Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2014

Εκδήλωση για τα 40 χρόνια από τη νόμιμη επανέκδοση του "Ριζοσπάστη"




ΜΕΛΟΥΣ ΤΟΥ ΠΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ
ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ
ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ 40 ΧΡΟΝΙΑ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΟΜΙΜΗ ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ»


Αγαπητοί φίλες και φίλοι, αγαπητοί προσκαλεσμένοι, συντρόφισσες και σύντροφοι. Θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε για την σημερινή σας παρουσία στην εκδήλωση που τιμάμε τα 40 χρόνια από την επανέκδοση του «Ριζοσπάστη», θέλουμε ιδιαίτερα να ευχαριστήσουμε τα 22 ΚΚ και τις εφημερίδες τους απ' όλο το κόσμο που μας έστειλαν χαιρετιστήρια μηνύματα.
Οι μέρες αυτές για εμάς είναι ξεχωριστές. Είναι ημέρες που φέρνουμε στο μυαλό μας, στη σκέψη μας την σκληρή πολύχρονη πορεία της εφημερίδας μας, του Ριζοσπάστη τις ηρωικές στιγμές, τις θυσίες, την ακούραστη δουλειά κομμουνιστών δημοσιογράφων, ανταποκριτών, διακινητών όλων όσων κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες δούλεψαν προκειμένου η εφημερίδα να σταθεί κάθε στιγμή στο ύψος της να ανταποκριθεί στο ρόλο της ως όργανο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ ως καθημερινός σύντροφος και καθοδηγητής. Η εφημερίδα του ΚΚΕ έχει την ίδια ηρωική πορεία με το Κόμμα μας. Οι χρεωμένοι σε αυτή την δουλειά έχουν το βαρύ φορτίο που φέρουμε ως κληρονόμοι ενός Βιδάλη, Φίτσιου, Στράγγα, Λαμπρινού, Κορνάρου, Τσουρτσούλη, Μαρουκάκη, συντακτών του "Ρ" που έπεσαν είτε στα εκτελεστικά αποσπάσματα είτε με το όπλο στο χέρι. Αλλά και κορυφαίων δημοσιογράφων όπως ο Καραγιώργης, ο Καραντώνης κ.α. Των εκατοντάδων συντακτών του που σάπισαν στις εξορίες και τις φυλακές αλλά και αυτών που έδωσαν την μάχη της έκδοσης- εκτύπωσης και διακίνησης του στις δύσκολες εποχές αμέσως μετά την ήττα του ΔΣΕ όπως ο Γιώργης Γεωργίου που δολοφονήθηκε το 1958 στα ελληνό-βουλγαρικά σύνορα. Όσων με αυταπάρνηση, στερήσεις και κακουχίες δούλευαν αγόγγυστα οι περισσότεροι αυτοδίδακτοι δημοσιογράφοι, συντάκτες ύλης, διορθωτές και τυπογράφοι για να βγαίνει καθημερινά η εφημερίδα του Κόμματος στις πιο δύσκολες και αντίξοες συνθήκες.
Φέρνουμε επίσης ιδιαίτερα στη σκέψη όσους συντρόφους δούλεψαν στην εφημερίδα μετά την μεταπολίτευση τα 40 αυτά χρόνια και δεν βρίσκονται σήμερα κοντά μας όπως ο Γιώργης Τρικαλινός, ο Τάκης Μαμάτσης, ο Τάκης Τσίγκας που διετέλεσε για πολλά χρόνια διευθυντής και αρχισυντάκτης της εφημερίδας, και έφυγε πρόσφατα από κοντά μας, ο Μάκης Λυμπεράτος, ο Βάσως Γεωργίου, ο Νίκος Καραντηνός, ο Θανάσης Παπαρήγας, ο Χρήστος Μπόμπος και άλλοι δεκάδες.
Πρέπει όμως κάθε μέρα και όχι μόνο σε συγκεκριμένες ημέρες να σκεφτόμαστε το πως η εφημερίδα μας ανταποκρίνεται στο καθήκον της στις σημερινές συνθήκες, πως μπορεί να σταθεί στο ύψος των σημερινών απαιτήσεων. Να σκεφτόμαστε κάθε μέρα πως θα δίνουμε ώθηση στην αύξηση της διακίνησης και της αξιοποίησης του. Αυτό άλλωστε αποτελεί την καλύτερη και πιο ουσιαστική τιμή στην πολύχρονη ιστορία της εφημερίδας, στους συντρόφους που έδωσαν κυριολεκτικά και μεταφορικά την ζωή τους σε αυτή την υπόθεση.
Ο Ριζοσπάστης αποτελεί θεμελιακό στοιχείο της ύπαρξης και δράσης του ΚΚΕ γι' αυτό άλλωστε και συγκεντρώνει πάντα τα πυρά της αστικής αλλά και οπορτουνιστικής επίθεσης ενάντια στο Κόμμα.
Η ύπαρξη Κομματικού τύπου, υπήρξε πάντα απαραίτητος όρος για την διαμόρφωση ενός ΚΚ. ΚΚ χωρίς τύπο δεν μπορεί να υπάρξει. Ανεξάρτητα αν αυτός είναι νόμιμος ή παράνομος. Ο Τύπος αυτός με την ευθύνη του Καθοδ. Οργάνου, της ΚΕ πρέπει καθημερινά να λύνει ζητήματα: ενημέρωσης - αποκάλυψης - διαφώτισης - καθοδήγησης για δράση στη κατεύθυνση της προώθησης της πολιτικής του Κόμματος, της προβολής των θέσεων του...
