Παγίδες, παραμύθια και εκβιασμοί για την ψήφο των γυναικών

Δ

ύο «παγίδες» πρέπει να ξεπεράσουν οι εργαζόμενες και άνεργες γυναίκες, για να σταθούν μπροστά στην κάλπη της επόμενης Κυριακής με κριτήριο ψήφου τις σύγχρονες ανάγκες τους. Η πρώτη αφορά το κάλεσμα που απευθύνει ο ΣΥΡΙΖΑ να συμβάλουν με την ψήφο τους στην ανάδειξη μιας «αριστερής διακυβέρνησης» της χώρας, στο σχηματισμό μιας «κυβέρνησης με αριστερό πρόσημο», με τον ίδιο πρωταγωνιστή σε αυτή. Οσο για τις προσδοκίες και τις ελπίδες από μια τέτοια κυβέρνηση, ο πήχης έχει μπει εξαρχής χαμηλά, ενώ στην πορεία οι επίδοξοι πρωταγωνιστές της δεν αποκλείεται να τον περάσουν τελικά από κάτω. Η δεύτερη «παγίδα» έχει να κάνει με την προσπάθεια να γίνει κριτήριο ψήφου το φύλο, προσπάθεια που συνοψίζεται στο κάλεσμα «ψηφίστε γυναίκες». Από την αποπροσανατολιστική αυτή επιχειρηματολογία δεν απέχει κανένα κόμμα διαχείρισης. Για παράδειγμα, η ΝΔ έσπευσε τις προηγούμενες μέρες να προβάλει τη γυναικεία υποψηφιότητα που συμπεριέλαβε στις πρώτες θέσεις του ψηφοδελτίου Επικρατείας της. Το ίδιο και το ΠΑΣΟΚ που «πλειοδότησε» στη γυναικεία σύνθεση του δικού του ψηφοδελτίου, που απαρτίζεται από 7 γυναίκες και 5 άντρες, με στόχο να στείλει «μήνυμα στις Ελληνίδες». Από κοντά και ο ΣΥΡΙΖΑ που επικαλείται την «αναγκαιότητα ισόρροπης συμμετοχής των γυναικών (...) στην πολιτική» και εκτιμά πως ισοδυναμεί με «νόθευση της δημοκρατίας (...)να εκπροσωπείται το 51% του πληθυσμού με λιγότερο από 20% συμμετοχή στη Βουλή», καλώντας τις γυναίκες να ψηφίσουν τις υποψήφιες των ψηφοδελτίων του (8/1, «Αυγή»).

Κι αν το κάλεσμα για ψήφο με βάση το φύλο το απευθύνουν λίγο - πολύ όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου σε όλες γενικά τις γυναίκες, η «παγίδα» της αριστερής κυβέρνησης στήνεται από τον ΣΥΡΙΖΑ με ιδιαίτερο στόχο τις εργαζόμενες, τις άνεργες, τις νέες που αντιμετωπίζουν θετικά τη δράση και τις θέσεις του ΚΚΕ, που το στηρίζουν με την ψήφο τους, που συσπειρώνονται στις πρωτοβουλίες του. Οσο πλησιάζει η ημερομηνία των εκλογών, παίρνει ακόμα και τη μορφή του ανοιχτού εκβιασμού, που κάνει λόγο για την «ευθύνη» του ΚΚΕ να παρέχει στήριξη ή τουλάχιστον ανοχή, όπως λένε, στην κυβέρνηση που θα σχηματίσει. Αυτό που απευθύνει ο ΣΥΡΙΖΑ στο ΚΚΕ, με στόχο τα λαϊκά στρώματα που το στηρίζουν, δεν είναι πρόταση συμμαχίας, ούτε κάλεσμα στήριξης μιας φιλολαϊκής πολιτικής. Είναι συνειδητή απάτη εκ μέρους αυτών που θα ήθελαν να αποδυναμωθεί το ΚΚΕ, να λεηλατηθεί η εκλογική του δύναμη, αλλά και να πληγεί η δύναμή του στην ταξική πάλη, στο κίνημα. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει καλά και κρύβει ακόμα καλύτερα την αλήθεια: Τα συμφέροντα του λαού δεν μπορούν να συμβιβαστούν με τους στόχους της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Και επειδή έχει προ πολλού διαλέξει τι από τα δύο θα υπηρετεί, έχει κάθε λόγο να επιδιώκει την αποδυνάμωση του ΚΚΕ. Κάθε γυναίκα που προβληματίζεται, που γνωρίζει τη στάση των κομμουνιστριών και των κομμουνιστών απέναντι σε κάθε πτυχή της αντιλαϊκής πολιτικής, την πρωτοπόρα δράση τους στις γραμμές του εργατικού, του γυναικείου, του λαϊκού κινήματος, έχει συμφέρον μην ενδώσει στον εκβιασμό αλλά να τον αποκρούσει, γιατί το περιτύλιγμα της «κυβέρνησης της αριστεράς» δεν κρύβει τίποτα άλλο παρά τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής.

Ποια πολιτική, για ποιες γυναίκες;

Ποια συμφέροντα υπηρετούν οι προγραμματικές θέσεις και εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ; Τι περιέχει το περιβόητο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, όπως επικαιροποιήθηκε από το διαρκές συνέδριό του; Διαπραγμάτευση για το χρέος, που θα κινηθεί εντός των πλαισίων της ΕΕ και των ευρωπαϊκών θεσμών. Επιδίωξη μιας «νέας ρεαλιστικής συμφωνίας εξυπηρέτησης» του χρέους αυτού. Με στόχο, όχι προφανώς την απαλλαγή του λαού, αφού αυτός θα συνεχίσει να πληρώνει το χρέος για το οποίο δεν ευθύνεται και δεν δημιούργησε, αλλά τη διασφάλιση κρατικού χρήματος για τους επιχειρηματικούς ομίλους, με επιδοτήσεις για επενδύσεις στην «πραγματική οικονομία» και γενναιόδωρες υποσχέσεις στην «υγιή επιχειρηματικότητα». Τα παραπάνω διαμορφώνουν σίγουρα ένα πλαίσιο γενναίας ενίσχυσης των επιχειρηματικών ομίλων, δεν αποτελούν όμως ελπιδοφόρα προοπτική για τις γυναίκες της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Για τις γυναίκες αυτές και τις οικογένειές τους, το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης μάλλον ισοδυναμεί με ...κουλούρι Θεσσαλονίκης. Οι εξαγγελίες περιορίζονται στα μέτρα για την αντιμετώπιση της «ανθρωπιστικής κρίσης», δηλαδή σε μέτρα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας. Για την αναπλήρωση των απωλειών της περιόδου της κρίσης δε γίνεται κουβέντα, αφού αυτή απαιτεί την κατάργηση του αντεργατικού - αντιλαϊκού οπλοστασίου που φτιάχνουν οι κατά καιρούς κυβερνήσεις υλοποιώντας τη στρατηγική της ΕΕ. Είναι ενδεικτική η παραδοχή πως το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν προβλέπει καμία παροχή για τις οικογένειες που το εισόδημά τους ξεπερνά τα 800 ευρώ. Ετσι, οι γυναίκες των εργατικών - λαϊκών οικογενειών, είτε με τα ψίχουλα του ΣΥΡΙΖΑ είτε με το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, θα συνεχίσουν να βράζουν στο ίδιο καζάνι. Να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη μήπως και καταφέρουν να βρουν στον πάτο της το αντίτιμο για να πληρώσουν τα τροφεία του παιδικού σταθμού, αφού δεν υπάρχουν δημόσιες και δωρεάν κρατικές υποδομές και υπηρεσίες για τη στήριξη της λαϊκής οικογένειας. Να στερούνται τις προληπτικές εξετάσεις που έχουν ανάγκη, να ζουν με την αγωνία πώς θα ανταποκριθούν στο κόστος για τα φάρμακα, το γιατρό και τη νοσηλεία όταν παρουσιαστεί τέτοια ανάγκη, αφού ο κλάδος της Υγείας είναι πεδίο κερδοφορίας για «υγιείς» και μη επιχειρηματίες. Να αναβάλλουν τη δημιουργία οικογένειας μπροστά στην ανυπαρξία μέτρων στήριξης και προστασίας της μητρότητας, αφού οι εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ δε χωρούν ούτε καν την επαναφορά του επιδόματος τοκετού. Να δουλεύουν με ελαστικές εργασιακές σχέσεις, προγράμματα προσωρινής και κακοπληρωμένης δουλειάς κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Να μην μπορούν να δουν το δικαίωμα στη συνταξιοδότηση ούτε με το κιάλι, με δεδομένη την επίθεση στην Κοινωνική Ασφάλιση που συνεχίζεται.

Οι γυναίκες των λαϊκών οικογενειών δεν έχουν να περιμένουν τίποτα θετικό ούτε από μια κυβέρνηση με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ, με ή χωρίς τους πρόθυμους «συμμάχους» του, ούτε από μια κυβέρνηση της ΝΔ και των δικών της «δορυφόρων». Η επόμενη μέρα πρέπει να βρει τις εργαζόμενες, τις άνεργες, τις νέες γυναίκες πιο δυνατές κόντρα στον αντίπαλό τους, δηλαδή τα μονοπώλια και τα κόμματα που τα υπηρετούν με την πολιτική τους. Πιο έτοιμες να διεκδικήσουν τις σύγχρονες ανάγκες τους. Και σε αυτό το αποτέλεσμα μπορεί να οδηγήσει μόνο η ενίσχυση του ΚΚΕ. Γιατί και η εκλογική δύναμη του ΚΚΕ είναι δύναμη που θα κατατεθεί στην προσπάθεια να οργανωθεί η πάλη του λαού, στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές, στα σχολεία και τις σχολές, να ενισχυθεί η λαϊκή συμμαχία ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό. Για να ανοίξει ο δρόμος στην προοπτική της εργατικής - λαϊκής εξουσίας, της κοινωνίας που θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να γίνει πραγματικότητα η κοινωνική ισότητα των δύο φύλων.

Ευτυχία ΧΑΪΝΤΟΥΤΗ