Παλεύουμε για μαζικούς Συλλόγους με ουσιαστική λειτουργία

Συζήτηση με τον Ρίζο Μαρούδα, πρόεδρο της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Νομού Λάρισας και μέλος της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής των Μπλόκων

Ρίζος Μαρούδας 

«Το δυνάμωμα των Αγροτικών Συλλόγων, όπου υπάρχουν, που είναι όμως λίγοι σε σχέση με τους αγρότες και αναντίστοιχοι με το μέγεθος της επίθεσης που δεχόμαστε, αλλά και η συγκρότηση νέων, είτε σε ένα χωριό, είτε σε ομάδες χωριών, είτε και στα όρια παλαιών δήμων, είναι η πρώτη προϋπόθεση για την ανασυγκρότηση του αγροτικού κινήματος», μας λέει ο Ρίζος Μαρούδας και συνεχίζει:

«Επιδιώκουμε οι Αγροτικοί Σύλλογοι να καλύπτουν μια ευρύτερη περιοχή όμορων χωριών, για να είναι μαζικοί, χωρίς διαχωρισμούς ανάλογα με το είδος της καλλιέργειας. Να συμμετέχουν όλοι οι μικροί και μεσαίοι αγρότες, κτηνοτρόφοι, μελισσοκόμοι, αλιείς κ.ά. Οι Σύλλογοι αυτοί είναι στον αντίποδα αυτού που επιχειρήθηκε παλιότερα από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με το νόμο 4015/2011, δηλαδή ένας Αγροτικός Σύλλογος σε επίπεδο καλλικρατικού δήμου, ο οποίος θα είναι στην ουσία ένα εργαλείο κατευνασμού των αγροτικών αγωνιστικών διαθέσεων, ένας γραφειοκρατικός σύλλογος».

Στον αντίποδα του κυβερνητικού συνδικαλισμού

Θυμίζουμε ότι ο νόμος 4015/2011, επί υπουργίας Κ. Σκανδαλίδη, εκτός από τις αγροτικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις περιείχε προβλέψεις και για τους Αγροτικούς Συλλόγους, παρεμβαίνοντας ανοιχτά στα καταστατικά, στους σκοπούς και στον τρόπο λειτουργίας, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα αγροτικό κίνημα στυλοβάτης των κατευθύνσεων της εκάστοτε κυβέρνησης και της ΚΑΠ της ΕΕ.

Μεταξύ άλλων, προέβλεπε ότι «οι Αγροτικοί Σύλλογοι έχουν κλαδικό αντικείμενο και διακρίνονται σε φυτικής, ζωικής και αλιευτικής παραγωγής» και ότι «ιδρύονται και λειτουργούν ένας κατά κλαδικό αντικείμενο σε κάθε Οργανισμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης πρώτου βαθμού».Ανάλογες προβλέψεις υπήρχαν και για τις Αγροτικές Ομοσπονδίες.

«Οι δυνάμεις της ΠΑΣΥ και άλλοι συνεπείς αγροτοσυνδικαλιστές, το οργανωμένο αγροτικό κίνημα, όπως εκφραζόταν από τις Ομοσπονδίες και τους Αγροτικούς Συλλόγους που προϋπήρχαν, πήγαν τότε ενάντια σε αυτό το νόμο, δεν τον υλοποίησαν, δεν τον εφάρμοσαν. Κάλεσαν, μάλιστα, να κάνουν το ίδιο και εκείνοι οι αγρότες που παρέμειναν στο κίνημα και δεν το εγκατέλειψαν, όπως έκαναν οι συνδικαλιστές του ευρωμονόδρομου, που συμφωνούν με το νόμο.

Αυτός ο νόμος οδηγούσε σε υποταγμένους Συλλόγους και Ομοσπονδίες κρατικοδίαιτες, που φυσικά θα πληρώνονταν πάλι με τα χρήματα των αγροτών, τα οποία θα παρακρατούσε το κράτος και θα τους τα απέδιδε για να τους έχει δίπλα του, να στηρίζουν τις κυβερνητικές επιλογές. Μιλάμε δηλαδή για καραμπινάτο κυβερνητικό συνδικαλισμό, "αλά ΓΕΣΑΣΕ"», σημειώνει ο Ρίζος Μαρούδας.

Αποκούμπι για τους μικρομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους

Από κινητοποίηση των αγροτών στην Αγιά της Λάρισας

Για την ανταπόκριση που βρίσκει το εγχείρημα των νέων Συλλόγων ανάμεσα στους αγρότες, ο συνδικαλιστής σημειώνει ότι υπάρχει διάθεση για συμμετοχή και πολλά περιθώρια για μαζικοποίηση των Συλλόγων, «καθώς όλο και περισσότεροι αγρότες συνειδητοποιούν ότι η επίθεση που δεχόμαστε πάει να μας τελειώσει. Καταλαβαίνουν ότι πρέπει να υπάρχει μια απάντηση κι ότι από μόνος του ο καθένας δεν μπορεί».

«Σήμερα λοιπόν - συνεχίζει - ακριβώς επειδή η επίθεση είναι πολύ μεγαλύτερη και αισθάνεται ο μικρομεσαίος αγρότης ότι φεύγει από το επάγγελμα, ότι δεν μπορεί να ανταπεξέλθει, ότι ξεκληρίζεται, ότι αφανίζεται κυριολεκτικά, αντιλαμβάνεται τον Αγροτικό Σύλλογο ως ένα εργαλείο που θα βοηθήσει και τον ίδιο να διεκδικήσει, για να παραμείνει στη γη και να συνεχίσει να καλλιεργεί. Αυτό είναι το πρώτο και βασικό. Παράλληλα, υπάρχει η ανάγκη της ενημέρωσης, γιατί δεν υπάρχει ενημέρωση».

Ολα αυτά δημιουργούν το έδαφος για να ριζώσει ο Αγροτικός Σύλλογος σε μια περιοχή. «Οι προσπάθειες για τη συγκρότηση ενός Συλλόγου ξεκινάνε από μια ομάδα πιο πρωτοπόρων αγροτών και κτηνοτρόφων, αρχίζουν να μαζεύονται υπογραφές κι αυτό γενικεύεται πολύ πιο γρήγορα σε σχέση με παλιότερα χρόνια» λέει ο Ρίζος Μαρούδας και παρατηρεί: «Βέβαια, δεν αρκεί μόνο να στηθεί ένας Αγροτικός Σύλλογος. Πρέπει να λειτουργεί το Διοικητικό Συμβούλιο, να ενημερώνει τη Γενική Συνέλευση και να οργανώνει την πάλη. Χρειάζεται, δηλαδή, οι Σύλλογοι να αποκτούν ουσιαστική λειτουργία και γι' αυτό το σκοπό παλεύουμε».

Η πείρα των μπλόκων τροφοδοτεί πρωτοβουλίες

Ρωτάμε για το πώς οι αγροτικές κινητοποιήσεις ενθαρρύνουν την ίδρυση νέων Συλλόγων και αντίστροφα για το πώς αυτοί οι Σύλλογοι δρουν ενισχυτικά στην ανάπτυξη των αγώνων.

«Φαίνεται - λέει - και τώρα είναι πιο καθαρό ότι το αγωνιστικό κλίμα και η συγκρότηση της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων το 2014 έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στη συγκρότηση Αγροτικών Συλλόγων πανελλαδικά. Υπήρξαν Επιτροπές Αγώνα, επιτροπές τοπικών μπλόκων που σήμερα παίρνουν πρωτοβουλίες για δημιουργία μόνιμων αγροτικών οργανώσεων. Δηλαδή, η πείρα του 2014 τροφοδοτεί και άλλους αγροτοκτηνοτρόφους να παίρνουν πρωτοβουλίες.

Βέβαια και τα προηγούμενα χρόνια συζητιόταν μεταξύ των αγροτών και το έχουν καλλιεργήσει κι οι δυνάμεις της ΠΑΣΥ, ότι όπου υπάρχουν Αγροτικοί Σύλλογοι, εκεί γίνονται κινητοποιήσεις, εκεί είναι πιο μαζικός και πιο αποτελεσματικός ο αγώνας.

Επομένως, σήμερα, ένας αγρότης και ένας κτηνοτρόφος καταλαβαίνει καλύτερα ότι η οργάνωση είναι αυτή που μπορεί να του ανοίξει ένα δρόμο για να έχει καλύτερα αποτελέσματα στη διεκδίκησή του και να βγουν στον αγώνα πιο πολλοί. Δηλαδή, μέσα στις κινητοποιήσεις συνειδητοποιείται πιο έντονα ότι χρειάζεται οργάνωση για να είναι πιο μαζικές και πετυχημένες.

Αυτό τροφοδοτείται κι από την ίδια την πείρα των αγροτών, καθώς βλέπουν ότι τα χωριά όπου δραστηριοποιείται Αγροτικός Σύλλογος είναι αυτά που έχουν και την πιο μαζική παρουσία σε ένα μπλόκο ή σε μια κινητοποίηση με άλλη μορφή. Αρα, καταλαβαίνουν ότι οι ίδιοι, ως Σύλλογος, είναι που βγαίνουν οργανωμένα στο δρόμο και ότι μόνο έτσι θα μπορέσουν να έχουν αποτελέσματα στον αγώνα τους. Οτι χρειάζεται κίνημα που το νιώθουν και είναι δικό τους».

Αναμέτρηση με εμπόδια και δυσκολίες

Βέβαια, υπάρχουν δυνάμεις στο κίνημα των αγροτών που εκπροσωπούν τα συμφέροντα των αγροτοκαπιταλιστών και των μεγαλοχωραφάδων και οι οποίες δε βλέπουν με καλό μάτι αυτή την προσπάθεια ανασυγκρότησης και αναζωογόνησης των Αγροτικών Συλλόγων που συσπειρώνουν τους μικρομεσαίους αγρότες. Γι' αυτό προσπαθούν να βάλουν εμπόδια και να διαμορφώσουν οργανωτικά σχήματα με περιεχόμενο δράσης αντίθετο προς τα συμφέροντα της μικρομεσαίας αγροτιάς.

Ετσι, εκτός από τα διάφορα «συντονιστικά» που κάνουν την εμφάνισή τους κάθε φορά που το οργανωμένο αγροτικό κίνημα ετοιμάζει κινητοποιήσεις, σε ορισμένες περιοχές κυρίως στη βόρεια Ελλάδα, έχουν συγκροτηθεί «καλλικρατικοί» σύλλογοι με βάση το 4015/2011, «ανεξάρτητα αν ο νόμος δεν προχώρησε στο σύνολό του», όπως λέει ο Ρίζος Μαρούδας.

Απ' αυτές τις δυνάμεις γίνεται, επίσης, προσπάθεια να συκοφαντηθούν οι πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση νέων συλλόγων, «λέγοντας ότι αυτοί οι σύλλογοι είναι "καπελωμένοι". Προσπαθούν να βάλουν εμπόδια στην οργάνωση των μικρομεσαίων αγροτών. Δε θέλουν τέτοιους συλλόγους, γιατί καταλαβαίνουν ότι μπορούν να συσπειρώσουν αγρότες, μπορούν να τους κινητοποιήσουν ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές της κυβέρνησης και της ΕΕ, τις οποίες και οι ίδιοι στηρίζουν, έστω κι αν αντιδρούν σε ορισμένες πλευρές που τους θίγουν»καταλήγει η συζήτηση με τον Ρίζο Μαρούδα.