Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

Σε κίνδυνο οι βαμβακοφυτείες στην Καρδίτσα

Μέτρα για την προστασία της βαμβακοκαλλιέργειας στο Νομό Καρδίτσας ζητάει το ΚΚΕ με Ερώτηση που κατέθεσε προς τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης. Βαμβακοφυτείες δεκάδων χιλιάδων στρεμμάτων σε πολλές περιοχές του Νομού Καρδίτσας βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο, εξαιτίας της έλλειψης αρδευτικού νερού, που μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με κρατική παρέμβαση. Ιδιαίτερα κρίσιμη είναι η κατάσταση στις Κοινότητες Φύλλου (και συνοικισμός Αμπελώνα), Ιτέας (και συνοικισμού Ηλιά), Συκεώνας, Ερμητσίου, Αστρίτσας. Σε άλλες περιοχές, όπως Ματαράγκα, Πέτρινο, παρατηρούνται ελλείψεις.

Το πρόβλημα μεγαλώνει, καθώς αυτή την περίοδο οι βαμβακοφυτείες βρίσκονται στο στάδιο της καρπόδεσης και η έλλειψη του νερού θα έχει καταστροφικές συνέπειες στην παραγωγή. Τη στιγμή που έχουν ξοδευτεί πόροι και εργασία, ο κίνδυνος να μην υπάρχει εισόδημα είναι ορατός. Με βάση τα παραπάνω, το ΚΚΕ απαιτεί μέτρα άμεσα και γρήγορα, προκειμένου να αποφευχθεί η ολική καταστροφή σε δεκάδες χιλιάδες στρέμματα βαμβακιού, που θα έχει ως συνέπεια χιλιάδες αγρότες να οδηγηθούν στην καταστροφή, αφού στις περισσότερες περιπτώσεις η βαμβακοκαλλιέργεια είναι μονοκαλλιέργεια.

Σάββατο 26 Ιουλίου 2014

Σε μεγαλύτερο κίνδυνο φτωχοί αγρότες και κτηνοτρόφοι

Το ύψος και η κατανομή των κονδυλίων ευνοούν τους παραγωγούς με πολλά στρέμματα και τις αγροτοκαπιταλιστικές επιχειρήσεις
Τον Εθνικό Φάκελο για τη νέα ΚΑΠ 2015 - 2010 παρουσίασε στη Βουλή ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Γιώργος Καρασμάνης, προαναγγέλλοντας δραματικές ανατροπές στις επιδοτήσεις, που θα πλήξουν κατά κύριο λόγο τους μικρούς καλλιεργητές. Ο Φάκελος θα πρέπει να κατατεθεί μέχρι την 1η Αυγούστου στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Οι επιδοτήσεις για την περίοδο 2015 - 2020 θα είναι μειωμένες
 κατά 300 εκ. ευρώ σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο. 
Σε συνδυασμό με την κατάργηση των «ιστορικών δικαιωμάτων»,
 οι φτωχοί αγρότες θα δουν το εισόδημά τους 
να συρρικνώνεται κι άλλο
Ο συνολικός προϋπολογισμός των επιδοτήσεων για τα επόμενα χρόνια, ανέρχεται στα 19,5 δισ. ευρώ και είναι μειωμένος κατά 300 εκατ. ευρώ περίπου σε σχέση με τα κονδύλια της τρέχουσας περιόδου. Σε πραγματικές τιμές, ωστόσο, η μείωση είναι ακόμη μεγαλύτερη, αν συνυπολογιστούν η βύθιση των τιμών παραγωγού την τελευταία πενταετία, η αύξηση του κόστους παραγωγής, εξαιρώντας άλλους παράγοντες που διαμορφώνουν το εισόδημα, όπως το κόστος χρήματος, το γενικό κόστος διαβίωσης κ.τ.λ.
Η βασική αλλαγή που συντελείται με τη νέα ΚΑΠ, είναι στον τρόπο κατανομής των επιδοτήσεων, αφού καταργούνται τα λεγόμενα «ιστορικά δικαιώματα». Πρόκειται για τις στρεμματικές επιδοτήσεις, που καθιερώθηκαν από το 2006 και ισχύουν ως δικαιώματα ανά εκτάριο, ανάλογα με το τι καλλιεργούσε και τι επιδοτήσεις έπαιρνε το διάστημα 2000 - 2002 ο κάθε παραγωγός.
Σε αντίθεση με ό,τι γινόταν μέχρι τώρα, από το 2015 η χώρα θα διαιρείται σε τρεις περιφέρειες: Η πρώτη αφορά τα βοσκοτόπια και θα απορροφά το 25% των κονδυλίων, με συνολικό προϋπολογισμό τα 4,9 δισ. ευρώ. Η δεύτερη αφορά τις αροτραίες καλλιέργειες, όπου θα κατευθύνεται το 47% των κονδυλίων, με συνολικό προϋπολογισμό 9,1 δισ. ευρώ. Η τρίτη έχει να κάνει με όλες τις δενδρώδεις καλλιέργειες. Θα απορροφά το 28% των κονδυλίων, με συνολικό προϋπολογισμό τα 5,5 δισ. ευρώ.
Για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης, σημειώνουμε τα εξής στοιχεία: Με το νέο σύστημα, η επιδότηση για τους γεωργούς, ανεξαρτήτως καλλιέργειας, θα αντιστοιχεί σε περίπου 40 ευρώ/στρέμμα και στους κτηνοτρόφους 25 ευρώ/στρέμμα, από 52 ευρώ/στρέμμα που ισχύει κατά μέσον όρο σήμερα. Επίσης, για ορισμένες καλλιέργειες, όπου η επιδότηση είναι σήμερα πολύ «υψηλή» σε σχέση με το προτεινόμενο μοντέλο, είναι σχεδόν βέβαιο ότι η μείωση θα είναι μεγάλη. Για παράδειγμα, σήμερα η επιδότηση στα αμπέλια είναι 300-350 ευρώ/στρέμμα, στις ελιές 150 ευρώ/στρέμμα και στο βαμβάκι 90-100 ευρώ/στρέμμα.
Κλιμάκωση της επιδότησης
Η επιδότηση των αγροτών, θα είναι κλιμακωτή. Το 54% των χρημάτων που θα παίρνουν κάθε χρόνο, θα προέρχεται από τη βασική επιδότηση και θα αφορά όλους τους αγρότες. Αλλο ένα 30% θα παίρνουν όσοι εφαρμόζουν μέτρα περιβαλλοντικής προστασίας των καλλιεργειών τους και ένα επιπλέον 5% από τα κονδύλια κάθε έτους, θα διοχετεύεται σε όσους βρίσκονται σε ορεινές και μειονεκτικές περιοχές. Τέλος, ένα 2% θα κατευθύνεται σε όσους είναι νέοι γεωργοί έως 40 χρόνων.
Ειδικά για το λεγόμενο «πρασίνισμα», η επιδότηση θα δίνεται σε παραγωγούς που πληρούν υποχρεωτικά τις παρακάτω προϋποθέσεις: Σε αροτραίες εκτάσεις και με εκμεταλλεύσεις άνω των 100 στρεμμάτων, θα πρέπει να διατηρούν τουλάχιστον δύο διαφορετικές καλλιέργειες. Η κύρια καλλιέργεια δεν μπορεί να καλύπτει πάνω από το 75% της συνολικής έκτασης. Σε εκτάσεις πάνω από 150 στρέμματα, το 5% θα πρέπει να διατηρείται στη φυσική του μορφή (θάμνοι, δέντρα, βλάστηση κ.α.). Τέλος, οι γεωργοί που δηλώνουν βοσκότοπο ή λιβάδι, δεν μπορούν να την μετατρέψουν σε αρόσιμη ή άλλου είδους έκταση.
Με ένα 9% των κονδυλίων θα χρηματοδοτούνται όσοι δραστηριοποιούνται στους παρακάτω τομείς της αγροτικής - κτηνοτροφικής παραγωγής: Οσπρια, σκληρό στάρι, βοοειδή, αιγοπρόβατα, ρύζι, βιομηχανική τομάτα, κτηνοτροφικά ψυχανθή, ζαχαρότευτλα, σπόρους σποράς, σπαράγγια και χυμοποιήσιμα πορτοκάλια. Για κάθε προϊόν θα υπάρχει ξεχωριστή στρεμματική ενίσχυση.
Πέραν των άμεσων κοινοτικών ενισχύσεων (Πυλώνας Ι της νέας ΚΑΠ), το Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης 2014 - 2020 (Πυλώνας ΙΙ της νέας ΚΑΠ), προβλέπει μέτρα, προγράμματα και επενδύσεις κοινοτικών ενισχύσεων 4,5 δισ. ευρώ. Μαζί με την εθνική και ιδιωτική συμμετοχή, το συνολικό ποσό αναμένεται να φτάσει τα 6 δισ. ευρώ. Οι 13 Περιφέρειες της χώρας θα απορροφήσουν το 30% των κονδυλίων που αφορούν το δεύτερο πυλώνα, προκειμένου να χρηματοδοτήσουν δημόσιες και ιδιωτικές παρεμβάσεις στην κατεύθυνση που επιτάσσει η στρατηγική της νέας ΚΑΠ.
Η ΚΑΠ δε διορθώνεται, ανατρέπεται
Παρεμβαίνοντας, εκ μέρους του ΚΚΕ, στη συζήτηση που έγινε στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, ο βουλευτής του Κόμματος Νίκος Μωραΐτης σχολίασε μεταξύ άλλων: «Με την νέα ΚΑΠ 2015 - 2020, θα έχουμε δραστική μείωση των κοινοτικών κονδυλίων. Σε συνδυασμό με τη μείωση των αγροτικών τιμών και την αύξηση του κόστους παραγωγής, επιταχύνονται οι διαδικασίες απομάκρυνσης των μικρών και φτωχών καλλιεργητών από την παραγωγή. Στο χώρο της αγροτικής οικονομίας, είναι σίγουρο ότι με την ΚΑΠ θα έχουμε αύξηση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων σε κερδοφόρους τομείς που το κεφάλαιο εκτιμάει ότι θα έχει περισσότερα κέρδη.
Ενισχύονται ακόμα περισσότερο με τις "πράσινες" επιδοτήσεις και τον πρώτο πυλώνα στον αγροτικό τομέα, αυτοί που πραγματικά έχουν τη δυνατότητα να αφήσουν ακαλλιέργητα εδάφη. Βέβαια, είπατε ότι μέχρι 100 στρέμματα δεν θα είναι υποχρεωτικό το πρασίνισμα. Δεν είπατε, όμως, ότι αυτοί θα χάσουν το 30%. Επομένως, είναι σίγουρο, ότι ευνοημένοι μέσα από αυτές τις επιδοτήσεις θα είναι οι μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, που έχουν πολλά στρέμματα και όπως αναφέρατε έχουν τη δυνατότητα να τα αφήνουν ακαλλιέργητα ή να καλλιεργήσουν δύο και τρία προϊόντα ταυτόχρονα και μ' αυτόν τον τρόπο να λυμαίνονται τις "πράσινες" επιδοτήσεις της ΕΕ.
Η ΚΑΠ, κατά τη γνώμη μας, υποτάσσεται πλήρως στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και προωθεί τους στόχους της στρατηγικής "Ευρώπη 2020", ώστε τα κοινοτικά κονδύλια να κατευθύνονται σε τομείς που υπόσχονται ακόμη μεγαλύτερη κερδοφορία. Η νέα μεταρρύθμιση της ΚΑΠ φέρνει σε ακόμα πιο τραγική θέση το φτωχό αγρότη, τις οικογενειακές μορφές εκμετάλλευσης. Θεωρούμε ότι η νέα ΚΑΠ θα επιταχύνει το ξεκλήρισμα της φτωχομεσαίας αγροτιάς.
Εμείς λέμε ότι η ΚΑΠ δε διορθώνεται. Η ΚΑΠ ανατρέπεται. Λέμε στους φτωχούς αγρότες ότι δε μένει άλλος δρόμος, παρά ο δρόμος του αγώνα, για να μπορέσουνε να αποτρέψουν αυτές τις αρνητικές συνέπειες και να παλέψουν για μια άλλη πολιτική, η οποία θα εξυπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα. Μία πολιτική που θα τους δίνει τα περιθώρια να ζήσουν με αξιοπρέπεια αυτοί και οι οικογένειές τους, στα χωριά τους, στα μαντριά τους, στα χωράφια τους».
Ορισμένα ερωτήματα
Σε άλλο σημείο, ο Ν. Μωραΐτης έθεσε τα εξής ερωτήματα: «Τι διαφορά θα υπάρχει ανάμεσα στις σημερινές συνδεδεμένες επιδοτήσεις και σε αυτές που θα επικρατήσουν με την ΚΑΠ; Εδώ θέλουμε να καταγγείλουμε την υποκρισία της κυβέρνησης. Δεν μπορείτε να λέτε ότι συνδέουμε την επιδότηση στην παραγωγή ζάχαρης, από τη στιγμή που ακόμα δεν έχει στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής για το κλείσιμο των εργοστασίων της βιομηχανίας ζάχαρης.
Σήμερα υπάρχει μια ποσόστωση στη χώρα για 160.000 τόνους. Οι 40.000 τόνοι παράγονται στη χώρα μας από 3.000 τευτλοπαραγωγούς και οι 120.000 τόνοι παράγονται σε ευρωπαϊκά εργοστάσια. Το 2017 απελευθερώνεται πλήρως η παραγωγή των ζαχαρότευτλων. Θεωρούμε ότι είναι τουλάχιστον πρόκληση απέναντι στους παραγωγούς που ξεκληρίζονται να μιλάμε ότι θα υπάρχει αποσύνδεση της επιδότησης και στη ζάχαρη.
Δεύτερο ερώτημα: Τι θα γίνει εκεί που θα υπάρξουν μεγάλες διαφορές των σημερινών επιδοτήσεων με τα ιστορικά δικαιώματα; Τι θα κάνετε σε αυτές περιοχές; Για παράδειγμα, οι νέοι αγρότες που βγήκαν την περίοδο 2007 - 2013, είχαν μικρά δικαιώματα. Ενδεικτικά, ένας νέος αγρότης της περιόδου αυτής είχε 93 ευρώ το εκτάριο, ενώ οι παλαιοί αγρότες είχαν 384 ευρώ το εκτάριο. Εδώ υπάρχει μια τεράστια απόκλιση και μια αδικία απέναντι σε αυτούς παραγωγός.
Ενα άλλο ερώτημα: Τι θα γίνει γι' αυτούς που υπήρχε αποσύνδεση της παραγωγής από την επιδότηση; Εχουμε τέτοια προϊόντα. Σας ρωτάω συγκεκριμένα: Τι θα γίνει με τους καπνοπαραγωγούς, οι οποίοι είναι σε αυτό το καθεστώς; Αλλη μία ερώτηση: Σε άλλες χώρες της ΕΕ, ποιο μοντέλο έχει επικρατήσει; Ιδιαίτερα σας ρωτάμε για χώρες που παράγουν ανταγωνιστικά προϊόντα με τη χώρα μας. Για παράδειγμα, παράγουν ροδάκινα, άλλα προϊόντα, όπως είναι η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, λάδι, ελιές, όπως είναι οι χώρες της βαλκανικής. Τι θα γίνει με αυτές περιπτώσεις;».
Για την κτηνοτροφία
Κλείνοντας, ο βουλευτής του ΚΚΕ στάθηκε σε ζητήματα που έχουν σχέση με την κτηνοτροφία: «Εδώ πραγματικά περισσεύει η υποκρισία, οι κτηνοτρόφοι της χώρας σήμερα είναι υπό διωγμό και μιλάμε για τους φτωχούς κτηνοτρόφους. Σήμερα (σ.σ. την Πέμπτη) στην Επιτροπή συζητιέται ένα νομοσχέδιο για τα δάση και το ξέρετε πολύ καλά, υπάρχουν κτηνοτροφικές μονάδες διάσπαρτες σε δάση που δεν έχουν άδεια ίδρυσης και λειτουργίας και βάζουν τεράστια εμπόδια. Ενώ από την άλλη μεριά ανοίγουν διάπλατα οι πόρτες να μπορούν να εισαχθούν και σε αυτόν τον τομέα της παραγωγής οι επιχειρηματίες.
Στον τομέα της κτηνοτροφίας, δυστυχώς, είναι το μεγαλύτερο ποσοστό του ελλείμματος στο αγροτικό ισοζύγιο. Μιλάμε για εισαγωγή τεράστιων ποσοτήτων σε κρέας και τυροκομικά προϊόντα. Εδώ λέτε ότι στηρίζετε την κτηνοτροφία, αλλά δεν πήρατε μέτρα για τον καταρροϊκό πυρετό, που δυστυχώς εξαπλώνεται σε όλη τη χώρα. Δεν πήρατε μέτρα και ψεκασμούς και έχουμε ιδιαίτερα προβλήματα σε περιοχές που έχουν πληγεί.
Μιλάτε για ανάπτυξη της κτηνοτροφίας, της αιγοπροβατοτροφίας, από τη στιγμή που η δική σας κυβέρνηση, αλλά και οι προηγούμενες, έχουν προβεί στο κλείσιμο σχεδόν όλων των κοινοτικών σφαγίων. Εχουν διαλυθεί οι κτηνιατρικές υπηρεσίες. Εχετε δώσει στους ιδιώτες τη "Δωδώνη", που φτιάχτηκε με τον ιδρώτα των κτηνοτρόφων της Ηπείρου, της Βορειοηπειρωτικής Ελλάδας».

Κυριακή 20 Ιουλίου 2014

Η πολιτική ΕΕ - κυβέρνησης κλείνει τα εργοστάσια ζάχαρης

Το ΚΚΕ επιδιώκει να γίνει υπόθεση όλου του λαού, πρώτα απ' όλα στις Σέρρες και την Ορεστιάδα, η πάλη για να εμποδιστεί το κλείσιμο των δυο εργοστασίων ζάχαρης, που ανακοίνωσε την περασμένη Τρίτη η διοίκηση της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης. Πρόκειται για παραγωγή ενός προϊόντος που καταναλώνεται άμεσα από κάθε σπίτι, χρησιμοποιείται στη μεταποίηση (αναψυκτικά, ζαχαροπλαστική κ.α.), έχει πολύ μακρά διάρκεια ζωής, παράγει χρήσιμα παραπροϊόντα (μελάσα, ζωοτροφές, οινόπνευμα, βιοκαύσιμο κ.ά.), εξασφαλίζει θέσεις εργασίας.
Και όμως, σταδιακά η καλλιέργεια και παραγωγή περιορίζεται, συρρικνώνεται, οδηγείται στην καταστροφή από την εφαρμογή του Κανονισμού της ζάχαρης ΕΕ, με τη συνένοχη βέβαια και την εγκληματική συνεργασία και συμβολή των ελληνικών κυβερνήσεων. Δημιουργώντας όλους τους όρους και προϋποθέσεις για απολύσεις, ανεργία, καταστροφή παραγωγικών δομών και δυνατοτήτων της χώρας, εξασφαλίζοντας φτώχεια και δυστυχία σε λαϊκά στρώματα.
Το ίδιο γίνεται και σε άλλους τομείς της οικονομίας (π.χ., Ναυπηγεία, Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα, καπνοκαλλιέργεια κ.ά.). Είναι πολιτικές της ΕΕ που εξυπηρετούν την κερδοφορία των μονοπωλίων και επιχειρηματικών ομίλων, σε βάρος των αναγκών των λαϊκών στρωμάτων και των οικογενειών τους. Βέβαια, συμφωνούν και υλοποιούν οι ελληνικές κυβερνήσεις και τα κόμματα που στηρίζουν την ΕΕ και ας κάνουν ως αντιπολίτευση θόρυβο και σαματά ότι αντιμάχονται τις συνέπειες.
Είναι κοροϊδία και υποκρισία μαζί να στηρίζουν από τη μια την ΕΕ και από την άλλη να διαμαρτύρονται για τις αντιλαϊκές, σκληρές συνέπειες, χωρίς ταυτόχρονα να καταδικάζουν την αιτία, δηλαδή αυτήν την άγρια ευρωκοινοτική πολιτική. Αντίθετα, να δίνουν όρκους πίστης σε αυτήν, όπως κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Οι κανονισμοί της ΚΑΠ οδήγησαν τη βιομηχανία ζάχαρης στον γκρεμό και δεν πρέπει σε αυτό να κλείνει κανείς τα μάτια. Αρκεί να δει ποιος χάνει και ποιος κερδίζει. Στη ζάχαρη, το μερίδιο αγοράς μοιράζεται σε μεγάλους ομίλους που έχουν εργοστάσια σε πολλές χώρες. Η Γερμανία έχει περίπου το 46%, ακολουθεί η Γαλλία με 18% και η Βρετανία με 11%, ενώ αναπτύσσεται και η Πολωνία και με γερμανικά κεφάλαια.
Ενας από τους δύο μεγάλους γερμανικούς ομίλους («SUDZUCKER»), που έχει παράρτημα πώλησης και στην Ελλάδα και αποτελεί τον μεγαλύτερο παραγωγό ζάχαρης με 29 εργοστάσια παραγωγής από ζαχαρότευτλα σε 11 χώρες της Ευρώπης (Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Αυστρία, Βέλγιο, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Τσεχία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Ρουμανία και Μολδαβία), πήρε πρόσφατα έγκριση από την ΕΕ για να αγοράσει το 25% περίπου μιας άλλης εταιρείας, που είναι ο 2ος μεγαλύτερος έμπορας ζάχαρης παγκοσμίως («ED & FMan»).
Η έγκριση της Κομισιόν δόθηκε και δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της ΕΕ στις 27/5/2014 (C160, σελ.11), αιτιολογώντας ότι δεν αποτελεί αυτή η εξαγορά πράξη συγκέντρωσης μη συμβατής με την εσωτερική αγορά, αν και γιγαντώνεται ακόμη πιο πολύ ο συγκεκριμένος μονοπωλιακός όμιλος! Να γιατί το ΚΚΕ λέει ότι η ΕΕ είναι των μονοπωλίων και όχι των λαϊκών συμφερόντων.
Προδιαγεγραμμένη πορεία
Η συρρίκνωση μικρότερων μονάδων και της ΕΒΖ ήταν προδιαγραμμένη και αυτό φαίνεται και από την αναθεώρηση του Κανονισμού της Ζάχαρης το 2006, με τα εργαλεία που είχε έτοιμα η Κομισιόν:
Από την κινητοποίηση που διοργάνωσαν 
την περασμένη Τρίτη στις Σέρρες το ΠΑΜΕ και η ΠΑΣΥ
  • Μείωσαν την παραγωγή μέσω των ποσοστώσεων και όσα εργοστάσια ήταν μικρά, έκλεισαν (αριθμούνται συνολικά σε 113 στις χώρες της ΕΕ). Στη χώρα μας, η ποσόστωση μείωσε την παραγωγή στο μισό (50%) των αναγκών μας και έκλεισαν τα δύο εργοστάσια σε Λάρισα και Ξάνθη. Μάλιστα και για την υλική καταστροφή τους (μηχανημάτων με βαριοπούλα, τοίχων κλπ.) δόθηκαν 87 εκατ. ευρώ από την ΕΕ.
  • Επέτρεψαν εισαγωγές ζάχαρης χωρίς δασμούς από τρίτες χώρες, πρώην αποικίες τους και κατάργησαν την εξαγωγική επιδότηση για όσους είχαν εξαγωγές μέχρι τότε. Οπότε θα έμεναν οι μεγάλοι όμιλοι και θα έκλειναν οι μικροί.
  • Μείωσαν την τιμή παραγωγού κατά 45%, αφού καταργήθηκαν οι εγγυημένες τιμές παραγωγού, οι οποίες ήταν υψηλότερες από την τιμή της παγκόσμιας αγοράς. Ουσιαστικά, εκείνη την περίοδο ήταν μορφή προστασίας της παραγωγής της ΕΕ και αφορούσε μια σειρά προϊόντα και τη ζάχαρη. Δηλαδή απελευθέρωση του κλάδου, ώστε και οι μικρομεσαίοι αγρότες με τέτοιες χαμηλές τιμές να μην μπορούν να καλλιεργήσουν και να φύγουν από τη μέση.

Μάλιστα, σε μια απόφασή της, η Κομισιόν αναφέρει ότι με αυτούς τους όρους ενισχύθηκε η τάση συγκέντρωσης στον τομέα της ζάχαρης στην ΕΕ και αυτοί οι μεγάλοι όμιλοι έχουν μειώσει το κόστος παραγωγής. Να παρατηρήσουμε ότι το κόστος παραγωγής μειώθηκε, δεν αυξήθηκε όμως η τιμή που δίνουν στον τευτλοπαραγωγό, ούτε μειώθηκε η τιμή της ζάχαρης στον καταναλωτή, στη λαϊκή οικογένεια. Να, λοιπόν, ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από αυτήν την πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων. Είναι καθαρό και προδιαγεγραμμένο ποιοι θα καρπωθούν τα κέρδη και ποιοι θα καταστραφούν.
Ομοιότητες και ίδιες μεθοδολογίες έχουμε σε όλους τους τομείς της ευρωκοινοτικής αντιλαϊκής πολιτικής, γιατί ο στρατηγικός στόχος είναι η μεγαλύτερη κερδοφορία των μονοπωλίων και η μεγαλύτερη εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης. Ολες οι υποδομές στην Ενέργεια, το νερό, τα λιμάνια κ.α. φτιάχτηκαν με κρατικά λεφτά από τον προϋπολογισμό, δηλαδή λεφτά του λαού. Ο επενδυτής τα παίρνει ως διέξοδο στο συσσωρευμένο πλούτο του που λιμνάζει, για να διαιωνίσει την κερδοφορία του και να μη μείνει στάσιμη.
Στον τομέα της ζάχαρης, τα εργοστάσια κατασκευάστηκαν από κρατικά λεφτά. Τα τελευταία χρόνια απαξιώθηκαν, αντί να εκσυγχρονιστούν και να αναπτυχθούν, αν και ήξεραν ότι ο τομέας θα απελευθερωθεί από το 2017, θα παράγει η κάθε χώρα όση ποσότητα θέλει.
Οταν έχουν πάρει 87 εκ. ευρώ για να καταστρέψουν τα δύο εργοστάσια της Λάρισας και της Ξάνθης και απαξιώνουν τα άλλα δύο για να τα οδηγήσουν στο κλείσιμο, το 2017 δε θα υπάρχει τίποτα. Κανένας καπιταλιστής δε θα «ρίξει» λεφτά για να τα ανοίξει από την αρχή ή να τα εκσυγχρονίσει, γιατί θα χάσει μέρος των κερδών του. Αρα δολοφονούν την τευτλοκαλλιέργεια στην Ελλάδα και όλη την τεχνογνωσία που αποκτήθηκε 60 χρόνια τώρα.
Ποιος κλείνει τα εργοστάσια;
Γι' αυτό δεν έρχονται να απαντήσουν στην Επίκαιρη Ερώτηση του ΚΚΕ οι υπουργοί. Το μεν υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων απάντησε ότι είναι αναρμόδιο (και δεν είναι ανέκδοτο) στα παρακάτω ερωτήματα του ΚΚΕ:
  • Γιατί παράγεται μόνο το 25% και όχι ολόκληρη η ποσότητα των 160.000 τόνων στα υπάρχοντα εργοστάσια της ΕΒΖ;
  • Τι προγραμματισμός υπάρχει για την ανάπτυξη και όχι τη συρρίκνωση της τευτλοκαλλιέργειας και εγχώριας παραγωγής ζάχαρης από την κυβέρνηση;

Αλλά και από το υπουργείο Οικονομικών δήλωσαν κώλυμα. Δύο μέρες πριν είχαν σύσκεψη γι' αυτό το θέμα και δεν μπορούσαν να απαντήσουν στο ερώτημα του ΚΚΕ για το τι μέτρα θα πάρει η κυβέρνηση ώστε να μην κλείσει κανένα από τα τρία εργοστάσια της Ελληνικής Βιομηχανία Ζάχαρης.
Απαντάμε λοιπόν στη συγκυβέρνηση, ότι είναι η πολιτική της που κλείνει τα εργοστάσια και κατηγορεί τους αγωνιστές εργαζόμενους και το ΠΑΜΕ που παλεύουν για να μείνουν ανοιχτά και με μισθούς που θα μπορούν να ζήσουν τις οικογένειές τους. Γι' αυτό παλεύουμε μέσα και έξω από τη Βουλή. Οργανώνουμε τον αγώνα για να εμποδίσουμε το έγκλημα και αυτό πρέπει να κάνουν μαζικά, αγωνιστικά, οι εργαζόμενοι που τους πετάνε στο δρόμο της ανεργίας.
Αλλά και οι αγρότες, που ουσιαστικά τους λένε να μην ξανακαλλιεργήσουν ζαχαρότευτλα, γιατί ζάχαρη θα εισάγουμε, τα ενδιάμεσα επαγγέλματα, αυτοί που με τα μηχανήματα τους βγάζουν τεύτλα από τα χωράφια και τους λένε ότι τα αγόρασες για τα ζαχαρότευτλα αλλά θα σου μείνουνε για παλιοσίδερα, Μαζί και τόσοι άλλοι κλάδοι που εμπλέκονται και ζουν από την καλλιέργεια, εποχιακοί εργάτες, μηχανικοί, συντηρητές μηχανημάτων, μεταφορείς κ.ά.
Πρέπει, όμως, να στοχεύουμε σωστά και την κυβέρνηση και την πολιτική της ΕΕ και των κομμάτων και της αξιωματικής αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ. Αφού στηρίζουν την ΕΕ και κλαψουρίζουν γιατί διαλύεται η τευτλοκαλλιέργεια, χωρίς να λένε τίποτα, αφήνουν στο απυρόβλητο τον ηθικό αυτουργό δηλαδή την ΕΕ και περιορίζονται μόνο στο εκτελεστή, τη σημερινή κυβέρνηση, γιατί θέλουν οι ίδιοι να συνεχίσουν τη δουλειά της!
Συνεπώς, Λαϊκή Συμμαχία, γιατί όταν δε δουλεύει το εργοστάσιο στις Σέρρες δε θα δουλέψουν ούτε τα μαγαζιά, ούτε οι βιοτεχνίες, ούτε οι μεταφορείς κ.ο.κ. Να γιατί ενιαία πρέπει να ματαιώσουμε, να εμποδίσουμε το κλείσιμο των εργοστασίων, από κοινού εργαζόμενοι, αγρότες, μικροεπαγγελματίες μεταφορείς, υπάλληλοι, μαγαζάτορες, νεολαία. Είναι ανάγκη η συγκρότηση της κοινωνικής συμμαχίας εργατικής τάξης και λαϊκών στρωμάτων, για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και την αποδέσμευση από την ΕΕ, έτσι ώστε ο λαός να γίνει ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του .
Οποια άλλη λύση δε θα είναι φιλολαϊκή, είτε είναι ο Ζ. Κ. Γιούνγκερ, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, είτε να έβγαινε ο Τσίπρας, που είχε βάλει υποψηφιότητα. Γιατί, ανεξάρτητα από τα πρόσωπα που στελεχώνουν τα όργανα της ΕΕ, ο χαρακτήρας κι η αποστολή τους είναι βαθιά αντιλαϊκή.
Να εμποδίσουμε τα λουκέτα
Ωστόσο, υπάρχει ένα ερώτημα και προβληματισμός: Θα μπορούσε η τευτλοκαλλιέργεια και η βιομηχανία ζάχαρης να αποτελέσουν εξαίρεση και να έχουν διαφορετική αντιμετώπιση, έτσι όπως συμφέρει τους εργαζόμενους, την αγροτιά, τους μικροεπαγγελματίες, την ευρύτερη περιοχή και τις αναπτυξιακές δυνατότητές της και που συμφέρει τους περισσότερους;
Θα μπορούσε δηλαδή να υπερισχύσει για την τευτλοκαλλιέργεια και τη βιομηχανική παραγωγή ζάχαρης το συμφέρον των πολλών και όχι της Τράπεζας Πειραιώς, που βγαίνει ενισχυμένη οικονομικά από το κλείσιμο των εργοστασίων ζάχαρης, αλλά και των ευρωπαϊκών ομίλων που θα αυξήσουν τα κέρδη τους κατά 300.000 εκ. ευρώ το χρόνο και από την καταστροφή της ΕΒΖ;
Βλέπετε ότι το ντόπιο χρηματοπιστωτικό και ξένο μονοπώλιο, έχουν να ωφεληθούν από αυτό το οικονομικό-πολιτικό έγκλημα που θα πλήξει τους πολλούς. Αυτή είναι η πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων και των ευρωκομμάτων και δεν αλλάζει ούτε για τον τομέα ζάχαρης στον τόπο μας, ούτε για τη ναυπηγική βιομηχανία, ούτε για την Ενέργεια και το νερό, ούτε για βασικές ανάγκες του λαού.
Αυτή είναι η σχέση οικονομίας πολιτικής που πρέπει να έχει ο καθένας υπόψη του. Οπου και να είναι, στο σωματείο, στην οικοδομή, στο χωράφι, στο σχολείο, στο νοσοκομείο κ.ο.κ., να διεκδικεί οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα και ταυτόχρονα να παλεύει πολιτικά ενάντια σε αυτούς που του τα στερούν και τον χρεοκοπούν.
Κάποιος θα πει: Καλά κάνουμε και τα συζητάμε. Ομως τώρα τι κάνουμε; Ανακοινώθηκε η αναστολή, δηλαδή το κλείσιμο των δυο εργοστασίων, και πολλοί θα βρεθούμε στο δρόμο. Η απάντηση πρέπει να είναι μία: Δε θα τους αφήσουμε, θα το εμποδίσουμε. Αυτό απαιτεί άμεση κινητοποίηση και μορφή πάλης που οι ίδιοι οι εργαζόμενοι πρέπει να το αποφασίσουν και εμείς μαζί τους μπροστά.
Αγώνες είχαμε και ματαιώσαμε αποφάσεις όταν αντισταθήκαμε όλοι μαζί. Για παράδειγμα, στο θέμα της αξιολόγησης στο δημόσιο, δεν πέρασε μέχρι τώρα, είναι προσωρινά μικρή νίκη. Τους ναυτεργάτες τους επιστράτευσαν και δεν υποχώρησαν, δε φοβήθηκαν. Και απεργίες έκαναν και κινητοποιήσεις. Υπάρχει και η πείρα από την εννιάμηνη ηρωική απεργία των χαλυβουργών. Γνώρισε τη συμπαράσταση του λαού, που ξεπέρασε τα σύνορα, όμως δε γνώρισε την αλληλεγγύη και συμπαράσταση του κλάδου τους και ήρθε γρηγορότερα η σειρά τους με μαζικές απολύσεις και μισθούς κάτω των 500 ευρώ.
Ετσι και τώρα, η διοίκηση της ΕΒΖ, προκειμένου να προλάβει αγωνιστικές αντιδράσεις, μιλά για μεταφορά του 50% του προσωπικού των δύο εργοστασίων στο εργοστάσιο που θα συνεχίσει να λειτουργεί, στο Πλατύ Ημαθίας. Και ότι όσοι δε μεταφερθούν, θα συνεχίσουν να απασχολούνται στη συντήρηση των εργοστασίων σε Ορεστιάδα και Σέρρες, στην παραλαβή των τεύτλων και την αποστολή τους στο εργοστάσιο του Πλατέως. Είναι κοροϊδία και αντιπαραγωγικό το να μεταφέρεις τεύτλα από την Ορεστιάδα στο Πλατύ.
Σας καλούμε να μην αποδεχτείτε το τετελεσμένο και να παλέψουμε για την ακύρωση της απόφασης, να την πάρουν πίσω. Είναι τυράκι η δήθεν αναστολή λειτουργίας των εργοστασίων, για να πιαστούν οι εργαζόμενοι στη φάκα του συμβιβασμού και της υποταγής σε αυτήν την άγρια, απάνθρωπη πολιτική. Για να μη σηκώσουν κεφάλι και ενωθούν με αγρότες, άλλους εργαζόμενους, μικροεπαγγελματίες που πλήττονται από την ίδια σκληρή πολιτική τους.
Η υπεροχή του κεντρικού σχεδιασμού
Ταυτόχρονα, όμως, με τον αγώνα για να μην κλείσουν τα εργοστάσια, πρέπει να βάζουμε πλώρη για λύσεις οριστικά φιλολαϊκές, για να έχει ο καθημερινός αγώνας προοπτική, για άλλη πολιτική. Δηλαδή, να πάρει την εξουσία πραγματικά ο λαός, που θα σχεδιάσει με κεντρικό σχεδιασμό την οικονομία, για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Τι εννοούμε ότι κεντρικά σχεδιάζουμε ως χώρα; Για παράδειγμα: Τι ποσότητες χρειάζονται για να καλυφτούν οι ανάγκες του λαού μας σε ζάχαρη; Είναι 320.000 τόνοι, που αντιστοιχούν σε 450.000 περίπου στρέμματα. Με κεντρικό σχεδιασμό επιλέγουμε τις περιοχές όπου υπάρχουν συγκριτικά πλεονεκτήματα για την καλλιέργεια, την παραγωγή και ανάπτυξή τους, το επιστημονικό δυναμικό που χρειάζεται, τα μηχανήματα κ.ά. Με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων που δραστηριοποιούνται στον αγροτικό τομέα, της βιομηχανίας αγροτικών εφοδίων (λιπάσματα, φυτοφάρμακα, ενέργεια, μηχανήματα κ.ά.) και της μεταποιητικής βιομηχανίας.
Ετσι, τα αγροτικά εφόδια θα είναι φτηνότερα, γιατί δε θα υπάρχει το καπιταλιστικό κέρδος και η παραγωγή σίγουρα θα απορροφηθεί από το κρατικό εμπόριο και τα κρατικά εργοστάσια, εξασφαλίζοντας αξιοπρεπή μισθό, με εστιατόριο, παιδικό σταθμό για τις ανάγκες των εργαζομένων.
Με την κατάργηση της καπιταλιστικής αγροτικής εκμετάλλευσης και τη συνεταιριστικοποίηση της αγροτικής παραγωγής, από τη δημιουργία παραγωγικών συνεταιρισμών των μικρομεσαίων αγροτών, που θα ενοποιούν τις μικροϊδιοκτησίες στη μεγάλη συνεταιριστική, με κοινές καλλιεργητικές φροντίδες και συλλογή, με κρατική επιστημονική στήριξη, με ινστιτούτα που θα λύνουν προβλήματα, θα μειώνεται συνολικά το κόστος παραγωγής. Με κρατικό φορέα συγκέντρωσης και εμπορίου των αγροτικών προϊόντων.
Αυτός ο τρόπος παραγωγής θα σχεδιάζεται για κάθε προϊόν και κλάδο γεωργίας και για την κτηνοτροφία, για παραγωγή εγχώριων τροφίμων φτηνών και ποιοτικών, που θα καλύπτουν τις διατροφικές και άλλες ανάγκες του λαού. Το ίδιο θα γίνεται και στους άλλους τομείς της οικονομίας, όπως η Ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες, ο ορυκτός πλούτος, οι μεταφορές κ.ά. Αυτός ο παραγωγικός τρόπος εξασφαλίζει δουλειά και όχι ανεργία, εγγυάται ανάπτυξη παραγωγικών δυνάμεων σε όφελος της λαϊκής ευημερίας, δίνει προοπτική και συμφέρει τους μικρομεσαίους αγρότες, εργατοϋπαλλήλους, μικροεπαγγελματίες, νέους.
Γι' αυτό δυναμώνουμε και κλιμακώνουμε τους καθημερινούς αγώνες, για τη σωτηρία των εργοστασίων ζάχαρης. Με μαχητικότητα και αυτοπεποίθηση, δίνουμε προοπτική στην πάλη μας για την εργατική - λαϊκή εξουσία. Καλούμε σε συμπαράσταση και αλληλεγγύη για να μείνουν ανοιχτά τα εργοστάσια, να αναπτυχθούν παραπέρα, με οργάνωση της πάλης, με κοινωνική συμμαχία, τη Λαϊκή Συμμαχία. Με περιεχόμενο και κατεύθυνση πάλης ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό, να μην παραδώσουμε μιζέρια και δυστυχία στα παιδιά μας αλλά λαϊκή ευημερία. Αυτή είναι η πρόοδος της κοινωνίας.
Διαμάντω  ΜΑΝΩΛΑΚΟΥ
Μέλος της ΚΕ
& Υπεύθυνη του Τμήματος Αγροτικής Πολιτικής της ΚΕ του ΚΚΕ

Σάββατο 19 Ιουλίου 2014

Συνδικαλιστικές Οργανώσεις Θεσσαλίας: Κάτω τα χέρια από τη συνδικαλιστική δράση!

Πέντε Εργατικά Κέντρα, 168 Σωματεία και το Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ Καρδίτσας υπογράφουν κοινό ψήφισμα
«Κάτω τα χέρια από τα συνδικάτα και το δικαίωμα στην απεργία». Αυτό επισημαίνουν σε ψήφισμά τους, το οποίο κοινοποιούν στον πρωθυπουργό και τον υπουργό Εργασίας, τα πέντε Εργατικά Κέντρα της Θεσσαλίας, το Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ Καρδίτσας και 168 σωματεία εργαζομένων της περιοχής που ανήκουν στη δύναμή τους και που αριθμούν χιλιάδες μέλη.
Στο ψήφισμά τους επισημαίνουν: «Τα ΔΣ των Εργατικών Κέντρων, των ΝΤ της ΑΔΕΔΥ και των Πρωτοβάθμιων Εργατοϋπαλληλικών Σωματείων (ιδιωτικού και δημόσιου τομέα) της Θεσσαλίας, που υπογράφουμε το παρόν ψήφισμα, εκφράζουμε την οργή και την κάθετη αντίθεσή μας στο σχεδιασμό της κυβέρνησης να φέρει Νομοσχέδιο στη Βουλή για τον στραγγαλισμό των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και το χτύπημα των συνδικάτων, παράλληλα με νέα αντεργατικά μέτρα, σύμφωνα με διαρροές του υπουργείου Εργασίας στον Τύπο.
Μάλιστα, αυτό συνιστά ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση, αφού έγινε αμέσως μετά την κήρυξη της απεργίας των εργαζόμενων στη ΔΕΗ ως παράνομη και την απόφασή σας να επιστρατεύσετε τους απεργούς, δείχνοντας το αντεργατικό και αυταρχικό σας πρόσωπο άλλη μια φορά, στην προσπάθειά σας να εφαρμόσετε μια βάρβαρη ταξική πολιτική προς όφελος της πλουτοκρατίας, που έχει τσακίσει τους εργαζόμενους.
Η προσπάθεια σας να βάλετε στο "γύψο" το δικαίωμα της απεργίας, που κατακτήθηκε με πολύχρονους και αιματηρούς αγώνες, να επαναφέρετε το κατάπτυστο ΛΟΚ - ΑΟΥΤ (ανταπεργία εργοδοτών), να παρέμβετε ακόμα πιο ωμά στη λειτουργία και δράση των συνδικάτων, τα οποία είναι κατάκτηση της σκληρής πάλης των εργαζομένων και να τα στραγγαλίσετε οικονομικά, κόβοντας αυθαίρετα χρήματα από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις για τα λειτουργικά έξοδα, που παρακρατούνται από τους εργαζόμενους, δεν είναι εκσυγχρονισμός, όπως υποστηρίζετε, αλλά ωμή παρέμβασή σας για τον περιορισμό της συνδικαλιστικής δράσης, αποδυνάμωσης και αφοπλισμού των συνδικάτων, για να παραδώσετε αιχμάλωτους και ανοργάνωτους τους εργαζόμενους στις ορέξεις των επιχειρηματικών ομίλων και της μεγαλοεργοδοσίας.
Μας ρημάξατε τη ζωή με την ανεργία, τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, το τσάκισμα των ΣΣΕ και τη διάλυση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, τη βαριά φορολογία, την εμπορευματοποίηση και υποβάθμιση της δημόσιας Υγείας - Πρόνοιας, της Παιδείας, για χάρη των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου. Δε θα σας επιτρέψουμε να στραγγαλίσετε τα συνδικάτα και τα συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Σας δηλώνουμε καθαρά: Κάτω τα χέρια από τα συνδικάτα και από το δικαίωμα στην απεργία.
Η προσπάθειά σας να τσακίσετε τα συνδικαλιστικά δικαιώματα και τα συνδικάτα δε θα περάσει. Για μας είναι αιτία πολέμου. Κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και με οποιοδήποτε "κόστος" δε θα σταματήσουμε να παλεύουμε για τη λύση των εργατικών προβλημάτων, για την υπεράσπιση και τη διεύρυνση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων».

Παρασκευή 18 Ιουλίου 2014

Παζαρεύουν την "αξιολόγηση"

Μ
ια «χαρταμπιάνκα» μερικών σελίδων διένειμε χτες η πλειοψηφία της ΠΟΕ ΟΤΑ για να «καταρρίψει με τεκμηριωμένα στοιχεία τη συγκριτική "αξιολόγηση" των δημόσιων υπαλλήλων και των δημοτικών υπαλλήλων όπως την προωθεί η κυβέρνηση με τις διατάξεις του Ν. 4250 / 2014». Γι' αυτόν το σκοπό, παρουσίασε μελέτη του Διοικητικού Επιμελητηρίου Ελλάδας για το νομοθετικό πλαίσιο της αξιολόγησης στην Ελλάδα διαχρονικά από το 1992.
Από το κείμενο της ΠΟΕ ΟΤΑ και τη μελέτη που παρουσίασε απουσιάζει κάθε αναφορά στους πραγματικούς στόχους της αξιολόγησης και τον τρόπο που συνδέεται με τη δημιουργία ενός φθηνότερου και πιο ευέλικτου κράτους, στην υπηρεσία των επιχειρηματικών ομίλων. Κατά τον ίδιο τρόπο, δε γράφεται κουβέντα για τους στόχους που υπηρετεί η αξιολόγηση στους δήμους, η οποία συνοδεύεται από απολύσεις και διευκολύνει την παραπέρα παράδοση υπηρεσιών στους ιδιώτες, τη μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση όσων παραμείνουν στους δήμους, σε βάρος των εργαζομένων και των δημοτών.
Στον αντίποδα, αξιοποιώντας τη μελέτη, η πλειοψηφία της ΠΟΕ ΟΤΑ καταγγέλλει την κυβέρνηση για «μη συνεπή εφαρμογή του Προεδρικού Διατάγματος 318 / 1992» για την αξιολόγηση στο Δημόσιο, το οποίο μάλιστα οδηγήθηκε σε «ανυποληψία και σε εκτεταμένη παράλειψη εφαρμογής του» με την «αλλαγή των κριτηρίων αξιολόγησης κατά το 1999, με τον εισαχθέντα τότε νέο Υπαλληλικό Κώδικα (Ν. 2683 / 1999) και τη νέα τροποποίηση των κριτηρίων αξιολόγησης με τον καινούργιο Υπαλληλικό Κώδικα (Ν. 3528 / 2007)».
Α
κολουθεί μια γενικευμένη κριτική στα συστήματα της αξιολόγησης που υιοθετήθηκαν, συμπεριλαμβανομένου και του Ν. 4250 / 2014. Από αυτήν την κριτική, ξεχωρίζουν τα εξής σημεία: «Στην ελληνική διοικητική πραγματικότητα τόσο των κεντρικών δημόσιων υπηρεσιών όσο και των περιφερειακών και των αυτοδιοικητικών, δεν εφαρμόζονται βασικά και σημαντικά εργαλεία αξιολόγησης που προέρχονται από τον ιδιωτικό τομέα και, υπό προϋποθέσεις, θα μπορούσαν να συνεισφέρουν ως καλές πρακτικές και στη δημόσια διοίκηση.
Αντίθετα από την προηγούμενη παρατήρηση, κινείται σε εντελώς λανθασμένη κατεύθυνση η τυφλή αντιγραφή ενός συστήματος, όπως επιχειρείται με τις διατάξεις του Ν. 4250 / 2014, οι οποίες επιβάλλουν το σύστημα της force distribution (δυναμικής κατανομής) ή συγκριτικής αξιολόγησης, όπως καταγράφεται στα ελληνικά, σε μια άλλη πραγματικότητα από αυτήν των αμερικανικών πολυεθνικών εταιρειών (...)
Ακόμα και σε αυστηρό τεχνικό επίπεδο, ο νόμος δε διακρίνεται για την αρτιότητά του, αφήνοντας πολλά κενά και παραθέτοντας μαζί διατάξεις με έντονη υποχρεωτικότητα που μάλιστα ελέγχεται αυστηρά (π.χ. η αυστηρή τήρηση της ποσόστωσης για τους "ανεπαρκείς υπαλλήλους"), με άλλες διατάξεις με μηδαμινή ρυθμιστική βαρύτητα (π.χ. καταγραφή μέτρων για βελτίωση απόδοσης εργαζομένου).
Εν τέλει, καταδεικνύεται ότι το σύστημα του Ν. 4250 / 2014 είναι τόσο προβληματικό και ακατάλληλο για το σκοπό που καλείται να επιτελέσει, που, στην περίπτωση που εφαρμοστεί, να αναμένεται με βεβαιότητα η εμφάνιση περαιτέρω προβληματικών καταστάσεων στις σχέσεις των δημόσιων υπαλλήλων και στο γενικότερο κλίμα εντός των δημόσιων υπηρεσιών. Ιδίως αναμένεται να υπονομευτεί η ομαδικότητα και να επικρατήσει ο ατομισμός - αριβισμός. Με τα παραπάνω δεδομένα, προφανώς το νέο σύστημα όχι μόνο δε θα συνεισφέρει στην πραγματική αξιολόγηση που έχει έντονα ανάγκη η ελληνική διοίκηση, αλλά κινείται σε σαφώς αντίθετη κατεύθυνση».
Τ
έλος, η ΠΟΕ ΟΤΑ ισχυρίζεται ότι «σε καμία δημόσια διοίκηση αναπτυγμένου κράτους δεν εφαρμόζεται αυτό το σύστημα, αλλά, αντίθετα, οι υπάλληλοι αξιολογούνται με βάση επαρκή στοιχεία, γνωστά εκ των προτέρων κριτήρια και από αξιόπιστους αξιολογητές (...) όλα τα κριτήρια που υπάρχουν είναι ασαφή και δεν μπορούν να μετρηθούν. Το χειρότερο όμως είναι ότι, γενικά, δε γίνονται μετρήσεις (...) το σύστημα αυτό, της συγκριτικής ή δυναμικής αξιολόγησης, απαιτεί μεγάλους αριθμούς για να εφαρμοστεί (άνω των 500 ατόμων) και δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε δήμους που έχουν μερικές δεκάδες υπαλλήλων».
Τι αποδεικνύεται; Οτι η πλειοψηφία της ΠΟΕ ΟΤΑ διαφωνεί με πλευρές της αξιολόγησης και όχι με την ουσία του μέτρου. Γι' αυτό επιχειρηματολογεί υπέρ μιας «άλλης» αξιολόγησης και ισχυρίζεται ότι υπάρχουν κράτη και κυβερνήσεις που χρησιμοποιούν πιο αποτελεσματικά συστήματα για τους εργαζομένους στο Δημόσιο. Με ποια κριτήρια, όμως, θα μπορούσε το αστικό κράτος να αξιολογήσει «δίκαια» τους υπαλλήλους του, από τη στιγμή που τους θέλει πειθήνια όργανα στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής;
Να γιατί η συνδικαλιστική πλειοψηφία δεν μπορεί να οργανώσει με προϋποθέσεις νίκης τη σύγκρουση με την κυβέρνηση και επί της ουσίας διαπραγματεύεται άλλους όρους για την αντιδραστική αξιολόγηση. Να γιατί οι εργαζόμενοι πρέπει να ξεπεράσουν την πλειοψηφία της ΠΟΕ ΟΤΑ, να εμπιστευτούν τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, να πάρουν τα πρωτοβάθμια σωματεία στα χέρια τους την οργάνωση της πάλης.

Πέμπτη 17 Ιουλίου 2014

ΕΠ Θεσσαλίας του ΚΚΕ: Συνέντευξη τύπου για τις θέσεις του Κόμματος για τις ανεμογεννήτριες

Tις θέσεις του ΚΚΕ για τις ανεμογεννήτριες παρουσίασε στη διάρκεια συνέντευξης τύπου που παραχώρησε η Επιτροπή Περιοχής Θεσσαλίας του Κόμματος, την Πέμπτη 17 Ιούλη.
Όπως επεσήμαναν τα μέλη της ΕΠ κατά τη συνέντευξη: «Η απελευθέρωση της ενέργειας είναι αποτέλεσμα της συνθήκης του Μάαστριχτ, που ψήφισαν ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ, και στη χώρα μας έχει εφαρμοστεί με το ν. 2773/99, για να ακολουθήσει η οδηγία 77/2001, που προέβλεπε την οικονομική ενίσχυση των ιδιωτικών επενδύσεων στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ).
Ιδιαίτερα στην ΕΕ, η προώθηση της ηλεκτροπαραγωγής από ΑΠΕ εξυπηρετούσε μεταξύ άλλων την επιτάχυνση της απελευθέρωσης του ενεργειακού τομέα και της ραγδαίας εισόδου του ιδιωτικού κεφαλαίου, μέσα από την κοινοτική χρηματοδότηση σχετικών επενδύσεων.
Η κρατική στήριξη προς τους ιδιώτες ήταν και παραμένει πολύπλευρη:
  • Το Σύστημα Εγγυημένων Τιμών, που περιλαμβάνει πολύ ψηλές εγγυημένες τιμές για τους ιδιώτες επενδυτές στην πράσινη ενέργεια, με συμβάσεις αγοράς ενέργειας μεγάλης διάρκειας 20 ετών.
  • Τις παχυλές κρατικές επιδοτήσεις μέσω αναπτυξιακών νόμων όπως το ΕΣΠΑ.
  • Τις νομοθετικές ρυθμίσεις κατεδάφισης των εργασιακών ασφαλιστικών δικαιωμάτων και μισθών.
  • Τις απανωτές νομοθετικές ρυθμίσεις κατάργησης όρων προστασίας του περιβάλλοντος, με προώθηση των ΑΠΕ ως περιβαλλοντική και ενεργειακή προτεραιότητα. Με βάση αυτό, επιτρέπεται η εγκατάσταση ΑΠΕ σε αναδασωτέες περιοχές.
  • Τον πλήρη ιδιοκτησιακό διαχωρισμό του δικτύου μεταφοράς και διανομής από τον όμιλο ΔΕΗ ΑΕ.

Η προτεινόμενη ιδιωτική επένδυση στην περιοχή Κισσάβου από την εταιρεία "ΚΙΣΣΑΒΟΣ ΠΛΑΚΑ ΤΡΑΝΗ ΑΕ" αφορά σε 16 ανεμογεννήτριες ισχύος 48 ΜW, σε απόσταση μικρότερη των 1.500 μέτρων από το χωριό Ανατολή, και θα επεκτείνεται σε 3 κορυφογραμμές μήκους 7,5 χιλιομέτρων ενώ προβλέπει και υποσταθμό της εταιρείας στη θέση Μούρες. Για κάθε θέση χρειάζεται πλατεία 55 Χ 55 μέτρα. Θα ενταχθεί στο ΕΣΠΑ και θα επιδοτηθεί επιπλέον με 18,5 εκατ. ευρώ. Δηλαδή την ίδια ώρα που η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ βάζει συνεχώς νέα χαράτσια στα λαϊκά στρώματα και 350.000 οικογένειες δεν έχουν ρεύμα, επιδοτεί τους "μεγαλοκαρχαρίες" για να κάνουν αιολικά πάρκα που θα χρυσοπληρώσει ο λαός.
Η εταιρεία και οι υποστηρικτές της επένδυσης διαφημίζουν ως οφέλη του έργου τα ψίχουλα που θα δώσουν στο Δήμο Αγιάς και τις θέσεις εργασίας στη φάση κατασκευής και λειτουργίας του έργου σε ντόπιους. Κοροϊδία κανονική, αφού οι θέσεις εργασίας απαιτούν ειδικευμένο προσωπικό, θα είναι λίγες και κακοπληρωμένες, σε καθεστώς μαύρης εργασίας. Στη φάση λειτουργίας απαιτούνται ελάχιστες θέσεις εργασίας, και τα ψίχουλα που υποτίθεται θα δοθούν στους κατοίκους της Ανατολής, δεν αντισταθμίζουν τις απώλειες από τη συνεχή αύξηση της τιμής του ρεύματος και των τελών ΑΠΕ που πληρώνουμε στους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Η περιβαλλοντική καταστροφή που θα συντελεστεί θα είναι μεγάλη, και δεν αποκλείονται πιθανές επιπτώσεις στην υγεία των κατοίκων. Στο τέλος της περιόδου λειτουργίας των ανεμογεννητριών θα μείνει ένα "νεκροταφείο" τόνων σίδηρου και μπετόν στον Κίσσαβο.
Αυτή η επένδυση θα εξασφαλίσει σίγουρα μόνο τα πολύ υψηλά κέρδη της εταιρείας. Από αυτές τις πολιτικές ωφελήθηκαν και ωφελούνται μια χούφτα μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι, ντόπιοι και ξένοι, που είδαν τα κέρδη τους να εκτοξεύονται. Τα λαϊκά στρώματα και οι εργαζόμενοι όχι μόνο δεν ωφελήθηκαν, αλλά πληρώνουν απανωτές αυξήσεις τα τελευταία 5 χρόνια που ξεπερνούν το 50%, ενώ ταυτόχρονα πολλαπλασιάστηκαν τα τέλη για τις ΑΠΕ. Το ίδιο συνέβη σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες όπου ολοκληρώθηκε η "απελευθέρωση". Χαμένοι είναι και οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ με μείωση μισθών και προσωπικού, με ευέλικτες σχέσεις μαύρης εργασίας.
Εμείς τονίζουμε ότι το πρόβλημα είναι πολιτικό, απαιτεί ρήξη και ανατροπή, ώστε να υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός με λαϊκή ευημερία. Αυτό μπορεί να γίνει με την κρατική κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, τα δίκτυα μεταφοράς και διανομής του ενεργειακού τομέα. Ο σχεδιασμός και η διαχείρισή τους θα ανήκουν σε ένα αποκλειστικά Ενιαίο Κρατικό Φορέα Ενέργειας, ο οποίος:
  • Θα διασφαλίζει την υποδομή και την κάλυψη των αναγκών με κεντρικό σχεδιασμό.
  • Θα εξασφαλίζει επαρκή και φτηνή λαϊκή κατανάλωση, που θα κατοχυρώνει στην πράξη το ενεργειακό προϊόν ως κοινωνικό αγαθό.
  • Θα τηρεί την ασφάλεια των εργαζομένων αλλά και των οικιστικών ζωνών, και γενικότερα την προστασία του περιβάλλοντος.
  • Θα μειώσει την ενεργειακή εξάρτηση της χώρας.
  • Θα αξιοποιεί τις πλούσιες εγχώριες παραγωγικές πηγές,
  • τη συστηματική έρευνα για εξεύρεση και εξόρυξη κοιτασμάτων φυσικού αερίου,
  • τη διακρατική αμοιβαία επωφελή συνεργασία.

Για να ανοίξει ο δρόμος για αυτή την ελπιδοφόρα προοπτική, το ΚΚΕ καλεί σε μαζική αγωνιστική συσπείρωση ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, που είναι η ΕΕ και η άρχουσα τάξη της χώρας μας. Καλεί σε αγώνα ενάντια στην πολιτική για απελευθέρωση του τομέα της ενέργειας, που προωθεί η ΕΕ και τα κόμματα που την στηρίζουν, όπως έγινε πρόσφατα με την πώληση του 30% της "μικρής ΔΕΗ".
ΑΜΕΣΑ διεκδικούμε φθηνό ρεύμα για το λαό, κατάργηση των πράσινων τελών ΑΠΕ, άμεση μείωση των τιμολογίων οικιακού και αγροτικού ρεύματος κατά 50% για κάθε λαϊκή οικογένεια.
Καλούμε τους μαζικούς φορείς και τους κατοίκους των χωριών του Κισσάβου, των δήμων Αγιάς και Τεμπών να αντισταθούν, να ορθώσουν το ανάστημά τους, να αποτρέψουν την παράδοση της ενέργειας στα χέρια των ιδιωτών και του συγκεκριμένου αιολικού πάρκου, που είναι μόνο η αρχή, καθώς στην αναμονή βρίσκονται αιτήσεις για άλλα δύο αιολικά πάρκα στον Κίσσαβο, με συνολικά 116 ανεμογεννήτριες.»

Δευτέρα 14 Ιουλίου 2014

ΕΒΖ: Προδιαγεγραμμένη συρρίκνωση με βαριές συνέπειες για το λαό

Το εργοστάσιο της ΕΒΖ στο Πλατύ Ημαθίας είναι το μόνο 
που σχεδιάζεται να παραμείνει σε λειτουργία
Η απόφαση της διοίκησης της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης να προχωρήσει άμεσα σε αναστολή - κλείσιμο της λειτουργίας των δύο εργοστασίων της σε Ορεστιάδα και Σέρρες και να λειτουργήσει μόνο το εργοστάσιο στο Πλατύ Ημαθίας αποτελεί κορύφωση της πορείας συρρίκνωσης που έχει χαραχθεί από την ΕΕ και τις ελληνικές κυβερνήσεις διαχρονικά, στο πλαίσιο του μονοπωλιακού ανταγωνισμού για τη ζάχαρη, στο εσωτερικό της ΕΕ (Ισπανία, Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Ην. Βασίλειο) και παγκόσμια.
Επικαλούμενη την οικονομοτεχνική μελέτη - σχέδιο αναδιάρθρωσης που συνέταξε η ιδιωτική εταιρεία «Kantor», η διοίκηση της ΕΒΖ αναμένεται να λάβει και τυπικά την απόφαση για τα δυο λουκέτα στη συνεδρίαση που θα γίνει μεθαύριο Τρίτη.
Η ΕΒΖ, τη δεκαετία του '90, συγκαταλεγόταν στις μεγαλύτερες βιομηχανίες ζάχαρης στην Ευρώπη και αποτελούσε τη σημαντικότερη γεωργική βιομηχανία στην Ελλάδα. Λειτουργούσε πέντε εργοστάσια σε Λάρισα, Ξάνθη, Πλατύ Ημαθίας, Σέρρες και Ορεστιάδα, με δυνατότητα παραγωγής 350.000 τόνους ζάχαρη το χρόνο. Απασχολούσε χιλιάδες εργαζόμενους, μόνιμους και εποχιακούς και έδινε δουλειά σε πολλούς μικροεπαγγελματίες και μεταφορείς, σε τευτλοεξαγωγείς (ιδιοκτήτες μηχανημάτων εξαγωγής των τεύτλων από το χώμα στα χωράφια).
Περισσότεροι από 20.000 αγρότες εξασφάλιζαν εισόδημα από την τευτλοκαλλιέργεια. Η μεταποίηση κάλυπτε τις ανάγκες της χώρας σε ζάχαρη, που υπολογίζονται σε 320.000 τόνους το χρόνο και σε διάφορα παραπροϊόντα (μελάσα, ζαχαρόπιτα, νωπό πολτό, τευτλόσπορο). Ταυτόχρονα, είχε τη δυνατότητα να κάνει εξαγωγές.
Ηδη από το 1997 άρχισαν να προωθούνται μέτρα που στόχευαν στη μείωση της παραγωγής ζάχαρης και άρα της τευτλοκαλλιέργειας, ώστε να ανταποκριθεί η χώρα στο πλαφόν που έθεσε η ΕΕ. Ταυτόχρονα, πάρθηκαν μέτρα που μείωναν το εισόδημα των τευτλοπαραγωγών, όπως αλλαγές στην κατανομή των ποσοστώσεων, στον υπολογισμό του μέσου όρου του ζαχαρικού τίτλου, μείωση τιμών, επιβολή προστίμων, ώστε να αποθαρρυνθούν και να εγκαταλείψουν σταδιακά την καλλιέργεια.
Το 2003, στο πλαίσιο της μεταρρύθμισης της πολιτικής της ΕΕ για τη ζάχαρη, προδιαγράφτηκε καθαρά η κατεύθυνση για δραστική μείωση της τευτλοκαλλιέργειας στη χώρα μας και συρρίκνωση των εργοστασίων της ΕΒΖ. Στο πλαίσιο αυτό, αποφασίσθηκε και η μείωση του αριθμού των εργαζομένων που απασχολούσε η ΕΒΖ. Με τη νέα Κοινή Οργάνωση Αγοράς (ΚΟΑ), κυβέρνηση και ΕΕ επέβαλαν τη δραστική μείωση της παραγωγής στο 50% της μέχρι το 2005 δικαιούμενης εθνικής ποσόστωσης ζάχαρης, που ήταν 318.000 τόνοι.
Ραγδαία επιδείνωση από το 2005
Ενώ μέχρι το 2005 οι τευτλοπαραγωγοί έπαιρναν μια τιμή γύρω στα 50-51 ευρώ τον τόνο, από το 2006 η ελάχιστη τιμή έπεσε στα 32,9 ευρώ τον τόνο. Μέσα σε ένα χρόνο, δηλαδή, έχασαν 70-80 ευρώ το στρέμμα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα από 428.000 στρέμματα που είχαν καλλιεργηθεί το 2005, το 2006 να καλλιεργηθούν περίπου 270.000 στρέμματα. Η μείωση της ελάχιστης τιμής συνεχίσθηκε, για να φτάσει το 2009 στα 26,3 ευρώ/τόνο!
Tο 2007, το Συμβούλιο υπουργών Γεωργίας της ΕΕ υιοθέτησε την πρόταση της Κομισιόν να μπορούν να δίνονται επιπλέον κίνητρα - επιδοτήσεις απευθείας στους αγρότες για αποποίηση της ποσόστωσης, με στόχο τον περιορισμό της παραγωγής ζάχαρης. Δηλαδή, οι αγρότες επιδοτούνταν να εγκαταλείψουν την καλλιέργεια και πλέον η συνέχισή της είχε καταστεί ασύμφορη.
Το 2006 η ΕΒΖ έκλεισε τα εργοστάσια στη Λάρισα και την Ξάνθη, ανακοινώνοντας ότι θα τα μετατρέψει σε μονάδες παραγωγής βιοαιθανόλης. Τα εργοστάσια δεν επαναλειτούργησαν. Αντίθετα, ξηλώθηκαν και τα μηχανήματά τους, όπως έγινε στη Λάρισα.
Παράλληλα, συνεχίστηκε η πολιτική εξευτελιστικών τιμών για τους αγρότες, ενώ το κόστος παραγωγής εκτινασσόταν στα ύψη. Μάλιστα, για το 2014 η ΕΒΖ είχε ανακοινώσει μειωμένες τιμές από 3 έως 4,7 ευρώ ανά τόνο, μειώνοντας το καθαρό εισόδημα των παραγωγών κατά 30-35 ευρώ ανά στρέμμα. Στην πορεία αυτή, χιλιάδες τευτλοπαραγωγοί εγκατέλειψαν την καλλιέργεια: Από τα 428.000 στρέμματα το 2005, φέτος έχουν καλλιεργηθεί μόλις 78.000 στρέμματα.
Σήμερα, ακόμα και από την ποσόστωση των 160.000 τόνων που διατηρεί η χώρα, παράγονται στην Ελλάδα μόνο οι 40.000 τόνοι, από 3.000 τευτλοπαραγωγούς. Οι άλλοι 120.000 που υπολείπονται, στο μεγαλύτερο μέρος τους παράγονται φασόν για λογαριασμό της ΕΒΖ σε ευρωπαϊκά εργοστάσια, ενώ το υπόλοιπο εισάγεται από τις θυγατρικές της στη Σερβία.
Στο ίδιο χρονικό διάστημα, στην εταιρεία απέμειναν να εργάζονται 265 εργαζόμενοι από τους 1.300. Ειδικότερα, 105 είναι οι εργαζόμενοι στο Πλατύ, 59 στις Σέρρες, 50 στην Ορεστιάδα και 50 στις κεντρικές υπηρεσίες.
Με την απόφαση για αναστολή λειτουργίας των εργοστασίων σε Ορεστιάδα και Σέρρες μπαίνουν στον προθάλαμο της ανεργίας οι 100 μόνιμοι εργαζόμενοι. Προκειμένου να αποφύγει τις αντιδράσεις, η διοίκηση της ΕΒΖ μιλά για μεταφορά του 50% του προσωπικού των δύο εργοστασίων στο εργοστάσιο που θα συνεχίσει να λειτουργεί στο Πλατύ Ημαθίας. Οσοι δεν μεταφερθούν, λέγεται ότι θα συνεχίσουν να απασχολούνται στη συντήρηση των εργοστασίων σε Ορεστιάδα και Σέρρες, στην παραλαβή των τεύτλων και την αποστολή τους στο εργοστάσιο του Πλατέως.
Ανεξάρτητα από το τι θα αποφασιστεί για το μέλλον τους φέτος, θεωρείται βέβαιο ότι τα εργοστάσια θα κλείσουν. Και την ίδια πορεία αναμένεται να ακολουθήσει το εργοστάσιο στο Πλατύ Ημαθίας.
Στο σφυρί η εθνική ποσόστωση
Στο μεταξύ, το 2012, στο πλαίσιο της πολιτικής ιδιωτικοποίησης της ΑΤΕ, αποφασίσθηκε η πώληση του 82,3% των μετοχών της ΕΒΖ. Εκτοτε έχουν γίνει 3 διαγωνισμοί οι οποίοι κηρύχθηκαν άγονοι, ο τελευταίος το Μάρτη του 2014. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι έχει εκλείψει το ενδιαφέρον των πολυεθνικών εταιρειών (γαλλικές, πολωνικές, σέρβικες, γερμανικές) που θέλουν να αγοράσουν την ΕΒΖ, για να βάλουν στο χέρι την εναπομείνασα ποσόστωση των 158.000 τόνων ζάχαρης, αλλά και τις υποδομές, τα οικόπεδα.
Επιπλέον επιχείρημα της ΕΒΖ για το κλείσιμο των εργοστασίων από την πλευρά της κυβέρνησης, είναι η αύξηση του κόστους παραγωγής, που εκτινάσσεται εξαιτίας των λίγων καλλιεργήσιμων στρεμμάτων και της αντίστοιχα μικρής ποσότητας που θα παραχθεί, για να επεξεργαστούν στη συνέχεια τα εργοστάσια. Επικαλείται δηλαδή ως πρόβλημα το αποτέλεσμα - στόχο που επεδίωκε όλα τα προηγούμενα χρόνια, υλοποιώντας στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ, για συρρίκνωση συνολικά της αγροτικής παραγωγής, συμπεριλαμβανομένης και της τευτλοκαλλιέργειας!
Ακόμα και με τα σημερινά δεδομένα, αν υπήρχε προγραμματισμός της παραγωγής όλης της ποσότητας που έχει ανάγκη η χώρα μας, δηλαδή και των 320.000 τόνων ζάχαρης, μέσα από την αντίστοιχη αύξηση της τευτλοκαλλιέργειας, θα μειωνόταν το κόστος παραγωγής, θα υπήρχαν περισσότερες θέσεις εργασίας και φυσικά το εισόδημα των τευτλοπαραγωγών θα ήταν καλύτερο. Αντί λοιπόν να προγραμματίζεται η ανάπτυξη των υπαρχόντων εργοστασίων και η ενίσχυση της τευτλοκαλλιέργειας, ενόψει μάλιστα και του 2017, οπότε θα καταργηθούν οι ποσοστώσεις στη ζάχαρη στην ΕΕ, η ΕΒΖ κάνει βήμα παραπέρα συρρίκνωσης.    
Η θέση του ΚΚΕ
Οι εξελίξεις στην Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης ΑΕ (ΕΒΖ) αποκαλύπτουν τα αδιέξοδα και τη σαπίλα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, που οδηγεί σε καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, υπονομεύει τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας και αυξάνει την ανεργία. Ταυτόχρονα, αναδεικνύεται η επικαιρότητα και η αναγκαιότητα του άλλου δρόμου ανάπτυξης που προτείνει το ΚΚΕ. Του μόνου δρόμου που μπορεί να οδηγήσει σε φιλολαϊκή διέξοδο, αν γίνει υπόθεση της πάλης των εργαζομένων, των αγροτών, των μικρών και αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ, της νεολαίας και των γυναικών.
Αυτόν το δρόμο θέλει να αναδείξει σε εργαζόμενους και αγρότες η συζήτηση που διοργανώνει η Τομεακή Οργάνωση Σερρών του ΚΚΕ, την Τετάρτη 16 Ιούλη, στις 7.30 μ.μ., στην αίθουσα ΚΕΔΗΣ (πρώην ΔΕΠΚΑ), με ομιλήτρια την Διαμάντω Μανωλάκου, μέλος της ΚΕ και βουλευτή του ΚΚΕ.
Το ΚΚΕ διαχρονικά βρέθηκε δίπλα στους εργαζόμενους και τους αγρότες, στήριξε τις διεκδικήσεις τους, αποκάλυψε την αιτία του προβλήματος. Εκανε αλλεπάλληλες παρεμβάσεις και στη Βουλή, με τελευταία την Επίκαιρη Ερώτηση προς τους υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και Οικονομικών, με την οποία απαιτεί μέτρα για να μην κλείσει κανένα από τα τρία εργοστάσια της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, να παράγεται ολόκληρη η ποσότητα των 160.000 τόνων στα υπάρχοντα εργοστάσια της ΕΒΖ και να αναπτυχθεί η τευτλοκαλλιέργεια. Η Ερώτηση έπρεπε να συζητηθεί την Πέμπτη 10 Ιούλη, αλλά το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης δήλωσε αναρμοδιότητα και κώλυμα το υπουργείο Οικονομικών.
Με παρεμβάσεις στους τρεις νομούς (Ημαθία, Σέρρες, Εβρος), το ΚΚΕ ενημερώνει τον εργαζόμενο λαό για τις εξελίξεις. Καλεί τους εργαζόμενους, τους τευτλοκαλλιεργητές και συνολικά τους μικρομεσαίους αγρότες, τους εργαζόμενους καταναλωτές, με συντονισμένο αγώνα να βάλουν φρένο στην ακολουθούμενη αντιαγροτική - αντεργατική - αντιλαϊκή πολιτική, που φέρνει τις ιδιωτικοποιήσεις, τη φτώχεια, το ξεκλήρισμα, την ανεργία.
Να παλέψουν για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, που με κεντρικό κρατικό σχεδιασμό και κοινωνικοποιημένα τα μέσα παραγωγής και τη γη, με παραγωγικούς συνεταιρισμούς των μικρομεσαίων αγροτών και με καθετοποιημένες κρατικές αγροτικές βιομηχανίες, θα αξιοποιεί όλες τις δυνατότητες της χώρας. Θα εξασφαλίζει σταθερή δουλειά στους εργαζόμενους, ικανοποιητικό εισόδημα στους αγρότες, επάρκεια φτηνών, υγιεινών τροφίμων για τη διατροφή του λαού μας και πρώτες ύλες για τη μεταποιητική βιομηχανία.

Κυριακή 13 Ιουλίου 2014

"Αξιολόγηση" στην Τοπική Διοίκηση

Σε συντονισμένο "πάγωμα" και όχι κατάργηση
Σε μια συντονισμένη προσπάθεια να ξεπεράσουν τις αντιδράσεις που ξεσήκωσε ο νόμος για την «αξιολόγηση» των δημοσίων υπαλλήλων, τα συλλογικά όργανα της Τοπικής Διοίκησης,Κεντρική Ενωση Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ) και Ενωση Περιφερειών Ελλάδας (ΕΝΠΕ), και πολλές δημοτικές αρχές, με διαδοχικές αποφάσεις τους, ζήτησαν να παγώσει προσωρινά η κυβέρνηση το σχετικό νόμο για να επανέλθει από Σεπτέμβρη.
Με τον ελιγμό αυτό, η Τοπική Διοίκηση ουσιαστικά πριμοδοτεί την «ανάγκη» της «αξιολόγησης» και επιχειρεί να λειτουργήσει ως χέρι βοηθείας, ώστε να ξεπεράσει η κυβέρνηση το σκόπελο που δημιουργήθηκε από αποφάσεις Δημοτικών Συμβουλίων, κάτω από την πίεση συλλόγων εργαζομένων και των εκλεγμένων συμβούλων της «Λαϊκής Συσπείρωσης, που ζητούσαν να καταργηθεί ο νόμος και να δοθεί εντολή στους υπηρεσιακούς παράγοντες και τους γενικούς γραμματείς να μην τον εφαρμόσουν. Η πρόταση αυτή που απηύθυναν οι σύμβουλοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης» υπογράμμιζε ότι πρόκειται για μια πολιτική απόφαση που ξεκάθαρα τονίζει ότι οι δήμοι δεν πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη για απολύσεις εργαζομένων τους, στις οποίες οδηγεί η λεγόμενη αξιολόγηση.
Στον αντίποδα, Κεντρική Ενωση Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ) και Ενωση Περιφερειών Ελλάδας (ΕΝΠΕ), αντιπρότειναν το πάγωμα του νόμου μέχρι την εκδίκαση προσφυγής που έχει ασκηθεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας, που είναι προγραμματισμένη για τις 10 Οκτώβρη. Τα δύο συλλογικά όργανα της Τοπικής Διοίκησης, με συνεδριάσεις και ανακοινώσεις τους, τάχθηκαν υπέρ της «αξιολόγησης», συναινώντας έτσι στα κυβερνητικά σχέδια για απολύσεις. Συμπράττοντας έτσι στην υλοποίηση του στόχου για την αναμόρφωση του αστικού κράτους ώστε να εξυπηρετεί καλύτερα την ανταγωνιστικότητα και την επιχειρηματικότητα στο χώρο του Δημοσίου. Τα δύο όργανα αντιτίθενται απλά στον τρόπο εφαρμογής του νόμου και συγκεκριμένα στην επιβολή των ποσοστώσεων που προβλέπει την αναγκαστική βαθμολόγηση του 15% του προσωπικού κάθε δομής με τον κατώτερο βαθμό. Συγκεκριμένα, με τους βαθμούς 9 ως 10 αξιολογείται ποσοστό ως και 25% των υπαλλήλων, με τους βαθμούς 7 ως 8 αξιολογείται ποσοστό ως και 60% των υπαλλήλων και με τους βαθμούς 1 ως 6 αξιολογείται ποσοστό ως και 15% των υπαλλήλων.
Επιχειρούν να διαχωρίσουν την «αξιολόγηση» από τη γενικότερη πολιτική που την εντάσσει στα απαιτούμενα μέτρα για περικοπές παντού συγκαλύπτοντας οτι η «αξιολόγηση είναι ένα μέσο για απολύσεις, ενώ αποδέχονται ουσιαστικά τη βασική φιλοσοφία για ένα δημόσιο τομέα που θα λειτουργεί με το μικρότερο δυνατό κόστος, σε βάρος προφανώς των υπηρεσιών που παρέχει και αυτό το «βαφτίζουν» όπως και η κυβέρνηση, αποτελεσματικότερη διοίκηση. Κι επειδή είναι πεποίθησή τους οτι οι εργαζόμενοι που δουλεύουν και παράγουν έργο είναι κόστος, η αξιολόγηση με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί σε απολύσεις, όσο κι αν ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Κ. Μητσοτάκης, προσπαθεί να πείσει, ότι η διαδικασία της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων δε συνδέεται με το πρόγραμμα κινητικότητας - διαθεσιμότητας, με απολύσεις, αλλά ούτε και με μισθολογικές μειώσεις.
Στην ανάγκη «αξιολόγησης», με... στόχους και κριτήρια συμφωνεί και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΠΟΕ ΟΤΑ), η οποία αποδέχτηκε πρόταση της ΚΕΔΕ για συμμετοχή σε τριμερή διάλογο με το συναρμόδιο υπουργείο. ΠΟΕ ΟΤΑ και ΚΕΔΕ συγκλίνουν ότι πρέπει να υπάρξει «αξιολόγηση δομών και προσωπικού στους δήμους και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, με ένα νέο σύστημα με ξεκάθαρους στόχους την αναβάθμιση των δυνατοτήτων και της αποδοτικότητας του προσωπικού, των ίδιων των δομών αλλά και των υπηρεσιών προς τον πολίτη». ΚΕΔΕ και ΠΟΕ ΟΤΑ ζητούν το σύστημα «αξιολόγησης» που θα συμφωνηθεί να εφαρμοστεί πιλοτικά το 2015.
Πάντως, το πάγωμα εφαρμογής του νόμου που ζητά η ΚΕΔΕ, συνδέεται και με το γεγονός ότι μέχρι 31 Αυγούστου δεν μπορεί να γίνει καμία διαδικασία «αξιολόγησης», αφού απαγορεύεται οποιαδήποτε υπηρεσιακή μεταβολή των δημοτικών υπαλλήλων έως την ανάληψη των καθηκόντων των νέων δημοτικών αρχών.
Το θέμα των απολύσεων γενικά επρόκειτο να συζητηθεί χτες Σάββατο με εκπροσώπους της τρόικας, με κατεύθυνση να γίνουν οι 6.500 που απομένουν ως το τέλος του 2014 για να συμπληρωθούν οι 15.000. Δεν αποκλείεται να καταληχθούν και νέες απολύσεις για το 2015. Κατά τα άλλα, ο Κ. Μητσοτάκης με διαδοχικές δηλώσεις του προσπαθεί να πείσει ότι δεν θα απολυθεί κανείς από τη διαδικασία της αξιολόγησης. Από το υπουργείο υποστηρίζεται ότι ο αριθμός των 6.500 θα συμπληρωθεί κυρίως από τα Νομικά Πρόσωπα του Δημοσίου.
Μάχη κατά της "αξιολόγησης" από τη "Λαϊκή Συσπείρωση"
Να μην προχωρήσει καθόλου η «αξιολόγηση» του προσωπικού, ζήτησαν κατά τη διάρκεια των συνεδριάσεων Δημοτικών και Περιφερειακών Συμβουλίων, οι εκλεγμένοι σύμβουλοι του ΚΚΕ με το ψηφοδέλτιο της «Λαϊκής Συσπείρωσης». Στην πλειοψηφία των συμβουλίων, οι δημοτικές και περιφερειακές αρχές παρέμειναν στη γνωστή μεσοβέζικη λύση, δηλαδή ζήτησαν το πάγωμα του νόμου έως ότου εκδικαστεί από το Συμβούλιο της Επικρατείας το αν είναι αντισυνταγματικός ή όχι. Παρ' όλα αυτά, υπήρξαν Δημοτικά Συμβούλια, όπως π.χ. της Πάτρας και της Πετρούπολης, που μετά από πρωτοβουλία της «Λαϊκής Συσπείρωσης» και πιέσεις των εργαζομένων, αποφάσισαν να μη στείλουν στην κυβέρνηση τις λίστες που ζητά.
Οι περιφερειακοί σύμβουλοι του ΚΚΕ στο Συμβούλιο Αττικής κατέθεσαν πρόταση - η οποία ταυτιζόταν με των εργαζομένων - και ζητούσε την καταδίκη του Νόμου 4250 (σύμφωνα με τον οποίο γίνεται η αξιολόγηση των εργαζομένων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα), αλλά και να δώσει εντολή το Περιφερειακό Συμβούλιο στον Περιφερειάρχη και στους υπηρεσιακούς παράγοντες να μην προχωρήσουν στην έκδοση αποφάσεων για την υλοποίηση της αξιολόγησης. Η πρόταση αυτή καταψηφίστηκε από τις παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ψηφίζοντας όμως υπέρ της αναμονής της λήψης της απόφασης του ΣτΕ, κρυπτόμενη πίσω από το ΣτΕ, μη θέλοντας να συγκρουστεί ανοιχτά με το νομοθετικό πλαίσιο το οποίο και υπηρετεί.
Οι σύμβουλοι του ΚΚΕ τόνισαν πως πρέπει να παρθεί απόφαση - εμπόδιο στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης, καθώς «το κράτος αυτήν τη στιγμή υπηρετεί πιστά το κεφάλαιο και αποτελεί απαίτηση του τελευταίου η βαθμολόγηση με 1 - 6 βαθμούς στο 15% των υπαλλήλων, προχωρώντας έτσι στη βέβαιη απόλυσή τους». Χαρακτήρισαν συγκριτική την «αξιολόγηση», καθώς οι υπάλληλοι βαθμολογούνται όχι με βάση το αποτέλεσμα της δουλειάς τους, αλλά συγκρίνοντας τον έναν με τον άλλον. «Εχουμε λοιπόν με νομοθετημένο τρόπο ένα σύστημα που καλλιεργεί τον ανταγωνισμό, την πεμπτουσία του συστήματός τους, τη διαίρεση των εργαζομένων, προάγει το χαφιεδισμό και την ανθρωποφαγία».
Στο ίδιο μήκος κύματος και το Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας που απέφυγε να πάρει σαφή δέσμευση ότι δε θα εφαρμόσει το νόμο. Το Δημοτικό Συμβούλιο υιοθέτησε κατά πλειοψηφία το ψήφισμα της ΚΕΔΕ και ζήτησε να καταρτιστεί από τετραμερή επιτροπή (υπουργείο Εσωτερικών, ΚΕΔΕ, ΠΟΕ - ΟΤΑ και ΠΟΠ - ΟΤΑ) ένα Προεδρικό Διάταγμα που θα θέτει τα πλαίσια ενός νέου συστήματος αξιολόγησης.
Ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος έκανε σαφές πως «εμείς δεν είμαστε υπέρ της αξιολόγησης». Υπογράμμισε ότι «είναι αυταπάτη να προσπαθούμε να ξεχωρίσουμε το νόμο από τη συνολικότερη πολιτική», απαντώντας έτσι σε τοποθετήσεις δημοτικών συμβούλων που ουσιαστικά τάσσονταν υπέρ μιας δήθεν σωστής και αντικειμενικής αξιολόγησης. Στόχος είναι η σταθερή και μόνιμη εργασία, είχε τονίσει ο Ν. Σοφιανός, συμπληρώνοντας πως ο νόμος ενισχύει τη δεξαμενή των απολύσεων, προειδοποιώντας μάλιστα ότι ταυτόχρονα με την εξέλιξη αυτή στον τομέα των απολύσεων, την επόμενη πενταετία μια σειρά λειτουργιών των δήμων θα περάσουν στον ιδιωτικό τομέα.