Αναντικατάστατος ο κομματικός Τύπος σε όλες τις συνθήκες

Ε

ίναι γεγονός ότι μεγάλο μέρος της νεολαίας ενημερώνεται από τα social media και από άλλα μέσα ηλεκτρονικής ενημέρωσης. Είναι γεγονός, επίσης, ότι τα ΜΜΕ έχουν διαφορές μεταξύ τους. Διαφορές έχει, π.χ., και η τηλεόραση με το περιοδικό. Οι μορφές ενημέρωσης αλλάζουν. Το βασικό, όμως, ζήτημα είναι τι ενημέρωση και από ποιον. Το θέμα είναι ποιο είναι το περιεχόμενο της ενημέρωσης. Ποιανών τα συμφέροντα υπηρετούν. Στην κοινωνία που ζούμε τίποτα δεν είναι ουδέτερο.

Η αντιπαράθεση μεταξύ των λεγόμενων «νέων» (social media, ηλεκτρονικά ΜΜΕ) και «παλιών» μορφών ενημέρωσης αναδεικνύει τις υπαρκτές και μεγάλες διαφορές ανάμεσά τους αλλά κρύβει την ουσία. Διαφορές έχουν και τα social media με τις άλλες μορφές ηλεκτρονικής ενημέρωσης. Δεν είναι το ίδιο πράγμα. Η ουσία, όμως, κρύβεται. Το βασικό είναι ποιος ελέγχει την ενημέρωση. Και σήμερα η πλειοψηφία των ΜΜΕ, παραδοσιακά και νέα, βρίσκεται στα χέρια μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Το περιεχόμενο της ενημέρωσης δηλαδή ελέγχεται από αυτούς. Ανεξάρτητα από τις μορφές με τις οποίες προβάλλεται, δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτά τα ασφυκτικά όρια. Αξιοποιούνται τόσο για να καθορίζουν την ατζέντα συζήτησης, όσο και για να μετατρέπουν την άποψη των καταπιεστών σε άποψη και των καταπιεζόμενων, δίνοντάς τους, μάλιστα, και την ψευδαίσθηση «ελευθερίας». Οι ιδέες που κυριαρχούν και στα παραδοσιακά και στα «νέα» μέσα είναι οι κυρίαρχες ιδέες και κυρίαρχη ιδεολογία στον καπιταλισμό, είναι η ιδεολογία της αστικής τάξης. Αρα και τα περί «αντικειμενικότητας» στην ενημέρωση είναι αέρας κοπανιστός.

Οσον αφορά την ενημέρωση, ισχύει ότι ειδήσεις που προβάλλονται σε ηλεκτρονικά ΜΜΕ και στα social media δεν προβάλλονται από την τηλεόραση (αυτό και για πρακτικούς λόγους δεν μπορεί να γίνει). Ισχύει, όμως, πολύ περισσότερο ότι υπάρχουν ειδήσεις που θάβονται τόσο από τα «παραδοσιακά» όσο και από τα «νέα» μέσα. Τελευταίο παράδειγμα ήταν το συλλαλητήριο της 1ης Νοέμβρη, που, παρά τις 100.000, δεν έγινε «θέμα» ούτε στα παραδοσιακά, ούτε στα νέα μέσα. Ενώ αξίζει να θυμίσουμε και άλλα παραδείγματα. Οπως: Η απεργία στη «Χαλυβουργία» έγινε πρώτο θέμα μόνο για να ριχτεί λάσπη στους χαλυβουργούς, ενώ, αντίθετα, αγκαλιάστηκαν από τα αστικά ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά, κινητοποιήσεις τύπου «αγανακτισμένων» που χαρακτηρίζονταν ως ελπιδοφόρες. Και τέτοιες ήταν για τους καπιταλιστές - ιδιοκτήτες των ΜΜΕ.

Εξαίρεση στα παραπάνω ήταν μόνο ο «Οδηγητής», ο «Ριζοσπάστης», το portal του «902.gr». Η άλλη φωνή, των «από κάτω», υπάρχει και στο διαδίκτυο αλλά δε θα τη βρει κανείς στα ψηλά στις μηχανές αναζήτησης, πρέπει να ψάξει αρκετά και να ξεπεράσει μπόλικη σαβούρα και λάσπη.

Βέβαια, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν αξιοποιούνται κατά κύριο λόγο για την ενημέρωση. Δεν είναι τόσο αθώα. Δεν έχουμε αυταπάτες για το ρόλο του αστικού κράτους, για το αν γίνεται παρακολούθηση ή όχι. Το έκαναν και θα το κάνουν πάντα. Το θέμα είναι ότι οι χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης είναι μόνιμα «καλωδιωμένοι» με την πηγή της παρακολούθησης. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η δραστηριότητα των χρηστών τους, συνολικά το ποιος ψάχνει και τι στο διαδίκτυο, καταγράφονται, αρχειοθετούνται και επεξεργάζονται. Συγκεντρώνουν και διαμορφώνουν στοιχεία, για τις στάσεις των χρηστών απέναντι σε ζητήματα, για συμπεριφορές και, προφανώς, και για πράγματα που μπορεί κάποιος να μην τα αποκαλύπτει ούτε στο διπλανό του. Τα στοιχεία αυτά ανά πάσα στιγμή είναι προς αξιοποίηση από τους κατόχους τους. Οι κάτοχοι είναι αρχικά οι ιδιοκτήτες των social media, είναι οι διαδικτυακοί κολοσσοί (google, yahoo κτλ.) και, αποδεδειγμένα πλέον, και οι κρατικές και ιδιωτικές υπηρεσίες ασφάλειας. Ενώ δεν είναι λίγα και τα παραδείγματα που η εργοδοσία παρακολουθεί και τους εργαζόμενούς της, παρακολουθώντας τους λογαριασμούς τους σε αυτά τα μέσα.

Οταν το ΚΚΕ και η ΚΝΕ αποκάλυπταν τέτοιες πλευρές, οι αστοί και τα ΜΜΕ τους, έλεγαν ότι «βλέπουμε φαντάσματα». Με τις πρόσφατες αποκαλύψεις (βλ. Σνόουντεν) ξαφνικά οι ίδιοι άρχισαν να μιλούν για «μεγάλους αδελφούς» κτλ. Αυτό θα πει ψευτιά και υποκρισία των αστικών ΜΜΕ.

Αυτές οι εκτιμήσεις δεν οδηγούν στο ότι η ΚΝΕ δεν αξιοποιεί το διαδίκτυο ή ότι «φοβάται το διαδίκτυο». Το αξιοποιήσαμε από τους πρώτους στην Ελλάδα. Μας απασχολεί η ένταση της παρέμβασής μας στο διαδίκτυο με οργανωμένο - συλλογικό τρόπο, με σχεδιασμό και πολυμορφία. Επιδιώκουμε, ταυτόχρονα, τα μέλη της ΚΝΕ να αφομοιώνουν κριτικά τις όποιες τεχνολογικές εξελίξεις και ιδιαίτερα να μην αυτοφακελωνόμαστε.

Κομματικός Τύπος: Συλλογικός οργανωτής - καθοδηγητής

Οι κομμουνιστές δίνουμε μάχη για την ενημέρωση. Με το «Ριζοσπάστη», τον «Οδηγητή», το portal του «902.gr». Πρωτοστατούμε για να αποκτά και το κίνημα δικά του ενημερωτικά μέσα: Εφημερίδες, διαδικτυακά ραδιόφωνα, ιστοσελίδες. Για την ενημέρωση από τη σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των παιδιών της, για τα δικά τους συμφέροντα και όχι για από τη σκοπιά των εκμεταλλευτών.

Αλλο ρόλο παίζει όμως ένα site και άλλος είναι ο ρόλος του «Οδηγητή», οργάνου του ΚΣ της ΚΝΕ, και του «Ριζοσπάστη», οργάνου της ΚΕ του ΚΚΕ.«...Η εφημερίδα δεν είναι μόνο ο συλλογικός προπαγανδιστής και συλλογικός διαφωτιστής, μα και συλλογικός οργανωτής. (...) Με τη βοήθεια της εφημερίδας και σε σύνδεση με αυτή θα διαμορφώνεται από μόνη της μια μόνιμη οργάνωση που θα απασχολείται όχι μόνο με την τοπική, μα και με τη συστηματική γενική δουλειά, που θα μαθαίνει στα μέλη της να παρακολουθούν προσεχτικά τα πολιτικά γεγονότα, να εκτιμούν τη σημασία τους και την επίδρασή τους στα διάφορα στρώματα του πληθυσμού, να επεξεργάζονται τις κατάλληλες μεθόδους, με τις οποίες το επαναστατικό κόμμα θα επιδρά πάνω σ' αυτά τα γεγονότα» (Β.Ι. Λένιν, «Από πού να αρχίσουμε», Απαντα, τ. 5).

Ο κομματικός Τύπος είναι συλλογικός καθοδηγητής - οργανωτής.

Η έκδοση και η διάδοση του «Οδηγητή» είναι φυσιογνωμικό χαρακτηριστικό της ΚΝΕ. Ο «Οδηγητής» είναι αναγκαίο όπλο για την οργάνωση της καθημερινής παρέμβασης της ΚΝΕ στη νεολαία.

Ο «Οδηγητής» συμβάλλει στην ενιαιοποίηση των καθηκόντων της ΚΝΕ, στη γενίκευση της πείρας από την παρέμβασή μας, αναδεικνύοντας παραδείγματα από τη δράση της ΚΝΕ, δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε, πώς τις ξεπεράσαμε. Για παράδειγμα, στον «Οδηγητή» που κυκλοφορεί συγκεντρώνονται συμπεράσματα από τη δράση της ΚΝΕ μπροστά στο συλλαλητήριο της 1ης Νοέμβρη, με στόχο η πείρα αυτή να αξιοποιηθεί για την επιτυχία της απεργίας στις 27 Νοέμβρη.

Αποκαλύπτει τους όρους ζωής της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης. Αναδεικνύει την πραγματική αιτία των προβλημάτων, γι' αυτό μπορεί και δείχνει το δρόμο για την οριστική διέξοδο από αυτά.

Ο «Οδηγητής» με συνεντεύξεις, άρθρα, ανταποκρίσεις αποκάλυψε την αλήθεια για τα λεγόμενα «προγράμματα απασχόλησης» για την ανεργία, τους όρους του σύγχρονου σκλαβοπάζαρου αλλά και την προσπάθεια για την οργάνωση της πάλης των νέων που δουλεύουν σε αυτά, ανέδειξε τα αιτήματά τους.

Στηρίζει, κάνει γνωστές τις κινητοποιήσεις της νεολαίας, με σκοπό να εμπλουτίζεται το περιεχόμενό τους, να ενισχύεται η κοινή δράση με αγωνιστικό προσανατολισμό, να συνδέονται με το εργατικό κίνημα. Για παράδειγμα, την περίοδο κινητοποιήσεων των ΤΕΙτζήδων για το «σχέδιο Αθηνά» φιλοξένησε ρεπορτάζ για τα αιτήματά τους, τη διαπάλη σε αυτούς τους χώρους. Μόνο μέσα από τις σελίδες του «Οδηγητή» αναδείχτηκαν θετικά βήματα που γίνονται στο σπουδαστικό κίνημα, όπως η ίδρυση νέων συλλόγων.

Είναι μέσο ενημέρωσης για τις θέσεις της ΚΝΕ για τα προβλήματα που αφορούν τη νεολαία των λαϊκών στρωμάτων. Η ειδική έκδοση του «Οδηγητή» για το πρόβλημα των ναρκωτικών ήταν η αφετηρία μίας μεγάλης πανελλαδικής, πολύμορφης δραστηριότητας που ανέπτυξε η ΚΝΕ σε όλη την Ελλάδα.

Ο «Οδηγητής» εξοπλίζει για την εύστοχη διαπάλη με την αστική ιδεολογία και τον οπορτουνισμό. Για την αντιπαράθεση με τον αντικομμουνισμό στους χώρους εκπαίδευσης. Εχει φιλοξενήσει δεκάδες ανταποκρίσεις και άρθρα με παραδείγματα από σχολές που οι Κνίτες φοιτητές ήρθαν σε αντιπαράθεση με τη σαβούρα του αντικομμουνισμού, τη διαστρέβλωση και την παραχάραξη της Ιστορίας.

Σταθερά ο «Οδηγητής» αποτελεί «αφετηρία» στην επαφή των μελών της ΚΝΕ με την πρωτοπόρα θεωρία του μαρξισμού - λενινισμού, με το Πρόγραμμα του ΚΚΕ, την ιστορία του Κόμματος, με το προοδευτικό βιβλίο. Ωστε να διαμορφώνεται σωστό κριτήριο συνολικά για το διάβασμα ως απαραίτητο όρο για να μη μένουμε στην επιφάνεια, να κάνουμε βήματα στην κατάκτηση της γνώσης.

Με βάση αυτά, ο «Οδηγητής», το όργανο του ΚΣ της ΚΝΕ, μπορεί να είναι πιο καλός καθοδηγητής, καλοδουλεμένο εργαλείο παρέμβασης και επικοινωνίας της ΚΝΕ με τη νεολαία, με άνοδο της κυκλοφορίας και περιεχόμενο που θα ανταποκρίνεται καλύτερα το ρόλο του. Με δίκτυο ανταποκριτών σε όλη την Ελλάδα, για να τροφοδοτείται και να εμπλουτίζεται η ύλη του. Στοιχεία που υπάρχουν στον «Οδηγητή» από τα πρώτα χρόνια της παρανομίας. Ετσι παράνομες αγωνιστικές ενέργειες από όλη την Ελλάδα στα χρόνια της δικτατορίας γινόντουσαν γνωστές από τον παράνομο «Οδηγητή». Δεν είναι τυχαίο ότι «ο Οδηγητής», οι συντάκτες και οι υπεύθυνοι για την έκδοσή του, τα τυπογραφεία, ήταν από τα πρώτα που ήθελε να χτυπήσει το αστικό κράτος την περίοδο της παρανομίας. Αντίστοιχα, ο «Ριζοσπάστης» πάντα βρίσκεται στο στόχαστρο της αστικής τάξης και του οπορτουνισμού. Γιατί Κομμουνιστικό Κόμμα χωρίς Τύπο δεν μπορεί να υπάρξει. Ανεξάρτητα αν αυτός είναι νόμιμος ή παράνομος.

Κάθε μέρα να ξεκινάει με το "Ριζοσπάστη"!

Ο «Οδηγητής» κυκλοφορεί κάθε μήνα. Δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες της καθημερινής ενημέρωσης, διαφώτισης και διαπάλης. Ο «Ριζοσπάστης» είναι καθοδηγητής, προπαγανδιστής και οργανωτής της καθημερινής μας δράσης. Είναι κρίσιμο ζήτημα να εξασφαλίζουμε ότι κάθε μέρα για τα στελέχη και τα μέλη της ΚΝΕ θα ξεκινάει με το «Ριζοσπάστη».

Η μελέτη και η δημιουργική αξιοποίηση του «Ριζοσπάστη» είναι δείκτης ωρίμανσης και συγκρότησης των καθοδηγητικών οργάνων και των στελεχών της ΚΝΕ, κριτήριο απόδοσης τους. Ο «Ριζοσπάστης» εξασφαλίζει την καλή παρακολούθηση των εξελίξεων, την τοποθέτηση του Κόμματος γύρω από αυτές, καλλιεργεί κριτήριο και εκσυγχρονίζει καθημερινά το οπλοστάσιο που έχουμε στη διάθεσή μας για την παρέμβασή μας. Η αφομοίωση της στρατηγικής του Κόμματος απαιτεί μελέτη, δηλαδή τη μεγαλύτερη δυνατή επαφή με τον κομματικό Τύπο, τα ντοκουμέντα και τις επεξεργασίες του Κόμματος. Ταυτόχρονα, για τα στελέχη της ΚΝΕ είναι καθήκον η συμβολή τους ώστε ο «Ριζοσπάστης» να δένεται περισσότερο με τις αγωνίες, τα προβλήματα και τους αγώνες της νεολαίας.

Σε αυτές τις κατευθύνσεις μπορούμε να μετρήσουμε περισσότερα και γρήγορα βήματα το επόμενο διάστημα, μπροστά στο 11ο Συνέδριο της ΚΝΕ.

Νίκος ΡΕΜΠΑΠΗΣ

Μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