Πληθαίνουν τα κρούσματα καταγγελιών για κατασχέσεις από Εφορία και άλλους Οργανισμούς σπιτιών και περιουσιακών στοιχείων, ραβασάκια από ασφαλιστικά ταμεία για χρέη, παρακρατήσεις μισθών, επιδομάτων, καταθέσεων για διάφορες οφειλές, λογαριασμούς ΔΕΚΟ κλπ. περιπτώσεις χρεών προς το Δημόσιο, αλλά και τράπεζες.
Οι εξελίξεις μπορεί να φαίνονται «μεμονωμένες» ή να αποδίδονται σε «λάθος ερμηνεία» των εγκυκλίων και των νόμων, σε «υπερβάλλοντα ζήλο» των υπαλλήλων, σε «αλαλούμ» μεταξύ των υπηρεσιών, στην «κατά γράμμα» εφαρμογή του νόμου και σε διάφορες άλλες δικαιολογίες, αλλά η πραγματικότητα είναι μία και ταξική. Ολα αυτά είναι απότοκα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, της διασφάλισης της κερδοφορίας του κεφαλαίου σε συνθήκες κρίσης με κάθε τρόπο και μέσο, της μετακύλισης των συνεπειών της καπιταλιστικής κρίσης εξ ολοκλήρου στις πλάτες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Αυτών που παράγουν τον πλούτο και τα «παράσιτα» οι κεφαλαιοκράτες, με τους πολιτικούς τους υπηρέτες και τους πολυεπίπεδους μηχανισμούς που έχουν στην υπηρεσία τους, δεν φτάνει που τους ξεζουμίζουν καθημερινά, τώρα τους ξεσπιτώνουν, τους αφήνουν χωρίς φαγητό, πετρέλαιο θέρμανσης, χωρίς μεροκάματο, χωρίς περίθαλψη, τους παίρνουν το μικρομάγαζο από το οποίο βγάζουν ένα πιάτο φαΐ, στερώντας το δικαίωμα στη μόρφωση και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των παιδιών και της οικογένειάς τους.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το κύμα κατασχέσεων που θα διογκωθεί το επόμενο διάστημα δεν είναι αποτέλεσμα «μνημονίων», «τρόικας», «κακών Γερμανών», «λάθος συνταγών», «μειγμάτων διαχείρισης», «ανίκανων διαπραγματευτών», «κακών, δευτεροκλασάτων τροϊκανών», «ακραίων νεοφιλελεύθερων», «ανάλγητων πρωθυπουργών, υπουργών και διευθυντών υπουργείων που είναι ξεκομμένοι από την κοινωνία». Δεν αφορά κάποιους «κακοπληρωτές και μπαταξήδες», όπως σκόπιμα καλλιεργούν για να παγιδεύσουν την εργατική - λαϊκή συνείδηση. Στη φάση που βρίσκεται το καπιταλιστικό σύστημα και για να ξεπεράσει την κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων είναι υποχρεωμένο να γίνει ακόμα πιο βάρβαρο, πιο επιθετικό. Και εδώ ο δρόμος είναι ένας και για όλες τις χώρες είτε έχουν μνημόνιο και δανειακή σύμβαση είτε όχι. Τα παραδείγματα άλλωστε στην Ισπανία, την Ιταλία, αλλά και άλλες χώρες με τις κατασχέσεις σπιτιών και όχι μόνο είναι χαρακτηριστικά. Επιδιώκουν να γίνει συνολικά όσο το δυνατόν πιο φθηνή η εργατική δύναμη. Υλοποιούν στην πράξη τα περί «καλού και κακού χρέους», ότι για τα «ελλείμματα και την υπονόμευση της ανταγωνιστικότητας φταίνε οι διεκδικήσεις και οι παροχές», ότι «δυστυχώς οι επιδοτήσεις πήγαν σε τυχοδιώκτες επιχειρηματίες και όχι στους υγιείς» κλπ. επικίνδυνες θεωρίες μέσα στο εργατικό κίνημα για να το «τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί» αποδεχόμενο να σηκώσει εξ ολοκλήρου το φορτίο. Έτσι η μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, για να ξεπεράσει το κεφάλαιο την κρίση του, δεν θα αφορά μόνο το μεροκάματο, τις εργασιακές σχέσεις, τις συντάξεις και το ασφαλιστικό. Αλλά και στο να πάρει το σπίτι του άνεργου για ένα κομμάτι ψωμί, να δεσμεύσει το χωράφι του αγρότη για να τον ξεκληρίσει μια ώρα γρηγορότερα ώστε να επιταχυνθεί η συγκέντρωση γης και αγροτικών δραστηριοτήτων στα μεγάλα αγροτικά μονοπώλια. Να μπει ταχύτερα το λουκέτο στο μικρομεσαίο επαγγελματία, έμπορο και βιοτέχνη μιας και οι πολυεθνικές επιδιώκουν άμεσα να αποκτήσουν τον πλήρη έλεγχο, μονοπωλώντας το σύνολο της αγοράς. Να «εθιστεί» η εργατική - λαϊκή οικογένεια ότι δεν είναι «δεδομένο» ότι θα μπορεί να βάλει κάθε μέρα ένα πιάτο φαΐ, θα πάει το παιδί ταϊσμένο στο σχολείο, ότι θα έχει για πάντα το σπίτι του, ότι το σπίτι θα έχει ρεύμα, νερό, θέρμανση κλπ. Με τους έτοιμους και «αναβαθμισμένους» μηχανισμούς που έχουν στήσει, ΔΕΚΟ, Εφορίες, ασφαλιστικά ταμεία και τράπεζες κόβουν ρεύμα και νερό, παρακρατούν τους ήδη πενιχρούς μισθούς, συντάξεις και επιδόματα, έτσι ώστε να εξαναγκαστεί ο εργάτης να πάει να δουλέψει για 10 έως 20 ευρώ στον εργοδότη και να πει και ευχαριστώ που βρήκε και αυτά τα ψίχουλα.
Τα παραδείγματα πολλά που έχει αποκαλύψει ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ», έχουν αναδείξει το ΚΚΕ, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, οι δυνάμεις της Λαϊκής Συμμαχίας, οι Λαϊκές Επιτροπές και οι Επιτροπές Αγώνα, αντιπαλεύοντας έμπρακτα όλη αυτή τη βαρβαρότητα. Με την απειλή της κατάσχεσης, της διακοπής ρεύματος, νερού, παρακράτησης μισθών, συντάξεων και πενιχρών επιδομάτων «πάνε περίπατο» και η ΣΣΕ, τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, ο οργανωμένος συλλογικός αγώνας, ενώ επικρατεί ο νόμος της καπιταλιστικής ζούγκλας και ανταγωνισμού, του «επιβιώνω πατώντας στο πτώμα του άλλου» και βέβαια «όλοι μαζί στον πάτο για να χτυπήσουν ταβάνι» τα κέρδη της εργοδοσίας. Το πρόβλημα δεν λύνεται με «αναμονή», περιορίζοντας τις καθημερινές ανάγκες, με την προσμονή ότι «κάτι θα γίνει και θα αλλάξει η κακιά μοίρα», ότι «εκλιπαρώντας για το αυτονόητο στα κανάλια, μιλώντας στο παράθυρο με τον υπουργό και τον αρμόδιο», θα βρεθεί επιτέλους κάποιος «σώφρων» αφού έχουμε μπλέξει με «τρελούς και επικίνδυνους», ότι «ατομικά» θα λύσει κάποιος το πρόβλημα, ότι αν έρθει ένας άλλος «κυβερνητικός διαχειριστής», ότι ψηφίζοντας για «τιμωρία» φασιστικά-ναζιστικά κόμματα -γρανάζια του καπιταλιστικού συστήματος- «τουλάχιστον θα βγάλει το άχτι του για τα δεινά του», θα ξεμπλέξει με τέτοια και άλλα βάσανα. Αν πάει στον «φιλάνθρωπο», που από τη μία τον πετά στο δρόμο της ανεργίας και από την άλλη του δίνει ένα πακέτο μακαρόνια, θα δει χαΐρι και προκοπή. Ας κρίνει από την πείρα της ίδιας της ζωής του. Αν σε αυτή τη φάση καθυστέρησε και ματαιώθηκε η εκδήλωση της «χιονοστιβάδας της βαρβαρότητας», οφείλεται στον οργανωμένο, συλλογικό, ταξικό ανυποχώρητο αγώνα. Στη συλλογική πάλη, την ταξική αλληλεγγύη και συμπαράσταση, στη διεκδίκηση με «υψωμένη τη γροθιά» και όχι με το άπλωμα του χεριού για να προλάβει όποιο ψίχουλο πέσει από το τραπέζι του καπιταλιστή. Με βαθιά συνειδητοποίηση του «Τάξη απέναντι σε Τάξη». Σε αυτό τον σκληρό αγώνα η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα έχουν τα δικά τους όπλα και στηρίγματα. Έχουν πρώτα από όλα τη δική τους δύναμη να εμπιστευτούν. Τα ταξικά τους σωματεία, τις Επιτροπές Αγώνα, τις Λαϊκές Επιτροπές, τις δυνάμεις της Λαϊκής Συμμαχίας στις γειτονιές, στα εργοστάσια, στα γιαπιά, στα χωράφια, στα πανεπιστήμια, στα σχολεία, στις υπηρεσίες, παντού. Τους πρωτοπόρους τίμιους αγωνιστές σε κάθε χώρο, το ΠΑΜΕ, το ΚΚΕ.
Τα συνθήματα: «Ένας για Όλους και Όλοι για Έναν» «Κανένας μόνος του στην καπιταλιστική κρίση», «Οι γειτονιές και οι χώροι δουλειάς να γίνουν κάστρα ταξικού, ανυποχώρητου αγώνα» να κυριαρχήσουν, να γίνουν τρόπος ζωής, σκέψης και δράσης.
Μπροστά και στη γενική απεργία στις 6 Νοέμβρη το ΠΑΜΕ διεκδικεί:
- Όχι στη νέα φοροεπιδρομή που προβλέπει ο νέος προϋπολογισμός.
- Να σταματήσουν τώρα όλα τα χαράτσια είτε της ΔΕΗ, είτε της Εφορίας.
- Να σταματήσει κάθε κατάσχεση και πλειστηριασμός στα σπίτια του εργαζόμενου λαού.
- Να καταργηθούν οι φόροι σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο.
- Να μη μείνει λαϊκό σπίτι χωρίς θέρμανση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου