ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ δεκαετίες οι αγρότες βγήκαν στους δρόμους σε μαζικούς και ηρωικούς αγώνες. Αντίπαλός τους οι πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΟΚ παλιότερα) που, με ζήλο, εφάρμοζαν και υπεράσπιζαν οι κυβερνήσεις και τα «φιλοευρωπαϊκά» κόμματα και οι οποίες τους ξεκλήριζαν σε μαζική κλίμακα.
ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΦΑΤΗ πανεργατική απεργία, οι μικρομεσαίοι αγρότες της Θεσσαλίας, και ειδικά της Καρδίτσας, ξαναβγήκαν μαζικά στους δρόμους, με τρακτέρ, μαζί με τους εργάτες, στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ. Αυτό, από μόνο του, αποτελεί μαρτυρία του μαζικού αναβρασμού που επικρατεί στις «τάξεις» των αγροτών, εξαιτίας και των πρόσθετων αντιαγροτικών μέτρων για φορολόγηση των χωραφιών, που ήρθε να προστεθεί σε όλα τα προηγούμενα. Δεν μπορεί να πει κανείς πως πρόκειται για τη «σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι», αλλά το γεγονός της καθόδου εκατοντάδων τρακτέρ στην εργατική συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Καρδίτσα, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως προπομπός όσων θα ακολουθήσουν.
ΑΝΤΙΜΟΝΟΠΩΛΙΑΚΗ, αντικαπιταλιστική συνείδηση οι μικρομεσαίοι αγρότες μπορεί να μην «έφτιαξαν», στην εντέλεια, ακόμη, αλλά έμαθαν στα «πανεπιστήμια των αγώνων», στα μπλόκα των εθνικών οδών, πως από αλλού περίμεναν τον κίνδυνο να τους πάρουν τα χωράφια και απ' αλλού τους ήρθε η «σφαλιάρα». Για δεκαετίες τους «τάραξαν στο δούλεμα» ότι οι κομμουνιστές θα τους αρπάξουν τα χωράφια, αλλά την «βρήκαν» από τους καπιταλιστές, που δεν τους άφησαν τίποτα και τους πέταξαν στο δρόμο σαν στυμμένες λεμονόκουπες.
ΥΠΟΥΛΟ ΡΟΛΟ στην υπονόμευση των αγώνων, όλα αυτά τα χρόνια, έπαιξε ο ΣΥΝ παλιότερα και σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ. Στις πιο κρίσιμες στιγμές των αγώνων εμφανιζόταν ως δύναμη νομιμοφροσύνης στα ευρωενωσιακά ιδεώδη, συντασσόμενη με το κίνημα των μεγαλοαγροτών και απαιτώντας ανοιχτούς δρόμους για «ανοιχτό» διάλογο με τους κρατούντες. Μπροστά, λοιπόν, στον «κίνδυνο» γενικευμένης αγωνιστικής ανάφλεξης της μικρομεσαίας αγροτιάς, οι κρατούντες έβαλαν ξανά μπροστά την οργάνωση του κινήματος των μεγαλοαγροτών, ξεθάβοντας ξεχασμένους αγροτοσυνδικαλιστές του παρελθόντος και αναδεικνύοντας νέους.
ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ σίγουρο: Στους τωρινούς αγώνες της αγροτιάς, η σύγκρουση ανάμεσα στο κίνημα των μικρομεσαίων αγροτών και των μεγαλοαγροτών θα πάρει πιο σφοδρά χαρακτηριστικά. Οι μεγαλοαγρότες, που διαφωνούν με ορισμένα απ' αυτά τα μέτρα, έχουν κάθε συμφέρον να συνταχθούν με τις ευρωενωσιακές πολιτικές, στην κατεύθυνση να φύγουν γρήγορα από τη μέση οι εκατοντάδες χιλιάδες μικροί και φτωχοί αγρότες, ούτως ώστε να μοιραστούν τη λεία από επιδοτήσεις και εγκαταλειμμένα χωράφια που θα αφήσουν πίσω τους οι ξεκληρισμένοι.
ΕΔΩ ΑΚΡΙΒΩΣ βρίσκεται η αξία της πρότασης του ΚΚΕ για μια άλλη οργάνωση του αγροτικού τομέα στα πλαίσια της συνολικότερης πρότασης εξουσίας. Σήμερα, ο μικροκληρούχος αγρότης δεν μπορεί να «επιζήσει» στα πλαίσια του μονοπωλιακού καπιταλισμού και της ΕΕ. Η μεγάλη καλλιέργεια, μέσα από την οργάνωση του παραγωγικού συνεταιρισμού, με τη λαϊκή συμμαχία στην εξουσία, δίνει το πλεονέκτημα να εφαρμοστεί πλήρως η σύγχρονη τεχνολογία, με τους μικροαγρότες «νοικοκυραίους» στα χωράφια και όχι ξεκληρισμένους, περιφερόμενους στις ουρές των ανέργων.
Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ στις επερχόμενες μάχες της μικρομεσαίας αγροτιάς πρέπει να έχει τέτοια στρατηγική, λύνοντας, εν τω μεταξύ, ζητήματα άμεσης επιβίωσης, μέσα από το σωστό πλαίσιο αιτημάτων που, όλα αυτά τα χρόνια, έχει επεξεργαστεί το κίνημά τους και εμπλουτίζεται συνεχώς. Το πού θα γείρει η πλάστιγγα για τη μικρομεσαία αγροτιά θα κριθεί στο πεδίο της μάχης, με τα μπλόκα και με κάθε μορφή πάλης σε όλα τα μέτωπα και μέσα από την ενίσχυση της συμμαχίας της με την εργατική τάξη και τους αυτοαπασχολούμενους.
Γιώργος ΝΤΑΦΟΥΛΗΣ
Μέλος του Γραφείου Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου