«Η ανεργία δεν αντιμετωπίζεται με "μερεμέτια" και πολιτικές φιλανθρωπίας». Σωστό, αλλά συνεχίζει: «Η ανεργία αντιμετωπίζεται όταν φύγει η σημερινή μνημονιακή κυβέρνηση (...) όταν έρθει (...) μια κυβέρνηση της Αριστεράς» (από χτεσινή δήλωση του Στρατούλη του ΣΥΡΙΖΑ).
Εδώ δεν πρόκειται για απλό λάθος, αλλά για κάτι χειρότερο κι από το «φύκια για μεταξωτές κορδέλες».
Επαναλαμβάνοντας τη φράση «να φύγει η κυβέρνηση» τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν ίσως ότι με την επανάληψη διαμορφώνουν το αναγκαίο για το κόμμα τους κλίμα. Παράλληλα, όμως, καλούν την εργατική τάξη να ξεχάσει ό,τι η ίδια η εμπειρία της διδάσκει: Οτι την ανεργία τη γεννά ο καπιταλισμός είτε είναι σε κρίση είτε όχι. Η ανεργία υπάρχει με και χωρίς μνημόνια. Η ανεργία υπάρχει με φιλελεύθερες και σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις. Η ανεργία φουντώνει στον καιρό της κρίσης, μιας κρίσης που έχει όνομα: Καπιταλιστική.
Από την αρχή της κρίσης αποφεύγουν να μιλήσουν γι' αυτήν. Της δίνουν διάφορα ονόματα, αλλά ποτέ με το όνομά της. Τώρα, όμως, το χοντραίνουν κι από πάνω: Ζητάνε από τους εργάτες να δεχτούν ότι αλλάζοντας γκιουλέκα στο σβέρκο τους θα δούνε άσπρη μέρα. Επί της ουσίας, καλούν την εργατική τάξη να αποδεχτεί ένα σύστημα που έχει από καιρό σαπίσει, να αφοπλιστεί την ώρα που πρέπει να παλέψει για την κατάργηση των μονοπωλίων, για την δική της εξουσία.
Αυτά, λένε, είναι μακρινά πράγματα, για τη δευτέρα παρουσία. Κι επειδή αυτοί επιμένουν να απολαύσουν τον υπαρκτό καπιταλισμό, ζητάνε να τους δοθεί η δυνατότητα να γευτούν ολίγη από την γλύκα της κυβέρνησης με αδιατάραχτη την εξουσία των μονοπωλίων.
Για κακή τύχη των επίδοξων κυβερνητών σημαντικά τμήματα της εργατικής τάξης έχουν μάθει να ξεχωρίζουν την ήρα από το στάρι. Κι ακόμα καλύτερα, σε χώρους δουλειάς όλο και πιο συχνά η κουβέντα καταλήγει στο «μπορούμε χωρίς αφεντικά». Αρα και χωρίς τους πολιτικούς διαχειριστές της εξουσίας των αφεντικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου