Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2016

Ο στρατηγικός χαρακτήρας των ανατροπών

Πού στοχεύουν οι νέες ανατροπές που κάνει τώρα η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στο Ασφαλιστικό; Μειώνοντας παραπέρα τις συντάξεις και τις άλλες ασφαλιστικές παροχές, κάνει ακόμα «φτηνότερο» το σύστημα για την εργοδοσία, απαλλάσσοντάς την από ένα επιπλέον μέρος που το θεωρεί κόστος γι' αυτήν, έτσι θεωρεί την Κοινωνική Ασφάλιση. Επομένως, δημιουργεί προϋποθέσεις αύξησης του ποσοστού κέρδους, για να επενδυθούν συσσωρευμένα κεφάλαια.
Ταυτόχρονα, μειώνεται και η συμμετοχή του κράτους στη χρηματοδότηση της Κοινωνικής Ασφάλισης. Αυτό σημαίνει εξοικονόμηση χρημάτων που με διάφορους τρόπους θα δαπανηθούν για να στηριχτεί η ανάκαμψη της οικονομίας, με έμμεσες και άμεσες επιδοτήσεις και προνόμια στο κεφάλαιο. Συν τοις άλλοις, η Ασφάλιση και η Υγεία είναι προνομιακό πεδίο δράσης για τα «κοράκια» των ασφαλιστικών εταιρειών που καραδοκούν και κερδίζουν έδαφος από τη σταδιακή αποχώρηση του κράτους.
Να γιατί η ανησυχία της κυβέρνησης για τη βιωσιμότητα του συστήματος της Κοινωνικής Ασφάλισης δεν εκφράζει τίποτε περισσότερο από την έγνοια της για τη «βιωσιμότητα» των καπιταλιστικών επιχειρήσεων και την ανταγωνιστικότητά τους, για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας.
Μήπως όμως τα πράγματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο για τις συντάξεις και τις άλλες «κοινωνικές παροχές», αν η οικονομία επιστρέψει σε ρυθμούς ανάκαμψης; Σε καμιά περίπτωση. Οι ανατροπές στο Ασφαλιστικό, όπως και το σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων, προκύπτουν αντικειμενικά από την ανάγκη του κεφαλαίου να αποσπάσει το μέγιστο ποσοστό κέρδους, να κυριαρχήσει απέναντι στους ανταγωνιστές του.
Επομένως, η σαπίλα του συστήματος καθρεπτίζεται και στο Ασφαλιστικό: Ενώ σήμερα η επιστήμη και η τεχνική, η ίδια η παραγωγικότητα της εργασίας παρέχουν όλες τις προϋποθέσεις ώστε να μειωθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης για άνδρες και γυναίκες, να αυξηθούν οι συντάξεις και να καταργηθεί κάθε εισφορά ασφαλισμένων και συνταξιούχων στο σύστημα της Υγείας και της Πρόνοιας, εντούτοις τα πράγματα πάνε προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Κι αυτό συμβαίνει επειδή κριτήριο στην οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας είναι το καπιταλιστικό κέρδος και όχι οι λαϊκές ανάγκες και η ικανοποίησή τους. Η μείωση του μη μισθολογικού κόστους για την εργοδοσία, η απαλλαγή του κράτους από την Κοινωνική Ασφάλιση και η μετατροπή της σε ατομική υπόθεση, είναι από τους παράγοντες που επιδρούν καθοριστικά στην ανταγωνιστικότητα της καπιταλιστικής οικονομίας.
Σήμερα, το σύστημα δεν μπορεί να κάνει ούτε τις ελάχιστες παραχωρήσεις που έκανε σε παλιότερες φάσεις ανάπτυξης της οικονομίας, όπου κι αυτές κρίνονταν πάντα στο πεδίο της ταξικής πάλης και καθορίζονταν από το συσχετισμό δύναμης.
Ο στρατηγικός χαρακτήρας των ανατροπών στην Κοινωνική Ασφάλιση δεν προκύπτει μόνο από τις εξελίξεις στα χρόνια της κρίσης. Για παράδειγμα, το σχέδιο Γιαννίτση αποκρούστηκε προσωρινά από τους εργαζόμενους και το λαό, αλλά ο πυρήνας του ενσωματώθηκε σε όλες τις επόμενες μεταρρυθμίσεις και σ' αυτή που κάνει τώρα η κυβέρνηση.
Επομένως, η αντιστοίχηση των λαϊκών δικαιωμάτων με τις σύγχρονες ανάγκες και τις δυνατότητες που υπάρχουν αντικειμενικά αυτές να ικανοποιηθούν, προϋποθέτει ριζική ανατροπή του συσχετισμού δύναμης υπέρ των εργαζομένων και του λαού, ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου. Σ' αυτό το στόχο χρειάζεται να συγκεντρώνουν δυνάμεις οι εργαζόμενοι και τα σύμμαχα λαϊκά στρώματα, παλεύοντας με επιθετικά αιτήματα να βάλουν εμπόδια στα μέτρα που χειροτερεύουν τη ζωή του λαού, διεκδικώντας ανάκτηση των απωλειών από τα χρόνια της κρίσης.
Απέναντι στη μεταρρύθμιση που ετοιμάζει η κυβέρνηση, χρειάζεται να εκφραστεί καθολικά η αντίδραση των εργαζομένων και του λαού. Οι αγώνες του επόμενου διαστήματος και η νέα πανεργατική απεργία χρειάζεται να ανεβάσουν τον πήχη της ταξικής αντιπαράθεσης με την εργοδοσία και το κράτος της, με την ΕΕ των μονοπωλίων. Η ανασύνταξη του κινήματος, η κλιμάκωση των ταξικών αγώνων σ' αυτή την κατεύθυνση της αντιπαράθεσης στοχεύουν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου