Δεν θα είμαστε μόνοι

• Μια άλλη ερώτηση που τίθεται συχνά είναι η εξής: Αν βγούμε από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, δεν θα μας «εξαφανίσουν» την επόμενη μέρα;

Η ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου στη χώρα μας δεν θα γίνει σε κατάσταση «νηνεμίας» στην Ευρώπη και παγκόσμια. Ιστορικά, οι μεγάλες κοινωνικές αλλαγές δεν περιορίστηκαν σε μια μόνο χώρα, ακόμα κι αν ξεκίνησαν απ' αυτήν.

Αλλά και αντίστροφα, η ανατροπή του καπιταλισμού σε μια χώρα όξυνε την ταξική πάλη και σε άλλες, συνέβαλε σε αντίστοιχες αλλαγές, ενέπνευσε την αλληλεγγύη των κινημάτων από άλλες καπιταλιστικές χώρες.

Ηδη, η βαθιά καπιταλιστική κρίση στην Ευρωζώνη και παγκόσμια, απέδειξε ότι στον καπιταλισμό δεν υπάρχουν σταθερές και θέσφατα. Αυτό που κάποτε φαινόταν αδύνατο, όπως η διάλυση της Ευρωζώνης και της ΕΕ, σήμερα παραμένει ένα πιθανό ενδεχόμενο, στη βάση των ισχυρών ανταγωνισμών που αναπτύσσονται ανάμεσα σε καπιταλιστικά κράτη, στο έδαφος της κρίσης.

Το ζητούμενο είναι να γίνουν οι όποιες αλλαγές με την παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα, σε κατεύθυνση που να υπηρετεί τα πραγματικά του συμφέροντα, και όχι να σέρνεται το λαϊκό κίνημα πίσω από επιδιώξεις που υπηρετούν τα συμφέροντα της μιας ή της άλλης μερίδας της αστικής τάξης μέσα στο ίδιο κράτος ή των ανταγωνιζόμενων ιμπεριαλιστικών κέντρων.

Η Ελλάδα της λαϊκής εξουσίας δεν θα είναι μόνη. Το λαϊκό κίνημα σε μια σειρά άλλες χώρες θα πάρει αργά ή γρήγορα τον ίδιο δρόμο. Η ιστορική πείρα δείχνει επίσης ότι σε τέτοιες συνθήκες ποτέ δεν μπορεί να δημιουργηθεί αρραγές μέτωπο όλων των άλλων καπιταλιστικών κρατών. Υπάρχουν ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις που η λαϊκή εξουσία πρέπει να αξιοποιήσει προς όφελος της.

Σε κάθε περίπτωση, αν ο λαός είναι αποφασισμένος να υπερασπιστεί τις επιλογές και τα πραγματικά του συμφέροντα, τότε δύσκολα μπορεί να νικηθεί. Η συνειδητή παλλαϊκή συμμετοχή στην υπεράσπιση της νέας εξουσίας και των επιτευγμάτων της, είναι το ανυπέρβλητο πλεονέκτημά της.

Η λαϊκή διακυβέρνηση θα επιδιώξει να αναπτύξει ισότιμες και αμοιβαία επωφελείς διακρατικές σχέσεις με άλλες χώρες που είτε ανέτρεψαν κι αυτές τον καπιταλισμό, είτε παραμένουν καπιταλιστικές και δεν στέκονται εχθρικά απέναντι στη νέα εξουσία, υπολογίζοντας βέβαια το δικό τους συμφέρον απέναντι στους ανταγωνιστές τους.