Ο λαός ασπίδα και στήριγμα του ΚΚΕ

Η

 κυβέρνηση, με νομοσχέδιο που κατέθεσε στη Βουλή για τα «οικονομικά των κομμάτων», θεσμοθετεί και νομιμοποιεί τις συναλλαγές κομμάτων - επιχειρηματικών ομίλων, ενώ ταυτόχρονα προωθεί το φακέλωμα όσων ενισχύουν κάποιο κόμμα (βλ. περισσότερα στον «Ριζοσπάστη», 10 - 11 - 12 Σεπτέμβρη '14).

Στο στόχαστρο βρίσκεται φυσικά το ΚΚΕ, που σ' όλη του την ιστορική πορεία στηρίζεται στο υστέρημα του λαού, των εργαζομένων, των ανέργων. Ετσι εξασφαλίζει τα απαραίτητα μέσα για να δρα, να διαφωτίζει το λαό, να οργανώνει τον αγώνα για την ανατροπή της εκμετάλλευσης.

Αντί άλλου σχολίου, παραθέτουμε τρία «στιγμιότυπα» απ' την παλιότερη αλλά και τη σύγχρονη Ιστορία του Κόμματός μας, που αποδεικνύουν τους ακατάλυτους δεσμούς του με την εργατική τάξη, τη φτωχολογιά και τα παιδιά της. Δεσμοί - ασπίδα, σε κάθε προσπάθεια να χτυπηθεί η οικονομική του αυτοτέλεια, να περιοριστεί η δράση του Κόμματος.

1

946

«Το μέτρο της αγάπης και της πίστης προς το Κόμμα»

«Θεσσαλονίκη, χειμώνας '46... Η τρομοκρατία και το παρακράτος οργιάζει στην ύπαιθρο. Σκορπάει τον τρόμο και το θάνατο (...).

Μέσα σ' αυτήν την κατάσταση άρχισε η οικονομική εισφορά, ο έρανος του Κόμματος. Ο λαός μας, όμως, έδειξε γι' άλλη μια φορά την αγάπη, την πίστη και την αφοσίωσή του στο ηρωικό του Κόμμα, στο ΚΚΕ. Μ' όλη τη φτώχεια και τον κατατρεγμό έδωσε με κάθε τρόπο το συγκινητικό και αγωνιστικό του "παρών"!

Δε θα ξεχάσω ποτέ το λεπτό κορίτσι από το Μεταλλικό του Κιλκίς, που, μεταμφιεσμένη σε ηλικιωμένη γυναίκα, πέρασε από τα μπλόκα των συμμοριών των Παπαδόπουλων, με κίνδυνο της ζωής της έφτασε στη Θεσσαλονίκη.

Λάμποντας από χαρά, γεμάτη ικανοποίηση και υπερηφάνεια μας παράδωσε το μικρό της "θησαυρό"... Και δεν ήταν μόνο η χρηματική του αξία. Ηταν αυτή η αυταπάρνηση και η αυτοθυσία που δεν μετριέται παρά μόνο με το μέτρο της αγάπης και της πίστης προς το Κόμμα. Το μικρό σακουλάκι είχε μέσα ό,τι πολυτιμότερο είχε η κάθε οικογένεια: ένα δαχτυλίδι, μια καρφίτσα, οικογενειακά ενθύμια, ακόμα και τους βαφτιστικούς σταυρούς των παιδιών τους και τις βέρες που 'χουν κιόλας τριφτεί με τα χρόνια στα τιμημένα δουλευτάρικα χέρια...

Λίγο καιρό αργότερα, μια Κυριακή μεσημέρι, βρέθηκα σ' ένα εργατικό σπίτι. Σπάνιο το κρέας, μια φορά το μήνα.

"Παιδιά μου", λέει η μητέρα "σήμερα δε θα φάμε κρέας. Αυτό το μήνα δε θα φάμε κρέας... Τα λεφτά θα τα δώσουμε στον θείο το Γιάννη που είναι στη φυλακή. Σ' όλους τους θείους και τις θείες που δεν μπορούν να πάνε σπίτια τους".

Τα παιδιά έμειναν με τα μάτια ορθάνοιχτα, απορημένα. Αρχισαν τις ερωτήσεις. Μετά από λίγο το μεγαλύτερο με πολλή σοβαρότητα λέει:

"Μαμά, τα φασόλια μάς αρέσουν πιο πολύ. Και τον άλλο μήνα να μη φάμε κρέας..."».

(Διήγηση της Χρυσούλας Γκόγκογλου, στελέχους του ΚΚΕ, στον «Ο», το Νοέμβρη του '76. Οι υπογραμμίσεις δικές μας).

1

994

Χιλιάδες άνθρωποι στο πλευρό του ΚΚΕ

21 Οκτώβρη '94. Η έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ πλημμυρίζει. Οι εγκαταστάσεις του «Ριζοσπάστη», του «902», της «Τυποεκδοτικής», τα γραφεία του Κόμματος και - το σημαντικότερο - το Αρχείο του Κόμματος βρέθηκαν στις λάσπες. Το μέγεθος της καταστροφής ανυπολόγιστο. Η ανάγκη οικονομικής και υλικής ενίσχυσης προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι ζημιές επίσης τεράστια.

Την επόμενη κιόλας μέρα, φτάνει στον Περισσό ένας Μακρονησιώτης σύντροφος και παραδίδει 1.100.000 δραχμές. Ηταν η αρχή. Χιλιάδες είναι εκείνοι που προσέφεραν απ' το υστέρημά τους, που ήρθαν και δούλεψαν εθελοντικά για να αποκατασταθούν οι ζημιές. Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει καθημερινά δεκάδες προσφορές στο ΚΚΕ.

Η στήριξη των απλών ανθρώπων του μόχθου, των νέων, των ξωμάχων της δουλειάς είναι πολλές φορές ιδιαίτερα συγκινητική. Συνταξιούχοι προσέφεραν ολόκληρη την πενιχρή τους σύνταξη, μαθητές «έσπασαν» τους κουμπαράδες τους για να στηρίξουν το ΚΚΕ. Ενας απολυμένος εργάτης προσέφερε 50.000 δραχμές απ' το επίδομα του ΟΑΕΔ. Οι προσφορές ξεπερνάνε τα σύνορα της χώρας. Ενισχύσεις φτάνουν από πολλές χώρες του κόσμου ως και από... έναν βετεράνο του Βιετνάμ!

Το μεγαλείο της άδολης προσφοράς και της αφοσίωσης στο Κόμμα και τους σκοπούς του, μερικές φορές δύσκολα περιγράφεται με λόγια. Τι να πεις για την 90χρονη συντρόφισσα γιαγιά που ξεσηκώθηκε από το χωριό της, το Γερακαριό Κιλκίς για να 'ρθει να δουλέψει για τη σωτηρία του Αρχείου; «65 χρόνια δε λύγισα, ούτε το Κόμμα. Και δε θα λυγίσω τώρα!», είναι τα δικά της λόγια.

Πριν έρθει στην Αθήνα, είχε φροντίσει να στηρίξει το Κόμμα και οικονομικά:«Ακουσα για τις καταστροφές μας και τις ανάγκες που έχει το Κόμμα. Κι επειδή δεν μπορώ να βοηθήσω αλλιώς, σκέφτηκα τις 500.000 δραχμές που είχα στην άκρη για την κηδεία μου. Και είπα στην κόρη μου, αφού το Κόμμα έχει ανάγκη, θα δώσω τις 200.000, φτάνουν και περισσεύουν τα υπόλοιπα, μην κάνετε τίποτα σπουδαίο...».

2

013

«Με το κουπόνι στο χέρι... θα φτάσουμε παντού!»

Η συνεισφορά των μελών των Μαθητικών Οργανώσεων της ΚΝΕ, την περσινή χρονιά, στην οικονομική στήριξη του Κόμματός μας ήταν αντιστρόφως ανάλογη της μικρής τους ηλικίας! Οι μαθητές της Καλλιθέας έκαναν την αρχή, συγκεντρώνοντας σε μόλις τρεις μέρες 600 ευρώ προς τιμήν των 95 χρόνων του Κόμματος και του κομμουνιστή ήρωα Νίκου Μπελογιάννη. Το παράδειγμά τους ακολούθησαν οι Μαθητικές ΟΒ της Τούμπας, καλώντας ταυτόχρονα την Καλλιθέα σε άμιλλα.

Πρωτοπόροι στη μάχη, και οι μαθητές απ' τον ακριτικό Εβρο, που από πολύ νωρίς ξεπέρασαν το 90% του πλάνου τους. Με γράμμα τους κάλεσαν τις υπόλοιπες Μαθητικές Οργανώσεις να προσπαθήσουν να τους φτάσουν: «Με το κουπόνι στο χέρι, μετά το φροντιστήριο οικονομική εξόρμηση στην αγορά, στο διάλειμμα του σχολείου στους συμμαθητές, στην παρέα έξω, στα σπίτια που μαζευόμαστε, στους συγγενείς μας, στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς... θα φτάσουμε παντού! Το Κόμμα μας μόνο έτσι θα συνεχίσει να υπάρχει και αυτό το ξέρουμε πολύ καλά! Επίσης ξέρουμε και ότι τα νέα παιδιά και οι οικογένειές τους αντιμετωπίζουν μεγάλα οικονομικά προβλήματα γι' αυτό παίρνουμε λιγότερα απ' τον καθένα και απευθυνόμαστε σε περισσότερους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο σύντροφός μας που έκοψε 2ευρα κουπόνια σε 15 διαφορετικά άτομα, συμμαθητές και φίλους (...) Η νέα γενιά επαναστατών είμαστε αποφασισμένοι να συμβάλουμε καθοριστικά στη μάχη που δίνει το Κόμμα μας».

* Αναδημοσίευση από τον «Οδηγητή» τεύχος Οκτώβρη 2014 που κυκλοφορεί