Απόψε, από 'δώ, από τους Αγίους Αναργύρους, από τη Δυτική Αττική, ξεκινάμε τον αγώνα για το μεγάλο πρόβλημα της ανεργίας που αφορά κάθε εργάτη, τη λαϊκή οικογένεια. Αγώνα που δεν πρόκειται να σταματήσουμε έως την τελική εξάλειψη της ανεργίας, για μια κοινωνία όπου ο λαός, η ίδια η εργατική τάξη θα είναι στην εξουσία.
Θέλουμε να απευθυνθούμε στους άνεργους, άνδρες και γυναίκες της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, στα άνεργα παιδιά της λαϊκής οικογένειας που ζουν εδώ σ' αυτές τις συνοικίες όπου η ανεργία τσακίζει κόκαλα, η φτώχεια εξαθλιώνει, νούμερα και ποσοστά τραβάνε κατά πάνω, πολύ πάνω από το ανατριχιαστικό πανελλαδικό ποσοστό του 27%.
Η Αττική, άλλωστε, το 'χει ξεπεράσει. Εχει φτάσει στο 28,5 % σε αυτό που καταγράφεται ως επίσημη ανεργία. Στους βασικούς δήμους της Δυτικής Αθήνας, το 43,75% είναι άνεργοι πάνω από 12 μήνες, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ, τα οποία αποτυπώνουν μόνο μέρος της τραγικής πραγματικότητας καθώς είναι χιλιάδες οι άνεργοι που δεν καταγράφονται στον ΟΑΕΔ.
Εδώ ζει ένα μεγάλο μέρος από το 1,5 εκ. των ανέργων, εδώ ζει ένα μεγάλο μέρος από τις 450.000 οικογένειες που δεν έχουν ούτε έναν εργαζόμενο, ζουν δηλαδή σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας και εξαθλίωσης. Εδώ ζει ένα μεγάλο κομμάτι των νέων που αποτελεί το 60% των συνολικά ανέργων.
Θέλουμε, κι αυτό επιδιώκουμε ως ΚΚΕ, να συζητήσουμε το τι και πώς θα το αλλάξουμε. Γιατί το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που λέει στους άνεργους και στις οικογένειές τους ότι μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας. Μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα και εμείς και τα παιδιά μας. Απόψε από 'δώ, από τις δυτικές συνοικίες της Αττικής, θέλουμε να απευθύνουμε στους άνεργους κάλεσμα συμπόρευσης με το ΚΚΕ. Για την ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας, για έξοδο από την καπιταλιστική οικονομική κρίση προς όφελος του λαού.
Ποιος φταίει για την ανεργία;
H ανεργία δεν είναι ανικανότητα, ούτε επιλογή. Για την ανεργία δε φταίει η κακιά μας μοίρα ότι δηλαδή γεννηθήκαμε και ζούμε στους Αγίους Αναργύρους, στο Περιστέρι, στα Λιόσια. Για την ανεργία ευθύνεται το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, το σύστημα που ζει και αναπνέει για το κέρδος. Φταίει το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που αντιμετωπίζει την εργατική δύναμη σαν εμπόρευμα, θέλει τον εργάτη όλο και πιο φτηνό εμπόρευμα.
Γι' αυτό απολύει εργάτες με συγκροτημένα δικαιώματα για να πάρει άλλους στη θέση τους με μισθούς πείνας. Μεταφέρουν τις επιχειρήσεις τους αλλού. Με βασικό αυτό το κριτήριο επιλέγουν κλάδους, τομείς που θα επενδύσουν. Κι άλλοτε -σε κρίση ή όταν ο ανταγωνισμός τον βγάλει έξω από την αγορά- η εργατική δύναμη, του γίνεται και άχρηστη.
Αλλά και όταν τα μονοπώλια, οι γιγάντιες επιχειρήσεις στον καπιταλισμό κάνουν επενδύσεις, και όταν με κίνητρο την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα δημιουργούν προϋποθέσεις να ανέβει η παραγωγικότητα, δε μειώνουν τον γενικό χρόνο εργασίας αλλά μειώνουν τον αριθμό των εργατών που χρησιμοποιούν. Το κίνητρο της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου οδηγεί στην ανάπτυξη που στη συνέχεια φέρνει την ύφεση και την κρίση. Με το ίδιο κίνητρο αγκομαχά για να μπει πάλι σε ρυθμούς κάποιας ανάπτυξης.
Οι εργάτες και οι εργάτριες στις κλωστοϋφαντουργίες που έμειναν χωρίς δουλειά, γιατί εργοστάσια έκλεισαν, και η επιχείρηση μεταφέρθηκε κάπου στα Βαλκάνια, πρέπει να ξέρουν, ότι οι καπιταλιστές μεταφέρουν τις επιχειρήσεις τους εκεί όπου η εργατική δύναμη πουλιέται φθηνότερα, εκεί όπου υπάρχει μεγαλύτερη εκμετάλλευση, γιατί εκεί θα εξασφαλίσουν μεγαλύτερη κερδοφορία για πάρτη τους.
Οι εργάτριες από τα τσαγκαράδικα, που τώρα άνεργες ψάχνουν για κάνα ένσημο, να συμπληρώσουν για τη σύνταξη πείνας, πρέπει να ξέρουν ότι οι καπιταλιστές παίρνουν τα κεφάλαιά τους από τον έναν κλάδο και τα επενδύουν σε έναν άλλο για να αυγατίσουν τα κέρδη τους και πάλι απ' την αρχή. Οι εργάτες και οι εργάτριες από τις κλωστοϋφαντουργίες, από τα τσαγκαράδικα, θα μπορούσαν να έχουν δουλειά, γιατί οι κλάδοι τους είναι αναγκαίοι και απαραίτητοι, γιατί το φτηνό και ποιοτικό ρούχο και παπούτσι είναι αναγκαίο και απαραίτητο στη λαϊκή οικογένεια.
Οι εργαζόμενοι στον κλάδο ένδυσης και κλωστοϋφαντουργίας μειώθηκαν από 65.000 το 2008 σε 35.000 το 2012. 270 επιχειρήσεις που δίνουν ένδυμα για την αγορά της Ελλάδας έχουν φύγει από την Ελλάδα κι έχουν πάει στη Βουλγαρία, απασχολώντας 22.000 εργαζόμενους, με βάση τη δυνατότητα που τους δίνουν οι περιβόητες 4 ελευθερίες της ΕΕ, στο όνομα της οποίας πίνουν νερό όλα τα άλλα κόμματα μηδενός εξαιρουμένου, κρύβοντας από το λαό την αλήθεια.
Οι εργάτες από τα Ναυπηγεία, τις Χαλυβουργίες, άνεργοι ή μελλοντικοί άνεργοι, είναι έμπειρο εργατικό δυναμικό, αναγκαίο σε μια χώρα νησιωτική σαν τη δική μας που χρειάζεται σύγχρονα ασφαλή πλοία, σε μια χώρα που χρειάζεται επεξεργασμένα μέταλλα και άλλα υλικά, όχι μόνο για την κατασκευή πλοίων αλλά και άλλων μεταφορικών μέσων.
Οι άνεργοι οικοδόμοι - έμπειροι τεχνίτες μάστορες που περιμένουν στα στέκια των οικοδόμων μπας και «σκάσει» κάνα μερεμέτι, θα μπορούσαν να 'χουν κάθε μέρα μεροκάματο μόνο για να χτίζουν τους παιδικούς σταθμούς, τα σχολεία, τις παιδικές χαρές για τα παιδιά μας, κέντρα υγείας, για έργα προστασίας του σπιτιού που χρειάζεται κάθε νέο ζευγάρι που ξεκινά τη ζωή του.
Οι μικρέμποροι και βιοτέχνες που αναγκάστηκαν να κλείσουν την επιχείρησή τους, αλλά κι αυτοί που λόγω χρεών δεν μπορούν να κλείσουν, πρέπει να ξέρουν ότι η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων τσακίζει τις μικρότερες επιχειρήσεις που δεν μπορούν αντικειμενικά να ανταγωνιστούν τις μεγάλες επιχειρήσεις και κλείνουν. Οτι τα μονοπώλια τσακίζουν το ίδιο εργάτες και το μεγαλύτερο μέρος των αυτοαπασχολούμενων.
Κι όλοι μαζί εργάτες και εργάτριες, αυτοαπασχολούμενοι, συνταξιούχοι, νέοι και νέες της περιοχής έχουν ανάγκη από Κέντρα Υγείας, ένα σύγχρονο νοσοκομείο στην περιοχή, με δωρεάν παροχές για όλους. Τέτοιο νοσοκομείο είναι το «Αττικόν» - νοσοκομείο με σύγχρονα μηχανήματα που ψυχορραγεί λόγω έλλειψης προσωπικού και χρηματοδότησης.
Δοκιμασμένη η καπιταλιστική ανάπτυξη
Η αντιπαράθεση ανάμεσα στο δίπολο ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για την πολυπόθητη ανάπτυξη, που είναι στο δρόμο κι έρχεται μέσω Κίνας, ο τσακωμός τους για το αν πρόκειται για καλές ή κακές επενδύσεις, αν θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας, δεν μπορεί να κρύψει ότι το πρόβλημα της ανεργίας δε λύνεται, ούτε κουκουλώνεται. Δεν μπορεί να κρύψει ότι η ανεργία πατάει στέρεα πάνω στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης που και οι δύο υπερασπίζονται.
Αλλωστε, όλες οι εκτιμήσεις και προβλέψεις ελληνικών και ξένων αστικών επιτελείων μιλάνε για μακροχρόνια ανεργία στην Ελλάδα με πολύ ψηλά ποσοστά. Ο καπιταλιστικός τρόπος αξιοποίησης της νέας τεχνολογίας απ' τη μια αυξάνει το ξεζούμισμα, το βαθμό εκμετάλλευσης όσων δουλεύουν και απ' την άλλη αυξάνει τη στρατιά των ανέργων.
Δείτε, για παράδειγμα, τι αποτέλεσμα είχαν στη ΔΕΗ και στον ΟΤΕ οι επενδύσεις και τα οργανωτικά μέτρα για την αύξηση της παραγωγικότητας: Την τελευταία εικοσαετία προχώρησαν σημαντικές επενδύσεις στις συγκεκριμένες επιχειρήσεις τεχνολογικού εκσυγχρονισμού ύψους πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ. Ο ΟΤΕ πέρασε σε ψηφιακές παροχές, εγκατέστησε δίκτυα κινητής τηλεφωνίας, υποδομές για το διαδίκτυο.
Η ΔΕΗ προχώρησε σε επενδύσεις σε νέους σταθμούς Ενέργειας, σε νέα δίκτυα μεταφοράς, σε σταθμούς παραγωγής ΑΠΕ. Ομως ο τεχνολογικός αυτός εκσυγχρονισμός, οι επενδύσεις πολλών δισ. ευρώ συνοδεύτηκαν από κύματα απολύσεων στον ΟΤΕ και στη ΔΕΗ με το προσωπικό να μειώνεται κατά δεκάδες χιλιάδες, την εντατικοποίηση της εργασίας να χτυπάει, κυριολεκτικά, κόκκινο.
Οι εργαζόμενοι με σχέση πλήρους - σταθερής απασχόλησης μειώθηκαν στη ΔΕΗ από 36.000 στα μέσα της δεκαετίας του '90 σε 19.000, ενώ την ίδια περίοδο υπήρξε θεαματική αύξηση του κύκλου εργασιών της επιχείρησης. Ταυτόχρονα, πάνω από 2.000 εργαζόμενοι εργάζονται με 4μηνες συμβάσεις, στους υπεργολάβους, ενώ από τις απανωτές μειώσεις μισθών της τελευταίας τριετίας των μόνιμων εργαζομένων ο όμιλος πέτυχε μείωση μισθών κατά 690 ευρώ.
Συγχρόνως, στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και των συμφωνιών της ΕΕ για ελεύθερη κίνηση κεφαλαίου, εργασίας, εμπορευμάτων, υπηρεσιών, οι ελληνικές εταιρείες φεύγουν απ' την Ελλάδα και ταυτόχρονα επιδοτούνται με κοινοτικό και κρατικό χρήμα. Ηδη από την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ σημαντικοί κλάδοι της μεταποίησης (ιματισμός, κλωστοϋφαντουργία, δέρμα, ξύλο), πέρασαν σε πορεία συρρίκνωσης πολλά χρόνια πριν, ακόμα κι όταν υπήρχε παραγωγική ανάπτυξη στην Ελλάδα.
Την ίδια τύχη είχε και η αγροτική παραγωγή. Το 1980 το αγροτικό ισοζύγιο στην Ελλάδα ήταν πλεονασματικό κατά 9 δισ. δραχμές, ενώ 30 χρόνια αργότερα ήταν ελλειμματικό κατά 3 δισ. Η ΚΑΠ οδήγησε σε αναδιάρθρωση της αγροτικής παραγωγής σε βάρος πρώτα από όλα της κτηνοτροφίας, της αλιείας αλλά και της γεωργίας, όπως τα όσπρια, οι ντομάτες και άλλα. 150.000 αγρότες εγκατέλειψαν την αγροτική παραγωγή από το 2002 έως το 2008 χωρίς ουσιαστικά να μπορούν να ασχοληθούν σε άλλους τομείς.
Η ανάπτυξή τους δε θα λύσει το πρόβλημα
Οι 1,5 εκ. άνεργοι, πρέπει να ξέρουν πως η πολυπόθητη ανάκαμψη δε θα τους δώσει πίσω τη δουλειά που είχαν με το μισθό που είχαν, δεν θα τους δώσει πίσω τη ζωή που είχαν με το επίπεδο που είχαν. Οι θέσεις εργασίας που θα φέρει η ανάκαμψη, η όποια ανάκαμψη, και λίγες θα 'ναι και κακοπληρωμένες. Εχουν φροντίσει γι' αυτό διαχρονικά οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ αλλά και η συγκυβέρνησή τους με τη ΔΗΜΑΡ με τους αντεργατικούς νόμους, εντός και εκτός μνημονίου, που ψήφισαν.
Αργά ή γρήγορα, μπορεί να υπάρξει κάποια ανάκαμψη, άλλωστε αυτό πάντα συμβαίνει στον κύκλο της καπιταλιστικής κρίσης, εκτός κι αν ξεσπάσει βαθιά και παρατεταμένη κρίση σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτή η ανάκαμψη, θα είναι αναιμική, δεν πρόκειται να οδηγήσει στα προ κρίσης επίπεδα, ούτε τη συνολική οικονομία ούτε το μισθό, τη σύνταξη, γενικά το εργατικό εισόδημα.
Δεν πρέπει κανένας να ξεγελαστεί από τις υποσχέσεις της τρικομματικής κυβέρνησης για παραγωγική ανάπτυξη. Το σίγουρο είναι ότι η πολυπόθητη καπιταλιστική ανάπτυξη δεν μπορεί να απορροφήσει τον τεράστιο αριθμό των ανέργων, που υπερβαίνουν τα 1,5 εκ., ενώ αναμένεται να αυξηθεί γιατί στους ήδη άνεργους θα έρθουν να προστεθούν και οι μερικές χιλιάδες απολυμένων του Δημοσίου, από το κλείσιμο και την καταστροφή χιλιάδων μικρών επιχειρήσεων.
Το σίγουρο είναι ότι οι όποιες θέσεις δημιουργηθούν θα είναι θέσεις εργασίας με διαλυμένες εργασιακές σχέσεις, με όρους μαθητείας, με μισθούς πολύ κάτω από τις ανάγκες, πρακτικά με όρους γαλέρας, ώστε να διασφαλίζεται η κερδοφορία του κεφαλαίου. Και επειδή ορισμένοι «φυλάνε και τα ρούχα τους», προσέχουν, και είναι πολύ προσεκτικοί στις εκτιμήσεις τους για το τι θα φέρει η πολυπόθητη ανάπτυξη. Γι' αυτό και ένας εκ των τριών εταίρων της συγκυβέρνησης μίλησε για τον κίνδυνο της «άνεργης ανάπτυξης», όπως την ονόμασε.
ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί στην τρικομματική συγκυβέρνηση, συμφωνούν πως η ανεργία είναι ένα μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα, συμφωνούν πως πρέπει να παρθούν άμεσα μέτρα, συμφωνούν, ανησυχούν και ομολογούν πως η ανεργία απειλεί την κοινωνική συνοχή ή καλύτερα: «Εργασία σημαίνει κοινωνική συνοχή», ομολογώντας έτσι για το τι φοβίζει, συνολικά, τους πολιτικούς εκπροσώπους του κεφαλαίου και φυσικά το ίδιο το κεφάλαιο.
Για «κοινωνική συνοχή» μίλησε και ο Τσίπρας στη συνέλευση του ΣΕΒ, για να πάρει τα εύσημα από τους μεγαλοβιομήχανους. Ομως, «κοινωνική συνοχή» έτσι όπως την καταλαβαίνουν όλοι αυτοί, με τα μέτρα και τις πολιτικές που προτείνουν, σημαίνει αφοπλισμό των εργατών, των ανέργων, του λαού μας, σημαίνει υποταγή στη μιζέρια, στη μοιρολατρία, στο συμβιβασμό με τη δυστυχία, τη φτώχεια, τις όλο και πιο μειωμένες απαιτήσεις, όλα αυτά δηλαδή που δε θα μας επιτρέπουν να σηκώσουμε κεφάλι απέναντι στους πραγματικούς ενόχους για την κατάσταση που μας έχουν φέρει.
Τους φοβίζει, μήπως η απογοήτευση, η ανοχή, η ζωή χωρίς απαιτήσεις σήμερα που δέχεται τα όποια ψίχουλα για να ζήσει, να επιβιώσει, μήπως αύριο γίνει αγώνας, ταξικός αγώνας με συνείδηση, διεκδίκηση του πλούτου που η ίδια η εργατική τάξη, ο λαός παράγει.
Προγράμματα που μοιράζουν την ανεργία
Τα κόμματα της συγκυβέρνησης, από τη μια, και η λεγόμενη αξιωματική αντιπολίτευση, από την άλλη, δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα. Το σύστημα που διαχειρίζονται δεν μπορεί να λύσει την ανεργία γι' αυτό παρουσιάζουν την ανεργία ως πρόβλημα πολιτικής διαχείρισης από μια τέτοια κυβέρνηση εντός των τειχών, με εξουσία τους ίδιους που δημιουργούν την ανεργία, που μας έβαλαν στην κρίση, για να βγάλουν δηλαδή πάλι λάδι το σύστημα που γεννά και αναπαράγει την ανεργία.
Γι' αυτό και οι επιλογές τους είναι μετρημένες, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να διαχειριστούν την ανεργία, να μοιράσουν την ανεργία, να μοιράσουν τη μια κακοπληρωμένη θέση εργασίας - και χωρίς δικαιώματα - σε δυο και τρεις άνεργους, τελικά να διατηρήσουν την ανεργία, γιατί θέλουν τον άνεργο - θύμα, ως εφεδρεία εργατική, για να ρίχνουν κι άλλο κάτω τους μισθούς, τα μεροκάματα, τα εργασιακά δικαιώματα, για να μην μπορεί να ανασάνει ο λαός.
Γι' αυτό τα διάφορα προγράμματα για τους άνεργους πάνε κι έρχονται. Προγράμματα επιδοτούμενα από την ΕΕ μέσα από κοινοτικούς πόρους, προγράμματα μέσω ΕΣΠΑ, αλλά και τον κρατικό προϋπολογισμό, νέα και συνεχόμενα προγράμματα κατάρτισης - μαθητείας - προγράμματα κοινωφελούς εργασίας, «διαλέγεις και παίρνεις», δηλαδή, «τώρα που γυρίζει». Μόνο που ο άνεργος τι να διαλέξει; Το μισθό πείνας με επιδότηση ΕΣΠΑ ή το μισθό πείνας με επιδότηση ΟΑΕΔ;
Υπάρχει ήδη πικρή πείρα από αυτά τα προγράμματα. Προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας, με κακοπληρωμένους και απλήρωτους εργαζόμενους, με παραβίαση των ειδικοτήτων, χωρίς καμιά πρόβλεψη για τη μητρότητα, με άθλιες συνθήκες εργασίας. Εδώ ανακατεύονται και κινούνται δραστήρια οι δήμοι που άλλωστε είναι πρωταγωνιστές στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, ειδικά στο κομμάτι της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων.
Για τον άνεργο που είναι «στο περίμενε», για μια θέση σε ένα πρόγραμμα επιδότησης της ανεργίας, τη λύση την έχει έτοιμη και την βγάζει από το τσεπάκι ο ΣΥΡΙΖΑ κι έχει τον βαρύγδουπο τίτλο «κυβέρνηση της αριστεράς». Μιλούν για «κυβέρνηση» που θα δρομολογήσει ένα εναλλακτικό πρότυπο ανάπτυξης, βασισμένο «όχι στη δίψα μιας παρασιτικής οικονομικής ολιγαρχίας για κέρδη» αλλά πρώτα από όλα στις πραγματικές μας ανάγκες!
Κρύβουν ότι το εναλλακτικό πρότυπο ανάπτυξης είναι πρότυπο για το κεφάλαιο, για τους λίγους καπιταλιστές, τα μονοπώλια, που κερδίζουν από την εκμετάλλευση του εργάτη. Μιλώντας για υγιείς καπιταλιστές δείχνουν ποιας τάξης τα συμφέροντα θέλουν να υπηρετήσουν ως κυβέρνηση αύριο. Γι' αυτό είναι και επικίνδυνοι γιατί την ίδια ώρα όχι μόνο λένε αλλά και κάνουν ό,τι μπορούν για να υπονομεύσουν, να τσακίσουν το κίνημα.
Τι άλλο να πει κανείς όταν στο συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Αθήνας μαζί με τους εξαφανισμένους συνέδρους των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ ήταν κι αυτοί της «Αυτόνομης Παρέμβασης» του ΣΥΡΙΖΑ; Τι άλλο να πει κανείς γι' αυτούς που με τις ευλογίες της εργοδοσίας και συνοδεία διευθυντικών στελεχών, μετέφεραν αντιπροσώπους για να τους πάνε να ψηφίσουν για ένα λεπτό και μετά να εξαφανιστούν, χωρίς να μπορούν να ανταλλάξουν ούτε ένα βλέμμα, μια κουβέντα με τους συναδέλφους τους;
Είναι διπλά επικίνδυνοι γιατί μιλάνε για τη φτώχεια, για το πώς θα τη διαχειριστούν. Υπόσχονται αυτά που ήδη προσπαθεί να κάνει το αστικό κράτος, αυτά που ήδη γίνονται από όλους, με τις ΜΚΟ, την Εκκλησία κ.λπ. Αλλά αυτή δεν είναι πολιτική που σε πάει μακριά, ούτε μέχρι την άλλη πλατεία δεν σε πάει.
Και η φασιστική - ναζιστική Χρυσή Αυγή που αναλαμβάνει ρόλο στην αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού στοχοποιεί το μνημόνιο για να αθωώσει όλη την αντιλαϊκή πολιτική που υλοποιούνταν τα προηγούμενα χρόνια. Κυρίως όμως αυτή δηλητηριάζει τις συνειδήσεις, στοχοποιώντας τους μετανάστες για το πρόβλημα της ανεργίας. Στοχοποιεί τους ξένους εργάτες, την ίδια ώρα που υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια το σύστημα που θησαυρίζει από την εκμετάλλευση και των ξένων και των Ελλήνων εργατών.
Το σύστημα που αξιοποιεί, χρησιμοποιεί και τους αλλοδαπούς, όπως και τους άνεργους, για να ρίχνει τα μεροκάματα, για να θησαυρίζουν οι εκλεκτοί των ναζί, τα μονοπώλια που τους θρέφουν και τους γεννάνε. Εδώ σ' αυτές τις γειτονιές, η Χρυσή Αυγή ρίχνει τα δίχτυα της για να ψαρέψει άνεργα παιδιά των λαϊκών οικογενειών, φτωχόπαιδα. Εδώ, όμως, στους Αγίους Αναργύρους, στο Καματερό, στα Λιόσια, στην Πετρούπολη, πρέπει οι φασίστες να φάνε τα μούτρα τους, να απομονωθούν, να τους στείλει στο περιθώριο η εργατική τάξη, ο λαός της περιοχής.
Τα δίχτυα της Χρυσής Αυγής μπορεί να τα αχρηστεύσει μόνο το εργατικό κίνημα, η Λαϊκή Συμμαχία, όπου μπορούν να συναντηθούν, να συμπορευτούν εργάτες, άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες, νέοι και γυναίκες των λαϊκών οικογενειών.
Οι προτάσεις - διεκδικήσεις του ΚΚΕ
Σας λέμε καθαρά: Εμείς δε θα βάλουμε πλάτη για να διαχειριστεί ο καπιταλισμός την κρίση του, γιατί δεν θέλουμε απλά να διαχειριστούμε τη φτώχεια μας. Δεν θέλουμε να διαχειριστούμε την ανεργία μας. Θέλουμε ζωή ανθρώπινη με πλήρη δικαιώματα. Θέλουμε σταθερή δουλειά με δικαιώματα. Και δεν κάνουμε πίσω απ' αυτό. Δεν συμβιβαζόμαστε με τίποτα λιγότερο. Γιατί μπορούμε να έχουμε όχι απλά το κάτι παραπάνω, αλλά μπορούμε να έχουμε όλα αυτά που είναι δικά μας και μας τα κλέβουν.
Διεκδικούμε εδώ και τώρα, σήμερα, μέτρα προστασίας των ανέργων. Η πρόταση νόμου του ΚΚΕ για την ουσιαστική προστασία των ανέργων απαντά στην ανάγκη σήμερα να παρθούν τέτοια μέτρα ανακούφισης, όπως:
- Το επίδομα ανεργίας να παρέχεται σε όλους τους ανέργους χωρίς όρους, προϋποθέσεις και περιορισμούς της ισχύουσας σήμερα νομοθεσίας, που έχουν ως αποτέλεσμα το μεγαλύτερο μέρος των ανέργων, περίπου το 83%, να στερείται επιδόματος.
- Το ύψος του μηνιαίου επιδόματος ανεργίας να καθορίζεται σε ποσοστό 80% του βασικού μισθού, που πρέπει να καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες.
- Επίδομα ανεργίας να δικαιούται και αυτός που αναζητεί εργασία μέσω ΟΑΕΔ και δεν βρίσκει ανάλογη με τα προσόντα του και δεν ασκεί άλλη επαγγελματική δραστηριότητα.
- Το διάστημα της ανεργίας να αναγνωρίζεται, χωρίς καμία επιβάρυνση των ανέργων, ως συντάξιμος χρόνος.
- Καθ' όλη τη διάρκεια της ανεργίας, οι άνεργοι και τα προστατευόμενα μέλη της οικογένειάς τους να δικαιούνται πλήρους και δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.
- Κατά το διάστημα της ανεργίας, οι άνεργοι να καταβάλλουν κατά 30% μειωμένα τα τιμολόγια της ύδρευσης, του ηλεκτρικού ρεύματος και των σταθερών τηλεφώνων και στο διάστημα αυτό να απαγορεύεται η διακοπή της παροχής τους.
- Οσο διαρκεί η ανεργία να επέρχεται αναστολή κάθε είδους υποχρέωσης που έχει αναλάβει ο άνεργος από δάνειο και απαγορεύεται ο ανατοκισμός και η κεφαλαιοποίηση των συμβατικών τόκων που θα γεννηθούν στο διάστημα αυτό.
- Στο διάστημα της ανεργίας οι άνεργοι να δικαιούνται επιδότηση ενοικίου από τον κρατικό προϋπολογισμό κατά 100% για την κύρια κατοικία αυτών και της οικογένειάς τους.
- Να αναστέλλεται κάθε πράξη αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος της κύριας και δευτερεύουσας κατοικίας που ανήκει στον άνεργο.
- Αντίστοιχες διατάξεις προσαρμοσμένες στις ιδιαιτερότητες του κάθε επαγγέλματος να προβλέπονται και για τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρομεσαίους αγρότες.
Διεκδικούμε μέτρα ανακούφισης των ανέργων, μπαίνουμε μπροστά για την οργάνωση της πάλης των ανέργων, υλοποιούμε το «όλοι για έναν και ένας για όλους» μέσα από κάθε σωματείο που συμμετέχουμε, είτε στην πλειοψηφία είτε στη μειοψηφία, με μπροστάρηδες φυσικά τα σωματεία που ανήκουν στο ΠΑΜΕ, τις οργανώσεις της ΠΑΣΕΒΕ, της ΠΑΣΥ, το ΜΑΣ, την ΟΓΕ.
Ας μάθουν οι άνεργοι πως όταν αυτό το σύνθημα υλοποιείται έχει και αποτελέσματα. Οπως στην περίπτωση του άνεργου εργάτη της Ν/Ε Ζώνης με τα 2 παιδιά που η ΕΥΔΑΠ τον απειλούσε με κατάσχεση του σπιτιού του, που ανέδειξε ο «Ριζοσπάστης» στο πρωτοσέλιδό του. Το ταξικό σωματείο του Μετάλλου μπήκε μπροστά, διεκδίκησε και τελικά πέτυχε την ακύρωση του πλειστηριασμού.
Εχετε κι εσείς στην περιοχή σας πείρα από δεκάδες ανάλογα παραδείγματα με επανασυνδέσεις ρεύματος από τις Λαϊκές Επιτροπές, με αλληλεγγύη σε τελείως άπορες φτωχές οικογένειες, με έμπρακτη στήριξη των παιδιών λαϊκών οικογενειών με μαθήματα από εκπαιδευτικούς κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές. Αυτά τα παραδείγματα πρέπει να πολλαπλασιαστούν, να κάνουμε καθημερινά πράξη το σύνθημα: «Κανένας μόνος του στην κρίση»...
Οριστική λύση θα δώσει η λαϊκή εξουσία
Παλεύουμε για τη συγκρότηση της Λαϊκής Συμμαχίας που αγκαλιάζει την πλειοψηφία σήμερα του λαού μας που ανήκει στην εργατική τάξη, στα φτωχά λαϊκά στρώματα, που πρέπει να οργανώσει την αλληλεγγύη, να υπερασπίσει το εργατικό - λαϊκό εισόδημα, να αντικρούσει τα βάρβαρα μέτρα, να διεκδικήσει τα επείγοντα μέτρα ανακούφισης για τους ανέργους και τις οικογένειές τους.
Η Λαϊκή Συμμαχία υπερασπίζεται δικαιώματα, παλεύει για κατακτήσεις, έχει σαφή αντικαπιταλιστικό και αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό, διεκδικεί την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Διεκδικούμε μέτρα ανακούφισης των ανέργων και την ίδια ώρα παλεύουμε για να λυθεί οριστικά το πρόβλημα της ανεργίας.
Παλεύουμε για την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη, παλεύουμε για το σοσιαλισμό που περισσότερο από ποτέ άλλοτε είναι και επίκαιρος και αναγκαίος, το σύστημα δηλαδή όπου οι εργάτες και οι εργάτριες, ο λαός θα είναι οι ίδιοι στην εξουσία, το σύστημα που θα εξαλείψει από προσώπου Γης την ανεργία και θα εξασφαλίζει σε όλους σταθερή δουλειά.
Σκοπός του αγώνα μας δεν είναι η διαχείριση της φτώχειας αλλά η ευημερία του λαού, η ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας των ανθρώπων. Στην εποχή μας υπάρχουν όλες αυτές οι δυνατότητες. Οσο κυριαρχούν τα μονοπώλια, ο καπιταλισμός, αυτές οι δυνατότητες καταστρέφονται. Στην Ελλάδα υπάρχουν οι προϋποθέσεις για ανάπτυξη και παραγωγή με βάση τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Τέτοια ανατροπή χρειάζεται σήμερα. Γι' αυτό παλεύουμε.
Ο σοσιαλισμός είναι επίκαιρος και αναγκαίος. Ο σοσιαλισμός έδωσε και μπορεί να δώσει πρωτόγνωρες κατακτήσεις στην εργατική τάξη, στο λαό μας. Ο σοσιαλισμός που οικοδομήθηκε τον προηγούμενο αιώνα έλυσε το πρόβλημα της ανεργίας, δίνοντας σε όλους δουλειά με δικαιώματα, με ικανοποιητικό μισθό, με δωρεάν παροχές στην Υγεία, στην Παιδεία, με ελεύθερο χρόνο, με πολιτισμό, αθλητισμό, με δικαίωμα στις διακοπές.
Ακριβώς γιατί έχει τα απαραίτητα εργαλεία στα χέρια της η λαϊκή εξουσία: Δηλαδή, κοινωνικοποιημένα τα μονοπώλια, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό για ανάπτυξη μέσων παραγωγής, για κατανομή όλου του εργατικού δυναμικού, εργατικό - λαϊκό έλεγχο από τα κάτω, απαλλαγή από τα δεσμά της ΕΕ και των άλλων ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, ανάπτυξη αμοιβαία επωφελούς συνεργασίας με άλλες χώρες του κόσμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου