Με μισές αλήθειες και ολόκληρα ψέματα υπερασπίζεται το 3ο μνημόνιο (III)

Θολώνει τα νερά για το Ταμείο αποκρατικοποιήσεων

Από τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων

ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ

-- Συμφωνήθηκε το περίφημο Ταμείο να μην είναι Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων - Ιδιωτικοποιήσεων με έδρα το Λουξεμβούργο, αλλά (...) το μισό του επιδιωκόμενου στόχου θα προέλθει (...) από τα κεφάλαια από την επαναϊδιωτικοποίηση των τραπεζικών μετοχών (...) το 25% από αποκρατικοποιήσεις και το άλλο 25% από αξίες που θα δημιουργηθούν όχι από την άμεση ιδιωτικοποίηση, προκειμένου να επαναχρηματοδοτήσουν την ελληνική οικονομία.

Ο πρωθυπουργός πάει να θολώσει τα νερά σε ό,τι αφορά τις ιδιωτικοποιήσεις και το υπαρκτό γεγονός ότι ακολουθείται κατά γράμμα το πρόγραμμα που συμφωνήθηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση, έστω κι αν για λόγους που έχουν να κάνουν με την αγορά, το χρονοδιάγραμμα μεταβάλλεται.

Ανεξάρτητα από το πού θα έχει την έδρα του το συγκεκριμένο Ταμείο, γεγονός παραμένει ότι στρατηγικής σημασίας υποδομές παραχωρούνται στα ξένα και ντόπια μονοπώλια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα. Γεγονός παραμένει, επίσης, ότι η έδρα του Ταμείου ελάχιστα επηρεάζει την έκβαση των ανταγωνισμών που μαίνονται για το ποια μερίδα του κεφαλαίου και ποιας εθνικότητας θα βάλει στο χέρι τα «φιλέτα» των υποδομών σε στρατηγικούς τομείς της οικονομίας, με άμεση αντανάκλαση στη διαμόρφωση των γεωστρατηγικών συσχετισμών στην περιοχή.

Για παράδειγμα, η έδρα του Ταμείου παρέμεινε στην Ελλάδα, αλλά αυτό σε τίποτα δεν επηρέασε την παραχώρηση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων στη γερμανική κοινοπραξία. Οπως δεν αναίρεσε τον ανταγωνισμό με τα αμερικάνικα συμφέροντα, που επιδιώκουν να μην περάσουν σε ανταγωνιστικές δυνάμεις, στην προκειμένη περίπτωση σε γερμανικά μονοπώλια, τα αεροδρόμια της Κρήτης και της Ρόδου.

Επομένως, αναδεικνύοντας σαν κυρίαρχο το ζήτημα της έδρας του Ταμείου και της προέλευσης των εσόδων του, προσπαθεί να κρύψει ότι οι ιδιωτικοποιήσεις θα προχωρήσουν κανονικά, ότι οι ανταγωνισμοί μαίνονται γύρω από αυτές τις ιδιωτικοποιήσεις, δυναμιτίζοντας επικίνδυνα το λαϊκό συμφέρον και ότι από τα έσοδα αυτού του Ταμείου, όπως και από το ΤΑΙΠΕΔ, ο λαός δεν πρόκειται να ωφεληθεί σε τίποτα, αφού ένα μέρος τους θα πάει στην αποπληρωμή των δανείων και ένα άλλο θα γίνει καύσιμη ύλη για την ανάπτυξη, δηλαδή νέα έμμεσα και άμεσα προνόμια για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Του ίδιου φυράματος είναι και το επιχείρημα του πρωθυπουργού ότι«ο ευρωπαϊκός μηχανισμός διέπεται από το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και το Διεθνές Δίκαιο. Εχουμε δηλαδή μία πλήρη θεσμική αναπλαισίωση της διαχείρισης και αναχρηματοδότηση του δημόσιου χρέους, κατοχυρώνοντας τα δικαιώματα της χώρας μας ως ισότιμου μέλους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά και ως οφειλέτη». Δηλαδή, το χρέος χρέος, αλλά τουλάχιστον ο λαός μπορεί να αισθάνεται ανακουφισμένος ότι θα το αποπληρώνει σαν ...Ευρωπαίος.