Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014

Παραινέσεις και αλισβερίσια με θύμα το λαό

Σ
υνεχίζονται οι «παραινέσεις» μιας σειράς επιτελείων του συστήματος στα αστικά πολιτικά κόμματα για να καταλήξουν σε κάποιου τύπου συνεννόηση και συμβιβασμό μεταξύ τους, για να εξασφαλιστούν η «σταθερότητα» στην προσπάθεια ανάκαμψης των κερδών των μονοπωλίων, η «φυσιολογική εναλλαγή» αστικών κυβερνήσεων που θα την υπηρετεί. Εχοντας ταυτόχρονα ως στόχο και τη στοίχιση του λαού πίσω από αυτά τα αντιλαϊκά προτάγματα του κεφαλαίου και της ΕΕ, να κάνει δικές του αγωνίες τα συμφέροντα της αστικής τάξης, για την ικανοποίηση των οποίων ακριβώς ο λαός είναι αυτός που θα ματώσει.
Καθώς εντείνονται οι διεργασίες για εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας (αύριο το μεσημέρι γίνεται η τρίτη και καθοριστική ψηφοφορία στη Βουλή, που θα κρίνει αν πάμε σε πρόωρες εκλογές 25/1 ή 1/2), αλλά και για ευρύτερη αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος με νέες συμμαχίες, μετατοπίσεις αστών βουλευτών από κόμμα σε κόμμα, αλλαγές θέσεων, δημιουργία νέων κομμάτων (π.χ., αυτό που θέλει να στήσει ο Γ. Παπανδρέου) που εξελίσσονται πάνω στην κοινή στρατηγική βάση στην οποία κινούνται τα αστικά κόμματα, έγραφε το «Βήμα» της προηγούμενης Κυριακής:
"Δεν σας χωρίζουν αξεπέραστα ποτάμια"
«Το διακύβευμα των εκλογών είναι η σχέση μας με την Ευρώπη. Και τα δύο κόμματα που κυρίως διεκδικούν την εξουσία επιβεβαιώνουν με κάθε ευκαιρία τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό τους. Και χαρακτηρίζουν τη συμμετοχή στο ευρώ ως όρο sine qua non για την ανάπτυξη και το μέλλον της χώρας μας. Οι σχέσεις με την Ευρώπη σκιάζονται από τις γνωστές "περιπέτειες" με το περιβόητο μνημόνιο και τις απαιτήσεις των δανειστών μας, οι οποίες ήδη κατέληξαν σε αδιέξοδο το οποίο θα κληθεί να διαχειρισθεί η νέα κυβέρνηση. Αν τα όσα συμβαίνουν ακόμη και προσφάτως με τις κατηγορίες που χωρίζουν τους Ελληνες σε μνημονιακούς και το αντίστροφο υποδηλώνουν τη συνέχεια, το μέλλον εμφανίζεται ζοφερό. Τα δύο μεγάλα κόμματαδεν τα χωρίζουν αξεπέραστα ποτάμια. Το λογικό θα ήταν να συμφωνήσουν σε μια κοινή πολιτική απέναντι στους διεθνείς σαράφηδες. Η συνεννόηση για μια κοινή πολιτική της μετεκλογικής Ελλάδας είναι απαραίτητη, θα πρέπει να είναι αυτονόητη και ησυνεργασία και των δύο μεγάλων κομμάτων στην περίπτωση που δεν θα υπάρξει αυτοδύναμη κοινοβουλευτική πλειοψηφία».
Με καθαρό τρόπο αναδεικνύεται το πλαίσιο της ...αναμφισβήτητης συμμετοχής στον ευρωμονόδρομο για κατοχύρωση των συμφερόντων των ντόπιων μονοπωλίων, της τρομοκράτησης του λαού ώστε να αποδεχτεί τη συνέχιση του σημερινού αντιλαϊκού δρόμου, κάθε νέο μέτρο εις βάρος του αν χρειαστεί, και της προετοιμαζόμενης συμφωνίας των βασικών αστικών πολιτικών δυνάμεων.
"Θα δηλώσει νομιμοφροσύνη"
Αντίστοιχα, έγραφε η «Καθημερινή» της Κυριακής: «Είναι προφανές ότι πάμε για εκλογές (...) Αυτή τη φορά, τα πράγματα είναι δυσκολότερα παρά ποτέ, στη μεταπολιτευτική περίοδο. Η ομάδα της μείζονος αντιπολίτευσης δεν έχει την παραμικρή κυβερνητική εμπειρία, δεν διαθέτει επαρκή αριθμό κυβερνητικών στελεχών, δεν έχει επεξεργαστεί μετρήσιμο και εφαρμοστέο πρόγραμμα για τις αρχικές της ενέργειες, δεν έχει αποφασίσει για το σύστημα συμμαχιών που θα παρατάξει στη Βουλή. Γιατί, αν τελικώς καταφέρει να προκαλέσει εκλογές και τις κερδίσει κιόλας, η αντιπολίτευση θα χρειαστεί να κυβερνήσει με όλους τους άλλους, πλην της ΝΔ. Οχι τόσο επειδή θα χρειάζεται τους βουλευτές τους για να κερδίσει τη δεδηλωμένη στη Βουλή. Αλλά γιατί είναι ο μόνος τρόπος να κερδίσει μια εξάμηνη περίοδο ανοχής, στη διάρκεια της οποίας θα επιδιώξει να αποκτήσει κυβερνητική υπόσταση (...) Η δημοσκοπική πιθανότητα είναι να διοριστεί μια κυβέρνηση χωρίς μπούσουλα, χωρίς κύρος, χωρίς στοιχειώδη γνώση των κανόνων διαπραγμάτευσης. Ας ελπίσουμε πάντως ότι, σύντομα, η ομάδα Τσίπρα θα ανασυνταχθεί. Προσωπικά, περιμένω, αμέσως μετά τα Φώτα, σοβαρή αλλαγή στάσης του ΣΥΡΙΖΑ, που θα έχει δύο χαρακτηριστικά. Πρώτον, θα δηλωθεί "νομιμοφροσύνη" στο πλαίσιο εποπτείας. Δεύτερον, θα αποδεχτούν ως διαπραγματευτή τη γνωστή μας τρόικα. Αν πάλι δεν θέλουν να το κάνουν τα πρωτοκλασάτα στελέχη, υπάρχουν και οι έμπειροι τεχνοκράτες. Οπως αυτός με τον οποίο συζήτησε πριν από λίγες ημέρες ο Αλέξης Τσίπρας».
Εκφράζονται κάποιες ανησυχίες της άρχουσας τάξης για το αν ο «άπειρος», «ανώριμος» ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει να διαχειριστεί αποδοτικά τα συμφέροντά της. Ταυτόχρονα δίνεται και η βεβαιότητα ότι θα «σοβαρευτεί», με τη συμβολή στελεχών άλλων κομμάτων και τεχνοκρατών, με τους οποίους είναι ήδη σε επαφή ο ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να τα ...καταφέρει.
Ανούσιες διαφορές
Και πέραν των παραπάνω, γενικά παράγοντες του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου και των διεθνών ιμπεριαλιστικών κέντρων, επιδιώκοντας στήριξη της ανάκαμψης της κερδοφορίας τους, διαγιγνώσκοντας ταυτόχρονα σύννεφα στον ορίζοντα της καπιταλιστικής οικονομίας στο σύνολο της ΕΕ και όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, συνιστούν συναίνεση και συνεννόηση, επικρίνοντας το πολιτικό σύστημα για ανικανότητα και έλλειψη ευελιξίας σε αυτό το πεδίο.
Οι δε παραινέσεις τους πατούν στο γεγονός ότι οι διαφορές και οι αντιθέσεις των αστικών πολιτικών δυνάμεων περιορίζονται στα επιμέρους, καθώς βαθιά είναι η συμφωνία τους στους κρίσιμους στόχους του κεφαλαίου. Οι διαχωριστικές γραμμές τους εύκολα μετατοπίζονται, ξεπερνιούνται, αλλάζουν, αν αυτό κριθεί σκόπιμο για το καλό και το συμφέρον της τάξης που εκπροσωπούν.
Σε αυτή τη βάση, τα μονοπώλια πιέζουν τους πολιτικούς εκφραστές τους για «συναίνεση» ώστε να εγκλωβίσουν ευρύτερα στρώματα του λαού - με παράλληλες επιχειρήσεις αποπροσανατολισμού τους για το ποιος είναι ο «καλύτερος», «εντιμότερος», «αξιότερος» διαχειριστής της μοίρας του - στις ανάγκες και τα προτάγματα του κεφαλαίου.
Ο πραγματικός αντίπαλος
Σε αυτό το πλαίσιο, άλλωστε, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, δεσμευμένοι σε αυτό το σύστημα, στη στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ, στήνουν τεχνητές διαχωριστικές γραμμές, δίνοντας ρεσιτάλ κινδυνολογίας και εφησυχασμού. Κάνουν συστηματική προσπάθεια να αποπροσανατολίσουν, να κρύψουν από το λαό και τη νεολαία ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός, ο πραγματικός αντίπαλος: Η στρατηγική επιλογή υπέρ των μονοπωλίων, ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, η ενσωμάτωση στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, που οδηγούν σε αυτήν την αντιλαϊκή πολιτική.
Ακριβώς γι' αυτό, όποιος και αν είναι κυβέρνηση αύριο, μια νέα κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ ή η τωρινή με κορμό τη ΝΔ, μπροστά στους εργαζόμενους βρίσκεται σταθερά και μόνο η συνέχιση του σημερινού αντιλαϊκού δρόμου του κεφαλαίου και της ΕΕ, που θα φέρει είτε μια «ματωμένη» για το λαό ανάκαμψη είτε μια νέα κρίση με νέες μεγάλες απώλειες για τους εργαζόμενους.
Γι' αυτό, ακριβώς, στις εκλογές δεν αρκεί η τιμωρία στα κόμματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν. Πρέπει να τιμωρηθεί και το σύστημα το ίδιο. Αλλιώς, με εναλλαγές προσώπων και κομμάτων, το σύστημα παίρνει ανάσες ζωής, αποκτά νέα δυναμική για να τσακίσει το κίνημα, το λαό, τη νεολαία.
Γι' αυτό την επόμενη μέρα ο λαός χρειάζεται ισχυρό ΚΚΕ, στήριγμα στην πάλη του για ανάκτηση των απωλειών, για να μπουν εμπόδια στη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής, για κάλυψη των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, για να ανοίξει το δρόμο της ανατροπής αυτού του σάπιου συστήματος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου