Πέμπτη 16 Απριλίου 2015

Για την "Ενταξη της Ισότητας των Φύλων" σε Δήμους και Περιφέρειες

Εξειδικεύουν την αντιλαϊκή πολιτική σε εργαζόμενες και άνεργες γυναίκες
Ως θεματοφύλακες της «ισότητας των φύλων» παρουσιάζονται Δήμοι και Περιφέρειες, δίπλα στην κυβέρνηση και την ΕΕ. Η προσπάθεια αυτή αποτυπώθηκε και στην ημερίδα που οργάνωσε η Γενική Γραμματεία Ισότητας του υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης στις αρχές του μήνα, με θέμα την ένταξη της ισότητας των φύλων στις πολιτικές των Περιφερειών και των Δήμων. Η ημερίδα διοργανώθηκε στο πλαίσιο του έργου «Εξειδίκευση του πρότυπου Συστήματος Ενταξης της Ισότητας των Φύλων ανά φορέα πολιτικής, καθώς και πιλοτική ανάπτυξη και εφαρμογή Περιφερειακών και Τοπικών Προγραμμάτων Ισότητας των Φύλων στην περιφέρεια και δήμους της αποκεντρωμένης διοίκησης Αττικής». Πρόκειται για έργο που χρηματοδοτήθηκε από κοινοτικούς πόρους που φτάνουν τα 2 εκατομμύρια ευρώ και ανατέθηκε σε μεγάλη εταιρεία Συμβούλων Επιχειρήσεων, ώστε να παρέχει βοήθεια σε Περιφέρειες και Δήμους. Ο πρώτος Οδηγός για την εφαρμογή της «Ευρωπαϊκής Χάρτας για την Ισότητα των Φύλων στις Τοπικές Κοινωνίες»είχε εκπονηθεί, από τη Γενική Γραμματεία Ισότητας τον Οκτώβρη του 2011.
Από την "Ευρωπαϊκή Χάρτα"...
Η όλη προσπάθεια βαδίζει στα χνάρια που έχει χαράξει η ΕΕ με τη στρατηγική της για τη λεγόμενη «ενσωμάτωση της διάστασης του φύλου» (gender mainstreaming) στις πολιτικές της. Δίπλα στην ΕΕ, που παίζει το ρόλο του «πρώτου βιολιού», δημοτικές και περιφερειακές διοικήσεις επιδιώκουν να παίξουν το δικό τους ρόλο, με τις ευλογίες των κυβερνήσεων, τόσο των προηγούμενων όσο και της σημερινής. Ετσι, η νέα Γενική Γραμματέας Ισότητας, Φωτεινή Κούβελα, από το βήμα της ημερίδας, χαρακτήρισε τους Δήμους και τις Περιφέρειες «εξουσία εγγύτερη στον πολίτη», που μπορούν να συμβάλουν στο στόχο της «ισότητας» με τη συγκρότηση Περιφερειακής Επιτροπής Ισότητας των Φύλων (ΠΕΠΙΣ) σε κάθε περιφέρεια και Δημοτικής Επιτροπής Ισότητας (ΔΕΠΙΣ) στους Δήμους.
Η ενσωμάτωση της οπτικής του φύλου σε κάθε πλευρά της αντιλαϊκής πολιτικής, δεν μπορεί να κάνει την πολιτική αυτή πιο «φιλική» για τις εργαζόμενες και τις άνεργες γυναίκες. Στην πράξη, συμβαίνει το αντίστροφο. Οι ιδιαίτερες ανάγκες και τα προβλήματα των γυναικών των λαϊκών στρωμάτων μετατρέπονται σε «ράγες» πάνω στις οποίες προωθείται ταχύτερα η στρατηγική της ΕΕ.
...στο "Σχέδιο Δράσης" κάθε Δήμου
Μια πιο συγκεκριμένη εικόνα για την κατεύθυνση και το περιεχόμενο των παρεμβάσεων δίνει το Σχέδιο Δράσης που έχει εκπονηθεί για το Δήμο Αθηναίων, από την ίδια εταιρεία Συμβούλων Επιχειρήσεων. Σε αυτό συμπεριλαμβάνονται 13 συνολικά πεδία παρεμβάσεων, που εκτείνονται από τη συμμετοχή γυναικών σε πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες μέχρι το ζήτημα της Υγείας. Για κάθε ένα από αυτά περιγράφονται δράσεις στις οποίες προτείνεται να προχωρήσει η δημοτική αρχή, με σκοπό να ενταχθούν στη νέα προγραμματική περίοδο του ΕΣΠΑ 2014 - 2020 και να χρηματοδοτηθούν από αυτό.
Από το σύνολο των παρεμβάσεων ξεχωρίζουμε τρία παραδείγματα που σχετίζονται με σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι λαϊκές οικογένειες και οι γυναίκες που ανήκουν σε αυτές.
Τρία παραδείγματα
Η πρώτη από τις προτεινόμενες παρεμβάσεις αφορά την προσφιλή στην ΕΕ «συμφιλίωση επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής» και ειδικότερα την ύπαρξη και λειτουργία βρεφονηπιακών σταθμών και άλλων σχετικών δομών. Το ζήτημα, ωστόσο, δεν προσεγγίζεται από τη σκοπιά του δικαιώματος των παιδιών στην προσχολική αγωγή, αλλά με αφετηρία την ανάγκη των επιχειρήσεων, ιδιαίτερα αυτών που δραστηριοποιούνται στον κλάδο του εμπορίου, για «υπηρεσίες φύλαξης» κομμένες και ραμμένες στα μέτρα του ωραρίου που επιβάλλουν στις εργαζόμενες.
Η «Ευρωπαϊκή Χάρτα» αναφέρεται ακόμα στη δέσμευση των τοπικών αρχών για «άμεση ή μέσω τρίτων διάθεση υπηρεσιών παιδικής φροντίδας». Η ευθύνη, δηλαδή, των δήμων και των περιφερειών δεν αφορά την ύπαρξη βρεφονηπιακών σταθμών, που να καλύπτουν τις ανάγκες όλων των οικογενειών χωρίς οι γονείς να βάζουν το χέρι στην τσέπη, αλλά την «ενθάρρυνση της διάθεσης υπηρεσιών παιδικής φροντίδας». Η διάθεση τέτοιων υπηρεσιών μπορεί να γίνεται από «τρίτους», δηλαδή από ιδιώτες, «κοινωνικές επιχειρήσεις» ή ΜΚΟ.
Το Σχέδιο Δράσης διαπιστώνει πως «για τις γυναίκες που ασχολούνται σε εμπορικά καταστήματα με διευρυμένα ωράρια όπως παρατηρείται στην Περιφέρεια Αττικής αλλά και στους υπό εξέταση δήμους όπου εφαρμόζουν τέτοιου είδους ωράρια» είναι σχεδόν αδύνατο «να μπορέσουν να συμφιλιώσουν την επαγγελματική με την οικογενειακή τους ζωή». Ετσι, υποστηρίζει πως «η σκοπιμότητα και αναγκαιότητα της προτεινόμενης παρέμβασης έγκειται ακριβώς στη δημιουργία και παροχή υπηρεσιών φύλαξης και δημιουργικής απασχόλησης παιδιών σε ωράρια καταστημάτων, σε ωράρια λειτουργίας των επιχειρήσεων που λειτουργούν στην κάθε περιοχή». Πίσω από την ταμπέλα της «ανάγκης» των γυναικών να «συμφιλιώσουν» τη δουλειά με την οικογένεια, κρύβεται η ανάγκη των επιχειρήσεων για υπηρεσίες φύλαξης των παιδιών, και όχι προσχολικής αγωγής, προσαρμοσμένες στα διαρκώς διευρυνόμενα ωράρια εργασίας των υπαλλήλων τους.
Τη διαμόρφωση «ενός νέου αναπτυξιακού μοντέλου για την αντιμετώπιση της οικονομικής ύφεσης και την κρίση στην αγορά εργασίας, με έμφαση στην ισότητα με σκοπό την αύξηση της απασχόλησης και την αντιμετώπιση της ανεργίας» υπόσχεται η παρέμβαση για την «ενίσχυση της γυναικείας επιχειρηματικότητας σε τομείς Κοινωνικής Οικονομίας». Πρόκειται για μια δέσμη μέτρων που προτείνεται με στόχο τη «διαφήμιση» των λεγόμενων Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων (ΚΟΙΝΣΕΠ), την προτροπή των άνεργων γυναικών να συστήσουν τέτοιες «κοινωνικές επιχειρήσεις», προκειμένου να εξασφαλίσουν ένα μεροκάματο.
Εξάλλου, ο δήμαρχος της Αθήνας, Γ. Καμίνης, είναι ένθερμος υποστηρικτής της «κοινωνικής επιχειρηματικότητας»: «Δε βλέπω κάποιο λόγο να μην προχωρήσουμε σε αξιοποίηση των κοινωνικών συνεταιρισμών για τη λειτουργία των παιδικών σταθμών. Χωρίς να περιμένουμε από το κράτος, ικετεύοντας για προσλήψεις προσωπικού», δήλωνε ήδη από το 2012. Την πεπατημένη αυτή ακολουθούν μια σειρά Δήμοι σε όλη τη χώρα, προτείνοντας σε άνεργες, απολυμένες, εργαζόμενες με συμβάσεις που, μετά τη λήξη τους βρέθηκαν στην ανεργία, να ιδρύσουν ΚΟΙΝΣΕΠ και να λειτουργήσουν σαν «εργολάβοι» παιδικούς σταθμούς, γυμναστήρια, κολυμβητήρια, δημοτικά ωδεία, μια σειρά κοινωνικές υποδομές και υπηρεσίες. Η ίδια «λύση» είχε προταθεί και στους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στο «Βοήθεια στο Σπίτι», που την απέρριψαν συνεχίζοντας να παλεύουν για το δικαίωμά τους στη δουλειά.
Οσο για το ζήτημα της Υγείας, η παρέμβαση που περιλαμβάνεται στο Σχέδιο Δράσης αφορά την «ανάπτυξη διαδικτυακών πυλών» για την Υγεία των γυναικών. Δηλαδή, αυτό που προτείνεται δεν είναι παρά η δημιουργία ενός «διαδικτυακού τόπου» στην ιστοσελίδα του Δήμου, με περιεχόμενο σχετικό με την Υγεία των γυναικών, οι «δράσεις για ενημέρωση και προβολή της ενέργειας» με ενημερωτικά φυλλάδια και εκδηλώσεις από τη διοίκηση του Δήμου. Σε συνθήκες που χιλιάδες άνεργες και ανασφάλιστες γυναίκες, αλλά ακόμα και εργαζόμενες, στερούνται προληπτικές εξετάσεις, θεραπείες, γιατρούς και φάρμακα, σε συνθήκες που οι δημόσιες δομές Υγείας καταρρέουν, η ΕΕ, η κυβέρνηση και οι δημοτικές αρχές που ακολουθούν την ίδια πολιτική, προκρίνουν και διαφημίζουν την «ενημέρωση» και «ευαισθητοποίηση» των γυναικών στα θέματα της Υγείας.
Οπως και να έχει, η εξασφάλιση αποκλειστικά δημόσιας και δωρεάν Υγείας σε όλες και σε όλους είναι «κόστος» για το καπιταλιστικό κράτος, τις κυβερνήσεις και την Τοπική Διοίκηση, που πρέπει συνεχώς να περιορίζεται. Οι υποστηρικτές του Σχεδίου Δράσης υπολογίζουν πως ο Δήμος μπορεί να επιδείξει το«ενδιαφέρον» του για την Υγεία των γυναικών, μέσα από δράσεις σαν τις παραπάνω, με ένα ενδεικτικό κόστος της τάξης των 100.000 ευρώ από τα χρήματα του ΕΣΠΑ. Μετά την «ενημέρωση» και την «ευαισθητοποίηση», οι επιχειρηματικοί όμιλοι στον τομέα της Υγείας περιμένουν με ορθάνοιχτες τις πόρτες τους, αρκεί να μπορούν οι γυναίκες να πληρώσουν το αντίτιμο για τις υπηρεσίες τους.
Η ένταξη του φύλου και η "διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού"
Οπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ευρωπαϊκός Χάρτης για την ισότητα των φύλων στις τοπικές κοινωνίες, «η ένταξη του φύλου στην ίδια την οργάνωση της Περιφέρειας και του Δήμου, στην οργάνωση της εργασίας, στη διαμόρφωση εργασιακών σχέσεων (...) θέτει μια άλλη αντίληψη για τη διοίκηση και τη διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού». Προφανώς το έδαφος των εργασιακών σχέσεων είναι σαθρό για τις εργαζόμενες στις κοινωνικές υπηρεσίες των Δήμων και των Περιφερειών με βάση την υλοποίηση των κατευθύνσεων της ΕΕ. Η πλειοψηφία των εργαζομένων στους Δήμους υπογράφει συμβάσεις 2 μηνών, 8 μηνών, εργάζεται με 5μηνα προγράμματα, με συμβάσεις έργου. Και σήμερα, με συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ισχύουν όλοι οι αντεργατικοί νόμοι που επιτρέπουν 1 πρόσληψη με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα για κάθε 5 αποχωρήσεις. Με πρόσφατη εγκύκλιο του υπουργείου Εσωτερικών, που επικαλείται μνημονιακούς νόμους, οι Δήμοι καλούνται να περιορίσουν κατά 10% τα αιτήματα για προσλήψεις «έκτακτου» προσωπικού, όπως λένε, για να καλύψουν τις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες στις κοινωνικές υπηρεσίες και υποδομές των Δήμων. Οι καθαρίστριες των σχολείων, που βρίσκονται σε συνεχή ομηρία, με μισθούς ψίχουλα, γνωρίζουν πολύ καλά τι σημαίνει η ένταξη του φύλου στην «οργάνωση της εργασίας», στην οποία αναφέρεται ο ευρωπαϊκός χάρτης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου