η διαπάλη για το ποιου κράτους το τραπεζικό σύστημα θα είναι πιο ισχυρό, υγιές, ώστε να μπορεί να δανείζει για επενδύσεις συμβάλλοντας στην καπιταλιστική ανάπτυξη.
Κομισιόν και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα επιδιώκουν τη «χρηματοδότηση - γέφυρα» μέσω του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM). Η γερμανική κυβέρνηση αντιτίθεται σε αυτό, υποστηρίζοντας ότι η συνθήκη που διέπει τον ESM αφορά μόνο τη χρηματοδότηση κρατών, όπως δηλαδή συμβαίνει στην περίπτωση του ελληνικού κράτους.
Είναι επίσης χαρακτηριστική η δήλωση του αντιπροέδρου της Κομισιόν, Β. Ντομπρόβσκις, ο οποίος, προσερχόμενος στη συνεδρίαση του ΕΚΟΦΙΝ, είπε ότι «η "χρηματοδότηση - γέφυρα" για το ενιαίο ταμείο εξυγίανσης είναι ένα από τα θέματα στα οποία πρέπει να σημειώσουμε πρόοδο». Επίσης, ο επικεφαλής του Γιούρογκρουπ, Γ. Ντάισελμπλουμ, εξέφρασε την ελπίδα για την επίτευξη ενός συμβιβασμού. Για την ώρα βεβαίως δεν επήλθε συμβιβασμός. Να θυμίσουμε επίσης ότι με πρόταση του Β. Σόιμπλε στη Γερμανία νομοθέτησαν ώστε τον έλεγχο και την αξιολόγηση των τραπεζών τους να έχουν πρωταρχικά οι ίδιοι και όχι η ΕΚΤ, γεγονός που προκάλεσε την ΕΚΤ να ζητήσει από την Κομισιόν την παραπομπή της Γερμανίας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Η έκβαση αυτών των υποθέσεων σηματοδοτεί ένα νέο γύρο όξυνσης των αντιθέσεων στο εσωτερικό της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, βεβαίως, δεν έχουν σε τίποτα να ωφεληθούν από αυτές τις εξελίξεις, όμως αυτές θα έχουν άμεσες επιπτώσεις στη ζωή τους. Μόνο συμφέρον του λαού είναι η πάλη ενάντια στο κεφάλαιο, στην ΕΕ, ανεξάρτητα από τη δοσολογία στο μείγμα διαχείρισης της κρίσης και τους ανταγωνισμούς τους.

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2015

Να παύσουν οι διώξεις για τις κινητοποιήσεις αγροτών

Πορεία με τρακτέρ στη Λαμία ενάντια
στις διώξεις αγροτών για παλιότερες
κινητοποιήσεις
Το σταμάτημα των διώξεων που υφίστανται δεκάδες αγρότες για τη συμμετοχή τους σε κινητοποιήσεις προηγούμενων χρόνων ζητάει το ΚΚΕ, με την επανακατάθεση τροπολογίας - προσθήκης στο νομοσχέδιο με τίτλο «Σύμφωνο συμβίωσης, άσκηση δικαιωμάτων, ποινικές και άλλες διατάξεις».
Οπως σημειώνει η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ στην αιτιολογική έκθεση της τροπολογίας - προσθήκης, «οι αγώνες των αγροτών με διάφορες μορφές συνεχίζονται και σήμερα (...) Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι αγώνες αυτοί αντιμετωπίστηκαν και εξακολουθούν να αντιμετωπίζονται με ποινικές διώξεις και καταδίκες, με αποτέλεσμα εκατοντάδες μικρομεσαίοι αγρότες είτε να έχουν καταδικαστεί, είτε να οδηγούνται κατηγορούμενοι στα δικαστήρια.
Και τούτο, παρά το γεγονός ότι οι αγροτικές κινητοποιήσεις γίνονται στα πλαίσια της συνδικαλιστικής δραστηριότητας, με σκοπό την υπεράσπιση του δικαιώματος των μικρών και μεσαίων εισοδημάτων αγροτών να ζήσουν με ένα αξιοπρεπές εισόδημα, να μην ξεκληριστούν από τη γη τους, αλλά να συνεχίσουν να την καλλιεργούν».
Σ' αυτή την κατεύθυνση και προκειμένου να μπει ένα τέρμα στις συνεχιζόμενες μαζικές ποινικές διώξεις και, σε πολλές περιπτώσεις, στις καταδίκες εκατοντάδων μικρομεσαίων αγροτών και άλλων εργαζομένων που κινητοποιούνται για την ικανοποίηση δικαίων αιτημάτων τους, καθώς και όσων συμμετέχουν σε κινητοποιήσεις και διαμαρτύρονται για την επιβολή δυσβάσταχτων διοδίων, το ΚΚΕ επανακαταθέτει την τροπολογία - προσθήκη, με την οποία:
1. Εξαλείφεται το αξιόποινο των αδικημάτων των άρθρων 290, 291, 292, 295, 330 και 334 παρ. 1 και 3 και 431 ΠΚ, των παραβάσεων του άρθρου 34 παρ. 12 και 12α του Ν. 2696/1999 όπως ισχύει, καθώς και των συναφών και συρρεόντων με τα πιο πάνω αδικημάτων και σχετιζομένων με αυτά, τα οποία φέρεται να έχουν τελεστεί μέχρι την ημέρα κατάθεσης στη Βουλή της παρούσας διάταξης εκ μέρους αγροτών κατά τη διάρκεια αγροτικών κινητοποιήσεων, όπως και από ιδιοκτήτες και οδηγούς αυτοκινήτων δημοσίας χρήσεως (φορτηγών και ΤΑΞΙ), καθώς και από συμμετέχοντες σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας σε σταθμούς διοδίων κατά τη διάρκεια κινητοποιήσεών τους για την ικανοποίηση αιτημάτων τους.
2. Εάν η υπόθεση βρίσκεται στο στάδιο της προκαταρκτικής εξέτασης, ο αρμόδιος εισαγγελέας αυτεπαγγέλτως, με διάταξή του, τη θέτει στο αρχείο.
3. Εάν η υπόθεση βρίσκεται στο στάδιο της προδικασίας, ο αρμόδιος εισαγγελέας αυτεπαγγέλτως ή ύστερα από αίτηση του κατηγορουμένου, διαπιστώνει την εξάλειψη του αξιοποίνου και υποβάλλει πρόταση στο δικαστικό συμβούλιο για την παύση της ποινικής δίωξης. Σε περίπτωση δε που η υπόθεση εκκρεμεί ενώπιον του δικαστικού συμβουλίου ή του δικαστηρίου, το συμβούλιο ή το δικαστήριο, αντίστοιχα, παύει οριστικά την ποινική δίωξη, μετά από πρόταση του εισαγγελέα ή αίτηση του κατηγορουμένου. Σε κάθε περίπτωση, η υπόθεση τίθεται στο αρχείο.
4. Σε περίπτωση που για την αποδιδόμενη πράξη έχει εκδοθεί καταδικαστική απόφαση, την εξάλειψη του αξιοποίνου διαπιστώνει το δικαστήριο που εξέδωσε την καταδικαστική απόφαση, μετά από αίτηση του εισαγγελέα ή του καταδικασθέντα (...) Σε κάθε περίπτωση, η υπόθεση τίθεται στο αρχείο.
5. Ποινές στερητικές της ελευθερίας που έχουν επιβληθεί αμετάκλητα για τα αδικήματα της παρ. 1, καθώς και για τα συνεκδικασθέντα συρρέοντα ή συναφή ή καθ' οιονδήποτε τρόπο σχετιζόμενα προς αυτά και δεν έχουν για οποιονδήποτε λόγο εκτιθεί, παραγράφονται (...).