Ο Ριζοσπάστης φθάνει την γνώμη της ΚΕ καθημερινά σε κάθε εργαζόμενο, σε κάθε χώρο δουλειάς, γειτονιά, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας άμεσα και υπεύθυνα για όλα τα ζητήματα που βρίσκονται σε εξέλιξη. Αυτό είναι το πρώτο ζήτημα. Γι' αυτό λέμε ότι είναι ο καθημερινός καθοδηγητής αρκεί βεβαίως να αξιοποιείται με τέτοιο τρόπο.
Τι έλεγε ο Λένιν και εδώ να δώσουμε έμφαση...
«...η εφημερίδα δεν είναι μόνο ο συλλογικός προπαγανδιστής και συλλογικός διαφωτιστής, μα και συλλογικός οργανωτής. (...) Με τη βοήθεια της εφημερίδας και σε σύνδεση με αυτή θα διαμορφώνεται από μόνη της μια μόνιμη οργάνωση που θα απασχολείται όχι μόνο με την τοπική, μα και με τη συστηματική γενική δουλειά, που θα μαθαίνει στα μέλη της να παρακολουθούν προσεχτικά τα πολιτικά γεγονότα, να εκτιμούν τη σημασία τους και την επίδρασή τους στα διάφορα στρώματα του πληθυσμού, να επεξεργάζονται τις κατάλληλες μεθόδους, με τις οποίες το επαναστατικό κόμμα θα επιδρά πάνω σ' αυτά τα γεγονότα» («Από πού ν' αρχίσουμε;», Άπαντα, τ. 5, σ. 11).
Το ζητούμενο σήμερα για την εφημερίδα μας είναι πως θα συμβάλει πιο ουσιαστικά στην υλοποίηση των Αποφάσεων του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, στην προβολή του Προγράμματος του ΚΚΕ, στην στήριξη της προσπάθειας για ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, της συγκρότησης της Λαϊκής Συμμαχίας ανάμεσα στην εργατική τάξη και στα άλλα λαϊκά στρώματα, την προβολή της ρεαλιστικότητας και επικαιρότητας της εργατικής-λαϊκής εξουσίας, του σοσιαλισμού.
Αποτελεί βασικό στοιχείο της παρέμβασης του Κόμματος στην επικαιρότητα. Πρώτα απ' όλα γιατί προβάλλει τις πολιτικές – οικονομικές εξελίξεις στην Ελλάδα και διεθνώς από την «σκοπιά των από κάτω» από τη σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, από τη σκοπιά των θέσεων του ΚΚΕ. Αλλά και γιατί συμβάλλει στην διαμόρφωση της επικαιρότητας, στην προβολή των ειδήσεων, στην αποκάλυψη αντιλαϊκών εξελίξεων ή στην προβολή της δράσης του εργατικού-λαϊκού κινήματος, στην παρέμβαση δηλαδή σε αυτό που λένε «καθημερινή ατζέντα» της επικαιρότητας, στην ανάδειξη της είδησης που θα περάσει στα ψιλά των αστικών εφημερίδων, της δραστηριότητας που θα θαφτεί, της εξέλιξης που θα συγκαλυφθεί η ουσία της.
Η εφημερίδα εξασφαλίζοντας το να φτάνει για όλα αυτά τα ζητήματα καθημερινά και έγκαιρα η «γραμμή του Κόμματος», η τοποθέτηση της Κεντρικής Επιτροπής συμβάλει στην ενοποίηση της δράσης του Κόμματος σε πανελλαδικό επίπεδο και στο πιο απομακρυσμένο σημείο της χώρας.
Η μεταφορά πείρας μέσα από τις σελίδες της για δραστηριότητες του Κόμματος, αλλά και των σωματείων, των συνδικάτων άλλων φορέων του λαϊκού κινήματος συμβάλλει στην άμεση και γρήγορη ανταλλαγή εμπειρίας, στην προβολή μορφών πάλης, δραστηριοτήτων πρωτοβουλιών που μπορούν να αξιοποιηθούν και αλλού, δίνει ιδέες, ερεθίσματα για την επέκταση της δραστηριότητας.
Η εφημερίδα παρακολουθεί το ιδεολογικό-πολιτικό μέτωπο, την δράση των άλλων πολιτικών δυνάμεων και των αντίπαλων ιδεολογικών ρευμάτων, απαντώντας στα ιδεολογήματα του αντιπάλου που προωθούνται καθημερινά και υποδόρια σε όλη την κλίμακα της ζωής των εργαζομένων, από το χώρο δουλειάς μέχρι μέσα από το οικογενειακό περιβάλλον, τα ΜΜΕ κ.λ.π.
Αξιοποιεί τις συλλογικές επεξεργασίες του Κόμματος για την προβολή ιστορικών συμπερασμάτων από την πείρα της ταξικής πάλης στην Ελλάδα και διεθνώς, από την πείρα του Κομμουνιστικού Κινήματος, του εργατικού-λαϊκού κινήματος. Συμπεράσματα χρήσιμα που μπορούν να φωτίσουν την σημερινή πραγματικότητα, τις σημερινές εξελίξεις στην ταξική πάλη. Να βγουν συμπεράσματα για τα σωστά και λάθη. Τα θέματα της ιστορίας μπαίνουν άλλωστε αντικειμενικά στο επίκεντρο της σημερινής ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης.
Όμως η εφημερίδα θα πρέπει ακόμα να φιλοξενεί ζητήματα ιδεολογικής διαπάλης και σε άλλα θέματα και ενδιαφέροντα όπως αυτά του πολιτισμού, της επιστήμης του αθλητισμού. Ζητήματα πάνω στα οποία αντικειμενικά διεξάγεται διαπάλη και απασχολούν χιλιάδες κόσμο ιδιαίτερα τμήματα της νεολαίας.
Αν στόχος της δημοσιογραφίας είναι η αποκάλυψη της αλήθειας, τότε πρέπει να πούμε ότι στη σημερινή εποχή του καπιταλισμού η αλήθεια μπορεί να ιδωθεί μόνο «απ' τα κάτω» μόνο με βάση τα ταξικά συμφέροντα της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Αληθινή δημοσιογραφία μπορεί να είναι μόνο η κομμουνιστική...
Γι' αυτό άλλωστε παίρνουν σοβαρά υπόψη τους ακόμα και όσοι δεν έχουν σχέση πολιτική με το ΚΚΕ τι λέει το ΚΚΕ, τι γράφει ο Ριζοσπάστης. Ακόμα και οι αστοί.
Για να μπορέσεις όμως να δεις την αλήθεια, να μην δεις το δέντρο και να χάσεις το δάσος, χρειάζονται κάποια εργαλεία, εκπαίδευση σε μια μεθοδολογία, να μπορείς να διακρίνεις όχι μόνο κάθε ψηφίδα ξεχωριστά αλλά το σύνολο της εικόνας, να δεις την «μεγάλη εικόνα».
Στη σημερινή εποχή της γρήγορης ενημέρωσης και πληροφορίας δεν έχει σημασία μόνο αυτή καθαυτή η είδηση αλλά το τι προκύπτει από την είδηση, τι σηματοδοτεί, τι συμπέρασμα δίνει, τι σημαίνει όσον αφορά την δράση, κινητοποίηση, οργάνωση των εργαζομένων.
Σήμερα ο «Ριζοσπάστης» καλείται να ανταποκριθεί σε αυτά τα καθήκοντα μέσα σε νέου είδους δύσκολες συνθήκες που καθορίζονται από τις κοινωνικές και οικονομικές εξελίξεις εσωτερικές και διεθνώς.
Η αντεπανάσταση έχει αφήσει βαρύ το αποτύπωμα της στην εργατική -λαϊκή συνείδηση, ειδικά στα νεότερα ηλικιακά τμήματα των εργαζομένων, των παιδιών των λαϊκών στρωμάτων, που για αυτούς η ΕΣΣΔ, τα σοσιαλιστικά κράτη είναι μια παλιά ιστορία που ακούν αν ακούν από τους γονείς ή τους παππούδες τους ή μαθαίνουν μέσα από πλήρη ιστορική διαστρέβλωση απ' τα σχολεία. Η ανατροπή του σοσιαλισμού έχει φέρει υποχώρηση της επίδρασης των κομμουνιστικών-σοσιαλιστικών ιδεών, γεγονός που επιδρά συνολικά στο εργατικό-λαϊκό κίνημα. Ενίσχυσε τάσεις συμβιβασμού, τάσεις υποχώρησης, τάσεις μοιρολατρίας. Σε αυτή την κατεύθυνση μεγάλο και σημαντικό ρόλο έχει παίξει η οπορτουνιστική προπαγάνδα που στην ουσία απαρνήθηκε το σοσιαλισμό, διακήρυξε τον συμβιβασμό με τον καπιταλισμό στο όνομα όμως του εργατικού κινήματος.
Η υποχώρηση, που έχει σημαδέψει το εργατικό κίνημα, εκδηλώνεται και από την έλλειψη εμπιστοσύνης στις οργανώσεις των εργαζομένων, τα σωματεία, τα συνδικάτα και από το γεγονός ότι κυριαρχεί η λογική ότι οι αγώνες δεν έχουν αποτέλεσμα. Υποχώρηση που φάνηκε καθαρά σε συνθήκες εκδήλωσης της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης με την αδυναμία των εργαζομένων να αντιδράσουν αποφασιστικά στην προσπάθεια το κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις και τα κόμματα του να τους φορτώσουν στην πλάτη τα βάρη της κρίσης. Ο συμβιβασμός με μια ζωή των μειωμένων απαιτήσεων είναι αυτό που κυριαρχεί σε μεγάλα τμήματα εργαζομένων.
Η αστική διαπάλη και αντιπαράθεση σχετικά με το μείγμα διαχείρισης της κρίσης επιδρά στην εργατική τάξη στα φτωχά λαϊκά στρώματα, διαμορφώνει ψευδαισθήσεις και αυταπάτες ότι μπορεί ένα άλλο μείγμα διαχείρισης να εξασφαλίσει την φιλολαϊκή διέξοδο. Το ίδιο επιδρούν ανταγωνισμοί ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου για το ποιο θα βγει κερδισμένο ή λιγότερο χαμένο από την κρίση καθώς και η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών σε διεθνές επίπεδο. Οι εργαζόμενοι σε κάθε χώρα καλούνται να στρατευτούν με το πλευρό της μιας ή της άλλης πλευράς.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες καλείται όλο το Κόμμα, η ΚΝΕ, οι φίλοι, οι οπαδοί, συνεργαζόμενοι αγωνιστές να παλέψουν για την προώθηση της γραμμής της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, για την Λαϊκή Συμμαχία σε αντικαπιταλιστική- αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, την εκλαΐκευση της πολιτικής πρότασης του ΚΚΕ διεξόδου από την κρίση, δηλαδή: την αποδέσμευση από την ΕΕ – μονομερής διαγραφή όλου του χρέους με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και εργατική-λαϊκή εξουσία.
Σε αυτές τις συνθήκες γίνεται κατανοητό γιατί έχει ιδιαίτερη σημασία η πολύμορφη ιδεολογική δουλειά, η ανάλυση, εξήγηση – αποκάλυψη των εξελίξεων, η γενίκευση της πείρας από τα θετικά βήματα στην οργάνωση του εργατικού κινήματος, αλλά και των αδυναμιών, των δυσκολιών που πρέπει να αντιμετωπιστούν.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες ο «Ριζοσπάστης» αποτελεί καθημερινό στήριγμα αυτής της προσπάθειας. Ο «Ριζοσπάστης» εφοδιάζει με την κατάλληλη επιχειρηματολογία, κάνει προπαγάνδα περνώντας τα συνθήματα του Κόμματος σε ευρύτερες εργατικές λαϊκές δυνάμεις διαμορφώνοντας όμως και κριτήριο σκέψης, μεθοδολογίας και δράσης για να εξουδετερωθεί η επίδραση της αστικής ιδεολογίας και πολιτικής που περνά μέσα από πολλούς δρόμους και από όλες τις αστικές και οπορτουνιστικές εφημερίδες. Δείτε για παράδειγμα πως περνάνε την αντίληψη ότι η κρίση στην Ελλάδα οφείλεται στο γεγονός ότι η Ελλάδα ήταν το τελευταίο «σοβιετικού τύπου κράτος», μέχρι και ότι η ΕΕ είναι «σοβιετική» γράφτηκε τελευταία θέλοντας να ταυτίσουν το σοσιαλισμό με διαχειριστικές λύσεις που αξιοποιήθηκαν σε προηγούμενες φάσεις της καπιταλιστικής ανάπτυξης και σήμερα θεωρούνται ξεπερασμένες στα πλαίσια της αστικής διαχείρισης. Όμως αυτό περνάει συστηματικά, διαμορφώνεται τέτοιο κριτήριο, εμπεδώνεται ότι η κρίση στην Ελλάδα είναι μια ιδιαιτερότητα ενός «κακού καπιταλισμού» όχι όπως στα άλλα κράτη, ενός «κακο-αναπτυγμένου» καπιταλισμού και προφανώς η διέξοδος είναι ο εκσυγχρονισμός του, να γίνουμε ένα κανονικό ευρωπαϊκό κράτος όπως λέει η συγκυβέρνηση, επιχειρηματολογία στην οποία έχει μπει και ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζοντας την Ελλάδα ως κράτος-πειραματόζωο που έχει βγει εκτός της ευρωπαϊκής κανονικότητας. Έτσι δημιουργούνται στην εργατική- λαϊκή συνείδηση οι κατάλληλες ιδεολογικές υποδοχές ώστε να «κουμπώνει» η αστική προπαγάνδα, ώστε να οδηγείται πιο εύκολα η εργατική-λαϊκή συνείδηση σε συγκεκριμένη λογική και βεβαίως να δυσκολεύεται η παρέμβαση του Κόμματος..
Αυτό επιδιώκει ο «Ριζοσπάστης» από την ανάποδη, να διαμορφώνει κριτήριο σε πρωτοπόρους αλλά και ευρύτερους εργαζόμενους ανθρώπους των λαϊκών στρωμάτων, να αντιμετωπίζουν τις εξελίξεις από την ταξική σκοπιά να ερμηνεύουν την πραγματικότητα, αλλά και να δρουν με σκοπό την αλλαγή της.
Χρειάστηκε βεβαίως να εξηγούμε αναλυτικά και με περιγραφές τι επιπτώσεις έχει η κρίση, τα μνημόνια στη ζωή των εργαζομένων αυτό όμως δεν φτάνει για να χειραφετηθούν συνειδήσεις, έχει βεβαίως σημασία από την αρχή ότι το ΚΚΕ προειδοποίησε και αποκάλυψε τις εξελίξεις που ήρθαν στη συνέχεια.
Η αντίληψη που έχουν οι εργαζόμενοι για την κρίση, όπως και η αντίληψη που έχουν για την περίπτωση της ανάκαμψης, είναι καθοριστική για την στάση τους, την πολιτική τους στάση.
Αυτά τα ζητήματα δεν είναι στενά ιδεολογικά επιδρούν όχι μόνο στην στάση των εργαζόμενων ως ψηφοφόρων αλλά κυρίως στην στάση τους απέναντι στο κίνημα.
Αν δηλαδή θεωρείς ότι η κρίση είναι μπόρα που θα περάσει, ότι η ανάκαμψη θα φέρει την λαϊκή ευημερία, αν αποδεχτείς ότι πρέπει να ζεις με μειωμένες απαιτήσεις, ότι αν τιμωρήσεις με την ψήφο κάποια κόμματα του αστικού πολιτικού συστήματος, αντικαθιστώντας τα παλιά αστικά κόμματα με καινούργια, θα αντιπαλέψεις την κρίση, θα επαναφέρεις εισοδήματα και κατακτήσεις, τότε θα οδηγηθείς στην λογική της ανάθεσης ή θα πάρεις μέρος στο κίνημα σε λάθος κατεύθυνση φτάνοντας πολλές φορές να μπαίνεις κάτω από τη σημαία ενός τμήματος του κεφαλαίου που ζητά για παράδειγμα πιο φτηνό ρεύμα – ενέργεια από την κυβέρνηση ή υποτάσσοντας την δράση στο κίνημα στην αστική κυβερνητική εναλλαγή.
Απέναντι σε όλα αυτά ο «Ριζοσπάστης» φιλοδοξεί να διαμορφώνει μαζικά διαφορετική αντίληψη για την κρίση, προβάλλοντας τις θέσεις του ΚΚΕ, ζυμώνοντας τους εργαζόμενους με ταξικά κριτήρια, με διαφορετική λογική. Σε αυτή την κατεύθυνση για παράδειγμα αξιοποιούνται όλα τα στοιχεία της επικαιρότητας των οικονομικών εξελίξεων που αποδεικνύουν ότι η καπιταλιστική κρίση είναι στο DNA του συστήματος, ότι όλες οι μορφές διαχείρισης της αποσκοπούν να την φορτώσουν στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, ότι ανάκαμψη και λαϊκή ευημερία δεν πάνε μαζί -εδώ υπάρχουν στοιχεία από την διεθνή πείρα αλλά και την ιστορία που το αποδεικνύουν- ότι οι αναδιαρθρώσεις που πραγματοποιούνται σήμερα δεν είναι προσωρινές, μπόρα που θα περάσει, αλλά έχουν έκταση – βάθος και μονιμότητα, ότι τελικά το δίλημμα είναι αν θα συνεχίσουμε στο σημερινό καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης ή θα επιλέξουν οι εργαζόμενοι το δρόμο της ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου, της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, το δρόμο του κεντρικού σχεδιασμού, της εργατικής εξουσίας, της κοινωνικοποίησης το δρόμο, δηλαδή της σοσιαλιστικής ανάπτυξης με κριτήριο τις εργατικές -λαϊκές ανάγκες.
Το καθήκον αυτό βεβαίως είναι δύσκολο, απαιτεί ικανότητα συνδυασμού της είδησης, με την γνώση, αξιοποίησης της πείρας των γεγονότων για βάθεμα της σκέψης.
Άλλο παράδειγμα. Θέλει σύνθετη ιδεολογικό-πολιτική δουλειά να μπορείς να δώσεις σήμερα το τι σημαίνει αποτελεσματικότητα των αγώνων σε συνθήκες μεγάλης υποχώρησης διεκδικήσεων, απώλειας κατακτήσεων και δικαιωμάτων, σε συνθήκες που η παρεμπόδιση αρνητικών εξελίξεων, οι μικρές νίκες συνδέονται με τον γενικότερο πολιτικό αγώνα, με την συνολικότερη κατεύθυνση της πάλης. Να εξηγήσεις στο ότι η αποτελεσματικότητα των αγώνων κρίνεται στο σήμερα και από το τι αφήνει ως παρακαταθήκη για το μέλλον για την οργάνωση και τον προσανατολισμό του κινήματος, για την διάρκεια και συνέχεια. Εδώ χρειάζεται να αξιοποιηθεί και η είδηση του θετικού παραδείγματος της υπογραφής μιας εργασιακής σύμβασης με βάση τις απαιτήσεις των εργαζομένων, χωρίς υπερβολές και τυμπανοκρουσίες, να αναδειχθεί το τι άφησε ένας πολύμηνος απεργιακός αγώνας από την πλευρά της οργάνωσης του κινήματος, να φανούν οι δυσκολίες που υπάρχουν στην εργατική- λαϊκή συνείδηση οι ταλαντεύσεις, τα «μπρος πίσω» εργαζομένων που μπήκαν πρωτοπόρα στη μάχη αλλά δεν άντεξαν, άλλων που ήταν επιφυλακτικοί στον αγώνα όμως εξελίχθηκαν στην πορεία πρωτοπόροι, το πως δούλεψαν οι Κομμουνιστές μέσα σε έναν αγώνα, που δεν είχαν την πλειοψηφία κ.λ.π.
Και όλα αυτά βεβαίως με ανάλογη εκλαΐκευση αλλά και χωρίς «τσιγκουνιά» σε θέματα θεωρητικά, που βοηθάνε να "ανοίξει" το μυαλό, να διαμορφωθεί ευρύτερο επίπεδο. Άρα λοιπόν θέλει καλό συνδυασμό ζωντανού ρεπορτάζ με στοιχεία επεξεργασμένα και όχι παρουσιασμένα «αμάσητα» και ταυτόχρονα αρθρογραφία με άρθρα, με βάθος, σύντομα και εύστοχα.
Πρώτος και βασικός όρος για να παίξει ο Ριζοσπάστης το ρόλο του είναι η σύνδεση του με τα εργατικά - λαϊκά προβλήματα τους αγώνες και τις αγωνίες των εργαζομένων.
Η αποκάλυψη των εργατικών λαϊκών προβλημάτων, των συνθηκών δουλειάς και ζωής των εργαζομένων, της κατάστασης των αυτοαπασχολουμένων, των φτωχών αγροτών, της νεολαίας, των γυναικών. Οι εξελίξεις στους χώρους δουλειάς, σε συνδυασμό με τις κεντρικές πολιτικές εξελίξεις καθώς και την διεθνή επικαιρότητα είναι τα θέματα που μπαίνουν αντικειμενικά ψηλά στην θεματολογία του «Ριζοσπάστη».
Η ανάδειξη των εργατικών-λαϊκών προβλημάτων είναι σημαντική όχι μόνο για αυτή κάθε αυτή καταγραφή και περιγραφή τους. Πρώτα απ’ όλα σημαντικό είναι η αξιοποίηση τους στην καθημερινή επιχειρηματολογία της πολιτικής δράσης, στην καθημερινή ιδεολογικό-πολιτική δραστηριότητα ως στοιχεία που αποδεικνύουν το πως η καπιταλιστική εκμετάλλευση εκφράζεται παντού, διαπερνά όλες τις σφαίρες ζωής των εργαζομένων.
Ο «Ριζοσπάστης» όχι απλώς ενημερώνει, αλλά διαφωτίζει γύρω από αυτά τα λαϊκά προβλήματα, αναδεικνύει τις αιτίες τους προβάλει τις θέσεις του Κόμματος για την άμεση αντιμετώπισή τους, και εκλαϊκεύει την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για την ουσιαστική επίλυση τους. Μεταφέρει την θετική αλλά και την αρνητική πείρα από την προσπάθεια ανάπτυξης εργατικής - λαϊκής δράσης, από την οργάνωση των αγώνων. Αποκαλύπτει την στάση του αντιπάλου, τον επικίνδυνο ρόλο του οπορτουνισμού.
Αυτή η διαφωτιστική δουλειά της εφημερίδας γύρω από τα εργατικά-λαϊκά προβλήματα τροφοδοτεί και την προσπάθεια των κομμουνιστών, άλλων αγωνιστών στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα για την οργάνωση των παρεμβάσεων τους, της πάλης, των αγώνων γύρω από αυτά τα ζητήματα. Βοηθά στην διαμόρφωση των διεκδικήσεων των στόχων και των πλαισίων πάλης,
Ο εργαζόμενος περνά την μισή του ζωή κάθε μέρα στο χώρο δουλειάς, εκεί που διαμορφώνει την συνείδηση του, εκεί που βρίσκεται καθημερινά αντιμέτωπος με την εργοδοσία, με τον αυταρχισμό της, αλλά και με την προσπάθεια χειραγώγησης, στράτευσής του με τα συμφέροντά της. Ο «Ριζοσπάστης» είναι όπλο στην καθημερινή αναμέτρηση με την εργοδοσία, με την ιδεολογική επίθεση που γίνεται στους εργαζόμενους, αλλά και τις διάφορες μορφές χειραγώγησης και ενσωμάτωσης που αξιοποιούνται από τους εργοδοτικούς μηχανισμούς τις εργοδοτικές και συμβιβασμένες ηγεσίες.
Άλλωστε ειδήσεις από τους εργασιακούς χώρους αξιοποιούνται και μεταφέρονται και από τα αστικά ΜΜΕ προσπαθώντας να επιδράσουν συνολικά στην εργατική – λαϊκή συνείδηση. Έτσι πχ. ακούμε για τον καλό υγιή επιχειρηματία της «εταιρικής κοινωνικής ευθύνης», για τον άλλο που δεν ανοίγει τις Κυριακές, γιατί θεωρεί ότι πάνω απ' όλα είναι οι οικογένειες των εργαζομένων του ή ότι η τάδε επιχείρηση έκλεισε και οι εργαζόμενοι είναι εγκλωβισμένοι, γιατί απαγορεύονται οι ομαδικές απολύσεις, γιατί υποχρεώνεται ο εργοδότης να πληρώνει αποζημιώσεις ή ακόμα ότι χρειάζονται «μεγάλες υγιείς επιχειρήσεις» για να αντέχουν στην κρίση και να τελειώνουμε με τα μικρομάγαζα που δεν μπορούν να ανταποκριθούν. Δηλαδή οι ειδήσεις αυτές δίνονται ιδωμένες «από τα πάνω» με βάση τα συμφέροντα του κεφαλαίου που προβάλλονται ως γενικά συμφέροντα.
Έτσι θολώνεται ακόμα περισσότερο το στοιχείο της αντίθεσης εργατικής τάξης - κεφαλαίου, προωθείται καλύτερα η λογική του να βγούμε όλοι μαζί από την κρίση.
Ο «Ριζοσπάστης» γενικεύει από ταξική σκοπιά τα συμπεράσματα από τις εξελίξεις στους εργασιακούς χώρους, στο φόντο των εξελίξεων στους κλάδους της καπιταλιστικής οικονομίας, αποκαλύπτοντας τις νέες μεθόδους χειραγώγησης που πατάνε πάνω σε ένα χαμηλό πλαίσιο απαιτήσεων, νέες μεθόδους εκμετάλλευσης των εργαζομένων, τους ανταγωνισμούς ανάμεσα σε επιχειρήσεις και κλάδους της καπιταλιστικής οικονομίας.
Ο «Ριζοσπάστης» προβάλει την βάση πάνω στην οποία χτίζεται η λαϊκή συμμαχία της εργατικής τάξης με τα λαϊκά στρώματα σε αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Γιατί πρέπει τα λαϊκά στρώματα να συμπορευτούν με την εργατική τάξη.
Η εφημερίδα αναδεικνύει την κοινότητα των συμφερόντων που υπάρχει ανάμεσα στους εργαζόμενους και τους φτωχούς μεσαίους αγρότες για μια σειρά ζητήματα, όπως πχ για την παραγωγή φθηνών ποιοτικών ειδών διατροφής με βάση τις εργατικές λαϊκές ανάγκες και το πως αυτός ο σκοπός δεν προωθείται με την περεταίρω καπιταλιστικοποίηση της αγροτικής παραγωγής.
Αλλά και σε άλλα ζητήματα που αφορούν την Υγεία, την Παιδεία, την Πρόνοια, την Κοινωνική Ασφάλιση, τη φορολογία κ.λ.π.
Προβάλει τις εκδηλώσεις έκφρασης αλληλεγγύης ανάμεσα στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.
Δείχνει το πως συναντιούνται οι μισθωτοί με τους φτωχούς αυτοαπασχολούμενους από τη σκοπιά της προοπτικής όχι μόνο από τη σκοπιά του παρόντος, δηλαδή από τη σκοπιά της αντίθεσης στην μεγάλη καπιταλιστική ιδιοκτησία, αλλά και από την σκοπιά της κοινωνικοποιημένης παραγωγής, του παραγωγικού συνεταιρισμού στην αγροτική παραγωγή, του κεντρικού σχεδιασμού.
Για να μπορέσει ο «Ριζοσπάστης» να είναι μέσα στους χώρους δουλειάς τις εργατικές-λαϊκές γειτονιές, μέσα στην λαϊκή οικογένεια χρειάζεται να έχει μάτια και αυτιά παντού, χρειάζεται να έχει τους δικούς του εργατικούς-λαϊκούς ανταποκριτές. Πρόσφατα από την Σύγχρονη Εποχή κυκλοφόρησε το βιβλίου του Βίλι Μπρέντελ «Βιομηχανία Ν&Κ». Το βιβλίο αναφέρεται στην δράση του πυρήνα των κομμουνιστών σε μια βιομηχανική μονάδα, την δραστηριότητά τους ενάντια στην εργοδοσία, αλλά και ενάντια στην σοσιαλδημοκρατική συμβιβασμένη συνδικαλιστική ηγεσία. Η ιστορία του βιβλίου περιστρέφεται γύρω από την έκδοση μιας κομμουνιστικής εφημερίδας στο εργοστάσιο. Ο ίδιος ο συγγραφέας ήταν εργατικός ανταποκριτής του οργάνου του ΚΚ Γερμανίας και το συγγραφικό του έργο στηρίζεται σε αυτές τις ανταποκρίσεις. Υπάρχει όμως και ελληνική πείρα από την ίδια της ιστορία του «Ριζοσπάστη», από τότε που έγινε εφημερίδα του ΚΚΕ μέχρι σήμερα. Χρειάζεται λοιπόν ο κάθε κομμουνιστής, κνίτης, πρωτοπόρος εργάτης- εργάτρια, αγωνιστής να συμβάλλει με την δική του προσπάθεια στην εκλαΐκευση της πολιτικής του Κόμματος μέσα από την καθημερινή είδηση στο χώρο δουλειά, τη λαϊκή γειτονία, το μικρομάγαζο.
Εξίσου σημαντικός όρος για να μπορεί να παίξει ο «Ριζοσπάστης» το ρόλο του είναι η αξιοποίηση και διακίνηση του.
Αυτή η προσπάθεια έρχεται αντιμέτωπη και με ορισμένες ακόμα δυσκολίες. Έχει υποχωρήσει συνολικά στο λαό τους εργαζόμενους, την νεολαία η σχέση με το διάβασμα, την μελέτη. Αυτό είναι αντιφατικό γιατί την ίδια στιγμή αυξάνεται ο πλούτος των πληροφοριών των εν δυνάμει γνώσεων που θα μπορούσαν να φωτίσουν περισσότερες πλευρές της φυσικής και κοινωνικής πραγματικότητας, να διαμορφώσουν περισσότερα εργαλεία κατανόησης του κόσμου και άρα τροφοδότησης της πάλης για την αλλαγή του.
Και όμως σε αυτές τις συνθήκες η σχέση με το διάβασμα αδυνατίζει. Σε αυτό επιδρούν βεβαίως και παράγοντες όπως οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις και τα άστατα ωράρια δουλειάς, οι αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση που επιδρούν στην έλλειψη συστηματικής σκέψης σε ιδιαίτερα νέους εργαζόμενους, η πλήρης αποσπασματικότητα στην μετάδοση των γνώσεων κ.λ.π.
Το διάβασμα, η μελέτη είναι διαδικασία γνώσης και αφομοίωσης που δεν μπορεί να αντικατασταθεί από την ειδησεογραφική πληροφόρηση, από την γρήγορη ενημέρωση.
Δεν είμαστε ικανοποιημένοι λοιπόν ως Κόμμα για το επίπεδο διακίνησης και αξιοποίησης της εφημερίδας. Βεβαίως θα πει κανείς ότι αυτή είναι η τάση για όλες τις εφημερίδες. Όμως για το "Ριζοσπάστη" δεν πρέπει να ισχύει αυτή η τάση για τον απλούστατο λόγο ότι δεν είναι εφημερίδα σαν τις άλλες.
Αυτό που κάποτε ήταν αυτονόητο - το διάβασμα της εφημερίδας του βιβλίου- σήμερα απαιτεί εκπαίδευση, απαιτεί συστηματοποίηση επιμονή που βεβαίως θα πρέπει να συνδυάζεται με την αξιοποίηση της εφημερίδας στις καθημερινές ανάγκες της ταξικής πάλης. Η δουλειά για την οργάνωση του λαού των εργαζομένων είναι δουλειά απαιτητική, θέλει υπομονή, επιμονή αλλά είναι και μόνιμος ιδεολογικό-πολιτικός αγώνας.
Υπάρχουν χιλιάδες δραστήριοι αγωνιστές σε σωματεία, συλλόγους, λαϊκές επιτροπές που δρουν στους χώρους δουλειάς, σπουδών, στις γειτονιές. Όλοι αυτοί αποτελούν μια άμεση πηγή για την αύξηση της κυκλοφορίας της εφημερίδας. Υπάρχουν επίσης χιλιάδες εργαζόμενοι, λαϊκές οικογένειες που παρακολουθούν την πολιτική του ΚΚΕ, προβληματίζονται και ενδιαφέρονται. Χρειάζεται λοιπόν να αναδείξουμε πρωτοπόρους διακινητές του "Ρ" ιεραρχώντας χώρους δουλειάς, νέους ηλικιακά, γυναίκες, λαϊκές γειτονιές, σχολεία, σχολές.
Πριν ένα χρόνο προχωρήσαμε σε αλλαγές στην εφημερίδα με στόχο τη βελτίωση, την αναβάθμιση της, στη βάση των κατευθύνσεων του 19ου Συνεδρίου. Στην υλοποίησή τους πάρθηκαν υπόψη και οι σοβαρές οικονομικές δυσκολίες της περιόδου. Παρά τα βήματα που έχουν γίνει έχουμε πολύ δρόμο ακόμα στο να ανταποκριθούμε με μεγαλύτερη επάρκεια στις απαιτήσεις και τις ανάγκες της καθημερινής ιδεολογικό-πολιτικής διαπάλης.
Η χρέωση στον "Ριζοσπάστη" είναι τίτλος τιμής και μεγάλη ευθύνη. Απαιτεί μεγάλη καθημερινή προσπάθεια για να μπορείς να ψάχνεις και να δείχνεις την αλήθεια, να διαφωτίζεις, να γράφεις σε αντιπαράθεση με αυτό που κυριαρχεί ως ρεύμα – και σίγουρα είναι πολύ πιο εύκολο να αφομοιωθεί μαζικά σε σχέση με αυτό που προσπαθείς να πεις εσύ ως συντάκτης του «Ριζοσπάστη». Να γράφεις κόντρα στον αντικομουνισμό, στην πολύμορφη λασπολογία ενάντια στο ΚΚΕ, να αντέχεις στις διάφορες σειρήνες και πιέσεις της αστικής ιδεολογίας και του οπορτουνισμού. Να είσαι ανά πάσα στιγμή έτοιμος για θυσίες, για δουλειά σε πολύ δύσκολες και επικίνδυνες συνθήκες. Η δουλειά στον "Ριζοσπάστη" δεν ταιριάζει ούτε με την προσδοκία καριέρας, ούτε ανέσεων. Ο «Ριζοσπάστης» έχει ακούραστους κομμουνιστές δημοσιογράφους, αφανείς, που δεν περιμένουν κανενός είδους καταξίωση με τα κριτήρια που αυτή γίνεται στον αστικό Τύπο. Η προσωπική τους συμβολή διοχετεύεται μέσα στην συλλογική δουλειά, στο συλλογικό αποτέλεσμα της εφημερίδας.
Να βάλουμε λοιπόν όλοι πλάτη για να φτάσουμε τον «Ριζοσπάστη» μας εκεί που πρέπει από ποιότητα, περιεχόμενο, διακίνηση και αξιοποίηση με τη φιλοδοξία τα 100 χρόνια του Κόμματος και της εφημερίδας μας να μας βρουν σε πολύ καλύτερη θέση.

ΑΘΗΝΑ 27/9/2014                                                                         ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου