Αποπροσανατολισμός, καβγαδάκια και στρατηγική σύμπλευση

Ο

 διπολικός «καβγάς» που κυριάρχησε ανάμεσα σε συγκυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ επί τρεις μέρες στη Βουλή, στη διάρκεια της συζήτησης επί της πρότασης για «ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση», ο οποίος περιελάμβανε από αλληλοκατηγορίες και μπόλικη σκανδαλολογία, μέχρι προτάσεις για συγκυβέρνηση ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ «εθνικής ενότητας» και «ειδικού σκοπού», ήταν ξεκάθαρο δείγμα γραφής για το πώς θα διαμορφωθεί το επόμενο διάστημα και μέχρι τις εκλογές το σκηνικό που επεξεργάζονται οι μηχανισμοί της αστικής τάξης και των κομμάτων της, για τον αποπροσανατολισμό του λαού, ώστε να πειστεί ότι είναι μονόδρομος η φτώχεια και η ανέχεια.

Από την έναρξη της διαδικασίας, την περασμένη Τετάρτη, έως και την Παρασκευή τα μεσάνυχτα που ολοκληρώθηκε, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ επιδόθηκαν σε έναν «αγώνα δρόμου» για το ποιος είναι ο καλύτερος διαχειριστής της κερδοφορίας του κεφαλαίου, ποιος είναι ο πιο ικανός στη χειραγώγηση του λαού. Τα πυρά που εκτόξευσαν καθ' όλη τη διάρκεια της συζήτησης, ο ένας στον άλλο, οξύνοντας την πόλωση, ήταν ένα προπέτασμα καπνού για να καλυφθεί αυτή ακριβώς η στρατηγική τους σύμπλευση, ο κοινός τους δρόμος του κεφαλαίου και της ΕΕ. Οσο θα γίνεται προφανής αυτή η σύμπλευση, τόσο θα πυκνώνουν τέτοιου είδους αντιπαραθέσεις. Η ΝΔ κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ ως εκφραστή του παρελθόντος που οδήγησε στην κρίση, ότι επιδιώκει την αστάθεια, ότι είναι αφερέγγυος. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε την κυβέρνηση ότι είναι έξω από τις συζητήσεις της ΕΕ για αλλαγή μείγματος διαχείρισης, ότι ακολουθεί άκριτα την πολιτική της Γερμανίας, ότι λειτουργεί με βάση τα συμφέροντα των λίγων φίλων και κολλητών της. Αποπροσανατολίζοντας από το ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής της κυβέρνησης σε όφελος των μονοπωλίων.

Να συμβιβαστεί ο λαός σε μειωμένες απαιτήσεις

Η ανούσια, σε υψηλούς τόνους, αντιπαράθεση ήταν ιδιαίτερα βολική για την αστική τάξη και τα κόμματά της καθώς βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η προετοιμασία του νέου κύματος αντιλαϊκών, αντεργατικών μέτρων, όπως αυτά αποτυπώνονται και στο προσχέδιο του Κρατικού Προϋπολογισμού του 2015, χώρια τα μέτρα που «τρέχουν», ενώ προετοιμάζεται «χέρι» και στα συνδικαλιστικά δικαιώματα (π.χ., δικαίωμα απεργίας κ.ά.). Από την άποψη αυτή είναι ξεκάθαρο πως η κατάθεση της πρότασης για ψήφο εμπιστοσύνης από την κυβέρνηση ήρθε να ενισχύσει ακριβώς αυτήν την αποπροσανατολιστική επιχείρηση σε βάρος του λαού από την ανάγκη της οργάνωσης της πάλης.

Ομως, το κυριότερο στοιχείο που προέκυψε και από αυτή τη διαδικασία ήταν η ενίσχυση της προσπάθειας τόσο από την κυβέρνηση όσο και από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου, να ρίξει ο λαός, ο δημιουργός του πλούτου, τον πήχη των απαιτήσεών του. Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση πλειοδότησαν στις προτάσεις για το μοίρασμα της φτώχειας, για να συμβιβαστεί ο λαός με την ιδέα ότι, όπως και να έχει, θα πρέπει να ζει με τη φτώχεια και τη μιζέρια και αν κάποια στιγμή πέσει και κανένα ψίχουλο από το φαγοπότι που έχουν στήσει στις πλάτες του τα μονοπώλια να νιώθει και προνομιούχος.

Δεν άφησαν κανένα περιθώριο παρερμηνειών. Είναι χαρακτηριστική η τοποθέτηση του υπουργού Υγείας, Μ. Βορίδη, ο οποίος με εντολή του πρωθυπουργού κήρυξε και την έναρξη της διαδικασίας. Δείχνοντας ότι η πολιτική της συγκυβέρνησης έχει στόχο την κερδοφορία του κεφαλαίου και για να καλλιεργήσει την ψευδαίσθηση ότι από αυτό θα έχει όφελος και ο εργαζόμενος σημείωσε: «Τι ζητάνε οι πολίτες από όλους μας; Δουλειές, ανάκτηση των εισοδημάτων τους, μείωση της φορολογίας, αυτά ζητάνε οι πολίτες. Πώς θα τους τα εξασφαλίσουμε αυτά; Εάν δημιουργήσουμε πλούτο. Μεγαλώνοντας οι δουλειές, μεγαλώνουν οι επιχειρήσεις και προφανώς έχουν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας. Αυτό μπορεί να γίνει όταν χρησιμοποιήσεις ως μοχλό την ιδιωτική οικονομία, ιδιωτικές επενδύσεις, ανταγωνισμό, αύξηση της παραγωγικότητας, δημιουργία, διαμόρφωση ενός συνολικού νομικού και θεσμικού πλαισίου που επιτρέπει την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας, απενοχοποίηση της επιχειρηματικότητας».

Ανέφερε ενισχύοντας την πόλωση ότι η κυβέρνηση κατάφερε αυτά τα «θετικά αποτελέσματα» όντας αντιμέτωπη με «κινδύνους αποσταθεροποίησης», επαναφέροντας τη «θεωρία των άκρων». Ενώ καταλόγισε στον ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν έχει σταθερή γραμμή και είναι δύναμη «αφερέγγυα».

Αμέσως ανταπάντησε ο ΣΥΡΙΖΑ με τον βουλευτή του και υπεύθυνο του Τομέα Ανάπτυξης, Γ. Σταθάκη, να δίνει το στίγμα. Υποστήριξε ότι η κυβέρνηση με το μείγμα διαχείρισης που ακολουθεί δεν μπορεί να εξασφαλίσει την «έξοδο της χώρας στις αγορές», ούτε πόρους για την ενίσχυση των επιχειρηματιών και την επανεκκίνηση της καπιταλιστικής οικονομίας: «Επιστρέφουμε στις αγορές; Εχετε δει κάποια κίνηση αυτές τις μέρες, η οποία να δικαιολογεί τον οδικό χάρτη της κυβέρνησης ότι όχι μόνο θα επιστρέψει στις αγορές, θα αγοράσει και το μερίδιο του ΔΝΤ, θα αποδεσμεύσει και πόρους για την ανάκαμψη της οικονομίας κ.ο.κ,;», ανέφερε, ενώ για να δείξει ότι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλήρως προσαρμοσμένο στο πλαίσιο της κερδοφορίας του κεφαλαίου και στη στρατηγική της ΕΕ, έφτασε να πει ότι «δεν χρειάζεται να βγούμε από το μνημόνιο για να εφαρμόσουμε τις προτάσεις μας»!

Τα άλλα αστικά κόμματα και οι "ανεξάρτητοι"

Στο «παιχνίδι» συμμετείχαν και τα άλλα αστικά κόμματα, συμβάλλοντας στο σκηνικό πόλωσης και αποπροσανατολισμού το καθένα από το δικό του «μετερίζι», ενώ τη δική τους «πινελιά» στο σκηνικό έβαλαν και οι «ανεξάρτητοι» βουλευτές, κυρίως από τη σκοπιά των διεργασιών που συντελούνται, δίνοντας μια γεύση για την «επόμενη μέρα» του πολιτικού σκηνικού. Οι ΑΝΕΛ, όπως έγινε καθαρό από την πρώτη σύντομη παρέμβαση και του προέδρου του κόμματος, Π. Καμμένου, στη Βουλή, επικέντρωσαν την κριτική τους στη σκανδαλολογία, πυροτέχνημα που είχε ρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ την πρώτη κιόλας μέρα της συζήτησης μέσω του εισηγητή του, Γ. Δραγασάκη. Ο Π. Καμμένος κατέθεσε στοιχεία για χαριστικές νομοθετικές διατάξεις σε επιχειρηματίες αποκρύπτοντας ότι τα σκάνδαλα και η διαφθορά είναι σύμφυτα του συστήματος. Από τη ΔΗΜΑΡ έγινε πρόταση για «εθνική στρατηγική στα κρίσιμα ζητήματα», ο κοινωνικός εταιρισμός στο μεγαλείο του, χωρίς βέβαια να αμφισβητείται λεπτό ο ευρωμονόδρομος. Από τη ΧΑ βρήκαν την ευκαιρία να ρίξουν το φασιστικό τους δηλητήριο και να καταθέσουν τα διαπιστευτήριά του στο κεφάλαιο αφού για όλα φταίνε οι «λαθρομετανάστες».

Αίσθηση προκάλεσε η τοποθέτηση του «ανεξάρτητου» και πρώην βουλευτή της ΔΗΜΑΡ Σπ. Λυκούδη, ο οποίος πρότεινε συγκυβέρνηση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, σημειώνοντας ότι «η χώρα έχει ανάγκη από μια κυβέρνηση ειδικού σκοπού», τονίζοντας ότι «καμία δύναμη δεν μπορεί και δεν πρέπει να αντιμετωπίσει μόνη της τα κρίσιμα θέματα», όπως η διαπραγμάτευση, οι μεταρρυθμίσεις, ο εκλογικός νόμος κ.ά. Με τον Σπ. Λυκούδη εμφανίστηκε να συμφωνεί ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Ν. Σηφουνάκης, σημειώνοντας ότι «θα έρθει μια στιγμή, όπως είπε και ο Σπύρος Λυκούδης, που κανείς, όποιος και αν είναι κυβέρνηση, δεν θα μπορεί να κάνει καμία τομή. Δεν θα έχει εκείνη την πλειοψηφία που θα του επιτρέπει να κάνει αυτά που έχει εξαγγείλει». Ενώ στη συνέχεια ο Θ. Μωραΐτης, επίσης βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, έκανε λόγο για «ανοχή της κυβέρνησης τους επόμενους μήνες» και πρότεινε «νέες κυβερνητικές λύσεις από τη σημερινή Βουλή».