Κυριακή 16 Ιουλίου 2017

Ορισμένα συμπεράσματα από τον αγώνα των συμβασιούχων στους δήμους

Οδίκαιος και πολύμηνος αγώνας των συμβασιούχων στους δήμους για μόνιμη και σταθερή εργασία, με μετατροπή των συμβάσεών τους από ορισμένου σε αορίστου χρόνου, με πολύμορφες κινητοποιήσεις, κλιμακώθηκε μετά την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου που ανήγγειλε επί της ουσίας χιλιάδες απολύσεις. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, κατέρρευσε η προπαγάνδα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που υποσχόταν ότι δεν θα απολυθούν και θα παραμείνουν στις δουλειές τους, ενώ η ΝΔ και η πλειοψηφία της ΚΕΔΕ εμφανίστηκαν να επιχαίρουν με την απόφαση. Το αγωνιστικό ξέσπασμα που ακολούθησε υποχρέωσε την κυβέρνηση και την πλειοψηφία της ΚΕΔΕ σε αναζήτηση ελιγμών απέναντι στη δυσαρέσκεια και την αποφασιστικότητα των συμβασιούχων, χωρίς βέβαια να αναιρείται η ουσία της αντεργατικής τους πολιτικής.
Eδώ και σχεδόν τρία χρόνια, σχεδιασμένα και επίμονα, τα επιχειρησιακά και κλαδικά σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ δούλευαν με στόχο να οργανώσουν και να συντονίσουν τους συμβασιούχους. Απέναντί τους δεν είχαν μόνο την κυβέρνηση και τους δημάρχους, την ομηρία, τον φόβο και τις ψεύτικες υποσχέσεις, αλλά βρήκαν και την πλειοψηφία της ΠΟΕ - ΟΤΑ («Συνδικαλιστική Ανατροπή», ΔΑΚΕ) η οποία δεν γράφει, ακόμα και σήμερα, μέλη της σωματεία που δίνουν πλήρη δικαιώματα στους συμβασιούχους, σφυρίζει αδιάφορα και υπονομεύει την προσπάθεια οργάνωσης των συμβασιούχων στα σωματεία.
Κοινός αγώνας μονίμων και συμβασιούχων για μόνιμη και σταθερή δουλειά
Ο διαρκής αγώνας, για να εγγράφονται οι συμβασιούχοι στα σωματεία, η ζύμωση στους εργαζόμενους της αναγκαιότητας από κοινού μόνιμοι και εργαζόμενοι με ελαστικές μορφές εργασίας να διεκδικούν τη μόνιμη και σταθερή δουλειά και τα εργασιακά τους δικαιώματα, να διαμορφώσουν κοινό μέτωπο ενάντια στη σύγχρονη πραγματικότητα του καπιταλισμού, που επιδιώκει την ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας και την κατάτμηση των εργαζομένων, αποτέλεσε την οργανωτική βάση, για να αναπτυχθούν και να αποκτήσουν σωστό προσανατολισμό οι αγώνες.
Η πείρα από προηγούμενους αγώνες οδήγησε στη συγκρότηση Επιτροπών Αγώνα των συμβασιούχων για τον καλύτερο συντονισμό ανά δήμο, σε επίπεδο Αττικής και Πανελλαδικά. Ανάλογη μορφή είχαν και οι απεργιακές κινητοποιήσεις, με παναττικά και πανελλαδικά συλλαλητήρια και εναλλαγές μορφών πάλης, απεργίες και στάσεις εργασίας, παρεμβάσεις στα Δημοτικά Συμβούλια, συμβολικές καταλήψεις δημαρχείων, αποκλεισμούς αμαξοστασίων, πρωτοβουλίες συμπαράστασης ταξικών φορέων και Λαϊκών Επιτροπών, πορείες στους δήμους και διακίνηση ενημερωτικών φυλλαδίων σε χώρους που συχνάζουν εργατικά - λαϊκά στρώματα, κατάθεση πρότασης νόμου στη Βουλή.
Σε αυτήν τη βάση, με πρωτοβουλία των σωματείων και των Επιτροπών Αγώνα, διαμορφώθηκε το πλαίσιο των αιτημάτων και κυριάρχησε το δίκαιο αίτημα για μόνιμη και σταθερή δουλειά, κόντρα στους ελιγμούς της κυβέρνησης και του εργοδοτικού συνδικαλισμού στην Ομοσπονδία. Χαρακτηριστικές του περιεχομένου αυτού που πήραν οι κινητοποιήσεις είναι οι πιέσεις του υπουργού Εσωτερικών στους κυβερνητικούς συνδικαλιστές, στους οποίους ανέφερε: «Αυτά περί μονιμότητας τον τελευταίο μήνα τα λέτε. Μέχρι τώρα λέγατε μόνο για καταβολή των δεδουλευμένων. Επειδή τώρα σας πιέζει μια παράταξη (σ.σ. εννοεί τη ΔΑΣ), αλλάξατε θέση».
Η πείρα έδειξε τη σημασία του κοινού μετώπου μονίμων και συμβασιούχων, που ήταν καθοριστικό για την εξέλιξη του αγώνα. Το κοινό μέτωπο απαιτεί σταθερό προσανατολισμό, διαρκή ανάδειξη της σημασίας του, μαζικές διαδικασίες, πρωτοπόρα δράση από τους συνδικαλιστές και τα σωματεία. Δικαιώνεται η επιμονή μας σε αυτό το καθήκον που το υπερασπιστήκαμε χωρίς να λογαριάσουμε συνέπειες, ακόμα και όταν οι μηχανισμοί των δημάρχων, η προπαγάνδα της κυβέρνησης και ο εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός επιχείρησαν να το διασπάσουν. Η ενότητα όλων των εργαζομένων ανά κλάδο σε ταξική κατεύθυνση είναι η μόνη απάντηση σε κυβέρνηση και εργοδοσία που μπορεί να φέρει αποτελέσματα.
Απέναντι στο μαύρο μέτωπο του κεφαλαίου
Η διεκδίκηση του δικαιώματος στη μόνιμη και σταθερή εργασία έφερε τους συμβασιούχους αντιμέτωπους με την κυβέρνηση, τα αστικά κόμματα, τις Οδηγίες της ΕΕ, το σύνταγμα, τους νόμους, τα μνημόνια, τους κρατικούς μηχανισμούς, τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, που επιδιώκουν να αναλάβουν την αποκομιδή και διαχείριση των απορριμμάτων για να τονώσουν την κερδοφορία τους και τα ΜΜΕ που ελέγχουν. Ολοι αυτοί, μαζί με τους ανθρώπους τους στο κίνημα, αποτελούν το μαύρο μέτωπο που με συνέπεια και στρατηγική αντιπαλεύει κάθε διεκδίκηση των εργαζομένων.
Ο προσανατολισμός, η μαζικότητα και η ένταση των κινητοποιήσεων ξεσκέπασαν τον τρόπο δράσης του μαύρου μετώπου, που έδειξε ξανά το απαίσιο πρόσωπό του, επιτέθηκε οργανωμένα, γιατί είδε τη δυναμική που μπορεί να διαμορφωθεί.
Η κυβέρνηση, που όλο το προηγούμενο διάστημα εξαπατούσε συστηματικά, καλλιεργώντας προσδοκίες με συνεχείς δηλώσεις και διαρροές για νομοθετικές δήθεν ρυθμίσεις για μονιμοποίηση των συμβασιούχων, έδειξε ότι επιλέχθηκε για να κάνει τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό του κεφαλαίου. Εκανε ένα βήμα παραπέρα. Η μεγάλη όξυνση των αγώνων ανέδειξε την ευκολία με την οποία η σοσιαλδημοκρατία μπορεί να περάσει σε ακραία αντιδραστικές θέσεις και πρακτικές. Με το δημοσίευμα στην «Αυγή», για περιστολή του δικαιώματος της απεργίας, έδωσε τον τόνο, την κατεύθυνση που θα ακολουθήσει, προκειμένου να στηρίξει την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, μαρτύρησε τι έχει συμφωνήσει για το αμέσως επόμενο διάστημα. Παράλληλα, ενεργοποίησε μηχανισμούς καταστολής με εισαγγελείς. Εκτός από τη συνηθισμένη προσπάθεια να στρέψει τους υπόλοιπους εργαζομένους και τα λαϊκά στρώματα ενάντια στους απεργούς, με επίκληση στη δημόσια υγεία και ανάλογη χυδαία προβολή από τα ΜΜΕ, επιθετικά έβαλε και το ιδεολόγημα ότι οι αγώνες των εργαζομένων οδηγούν στην ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών στους δήμους, για να διασπάσει το κοινό μέτωπο μονίμων και συμβασιούχων.
Την ίδια στιγμή, επεδίωξε και βρήκε βολικό συνέταιρο στο παιχνίδι του διπολισμού τη ΝΔ, που μιλούσε ανοιχτά για ιδιωτικοποίηση της καθαριότητας και απολύσεις των συμβασιούχων.
Ανάλογη στάση ενάντια στο αίτημα των συμβασιούχων για μόνιμη και σταθερή εργασία είχαν και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, με τη ναζιστική Χρυσή Αυγή να πρωταγωνιστεί ενάντια στον αγώνα τους, με παραληρήματα για ρουσφέτια κ.ο.κ.
Ελιγμοί που δεν αλλάζουν την αντεργατική ουσία
Ο ελιγμός της κυβέρνησης με την τροπολογία οδηγεί από άλλο δρόμο στην ιδιωτικοποίηση της καθαριότητας, φορτώνει την ευθύνη των χιλιάδων απολύσεων στους δημάρχους και μετακυλίει το κόστος των περιορισμένων προσλήψεων στους δημότες.
Η πλειοψηφία της ΚΕΔΕ, που αρχικά μίλησε για δικαίωση των δημάρχων οι οποίοι είχαν προχωρήσει σε απολύσεις, υπό την πίεση του αγώνα των συμβασιούχων, επιχείρησε, προσωρινά και για τα μάτια του κόσμου, να φορτώσει την ευθύνη για τις απολύσεις στην κυβέρνηση και να εμφανιστεί στο πλευρό των εργαζομένων, με αποφάσεις Δημοτικών Συμβουλίων για μόνιμη και σταθερή δουλειά, ακόμα και κατεβαίνοντας σε πορείες. Οσο όμως αυξανόταν η διάρκεια του αγώνα, οι ίδιοι δήμαρχοι έφερναν τους εισαγγελείς και τα ΜΑΤ στα αμαξοστάσια, έστηναν απεργοσπαστικούς μηχανισμούς, υιοθέτησαν πλήρως τη στρατηγική για «καθαρές πόλεις» σε αντίθεση με τον αγώνα, ακόμα και με την ασφάλεια και την ίδια τη ζωή των εργαζομένων.
Από την εντατικοποίηση της εργασίας που επέβαλαν στους χώρους δουλειάς, είχαμε 2 νεκρούς εργαζόμενους στην καθαριότητα. Μια μάνα 4 παιδιών, 62 ετών, που δούλευε διπλοβάρδια για να μαζευτούν τα σκουπίδια στον δήμο Ζωγράφου κι έναν συμβασιούχο οδηγό στην καθαριότητα στο δήμο Θεσσαλονίκης, πατέρα 2 παιδιών, που κλήθηκε έκτακτα να δουλέψει Κυριακή βράδυ. Εντεκα μέρες ούρλιαζαν μαζί, καπιταλιστές, αστικά ΜΜΕ, κυβέρνηση, δήμαρχοι και περιφερειάρχες για σοβαρό κίνδυνο για τη ζωή των πολιτών από τα σκουπίδια, αλλά τους 2 νεκρούς εργάτες στην καθαριότητα τους πέρασαν στα ψιλά.
Ορισμένοι δήμαρχοι, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Μπουτάρη, λειτούργησαν σαν «λαγοί» της κυβέρνησης, απειλώντας ευθέως με ιδιωτικοποίηση της καθαριότητας. Σήμερα, προβαίνουν σε μαζικές απολύσεις των συμβασιούχων και τους αφήνουν απλήρωτους.
Οι εργαζόμενοι αναγνώρισαν και τους αγωνιστές δημάρχους, τους κομμουνιστές, που στήριξαν με όλους τους τρόπους και σε όλα τα επίπεδα τον αγώνα τους για μετατροπή των συμβάσεων από ορισμένου σε αορίστου χρόνου.
Η πλειοψηφία της ΠΟΕ - ΟΤΑ υποχρεώθηκε σε ελιγμό και υιοθέτησε το αίτημα των συμβασιούχων για μετατροπή των συμβάσεων από ορισμένου σε αορίστου χρόνου. Την ίδια στιγμή, βέβαια, παζάρευε το πώς θα κλείσει αυτόν τον αγώνα, πώς θα λειτουργήσει σαν μαξιλάρι της οργής για να ανοίξει ο δρόμος στην υλοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής. Αυτό φάνηκε καθαρά από τις δηλώσεις τους που έβρισκαν θετικά σημεία στις τροπολογίες που απέλυαν τον κόσμο, ακόμα και μετά τη συνάντηση με τον Τσίπρα που δήλωναν ικανοποιημένοι και χαρούμενοι από τη συζήτηση (!) καλλιεργώντας ψεύτικες ελπίδες. Το σύνθημα των ταξικών δυνάμεων, «καμία εμπιστοσύνη στην πλειοψηφία της ΠΟΕ - ΟΤΑ», επιβεβαιώνεται καθημερινά, με την Ομοσπονδία να έχει προκηρύξει Γενικό Συμβούλιο για να εξετάσει τη στάση της, όχι κατά τη διάρκεια του αγώνα, αλλά στις 19 Ιούλη, όταν δηλαδή θα έχουν απολυθεί οι συμβασιούχοι, βάζοντας, για μία ακόμα φορά, πλάτη στις κυβερνητικές πολιτικές.
Οργάνωση και προσανατολισμός της πάλης, ενεργή συμμετοχή και αλληλεγγύη
Αυτό το μαύρο μέτωπο κατάφεραν να στριμώξουν και να εκθέσουν μερικές χιλιάδες συμβασιούχοι, μαζί με πρωτοπόρους συναδέλφους τους. Ο αγώνας τους είναι ελπιδοφόρος, γιατί αποδεικνύει πως με καλή οργάνωση και σωστό προσανατολισμό μπορούν να αναπτυχθούν εστίες διεκδίκησης και αγώνα, απέναντι στην πολιτική κυβέρνησης, ΕΕ, κεφαλαίου, κόντρα στο ρεύμα της υποταγής και της ενσωμάτωσης, κόντρα στη λογική του μικρότερου κακού και του ρεαλισμού που θέλει την εργατική τάξη συνεχώς να ματώνει, για να τονώσει την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Απέδειξε ότι ο συσχετισμός δεν είναι στατικός, μπορεί να αλλάξει με σχέδιο, πρωτοβουλία, από τη συμμετοχή των εργαζομένων.
Ενας τέτοιος αγώνας απέναντι σε τόσο ισχυρούς αντιπάλους απαιτεί διάρκεια, μαχητικότητα, ανέβασμα της συλλογικής λειτουργίας και της ενεργού συμμετοχής των εργαζομένων, εναλλαγές μορφών και στήριξη από την κοινωνία, αλληλεγγύη.
Είναι σημαντική η πείρα που αποκτήθηκε για τη συνέχεια. Παρά τη λυσσασμένη επίθεση, το πρόβλημα των σκουπιδιών, σε συνδυασμό με τις ακραίες συνθήκες καύσωνα, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι στήριξαν τους συμβασιούχους, αναγνώρισαν το δίκιο του αγώνα. Είναι χρήσιμη η πείρα από την αλληλεγγύη των σωματείων, αλλά και από τις εξορμήσεις των εργαζομένων στις γειτονιές, στους δήμους, στις πόλεις, σε χώρους με διεθνή σημασία (μουσείο Ακρόπολης). Είναι δίδαγμα για τη συνέχεια, για να απαντιέται η μαύρη προπαγάνδα, να σπάει ο εγκλωβισμός στο χώρο, ο συντεχνιασμός, να αντιμετωπίζεται και ο τυχοδιωκτισμός γνωστών δυνάμεων που τη μία μέρα πρότειναν κατάληψη της χωματερής και την επόμενη δεν ψήφιζαν ούτε τη συνέχιση με 24ωρη απεργία, δηλαδή άτακτη υποχώρηση. Να εμπεδώνονται κριτήρια, να εκπαιδεύονται στον αγώνα οι εργάτες για τις μάχες που είναι μπροστά, γιατί όπως είπαμε: Τίποτα δεν τελείωσε!
Είναι στοίχημα, η ενημέρωση, ο αγώνας να βγαίνουν έξω από το αμαξοστάσια, από το χώρο δουλειάς, να γίνονται κέντρο συντονισμού και αλληλεγγύης ευρύτερων δυνάμεων σε τοπικό, κλαδικό, πανελλαδικό επίπεδο.
Συζητώντας με τους συναδέλφους αυτά τα συμπεράσματα, συνεχίζουμε, οργανώνουμε τον αγώνα απέναντι στις απολύσεις και την απληρωσιά, χωρίς να κάνουμε ούτε ένα βήμα πίσω από τη μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους.

Γιώργος ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων δήμου Λυκόβρυσης - Πεύκης, μέλος του ΔΣ του Συνδικάτου ΟΤΑ Αττικής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου