ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: Δίνει έδαφος και άλλοθι στην εργοδοσία να κλιμακώσει την επίθεση

Αποκαλυπτικό το υπόμνημα που κατέθεσε το υπουργείο Εργασίας στην Επιτροπή των ειδικών

Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα... Εργοδότες,

κυβέρνηση και πλειοψηφία της ΓΣΕΕ στον πρόσφατο

"κοινωνικό διάλογο"

Σ το υπόμνημα που κατέθεσε η κυβέρνηση στην Επιτροπή των ειδικών, κάνει μια εξαντλητική περιγραφή των αντεργατικών νόμων της τελευταίας κυρίως εξαετίας και των αποτελεσμάτων τους στην αγορά εργασίας, όχι βέβαια για να προτείνει αλλαγές προς το καλύτερο, αλλά για να στηρίξει τον ισχυρισμό ότι έχει επέλθει πλέον αρκετή ευελιξία στους μισθούς και στις εργασιακές σχέσεις, ώστε να μην χρειάζονται άλλες παρεμβάσεις.

Επομένως, αν μη τι άλλο, η προπαγανδιστική γραμμή που χαράσσει η κυβέρνηση στα Εργασιακά είναι να νομιμοποιηθεί η σημερινή ζούγκλα στις εργατικές - λαϊκές συνειδήσεις ως το «μικρότερο κακό» και κάτω από το φόβο για τα χειρότερα που προβλέπονται από το τρίτο μνημόνιο, να γίνουν οι εργαζόμενοι συν-υπερασπιστές με την κυβέρνηση των μισθών πείνας, των ελαστικών μορφών απασχόλησης, των άθλιων επιχειρησιακών συμβάσεων, των απολύσεων και της απληρωσιάς.

Πάνω σ' αυτό το έδαφος, της «παράλυσης» του κινήματος που επιδιώκει και της μαχητικής υπεράσπισης των έως τώρα ανατροπών, η κυβέρνηση δίνει άλλοθι στην εργοδοσία να κλείσει κάθε συζήτηση για την ανάκτηση απωλειών και δημιουργεί προϋποθέσεις για να περάσουν ευκολότερα τα επόμενα μέτρα.

Τα 586 φτάνουν και περισσεύουν...

Η κυβέρνηση λέει ότι δεν πρέπει να μειωθούν άλλο οι μισθοί. Γιατί όμως; Επειδή οι νόμοι που ψηφίστηκαν από τους προηγούμενους και τους οποίους διατηρεί στο ακέραιο η σημερινή κυβέρνηση, κάνουν καλά τη δουλειά τους για το κεφάλαιο και έχουν συντελέσει στην κατακρήμνιση των αποδοχών των εργαζομένων, άρα και στη μείωση του κόστους εργασίας για τις επιχειρήσεις.

Οπως αναφέρει στο υπόμνημά της η κυβέρνηση, ο μέσος μισθός στο σύνολο της οικονομίας μεταξύ 2009 - 2014 μειώθηκε κατά 26,3%. Ειδικότερα, στο Δημόσιο μειώθηκε κατά 26%, στις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας (πρώην ΔΕΚΟ) κατά 35,4%, στις τράπεζες κατά 30%, στον ιδιωτικό τομέα (χωρίς τις τράπεζες) κατά 27,4%, ενώ ο κατώτερος μισθός μειώθηκε κατά 24,8%.

Ταυτόχρονα, υπάρχει ένα μεγάλο τμήμα μισθωτών που, εξαιτίας της ευελιξίας, λαμβάνει μισθούς πολύ μικρότερους ακόμα και από αυτόν τον κατώτατο του αίσχους. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το σύστημα «Εργάνη», το 2015, 126.956 μισθωτοί λάμβαναν μισθό κάτω από 100 ευρώ (!) μεικτά, 54.208 μισθωτοί έπαιρναν από 100 έως 200 ευρώ μηνιάτικο, 66.312 μισθωτοί από 200 έως 300 ευρώ και ακόμα 96.284 μισθωτοί από 300 έως 400 ευρώ μεικτά.

Συνολικά, κάτω και από τα κατώτερα όρια (584 ευρώ μεικτά), λάμβαναν συνολικά 477.445 μισθωτοί. Δηλαδή, το 29,5% των μισθωτών (τρεις στους δέκα) έχει εισόδημα λιγότερο και απ' αυτό του κατώτερου μισθού!Επίσης, μέχρι 1.000 ευρώ μεικτά λάμβαναν το 2015 1.070.221 μισθωτοί, σε σύνολο 1.619.845, δηλαδή το 66% ή δύο στους τρεις.

Αυτούς τους μισθούς, το μηχανισμό και την ευελιξία που τους προκαλούν, καλεί η κυβέρνηση να υπερασπιστούν οι εργαζόμενοι, απειλώντας τους ότι υπάρχουν και χειρότερα. Από την άλλη, απευθυνόμενη στο κουαρτέτο, υποδεικνύει ότι η ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας έχει συμβάλλει επίσης στη μείωση των αποδοχών των εργαζομένων, προς όφελος της εργοδοσίας.

Γράφει χαρακτηριστικά το υπόμνημα: «Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι, ιδιαίτερα μετά τις πρόσφατες μεταρρυθμίσεις, η ελληνική αγορά εργασίας έγινε πιο ευέλικτη και, ως εκ τούτου, επέτρεψε στον εργοδότη να προσαρμόζει το ωράριο εργασίας και την κατάσταση της απασχόλησης, αντί να επικεντρώνεται αποκλειστικά στους μισθούς. Ενα τέτοιο πλαίσιο επιτρέπει μισθούς ακόμη και κάτω από τον κατώτατο μισθό, που δείχνει ότι η συνεχής μείωση των μισθών δεν είναι ο μόνος τρόπος για τη μείωση του κόστους εργασίας (...) πάνω από το 50% των προσλήψεων για την περίοδο 2013 - 2015 ήταν υπό μερική απασχόληση ή εκ περιτροπής εργασία».

Ομαδικές απολύσεις για όλα τα γούστα

Ενδιαφέρον έχει όμως και ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση επιχειρηματολογεί για τις ομαδικές απολύσεις. Στην πραγματικότητα, ενημερώνει την Επιτροπή και το κουαρτέτο ότι το μικρό σχετικά μέγεθος των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, σε συνδυασμό με το υπάρχον νομικό πλαίσιο και τις συμπληρωματικές παρεμβάσεις που έκαναν οι προηγούμενοι και διατηρούν οι σημερινοί, καθιστά τις ομαδικές απολύσεις πλήρως απελευθερωμένες για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργοδοτών.

Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση επικαλείται ότι το 94,86% των επιχειρήσεων έχουν κάτω από 20 εργαζόμενους και γι' αυτούς δεν υπάρχει καμιά προστασία από τις απολύσεις με βάση τη νομοθεσία. Αντίθετα, μόλις το 5,12% των επιχειρήσεων απασχολεί πάνω από 20 εργαζόμενους και υπόκεινται σε τυπικούς περιορισμούς για τις ομαδικές απολύσεις.

Παραπέρα, ισχυρίζεται ότι το σημερινό καθεστώς είναι αρκετά ευέλικτο, ώστε να μην εμποδίζονται οι ομαδικές απολύσεις και επικαλείται γι' αυτό στοιχεία σύμφωνα με τα οποία «από το 2011 μέχρι σήμερα έχουν καταγραφεί 10 περιπτώσεις όπου οι διαβουλεύσεις μεταξύ των μερών (εργοδοσία - εργαζόμενοι) κατέληξαν σε συμφωνία σχετικά με τις απολύσεις σύμφωνα με το άρθρο 5 παρ. 1 και 2 του νόμου 1387/1983».

Η κυβέρνηση επικαλείται, ακόμα, τις αλλαγές που έγιναν από την προηγούμενη κυβέρνηση στη λειτουργία του Ανώτατου Συμβουλίου Απασχόλησης το Γενάρη του 2014, οι οποίες κατέστησαν τυπική τη διοικητική έγκριση των απολύσεων από τον εκάστοτε υπουργό Εργασίας. Οπως μάλιστα σημειώνεται, στις περιπτώσεις που χρειάστηκε να αποφασίσει ο υπουργός, άφησε να παρέλθουν οι προθεσμίες που προβλέπει ο νόμος (10 μέρες) «και έτσι οι απολύσεις έλαβαν χώρα σύμφωνα με απόφαση του εργοδότη»!

Επομένως, οι εργοδότες κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους με το ισχύον σύστημα. Ωστόσο, η κυβέρνηση αφήνει κι εδώ ορθάνοιχτη την πόρτα να γίνουννέες αντιδραστικές προσαρμογές, γράφοντας στο υπόμνημα: «Η ελληνική κυβέρνηση δεν ισχυρίζεται ότι οι πολιτικές για την αγορά εργασίας δεν θα πρέπει να ευθυγραμμιστούν με τις διεθνείς και ευρωπαϊκές βέλτιστες πρακτικές. Ωστόσο, είναι σημαντικό να ληφθούν υπόψη οι ιδιαιτερότητες της ελληνικής οικονομίας».

Σε κάθε περίπτωση, ο υπουργός Εργασίας έχει παραπέμψει την όλη συζήτηση για μετά την έκδοση της απόφασης του Δικαστηρίου της ΕΕ για την υπόθεση των Τσιμέντων Χαλκίδας, η οποία με βεβαιότητα θα αποτελέσει το υπόβαθρο των νέων προαποφασισμένων ανατροπών στο νόμο για τις ομαδικές απολύσεις. Επικαλούμενη την έκδοση της απόφασης στα τέλη Σεπτέμβρη, θα της είναι ευκολότερο να δικαιολογήσει τις αλλαγές προς το χειρότερο στη νομοθεσία για τις ομαδικές απολύσεις που συζητάει ήδη με το κουαρτέτο.

Ποιο "lock out";

Τέλος, δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστος ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση επιχειρηματολογεί για το «lock out», θέλοντας να πείσει την Επιτροπή και το κουαρτέτο ότι η νομική του κατοχύρωση δεν είναι αναγκαία, αφού η περιστολή του δικαιώματος των εργαζομένων στην απεργία υπηρετείται μια χαρά από το υπάρχον πλαίσιο.

Ετσι, αν και παραδέχεται ότι το «lock out» απαγορεύεται με βάση το νόμο 1264/1982, η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι «στην πράξη οι εργοδότες προτιμούν να ασκήσουν προσφυγή κατά της νομιμότητας της απεργίας ενώπιον των δικαστηρίων» αντί να κάνουν ανταπεργία, καθώς «η έκδοση της απόφασης εντός της ημέρας επιλύει το εκκρεμότητα»! Παραδέχεται, δηλαδή, ότι τα δικαστήρια ευχαρίστως και χωρίς καθυστέρηση ταχύτατα βγάζουν παράνομες ή/και καταχρηστικές τις απεργίες.

Θυμίζουμε ότι αυτή είναι η απόφαση για εννιά στις δέκα απεργίες που καταλήγουν στη Δικαιοσύνη με προσφυγή της εργοδοσίας. Παράλληλα, όπως ενημερώνει η κυβέρνηση, τα δικαστήρια, με την υπάρχουσα νομοθεσία και νομολογία, μπορούν να αναγνωρίσουν στον εργοδότη και το δικαίωμα να μην πληρώσει τους εργαζόμενους που δεν συμμετέχουν στην απεργία, που είναι και η ουσία του «lock out».

Οπως γράφεται στο υπόμνημα, το οποίο επικαλείται απόφαση του Αρείου Πάγου (1303/2004), «μια απεργία μπορεί να εξηγηθεί ως μια κατάσταση ανωτέρας βίας, κατά την οποία οι εργοδότες κατά περίπτωση απαλλάσσονται από την υποχρέωσή τους να καταβάλλουν μισθό σε εργαζόμενους που δεν απεργούν». Τέλος, η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι το «lock out» δεν είναι απαραίτητο, για τον επιπλέον λόγο ότι «ο αριθμός των απεργιών μειώνεται», παραθέτοντας μάλιστα και τα σχετικά αριθμητικά στοιχεία...