Τρίτη 10 Μαΐου 2016

Βρώμικη κυβερνητική προπαγάνδα κατά της Κοινωνικής Ασφάλισης

Η συμμετοχή στην απεργία και στις Πρωτομαγιάτικες
συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ είναι η καλύτερη απάντηση
στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και στη
βρώμικη προπαγάνδα της
Ο τρόπος που η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ μεθόδευσε την προώθηση του νόμου - λαιμητόμου για συζήτηση και ψήφιση στην Ολομέλεια της Βουλής, δείχνει και αυτός το βαθιά αντιδραστικό και αντιλαϊκό του περιεχόμενο. Μέσα από τέτοιες διαδικασίες, η κυβέρνηση επιχειρεί να αιφνιδιάσει τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, φανερώνοντας την ανησυχία της για τις λαϊκές αντιδράσεις. Είναι και αυτό μια έμμεση ομολογία για το τι πραγματικά φέρνει το νομοθέτημά της.
Ταυτόχρονα, όμως, με τις επαίσχυντες διαδικασίες, το υπουργείο Εργασίας ανέλαβε να στηρίξει με «στοιχεία» και «μελέτες» το αντιασφαλιστικό έκτρωμα, επιμένοντας μέχρι τέλους, μέχρι την ψήφιση δηλαδή του νόμου, να διαστρεβλώνει την πραγματικότητα και να συκοφαντεί την Κοινωνική Ασφάλιση.
Σε σχετική «μελέτη» που δημοσίευσε το υπουργείο την περασμένη Πέμπτη, αποτυπώνεται όλη η αθλιότητα της κυβέρνησης, η οποία αναλαμβάνει να κάνει τη βρώμικη δουλειά που δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Φτάνει στο σημείο μάλιστα να τις μέμφεται, επειδή καθυστέρησαν να προωθήσουν τις ανατροπές που αυτή τώρα προωθεί!
Φταίνε οι καθυστερήσεις των προηγούμενων...
Γράφει το υπουργείο στην εν λόγω «μελέτη»: «Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί μέχρι σήμερα στο υφιστάμενο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας, οφείλεται κατά κύριο λόγο στη συστηματικά πλημμελή εφαρμογή των ίδιων των κανόνων που καθιστούν ένα διανεμητικό σύστημα βιώσιμο, δηλαδή:
  • Στη μη έγκαιρη αναθεώρηση των βασικών παραμέτρων του συστήματος (τόσο όσον αφορά στις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης όσο και στους κανόνες εισφορών και παροχών), σύμφωνα με τις δημογραφικές και οικονομικές μεταβολές, ώστε να γίνονται έγκαιρα οι διορθωτικές εκείνες αλλαγές, που θα καθιστούσαν το σύστημα οικονομικά υγιές σε μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Αντιθέτως, στο σύστημα συντηρήθηκε σχεδόν το σύνολο των παθογενειών που το χαρακτήριζαν, ενώ οι επιμέρους μεταρρυθμίσεις που έγιναν τα τελευταία έτη (1992, 2010) μετέφεραν το βάρος της προσαρμογής μακροπρόθεσμα, διατηρώντας στο μεσοπρόθεσμο διάστημα τα υψηλά δημοσιονομικά ελλείμματα του συστήματος».
Τι μας λέει η κυβέρνηση; Οτι το σύστημα έχει ελλείμματα και οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν έκαναν «έγκαιρα διορθωτικές αλλαγές»! Δηλαδή, κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ επειδή δεν προχώρησαν πιο αποφασιστικά και δεν ισοπέδωσαν ολοκληρωτικά τα ασφαλιστικά δικαιώματα!
Μάλιστα, επικρίνουν τους νόμους Σιούφα (1992) και Λοβέρδου (2010) όχι από τη σκοπιά της υπεράσπισης των εργατικών, ασφαλιστικών δικαιωμάτων, αλλά επειδή δεν εφαρμόστηκαν άμεσα. Δεν έκαναν, δηλαδή, αυτό που κάνει τώρα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η οποία φτάνει στο σημείο όχι μόνο να αλλάξει προς το χειρότερο τις προϋποθέσεις και τους όρους συνταξιοδότησης, αλλά εφαρμόζει και όλες τις επώδυνες ανατροπές ακόμα και αναδρομικά για τους νυν συνταξιούχους.
"Παθογένειες" τα ασφαλιστικά δικαιώματα
Για να μην υπάρχει μάλιστα αμφιβολία για το τι πραγματικά εννοεί η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ως «παθογένειες και τα διαχρονικά προβλήματα του υφιστάμενου συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης», στη μελέτη τα παραθέτει συνοπτικά ως εξής:
  • Ιδιαίτερα ευνοϊκές προϋποθέσεις συνταξιοδότησης
  • Μη συμβατά ποσοστά αναπλήρωσης με τις διαμορφούμενες οικονομικές συνθήκες στη χώρα (μέσο συντάξιμο μισθό, αριθμό απασχολουμένων, δημοσιονομική στενότητα),
  • Διαφοροποιήσεις στους κανόνες εισφορών και παροχών τόσο μεταξύ νέων και παλαιών ασφαλισμένων
  • Διατήρηση ισχυρών αντικινήτρων παραμονής στην εργασία πέραν των ελάχιστα απαιτούμενων προϋποθέσεων, συντηρώντας εντός του ασφαλιστικού συστήματος παροχές προνοιακού χαρακτήρα
  • Μακρά μεταβατική περίοδος εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων που τα τελευταία έτη αποφασίστηκαν.
  • Συντήρηση των κοινωνικών πόρων υπέρ ομάδων ασφαλισμένων
Να λοιπόν ποιες είναι οι «παθογένειες» του ασφαλιστικού μας συστήματος: Ευνοϊκές προϋποθέσεις συνταξιοδότησης, υψηλές συντάξεις, κατώτερες συντάξεις κάποιου επιπέδου, ύπαρξη κοινωνικών πόρων. Ακόμα, την ύπαρξη διαφορετικών καθεστώτων συνταξιοδότησης μεταξύ των «παλιών» και των «νέων» συνταξιούχων, την καταγράφει όχι για να αναιρέσει τους χειρότερους όρους που επιβλήθηκαν στους νέους (μετά το 1992), αλλά για να εφαρμόσει τους ίδιους όρους και για όλους τους «παλιούς» ασφαλισμένους.
Η απαρίθμηση των «παθογενειών» από το υπουργείο Εργασίας επιβεβαιώνει και κάτι άλλο: Είναι ακριβώς αυτές οι ανατροπές που προβλέπονται στο νέο της σύστημα. Ετσι, η μείωση των συντάξεων, η αύξηση των εισφορών, η κατάργηση των κοινωνικών πόρων, εντέλει το σύνολο των ανατροπών, αποτυπώνουν τη θέλησή της να «τελειώνει» με ό,τι αυτή θεωρεί «παθογένειες», δηλαδή με όσα ασφαλιστικά δικαιώματα έχουν απομείνει.
Επιπλέον, αποδεικνύεται ότι οι ανατροπές που επιφέρει ο νόμος - λαιμητόμος δεν είναι προϊόν «εκβιασμού» των εταίρων, για τις οποίες δήθεν η κυβέρνηση έδινε μήνες τώρα μάχη για να τις ...αποτρέψει, αλλά αποτέλεσμα συγκεκριμένης επεξεργασίας και απόφασης της ίδιας της κυβέρνησης.
Προκειμένου μάλιστα να δικαιολογήσει τις μειώσεις στις συντάξεις που επιβλήθηκαν στο παρελθόν και τις νέες που σχεδιάζει να κάνει, επιστρατεύει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) και στη «μελέτη» που κοινοποίησε γράφει χαρακτηριστικά: «...στο επίπεδο προστασίας της ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου δεν κατοχυρώνεται, με βάση τη νομολογία του ΕΔΔΑ, δικαίωμα σε μισθό ή σύνταξη ορισμένου ύψους...».
Οπως τους βολεύει
Σε όλα τα παραπάνω, τα οποία αποτελούν επανάληψη των ίδιων γνωστών και αντιδραστικών ισχυρισμών που άκουσαν οι εργαζόμενοι πριν από την ψήφιση και των προηγούμενων αντιασφαλιστικών νόμων, η κυβέρνηση προσθέτει και αυτή το ζήτημα των «ελλειμμάτων» του ασφαλιστικού συστήματος. Εδώ η αλχημεία και τα παιχνίδια με τους αριθμούς «πάνε σύννεφο», όπως και η ενοχοποίηση και η συκοφάντηση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
Βέβαια, το Ασφαλιστικό δεν είναι λογιστικό ζήτημα, αλλά προπάντων πολιτικό, ταξικό. Ακόμα όμως και αυτά τα οικονομικά στοιχεία που «σερβίρει» στη μελέτη της η κυβέρνηση, δεν έχουν την παραμικρή αξία. Καταρχήν, για τα όποια ελλείμματα παρουσιάζουν τα Ταμεία, οι μόνοι που δεν ευθύνονται είναι οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, το σύνολο των ασφαλισμένων. Δεν διαχειρίστηκαν αυτοί τα αποθεματικά, δεν άφησαν αυτοί στο απυρόβλητο τη διαχρονική εισφοροδιαφυγή και εισφοροαποφυγή των επιχειρήσεων.
Κάνει μάλιστα εντύπωση ότι αυτές δεν συγκαταλέγονται στις «παθογένειες» του συστήματος. Προφανώς, η κυβέρνηση δεν είδε ούτε άκουσε τίποτα για το έγκλημα της μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας που στερεί ετησίως από το ΙΚΑ πάνω από 2 δισ. ευρώ για να το καταγράψει στη «μελέτη» της. Ούτε είδε ότι από τα περίπου 12 δισ. ευρώ βεβαιωμένες οφειλές που σήμερα χρωστούν οι επιχειρήσεις στον Οργανισμό, ένα μεγάλο μέρος τους είχε δημιουργηθεί πριν ακόμα ξεσπάσει η καπιταλιστική κρίση.
Αλχημείες στο τετράγωνο
Δεν περιορίζεται όμως μόνο σε αυτές τις αθλιότητες. Σκόπιμα μαγειρεύει τα στοιχεία και διογκώνει τα πραγματικά ελλείμματα των Ταμείων, για να δικαιολογήσει τις επερχόμενες ανατροπές, στο όνομα της βιωσιμότητας, όπως έκαναν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Ας δούμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Στους σχετικούς πίνακες, όπου καταγράφονται τα «ελλείμματα» και στο ύψος τους ως ποσοστού του ΑΕΠ, δεν συμπεριλαμβάνεται η τριμερής κρατική χρηματοδότηση, η υποχρέωση δηλαδή του κράτους να συνεισφέρει συγκεκριμένα ποσά στην Κοινωνική Ασφάλιση. Ετσι, τεχνητά διογκώνεται το έλλειμμα εισφορών/παροχών, αφού δεν παίρνονται υπόψη τα έσοδα των Ταμείων από τη μέχρι σήμερα υποχρεωτική και θεσμοθετημένη χρηματοδότηση του κράτους.
Αντίθετα, όταν αυτό γίνεται, αξιοποιείται μόνο για να «αποδειχτεί» δήθεν η μεγάλη επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού. Φτάνουν μάλιστα στο σημείο να εμφανίζουν την κάλυψη των συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων από τον κρατικό προϋπολογισμό, που ως εργοδότης έχει υποχρέωση (καθώς μέχρι τώρα το Δημόσιο δεν είχε τη μορφή ασφαλιστικού ταμείου και μάλιστα παρακρατούσε τις εισφορές των δημοσίων υπαλλήλων), ως κρατική χρηματοδότηση του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης! Ετσι, ανεβάζουν την κρατική χρηματοδότηση των Ταμείων από το 5,47% του ΑΕΠ (2015), στο 9% του ΑΕΠ, συνυπολογίζοντας σκόπιμα και την κάλυψη των συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων.
Επιχειρούν παράλληλα να δημιουργήσουν εντυπώσεις για τη δήθεν «υψηλή» κρατική δαπάνη για τις συντάξεις στο διάστημα μιας ολόκληρης 16ετίας (2000 - 2016) με το ποσό των 154 δισ. ευρώ, όταν αυτό το ποσό ως ποσοστό του ΑΕΠ αθροιστικά για την ίδια περίοδο δεν ξεπερνά το 5,3%. Αραγε, το 5,3% του ΑΕΠ από τον κρατικό προϋπολογισμό, που κατευθύνθηκε προς ένα σύνολο 2,5 εκατομμυρίων συνταξιούχων, δηλαδή σε έναν πληθυσμό που ξεπερνά το 30% των ενηλίκων κατοίκων αυτής της χώρας, ανθρώπων που δούλεψαν σκληρά και συμμετείχαν στην παραγωγή αυτού του πλούτου, αυτό δημιούργησε τα ελλείμματα;
Δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα
Θα ήταν πραγματικά ενδιαφέρον αν η «μελέτη», δίπλα στα «έξοδα» του κράτους για την Κοινωνική Ασφάλιση, μας παρουσίαζε και τα κέρδη των 2,5 χιλιάδων πιο κερδοφόρων επιχειρήσεων, τις κρατικές επιχορηγήσεις, τις δανειοδοτήσεις και όλες τις διευκολύνσεις προς το μεγάλο κεφάλαιο το ίδιο χρονικό διάστημα (2000 - 2016), για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης.
Πολύ περισσότερο που σε αρκετές περιπτώσεις, ακόμα και αυτά τα ποσά που παρουσιάζονται στην «έκθεση», στην πραγματικότητα δεν αποτελούν «κρατική ενίσχυση» των ασφαλιστικών ταμείων για τις συντάξεις. Τέτοια είναι, για παράδειγμα, η περίπτωση του Ταμείου των εργαζομένων της ΔΕΗ, που ψευδώς εμφανίζεται ως χρηματοδότηση, αφού αποτελεί αποζημίωση έναντι απόκτησης περιουσιακών στοιχείων του Ταμείου από το κράτος.
Ανάλογη είναι η περίπτωση του ΟΓΑ, το μεγαλύτερο μέρος της χρηματοδότησης του οποίου πηγαίνει για προνοιακή στήριξη υπέργηρων αγροτών, η οποία καμία σχέση δεν έχει με χρηματοδότηση των συντάξεων. Για να μην αναφερθούμε στην περίπτωση του ΝΑΤ, το οποίο το καπιταλιστικό κράτος λεηλάτησε για λογαριασμό του εφοπλιστικού κεφαλαίου.
Επομένως, αν αποδεικνύει κάτι αυτή η «μελέτη», είναι ότι η κυβέρνηση δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα προκειμένου να δικαιολογήσει το δικό της αντιασφαλιστικό έγκλημα, σε συνέχεια των προηγούμενων κυβερνήσεων. Είναι και αυτή μια πλευρά, που οι εργαζόμενοι πρέπει να την πάρουν υπόψη τους τις μέρες αυτές του απεργιακού αγώνα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου